NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?

[zefyr]

@TjerkB,

Wat ontbreekt om een volledig en juist beeld te vormen van de neergang van het ledenaantal en de afname van deelname aan de diensten en/of andere kerkelijke activiteiten van de NAK NL is empirisch godsdienstsociologisch onderzoek. Althans het is mij niet bekend. Het is waarschijnlijk - let op: dit is mijn vermoeden! - dat de gesignaleerde ledendaling en afname van het aantal kerkgangers van diensten niet alleen is toe te schrijven aan een gebrek aan 'Vergangenheitsbewältigung' (van onder andere de Stamapostelboodschap) en de vele misstappen en het machtsmisbruik van ambtsdragers. Monocausaliteit in deze is onvoldoende en ontoereikend om eerdergenoemd verschijnsel te verklaren. Vrijwel heel christelijk, kerkelijk Nederland hangt momenteel in de touwen. Zelfs in het bolwerk van de bevindelijk-gereformeerden (zwartekousenkerken) verschijnen hier en daar scheurtjes. De animo om vrijwilligerswerk in de breedste zin van het woord te verrichten is tanende (van het bestuur van de tennisvereniging tot en met de kerkenraad van welke kerkelijke denominatie dan ook). De georganiseerde godsdienst heeft in Nederland z'n langste tijd gehad. De cijfers van sila.nl spreken boekdelen.

https://sila.nl/5-Pages/01-Aantallen2020.html

De vrije tijdsbesteding vindt in afnemende mate plaats binnen de kerkmuren. Uit recent onderzoek is gebleken, dat een groot deel van jongeren en jong volwassenen zich niet bezighouden met zingevingsvraagstukken. Het motto is veelal: we leven in het hier en nu en genieten met volle teugen. Elke vorm van transcendentie ontbreekt. Als er al vragen worden gesteld over de toekomst, dan gaat het al snel over duurzaamheid en het milieu. De godsvraag is voor hen volstrekt achterhaald. Het is een gedateerd discours, waarvan de houdbaarheidsdatum al hoog en breed is overschreden.

[TjerkB]

@zefyr

Door me­ten tot we­ten. En toen dachten ze bij het Apostolisch Genootschap: wie kunnen dit nu toch beter dan wijzelf, alleen? Aldus geschiedde.

Ja, de nuance telt, maar uit de tijd toen forumbijdragen nog per postduif werden verstuurd, herinner ik mij dat vaak ook de term hypocrisie viel.

Voor mijzelf geldt dat ik een geïnstitutionaliseerde Al­leen­za­lig­ma­ken­de Kerk nooit heb zien zitten. Zo herinner ik mij de onderstaande quote...

(...)
Mocht er nu iemand zijn die zich afvraagt "Hoe moet het dan verder met de Nieuw-Apostolische Kerk?", dan kan diegene zich troosten met de gedachte dat het met de Nieuw-Apostolische Kerk niet speciaal verder moet. Het gaat om het werk van God en dat is werkelijk vele, vele malen groter dat wat "een kerkgenootschap" kan belichamen. Bovendien is "De kerkleiding" thans doende om de nagedachtenis te schenden (!) aan al degenen die met hun hand in Zijn hand onbaatzuchtig én in liefde tot zegen van velen de verwarmende geloofsgemeenschap hebben opgebouwd zoals wij die voorheen dankbaar kenden.

Heeft de Heilige Geest ons ooit geleerd dat het volstaat om te wachten totdat de goddelijke beloften zich volautomatisch aan nieuw-apostolische gelovigen zouden vervullen? Dat onze pelgrimsreis er min of meer op zit omdat wij in het ledenregister waren ingeschreven van de Nieuw-Apostolische Kerk? Want zó is namelijk níet! Spijtig genoeg heeft in deze kerk het noodlot toegeslagen doordat dienaren zich op hun geestelijke bediening hovaardig lieten voorstaan en anderen, "lagere dienaren", die godgeklaagde opstelling van hun "meerderen" onnadenkend hebben geëerbiedigd. Zó is het misgegaan!

De Eeuwige trok zijn handen af van hun broddelwerk. In een bekend lied zingen wij NIET... "Wie kunnen zo zeeg'nen (...) alleen toch zij?", namelijk de hoge, hogere en nóg hogere "dienaren" binnen een menselijk denksysteem, doch: "Wie kan zo zeeg'nen (wie maakt zo blij als Jezus, mijn Heiland) alleen toch Híj?" Dát maakt hier het verschil! Dan kun je uit solidariteit met de aan grootheidswaanzin lijdende machtsfiguren in zo'n kerk, die met man en macht ijverig afbreken wat anderen opbouwden, natuurlijk wachten totdat je ook zelf bent ingeblikt, maar beter zou het zijn die naïviteit te overwinnen!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 03 Aug 2011, 16:39", in de thread "Tenzij... "
Zie tevens het bericht op "za 16 jan 2016, 14:35", in de thread "Marcel Dagenbach houdt de Neuapostolische Kirche voor gezien"

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Terwijl bij de Nieuw-Apostolische Kerk de ledenverliezen toenemen, doet de kerkleiding haar uiterste best om de indruk weg te nemen alsof dat zou kunnen liggen aan ontevredenheid of ondankbaarheid onder de "kinderen Gods". Zie ook hieromtrent de berichtgeving van zefyr, zoals in de thread "NAK Wuppertal (NRW) goochelt met cijfers". Eerder had districtsapostel Armin Brinkmann al eens een "onafhankelijk" statistisch onderzoek laten uitvoeren, waarbij een representatieve steekproef zou hebben uitgewezen dat verreweg de meeste respondenten een ruime voldoende gaven voor zielzorg. Enkele opmerkzame lezers, die in hun jonge jaren op school niet hadden zitten suffen, ontdekten echter al snel dat men het hier op zijn zachtst gezegd niet al te nauw had genomen met wat in de statistiek werkelijk een representatieve steekproef mag heten! Ingeschreven leden die nog maar zelden in de dienst kwamen, waren onder de inzenders van de vragenlijsten namelijk zwaar ondervertegenwoordigd geweest. Brinkmann had daaraan later géén boodschap!

