kwiebuz schreef: ↑za 25 mar 2023, 08:57(...)
... ergens spraken we dezelfde taal.
@kwiebuz
@all
Zo'n veertien jaar geleden kwam ik in Duitsland via het toenmalige internetplatform NAKtuell in contact met een forumdeelnemer die net als ik zich afvroeg hoe het toch komt dat wij ons getuigen voelden van een soort van eigentijdse heropvoering van de babylonische spraakverwarring: wat is er feitelijk gebeurd waardoor in het apostolische werk het "lichaam van Christus" voor ons gevoelsmatig uiteenvalt en wij elkaar verliezen?
Let wel - wij vroegen ons dit werkelijk oprecht af want het was ons heel veel waard om "in het doen van Zijn wil" onze vreugde te blijven vinden:
Heer! Maak mij sterk en leer mij overwinnen, wat mijne ziel nog aan de aarde bindt,
opdat 'k als heer en meester mijner zinnen in 't doen van Uwen wil mijn vreugde vind'.
Nu ik op al die jaren en zelfs nog verder terug kan kijken, is dit welbeschouwd constant de enige reden geweest van welk forumberaad dan ook. Het bijzondere was toen echter dat "het demasqué der benedictiën" zich voor ons beiden op wonderbaarlijke wijze overtuigend liet ophelderen. Wij kwamen namelijk verrassend uit bij een opmerkelijk geschrift van
Henry Drummond, een van de apostelen en grondleggers van de Katholiek Apostolische Kerk. Op
pagina 42 van
dit in het Duits vertaalde document lazen wij:
"Das Versagen der Liebe ist die Verneinung des Geistes." (...)
Dát is het, zo drong het onmiddellijk tot ons door. Juist dáárdoor waren bij de internationale (nieuw-apostolische) kerkleiding de harten verhard geraakt. Omdat ik inzag hoe men op allerlei manieren vastliep, blééf ik moeite doen om juist het kerkbestuur op andere gedachten te brengen:
SYSOP schreef: ↑do 15 dec 2011, 17:36(...)
Ten slotte; een quote uit mijn brief van 6 december 2009 aan een verantwoordelijk bestuurslid...
(...)
Zal ik nog een keer wat schrijven, of niet, zo ging het in mij om. Inmiddels zijn wij thuis. Laat ik het toch maar wél doen, besloot ik.
De arbeid bij ons handelde over Marcus 2 met in vers 3 de wonderlijke opmerking "
Er werd ook een verlamde bij hem gebracht, die door vier mensen gedragen werd", wat nu feitelijk de oorzaak ervan was dat mijn gedachten "afdwaalden". Voor het gemak "knip en plak" ik (uit de NBV) even de betreffende paragraaf:
- ------------------------------------------------------------------------
Jezus’ gezag betwist
[1] Toen hij enkele dagen later terugkwam in Kafarnaüm, werd bekend
dat hij weer thuis was. [2] Er stroomden zo veel mensen toe dat er
zelfs voor de deur geen plaats meer was, en hij verkondigde hun de
heilsboodschap. [3] Er werd ook een verlamde bij hem gebracht, die
door vier mensen gedragen werd. [4] Omdat ze zich niet door de
menigte konden wringen, haalden ze een stuk van het dak weg boven de
plaats waar Jezus zat, en toen ze een opening hadden gemaakt, lieten
ze de verlamde op zijn draagbed naar beneden zakken. [5] Bij het
zien van hun geloof zei Jezus tegen de verlamde: ‘Vriend, uw zonden
worden u vergeven.’
[6] Er zaten ook een paar schriftgeleerden tussen de mensen, en
die dachten bij zichzelf: [7] Hoe durft hij dat te zeggen? Hij slaat
godslasterlijke taal uit: alleen God kan immers zonden vergeven! [8]
Jezus had meteen door wat ze dachten en dus zei hij: ‘Waarom denkt u
zoiets? [9] Wat is gemakkelijker, tegen een verlamde zeggen: “Uw
zonden worden u vergeven” of: “Sta op, pak uw bed en loop”? [10] Ik
zal u laten zien dat de Mensenzoon volmacht heeft om op aarde zonden
te vergeven.’ Toen zei hij tegen de verlamde: [11] ‘Ik zeg u, sta
op, pak uw bed en ga naar huis.’ [12] Meteen stond hij op, pakte
zijn bed en ging weg; allen die dit zagen, stonden versteld en
loofden God. ‘Zoiets hebben we nog nooit gezien,’ zeiden ze.
