Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Alles wat rond het thema van dit Forum extra aandacht verdient
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 658
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

aanvulling op polemiek Doorenspleet/Reurich c.s. versus Berry Brand

Bericht door zefyr »

@allen,

In aanvulling op de vorige woordenwisseling van polemische aard op de facebookpagina van Renske Doorenspleet het volgende:

Ilonka Sinkeldam (één dag geleden) Nou Edwin Bokhorst nee dus. En Marjolein Sanders op een ander forum gewoon nog een keer. Luuk Reurich heb je je account nog? Deze meneer Berry Brand weet echt van geen ophouden. Nu ook weer een stuk op het Ledenforum Apostolisch Genootschap Precies hetzelfde stuk notabene! De hoofdredacteur van de Stroom heeft gelukkig aangegeven dat deze meneer geen recensie gaat schrijven over het boek Apostelkind in de Stroom. Dat zou echt belachelijk zijn geweest.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

ZwartSchaap schreef: do 30 apr 2020, 15:54 Het Apostolisch genootschap heb ik gedurende vele jaren geobserveerd en

(...)
Het heeft zich ontwikkeld naar een Babylonische spraakverwarring.

ZwartSchaap

@ZwartSchaap
@all

Dat denk ik ook: men praat en leeft inmiddels volkomen langs elkaar heen. Aan el­kaar voor­bij, zon­der be­grip, zon­der wer­ke­lijk con­tact.

[09-04-2020, 17:26]
(...) Ik ben van 1966 en in 1995 vertrokken, ik heb nog een tijd daarna met mildheid teruggedacht, maar de herinnering werd steeds grauwer. 2 jaar geleden kwam ik pas tot de conclusie dat het ApGen een sekte was en dat die sekte mij ernstig heeft beschadigd, voor mijn vader was de Apostel het allerhoogste, bij ieder gesprek werd aangehaald 'wat de Apostel erover had gezegd' en je denkt toch niet dat je het beter weet dan de Apostel. Ook ik heb mijn goede herinneringen aan lieve mensen in het AG, maar dat verzoet de herinnering niet. Ik denk dat in de discussie die nu losbarst er ook een tegengeluid zal komen van apostolischen die het allemaal niet zo heftig hebben ervaren.

(...)
(...)
Inspiratie en zakelijkheid, hoe hou je de balans?
Met aandacht leven en je omzet halen, hoe hou je de balans?

Mensen bijstaan op kruispunten in hun leven en contracten van mensen niet verlengen, hoe hou je de balans?Als manager van Equipe Zorgbedrijf Rotterdam ben ik verantwoordelijk voor het behalen van de gestelde targets. Als voorganger van de gemeenschap Prinsenland van het Apostolisch Genootschap ben ik verantwoordelijk voor de zielsverzorging. Hoe hou je de balans? Ik leef mijn droom, want ik heb die balans

Bron: https://youtu.be/_FxMM081T3M
Zie ook https://www.vno-ncwwest.nl/regio/rotter ... 02016.aspx
alsmede https://www.apgen.nl/contentassets/322b ... inhoud.pdf

Van de schrijver/musicus Bob den Uyl kwam ik het volgende citaat tegen:

«Ach, je doet je best, maar ei­gen­lijk heb je er toch geen no­tie van wat er in je me­de­mens om­gaat.»

Een intussen (m.n. op Facebook) al niet meer bij te houden groot aantal reacties op boek "Apostelkind" van Renske Doorenspleet vestigt onze aandacht erop, dat velen toch echt geestelijk beschadigd zijn. Weerloze kinderen waren blootgesteld aan krankzinnig leiderschap.

Laten wij daarom de koe bij de hoorns vatten. Alle bij het Apostolisch Genootschap intussen gepretendeerde compassie ten spijt; het betreft hier simpelweg pure psychiatrie. Breinbazen en smaakmakers, vervuld van koude trots, zijn argeloos naast hun schoenen gaan lopen. Het nietsontziende intellect heeft hier alarmerend gefaald. Lambertus Slok en de onderdanen die hem en diens opvolgers op hun wenken hebben bediend, hebben de mensheid een buitengewoon slechte dienst bewezen. Juist ook kinderen vielen eraan ten prooi.

We kunnen er hier nog lang of kort over doorpraten, maar wie het berokkende leed oprecht wil helpen verzachten, doet maar aan één ding verstandig - en dat is: serieus handelen naar het onderstaande bericht bij Facebook...
[28-04-2020, 12:21]
(...) Beste Apostolisch Genootschap, beste heer Wiegman,

Ik wil graag reageren op uw videoboodschap.

Uw inleiding is helemaal gericht op de schrijfster van ‘Apostelkind’, u verwoordt nadrukkelijk dat het om een pakkend geschreven boek gaat, om een persoonlijk relaas van iemand die te lijden heeft gehad aan haar jeugd binnen het apostolisch genootschap 20 tot 40 jaar gelden. Hier voegt u aan toe dat uw hart huilt als u leest over t effect dat de jeugdverzorging en kerstspelen op haar gehad hebben.
De moeite die ik heb met deze inleiding, is dat u hier slechts stil staat bij het aspect van de beleving en persoonlijke ervaring van de schrijfster. Alsof dat hét thema van het boek zou zijn. U spreekt de schrijfster niet aan op haar auteurschap, noch op de inhoud van haar werk,maar enkel als ervaringsdeskundige. Daarmee worden haar professionaliteit én het resultaat van haar werk, de inhoud van het boek, serieus tekort gedaan.
‘Apostelkind’ is een gedegen onderbouwd boek op basis van bronnen-, archief-, en documentenonderzoek. Het legt de schadelijke mechanismen in een gesloten religieus systeem bloot en beschrijft de invloed ervan op opgroeiende kinderen. Het boek bevat ook persoonlijke ervaringen, herinneringen en bespiegelingen, maar wel onderbouwd, zonder de nuance te verliezen. Het is zeker géén emotioneel pamflet over persoonlijk geleden leed.
Daar komt bij dat een grote groep mensen de beschreven geschiedenis en het effect ervan herkent. Het is dus ook géén individueel verhaal. Het is een, tot dit boek, niet eerder belicht en onderzocht verhaal; het verhaal van een groep ‘Apostelkinderen’.

Door uw persoonsgerichte, emotiegerichte en op betrekkingsniveau afgestemde reactie treedt er een bevreemdende omkering op, die mijns inziens niet in de haak is.
Een emotioneel geladen zin als ‘mijn hart huilt’, geeft een lading die vanuit de rol van hoofdbestuurder, niet in verhouding staat tot de inhoud van het boek of tot dat wat het boek losmaakt. Compassie betekent immers niet andermans pijn of verdriet overnemen. Het lijkt zo of u op persoonlijke titel bent aangesproken op wat er in deze periode heeft gespeeld binnen het genootschap. Dat is echter niet het geval. Een reactie op de inhoud van het boek ‘Apostelkind’, vanuit het perspectief van uw bestuursfunctie bij het Apostolisch genootschap was passender geweest.

Vanuit dát perspectief is juist dat ándere element uit het boek ‘Apostelkind’ voor uw organisatie van meerwaarde: het element van het in kaart gebrachte gesloten, intensieve, gestructureerde en methodische systeem van jeugdverzorging, kerstspelen en andere activiteiten binnen het genootschap, ontstaan vanuit de normerende cultuur door de absolute apostelpositie. Een bruggetje naar de kern van uw videoboodschap:

U spreekt over ‘de cultuur van die tijd, die leidde tot sterk normerende regels en omgangsvormen’ voor mij een onduidelijke zin, maar ik ga ervan uit dat u doelt op de apostolische cultuur.
Cultuur is, eenvoudig gesteld, dat wat de mens schept, in tegenstelling tot natuur. Als je deze definitie volgt dan waren de sterk normerende regels en omgangsvormen niet het resultaat, maar de kern van de cultuur in die tijd. Blijft de vraag: wie schiep die cultuur? Hoe een groep zich organiseert, hoe de formele en informele macht is verdeeld en de wisselwerking tussen de externe wereld en de groep, spelen hierin o.a. een rol. Binnen het genootschap was destijds sprake van een sterk hierarchische structuur met een leidende en absolute positie van de apostel. Niet alleen op het niveau van organisatiestructuur, maar zéker ook binnen de ideologie, taal, overtuigingen en rituelen van het genootschap.
Door slechts te spreken over ‘een cultuur van die tijd, die leidde tot sterk normerende omgangsvormen’, versmalt u de geschiedenis van het Apgen, zeker in het licht bezien van de inhoud van het boek ‘Apostelkind’ en de reacties die dit boek losmaakt.