(...)

• [8] Wees elkaar niets schuldig, behalve liefde, want wie de ander liefheeft, heeft de gehele wet vervuld. [9] Want: ‘Pleeg geen overspel, pleeg geen moord, steel niet, zet uw zinnen niet op wat van een ander is’ – deze en alle andere geboden worden samengevat in deze ene uitspraak: ‘Heb uw naaste lief als uzelf.’ [10] De liefde berokkent uw naaste geen kwaad, dus de wet vindt zijn vervulling in de liefde.
  [11] U kent de huidige tijd: het moment is gekomen waarop u uit de slaap moet ontwaken, want de redding is ons meer nabij dan toen we tot geloof kwamen. [12] De nacht loopt ten einde, de dag nadert al. Laten we ons daarom ontdoen van de praktijken van de duisternis en ons omgorden met de wapens van het licht.
  
  Uit: Romeinen 13 (NBV)

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "27 nov 2011, 17:11", in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"

[ZwartSchaap]

@ Zefyr,

Het is natuurlijk juist dat de ontwikkelingen vanaf 2005 rond de akte Kuhlen en de chaotische wijze
waarop St.Ap Leber met vele rechterhanden is omgegaan niet de enige reden is voor de sterke terugloop
binnen de NAK.
Kijk naar de vele andere kerken en zie ook daar de afname van kerkbezoek, kerksluitingen en samenvoegingen.
Kerkgangers zijn ook gaan lijden aan metaalmoeheid en institutioneel denken.
Binnen de NAK heeft het blootleggen van de extreme geschiedenis velen de ogen geopend.
Het blijft een beerput met het etiket van rozenwater maar de put blijft stinken.

[TjerkB]

@all

Als ik door oude forumbijdragen blader, herinner ik mij weer goed dat ik mij ook eerder al afvroeg: wat verbindt ons nog, ondanks alle mi­sè­re? Het deprimeerde mij dat gevoelsmatig slechts weinigen er behoefte aan hadden na te gaan wat ons feitelijk van elkaar had doen vervreemden. Volgens mij was ik in de ogen van vermoedelijk velen nu een afvallige die "met de rug naar het altaar" staat want wie zich moedwillig niet meer "in de navolging" bevindt, zal het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" aan zichzelf te wijten hebben het einddoel níet te bereiken. Kerkverlaters spelen dus met vuur en het enige wat "de getrouwen" dan nog kunnen doen, is bidden en hopen dat jíj op je schreden terugkeert. Verder is zoiets dan "een zaak voor de dienaren". Maar ja, zodra geestesnood lijkt samen te hangen met omstandigheden die juist de "hoogste" dienaren (?) in de hand hebben, laten de ervaringsfeiten zien dat dezen zich in de regel te voornaam voelen om met hun eigen slachtoffers (!) op ooghoogte in gesprek te gaan en namens de Goede Herder, waar nodig, ook heelmeesters te zijn en/of, op zijn minst, barmhartigheid te tonen.

Ik verwoordde een en ander destijds als volgt:

1. (...)
   Veel te vaak wordt er door of namens de kerkleiding om "de hete brij" heen gedraaid. In plaats van gesprekken aan te gaan, gaat men deze juist uit de weg. Er mankeert in de Nieuw-Apostolische Kerk werkelijk ontzaglijk veel aan bijv. het vermogen tot zelfreflectie bij "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" wanneer dezen worden aangesproken op nalatigheid ten aanzien van "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg", zoals het in artikel 2 van de statuten zo (ongelofelijk) indrukwekkend werd geformuleerd.
   
   Omdat ik er persoonlijk niet van houd problemen aan te kaarten zonder -als het half kan- ook met oplossingen te komen, raad ik allen die het hier aangaat serieus aan het boek te lezen "Liefdevol oog en open oor" (ISBN 978-90-239-2450-0).
   
   Het is niet zo dat ik niet langer eraan wil bijdragen om de dialoog op dit forum gaande te houden, maar gezien "de versteende harten" op de achtergrond bij de kerkleiding die niet of nauwelijks met kritiek blijkt te kunnen omgaan, kan ik mijn tijd waarschijnlijk intussen beter gebruiken. Verder vind ik geklungel met offerontvangsten ronduit schandalig. Wat overigens de financiën betreft vind ik dat men met terugwerkende kracht eindelijk volkomen transparant moet willen zijn. De hiërarchische verhoudingen (!) onder dienaren (!) moet onmiddellijk worden afgeschaft, simpelweg te beginnen in Nederland. Op elk hoofd voortaan nog maar één pet!! En vooral nóóit meer rücksichtslos met brutaal een greep in het offerblok een dure advocaat inschakelen die dan dreigbrieven moet versturen naar zielen, met wie er gewoon een menselijk gesprek te voeren valt. Maar ja, als "dienaren" zich schijnbaar te voornaam voelen om nu en dan af te dalen in een diepe put die beter door "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg" tijdig gedicht had kunnen worden, moet er tegenwoordig zeker acuut zwaar geschut aan te pas komen... Vreselijk!!
   
   Hoge, nóg hogere en nog véél hogere "dienaren" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland: u zou er verstandig aan doen zich wat minder intensief bezig te houden met de dode materie want de levende have is aan het verkommeren!!!
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Ma 22 Nov 2010, 20:17", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"

2. (...)
   Waar het bij de nieuw-apostolische kerkleiding grotendeels aan mankeert, is het gezonde besef van wat er bijvoorbeeld ook met het onderstaande wordt gezegd:
   

   • Geloof en ongeloof
     [22] In Jeruzalem werd het feest van de Tempelwijding gevierd; het was winter. [23] Jezus liep in de tempel, in de zuilengang van Salomo. [24] Daar kwamen de Joden om hem heen staan, en ze vroegen hem: ‘Hoe lang houdt u ons nog in het onzekere? Als u de messias bent, zeg het ons dan ronduit.’ [25] Jezus antwoordde: ‘Dat heb ik u al gezegd, maar u gelooft het niet. Wat ik namens mijn Vader doe getuigt over mij, [26] maar u wilt me niet geloven, omdat u niet bij mijn schapen hoort. [27] Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij. [28] Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. [29] Wat mijn Vader mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, [30] en de Vader en ik zijn één.’
     