------------------------------------------------------------------------
Weet je wat ik dacht?! Als iemand hulpbehoevend is en er dan "vier mensen" zijn die er samen voor zorgen dat er helpende hulp (!) binnen diens bereik komt; wat hebben deze vier personen hier dan doortastend en moedig gehandeld. Mijn volgende gedachte was: voor wie zou ikzelf met Gods hulp (!) één van zó'n viertal willen zijn? Wie gun ik op dit ogenblik het allermeest om de liefde des Vaders terug te vinden? Je vindt het misschien hoogst merkwaardig en onbegrijpelijk, maar toen ik dacht ik aan jou... want [A]: er kloppen een paar dingen niet meer. Ik hoef hierbij niet veel uit te leggen want de pijnlijke situatie is jouzelf wel duidelijk. Wel kan ik in het kort het volgende erover zeggen. Wat er -in Europees verband- binnen de Nieuw-Apostolische Kerk nu feitelijk gebeurt is "de verzuiling op herhaling". Zoals er in [Q], toen ik nog een kind was, een openbare kleuterschool was, een christelijke en een katholieke; en een openbare voetbalvereniging, een christelijke en een katholieke; zo wil de Nieuw-Apostolische Kerk zich nu onderscheiden en self-supporting zijn. Afgezien van 10% zielzorg is men dan voor het overige bezig met maatschappelijk engagement, en daar gaat héél veel tijd in zitten; zó veel tijd en energie zelfs dat dienaren "verlamd raken". Verlamd evenwel in de zin van wat daarover wordt beschreven in Hebreeën 12:
- ------------------------------------------------------------------------
[12] Hef daarom uw slappe handen op, strek uw knikkende knieën,
[13] en kies rechte paden, zodat een voet die gekneusd is niet
verder ontwricht raakt, maar juist geneest.
------------------------------------------------------------------------
Voel je alsjeblieft niet beledigd - dat is helemaal niet nodig. Wees daarentegen liever blij dat er in de wereld soms nog ergens een sprankje liefde voorhanden is. Doordat ik de afgelopen week enkele berichten plaatste bij NAKtuell, stuurde een onbekende nieuw-apostolische broeder in Duitsland mij per e-mail later iets ongelofelijk moois toe. Nadat gisteravond bij ons thuis enkele cadeautjes waren uitgepakt, las ik het door. Het betrof een vertaling van het Engels in het Duits uit 1946 van een schrijven van Henry Drummond (ons welbekend) over de liefde Gods. Het werd voor mij het mooiste Sinterklaargeschenk dat ik ooit in mijn leven kreeg... Ik stuur het afzonderlijk in drie gedeelten (omdat ik geen kans zag de totale bestandsgrootte ervan sterk te verkleinen) straks naar jou door.
Onbeantwoord.
(...)
Uit: Bericht op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker op "
di 13 dec 2011, 18:21, in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
Onbeantwoord. Men was er níet van gediend. Waar de betrokkenen het met hun desastreuze beleid op aansturen is: "to be wise after the event". Zo werd het allengs vijf voor twaalf, twee voor twaalf en luidde -voor de wederopbouw van Zijn (!) werk- de klok inmiddels ook te middernacht. De tragiek hieraan is dus dat de kerkleiding misschien wel uitblinkt in acteer- ergo schaakvernuft, maar dat men noch God noch de ander dient. Terwijl men andersgezinde naasten op die manier isoleerde, plaatste men in werkelijkheid zichzelf in afzondering, althans in het werk van God.
Zie in deze samenhang tevens het bericht op "
do 11 apr 2019, 10:36", in de thread "Waar is de taal van het hart gebleven?"
In aansluiting aan mijn vorige bericht waarin ik schreef...
TjerkB schreef: ↑ma 27 mar 2023, 12:30(...)
Hulde aan eenieder die zichzelf kan zijn...
(...)
... graag nog het volgende. Geenszins namelijk heb ik mij (in bevoogdende zin) willen uitlaten over andermans draaglast, draag- en veerkracht:
- 'k Heb gestreden, veel gebeden;
vreemde ogen zagen 't niet.
