Peter Johanning: Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben

[zefyr]

@allen,

M. Koch van glaubenskultur.de publiceerde donderdag 11 november jongstleden het gk-artikel 'Heil: Ewige Gemeinschaft mit Gott - NAK vollzieht Lehrentwicklung zur Wiederkunft Christi'.

https://glaubenskultur.de/

In dit gk-artikel wordt de jongste leerontwikkeling van de NAK met betrekking tot het heil en de eschatologie uit de doeken gedaan. Een en ander is te lezen in de 'Sonderausgabe der Zeitschrift „Leitgedanken Zum Gottesdienst“', dat recent is verschenen. De teneur van de jongste inzichten is, dat de NAK de scherpe randen van een overspannen eindtijdverwachting wegneemt. Deze tendens is eind 20e eeuw ingezet. Het gevolg is, dat de NAK (op termijn) op steeds grotere afstand komt respectievelijk kan komen van de zogeheten apocalyptische 'Endzeit-Sekten'. "Durchaus möglich, dass sie dieser Lehre entwächst", concludeert M. Koch aan het eind van z'n gk-artikel.

Onderhavig gk-artikel lokt een reactie uit van 'H.F. aus O.', die gisteren z'n of h'r commentaar opent met een citaat van Peter Johanning uit de negentiger jaren van de vorige eeuw:

'„Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben.“

Als ich in den 90er Jahren mit P. Johanning u.a. über die problematischen theologischen Positionen der „endzeitlichen Sekte NAK“ sprach, antwortete er mir:

„Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben.“

Anerkennend muss ich heute feststellen, dass das kein Bluff war, sondern sich wirklich viel zum Besseren geändert hat und sich die NAK weiter verkirchlicht. (...)'

De helft is mij nog niet aangezegd. ja nog niet de helft.

[TjerkB]

(...)
De teneur van de jongste inzichten is, dat de NAK de scherpe randen van een overspannen eindtijdverwachting wegneemt. Deze tendens is eind 20e eeuw ingezet.

(...)

Als ich in den 90er Jahren mit P. Johanning u.a. über die problematischen theologischen Positionen der „endzeitlichen Sekte NAK“ sprach, antwortete er mir:

„Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben.“

Anerkennend muss ich heute feststellen, dass das kein Bluff war, sondern sich wirklich viel zum Besseren geändert hat und sich die NAK weiter verkirchlicht.

(...)

@zefyr
@all

De geciteerde persvoorlichter bij het internationale kerkbestuur liet -als een soort van schipper naast God- wel vaker van zich spreken:

(...)
Ik heb de nieuwe "Leitgedanken Zum Gottesdienst" gelezen.
De NAK neemt geen milimeter terug van haar exklusiviteitsclaim en van de superioriteit dat zij -en zij alleen- DE kerk van Christus is in de eindtijd!!

(...)
Hierbij het commentaar van M. Koch, die er echt kijk op heeft!

(...)

Kommt der Hochmut vor dem Fall?
Das neue Selbstverständnis der Neuapostolischen Kirche


Es gibt ein neu formuliertes Kirchenverständnis, das an die Frühzeit der neuapostolischen Bewegung erinnert. Während allerorten Kirchen geschlossen werden und der Gottesdienstbesuch bei 30 Prozent liegt - Tendenz sinkend - gibt sich die NAK kämpferisch und beruft sich dabei auf die katholische Kirche. Doch das macht die neuapostolische Arroganz nicht erträglicher.


Wuppertal (gk). Es ist sieben Jahre her, da gab Gerrit Sepers sein Amt als Apostel ab, mit der Begründung, „weil die Kirchenleitung festhält an der Exklusivität.“ In einer der größten niederländischen Zeitungen hielt der Pressesprecher der Neuapostolischen Kirche International, Peter Johanning, dagegen: „Die Exklusivität verschwimmt. Gerrit Sepers ist wirklich ein paar Jahre zu früh gegangen. Hätte er nur gewartet, dann hätte er seinen Willen bekommen.“ - Nun, Sepers hat nicht gewartet, er ist aus der NAK ausgetreten weil er der Überzeugung war, dass „die Konservativen immer die stärkeren“ sind. Aber andere haben gewartet auf das verheißene Verschwimmen der Exklusivität, sie haben sich ökumenisch engagiert, sind in lokalen Arbeitskreisen christlicher Kirchen Gastmitglied geworden oder haben versucht, gute Kontakte zu etablieren. Man wartete auf den neuen Katechismus.

(...)
Der nun publizierte Katechismustext lässt überhaupt kein „Verschwimmen“ der Exklsuivität erkennen, wenn er deutlich macht, dass nur eine Kirche, nämlich die NAK, legitimiert ist, die Brautgemeinde zuzubereiten: „Im Werk Gottes zur Bereitung der Braut, also in der Neuapostolischen Kirche, in dem die Apostel in der Einheit mit dem Stammapostel wirken, sind die vier Wesensmerkmale von Kirche Jesu Christi – wenn auch nicht in vollkommener Weise – vorhanden: Einheit, Heiligkeit, Allgemeinheit und Apostolizität.“

(...)
Überhaupt „nicht einfach“ dürfte es nun aber für all jene werden, die gerne neuapostolisch sein wollen und dabei auch Christen anderer Konfessionen als Gottes Kinder akzeptieren können, der neue Fundamentalismus in der NAK stellt sie unter erheblichen Druck.

m.koch/acbex, 2011-02-10

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "12 feb 2011, 12:28", in de thread "Nieuwe Liturgie in de praktijk..."

Hoewel één dag eerst als duizend jaar leek te tellen (vgl. 2 Petr. 3: 8), wordt daarmee nu blijkbaar geëxperimenteerd (vgl. Marc. 13: 20).