     Uit: Johannes 10 (NBV)
     
     
     't Is, Heer, Uw werk, van U alleen,
     het werk waarin wij staan;
     daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt,
     kan ‘t nimmermeer vergaan.
     Wat Gij beloofd hebt in Uw Woord,
     een Helper, Die ons altijd hoort,
     dat zijt Gij heden in uw Zoon,
     in Hem staat Uw genadetroon,
     door Hem Gij werkt,
     steeds weer Uw volk versterkt.
     
     Bron: Eerste couplet van lied 88, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)

   Met de totstandkoming van de voor de Zijnen (!) verplichtende verordeningen bij het kerkgenootschap in kwestie, het "werk Gods" volgens de organisatoren, heeft men zich lelijk vergaloppeerd. In feite komt de nieuw-apostolische geloofspraktijk nu neer op het volgende: 't Is, Heer, ons werk, waarin Gij staat; het werk van ons alleen! Welnu, met zo ongelofelijk veel verbeelding en met zulke torenhoge pretenties ben je bij de Schepper van hemel en aarde heus aan het verkeerde adres.
   
   (...)

Graag wil ik nog iets preciezer zijn. Wie in deze situatie -in navolging van Christus Jezus- (naar Lucas 2 vers 49) eerlijk antwoordt "Wist gij niet, dat Ik moet zijn in de dingen Mijns Vaders", dan wel in woorden van gelijke strekking, lijkt het in de Nieuw-Apostolische Kerk steevast verkeerd te hebben begrepen want het is de bedoeling dat ieder zich -onder de ambtsdragers- de weg laat wijzen door bij voorkeur de hoogste in rang. Voor nieuw-apostolische christenen betekent dit dus dat zij zich uitsluitend dienen af te vragen: wat zou de (stam)apostel willen dat ik nu doe? Mij werd dan ook onverbiddelijk voorgehouden: "Es gilt, das zu tun was unser Stammapostel geraten hat, sich nach vorne zu strecken und sich zu versöhnen. Dazu ist es notwendig, sich von eigenen Vorstellungen, vielleicht vorgefasster Meinung und alten Erfahrungen zu distanzieren." Juist deze leerstellige zienswijze echter is onchristelijk. Het leidde tot psychische onderdrukking met alle gevolgen van dien, waaronder zelfs hardvochtige excommunicaties, doch ongenaakbaar en systematisch hielden door de jaren heen "höhere Führungsverantwortliche" hieraan vast.

Met achterlating van talloze gewonden stevent men in de hoogste versnelling af op het heerlijke einddoel want er zou geen tijd te verliezen zijn!

Goddank is er voor de verschoppelingen tóch nog een beetje hoop:

• Maar vele eersten zullen de laatsten zijn, en velen , die de laatsten zijn , de eersten.
  
  Uit: Markus 10: 31 (SV 1977)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Is de kerkleiding het spoor bijster? Mogen de (jonge) gemeenteleden de kooltjes uit het vuur halen? Ik vrees, dat het veel te laat is. Het is namelijk vijf over twaalf. Ik vermoed, dat de NAK NL in 2030 de omvang zal hebben van de Gemeente van Apostolische Christenen in haar glorietijd (zestiger, zeventiger en tachtiger jaren van de vorige eeuw). Verdere marginalisering en grote krimp ligt in het verschiet. Er is geen houden meer aan...

@zefyr
@all

(...)
... in 2007 handelde het bij Christ-im-Dialog in een interview met Gerrit Sepers om exact dezelfde toekomstverwachting:

• CiD: Wo sehen Sie die NAK dann 2020?
  Gerrit Sepers: Als eine kleine fundamentalistische Bewegung.
  
  Bron: Interview „Dann komme ich zurück“ van 8 mei 2007 (met Esther Vietz, Thomas Andrich en Frank Vietz)

(...)

(...)
Wie zich -op straffe van sancties- laat ketenen aan de dogmatische kluisters van een kerkgenootschap, doet er verstandig aan op zulke schreden terug te keren.

• Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.
  
  Uit: Galaten 5: 1 (NBV)

Het "midden der gemeenschap" is daar, waar het evangelie van Jezus Christus wordt geëerbiedigd, waar de verhoudingen zuiver zijn; liefdevol, eerlijk en oprecht:

• (...)
  3
  O, zalig 't huis, waar allen, die daar dienen,
  doordrongen zijn van hun zo grootse taak.
  En al hun werk met liefd' en trouw verrichten,
  dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak.
  Waar oud en jong elkaar als huisgenoten,
  als kind'ren Gods erkennend, achting bien;
  in wederzijdse liefde en waardering
  het wezen van de Vader wordt gezien.
  
  (...)
  
  Bron: Lied 345, NAK-gezangboek

(...)


Uit: Bericht op "Zo 06 Jul 2014, 22:01" in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "

Als bijzaken hoofdzaken overrulen en niemand in de kerk zich daarop laat aanspreken, werd ter plaatse, in Zijn werk, de macht overgenomen - door onbevoegden!

(...)

Zonder het te merken kwam menige gelovige bij de Nieuw-Apostolische Kerk in de greep van een soort van allesoverheersende bestuurscultuur. Na het aantreden van stamapostel Wilhelm Leber werd mij dit pijnlijk duidelijk toen ik zag hoezeer er machtspolitiek werd bedreven, nota bene ten koste van zielen die zich aangesproken voelden door het onderstaande:

• [5] Jezus antwoordde: ‘Werkelijk, Ik verzeker u, niemand kan het koninkrijk van God binnengaan tenzij hij geboren wordt uit water en Geest. [6] Wat geboren is uit een mens is menselijk, en wat geboren is uit de Geest is geestelijk. [7] Wees niet verbaasd dat Ik zei dat jullie opnieuw geboren moeten worden. [8] De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is.’
  
