Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven

Speakerscorner. Kopij via admin@samenapostolisch.nl
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2917
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven

Bericht door TjerkB »

Jabob65 schreef:Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven

Rome (RKK) 29 juli 2014 – “Wat is het recept voor geluk?” Deze vraag stelde journalist Pablo Calvo van de Argentijnse krant Clarín paus Franciscus onlangs in Casa Santa Marta. Hieronder diens tien ‘ingrediënten’ voor een gelukkig leven.
  1. Leven en laten leven
    “De Romeinen hebben een gezegde dat we als leidraad kunnen nemen: ‘Ga je gang en laat de mensen hun gang gaan.’ Leven en laten leven; dat is de eerste stap op weg naar vrede en geluk.”
  2. Geef je aan anderen
    “Iemand die geïsoleerd is loopt het risico om egoïstisch te worden. En stilstaand water is het eerste wat bederft.”
  3. Wees welwillend en nederig
    “In de roman Don Segundo Sombra vertelt de held dat hij als jongere als een bergbeek was die wild stroomde; volwassen geworden was hij als een rivier die vooruitgaat; oud geworden bewoog hij voorwaarts, maar traag ingedijkt. Ik gebruik dit beeld van de [Argentijnse] dichter en romancier Ricardo Güiraldes, dat laatste adjectief: ‘ingedijkt’. Het vermogen om zich met welwillendheid en nederigheid voort te bewegen. De ouderen hebben deze wijsheid; zij zijn het geheugen van het volk. En een volk dat niet zorgt voor bejaarde personen heeft geen toekomst.”
  4. Speel met kinderen
    “Het consumentisme bracht ons de angst om een gezonde vrijetijdscultuur te verliezen: lezen; van kunst genieten. Tegenwoordig hoor ik weinig biecht, maar in Buenos Aires hoorde ik veel biecht en aan jonge moeders die kwamen vroeg ik: ‘Hoeveel kinderen heb je? Speel je met hen?’ Dat is een vraag die men niet verwacht, maar dat was een manier om te zeggen dat kinderen de sleutel zijn van een gezonde cultuur. Het is moeilijk voor ouders die vroeg gaan werken en pas thuiskomen als hun kroost al slaapt. Het is moeilijk, maar het is te doen.”
  5. Breng zondagen met familie door
    “Laatst in Campobasso had ik een ontmoeting met de wereld van de universiteit en die van de arbeid. Iedereen herinnerde ik eraan dat je op zondag niet werkt. De zondag is voor de familie.”
  6. Help jongeren aan een baan
    “Wij moeten creatief omgaan met dit deel van de bevolking. Bij gebrek aan kansen kunnen ze aan de drugs raken. En het aantal zelfmoorden is zeer hoog onder jonge werklozen. Laatst las ik – ik weet niet zeker of het een wetenschappelijk gegeven is – dat er 75 miljoen jongeren van onder de 25 zijn die geen baan hebben. Het is niet genoeg om hen alleen maar te voeden. Hun zou een cursus van een jaar moeten worden aangeboden waarin ze voor brandweerman, elektricien, kleermaker leren. Daardoor krijgen ze waardigheid waar ze thuis mee kunnen komen.”
  7. Zorg voor de schepping
    “Wij moeten zorgdragen voor de schepping en we doen dat niet. Dat is een van onze grootste uitdagingen.”
  8. Verlaag de ander niet
    “De behoefte om kwaad te spreken over de ander is het kenmerk van een laag zelfbeeld. Dat betekent dat ik me zo slecht voel dat ik in plaats van mezelf te verheffen de andere maar ga verlagen. Het is gezond om het negatieve heel snel te vergeten.
  9. Respecteer andersdenkenden
    “Men kan tegenover de ander pas getuigenis afleggen zodra je beiden in de dialoog vooruitgang hebt geboekt. Maar het ergste is het religieuze proselitisme, dat verlammend werkt: ‘Ik voer een dialoog met jou om jou te overtuigen.’ Dat niet dus. Elke dialoog start vanuit de eigen identiteit. De Kerk groeit door aantrekkelijkheid, niet door proselitisme.”
  10. Werk aan vrede
    “Wij leven in een tijd waarin veel oorlog wordt gevoerd. (…) De oorlog verwoest. En de oproep tot vrede moet worden uitgeschreeuwd. Vrede lijkt soms een toestand van rust te zijn, maar vrede is nooit rust. Het is altijd een actieve vrede.”