Beter zou het zijn op het nieuw-apostolische politieke slagveld God niet meer voor de voeten te lopen want tienduizenden bezweken al.

Groet,
TjerkB


P.S.



Mijn advies zou zijn: stop met neuapostolisch hinein­in­ter­pre­tie­ren en veeg alsnog met alle polariserende eigenzinnigheid de vloer aan.

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 16-11-2021, 12:00 uur]

(...)
... want tienduizenden bezweken al.

(...)
Mijn advies zou zijn: stop met neuapostolisch hinein­in­ter­pre­tie­ren en veeg alsnog met alle polariserende eigenzinnigheid de vloer aan.

@all

Indien een neerwaartse spiraal ondanks verwoede pogingen zich niet laat ombuigen, wil men normaal gesproken graag weten: waar ligt dat aan? Oftewel: wáárom zetten met elan ingeluide ontwikkelingen in de Nieuw-Apostolische Kerk veelal tóch geen zoden aan de dijk?

Wat van mijn kant daarover te zeggen valt, wil ik graag toelichten. Kernpunt: net als liefde moet integriteit van het zuiverste water zijn!

In de forumbijdrage waaruit hierboven twee tekstfragmenten werden aangehaald, betreft het o.a. een (ingekort) redactioneel artikel dat op 10 februari 2011 verscheen bij Glaubenskultur Magazine, getiteld "Kommt der Hochmut vor dem Fall? Das neue Selbstverständnis der Neuapostolischen Kirche". Het ging om zoiets als een hertaald "mis­si­on­state­ment". De redactie bij Glaubenskultur Magazine die het beloop van de gebeurtenissen al vanaf de jaren '90 aandachtig had gevolgd, plaatste in het artikel echter ook nog déze kanttekening:

• Es scheint so, als habe Stammapostel Dr. Wilhelm Leber seine Bezirksapostel in zwei Gruppen aufgeteilt, in seiner pragmatischen Art: „Ihr macht den ersten Teil und Ihr den zweiten“ – und dabei unglücklicherweise genau die progressiven für den ersten Teil und die konservativen für den zweiten Teil erwischt; denn in der Mitte des Artikels kippt der Tonfall: „Am deutlichsten ist die Kirche Jesu Christi dort wahrnehmbar, wo das Apostelamt, die Spendung der drei Sakramente an Lebende und Tote sowie die rechte Wortverkündigung vorhanden sind. Dort ist das Werk Gottes aufgerichtet, in dem die Braut Christi für die Hochzeit im Himmel bereitet wird.“

Zie -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "12 feb 2011, 12:28", in de thread "Nieuwe Liturgie in de praktijk..."
Zie tevens in dit verband op dat Forum het bericht op "22 apr 2011, 22:48", in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".

De nieuw-apostolische catechismus kwam pas uit in 2012. Wat men er voordien al over bekendmaakte waren "schoten voor de boeg" - en het rijmt: insiders hebben in de regel aan een half woord genoeg. Daarom leek het in 2011 wel alsof stamapostel Wilhelm Leber een verontrustend meersporig "tactisch-strategisch" beleid had uitgestippeld. Dat bleek te kloppen en het lag aan ambtelijke verdeeldheid. Ambtelijke verdeeldheid? Ja, tegenstellingen onder de meest hoge verantwoordelijke leidinggevenden; "zegenaars pur sang" in de kerk. Let wel: het was in 2011 dat Glaubenskultur Magazine dit commentaar schreef, ruim na de "Desinformatieavond" op 4 december 2007, toen de internationale kerkleiding door de mand viel door het leed weg te wuiven van vele slachtoffers van machtsmisbruik in de kerk. Het zou door machtspolitiek in plaats van erbarmen (!!) nog zeven jaar duren alvorens men daar tot op zekere hoogte van terugkwam. Het verscheurt de harten als gelovigen in hun kerk ten prooi vallen aan machtspolitiek en de machtigen niet in ootmoed willen buigen. Ook dit ging er dus al aan vooraf, toen in 2011 de ambtelijke top in de organisatie de aandacht trok; met de zoveelste schijnbeweging?

Kennelijk vond men in 2011 de tijd er dus rijp voor om, vooruitlopend op de catechismus die vier jaar langer in de maak zou blijven dan gepland, alvast een positiebepaling te communiceren. Over het masterplan ervoor had men het zeker met elkaar eens kunnen worden, wat bij de internationale Nieuw-Apostolische Kerk feitelijk wil zeggen: de stamapostel en onder de "districtsapostelen" de machtigsten. Welnu, dit raakt de kern van wat in deze kerk geen naam mag hebben, namelijk dat in de geloofspraktijk machtsbehoud de drijfveer is. Nooit ofte nimmer zullen de betrokken ergens verantwoording voor afleggen. Zij en zíj alleen maken de dienst uit - en daarmee basta. Wie hun hoge gezag niet eerbiedigt, wordt op een zijspoor gerangeerd. Wie zich loyaal toont, mag "hand- en spandiensten" verrichten. Vandaar dat de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland géén Raad van Toezicht kent, geen klachtenregeling, geen vertrouwenspersoon. Wát er door de jaren heen op de kerkvloer ook zou zijn veranderd; machtsfiguren domineren de communicatie met eenrichtingverkeer. Niet "het ware evangelie" (vgl. Gal. 1: 6-12 ) zal in voorkomende gevallen de doorslag geven, doch helaas: ambtelijke eigenzinnigheid.