  Uit: Johannes 3 (NBV21)
  
  
  Handel als vrije mensen, maar ook als dienaren van God, want u moet u niet achter uw vrijheid verschuilen om u te misdragen.
  
  Uit: 1 Petrus 2:16 (NBV21)

Voor hen echter bleek er in de kerk geen plaats (meer) te zijn. Wat dezen hiermee uit handen werd geslagen, was in feite een hartverwarmend klimaat van "biddende handen - bezield en gewijd en van de banden der aarde bevrijd" (lied 98, koorboek NAK). Daarentegen werd men geacht zich tegenover "de dienaren" "dankbaar en blij", "in stilheid en vertrouwen" en "zonder te klagen en te vragen" overal bij neer te leggen.

Niettegenstaande goudeerlijke bezielde gedachten van een lieddichter als in het lied hieronder, werd Christus Jezus achter het behang geplakt.

Sinds er niet langer eerst en vooral ruim baan werd gegeven aan de werkzaamheid van de Heilige Geest, bleef volgens mij de zegen uit...

Groet,
TjerkB


P.S.

(...)
Het zou even goed over de Nieuw-Apostolische Kerk kunnen handelen:

Paus Franciscus sprak over 15 kwalen van de Vaticaanse curie tijdens zijn jaarlijkse kerstgroeten aan de kardinalen, bisschoppen en priesters die de centrale administratie van katholieke kerk leiden. Dit is de lijst.

1. Het gevoel onsterfelijk, immuun en onmisbaar te zijn. “Een Curie die zich niet laat bekritiseren, die zich niet laat bijsturen en die zich niet probeert om zichzelf te verbeteren, is een ziek lichaam.”
2. Te hard werken. “Rust voor degenen hun werk hebben gedaan is noodzakelijk en moet serieus worden genomen.”
3. Geestelijk en mentaal hard zijn. “Het is gevaarlijk om de menselijke gevoeligheid te verliezen dat je laat huilen met hen die huilen, en meevieren met zij die vreugdevol zijn.”
4. Te veel plannen. “Een goede voorbereiding is noodzakelijk, maar probeer niet in de verleiding te komen om de vrijheid van de Heilige Geest te beperken. Hij is groter en ruimer dan een mens kan plannen.”
5. Werken zonder coördinatie. Dat is als een orkest dat geluid produceert. “Als de voet de hand vertelt ‘Ik heb je niet nodig’ of de hand het hoofd vertelt ‘Ik ben verantwoordelijk’.
6. Lijden aan spirituele Alzheimer. “We zien het bij mensen die de ontmoeting met de Heer hebben verloren. En bij degenen die zich volledig verlaten op het hier en nu, hun passies, hun grillen en manieren. We zien het bij hen die muren om zichzelf hebben gebouwd en slaaf zijn aan de afgoden die ze hun eigen handen hebben gemaakt.”
7. Rivaliseren of opscheppen. “Als iemands uiterlijk, de kleur van iemands kazuifel of een eretitel uitgroeit tot de belangrijkste doelstelling van het leven.”
8. Lijden aan existentiële schizofrenie. “Het is de ziekte van degenen die een dubbel leven hebben, vrucht van de hypocrisie die zo typisch is voor middelmatige en toenemende spirituele leegte. Het is een ziekte die vaak van invloed is op hen die zich beperken zich tot bureaucratisch werk en contact verliezen met de werkelijkheid en concrete situaties van mensen.”
9. Het plegen van een terrorisme aan roddels. “Het is de ziekte van laffe mensen die niet de moed hebben om met mensen rechtstreeks te praten en in plaats daarvan konkelen achter de rug van hen om.”
10. Het verheerlijken van de eigen bazen. “Het is de ziekte van degenen die hun superieuren het hof maken, in de hoop op hun welwillendheid. Ze zijn het slachtoffer van carrièriedrift en opportunisme, ze eren mensen die God niet zijn.”
11. Onverschilligheid naar anderen tonen. “Als je het plezierig vindt om een ander te zien vallen, uit jaloezie of sluwheid, in plaats van hem te helpen of aan te moedigen.”
12. Het hebben van een begrafenisgezicht. “Theatrale ernst en steriel pessimisme zijn vaak symptomen van angst en onzekerheid. De apostel moet beleefd, sereen, enthousiast en gelukkig zijn en vreugde doorgeven waar hij ook gaat.”
13. Steeds meer willen. “Als een apostel probeert zijn existentiële leegte in zijn hart te vullen door steeds meer materiële goederen te willen. Niet omdat hij ze nodig heeft, maar omdat hij zich dan zekerder voelt.”
14. Het vormen van ‘gesloten kringen’ die sterker willen zijn dan het geheel. “Deze ziekte begint altijd met goede bedoelingen maar, na verloop van tijd, het verkankert haar leden en de harmonie van het lichaam. Het heeft zo veel slechte invloed – lees: schandalen – op onze jongere broeders.”
15. Verlangen naar wereldijke winst en pronken. “Het is de ziekte van degenen die onverzadigbaar proberen hun macht te vergroten door zich beter voor te doen dan anderen en anderen in diskrediet te brengen, zelfs via kranten en tijdschriften.”

Bron: http://www.katholiek.nl/actueel/15-kwal ... ranciscus/

(...)


Uit: Bericht op "Di 23 Dec 2014, 19:18" in de thread "Paus"

[TjerkB]

@zefyr
@all

Enkele opmerkingen nog over de titel van deze thread, "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

Voor zover de nieuw-apostolische jeugd nu ergens bij werd betrokken; ik kreeg niet bepaald de indruk dat de kerkleiding inmiddels zou inzien dat het gemeenteleven beter op een andere leest kan worden geschoeid. Evenmin lijkt de jeugd zich al te realiseren waar de schoen echt wringt. Nog steeds dreunen werelden van verschil hier in hun voegen doordat hoe dan ook ooit zal blijken wat er jarenlang onder het tapijt is geveegd.