Bron: http://www.rkk.nl/nieuws/franciscus_tie ... kkig_leven
Uit: Bericht op "Di 29 Jul 2014, 12:53" in de thread "Der Fall Rohn"
@all

Goed nieuws mag óók nieuws zijn!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Jabob65
Berichten: 91
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re:

Bericht door Jabob65 »

Een interessante verhandeling van Nicolaas Sintobin over de handelswijze van Paus Fransiscus, maar het gaat eigenlijk meer over de verschillende manieren waarop je de zaak kunt benaderen.

--

De wijze van handelen van Paus Franciscus blijft verbazen. Tot vreugde van sommigen. Tot verbijstering van anderen. Een handleiding ontbreekt. Hieronder een poging.

De reacties in Kerk en samenleving zijn erg divers. Bij de meeste gelovigen aan de basis is de Paus heel populair. Dit geldt ook voor een flink deel van de clerus. Vele maatschappelijke groepen die doorgaans weinig van doen hebben met een paus steken hun bewondering niet onder stoelen of banken: politici, zakenlui, kunstenaars, organisaties van homoseksueel geaarde mensen enz.

Anderen zijn oprecht ontredderd. In een interview dd 17 november 2014 verwoordt kardinaal Francis George, de voormalige aartsbisschop van Chicago, op heldere wijze zijn verbijstering. George is een van de meest vooraanstaande bisschoppen van de USA. Zowel door zijn theologische cultuur als door zijn managerscapaciteiten. Kardinaal George stelt de - open - vraag hoe Paus Franciscus zich verhoudt tov katholieke fundamentals als waarheid, doctrine en traditie. Is het zo dat Paus Franciscus die pijlers van de RKK tussen haakjes zet?

Ik denk het niet. Paus Franciscus denkt en handelt eenvoudigweg als jezuïet. Zoals elke jezuïet is hij gekneed door de Geestelijke Oefeningen van Ignatius van Loyola. Die gebedsvorm verbindt voortdurend Bijbel en Traditie met de persoonlijke (gods)ervaring. Deze laatste is in belangrijke mate het vertrekpunt van de onderscheiding omtrent wat Gods Geest de mens vraagt.

Komt daarbij dat de jezuïtische spiritualiteit en pedagogie uitgaan van een heel positief mensbeeld en van de overtuiging dat je God kan vinden in alle dingen, de meest profane incluis. Voor jezuïeten hebben woorden als verandering, openheid tov het onvoorziene, creativiteit en onvoorspelbaarheid een positieve bijklank. Net zoals in de postmoderne cultuur.

Daarmee zijn twee belangrijke elementen van antwoord aan kardinaal George gegeven. Diens gedachtengang is doorspekt met woorden als waarheid, doctrine, traditie enz.. Begrippen die fundamenteel zijn voor de RKK. Bakens die de weg kunnen aanwijzen. Ze geven veiligheid en duidelijkheid in tijden van verwarring. Dit is belangrijk. Probleem is dat ze steeds moeilijker in dialoog treden met een snel veranderende samenleving en cultuur. Die hebben een allergie aan “dogmatisch” denken.

Je zou het nog anders kunnen uitdrukken. Kardinaal George, en velen met hem, is zeer gehecht aan het indrukwekkende leerstellige en theologische bouwwerk dat de RKK doorheen haar geschiedenis heeft opgebouwd. Een schat van openbaring en wijsheid. Hiermee gaat een deductieve benadering gepaard van de concrete werkelijkheid. Deze wordt eerder benaderd vanuit de theorie. Soms matcht het. Soms niet. In een cultuur en samenleving waar de verandering eerder de regel dan de uitzondering is geworden, maakt dit vaak de ontmoeting onmogelijk. Het Evangelie dreigt zo zijn geloofwaardigheid te verliezen voor steeds grotere groepen van de samenleving.