Het boek ‘Apostelkind’ zou het genootschap genoeg stof tot nadenken kunnen geven. Het zou wellicht de aanleiding kunnen zijn voor een breder retrospectief onderzoek. Ik mis deze onderzoekende en zelfkritische houding in uw videoboodschap. Het genootschap neemt zó als organisatie geen verantwoordelijkheid op zich voor wat er in de beschreven periode met een groep mensen is gebeurd.
Dat het genootschap geen verantwoordelijkheid neemt voor de effecten van de aanpak uit het verleden blijkt ook uit het vervolg van uw videoboodschap waarin u zegt dat het u oprecht spijt als mensen zich hierdoor onbedoeld beschadigd voelen’. Er is een subtiel, maar belangrijk verschil tussen de formuleringen ‘mensen die zich hierdoor onbedoeld beschadigd voelen’of ‘mensen die hierdoor onbedoeld beschadigd zijn’.
U legt, met deze zorgvuldig gekozen formulering, het effect dat de gesloten, sterk normerende cultuur op een groep mensen heeft gehad, volledig terug in de individuele aard en levenssituatie van de personen uit die groep. Dat heeft mijns inziens ook direct het effect, bijvoorbeeld op te maken uit de posts op deze pagina, dat mensen die in hetzelfde systeem zijn opgegroeid, maar op wie dat systeem niet dezelfde uitwerking heeft gehad, tegenover elkaar lijken te staan.
Maar beschadigd raken door op te groeien in een disfunctioneel systeem is geen verdienste. Net als níet beschadigd raken door op te groeien in een disfunctioneel systeem ook géén verdienste is. Het is een schijntegenstelling die zo ontstaat en die de aandacht afleidt van het onderwerp waar het over zou moeten gaan: het disfunctionele systeem.

Verder vertelt u dat het apostolisch genootschap haar geschiedenis kent, er onderzoek naar heeft laten doen en met leden en oud-leden hierover heeft gesproken.
U zegt hier eigenlijk, we hebben al naar ons verleden gekeken. We hebben het verleden al onder ogen gezien. Het genootschap zal haar geschiedenis vast kennen, maar uw geschiedenis erkennen is een ander verhaal en dat haal ik niet uit deze videoboodschap.
Ik ben overigens erg benieuwd op welke onderzoeken u doelt en waar ik deze kan vinden.

In het slot roept u verder mensen die zich benadeeld en beschadigd voelen op om te mailen naar het ApGen, zodat er met hen in gesprek kan worden gegaan. Dit met als uiteindelijk doel om er als organisatie van te leren.
Ook hier is naar mijn mening het inzetten op individueel betrekkingsniveau een kwalijke zaak. Het gaat om gevoelige, precaire ervaringen, die niet u, maar wel het genootschap dat u vertegenwoordigt, heeft veroorzaakt. Dat vraagt om externe onafhankelijke, deskundigheid in de aanpak.

De boodschap uit uw facebookpost, komt naadloos overeen met reacties vanuit het ApGen in andere media, waarin het boek ‘Apostelkind’ ook onterecht wordt neergezet als, en gereduceerd tot ‘een pakkend geschreven, persoonlijk relaas van een oud-lid. Een boek wat volgens deze reacties een tijd beschrijft die wordt herkend, maar niet door iedereen zo is ervaren en inmiddels ver achter ligt. Dat het te betreuren is dat mensen zich hierdoor beschadigd voelen en dat het Apgen open staat voor gesprek met hen’. Ik kan niet anders dan concluderen dat deze reacties en de geposte videoboodschap pogingen lijken om de rust te laten wederkeren en imagoschade te beperken.

Een gemiste kans. Het lijkt me dat een organisatie die geconfronteerd wordt met mogelijke misstanden, hier allereerst professioneel en op organisatieniveau op zou moeten handelen. Wat speelt hier nu? Wat hebben we te onderzoeken? Hoe richten we dit proces integer in?
Geen eigen interventies vanuit de relatie: groep tot individu, maar vanuit de analyse: groep tot groep. Het handelen niet gericht op eerst zélf ervan leren, maar op onderzoeken en rekenschap afleggen. Zoals reeds geconcludeerd, maar tot slot en met klem: wezenlijk in dat proces is de betrokkenheid van externe, onafhankelijke deskundigen.

Zelden heb ik zoiets moois en waardevols gelezen. Wat hier naar voren werd gebracht is van het zuiverste water. Compassie pur sang.

Maar wat gebeurde er nota bene daarna?! Een anonieme medewerker bij het Apostolisch Genootschap nam het woord...
[28-04-2020, 16:34]

Auteur
Apostolisch Genootschap
 Ha (...), dank voor je inspanning om uitgebreid te reageren op de videoboodschap. We nemen dit mee in de vervolgstappen, waarbij we inderdaad onafhankelijke deskundigen betrekken.

... waarna bij het Apostolisch Genootschap de klaarblijkelijk cosmetisch geopende luiken als volgt hermetisch werden gesloten:

  1. [29-04-2020, 10:13]
    (...) Apostolisch Genootschap goed te lezen dat u (externe?) onafhankelijke deskundigen zult gaan betrekken.

    Ik had nog wel een paar vragen:
    1. Aan welke onderzoeken refereert dhr Wiegman in uw videoboodschap en waar kan ik deze vinden?
    2.Ik ben benieuwd óf en hoe u belangstellenden en belanghebbenden gaat informeren over de te nemen vervolgstappen.
    3. Blijft u bij uw gekozen aanpak voor het uitnodigen voor individuele gesprekken of kiest u voor een onafhankelijk onderzoek of kiest u voor een combinatie van beide?
    4. Waar zult u de onafhankelijke deskundigen bij gaan betrekken, dat is me nog niet duidelijk.
  2. 29-04-2020, 20:48]

    Auteur
    Apostolisch Genootschap
     (...) terugkomend op jouw vragen voor zover we deze nu kunnen beantwoorden: er zijn diverse onderzoeken naar de beleving en motivatie van (oud-)leden uitgevoerd. (Oud-)leden zijn welkom hiervan kennis te nemen op ons kantoor in Baarn. De stappen die we op korte termijn zetten zijn naar behoefte van degenen die zich hebben gemeld en waarmee we in contact zijn. Er komt sowieso een bijeenkomst (of meerdere bijeenkomsten) die we met input van de belangstellenden voorbereiden. Meer informatie volgt via dit kanaal.
  3. [30-04-2020, 18:44]
    (...) Apostolisch Genootschap
    Ik wil graag reageren op de door u gegeven antwoorden nav mijn laatste post. Uw gegeven antwoorden bieden ruimte voor (eigen) interpretatie en zijn niet concreet. Ze roepen (bij mij) dan ook dezelfde en nieuwe vragen op.

    U schrijft als antwoord op mijn eerste vraag over de onderzoeken aan welke in de videoboodschap wordt gerefereerd: ‘er zijn diverse onderzoeken naar de beleving en motivatie van (oud-)leden uitgevoerd. (Oud-)leden zijn welkom hiervan kennis te nemen op ons kantoor in Baarn.’
    U gebruikt de onderzoeken als argument om uw stelling te onderbouwen dat u uw verleden kent. Maar:
    Welke onderzoeken zijn dit?
    Door wie zijn deze onderzoeken uitgevoerd?
    Naar de beleving van wat en motivatie waarvoor bij (oud-)leden? Welke kennis of inzichten hebben deze opgeleverd als het gaat om het verleden van het ApGen?