Toch heb 'k immer U beleden;
U, die meer het hart aanziet.
Bron: Derde couplet van lied 304, NAK-gezangboek
Wat ik echter zag gebeuren, is helaas, dat middenin de gemeenschap zielen de wrange vruchten smaken van wangedrag van geestelijk leiders want die gaven een verwrongen voorstelling van het Evangelie! Daar sta je dan toch zowat machteloos tegenover? En: hoe krijg je het eerst dóór! Ikzelf heb er in elk geval járen over gedaan. Een ontluisterend beeld kwam op. Wat ik ervan opstak, wilde ik -als een handreiking- graag delen:
TjerkB schreef: ↑zo 14 aug 2022, 13:35
- Hoe doe je dat, vanuit bezieling leven?
'De behoefte om gezien te worden krijg je niet weg, die is diep in de menselijke natuur verankerd. Maar het gaat erom dat je op een wezenlijker niveau wil worden gezien dan vanwege je uiterlijk of je prestaties. Veel mensen verwarren aandacht met liefde. Aandacht vervliegt en belandt vaak in een bodemloze put, maar als er oprecht van je wordt gehouden terwijl jij jezelf in al je facetten laat zien, geeft dat een duurzamer geluksgevoel, leert onderzoek. Dat betekent wel dat je moed moet hebben om jezelf niet langer achter je masker te verbergen, maar om jezelf te laten zien inclusief je schaduwkanten. Want ieder mens is heel gelaagd, dus daar horen ook je negatieve eigenschappen bij. Durf je chaotische, wilde, rommelige, onrustige, sombere, domme en lelijke aspecten te incorporeren in je zelfbeeld.
(...) Durf voorop te lopen, zonder applaus en zonder je te veel van andere mensen en de gangbare mores aan te trekken. Richt je blik ook eens wat vaker aandachtig op de ander in plaats van het liefst zelf blikvanger te willen zijn. Zoals Plato zei: 'De God van de liefde woont in hem of haar die bemint, niet in degene die bemind wordt.'
Bron: Volkskrant Magazine, zaterdag 13 augustus 2022, pag. 10-11
@all
Het bovenstaande sprak mij bijzonder aan. Aan het woord in het bewuste interview is namelijk iemand voor wie ik veel respect kreeg tijdens een symposium "
Vrij vertellen van Herstelverhalen" dat ik ooit bijwoonde. Ik ging daar namelijk naartoe in de hoop van anderen iets te mogen leren.
Van de dichter Vondel is de uitspraak bekend:
"De wereld is een schouwtoneel, elk speelt zijn rol en krijgt zijn deel." Wat wij ons dus kunnen afvragen is: hoe valt er soms tóch, in een beslissende situatie wellicht, een verschil te maken en kan er een gezegende invloed van ons uitgaan?
Veel hangt volgens mij samen met authenticiteit. Al hebben wij vaak een functie te vervullen; dat betekent nog niet dat er telkens toneel moet worden gespeeld. Waarom zouden wij niet gewoon onszelf mogen zijn? Echter; stonden wij het onszelf al toe om na te gaan wie wijzelf waren?
Waren? Ja, wáren - voordat allerlei omstandigheden met ons aan de haal gingen! Wat ik altijd verschrikkelijk heb gevonden, is namelijk, dat wij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" onszelf moesten veranderen want anders nam op Zijn dag de Heiland jou niet in genade aan.
Denk eens in als ouders zó omgaan met hun kinderen: wij vinden jullie wel lief, maar pas écht naarmate jullie béter
"in stilheid en vertrouwen" doen wat wij zeggen. Want: wanneer later onze nalatenschap wordt verdeeld, zal het ervan afhangen hoe voorbeeldig ieder zich heeft gedragen.
Bij de schepping zag óók God dat het goed was, maar toen nadien kinderen werden geboren, moesten die zeker nog allemaal worden bekeerd. Waanzin! Waarom in 's hemelsnaam zongen wij juist:
"Mocht ik soms dwalen, ver van mijn huis, steeds brengt mijn Vader mij weer naar huis" ?!
TjerkB schreef: ↑ma 12 mei 2014, 21:16(...)
(II) Ontstellend
(...)