De jezuïet Franciscus situeert zich anders in het spanningsveld tussen theorie en praktijk. De concrete ervaring krijgt er van meet af aan een groter gewicht. Met al de onzekerheid, onduidelijkheid en tegenstrijdigheid die daarmee kan gepaard gaan. Vanuit de praktijk wordt een inductieve lijn getrokken naar doctrine en theologie. Het proces van het uittekenen van die lijn stoot vaak op aarzelingen, tegengestelde meningen, weerstand enz. Niet toevallig wordt bij de ignatiaanse onderscheiding van de geesten het bestaan van verschillende "bewegingen" (rust én onrust, vertrouwen én angst enz.) beschouwd als wenselijk want teken van groei.

Ik durf te hopen en te geloven dat we met Franciscus een paus hebben gekregen die de RKK resoluut het derde millennium gaat binnenvoeren.

Nikolaas Sintobin sj
Jabob65
Berichten: 91
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Verwachten - column van Mark Van de Voorde

Bericht door Jabob65 »

Durven wachten op geloof

Terwijl ik dit schrijf, loopt de advent stilaan op zijn einde. De laatste van de vier kaarsen wordt aangestoken. De tijd van wachten en uitzien is bijna voorbij. Voor de combinatie van wachten en uitzien heeft het Nederlands een mooi werkwoord: verwachten. Het is wachten op iets dat van ver komt. Verwachten is dus wachten in afwachting.

Verwachten heeft te maken met twee zaken die erg moeilijk zijn: geduld en hoop. Geduld hebben wij niet. Wij willen alles meteen en vlug. Hoop lijken wij ook steeds minder te hebben. Dat bleek ook uit het jongste VRIND-onderzoek in opdracht van de Vlaamse overheid: de Vlaming denkt dat het in de toekomst slechter wordt. Hij vreest dat het beste voorbij is.

Hij kijkt dus meer om dan uit. Achterom kijken is een vorm van abdicatie, zo niet van wanhoop. Het is voorbij. Heel onze samenleving is in zekere zin in de greep van dit pessimisme: het wordt nooit meer beter! Niets meer verwachten is dramatisch: het sluit de toekomst af.

Daarom is het gebrek aan geduld en hoop ook dramatisch voor het geloof. Het geloof leeft nu eenmaal van verwachting. Het zou wel eens kunnen dat de crisis van het geloof in ons Avondland ook te maken heeft met de algemene crisis van de hoop in onze contreien. Wie niet kan hopen, kan ook niet geloven.

Wij denken vaak dat wie geloof heeft, ook hoop zal vinden. Het omgekeerde is evenzeer waar: wie hoop kent, is op weg naar geloof. Hopeloze mensen daarentegen kunnen niet geloven.

"If you find hope, you will find faith (als je hoop zult vinden, zul je ook geloof vinden)", zei de Amerikaanse abdis Dolores Hart in een televisiereportage over haar (Dolores Hart was in de jaren vijftig en zestig een grote ster van het witte doek - ze was vaak de filmpartner van Elvis Presley - maar zette een punt achter haar filmcarrière om benedictines te worden en is vandaag abdis).

Haar "If you find hope, you will find faith" is misschien wel de mooiste adventsgedachte: de hoop van de verwachting tijdens de advent mondt uit in het geloof van de ontmoeting met Kerstmis.

Wij verwachten niets meer, omdat het ons aan hoop ontbreekt. En... aan geduld. Het is niet voldoende van hoop te hebben - te weten dat iets te gebeuren staat - je moet ook de psychologische rust hebben om te kunnen wachten. Je moet durven stilzitten. Mentaal en cultureel zijn wij allemaal ADHD'ers. Wij kunnen niet stilzitten.