    Is het in dit digitale tijdperk, maar in de eerste plaats in het kader van een open en eerlijke dialoog en mogelijk belangstellenden tegemoet te komen door de onderzoeken op deze site en op uw website beschikbaar te stellen?

    U antwoordde op mijn 2e vraag (óf u en hóe u belangstellenden en belanghebbenden gaat informeren over de te nemen vervolgstappen): ‘Meer informatie volgt via dit kanaal.’
    Zou voor een meer openbare aanpak uw website niet óók een plek moeten zijn waar belanghebbenden en belangstellenden hierover geinformeerd kunnen raken? Zo kunnen ‘Apostelkinderen’ die niet op social media zitten zich ook informeren en inspraak leveren. Hoe wilt u anders deze groep bereiken?

    Antwoord op mijn 3e vraag betreffende de aanpak (individueel, onafhankelijk onderzoek of combinatie van beide)
    nav de inhoud en reacties op het boek ‘Apostelkind’, is uw antwoord:
    ‘De stappen die we op korte termijn zetten zijn naar behoefte van degenen die zich hebben gemeld en waarmee we in contact zijn. Er komt sowieso een bijeenkomst (of meerdere bijeenkomsten) die we met input van de belangstellenden voorbereiden.‘
    Welke stappen zijn dit?
    Wie bedoelt u met wie u in contact staat? De mensen die mailen? De mensen de posten? Anderen?Wat is het onderwerp en het doel van de te organiseren bijeenkomsten?

    Als ik uw antwoord goed begrijp, blijft u bij uw aanpak ‘vanuit de relatie: groep tot individu’ en gaat u uit van de behoeften van degenen die zich gemeld hebben en met wie u in contact staat. Precies dat wat u al in uw videoboodschap aankondigde. In deze gekozen aanpak wordt het gesloten systeem dat centraal staat in het boek ‘Apostelkind’ niet nader onderzocht, maar staan persoonlijke ervaringen en het betrekkingsniveau centraal. Het concrete antwoord op mijn vraag zou in dit geval zijn: er komt geen onafhankelijk onderzoek naar het systeem en we blijven bij onze eerdere uitgezette koers van de individuele benadering van mensen die zich tekort gedaan of beschadigd voelen. Klopt dit?

    In deze aanpak worden ‘Apostelkinderen’ die zich niet melden en niet met u in persoonlijk contact treden, overigens niet meegenomen in het verdere proces.

    Uw antwoord op mijn 4e vraag (hoe en waar u externe, onafhankelijke deskundigen zult gaan inzetten):
    ... (geen)
    Hoe en waar zult u externe, onafhankelijke deskundigen bij inzetten?
  4. [01-05-2020, 15:20]

    Auteur
    Apostolisch Genootschap
     Vanuit het Apgen reageren we niet meer op deze plek. We geloven in de kracht van de ontmoeting. Contact per telefoon, in een persoonlijk gesprek of tijdens een bijeenkomst waar we echt naar elkaar kunnen luisteren, doet zoveel meer. Dus pak de telefoon als je vragen hebt of dingen wilt bespreken. Of meld je via info@apgen.nl. De (digitale) deur staat altijd open. We organiseren in ieder geval ook een bijeenkomst met onafhankelijke mediators en andere deskundigen. We houden je op de hoogte over de stappen die we zetten op www.apgen.nl/over-ons/actueel/terugkijken-in-de-tijd/ (vanaf woensdagmiddag 6 mei).
  5. [01-05-2020, 21:43]
    (...) Apostolisch Genootschap En toen vielen met een piep en een knars de zogezegde ‘geopende luiken’ dicht.

    U post een videoboodschap op deze site gericht aan een ieder die last heeft (gehad) van het opgroeien in het gesloten dogmatische systeem van het Apostolisch Genootschap uit de jaren ‘70, ‘80 en ‘90 dat zo goed beschreven wordt in het boek ‘Apostelkind’ van Renske Doorenspleet, u geeft aan kritisch meedenken waardevol te vinden en te willen werken aan compassie, solidariteit en duurzaamheid.

    Maar...nu sluit u de luiken op dit kanaal. U geeft aan dat u alleen nog reageert op apostelkinderen die zich telefonisch of per mail bij u melden. Omdat ú gelooft in de waarde van écht contact. Met andere woorden, u blijft bij de aanpak op betrekkingsniveau, vanuit de relatie: groep tot individu.

    Op mijn eerder gestelde vragen heb ik geen concreet antwoord gekregen. Blijkbaar zal ik deze per mail moeten stellen.
    Voor het antwoord op mijn vraag naar de onderzoeken waaraan u refereert in uw videoboodschap, moet ik zelf naar Baarn. U wilt om onduidelijke redenen hier geen openheid over geven.
    Op de vraag voor welke aanpak u kiest, moet ik zelf uw weinig concrete reacties interpreteren en duiden, u doet dit niet.
    Op de vraag hoe en waar u externen bij gaat inzetten; wordt nú duidelijk: bij bijeenkomsten waar u t doel niet van verduidelijkt. Opnieuw: geen openheid. Waar zeggen apostelkinderen ‘ja’ tegen als ze u contacteren?
    Voor verdere informatie moet ik uw website in de gaten gaan houden. Ik zal de ontwikkelingen met belangstelling blijven volgen.

    U wekt op mij niet de indruk van plan te zijn om het systeem waar destijd zoveel jeugd aan onderworpen is geweest onafhankelijk te laten onderzoeken.
    Er is blijkbaar bij u geen behoefte aan écht nieuw licht op oude wegen.
    Gelukkig heeft het boek ‘Apostelkind’ van Renske Doorenspleet, wél de lamp gezet op een, tot nu toe, niet eerder belicht verhaal. Een wezenlijk onderdeel van mijn persoonlijke en úw organisatie-geschiedenis. Dat licht valt niet meer uit, ook niet door hier de luiken te sluiten.

(...)

Wat nu?! Van mijn kant valt er dít nog van te zeggen. Ten onrechte is er geloof gehecht aan en werd er gehandeld naar een soort van hoger geweten, wat toe zou komen aan een als verlicht despoot regerende en gehoorzaamde geestelijk leider, dan wel tegenwoordig bij het Apostolisch Genootschap een plaatsvervangend voltallig kerkbestuur. Al hebben de onverbiddelijke strengheid van weleer en een welhaast spartaanse levenswijze, nu misschien plaatsgemaakt voor een subtielere en opeens verrassend teder aanvoelende aanpak om onwetenden tegen betaling te vermorzelen met een levensbeschouwelijk totaalpakket; het venijn is nog steeds dat er geen middel wordt geschuwd (denk aan "gaslighting", manipulatie en intimidatie) om slachtoffers -van emotioneel misbruik- ongemerkt autonomie te laten inwisselen voor heteronomie. Wie aldus ten prooi valt aan een sektarisch denksysteem, wacht geen "energetisch rendement" doch dezelfde lijdensweg als menige ervaringsdeskundige die zich in de achterliggende weken -pijnlijk- aangesproken heeft gevoeld.

Renske Doorenspleet heeft bij de totstandkoming van haar boek "Apostelkind" bergen verzet, om slachtoffers, geconditioneerd als zij waren en geketend aan de ideologische kluisters van dit kerkgenootschap, voorzichtig te bevrijden van hun talrijke traumatiserende ervaringen. In de Nieuw-Apostolische Kerk en bij de Algemene Kerk (voorheen de Gemeente Gods) spelen soortgelijke dilemma's. Het zou apostel Bert Wiegman en de zijnen niet misstaan op Bevrijdingsdag alsnog tegen dit reli-fascisme een verzetsdaad te verrichten.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: ma 04 mei 2020, 14:00(...)
(...)
Inspiratie en zakelijkheid, hoe hou je de balans?
Met aandacht leven en je omzet halen, hoe hou je de balans?