Nooit heeft het de bedoeling kunnen zijn als slaven te worden gegijzeld binnen een religieus machtsbestel. Het element waarin mensen zich fijn kunnen ontplooien is juist vrijheid!! Vrij om te zijn die je bent. Vrij om te worden die je zijn wilt. Vrij om vol verwondering over de schepping waar je deel van uitmaakt kleur te geven aan elkaars leven. En ook vrij om maar zo vrij te zijn die waardevolle vrijheid te koesteren, er zuinig op te zijn. Bij God vertegenwoordigt niemand iemand... Hij ziet een ieder voor vol aan. Laat dat de groten der aarde maar duidelijk zijn! Geen macht of overheid heeft sinds mensenheugenis stand gehouden. Laten wij luisteren naar ons eigen lichaam, naar onze geest en naar onze ziel.
Het licht heeft géén gemeenschap met de duisternis en God legt geen superheffing op. Niemand heeft het recht om afbreuk te doen aan de persoonlijke waardigheid van een naaste. Wij hoeven ons niet opgejaagd te voelen doch laten wij maar gaan waar God ons leidt. Hoe kun je dat weten? Dat kan doordat God geen geheimtaal spreekt. Als wij Zijn liefde beantwoorden in geest en waarheid, baant Hij een weg waar wij die niet zouden zien. Het is beter daders van het Woord te zijn dan alleen hoorders. Wij kunnen van onze vrijheid namelijk iets moois maken! Het zou bijvoorbeeld best eens "zaliger" kunnen maken te geven dan te ontvangen. Desnoods geef je iemand om wie je geeft een waarschuwing!
(...)
(...)
Stop de kindermishandeling! Laat de gevangenen vrij!! Jean-Luc Schneider en handlangers zouden er verstandig aan doen
op menige schrede terug te keren. Het wordt de hoogste tijd voor een
jubeljaar - en aansluitend voor een symposium, getiteld "Vrij vertellen van Herstelverhalen"...
Groet,
TjerkB
N.B.
TjerkB schreef: ↑do 11 aug 2022, 18:00(...)
Waar ál het voorgaande op neerkomt, is: cognitieve dissonantie - door brainwashing. Velen zijn namelijk niet meer in staat coherent te denken. Hierdoor laat men het voorkomen alsof er hooguit sprake kan zijn van een aantal op zichzelf staande incidenten. De structurele context ervan blijft pijnlijk onbelicht. Men redeneert vanuit ivoren torens. Een gesprek op ooghoogte zit er niet meer in. Wat krom is wordt recht gepraat, doch in het hoogste echelon van de organisatie trekt men wel degelijk aan de touwtjes. Het werd mij steeds beter duidelijk hoezeer de betrokkenen daar geen middel onbenut laten om zelf in de gekoesterde topposities buiten schot te blijven en ambtsvoorgangers te vrijwaren van elke blaam. Op dit niveau is men zich er daarom van bewust hoe manipulatief (en destructief voor anderen) er dan willens en wetens te werk wordt gegaan:
TjerkB schreef:(...)
Omdat ik wéét hoe ongelofelijk lastig het is om bij de Nieuw-Apostolische Kerk de vinger ergens achter te krijgen, heb ik de laatste jaren ruim de tijd genomen om allerhande achtergronden op te helderen.
Begin februari 2010 schreef ik voor de website van broeder Bauke Moesker een soort van drieluik waarin ik met name heb geprobeerd uit de doeken te doen hoe deze kerk bestaat uit meerdere min of meer strikt van elkaar gescheiden realiteiten onder de aangesloten leden. Grofweg bestaan er drie lagen van de bevolking: zij die van niets weten, zij die iets weten en zij die alles weten (van hoe achter de schermen de vork in de steel zit). Telkens opnieuw heb ik er op gewezen dat de districtsvoorgangers in het geheel de zwakste schakel vormen. "De landelijke vergadering" waarin zij allen een persoonlijke bestuurlijke verantwoordelijkheid hebben waar te maken fungeert abusievelijk niet als een onafhankelijke Raad van Toezicht. Maar dit gebeurt zo geraffineerd dat de buitenwacht er geen vat op krijgt. Immers, van alle kanten ontbreekt het bij dit kerkgenootschap aan transparantie, eerst en vooral bij de ambtelijke top.