Wachten is moeilijk. Als wij moeten wachten, worden wij kregelig. Dat besef je, als je belt naar de telefoon-, elektriciteits- en distributiemaatschappij. De kans dat je je boos zult maken, neemt toe per wachtende minuut. Wij hebben geen geduld.

Ook om te geloven moet je soms geduld hebben. Geloven is niet vanzelfsprekend. Dat hebben wij heel lange tijd gedacht. Dat was omdat wij met z'n allen gedoopt waren en kerkelijk bleven uit gewoonte. Vele generaties lang moesten wij bij het geloof niet stilstaan. En nu het moet, hebben wij het geduld niet.

Twijfelen is nochtans een kans om op het spoor te komen van een dieper geloof. Wie nadenkt, kan niet anders dan wel eens twijfelen. Geloven is immers geen weten, maar een vertrouwen.

Mogen twijfelen betekent dat je moet kunnen en durven wachten op geloof. Maar wij kunnen niet wachten, dus ook niet op geloof. Het moet er nu meteen en hier zijn. Dus denken heel wat mensen bij de eerste geloofstwijfel die opkomt, dat ze hun geloof kwijt zijn.

Het durven wachten in tijden van geloofsleegte loont nochtans. Wie vanuit de duisternis van het eigen hart het geduld en de hoop opbrengt om te wachten in afwachting, kan de advent van zijn geloofsleven meemaken. Zalig Kerstmis!

Mark Van de Voorde
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2917
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven

Bericht door TjerkB »

@all

Bezinning...
  • Gerechtigheid alleen is niet voldoende.
    Als God bij de gerechtigheid halt zou houden, dan zou Hij ophouden God te zijn, Hij zou zoals alle mensen zijn die een beroep doen op het respect voor de wet. Gerechtigheid alleen is niet voldoende en de ervaring leert dat zich alleen hierop beroepen het gevaar inhoudt haar te verwoesten. Daarom gaat God met barmhartigheid en vergeving verder dan de gerechtigheid. Dat betekent niet de gerechtigheid onderwaarderen of haar overbodig maken, integendeel. Wie fouten maakt, zal daarvoor moeten boeten. Alleen is dit niet het doel, maar het begin van de bekering, omdat men de tederheid van de vergeving ervaart. God wijst de gerechtigheid niet af. Hij past haar in en gaat haar te boven in een hoger gebeuren waar men de liefde ervaart die ten grondslag ligt aan een ware gerechtigheid.


    Bron: Paus Franciscus:
    Het gelaat van de Barmhartigheid, 11 april 2015, no. 21
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2917
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven

Bericht door TjerkB »

@all
Franciscus, u bent abuis!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2917
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven

Bericht door TjerkB »

(...)
Franciscus' doel blijft alle gelovigen
te verwelkomen in de kerk. Hij vraagt om
respect voor homoseksuelen, maar sluit
het huwelijk voor hen uit.


(...)


Bron: NOS Teletekst d.d. 08-04-2016
@all

In aansluiting aan het vorige bericht nog het volgende... Persoonlijk zie ik allerhande zegeningen bij huwelijkse jubilea als een verkapte vorm van klantenbinding. Een zegen met of zonder levenslange echtheidsgarantie in dat verband staat voor mij dus in beginsel symbool voor een aanmatigend optreden van onbevoegden.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2917
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Be­ter be­nijd dan be­klaagd

Bericht door TjerkB »

@all

Het pausschap garandeert niet logischerwijs ook een ontzorgd, gelukkig leven. Kortheidshalve verwijs ik naar de beide onderstaande links...

https://nos.nl/artikel/2501751-vonnis-i ... roef-stelt

https://nos.nl/artikel/2501800-kardinaa ... s-vaticaan


Groet,
TjerkB


P.S.
Zie in deze samenhang eventueel tevens het bericht op "wo 04 okt 2023, 22:17", in de thread "Misbruik door katholieke priesters en paters"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Essays, Columns & Interviews”