NAK Italië augiasstal?! - opziener verdient meer dan Italiaanse minister-president Conte

[zefyr]

@allen,

Vorige maand berichtte Michael Koch op https://glaubenskultur.de/ dat er heisa was uitgebroken in de NAK Italië, dat valt onder de verantwoordelijkheid van een Zwitserse districtsapostel, thans Jürg Zbinden. Het rommelt o.a. in de kring van (districts)dienaren. In de kern komt het erop neer, dat de Zwitserse bestuurscultuur een gebrek aan transparantie aan de dag legt. De Zwitsers weigeren of hebben grote moeite (voldoende) verantwoordelijkheid af te leggen aan het gremium dat goedkeuring moet verlenen over de jaarrekening 2019 van de NAK Italië. Voorheen functioneerde een dergelijk gremium als een 'applausmachine' dat kritiekloos jaarrekeningen goedkeurde. Die tijd lijkt voorbij te zijn in Italië. Kritische vragen werden gesteld bij de salariëring van een opziener. Bij kritische navraag bleek de opziener in kwestie meer te verdienen dan de Italiaanse minister-president Conte... De nieuw-apostolische augiasstal moet hoognodig worden schoon gemaakt. Er is een begin gemaakt.

[willempower]

Ik denk dat we niet eens weten wat er nog onder tafel door gebeurt.
Maak je geen zorgen directeur en groot aandeelhouder van de NAK Nederland , hij laat zich apostel noemen , het goed geregeld heeft .
€€€€€€€€€
Gaat helemaal niet om het goddelijk geloof maar het geloof in geld .

[zefyr]

@allen,

Vandaag berichtte glaubenskultur.de op haar facebookpagina over de implosie en desintegratie van de NAK Italië.

"Reichlich spät reagiert Bezirksapostel Zbinden auf die Missstände in Italien. Dort sind inzwischen viele Gemeinden operativ nicht mehr handlungsfähig, weil zahlreiche Amtsträger ihr Amt zurückgegeben haben, beurlaubt sind oder suspendiert wurden."

Op de website van glaubenskultur.de werd vandaag het artikel 'Die NAK in Italien zerfällt weiter - Bezirksapostel Zbinden setzt Ausschuss zur Kommunikation ein' gepubliceerd.

https://www.glaubenskultur.de/

[zefyr]

@allen,

Michael Koch van glaubenskultur.de berichtte gisteren in het gk-artikel 'Die Nerven liegen blank NAK-Gemeinde Mailand: Bezirksapostelbrief löst Tumult aus' over tumult, dat op zondag 7 februari jongstleden in de nieuw-apostolische gemeente in Milaan (Italië) losbrak, nadat opziener Vescovo De Lazzari een brief van districtsapostel Jürg Zbinden (Zwitserland) had voorgelezen, waarin laatstgenoemde zichzelf afficheerde als 'vredesapostel' versus de mokkende 'schapen'. In rap tempo escaleerde de situatie, zoals blijkt uit onderstaande passage van het gk-artikel.

'Bischof De Lazzari versucht zu beschwichtigen, aber es wird sekundiert: „Es ist eine Schande, es tut mir leid, er [der Bezirksapostel] hat keinen Respekt.“ Es wird auf Matthäus 24 verwiesen. Dann erheben mehrere die Stimmen und schreien u.a. „Schande!“, „Unglaublich!“, „Sehen Sie!“. – Daraufhin versucht De Lazzari erneut etwas zu erklären, wird aber von einigen Stimmen überwältig. Es fällt ein Ausdruck, den man im Deutschen etwa so übersetzen könnte: „Sie wollen mich wohl verarschen!“'

Naast de financiële perikelen en het gebrek aan transparantie van de zijde van de NAK-leiding, die niet uitmunt in het afleggen van verantwoordelijkheid aan gemeenteleden en lagere echelons van het 'ambtslichaam', speelt de oecumenische 'vrijage' van de NAK in de afgelopen jaren jegens o.a. de RKK én het Vaticaan (zien onderstaande passage).