Dat laatste overigens zullen gelovigen vrijwel altijd pas ondervinden, wanneer het met de kerkleiding onverhoopt tot een conflict komt. Doorgaans echter verlaat men de kerk al eerder als het opgelegde "format" van plichtplegingen tot een ballast wordt en zegen uitblijft. De gecentraliseerde macht (!) zorgt er immers ook wel voor dat de Nieuw-Apostolische Kerk geen lerende organisatie te noemen valt. Lokaal kan men lief en aardig tegen elkaar doen, maar kom niet aan het zakelijke en ideologische (!) leiderschap van de ambtelijke top. "Das neue Selbstverständnis der Neuapostolischen Kirche" onderstreepte nog eens dat anderen wel christenen kunnen zijn, maar zeer zeker niet tevens kinderen van God zonder eerst de handen te zijn opgelegd door een (niet-geschorste) nieuw-apostolische apostel. Wie dat niet kan geloven, begrijpt "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ook niet dat je dan níet wordt voor- en toebereid op de wederkomst van Christus, met als gevolg dat jij, tezamen met de overige andersdenkenden, op aarde moet achterblijven wanneer Hij bij de eerste opstanding terugkeert om zijn gerechtvaardigde bruid te ontmoeten en die naar het hemelse Vaderland mee te nemen.

Terwijl het mij begonnen was om Zíjn werk, viel mij het lot ten deel dat ik werd geketend aan de ideologische kluisters (!) in deze kerk. Ook na 2011 zou telkens opnieuw blijken dat de gelovigen blij werden gemaakt met een dode mus wanneer de kerkleiding -namens haar veranderlijke god- "officiële mededelingen" deed omtrent organisatorische veranderingen of aangepaste theologische inzichten. Toen ik in de periode 2006-2007 zag gebeuren hoe vele naasten aan dit kleinmenselijke handelen schaamteloos werden opgeofferd, durfde ik mijn eigen ogen bijna niet eens meer te vertrouwen. Toch had ik het scherp genoeg waargenomen, maar hoe ga je vanuit zo'n ontluisterende deceptie in 's hemelsnaam vervolgens om met wat je werkelijk níet had willen meemaken? Ik was het zwijgen al voorbij... Het was mij duidelijk: geen enkele cosmetische ingreep, hoe leuk het voor de aangesloten leden plaatselijk ook nog wordt gemaakt, zal in deze kerk de leegloop nog kunnen tegenhouden want: het fundament waarop men bouwt is niet in orde. Dienen is toch echt heel wat anders dan de dienst uitmaken. Je telt als individu pas mee als je hoog opkijkt tegen "de dienaren" naarmate ze voornamer zouden zijn.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Als in Zijn werk niet ieders gelijkwaardigheid wordt geëerbiedigd, is het niet Zijn werk! Spijtig genoeg worden in de Nieuw-Apostolische Kerk de zaken zó voorgespiegeld alsof Zijn genade zuiver zou zijn weggelegd voor hen, die het "totaalpakket" afnemen. Wie niet het evangelie van Jezus Christus omarmt inclusief alle nieuw-apostolische wetten en regels en wie niet tevens de wel degelijk door de internationale kerkleiding verordonneerde ongeschreven voorschriften en codes erbij accepteert; die valt bij de bestuurders van deze kerk in ongenade. Bestuurders nota bene die exclusief voor zichzelf en hun dienstknechten hoedanigheden claimen als zegenaars, Godsgezanten, dienaren en Boden van Jezus Christus. Alle overigen zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de onderworpenen aan hun ultieme gezag; kortom "de rest van de mensheid - dead or alife". (...) Kunnen pretenties van mensen nóg hoger reiken?

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 29 Aug 2012, 23:22", in de thread "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u"

[TjerkB]

@all

Door de jaren heen heb ik natuurlijk heel wat (van mij af) geschreven, maar het is voor velen, zo heb ik gemerkt, toch echt schrijnend leed als blijkt dat er amper valt te voldoen aan wat er allemaal nodig zou zijn om de boodschap te vermijden: "Ga heen, Ik ken u niet." Zo zullen christenen het ko­nink­rijk der he­me­len niet beër­ven zonder eerst nog een nieuw-apostolisch kind van God te zijn geworden, en dat zou dan ter verkrijging van het eeuwig heil pas het begin zijn van een vormingsproces om daarop te worden voor- en toebereid. Tussendoor schuift men via een satellietuitzending misschien aan bij een dienst ter gelegenheid van een NAK-Kirchentag, zoals die in 2014 met Pinksteren werd gehouden in München. Stamapostel Jean-Luc Schneider ging daarin voor en de Amerikaanse districtsapostel Leonard Richard Kolb diende mee:

(...)
Bezirksapostel Kolb: (...)
Es ist so wichtig, ihr lieben Brüder und Schwestern, dass wir die neue Lehre heute annehmen. Aber das müssen wir nicht in einen alten Weinschlauch stecken. Was bedeutet das? Der Weinschlauch ist diese Genügsamkeit, dass wir meinen, wir haben doch etwas verdient.

(...)


Bron: http://www.canities-news.de/app/downloa ... Cnchen.pdf

Er was weer extra werk aan de winkel en stond zeker de lang verbeide nieuw-apostolische catechismus nu model voor "die neue Lehre". Kennelijk kwam het er uitdrukkelijk op aan met het laatste nieuws op de hoogte te blijven en het huiswerk te doen wat daaraan vastzit.

Vaak hield mij dit bezig. Waarachtige kinderen van God, de "Untergeordnete", had je alleen in de voorgeschreven verschijningsvormen...