Zoals een kind een koek­je wordt voorgehouden, of een hond een worst, krijgen jonge mensen binnen de kerk schijnbaar wel een podium, maar wat zal het ze uiteindelijk ontmoedigen als ze erachter komen welke verhulde bedoelingen hun "zegenaars" hadden; in feite om tijd te rekken. Aan onze waarneming heeft het volgende zich helaas niet onttrokken:

(...)
Vreselijk, zo'n desolate toestand; al verbaast het mij allerminst want jarenlang immers ging de hoogste prioriteit bij de "levende apostelen" in deze kerk uit naar de verhoging van hun zelfgevoel. Hún vermeende goddelijke gezag en hún kerkelijke macht - aller knie zou daarvoor moeten gaan buigen; goedschiks of kwaadschiks. Ze knip­pen met hun vingers en iedereen komt al opdraven; zo niet, dan loop je hun zegen mis, je valt bij ze in ongenade, je krijgt geen taakje of geen (hoger) ambt, enzovoort. Dit onhebbelijke gedrag doet bij naasten de energie verlammen, hun gezondheid knakken, ontluikend goddelijk leven sterven; en het dooft de Geest uit.

(...)

Was het er in dit geval dus maar serieus alsnog om begonnen om de geloofspraktijk, waar mogelijk en wenselijk, te ontdoen van onzuiverheden.

Groet,
TjerkB

[zefyr]

@TjerkB, allen,

De malaise in de Rooms-Katholieke Kerk is al jarenlang adembenemend. Desondanks zitten sommigen niet bij de pakken neer. Priester James Mallon en andere rooms-katholieken, die zich laten inspireren door de (gaven van de) heilige Geest, gooien het roer om. Uit alles blijkt het gevoel van urgentie én de afkeer van slappe thee Gluren bij de roomse buren.

https://www.npostart.nl/geloofsgesprek/ ... KN_1729472

https://missionaireparochie.nl/meer-wet ... mes-mallon

https://www.kn.nl/verdieping/interview- ... n-te-gaan/

https://www.bisdomvanbreda.nl/als-god-r ... es-mallon/

https://www.youtube.com/watch?v=uI3MMSEdFVI

[TjerkB]

(...)
Priester James Mallon en andere rooms-katholieken, die zich laten inspireren door de (gaven van de) heilige Geest, gooien het roer om.

(...)

@zefyr

Intussen heb ik alles gelezen en beluisterd. Van zo'n hoopvolle wen­ding ten goe­de wordt menigeen blij! Een welbekend lied kwam bij mij op:

• Mijn Vader, Uwe wil zal altijd mijn wil zijn.
  Aan Uwe liefdehand ga 'k als een kind, zo klein.
  Uw grote liefde wil mijn ziel steeds hulpe bien.
  Daarom: niet mijn wil, Heer; Uw wil zal steeds geschiên!
  Daarom: niet mijn wil, Heer; Uw wil zal steeds geschiên!
  
  Bron: Eerste couplet van lied 310, NAK-gezangboek

Dan kan de zegen inderdaad bij wijze van spreken (naar Lukas 5) een wonderbare visvangst zijn. Wat een contrast trouwens met het volgende:

(...)
Ik voel mij geenszins verloren maar juist bevrijd!

Ik denk dat 99% van de ‘verlorenen’ het ook zo ervaren.
En de eerste ambtsdrager die op zoek gaat naar de verloren schapen moet ik nog tegenkomen!

(...)


Uit: Bericht op "Di 17 Apr 2018, 01:31"

(...)
Eén van de broeders, voor wie het in de NAK-gemeente Hamburg-Blankenese onherbergzaam werd, nadat er een valstrik voor ze was gezet om uit te laten komen wie er in twijfel verkeerde ten aanzien van de opgelegde ideologische ballast, merkte destijds op: "... uns ist ein Stück Heimat genommen". Zie -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "Za 23 Jun 2012, 20:47", in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?". Volgens mij wilde hij daarmee toen zeggen: ook al gaat voor ons intussen de reis verder, wat het geloof betreft; het gemis blijft - het gemis om elkaar in de gemeenschap blij te ontmoeten en je dan samen te willen verootmoedigen in een lied, in een gebed (!), als:

• Mijne ziele zucht naar vrede, naar een plaats waar liefde woont,
  waar zij rust vindt na 't geworstel, en men strijd met liefde loont.
  Want de wereld wil haar jagen naar een plaats, waar zij niet hoort.
  Om de ziele te onttrekken aan het liefd'rijk Vaderwoord.
  
  Lieve Vader, 'k heb gestreden om te volgen willig stil,
  'k heb geworsteld en gebeden, om te gaan naar Uwe wil.
  Steeds weer trachten duist're machten te bewijzen hun gebied.
  Maar dan heb ik U beleden, U, die meer het hart aanziet.
  
  Lieve Vader, schenk mij krachten, geef mij meer van Uwe geest,
  dat mijn vormingstijd op aarde niet vergeefs dan zij geweest.
  Wil mij sterken, leer mij werken voor het eeuwig, heerlijk doel.
  Daarin vind ik rust en vrede, ben ik vrij van aards gewoel.
  
  Bron: Lied 23 in het vorige NAK-koorboek ("Zielsverlangen")

Maar ja, zo heeft het voor menigeen niet langer mogen zijn, toen bij wijze van spreken de legers oprukten van regelneven en vergadertijgers; de zelfgenoegzamen. Bulldozers. Ook ik voelde mij daardoor onder de voet gelopen.

(...)

Onder de voet gelopen; weggepest!! In het pas verschenen rapport "In eenzaamheid gepest" schrijft kinderombudsvrouw Margrite Kalverboer:

(...)
Pesten kan gezien worden als een groepsproces waarbij elke deelnemer van de groep betrokken is. Er is een pester die het initiatief neemt om te pesten, een assistent die meehelpt met pesten en een versterker die goedkeuring toont door te lachen of te juichen. Daarnaast zijn er verdedigers die opkomen voor degene die wordt gepest en proberen het pesten te stoppen. Echter zijn er ook veel kinderen die in de rol van buitenstaander treden waarbij ze weten van het pesten, maar niet ingrijpen. Ze zijn bijvoorbeeld bang om de volgende te worden die gepest wordt.