(...)
Uit: Mijn bericht op "
ma 12 mei 2014, 09:47" in de thread "Der Fall Rohn"
Bron: Bericht op "
zo 14 aug 2022, 13:35", in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder... "
Liever joeg de nieuw-apostolische kerkleiding vermeende onwilligen de stuipen op het lijf dan eerst met hen eens een gesprek aan te gaan. Bij het Apostolisch Genootschap had men evenmin compassie met zielen die
een keurslijf niet past. Raakvlak:
een volslagen gebrek aan empathie. Foute boel:
TjerkB schreef: ↑zo 22 mei 2022, 16:30(...)
"Een nieuwe mens scheppen. Dat is de droom van elk totalitair systeem", zo werd in de omroepgids die ik inzag de psycholoog aangehaald, van wie er een boek was uitgekomen over totalitarisme.
"Wat moeten we doen?", zo werd hem gevraagd. Een tweeledig antwoord volgde:
"Ten eerste moeten we met elkaar gaan erkennen dat de ratio eindig is en dat de wereld ten diepste niet kenbaar is. (...)
Ten tweede moeten we de vrijheid blijven zoeken om te spreken, tegen de groep in. Ook als dat ons alles kost." Je zult het zelf maar meemaken, dacht ik; in een kerk bijvoorbeeld.
(...)
Elders las ik dít:
"Je moet je er bewust van zijn dat je anderen vanuit jouw positie kunt overbelasten. Dat bewustzijn is er bij veel mensen niet." Het handelde over onachtzaamheid in de omgang met terloops niet als volkomen gelijkwaardig en gelijkgerechtigd beschouwde nabije naasten.
(...)
Uit: Bericht op "
zo 22 mei 2022, 16:30", in de thread "Voorganger van de NAK Groningen geeft de pijp aan Maarten"
Hoe teleurstellend en bitter stemmend het voor menigeen ook zal zijn om na een arbeidzaam leven in een geloofsgemeenschap onder ogen te moeten zien dat op beslissende momenten onzuivere motieven leidend zijn geweest voor functionarissen die van een voetstuk waren voorzien; viel er voordien geen enkel waarschuwend teken aan de wand waar te nemen? Vgl. Dan. 5: 5.
- De gelijkenis van de Farizeeër en de tollenaar
[9] Hij sprak ook met het oog op sommigen, die van zichzelf vertrouwden, dat zij rechtvaardig waren en al de anderen verachtten, deze gelijkenis: [10] Twee mensen gingen op naar de tempel om te bidden; de één was een Farizeeër, de ander een tollenaar. [11] De Farizeeër stond en bad dit bij zichzelf: O God, ik dank U, dat ik niet zó ben als de andere mensen, rovers, onrechtvaardigen, echtbrekers, of ook als deze tollenaar; [12] ik vast tweemaal per week, ik geef tienden van al mijn inkomsten. [13] De tollenaar stond van verre en wilde zelfs zijn ogen niet opheffen naar de hemel, maar hij sloeg zich op de borst en zeide: O God, wees mij, zondaar, genadig! [14] Ik zeg u: Deze keerde, in tegenstelling met de ander, gerechtvaardigd naar huis terug. Want een ieder, die zichzelf verhoogt, zal vernederd worden, doch wie zichzelf vernedert, zal verhoogd worden.
Jezus zegent de kinderen
[15] Zij brachten ook hun kleine kinderen tot Hem, opdat Hij ze zou aanraken. Toen de discipelen dat zagen, bestraften zij hen. [16] Maar Jezus riep ze tot Zich en zeide: Laat de kinderen tot Mij komen en verhindert ze niet; want voor zodanigen is het Koninkrijk Gods. [17] Voorwaar, Ik zeg u: Wie het Koninkrijk Gods niet ontvangt als een kind, zal het voorzeker niet binnengaan.
Uit: Lucas 18 (NBG51)
Groet,
TjerkB
N.B.
TjerkB schreef: ↑do 14 jan 2016, 23:17(...)