• 
  Symbolische weergave van goedgekeurde standaardprofielen van voorbeeldige "nieuw-apostolische kinderen Gods, waardig om het einddoel te bereiken"

(...)
Hoe onschuldig en ontwapenend het plaatje hierboven er ook uitziet; toen ik mij goed en wel realiseerde dat er in de kerk, die ik verliet, kennelijk een tekentafel was gebruikt om maar alvast de profielen te schetsen van degenen voor wie -met uitzondering van in beginsel alle anderen- het hemelrijk toegankelijk zou zijn, vond ik dat tekenwerk ronduit verwerpelijk. In de ogen van de nieuw-apostolische schepper van hemel en aarde waren alle mensen kennelijk misbaksels die zich zouden moeten laten modelleren naar het evenbeeld van vermoedelijk de tekenaars zelve - maar wie waren zij?! De teneur van hun boodschap was in elk geval alsmaar nadrukkelijker en constant: als wij bleven zoals hun god ons had geschapen, moesten wij niet verwachten dat er in de nieuw-apostolische hemel plaats voor ons is. Wij moesten gehoorzaam zijn, in stilheid en vertrouwen navolgen, zonder klagen en vragen onze plaats in de gemeenschap innemen; en doen wat er gezegd wordt.

Als zulke zienswijzen op scherp worden gezet, terwijl er "vanaf de verhoging" indringend wordt gebeden om "verkorting van de tijd om der uitverkorenen wille", krijg je het vroeg of laat benauwd want je wordt in je geloof meegesleurd in een strijd op leven en dood. De "good guys" redden het en de "bad guys" zullen de ondergang aan zichzelf te wijten hebben. Ondertussen leek het wel alsof voor "onze dierbare stamapostel en de met hem verbonden apostelen en trouwe dienaren" de plaatsen al gereserveerd waren. Hun tomeloze inzet was boven elke twijfel verheven.

(...)

... en afzonderlijk nog "de dienaren", de "Obergestellte". Het verbaast mij niet als dit doet denken aan het leger in het Duitse keizerrijk.

En wat te denken als de persvoorlichter die optreedt als één van de rechterhanden van de stamapostel (!) iemand zomaar toevertrouwt "Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben"? Moet je je dan voelen als de journalist die al uren op het Binnenhof in de kou heeft staan wachten en dan alvast eervol een tip van de sluier opgelicht krijgt? Of het nu echt heel oneerbiedig is, weet ik niet, maar mij doet zo'n voorval zuiver denken aan Toon Hermans in diens beroemde conference in 1974 over Sinterklaas (Snieklaas):

Bron: https://youtu.be/_sNFt7XnzyQ

Met andere woorden: houd ons toch niet voor de gek! Alsjeblieft, stop met zulke godgeklaagde vernederingen. Is de maat niet eens vol?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
En wat te denken als de persvoorlichter die optreedt als één van de rechterhanden van de stamapostel (!) iemand zomaar toevertrouwt "Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben"? Moet je je dan voelen als de journalist die al uren op het Binnenhof in de kou heeft staan wachten en dan alvast eervol een tip van de sluier opgelicht krijgt?

(...)

@all

De stamapostel naast wie Peter Johanning in de jaren '90 aantrad als "Medienreferent bei der Neuapostolischen Kirche International" was Richard Fehr - die na zijn pensionering in 2005 en los van de kerk graag nog publiceerde onder de schrijversnaam F.U. Ricardo:

(...)
Nadat hij in mei 2005 door Wilhelm Leber was opgevolgd, verscheen er van stamapostel Richard Fehr in april 2010 een boekwerkje onder de titel "Betrachtungen eines Ruheständlers". Hierin blikt hij behoedzaam terug op situaties en gebeurtenissen uit zijn actieve diensttijd die menigeen zouden interesseren. Schrijven deed Richard Fehr nog altijd graag. Zie ook het redactionele bericht op "Di 19 Feb 2013, 16:53" in de thread "Elders gelezen... " Onder het pseudoniem F.U. Ricardo verschenen er diverse titels, waaronder:

• Eifersucht (december 2008)
• Drama am Weissfluhjoch und am Tafelberg (februari 2009)
• Der Raub des Luzerner Mädchens (april 2009)
• Leuchttürme (juli 2009)
• Brot und Salz (juli 2009)
• Drei Welten - drei Leben (november 2009)
• Nichts Neues! Wirklich? (november 2009)
• Sehnsucht Puszta (december 2009)
• Wolken über der Toskana (december 2009)
• Reicht ein Quadratmeter? (februari 2010)
• Nichts Neues! Wirklich? (maart 2010)
• Grosser kleiner Mann? - Kleiner grosser Mann!
• Mit Scherz und Schmerz zum Herz (juni 2010)
• Einsame Spitze - aber an der Spitze einsam! (november 2010)
• Geld stinkt nicht - oder doch? (januari 2011)
• Tödliche Verwechslung (juni 2011)
• Zu späte Ehre (juni 2011)
• Die mystische Zahl Sieben (juli 2011)
• Paradies und Hölle in Ascona - Schmelztiegel (augustus 2011)
• Unendlicher, unergründlicher Nil (september 2011)
• Reise nach (n)irgendwo - Immer zu klein (december 2011)
• Perlen im Wüstensand (maart 2012)
• Upstairs - Downstairs (mei 2012)
• Tödliches Missgeschick im Frisiersalon? und Mord beim Italiener! (mei 2012)
• Der etwas andere Jakobsweg (juli 2012)
• Rhonetal - Glück und Qual! (september 2012)
• Altwerden braucht Mut (november 2012)
• Der Wald - Erholung und Grauen (december 2012)
• Bedeutungsloses Sein? Scheinwelten? (december 2012)
• Kannibalen einst! ...und jetzt? (februari 2013)
• Doppelter Boden (juni 2013)

Over het nieuwste boek, Doppelter Boden, wordt het volgende gezegd:

• Doppelbödig, doppelzüngig, Doppelmoral, janus-köpfig – und wie die Ausdrücke immer auch heissen mögen, sie deuten darauf hin, dass in mancher Brust zwei Seelen leben, ohne dass man dabei gleich schizophren ist; dass manche sogar eine Art Doppelleben führen, und somit ein Teil ihres Seins eine Komödie darstellt.
  