Mensen bijstaan op kruispunten in hun leven en contracten van mensen niet verlengen, hoe hou je de balans?Als manager van Equipe Zorgbedrijf Rotterdam ben ik verantwoordelijk voor het behalen van de gestelde targets. Als voorganger van de gemeenschap Prinsenland van het Apostolisch Genootschap ben ik verantwoordelijk voor de zielsverzorging. Hoe hou je de balans? Ik leef mijn droom, want ik heb die balans

Bron: https://youtu.be/_FxMM081T3M
Zie ook https://www.vno-ncwwest.nl/regio/rotter ... 02016.aspx
alsmede https://www.apgen.nl/contentassets/322b ... inhoud.pdf
(...)
@all

In het hierboven aangeduide YouTube-filmpje zien wij dat de betreffende gemeentevoorganger als gastspreker tijdens een seminar voor managers een voordracht houdt, waarbij zij zichzelf ten doel had gesteld uit te leggen dat zakendoen en zielzorg met elkaar te combineren zijn, en wel op zo'n wijze dat de daaraan verbonden activiteiten van respectievelijk circa 50 uur per week en circa 20 uur per week precies de balans meebrengen, die ook anderen zouden kunnen nastreven. (...) Hoezeer ik de clou ook probeerde te snappen; het lukte mij niet om in samenhang met die vraagstelling het antwoord mee te krijgen. Ik zag een trotse dame en dat was het helaas.

De reden waarom ik dit nog even aanstip, is echter dat deze voorganger bij het Apostolisch Genootschap tevens "hoofd Inhoud en Verdieping" blijkt te zijn, en zij uit dien hoofde de vacature behandelt van "Bronnenonderzoeker afdeling Inhoud 24-36 uur, Baarn":
Wat ga je doen?

Jouw bijdrage
Je bent verantwoordelijk voor het ontsluiten van kennis vanuit (kranten)artikelen, blogs, publicaties van onderzoeksinstellingen en de wetenschappelijke literatuur met als doel deze bruikbaar te maken voor de in de meerjarenvisie beschreven ontwikkelgebieden: Geloofsgemeenschappen (GG), Ontmoetingen Zingeving en Levenskunst (OZL) en Maatschappelijke Betrokkenheid (MB). Daarnaast ontleen je informatie uit cijfermatige bronnen of enquêtes. Dit doe je in nauwe samenwerking met het hoofd Inhoud opdat de door jou geleverde kennis bijdraagt aan verdieping van de ontwikkelgebieden en brede ondersteuning biedt aan de inhoudelijke kennis van de landelijke organisatie
Toen bij de Nieuw-Apostolische Kerk voor mij destijds de ideologische verwarring zorgwekkende vormen begon aan te nemen, wilde ik weten: uit welk vaatje wordt feitelijk getapt als wij hier alleen maar te eten krijgen wat de pot schaft? Dat leidde tot een speurtocht, langs bergen en dalen. Zie bijvoorbeeld in 2011 de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept", op het voormalige Forum van Bauke Moesker. Uit enkele organigrammen bleek wie er aan welke knoppen draaide. Dat stelde mij niet gerust, zodat ik mijn zoektocht vervolgde. Omdat de ANWB liever niet heeft dat wij van thuisblijvers spoorzoekers maken, lichtte ik mijn overwegingen van tijd tot tijd toe. Zie in 2015 bijvoorbeeld de thread "Gebakken lucht". Ruim 10 jaar zwierf ik om, alvorens "de geheime NAK-code" zich liet kraken.

Namens het Apostolisch Genootschap meldde zich op Facebook een anonieme auteur en nu is het definitief "hullie" tegenover "sullie". De geestelijke elite; zeg maar de religieuzen en de humanisten en hun spindoctors vol van compassie aan de ene kant, en aan de F-side de zeurpieten en de zielenpoten en hun meelopers. De goodguys zijn de in­tel­li­gent­sia en de badguys; dat zijn de sukkels die achteraan stonden toen het verstand werd uitgedeeld. En nu moeten die sukkels niet zeuren want ze hadden gewoon "in het gebouw" op afroep en trots als een pauw op hun toetertje moeten blijven toeteren. Er zit toch zowat een half miljard in Kas, we zijn op de radio, apostel Wiegman sprak premier Rutte en de Tweede Kamervoorzitter en zelfs bij de VU in Amsterdam prijzen ze toch onze compassie?

Wie betaalt, bepaalt. Wat hier gebeurt, is echter dat er van de systematisch achter de hand gehouden zgn. liefdesaanbiedingen aan de lopende band sigaren uit eigen doos worden uitgedeeld. Vandaar ook de reclame van apostel Wiegman voor het boek van drs. Brand.

Compassie is er bij deze schijnvertoning dus wel, doch uitsluitend met de gebrokenen van been - niet voor de gebrokenen van hart.

Groet,
TjerkB :shock:


P.S.
Redactie schreef:(...)
"Dat went nooit." Waar zou dat vandaan komen, ergens niet aan te zullen wennen? Ik herinnerde mij een recent gesprek over hoe er in ons land alom positieve ervaringen worden opgedaan met het weghalen van nutteloze verkeersborden. Zoek maar eens bij Google op "overbodige verkeersborden weg". Ook kwam de gedachte op aan een vroegere buurman, die vaak in de tuin zat en dan aan het schrijven was. Jaren later ontdekte ik waarover het ging, toen een tentamen handelde over één van diens boeken. Daarin werd o.a. de geschiedenis beschreven van de psychiatrie in het Belgische plaatsje Geel. Hier namelijk vervulde vroeger de locale bevolking een werkelijk prachtige rol bij de zorg voor naasten met op dat gebied een hulpvraag. Zoek evt. bij Google op "psychiatrie Geel". Ik hield het met al deze associaties nu maar voor gezien toen ik stuitte op jeugdervaringen met de politie in combinatie met het fenomeen "Verboden zich op het gras te bevinden":
Wat ik ermee wil zeggen, is dit: hoe ver kun je soms -met zijn allen- zijn afgedwaald van wat feitelijk de kern is van het apostolische werk?! Wie de samenvatting die Jezus Christus gaf van alle geboden, destijds in de samenleving, te ver terugvoert in de geschiedenis, mag denken aan de behoeftepiramide van Maslow!

(...)


Uit: Bericht het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Di 14 Feb 2012, 14:53", in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

Afbeelding

Bron: Facebookbericht d.d. "04-05-2020, 14:19"
Gebruikersavatar
zefyr
Berichten: 658
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 16:30

Laat je (niet) OP-SLOK-KEN! (Deel I)

Bericht door zefyr »

“(…) in het luisteren naar je Apostel ga je helemaal op.”

Deze woorden sprak opziener Keijzer uit op zondagmiddag 21 oktober 1990 in de nieuwe Plaats van Samenkomst te Nieuwegein, tijdens een bijeenkomst van voorgangers en naaste medewerkers van Apostel J.L. Slok (Ons Maandblad, november 1990, p5). Dit ter gelegenheid van Zijn zestigste verjaardag (p3). Voordien genoot de apostolische gemeente Bussum, waarvan Apostelkind Renske Doorenspleet deel uitmaakte, het voorrecht de Apostel en de genodigden te ontvangen op Zijn verjaardag. Bovengenoemd citaat drukt uit, dat deze opziener zich had laten OP-SLOK-KEN.

Op pagina 5 is te lezen: “De Man Gods van vandaag is de optelsom van alle voorgegane Mannen Gods. Wat er ook is in ons leven, wij behoeven niet echt ongelukkig te zijn; de Apostel is er immers!”. Na lezing van het boek ‘Apostelkind’ (Amsterdam 2020) rijst de (retorische?) vraag of deze zinsnede van toepassing was op het zeventienjarige Apostelkind Renske Doorenspleet in 1990. Acht jaar later verliet zij het Apostolisch Genootschap, maar ze was reeds eerder mentaal ‘geëmigreerd’. Ze had zich niét laten OP-SLOK-KEN, maar was wel getekend door jarenlange systematische indoctrinatie. Dit laatste onder de vlag van zielverzorging dat wars was van zogeheten dogma’s, maar bol stond van rigide omgangsvormen, ongeschreven gedragsregels, (te) hooggestemde idealen, wazige en onsamenhangende inzichten en curieuze opvattingen, die in gewapend beton waren gegoten. Dit amalgaam werd streng bewaakt door de ‘gestaalde’ kaders van de Apostel. De begrippen doolhof, keurslijf én moeras zijn in deze context een eufemisme. Het vermaledijde dogma was ingewisseld voor de Levende Norm (ofwel de Apostel). Tijdovereenkomstig.