(...)
De definitie van pesten is als iemand herhaaldelijk en langdurig wordt blootgesteld aan negatieve handelingen door een individu of groep personen.

In het interview met hem op YouTube refereerde James Mallon aan de gelijkenis van de verloren zoon (Lucas 15: 11-32) waarin de oudste zoon zich verbolgen toont over het feest dat werd gevierd voor zijn teruggekeerde broer die een losbandig verkwistend leven had geleid. Hij haalde dit aan omdat zielen die naar hun kerkgemeente terug zouden keren wellicht hetzelfde overkomt, namelijk doordat degenen die "onversaagd trouw" bleven, dan mogelijk evenmin van harte delen in de vreugde die er juist wél is bij hun hemelse Vader. Denk ook aan de gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard (Matteüs 20). Oftewel: "Want Mijn gedachten zijn niet uw gedachten, en uw wegen zijn niet Mijn wegen" (Jes. 55: 8).

Kortom, niet voor eenieder van ons wordt dezelfde weg uitgestippeld, maar laten wij in het doen van Zíjn wil onze vreugde mogen willen vinden.

• Rijke beloften heeft God gegeven.
  't Sterkt ons als pelgrims hier bovenal
  op de weg naar 't land van belofte:
  Ik met Mijn oog u leiden steeds zal.
  Ik zal u leiden, Ik zal u leiden,
  ik zal u leiden al met Mijn oog.
  Op de weg naar 't land van belofte
  zal Ik u leiden al met Mijn oog.
  
  Bron: Eerste couplet van lied 486, NAK-gezangboek

Telkens opnieuw in de geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk werden zielen verweesd achtergelaten. Nú echter heb ik het gevoel dat er een leegte is ontstaan, die nog vele malen onwezenlijker aanvoelt dan destijds, toen na diens hemelvaart de leerlingen van Jezus achterbleven...

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Het lijken wel tegengestelde belangen, namelijk wat bestuurders i.c. voor ogen staat en daartegenover wat ex-apostelkinderen wensen.

De organisatie versus het organisme. Je zou toch zeggen: waarom moeten de onderscheiden belangen per se met elkaar conflicteren? Ikzelf heb mij dat in elk geval vaak afgevraagd: hoe komt het toch dat je na jaren opeens bijna niet meer samen apostolisch kunt zijn? Wat is dat trouwens: apostolisch? Is het iets anders dan christelijk? En bestaat er verschil tussen "apostolisch" en "nieuw-apostolisch"?

(...)
Wie misschien zonder veel begrip van het reisplan vertrouwt op "de hand van leiding" (...) "in de ons gegeven dienaren", en wel eens voor verrassingen is komen te staan, herkent zich wellicht in het volgende...

Zelfwerkzaamheid

Wáár is het nu misgegaan, zo heb ik me vaak afgevraagd. Ooit viel het me op in een krant dat iemand sprak over "kneedbare types": personen die zich in een organisatie op voorspelbare wijze zullen ontwikkelen, die men naar zijn hand kan zetten en waar betrokkenen ook op geselecteerd zijn. Dat zou het heel goed kunnen zijn, dacht ik, en meteen schoot me te binnen wat er een keer werd verteld op een ouderavond over het Montessori-onderwijs.

Er zou op de bewuste avond iets worden verteld over wat nu precies het Montessori-onderwijs inhoudt. Daarvoor was er een docent uitgenodigd van de opleiding, waar men de betreffende akte kan halen. Wie de klassen inkijkt op een Montessori-school, ziet in de regel wel allerlei groepjes kinderen aan het werk, maar soms duurt het even voordat je tussen hen in de leerkracht ontdekt. In het Montessori-onderwijs krijgen leerlingen namelijk een persoonlijke instructie, waarmee ze vervolgens zelfstandig aan het werk gaan. Maria Montessori ging destijds volledig uit van het kind: leer mij het zelf te doen. Het bleek een succesvolle benadering. (Toen ikzelf op de lerarenopleiding voor Economie en Recht zat en een tentamen moest maken over de verschillende onderwijsvormen, sprong dit er voor mij uit, wat later de reden is geweest dat mijn echtgenote en ik onze kinderen voor het Montessori-onderwijs opgaven.)
"Misschien kan ik u het best een voorbeeld geven," zei de docent. "U zult het allemaal wel eens hebben meegemaakt dat u in de hal van een station een aantal mensen bij elkaar ziet, die vermoedelijk samen een reisgezelschap vormen. Ze zien er ontspannen uit en staan gezellig met elkaar te praten. Toch zijn er ook heel veel mensen alleen op reis. Overal op het station lijkt het een chaos, en je zou bijna denken dat in zo'n chaos niemand meer de weg vindt en aankomt op de plaats van zijn bestemming. Dan ben je vermoedelijk beter uit in een reisgezelschap, want daar fungeert in de regel een ervaren reisleider die ook beschikt over een uitgewerkt reisplan. Aan de andere kant hoor je zelden dat mensen die alleen reizen, onderweg verdwalen of hun doel missen. Zij vragen eventueel iets na bij een informatiebalie, overleggen op het perron met een conducteur, enzovoort. Hoe anders wordt het echter, als je na een uur in de stationshal terugkeert en dan daar datzelfde reisgezelschap nog zou aantreffen. Kennelijk is hun reisleider niet gekomen. Nu kijken deze reizigers opeens vragend en onzeker alle kanten op. Chaotische taferelen. Welnu, in het Montessori-onderwijs wordt kinderen geleerd zelfstandig naar oplossingen te zoeken. Dit bereidt ze voor op hun toekomst."

Jezus zei: "Zonder Mij kunt gij niets doen." Jézus zei dat. Daarmee verwachtte hij volgens mij niet dat zijn discipelen in de gemeenten óók zouden zeggen: "Zonder mij kunt gij niets doen." In een mooi lied zingen we: "Waarheen, pelgrims, wilt gij trekken, met uw reisstaf in de hand?" In het tweede vers staat dan: "Neen, wij vrezen geen gevaren, want Gods eng'len trekken mee." Door de werkzaamheid van de Heilige Geest en door Gods leiding in ieders persoonlijke leven ("Rijke beloften" - "Ik zal u leiden, al met Mijn oog!") is het bepaald niet zo, dat dienaren voor broeders en zusters te vergelijken zijn met reisleiders die exclusieve reisplannen meebrengen en waarin dezen hun favoriete excursies hebben uitgewerkt.