  Ist dem wirklich so? In vielen, unendlich vielen Fällen schon, denn es entbehrt ja nicht eines gewissen Reizes, so zu leben. Wer aber als ehrliches oder vielleicht einfach gestricktes Wesen endlich dahinterkommt, betrogen worden zu sein, für den bricht meist eine kleine oder gar grosse Welt zusammen!

Zou het een "nagelaten bekentenis" zijn? Er wordt namelijk precies mee aangeduid wat gelovigen in de Nieuw-Apostolische Kerk overkomt indien zij erachter komen met welke dubbele moraal hun leiders zegenen.

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Ma 01 Jul 2013, 16:41", in de thread "Stamapostel Richard Fehr overleden"
Zie aldaar ook het bericht op "Di 19 Feb 2013, 15:53", in de thread "Elders gelezen... "

"Zou het een 'nagelaten bekentenis' zijn?", merkte ik op want als je na een enerverende arbeidstijd in de kerk ook eens kunt reflecteren; hoe zou iemand als hij dan in alle eerlijkheid terugblikken op zo'n episode om er vervolgens ook echt vrede mee te kunnen hebben? Het was voorwaar geen bagatel die in zijn laatstverschenen manuscript (Fehr overleed in juni 2013) feitelijk het onderstaande behelsde:

Wer aber als ehrliches oder vielleicht einfach gestricktes Wesen endlich dahinterkommt,
betrogen worden zu sein, für den bricht meist eine kleine oder gar grosse Welt zusammen!

Mijn persoonlijke indruk is werkelijk dat het voor iemand in zijn positie en met zijn achtergrond amper mogelijk was vrijuit te spreken en met anderen zonder enige terughoudendheid inzichten en ervaringen te delen, vooral niet als voorheen achter de schermen nogal eens het hoofd moest worden geboden aan politiek getouwtrek, waarvan ik aanneem dat dit onverhoopt extreem het geval is geweest:

(...)
Het zal eveneens weinigen zijn opgevallen dat stamapostel Fehr rond de (tweede) millenniumwisseling mokkend meeging in wat voor de geloofsleer ingrijpende koerswijzigingen zouden blijken te zijn, zoals ten aanzien van de vermeende sleutelmacht in de "rijken der ontslapenen", de vermeende status van het stamapostelambt, en de opvattingen over "het lichaam van Christus" (o.a. bij de viering van het Heilig Avondmaal). Gedurende de laatste jaren van zijn ambtsperiode liep stamapostel Fehr ogenschijnlijk aan een leiband van enkele voorname rechterhanden. Nadat aan hem ambtsrust was verleend, kwijnde hij stilaan weg en zocht hij ondertussen zijn heil in het schrijven van romanachtige boekwerkjes, met een moraal. Zie boven. Zijn rol was duidelijk uitgespeeld. Er werd aan hem niets meer gevraagd terwijl de kerk, die heimelijk in de steigers stond, een nieuw fundament kreeg!

Waar een en ander inmiddels toe heeft geleid, wordt meer en meer zichtbaar. Zo kreeg het evangelie van Jezus Christus een nieuw-apostolische ideologische draai.

Daar hebben wij helemaal niets van gemerkt, zal menigeen wel denken. Dat kan, en zo was het van hogerhand in de organisatie ongetwijfeld ook bedoeld.

(...)

Ook te denken aan de NAK-Arbeitsgruppe Geschichte; deze werd door Richard Fehr wel ingesteld maar daarna werd hij tegengewerkt. Hoe alles exact in zijn werk is gegaan, valt lastig te achterhalen maar voor mij staat het vast dat er niet over naar huis te schrijven valt.

Is het niet verschrikkelijk diepdroevig als talloze broeders en zusters daardoor in de Nieuw-Apostolische Kerk bedrogen uitkwamen?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Onder het pseudoniem F.U. Ricardo verschenen er diverse titels...

(...)
Over het nieuwste boek, Doppelter Boden, wordt het volgende gezegd:

• Doppelbödig, doppelzüngig, Doppelmoral, janus-köpfig – und wie die Ausdrücke immer auch heissen mögen, sie deuten darauf hin, dass in mancher Brust zwei Seelen leben, ohne dass man dabei gleich schizophren ist; dass manche sogar eine Art Doppelleben führen, und somit ein Teil ihres Seins eine Komödie darstellt.

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Ma 01 Jul 2013, 16:41", in de thread "Stamapostel Richard Fehr overleden"

@all

"Vrij vertaald" wordt er over de inhoud van dit laatste boek (het kwam uit in dezelfde maand waarin Richard Fehr overleed) dus gezegd:

Een dubbele bodem, dubbelzinnig, een dubbele moraal, als een januskop - en hoe de uitdrukkingen verder ook luiden; ze geven aan dat in sommige karakters twee zielen huizen, zonder dat men dan tegelijkertijd schizofreen is; dat de betrokkenen zelfs een soort van dubbelleven leiden, en een deel van hun wezen daarmee een schijnvertoning in zich draagt.

Zou dit alleen maar iets zijn om zonder meer de schouders over op te halen? De auteur (zij het "stamapostel in ruste") had een hobby en dat was toevallig schrijven, en nu leek zo'n fenomeen voor hem ook wel eens interessant om uit te werken in een niemendalletje...

Begin april 1999 heb ik samen met mijn collega's met deze "auteur" een gesprek gehad, precies over dit ene onderwerp. Geen toeval.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 17:00 uur]

(...)
"Zou het een 'nagelaten bekentenis' zijn?", merkte ik op want als je na een enerverende arbeidstijd in de kerk ook eens kunt reflecteren; hoe zou iemand als hij dan in alle eerlijkheid terugblikken op zo'n episode om er vervolgens ook echt vrede mee te kunnen hebben? Het was voorwaar geen bagatel die in zijn laatstverschenen manuscript (Fehr overleed in juni 2013) feitelijk het onderstaande behelsde:

Wer aber als ehrliches oder vielleicht einfach gestricktes Wesen endlich dahinterkommt,
betrogen worden zu sein, für den bricht meist eine kleine oder gar grosse Welt zusammen!