Degenen, die niet snel (genoeg) nieuwe inzichten zich eigen konden of wilden maken, werden op verbale wijze geïntimideerd door Apostel J.L. Slok: ‘”Er was een tijd dat we spraken van God en mens. Toen werd het God als mens, maar we dachten daarbij in eerste instantie aan de Apostel. Als u daarover nòg zo denkt, zal ik u daarvan afhelpen (…).”’ (Ons Maandblad, mei 1990, p12). Nieuw inzicht van de Man Gods werd op een geforceerde manier aan de man gebracht. Een lichtschakelaar wordt immers zonder tegenspraak in een handomdraai aan en uit gezet. Deze byzantijnse autocraat duldde géén vlakke leercurve van de leden van het Apostolisch Genootschap in Nederland én elders ter wereld, zoals in Perth (Australië), alwaar hij deze gewraakte woorden op zondag 11 februari 1990 uitsprak! Van pastorale wijsheid en fijngevoeligheid was (in dit geval) geen sprake. Dat is niét fijn!
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 22:00 uur]

@all

Voorafgaande aan de videoboodschap op Facebook van 22 april jl. van apostel Bert Wiegman over het boek "Apostelkind" van Renske Doorenspleet, sprak hij ter gelegenheid van de Pasen 2020 ook al kort over de momentele belangstelling vanuit de media voor het Apostolisch Genootschap. Zie het bovenstaande YouTube-filmpje.

Het boek van drs. Brand, NIEUW LICHT, hoewel naderhand naar rechts verplaatst, moest kennelijk ook hier duidelijk in het zicht liggen:

Afbeelding 12 april 2020
Afbeelding 22 april 2020


"Nieuw licht op oude wegen" verscheen in 2013 onder auspiciën van de aan het Apostolisch Genootschap gelieerde Van Oosbreestichting. Hieronder volgen enkele passages uit de aldaar te downloaden samenvatting:
(...)
In 2001 droeg de apostel op zeventigjarige leeftijd zijn taak over aan oudste Dick Riemers. Vanaf
het begin was ‘dialoog op ooghoogte’ de beleidslijn van de nieuwe apostel. Zoveel mogelijk werden
de lidmaten betrokken bij de bezinning op het apostolisch gedachtegoed. Het leidde tot nieuwe
formuleringen van missie en ideaal van het genootschap, het gods- en mensbeeld, de plaats van de
apostel en van de heilshandelingen en rituelen.
De werkgroep Focus hield alles tegen het licht wat van belang was voor de toekomst van het
genootschap en gaf voor de belangrijkste zaken ontwikkelrichtingen aan. Commentaar hierop werd
gegeven door het Kaski, onderzoekscentrum voor religie en samenleving, dat tevens een
belevingsonderzoek instelde.


(...)
De rode draad in de geschiedenis van de apostolische beweging vanaf de oorsprong tot en met de
arbeidsperiode van Slok sr. was de wederkomstverwachting en de transformatie die deze in de loop
der tijd onderging. Voor Geyer en Schwartz verloor de verwachting haar acuut karakter en werd
naar een verdere toekomst verschoven. De transformatie tot een aardse vervulling begon bij Krebs,
die zich presenteerde als de eigentijdse belichaming van de geest van Christus. Ze werd voortgezet
door Van Oosbree als de belichaming van de heilbrengende geest Gods en bereikte haar hoogtepunt
bij Slok sr. als de eigentijdse Christus. Tijdens Slok jr. werd deze ontwikkeling geleidelijk
teruggedraaid en werd de transformatie ingezet naar een ondogmatische, religieus-humanistische
groepering, zoals deze door zijn opvolger werd gepresenteerd.
Zo was de circa 1830 ontstane apostolische opwekkingsbeweging langs onvermoede wegen ten
slotte hier uitgekomen

Aangezien apostel Wiegman op 22 april jl. stelde...
(...)
We kennen onze historie…
hebben een onderzoek door externen laten uitvoeren
en gesprekken gevoerd met leden en voormalig leden.
We hebben geleerd…

(...)


... was ook ik benieuwd wat dit kan hebben behelsd. Mogelijk werd het vóór 2013 ingewonnen "commentaar" bedoeld bij het Kaski.

Omdat bij het Apostolisch Genootschap gedurende een periode van tientallen jaren met name kinderen hebben blootgestaan aan brainwashpraktijken ten faveure van een cultfiguur en velen daardoor gezondheidsklachten hebben ontwikkeld, lijkt mij een extern deskundigenonderzoek aangewezen, zowel op het vlak van de psychiatrie als van het strafrecht, teneinde opheldering te verschaffen.

Het belang van een extern onderzoek wordt m.i. onderstreept door de onderstaande passages uit het boek van Renske Doorenspleet:
"Die zomer ging ik ook bij Kim langs. Ik vertelde haar over mijn zoektocht naar onze apostolische achtergrond. ‘Jee, moedig hoor,’ had ze gezegd, ‘om je daarin te verdiepen. Ik denk er liever niet meer aan. Ik vond het vreselijk, die verwarring, dwang en regels. Het was niet niks.’ Zolang ze zich kan herinneren, heeft ze zich doodongelukkig gevoeld in het genootschap.

De foto’s van afgelopen zomer geven een vrolijk beeld. Ik scrol erdoorheen: een uitstapje met Esther naar het gevangenisdorp Veenhuizen, een wandeling over de Dwingelose heide en een feestmaaltijd in haar tuin. Maar twee pratende vriendinnen aan een keukentafel zijn niet vastgelegd. De dierbaarste momenten laat je met rust. Daar maak je geen foto’s van.
Die zomer ging ik ook bij Kim langs. Ik vertelde haar over mijn zoektocht naar onze apostolische achtergrond. ‘Jee, moedig hoor,’ had ze gezegd, ‘om je daarin te verdiepen. Ik denk er liever niet meer aan. Ik vond het vreselijk, die verwarring, dwang en regels. Het was niet niks.’ Zolang ze zich kan herinneren, heeft ze zich doodongelukkig gevoeld in het genootschap.
Kim was niet het enige ontevreden Apostelkind. Begin jaren negentig toonde een grondig intern onderzoek dat glashelder aan. In negentig gemeenschappen werd de jeugd tussen de 13 en 24 jaar ondervraagd in interviews, kringgesprekken en schriftelijke enquêtes met meer dan tachtig vragen. Het onderzoeksteam bestond uit apostolischen die in de buitenwereld werkzaam waren als socioloog, psycholoog, medicus, econoom, wiskundige, jurist en filosoof. In het voorjaar van 1993 werden de resultaten beschreven in interne publicaties."
(pag. 317)


"Niet alleen journalisten en de overheid, maar ook wetenschappers hebben nooit enige interesse in de groep getoond. Ik zoek op internet en zie dat er één uitzondering is. In oktober 2014 begon een antropologe aan een promotieonderzoek aan de Vrije Universiteit. Opgetogen klik ik op de informatie en luister ik naar een praatje van de onderzoekster. Binnen een minuut hoor ik het: ze gebruikt apostolische woorden zoals ‘Gebouw’ en ‘Verhoging’ en ‘ons Werk’. Binnen drie minuten weet ik het: ze is geboren in het genootschap en nog steeds belijdend lid. Binnen vijf minuten ontdek ik dat het genootschap dit onderzoek medefinanciert, dat de copromotor een bekende apostolische denker is en helpt bij het selecteren van de respondenten, en dat er een apostolische commissie omheen hangt (‘een klankbordgroep’) als hulp bij het onderzoek." (pag. 344-345)