Wáár is het nu misgegaan? Na alles te hebben overwogen, na honderden slapeloze nachten, na duizenden hartenkreten, na al deze hoogten en diepten kwam ik op het volgende bijbelwoord:

Niet dat wij heersers zijn over uw geloof,
maar wij zijn medehelpers uwer vreugde;
want gij staat in het geloof. (2 Kor. 1:24, Luth.vertaling)

Want gij stáát in het geloof!! Dáár ligt de kern, de kern ook voor het respect tegenover elkaar.

(...)


Uit: Bericht door "Vage gast | 27 juni 2005 om 11:35" (oorspronkelijke locatie: http://maimonides.web-log.nl/maimonides ... nt-8836092)

Wanneer ik dit voorlegde aan "de dienaren", knikte men niet "ja" en niet "nee" doch ergens daartussenin, minzaam en lankmoedig. Voor mij echter was het menens want ik maakte de harde (!) realiteit mee. Spijtig genoeg kwam dan het "dienen" steevast neer op sussende praktijken in de zin van "stil maar, wacht maar; alles wordt nieuw". Blijkbaar gaat het bij deze manier van doen om een nagenoeg onbedwingbare neiging van vrijwel alle nieuw-apostolische ambtsbroeders. Zelden denkt iemand eerst eens goed na, doch meteen wordt er "op de automatische piloot" dienovereenkomstig -ontwijkend- gereageerd. Al zei ik het er van tevoren bij dat ik graag wilde dat de automatische piloot UIT wordt gezet, dan nóg!!

(...)
Er moet met wijsheid onder architectuur gebouwd worden, wil men herstellen wat er gedurende een reeks van jaren met alle aangerichte verwoestingen vernield is.

(...)

Dat laatste is cruciaal: "Er moet met wijsheid onder architectuur gebouwd worden, wil men herstellen wat er gedurende een reeks van jaren met alle aangerichte verwoestingen vernield is." Gebeurt zulks niet, dan blijven de gelovigen voorgoed gekooid als goudvissen:

een goudvis

opgesloten in je lichaam
als een goudvis in een kom
elke dag weer rondjes zwemmen
en de tijd komt haast niet om
happend naar de lucht rondom je
als dat écht je leven is
heb je net zo'n kleine wereld
als die goudgekleurde vis

laat je niet gevangen houden
door zo'n bolle, glazen wand
want de jou gegeven ruimte
reikt veel verder dan de rand
heel de uitgestrekte aarde
kreeg je als jouw element
omdat jij niet als een goudvis
maar als mens geboren bent

er is licht en lucht en vrijheid
overvloedig, elke dag!
blijf daarom niet doelloos draaien
leef zolang je leven mag
dat, als je bent uitgezwommen
en je levenstijd is om,
je kunt zeggen: ik zag veel meer
dan alleen die enge kom!

fd

Laat het maar gewoon definitief afgelopen zijn met de godgeklaagde tirannie die uitgaat van de jarenlang toegepaste dwingelandij...

(...)

[TjerkB]

(...)
Telkens opnieuw in de geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk werden zielen verweesd achtergelaten. Nú echter heb ik het gevoel dat er een leegte is ontstaan, die nog vele malen onwezenlijker aanvoelt dan destijds, toen na diens hemelvaart de leerlingen van Jezus achterbleven...

(...)

@all

Met het bovenstaande bedoel ik de desolate toestand die te verwachten is indien onverhoopt het tegenovergestelde gebeurt van wat David bad:

• [12] Schep, o God, een zuiver hart in mij,
  vernieuw mijn geest, maak mij standvastig,
  [13] verban mij niet uit uw nabijheid,
  neem uw heilige geest niet van mij weg.
  
  Uit: Psalm 51 (NBV21)

Toch vraag ik mij af waar het toe leidt als dienaren, die zich uitgeven voor Godsgezanten, zelfzuchtig regeren in plaats van hulpzoekend dienen. Voor mijzelf was het in de kerk die ik ontvluchtte zó extreem onherbergzaam geworden dat ik op een gegeven moment het volgende opschreef:

(...)
Het internationale nieuw-apostolische kerkbestuur heeft als het ware met alle haar ter beschikking gekomen machtsmiddelen een keizerrijk gevestigd en verdedigd, middenin het koninkrijk van God. Het "verlossingswerk" dat de op touw gezette organisatie zou belichamen kreeg de uitwerkingen als die van een verdelgingswerk!

Wie het zover laat komen, is in het geloof naar het evangelie van Jezus Christus zonder enige twijfel behoorlijk de weg kwijt. Ikzelf ben in 1957 als kind "verzegeld" door "apostel" Tjark Bischoff die aan mij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" toen de Heilige Geest zou hebben afgedragen. Even los van de omstandigheid dat de bij dit kerkgenootschap gedurig veranderende geloofsleer ook op dit punt naderhand werd herzien, neem ik nu met terugwerkende kracht afstand van alle zegenende gebaren van deze persoon die voor mij pertinent geen Godsgezant heeft kunnen zijn, alleen al gezien het feit dat in die vermeende hoedanigheid hij elke denkbare bevoegdheid te buiten is gegaan door rücksichtslos dienaren te excommuniceren die juist door machtsmisbruik in gewetensnood waren gekomen. Zie respectievelijk de forumberichten op "Zo 04 Nov 2012, 17:31" en "Do 30 Okt 2014, 10:02". Ook trek ik hierbij de handtekening in die ik als veertienjarige bij mijn confirmatie in de Nieuw-Apostolische Kerk ten gevolge van bedrieglijke misleiding heb geplaatst op een ledenkaart.

(...)