Vijf jaar geleden herinnerde ik eraan dat de voormalige NAK-apostel Gerrit Sepers acht jaar geleden in het dagblad Trouw over de Nieuw-Apostolische Kerk sprak in termen van
een geestelijk concentratiekamp. Om precies te zijn; hij verklaarde als volgt:
"Met indoctrinatie als heilsmiddel doet de NAK een geestelijk ’concentratiekamp’ ontstaan. De veelvormigheid van de eerste christelijke gemeenten was zo groot en uiteenlopend, dat men zich werkelijk moet afvragen of onze Heer Jezus Christus de apostelen wel zo duidelijke macht gegeven heeft als de NAK in deze tijd met ijzeren vuist leert. Mijn antwoord is: nee."
Bron: Trouw-artikel "Ex-apostel noemt kerk een concentratiekamp" d.d. 05-01-2008 door Lodewijk Dros
Drie jaar later, genoodzaakt door de omstandigheden, hoopte ik -door via het Forum van Bauke Moesker een aantal achtergronden te verduidelijken- erger te voorkomen...
BakEenEi schreef:@all
Destijds op het forum bij NAK-Observer stond er onder mijn berichten altijd het volgende citaat:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Fritsch). Dat stond er bepaald niet zonder reden... Bijna weergaloos onthullend en openhartig is het in mijn beleving hoe ooit Bonhoeffer zich uitdrukte:
- Zijn wij nog bruikbaar?
We zijn de stomme getuigen geweest van boze daden. We zijn door de wol geverfd. Geroutineerd hebben we de kunst van het veinzen en het spreken met dubbele tong geleerd. We zijn door ervaring wantrouwend tegenover mensen geworden. Daarbij moesten we hun de waarheid en ons vrije oordeel dikwijls schuldig blijven. We zijn door ondraaglijke conflicten murw, ja misschien zelfs cynisch geworden – zijn wij nog bruikbaar? Wat we nodig zullen hebben zijn geen genieën, cynici, haatdragende personen of geslepen tactici, maar ongekunstelde, eenvoudige en oprechte mensen. Zal onze innerlijke weerstand tegen wat ons opgelegd is sterk genoeg en de oprechtheid tegen onszelf radicaal genoeg zijn gebleven om de weg tot eenvoud en oprechtheid terug te vinden?
…
Bron: Dietrich Bonhoeffer Werke (DBW) 8 (WE), 19-39
Ongelofelijk indrukwekkend is in ditzelfde verband ook de toespraak gehouden door Elie Wiesel in Oslo, op 10 december 1986 bij het in ontvangst nemen van de Nobelprijs voor de Vrede. (Elie Wiesel is geboren in een Hongaars getto en werd als kind naar de nazi-vernietigingskampen Auschwitz en Buchenwald gezonden. "Nacht" is het openhartige en diep ontroerende verslag van de verschrikkingen die zich daar hebben afgespeeld. Een joodse jongen vertelt hoe hij er ongewild getuige van was hoe zijn moeder en zusje direct na aankomst in het kamp naar de gaskamer werden gestuurd, en hoe zijn vader van uitputting stierf na de gedwongen mars naar Buchenwald.) Uit de toespraak:
- (…)
Maar ik heb vertrouwen. Vertrouwen in de God van Abraham, Isaac en Jacob en zelfs in Zijn schepping. Zonder dat zou handelen niet mogelijk zijn. En handelen is het enige antwoord op onverschilligheid, het sluipendste van alle gevaren. Is dat niet de betekenis van Alfred Nobels nalatenschap? Was zijn angst voor oorlog geen bescherming tegen oorlog?
(…)
En vervolgens leg ik hem [in gedachten, ter verantwoording, aan een overleden jongen; BEE] uit hoe naïef we waren, dat de wereld op de hoogte was en zich in zwijgen hulde. En dat ik daarom gezworen heb nooit meer te zwijgen wanneer en waar er ook menselijke wezens zijn die lijden en vernederingen moeten ondergaan. We moeten partij kiezen. Neutraliteit is in het voordeel van de onderdrukker, nooit in het voordeel van het slachtoffer. Stilte moedigt de beul aan, nooit de gefolterde. Soms moeten we ingrijpen. Als menselijke levens in gevaar komen, als de menselijke waardigheid op het spel staat en nationale grenzen en gevoelens irrelevant worden. Overal waar mannen en vrouwen vanwege hun ras, religieuze of politieke overtuiging vervolgd worden, moet die plaats –op dat moment– het centrum van het universum worden.