Renske Doorenspleet: Apostelkind - In de greep van een gesloten genootschap. Uitgeverij Balans, 2020. ISBN 978 94 B638 2093 6

Dit laatste herinnert mij aan het volgende:
  1. Mijn naam is Frederique Demeijer en ik ben in oktober 2014 begonnen aan een promotieonderzoek aan de Vrije Universiteit. Dit onderzoek bevindt zich op het snijvlak van religiewetenschappen, antropologie en oral history. Mijn promotor is prof. dr. H.C. Stoffels, hoogleraar Sociologie van Kerk en Godsdienst (Vrije Universiteit) en mijn co-promotor is prof. dr. H.F.J. Horstmanshoff, emeritus hoogleraar Geschiedenis van de Antieke Geneeskunde (Universiteit Leiden). Daarnaast heb ik voor dit onderzoek een klankbordgroep in het leven geroepen. Vijf leden hiervan zijn lid van het Apostolisch Genootschap, nl.: Carolien Gelauff- Hanzon, Manfred Horstmanshoff, Wendy van der Horst, Anja Mes-Kooreman en Rob Tijdeman, en één lid van deze klankbordgroep, Edwin Diersmann, is lid van de Nieuw-Apostolische Kerk. Het onderzoek wordt gefinancierd door het bestuur van het Apostolisch Genootschap en de faculteit der Godgeleerdheid van de Vrije Universiteit.

    (...)

    Bron: Verslag bij de Van Oosbreestichting m.b.t. de "Historische Bijeenkomst Hilversum 1946-2016" van zaterdag 17 september 2016
    Zie ook de thread "Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016"
  2. zefyr schreef: vr 24 apr 2020, 17:29(...)
    In het Nederlands Dagblad van vrijdag 17 april 2020 is onderstaand artikel gepubliceerd.

    "Ingezonden Viola Lindeboom - werkzaam bij en lid van Apostolisch Genootschap

    (...)
    Renske beëindigde haar lidmaatschap in 1998. Rond die tijd veranderde het Apostolisch Genootschap snel tot een zeer vrijzinnige religieuze organisatie met een levendige overlegcultuur. Het is een plek waar leden zich aangesproken voelen door een religieus-humanistisch gedachtegoed en niet, zoals in de tijd die Renske beschrijft, door één persoon.

    (...)
    Dit najaar promoveert Frederique Demeijer aan de VU. Zij heeft zes generaties leden gevraagd naar hun ervaringen met de veranderingen binnen het Apostolisch Genootschap en de invloed daarvan op hun identiteit. Ik ben met de jaren anders gaan denken over wie ik ben, wil zijn en wat ik kan betekenen voor anderen. De religieuze organisatie waar ik deel van uitmaak stelt zichzelf deze vragen ook - onophoudelijk."

    (...)
  3. TjerkB schreef: di 28 apr 2020, 15:00(...)
    Ook ik las van Viola Lindeboom (bij het Apostolisch Genootschap: hoofd marketing en communicatie) het onderstaande...

    (...)
    Hoe selectief zou de promovenda haar respondenten hebben gekozen, zo vraag ik mij af. Alleen onder de generaties die nog "volgen"? En van mevrouw Lindeboom zou ik heel graag willen weten hoe het ApGen zichzelf nu de vraag stelt wáárdoor de bij zowel verre als nabije naasten klaarblijkelijk achtergelaten psychische strie­men, spo­ren en lit­te­kens precies werden veroorzaakt. Voer voor psychiaters!

    (...)
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 163
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door ZwartSchaap »

Bij het opnieuw beluisteren van het Radio 1 programma van 5 April
was ik opnieuw geschokt toen ik de onderstaande tekst beluisterde.

UITSPRAAK VAN L.SLOK
Ik probeer tot uw ziel door te dringen en daar de verlossende stoot te geven en
daarmee wil ik u uit uw isolement, uit uw onmacht halen en u brengen tot wat u uit zichzelf
zonder deze bevruchtende hulp van buitenaf nooit zou kunnen.

Hoe heeft deze L.Slok de euvele moed gehad om leden van het genootschap op deze
manier volledig afhankelijk te maken van zijn persoon.
Welke geestelijke leider gebruikt woorden als PROBEER DOOR TE DRINGEN EN DAAR DE VERLOSSENDE
STOOT TE GEVEN en ook DEZE BEVRUCHTENDE HULP VAN BUITENAF (sexles / plaats van samenkomst)

Ieder gezond geestelijk leider behoort uitsluitend als wens te hebben de leden van zijn/haar gemeenschap
aan Christus te binden.

L.Slok was een Demagoog en Narcist en had ook een haperende
gewetens functie.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

ZwartSchaap schreef: wo 06 mei 2020, 19:08 Bij het opnieuw beluisteren van het Radio 1 programma van 5 April
was ik opnieuw geschokt

(...)
L.Slok was een Demagoog en Narcist en had ook een haperende
gewetens functie.

@ZwartSchaap
@all

Hoe weldenkend wijzelf en anderen ook dachten te zijn; de clou is inderdaad dat iedereen wegkeek van zo'n psychiatrische diagnose. Ook naar míjn vaste overtuiging is dat hier namelijk het hele eiereten; zowel bij het ApGen als destijds bij de Nieuw-Apostolische Kerk.

Uit alle macht werden wij met onze twijfels constant neergezet als ondankbare types en onze aanbieding jegens d'Apostel deugde niet. In werkelijkheid echter waren wij ten prooi gevallen aan de onhebbelijkheden van een notoire narcist en de hem omringende lakeien:
Levi schreef: ma 07 sep 2015, 09:51 @Tjerk, all

Al jarenlang wordt de NAK terecht beschuldigd van Machiavellisme.
En vreemd genoeg bevestigt men dat in haar gedrag en wat wordt gecommuniceerd.
Binnen de psychologie wordt er mee bedoeld dat men een sluwe, gewetenloze aanleg heeft. In de psychologie werd de term gebruikt door Richard Christie en Florence Geis in de jaren 60 van de twintigste eeuw. Geis heeft een test ontwikkeld om de mate van machiavellisme van iemand te meten. Dit werd de MACH-IV-test genoemd. Een score hoger dan zestig uit honderd werd hoog genoemd en een score lager dan zestig uit honderd werd laag genoemd. Er werd destijds gezocht naar een verband tussen een hoge score in de MACH-IV-test en psychische zaken als een narcistische persoonlijkheidsstoornis en psychopathie.
Lijkt me duidelijk.
Wat betreft de werking van de HG; al sinds jaar en dag niet meer.

Groet,
Levi

De NAK-apostel Peter Klene vond achteraf dat ik hierover mijn mond moest houden want volgens hem was de kwestie... verjaard!! Wat dat betreft gaat apostel Bert Wiegman bij het Apostolisch Genootschap met de tussenkomst van het bureau Dialogue nu in elk geval één stap verder. Doch nogmaals: het betreft hier pure psychiatrie. Vreemd dat i.c. ook de medicus Wiegman de diagnose heeft gemist.

Zie over narcisme bijvoorbeeld het -populairwetenschappelijke- artikel "21 kenmerken van een narcist" bij Psychologie Magazine...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: do 07 mei 2020, 13:00(...)
Uit alle macht werden wij met onze twijfels constant neergezet als ondankbare types en onze aanbieding jegens d'Apostel deugde niet.

(...)

@all

Ook ik zocht natuurlijk eindeloos de oorzaak bij mijzelf wanneer door 'niet pluis'-gevoelens verwarrende ongerijmdheden mij tergden. Doordat ik werkzaam was op het landelijke bureau van de kerk, had ik daar misschien nog wel meer last van dan anderen, "middenin de gemeenschap". Wat is er toch met mij? Waarom voel ik mij "emotioneel beklemd" tussen de theorie en de praktijk van ons geloof?