(...)

(...)
Begin april 1999 heb ik samen met mijn collega's met deze "auteur" een gesprek gehad, precies over dit ene onderwerp. Geen toeval.

(...)

@all

In 2011 kwam het bovenstaande in ons "forumberaad" als volgt zijdelings aan de orde...

@WT

Ooit heb ik mij opgewonden dat iemand Judaspenningen op het altaar had gesplaatst.
Deze broeder was zich er destijds al terdege van bewust wat er zich op die plek afspeelde.
Ik had het pas tientallen jaren later door.

Groet,
ACE

@ACE

Hoe onbeduidend zulke voorvallen op het eerste gezicht misschien ook lijken; het zijn dé tekenen aan de wand die "verantwoordelijken" aan het denken moeten zetten. Je bent namelijk verantwoordelijk om daadwerkelijk verantwoordelijk te kunnen zijn. Op de C.A. had een collega destijds in zijn werkkamer een prent opgehangen waarop -onder het toeziend oog van een herder (!)- een hele stroom schapen was te zien die op een ravijn af rende en daar ook in stortte. Eén of twee schapen probeerden tegen de stroom in te gaan... Een onmiskenbaar teken aan de wand. Het was tóen al een schreeuwend protest tegen de lafhartigheid van herders, machtsfiguren in de kerk die natuurlijk wijselijk op de rand van de afgrond zelf (als zoutpilaren) blijven staan, op het moment dat de schapen die ze de dood in jagen, nog steeds in allerijl de richting volgen die ze door hun misleiders wordt voorgehouden.

Weliswaar bespraken wij deze werksituatie later met stamapostel Fehr, maar dat gesprek leidde er níet toe dat de "arbeidsomstandigheden" beter werden. Het geestelijk klimaat in de Nieuw-Apostolische Kerk werd en wordt namelijk beheerst door de arrogantie van de macht. Plaatselijk kan men daar soms enige afstand van nemen, maar daarna houdt het in de regel al gauw weer op met de vrede en harmonie. Vandaar dat ik op verzoek van broeder Bauke Moesker in februari 2010 beschreef hoe de kerk in feite bestaat uit twee gescheiden werelden, met de districsdienaren er tussenin. Zie ook mijn berichten van 27 oktober 2010 in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk". De authentieke verontwaardiging van Helmut Winner in Siberië is eenzelfde teken aan precies dezelfde wand. Liever laten de "verantwoordelijken" zo iemand vallen dan dat zijzelf eens de hand in eigen boezem steken.

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "12 nov 2011, 11:23", in de thread "Elders gelezen... "

...maar er werd onverminderd door geregeerd, gelovigen werden hooguit aangehoord en vervolgens weer dag in, dag uit toegesproken.

Ik kan het rigide communicatieve eenrichtingverkeer in de nieuw-apostolische geloofspraktijk niet rijmen met Jezus' opdracht "Weid Mijn lammeren (...), hoed Mijn schapen". Wat ik ook deed om voor zulk geestelijk lijden (!) aandacht te vragen; alles werd weggewuifd.

Op het voormalige Forum van Bauke Moesker kwam het in deze samenhang tot het item "noodsignalen jarenlang genegeerd". Zie aldaar ook het bericht op "29 nov 2012, 21:34". Zoals altijd, de karavaan trok onverstoord verder. Wie de kerk verliet, werd nagekeken als een loser. Denk niet dat dit intussen is veranderd. Onlangs stelde ik dit onverhoopt opnieuw vast toen ik spontaan contact opnam.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Het zou fijn zijn als de onderstaande woorden van Dietrich Bonhoeffer deze en gene wat vaker en wat meer tot de verbeelding spreken:

(...)

• • Zijn wij nog bruikbaar?
    
    Wij waren de zwijgende getuigen van slechte daden, wij zijn door de wol geverfd, wij leerden de kunst te veinzen en te spreken met dubbele tong, ervaring maakte ons wantrouwig tegenover de mensen, we konden hun vaak niet vrijuit de waarheid zeggen, zware conflicten maakten ons murw, misschien zelfs cynisch - zijn wij nog bruikbaar? Geen geniale, cynische, hautaine of geraffineerde, maar ongekunstelde, eenvoudige en eerlijke mensen zullen we nodig hebben. Zal onze innerlijke weerstand tegen alles wat ons werd opgedrongen nog sterk genoeg zijn, zal de oprechtheid tegenover onszelf nog radicaal genoeg zijn, om weer de weg te vinden naar eenvoud en eerlijkheid?
  Bron:
  Dietrich Bonhoeffer - Verzet en overgave, brieven en aantekeningen uit de gevangenis. Herziene uitgave, derde druk 2014 (ISBN 978 90 435 2411 7), Uitgeverij Kok.

(...)

Het zou dus bepaald niet verkeerd zijn als geestelijk leiders hieraan ook vanaf de kerkvloer soms wat uitdrukkelijker worden herinnerd want let wel: het handelt in deze samenhang om mensenrechtenschendingen! Wie dat niet wil inzien, heeft in een kerk niets te zoeken.

(...)

P.S.
In het Duits is er bij WikipediA achtergrondinformatie over de Nieuw-Apostolische Kerk . Zie "Geschichte der Neuapostolischen Kirche".