"Dann gleitet die hitzige Diskussion ab: Kritisiert wird das ökumenische Engagement; es wird über Schriften debattiert, Passagen aus dem Evangelium zitiert und Bezirksapostel Studer zitiert. Dabei wird deutlich, dass die Abgrenzung zur Katholischen Kirche einigen sehr wichtig zu sein scheint."

Het gk-artikel besluit met een geluidsopname van het tumult. Oorverdovend én onthutsend...

[zefyr]

@allen,

Na een periode van ogenschijnlijke rust blijkt, dat de bestuurlijke en pastorale problemen in de NAK Italië voortduren, ja blijven door etteren tot op de dag van heden - aldus glaubenskultur.de dat gisteren uitvoering hierover berichtte (Versagen der Kirchenleitung - Weiterhin massive Probleme in der NAK Italien, glaubenskultur.de 20 mei 2024).

https://glaubenskultur.de/

Vier jaar geleden kwam in de openbaarheid, dat er grote interne problemen waren ontstaan in de NAK Italië, dat behoort tot het werkgebied van de Zwitserse districtsapostel. Tot op de dag van heden blijkt dit voort te duren. Talrijke ambtsdragers - zowel op gemeentelijk niveau als districtsniveau - hebben hun ambt neergelegd. De problematische gedragslijn van opziener De Lazzari staat nog steeds onder kritiek. Hem wordt onder andere verweten buitensporig uit de kerkruif te eten - niet alleen in overdrachtelijke zin, maar ook letterlijk! Copieuze en peperdure diners zijn schering en inslag. Met goedkeuring van de Zwitserse districtsapostel. Kritiek op het buitensporig hoge salaris van opziener De Lazzari werd door de (Zwitserse) kerkleiding gepareerd door salarisreductie via de NAK Italië, maar via de 'achterdeur' door de NAK Zwitserland werd dit alsnog gecompenseerd. Vestzak, broekzak dus.

In onderstaande enkele verontrustende citaten uit bovengenoemd gk-artikel.

Auffällig ist in diesem Zusammenhang auch, dass eine Mitarbeiterin der italischen Kirchenverwaltung zum Jahreswechsel 2023/2024 ausgeschieden ist. Sie hat der Kirche sogar anwaltlich Mobbing vorgeworfen. Nach Einschätzung von Beobachtern der italischen NAK steht dies im Zusammenhang mit den Missständen, die womöglich über das bisher Bekannte hinausgehen. Die Verwaltungsmitarbeiterin soll mehrfach auf solche Missstände hingewiesen haben.

In einer E-Mail an Vertraute schrieb sie u.a.: „Ich habe einfach den Glauben an diese menschliche Institution verloren, die wie viele andere religiöse Einrichtungen zum Nutzen einiger weniger geschaffen und aufgebaut wurde. Ich werde mein Berufsgeheimnis nicht brechen, wie mich einige mehrmals daran erinnert haben (wer weiß, warum sie so besorgt sind?), denn wenn man sich dafür entscheidet, die Interessen EINER Person auf Kosten aller zu verteidigen, dann bin ich mir sicher, dass das alles leider bald ein Ende haben wird, und die letzten Zahlen, die ich gesehen habe, bestätigen dies. Warum bin ich all diese Jahre geblieben? Ich bin geblieben, um zu versuchen, diese Realität zu verbessern und transparenter zu machen, aber man kann nicht allein gegen Windmühlen kämpfen, vor allem nicht, wenn es anfängt, einen innerlich zu zerstören. Ja, für die Kirche zu arbeiten bedeutet, dass man entweder weiß, wie man die Augen schließt und weitermacht, oder man macht sich innerlich kaputt, und dann ist es besser, rechtzeitig abzuspringen, bevor der Zug entgleist.“

[TjerkB]

(...)
Vier jaar geleden kwam in de openbaarheid, dat er grote interne problemen waren ontstaan in de NAK Italië, dat behoort tot het werkgebied van de Zwitserse districtsapostel. Tot op de dag van heden blijkt dit voort te duren.