Toen ik in dienst trad, leverde ik per maand duizend gulden in op emolumenten. Hierdoor wilde ik na verloop van tijd graag opslag. Apostel Sepers zou het voorleggen aan de districtsapostel, maar ik hoorde er niets meer van. Toen ik het onderwerp daarna toch maar weer te sprake bracht, hield hij mij voor dat het er niet in zat, ook vanwege het nieuwe kerkgebouw in Hoorn, waarvan de bouwkosten hoog waren opgelopen. Verder moest er volgens hem natuurlijk rekening worden gehouden met de richtlijnen van de stamapostel. (...) Dat was zijn uitspraak en daarmee had ik het dus te doen. Dat hij ondertussen zelf bij de Nieuw-Apostolische Kerk een salaris opstreek als van een hoogleraar aan een universiteit, en de districtsapostel zelfs nog méér dan dat, viel in die tijd onder de bedrijfsgeheimen. Pas wanneer de districtsapostel beter te spreken zou zijn over mijn "aanbieding", had het in feite zin om mijn vraag opnieuw te stellen. Ik was namelijk ook al eens beticht van vakbondsactiviteiten. Om "in Gods hand" een willig werktuig te zijn, was het buigen of barsten.

Ik snapte dat het voor anderen ingewikkeld zou zijn om mij hieromtrent te geloven. Daarom heb ik er veel moeite voor gedaan om van alles en nog wat toe te lichten. Apostel Peter Klene wierp elke verantwoordelijkheid voor welk psychotrauma dan ook verre van zich. (...) Al deze doffe ellende heeft mij niet honderden maar duizenden (!) slapeloze nachten gekost. Maar het interesseert de kerkleiding niet.

Ter illustratie...
TjerkB schreef: di 08 apr 2014, 10:32(...)
"Hoe God verdween uit Jorwerd is de biografie van een dorp tijdens de stille revolutie tussen 1945 en 1995", las ik op de website van Geert Mak. Enige tijd geleden besloot ik om zelf in Jorwerd maar eens te gaan kijken of God daar nog te vinden is. Het was geen vergeefse reis! Gastvrij na een spontane ontmoeting mochten wij binnenkomen bij één van de dorpelingen die Geert Mak in zijn boek ook meermalen noemt. De Heilige Geest was in Jorwerd beslist niet uitgedoofd (vgl. 1 Th 5: 19).

Toch was er door de jaren heen in het dorp natuurlijk veel veranderd. Heel geleidelijk aan. Tegenstellingen vervaagden. De wereld dijde uit. Door de uitwerking van ongekende krachten hield de plaatselijke middenstand het niet vol. Maar voor degene met wie wij nu aan de praat raakten, was wel degelijk God Liefde gebleven.

Wat ik ermee wil zeggen is dit: op het beloop van allerhande gebeurtenissen hebben wijzelf vaak maar heel weinig invloed, maar God heeft ons niet geschapen als onzelfstandige wezens! Menigeen is geneigd om te spreken in de wij-trant, dus in de zin van "Dat wisten wij niet" of "Dat werd ons niet verteld". Wanneer echter de kinderschoenen te klein zijn geworden; is het dan verstandig om elk initiatief en elke verantwoordelijkheid bij anderen in de schoenen te schuiven? Ik vind van niet.

In de Nieuw-Apostolische Kerk evenwel werd het aangemoedigd als zielen zich zo afhankelijk mogelijk opstelden ten opzichte van ál hun geestelijke leidslieden. Hoe "onbeduidender" je was op de kerkvloer, met des te meer "zegenaars" had je van doen. Armin Brinkmann hoefde zich op die manier alleen maar wat aan te trekken van Wilhelm Leber. Was je daarentegen een nul-komma-nul, dan gold "de geordende weg". Dan moest het je niet verbazen wel tien keer nul op het rekest te krijgen.

Middenin "de gemeenschap" waande je je veilig. "Wij zijn op de weg ten leven, die een school der vorming is", zong het koor. Na verloop van tijd wist je bij wijze van spreken niet beter dan: "Te leren rest er ons hier nog zo veel" (lied 355, NAK-gezangboek). Doch achter de schermen voltrok zich ondertussen een "stille revolutie". Het "werk Gods", zo noemden wij "onze kerk", stond in de steigers; zónder dat de meesten het doorhadden. Nu echter blijkt die kerk onherstelbaar verbouwd te zijn.

(...)
TjerkB schreef: di 08 apr 2014, 11:06(...)
Anderen weten niet wat wij "uit genade mogen bezitten", maar wij weten wél wat zij missen - zo werd het ons in alle toonaarden voorgehouden. "Immers", wij -als kinderen Gods- zijn wel "op" deze wereld maar niet "van" deze wereld. Medemensen werden afgeschilderd als vreemde wezens. Ze mogen zich van stamapostel Jean-Luc Schneider wel christenen noemen, maar geen kinderen van God. Kinderen van God zijn zuiver diegenen, die door handoplegging van een levende apostel die bij een dienstdoende nieuw-apostolische stamapostel onder contract staat, "verzegeld" zijn. Kortom, treed toe tot de internationale Nieuw-Apostolische Kerk en de hemel opent zich. Eenmaal toegelaten op de desbetreffende kerkvloer, worden de (bij)gelovigen geacht het machtsspel van hun meerderen voluit mee te spelen.

(...) In december 2010 schreef ik op het forum van Bauke Moesker in een redactioneel artikel het volgende:
Als mensen van vlees en bloed zo worden gemanipuleerd, breken ze. Ze zijn gereduceerd tot verschrompelde minderwaardige entiteiten. Jezus' opdracht "Weid Mijn lammeren (...), hoed Mijn schapen" werd overruled door de ingehamerde noodzaak tot het opblikken naar zegenaars. Onder zegenaars worden de broeders verstaan met een geestelijke bediening. Hoe "hoger" een dienaar is, des te meer hoogachting zou men aan deze verschuldigd zijn. Wie zich daarbij tegendraads opstelt, wordt rechts- en linksom te verstaan gegeven dat dan men voor zichzelf "de zegensweg" blokkeert. Sterker nog: je ligt eruit. Door de geneigdheid hoog op te zien naar hogere dienaren, kwam ook veel ellende ter afhandeling bij dezen terecht, en wel in een overdosis. Dit veroorzaakte bij hogere dienaren weerzin tegen vermeende dwarsliggers. "Lagere dienaren" zien voor zichzelf eerder een rol weggelegd om "zegenaars" te steunen dan de aan hun zorgen toevertrouwde zielen in de gemeenschap. Behoeft het een uitgebreid betoog dat men zo compleet de verkeerde kant op steunt?! Is het verwonderlijk dat zielen op een gegeven moment zijn moegestreden om te bereiken dat men voor vol wordt aangezien?
Zie hiervoor eventueel ook mijn bericht op "di 07 jan 2014, 15:53" in de thread "Geen woorden maar daden". De reden waarom ik de quote nu heb aangehaald is, dat "zegenaars" in de praktijk niets willen weten van psychische klachten die gelovigen ontwikkelen die op zo'n manier geestelijk worden mishandeld - want dat is het!! Elke serieuze diagnose wordt door "de gebrainwashten" gemist - want dat zijn ze, de bazen en bovenbazen in dit godvergeten verlossingswerk, voor wie iedereen maar gedurig moest wijken om de stille revolutie, welke zich voltrok, rücksichtslos te kunnen faciliteren!! Het resultaat is ernaar: de verrijkten baden in hun rijkdom.

(...)

Tsja; laat de hooggeplaatsten nu maar afstevenen op hun corona-vrije gereserveerde plaatsen in het nieuw-apostolische hemelrijk...