[TjerkB]

(...)
Op het voormalige Forum van Bauke Moesker kwam het in deze samenhang tot het item "noodsignalen jarenlang genegeerd". Zie aldaar ook het bericht op "29 nov 2012, 21:34". Zoals altijd, de karavaan trok onverstoord verder. Wie de kerk verliet, werd nagekeken als een loser. Denk niet dat dit intussen is veranderd. Onlangs stelde ik dit onverhoopt opnieuw vast toen ik spontaan contact opnam.

(...)

@all

Door de jaren heen zijn er nogal wat "opvarenden" overboord gegaan (c.q. gezet):

Bron: https://de.wikipedia.org/wiki/Geschicht ... hen_Kirche

Of men zich daar in plaatselijke nieuw-apostolische kerkgemeenten heden ten dage nog bewust van is, of niet; het zijn wel de feiten. Dan wekt een opmerking in de jaren '90 als "Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben" toch ieders verbazing? Stamapostel Fehr drukte zich hieromtrent achteraf als volgt -veelbelovend- uit...

• Vergangenheitsbewältigung und deren Aufarbeitung ist in unseren Breitengraden für manche ein vordringliches Thema. Ist dies überhaupt möglich? Wohl kaum, oder dann jedenfalls nur in Ansätzen. Ein "Mea Culpa", eine Entschuldigung für ungeschicktes Verhalten, ja, unbedingt. - Nötigenfalls sogar mehrmals, und zwar so, dass dies bis zu den einzelnen Gläubigen durchdringt.
  
  Und dann vor allem aber eines: aus Fehlern lernen und es in Zukunft besser machen.

Bron: Betrachtungen eines Ruheständlers, 2010, ISBN 978-3-839-15312-3; pagina 71

... maar vanuit het hier en nu terugblikkend op de ontwikkelingen sinds de 90-er jaren was er tussendoor hooguit "berouw voor de bühne". Het hardst heeft de kerkleiding in de betreffende periode gewerkt aan haar eigen imago; met intellectueel theologisch geschut. Wie hoopte op zielzorg, werd uitgedaagd om... zelfredzaam te zijn. Doch zielzorg; is dat niet in de allereerste plaats de zorg die er op is gericht dat wij ons in het Vaderhuis, waar de Heer al de Zijnen kent, middenin de gemeenschap, veilig mogen weten in Zijn armen? Voor de kerkleiding telden helaas andere prioriteiten. Zo zocht men uit wat secularisatie is en dat deed men vervolgens uit de doeken. Stamapostel Jean-Luc Schneider vatte het op zondag 3 januari 2016 bondig samen:

Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei! Wir sind für das Evangelium, für die Werte Jesu Christi, weil wir absolut überzeugt sind, das ist die richtige Lösung! Das ist der richtige Weg! Und auch wenn zehntausend einen anderen Weg gehen, das ändert für mich nichts.

Ook voor mij klinkt hier eerlijk gezegd niet onmiddellijk "de lieve Heilandsstem" in door, zoals bedoeld in een mooi kinderkoorlied...

• Bij Vader thuis is 't ons zo goed,
  daar zijn wij altijd blij.
  Daar klinkt de lieve Heilandsstem
  zo mild tot u en mij.
  Daar worden wij bevrijd van schuld,
  want God is liefde en geduld.
  En leren wij, al zijn wij klein,
  een kind van God te zijn.
  Blijde zingen wij ons lied,
  voor 't heil, dat God in Jezus biedt;
  want aan kind'ren is bereid
  't rijk der eeuw'ge heerlijkheid.
  
  Bron: 1e couplet van lied 256, NAK-gezangboek

En denk ook eens aan het volgende:

• De zorg om wat verloren is
  [1] Alle tollenaars en zondaars kwamen Hem opzoeken om naar Hem te luisteren.[2] Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.[3] Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis: [4] ‘Als iemand van u honderd schapen heeft waarvan er één verloren is geraakt, laat hij dan niet de negenennegentig andere in de woestijn achter om naar het verdwaalde dier op zoek te gaan tot hij het gevonden heeft? [5] En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol vreugde op zijn schouders [6] en gaat hij naar huis. Daar roept hij zijn vrienden en buren bijeen en zegt tegen hen: “Deel in mijn vreugde, want ik heb het schaap gevonden dat verdwaald was.” [7] Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.
  
  Uit: Lucas 15 (NBV21)

Een kille huivering overvalt mij als ik kijk naar de nieuw-apostolische geloofspraktijk want deze doet mij denken aan het onderstaande:

• [23] Als iemand dan tegen jullie zegt: “Kijk, dit is de messias,” of: “Daar is hij,” geloof dat dan niet. [24] Want er zullen valse messiassen en valse profeten komen, die indrukwekkende tekenen en wonderen zullen verrichten om ook Gods uitverkorenen zo mogelijk te misleiden. [25] Let op, ik heb jullie dit van tevoren gezegd.
  
  Uit: Matteüs 24 (NBV)

Op 4 oktober jl. heb ik mij in een uitgebreide brief nog eens gewend tot de verantwoordelijken in alle bestuursorganen bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland, maar ik heb niets meer mogen horen - zoals men nimmer een brandbrief inhoudelijk beantwoordde.

Ik peddel dus maar door in mijn eigen roeibootje...

• Wees immer waakzaam en bereid.
  Verlies niet uw gelove
  en laat dit in de grootste nood
  door niemand u ontroven.
  Hij stilt de storm, ook in uw hart;
  geeft troost in alle leed en smart.
  Heb slechts geloof, Hij is met u.
  In Hem zijt gij geborgen.
  Als Jezus in uw scheepje is,
  waarom dan bange zorgen?
  Dan is en vaart en doel gewis,
  daagt telkens weer de morgen.
  