Als in een geloofsgemeenschap zielen op zo'n manier vermurwd raken en bijna niemand protesteert, is het er spreekwoordelijk de dood in de pot. Het was werkelijk het aller-, allerlaatste wat ik ooit voor mogelijk had gehouden om te moeten meemaken, maar het is toch wél gebeurd.

Liever houd ik vast aan het onderstaande:

• [15] Als je mij liefhebt, houd je dan aan mijn geboden. [16] Dan zal ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven, die altijd bij je zal zijn: [17] de Geest van de waarheid. De wereld kan hem niet ontvangen, want ze ziet hem niet en kent hem niet. Jullie kennen hem wel, want hij woont in jullie en zal in jullie blijven. [18] Ik laat jullie niet als wezen achter, ik kom bij jullie terug. [19] Nog een korte tijd en de wereld zal mij niet meer zien, maar jullie zullen mij wel zien, want ik leef en ook jullie zullen leven. [20] Dan zul je begrijpen dat ik in mijn Vader ben, dat jullie in mij zijn en dat ik in jullie ben.
  
  Uit: Johannes 14 (NBV21)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Voor zover de nieuw-apostolische jeugd nu ergens bij werd betrokken; ik kreeg niet bepaald de indruk dat de kerkleiding inmiddels zou inzien dat het gemeenteleven beter op een andere leest kan worden geschoeid. Evenmin lijkt de jeugd zich al te realiseren waar de schoen echt wringt. Nog steeds dreunen werelden van verschil hier in hun voegen doordat hoe dan ook ooit zal blijken wat er jarenlang onder het tapijt is geveegd.

Zoals een kind een koek­je wordt voorgehouden, of een hond een worst, krijgen jonge mensen binnen de kerk schijnbaar wel een podium, maar wat zal het ze uiteindelijk ontmoedigen als ze erachter komen welke verhulde bedoelingen hun "zegenaars" hadden; in feite om tijd te rekken.

(...)

@all

Omdat in de Nieuw-Apostolische Kerk onophoudelijk en uit alle macht wordt vermeden dat ook de gedragingen van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" ter discussie komen te staan, kan er bijvoorbeeld geen hulp worden gezocht bij een onafhankelijke vertrouwenspersoon en ontbreekt het aan een solide klachtenregeling. Voor wie meent onheus te zijn bejegend, kan daartoe vanzelf wel degelijk aanleiding bestaan.

Zelf heb ik er veel tijd en moeite aan gespendeerd om te achterhalen hoe het komt dat de kerkleiding schijnbaar niet begaan is met het lot van weldenkende, welwillende doch veelal middenin de gemeenschap gekrenkte gelovigen, voor wie er op beslissende momenten geen zielzorg is. Wat hebben velen misdaan om als het ware te mogen worden afgeschreven? Want dat is namelijk wat duizenden overkwam (lees: is aangedaan).

"Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden!", zo maakte destijds districtsapostel Armin Brinkmann in niet mis te verstane bewoordingen kenbaar. Overigens wijst de nieuw-apostolische geloofspraktijk al sinds jaar en dag uit dat wie kritische vragen stelt, doorgaans een etiket wordt opgeplakt als zijnde mogelijk ongeschikt voor alle diensten in het koninkrijk van God. Zo hebben talloze christenen de kerk verlaten omdat allerhande (ongeschreven) codes en voorschriften het geloofsleven er ondraaglijk maken.

Echter, hoe komt het dat geloofsgenoten die vroeger hooguit een zitplaats hadden maar tegenwoordig voor zichzelf alleen een hele kerkbank, dan enkel de schouders ophalen? Met name de eindtijd, waarvan men meent dat onvermijdelijk velen verloren gaan, lijkt dit te rechtvaardigen. Helaas komt hierbij dat zelfs nuttige kritiek op de interne organisatie wordt opgevat als kritiek op God (lees: op de vermeende Godsgezanten). Als ik niet meerdere keren van nabij had waargenomen hoe naasten werden geschoffeerd en opgeofferd, had ik mijn mond nooit opengedaan:

(...)

Sinds ik in de jaren '90 kennisnam van de kritiek waarmee de nieuw-apostolische kerkleiding toen in het publieke domein ongezouten de waarheid werd gezegd, heeft het nog ruim 10 jaar geduurd voordat het tot mij doordrong dat er in mijn kerk echt iets goed fout zat; ondanks allerhande initiatieven waarmee er al werd toegewerkt naar openheid, maatschappelijke relevantie, transparantie, enzovoort. Als ik daarop terugkijk, kan ik er spijtig genoeg niet omheen dat ik destijds de clou niet snapte. Wat niet goed was betrof andere zaken! Enerzijds speelden bij de kerkleiding misplaatste pretenties, maar het ergste was dat de bestuurders er dubbele agenda's op nahielden. Ze grossierden in mooie woorden, ze benoemden vrienden in spilfuncties, dekten elkaars fouten toe en ze maakten overal goede sier.

Zoiets zie je pas als je de tijd neemt dat heel aandachtig te bekijken. Terwijl "de onwetenden" in wat voor hen "het Werk Gods" inhield, constant met "offers van tijd en van geld" loyaal over de brug kwamen en alles deden om "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" te "ondersteunen", werd er op het hoogste niveau in de organisatie heel geraffineerd stiekem vals gespeeld. In binnen- en buitenland. Al vanuit een ver verleden hadden de boosdoeners een soort van tweede natuur ontwikkeld die gaandeweg geheel vergroeid was met hun persoonlijkheid. Moeiteloos schakelden ze met twee of meer gezichten tussen werelden van verschil, afhankelijk van elke situatie. Het werden slangen in (zwarte) pakken; kwelgeesten voor zielen die onraad proefden en vragen stelden. Die werden dus "kaltgestellt".

(...)

Het valt de jeugd daarom amper kwalijk te nemen als allerlei angstvallig verborgen gehouden achtergronden zich nog niet laten doorzien, maar mag ik erop wijzen dat het weinig liefdevol is en voor slachtoffers uitermate wrang als evidente ongerechtigheden voorgoed worden verzwegen?

Groet,
TjerkB