Groet,
TjerkB


P.S.
een omarmer

ik wil graag een omarmer zijn
een mens die and'ren kan verwarmen
die lief kan hebben zonder taal
met beide uitgestoken armen
ik wil geen strenge rechter zijn
doch een geboren pleiter wezen
en Vader, mag toch iedereen
dat in mijn ogen kunnen lezen

ik wil graag een omarmer zijn
daar waar de wanhoop harten griefde
Heer, met een liefdevol gebaar
vertaal ik woordeloos Uw liefde
want dat is toch een groot geheim
het stille wonder van erbarmen
dat ieder mensenkind verstaat
de taal van uitgestoken armen

ik wil graag een omarmer zijn
en metterdaad Uw naam belijden
ik wil graag een ontfermer zijn
een vriend die strijdt waar and'ren strijden
en als mijn armen moede zijn
wilt Gij ze dan opnieuw weer sterken
opdat ze als een instrument
Heer, in Uw handen blijven werken

fd
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

Bericht door TjerkB »

(...)
Sekten? Die had je toch in de jaren zeventig?’ Dat is de veelgehoorde reactie als ik vertel dat ik bezig ben met een boek over sekten. Dat er veel sektarische organisaties in Nederland bestaan, soms al tientallen jaren, weten weinig mensen. Dat deze organisaties vaak niet zo onschuldig zijn als ze lijken, willen weinig mensen geloven.
Dat blijkt wel uit de naïviteit waarmee overheidsinstanties zoals de Belastingdienst deze organisaties bejegenen. Sekten in Nederland genieten veelal de fiscale voordelen van stichtingen en hebben evenveel vrijheid als kerkgenootschappen om hun gedachtegoed uit te dragen. Wat zich werkelijk achter de voordeur van dergelijke organisaties afspeelt, lijkt niemand iets te kunnen schelen.

(...)
Wat opviel was dat bijna alle ex-leden zich schaamden. Over het feit dat zij, intelligente mensen, zich zo hadden laten beetnemen op een kwetsbaar moment. Ze hadden zich laten vernederen, hersenspoelen en misbruiken. Dat zij zich hier niet schuldig om hoefden te voelen, konden ze soms moeilijk geloven. Ze konden het zichzelf niet vergeven.
Ook angst leefde nog duidelijk in hun hart. Angst voor represailles van de groep die zij, soms lang daarvoor, hadden verlaten, angst voor juridische stappen, bedreigingen, vervelende e-mails, inbreuk op hun privacy en nog meer.

(...)

Bron: "Woord vooraf" uit IK WAS GEK VAN GELUK, EEN BOEK OVER SEKTEN. Lees »HIER« het eerste hoofdstuk.
Zie ook het bericht op "di 12 dec 2017, 18:06", in de thread "Wat is een sekte?"

@all

Het bovenstaande deed mij denken aan déze -ook op "di 05 mei 2020, 17:30" aangehaalde- passage in het boek "Apostelkind":
"Kim was niet het enige ontevreden Apostelkind. Begin jaren negentig toonde een grondig intern onderzoek dat glashelder aan. In negentig gemeenschappen werd de jeugd tussen de 13 en 24 jaar ondervraagd in interviews, kringgesprekken en schriftelijke enquêtes met meer dan tachtig vragen. Het onderzoeksteam bestond uit apostolischen die in de buitenwereld werkzaam waren als socioloog, psycholoog, medicus, econoom, wiskundige, jurist en filosoof. In het voorjaar van 1993 werden de resultaten beschreven in interne publicaties." (pag. 317)


Renske Doorenspleet: Apostelkind - In de greep van een gesloten genootschap. Uitgeverij Balans, 2020. ISBN 978 94 B638 2093 6

Hiermee kom ik op de nieuw-apostolische variant op dit thema:
TjerkB schreef: zo 18 jun 2017, 13:40(...)
Door zich bij de Raad van Kerken in Nederland naar binnen te (doen) praten, heeft de nieuw-apostolische kerkleiding volgens mij alleen maar een vermeend keurmerk in de wacht willen slepen, als tegenwicht tegen de alsmaar nagalmende "brede maatschappelijke discussie" die in 2005 begon met het interview onder de kop "Dahinter steckt immer das konservative Denken", destijds bij NAKtuell:
TjerkB schreef:(...)
De mi­sère doet mij denken aan wat Gerrit Sepers er "in het naschouwen" wel over kwijt wilde:

  • [Citaat Gerrit Sepers in 2004]
    • „Wie kleine Jungen oder kindliche Menschen“

      naktuell.de: Denken Sie, dass die sich wandelnden gesellschaftlichen Prozesse und Einflüsse in der heutigen Zeit nicht doch einen starken Einfluss haben und zwangsläufig Änderungen am System bewirken?

      G. Sepers: "Unsere Kirche ist wie eine letzte Insel, auf der das hierarchische System konserviert wird. Weil wir so stramm organisiert sind, würde jede Änderung zu einem großen Abfall führen. Die Geschwister haben überhaupt nicht gelernt, zu diskutieren oder mit Dialog umzugehen. In ihrer gesellschaftlichen Entwicklung haben sie das wohl gelernt, aber in der Kirche überhaupt nicht. Das betrifft gebildete Leute genauso wie kindlich gläubige Leute. Es ist erstaunlich, dass große Männer in unserer Gesellschaft – ich habe das öfter erlebt – Professoren, Direktoren, Präsidenten von großen Unternehmen usw., innerhalb unserer Kirche sich wie kleine Jungen oder kindliche Menschen verhalten. Das ist sehr erstaunlich!" (...)
    Bron: "Dahinter steckt immer das konservative Denken",
    Telefonisches Interview am 10. und 17.12.2004, redigiert am 29.12.2004, veröffentlicht am 04.01.2005
    http://www.naktuell.de/0105/0105003.html

(...)


Uit: Bericht op Do 09 Feb 2017, 11:05" in de thread "Der Fall Rohn"
Wat wij nu zien lijkt mij dan ook de logische uitkomst van "het verouderde denken van een in zichzelf gekeerde kaste" binnen dit quasi gecertificeerde machtsbestel.

(...)

Blijkbaar kunnen wij allen met open ogen ergens in trappen; niet alleen maar in "de gro­te bo­ze (bui­ten)­we­reld" doch zelfs binnen een setting waarin wij ons veilig en geborgen in gezegende verhoudingen waanden. Maar ja, de per­soons­ver­go­ding waar wij met onze neus bovenop stonden; hoe christelijk was dat nou eigenlijk? Ik zie gelijkenissen tussen de adoratie voor Lambertus Slok en hoe de nieuw-apostolische districtsapostel Gijsbert Pos zich als Godsgezant superieur en dominant opstelde, maar: daartoe werd ze wel eerst in eigen kring een podium aangereikt. Daarbij slaagden beiden erin van de gelegenheid gebruik te maken door onder hun volgelingen het kaf van het koren te scheiden. Slippendragers waren immers de goodguys. Toen ik doorkreeg voor welke machinaties sommigen zich gevoelig toonden, kon ik niet anders meer dan mij er vol walging -stilletjes- van afwenden. Niet alleen de muren in "het werk Gods" kwamen op mij af, maar ook de zee, het strand en de lucht. Mijn voorland was nu dat ook ik... als dwarsligger zou worden verketterd.


Hoe herkenbaar is voor mij ook het onderstaande?!
Gaslighting
11. Zijn uit op hun eigen voordeel en denken ook recht te hebben op bepaalde privileges vanwege hun vermeende bijzondere kwaliteiten. Ondertussen laten ze anderen geloven in hun goede bedoelingen. Ze hebben een talent om overal een draai aan te geven waardoor de ánder onredelijk of dom lijkt. Dit wordt ook wel gaslighting genoemd.


Bron: Artikel "21 kenmerken van een narcist" bij Psychologie Magazine.

De narcisten in kwestie hebben in het leven van menig kind, van menige naaste een ware emotionele ravage weten aan te richten. Ik vind dat de huidige kerkleiding, zowel bij het Apostolisch Genootschap als bij de Nieuw-Apostolische Kerk, dit onder ogen moet zien.

Kan hierop niet tevens krachtig worden aangedrongen van de zijde van de Vrije Universiteit en van de Raad van Kerken in Nederland?

Ik mag hopen dat men bij het bureau Dialogue doorkrijgt dat hier pathologie in het geding is. Geen psychologie doch psychiatrie !!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Nieuws en andere actuele zaken”