  Bron: Derde couplet van lied "400", NAK-gezangboek ("Neem Jezus in uw vaartuig op")

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Dan valt de mensheid geen heil ten deel, doch het tegenovergestelde ervan: onheil. Vandaar ook dat het mij onmiddellijk opviel dat stamapostel Schneider zich onlangs uitliet in termen van "Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei!" Waar ben ik dat vooral uit zíjn mond verdomd akelig klinkende woord, "egal" (!), toch eerder tegengekomen (?!), dacht ik zojuist. Welnu, zie onder:

(...)
Bedenk bovendien hoe de nieuw-apostolische kerkleiding in de praktijk pleegt om te gaan met "dissidenten". In mei 2007 liet Gerrit Sepers zich hierover ondubbelzinnig uit tegenover Christ-im-Dialog:

• Wenn eine Gemeinde nicht mehr gehorcht, muss sie geopfert werden
  
  (...)
  CiD: Ist es der Kirche egal, wenn Geschwister einfach weggehen?
  
  Gerrit Sepers: Das System steht an erster Stelle. An erster bis zehnter Stelle. Und darum werden Menschen geopfert. Ich kenne Beispiele. Sehr schreckliche Beispiele. Am eigenen Leib erlebt und aus nächster Nähe beobachtet. Gott sei Dank gab es immer Leute, die sich dann um diese Seelen gekümmert und im Hintergrund geholfen haben.
  
  Bron: „Dann komme ich zurück.“ [of klik »HIER« ; TB]

Het verdient trouwens aanbeveling om het interview met Gerrit Sepers bij Christ-im-Dialog in zijn geheel eens aandachtig te lezen want dan wordt het tevens duidelijk hoe kansloos een vernieuwingsbeweging zou zijn in de Nieuw-Apostolische Kerk.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "ma 14 feb 2011, 19:41" in de thread "Glaubenskultur.de kapittelt NAK(-catechismus) ongenadig"

(...)


Uit: Bericht op "vr 26 feb 2016, 10:53" in de thread "Marcel Dagenbach houdt de Neuapostolische Kirche voor gezien"

@all

Alvorens in te gaan op de bovenstaande quote, eerst graag het volgende...

Wat ik mij talloze keren heb afgevraagd, is: staat de nieuw-apostolische kerkleiding er wel eens bij stil wat het voor de gemeenteleden betekent onophoudelijk in woord en geschrift bloot te staan aan allerwegen vanuit de kerk overvloedig aangereikte "hemelspijzen"? Stel, er staan twaalf gangen op het menu, maar je hebt hooguit een gemiddelde eetlust; welke gangen mag je dan eventueel overslaan? Zie je dan geestelijke vitaminen over het hoofd en breekt het je later op als je die argeloos liet staan terwijl juist God ze voorschreef? Niemand immers vertelde ons erbij welke informatie echt essentieel was en wat wij daarnaast evengoed voor gezien mochten houden.

Het punt is namelijk dat wij vanuit het "ambtsvermogen" van de "apostelen" werden "voor- en toebereid" op de "Bruiloft van het Lam" (vgl. Op. 19: 7), zodat het onverstandig lijkt als iemand zich naar believen daaraan onttrekt. Zelf hebben wij wel een "proefvermogen" (vgl. 1 Joh. 4: 1), maar de zegen van God hangt af van onze "navolging". In hoeverre willen wij dus ook daders zijn van het aangereikte Woord (vgl. Jak. 1: 22)? Hierbij zien "de dienaren" toe op ieders "aanbieding" in "de gemeenschap": laten de gelovigen zich overal actief bij betrekken of lopen zij -schijnbaar- de kantjes er van af? Mondeling en schriftelijk rapporteren dezen hierover aan hun "zegenaars".

Nieuw-apostolische gelovigen moeten ervan uitgaan dat de aldus beschreven werkwijze zuiver een van God afgebeden zaak betreft. Daarom wordt het als ongepast kritisch ervaren als men doorvraagt over het hoe & waarom. Al gauw word je er dan namelijk van verdacht dat het verstand je in de weg staat - en zoiets wordt natuurlijk gerapporteerd. Alleen als een "hogere" dienaar je persoonlijk toevallig al beter kent, en wéét dat je misschien wel goed nadenkt maar geen negatieve grondhouding hebt, pleit het stellen van vragen niet per se in je nadeel. Ontbreekt dat vertrouwen daarentegen, dan bekoelt de liefde. Kinderen die vragen worden dan overgeslagen.

Stilzwijgend worden dergelijke sancties voltrokken. Omdat "dienaren" zich zelden ergens voor hoeven te verantwoorden en zij elkaar onderling niet behoren af te vallen, zal een vermeende (!) lastpak doorgaans het onderspit moeten delven. Met dit mensonterende uitsluitingsbeleid onderscheidt de Nieuw-Apostolische Kerk zich niet van geloofsbewegingen die bekend staan als een klassieke sekte. Mij persoonlijk heeft het nooit voor ogen gestaan om in dit verband de verantwoordelijken als het ware hin­der­lijk te vol­gen (vgl. art. 426bis Sr), maar uiteraard ligt het evenmin op mijn weg om naasten die door "dienaren" worden mishandeld, aan hun lot over te laten.

Terugkomend nu op de bepaald niet herderlijk te noemen uitlatingen van stamapostel Jean-Luc Schneider en meer in het algemeen de machtspolitiek in de Nieuw-Apostolische Kerk; Sylvia Kranefeld had in 1994 achteraf bezien bepaald geen ongelijk toen één van haar onderzoeksbevindingen luidde: "Die neuapostolische Lehre macht Menschen von Menschen abhängig." Het is wrang dat de kerkleiding, zowel op het zakelijke vlak als op het gebied van zielzorg, misslagen of anderszins laakbare gedragingen voor de gemeenteleden in de regel goed verborgen weet te houden. Ik vind het echter misdadig als de slachtoffers die men op die manier maakt, worden genegeerd.

Hoezo "Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben"?

Groet,
TjerkB