(…)
Er is zoveel te doen, er is zoveel dat gedaan kan worden. Eén persoon –een Raoul Wallenberg, een Albert Schweitzer, een Martin Luther King jr.–, één integer persoon kan het verschil uitmaken, het verschil tussen leven en dood. Zolang één dissident wordt vastgehouden, is onze vrijheid een leugen. Zolang één kind honger heeft, zullen onze levens vervuld zijn van angst en schaamte. Wat al deze slachtoffers boven alles moeten weten is dat ze niet alleen staan, dat wij hen niet vergeten, dat wanneer hun stemmen gesmoord worden wij hun de onze zullen lenen, dat terwijl hun vrijheid afhangt van die van ons, de kwaliteit van onze vrijheid afhangt van die van hen.
(…)
Het was in november 2006 toen dit onderwerp werd aangesneden bij NAK-Observer. Inmiddels zien wij nota bene van nabij hoe ook "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland
"geroutineerd de kunst van het veinzen en het spreken met dubbele tong hebben geleerd". Wie er net als talloze andere helden op sokken later met terugwerkende kracht (!!) "in het verzet" wil hebben gezeten, raad ik nu aan vooral te blijven zwijgen. Kinderen Gods die op zoek zijn naar Zijn gerechtigheid, Zijn waarheid en Zijn liefde, worden door de bullebakken die het in deze kerk nu voor het zeggen hebben meedogenloos omver gelopen en in de verste verte niet voor vol aangezien.
Drie dimensies van macht kunnen worden onderscheiden:
1) de macht van beslissingsbevoegeheid
2) de macht van agendavorming
3) de macht van "thougt control"
Bij dimensie 2 kan men bijvoorbeeld denken aan de macht van de media. De media kunnen onderwerpen aandragen, waarbij er bij het publiek een mechanisme ontstaat van acceptatie in de zin van (gedachteloze) acceptatie van een informatiestroom uit een bepaalde hoek. De overtreffende trap hiervan is dan feitelijk dimensie 3, waarbij er sprake is van een geruisloze impliciete opiniebeïnvloeding. Naast de media hebben natuurlijk ook regeringsstelsels soms zo veel macht, maar óók religieuze stromingen. De Nieuw-Apostolische Kerk is daarvan een schrijnend voorbeeld: leden worden willoze werktuigen van een geestelijke elite...
Groet,
BakEenEi
P.S.
Zie tevens de Trouw-artikelen
d.d. 15-08-2005 (met de bedrieglijke uitspraak van internationaal NAK-persvoorlichter Peter Johanning:
"Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen.'') en
d.d. 05-01-2008 met als titel
"Ex-apostel noemt kerk een concentratiekamp".
Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "
Za 29 Jan 2011, 17:38", in de thread "Elders gelezen... "
... maar volgens mij trok niemand zich daar wat van aan. Misschien knikten sommigen toen wel begrijpend, maar in de Nieuw-Apostolische Kerk bedoelt men in lichaamstaal dan hooguit zoiets te zeggen als
"Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw... " - en dat wist ik. De oppervlakkigheid en onverschilligheid die daarmee worden verbloemd beletten uiteraard dat gelovigen elkaar ooit tot bloei zien komen - en dat wist ik óók. Kortom, hoewel de situatie voor mij ronduit alarmerend was, en ik om die reden de noodklok luidde, toonden mijn broeders en zusters in de Nieuw-Apostolische Kerk zich daaronder stoïcijns. Ook in Zwolle en omstreken is dat trouwens nog steeds zo. Dus in zoverre mag men zich daar nu alsnog aangesproken voelen, al staat het eenieder vrij oppervlakkig en onverschillig te zijn...
Levi schreef:(...)
Ondertussen woekert de kaalslag voort als een dodelijke ziekte.
Geestelijke verarming en oppervlakkigheid zijn de symptomen.
Niemand stopt het..
Arme kerkgangers!
(...)
Uit: Bericht op "
Wo 13 Jan 2016, 15:39" in de thread "Marcel Dagenbach houdt de Neuapostolische Kirche voor gezien"
(...)
Uit: Bericht op "
do 14 jan 2016, 23:17", in de thread "Nieuwbouw NAK-Zwolle betrof ontwikkelingshulp uit Duitsland!"