(...)
... enkele verontrustende citaten uit bovengenoemd gk-artikel.

Auffällig ist in diesem Zusammenhang auch, dass eine Mitarbeiterin der italischen Kirchenverwaltung zum Jahreswechsel 2023/2024 ausgeschieden ist. Sie hat der Kirche sogar anwaltlich Mobbing vorgeworfen. Nach Einschätzung von Beobachtern der italischen NAK steht dies im Zusammenhang mit den Missständen, die womöglich über das bisher Bekannte hinausgehen. Die Verwaltungsmitarbeiterin soll mehrfach auf solche Missstände hingewiesen haben.

In einer E-Mail an Vertraute schrieb sie u.a.: „(...) Ich werde mein Berufsgeheimnis nicht brechen, wie mich einige mehrmals daran erinnert haben (...) Ja, für die Kirche zu arbeiten bedeutet, dass man entweder weiß, wie man die Augen schließt und weitermacht, oder man macht sich innerlich kaputt, und dann ist es besser, rechtzeitig abzuspringen, bevor der Zug entgleist.“

@zefyr

Wat een tragedie! Wie het waagt om van inzicht te verschillen met de kerkleiding; die laat men in de regel -genadeloos- vallen als een baksteen. Het welbekende zogenaamde omstandereffect doet de rest...

• omstandereffect
  [so­ci­a­le psy­cho­lo­gie] ver­schijn­sel dat hoe meer om­stan­ders er zijn bij een on­ge­luk of an­der in­ci­dent, hoe min­der de­ze ge­neigd zijn om in te grij­pen
  
  Bron: Van Dale

Als ik naga wat er ook in het buitenland via fora e.d. op dit punt de laatste 30 jaar al niet naar voren is gebracht en in welke mate alle daarmee samenhangende impliciete aanbevelingen de sociale veiligheid op de kerkvloer hebben verbeterd, was de kerkleiding vooral bezig met zichzelf. De disbalans tussen wat men predikt en waarmaakt wordt zienderogen groter, wat schrijnende contrasten oplevert. Vooral het feit dat er nog geen solide klachtenregeling werd ingevoerd, er niets is als een Raad van Toezicht, noch een onafhankelijke deskundige vertrouwenspersoon, werpt constant slachtoffers (van manipulatie en intimidatie) overboord. Kerkelijke ambtsdragers kijken weg en snappen niks (!) van: erbarmen.

Zolang in zo'n ziek makend machtsbestel hogere dienaren op hun wenken willen worden bediend door lagere dienaren, gaat het bergafwaarts.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Als ikzelf niet gewerkt had op het bureau van de Centrale Administratie van de Nieuw-Apostolische Kerk, had ik achteraf waarschijnlijk nooit goed genoeg kunnen begrijpen waardoor het werk van de nieuw-apostolische god (zonder hoofdletter) voor mij de glans verloor. Ontelbaar veel keren gebeurde het dat voorvallen niet te rijmen waren met fair play of met de christelijke leer, maar nooit werd er iets serieus uitgepraat of rechtgezet. Steevast viel alles uit ten gunste van "dienaren" of "hogere dienaren". Dat maakte mij diep ongelukkig.

Net als Renske Doorenspleet vond ik dat ik het eerst wel allemaal goed moest uitleggen, wilde ik met kritiek naar buiten komen. Anders zouden vast spot en hoon mijn deel zijn, en ik zou ongenadig worden verguisd.

(...)


Uit: Bericht op zo 04 okt 2020, 21:09", in de thread "Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)"

[TjerkB]

(...)
In einer E-Mail an Vertraute schrieb sie u.a.:

„ (...) ...aber man kann nicht allein gegen Windmühlen kämpfen, vor allem nicht, wenn es anfängt, einen innerlich zu zerstören. (...) “

@all

Het mag dan wel zo zijn dat, als er iets aan de orde wordt gesteld zoals nu het zoveelste david-en-goliathverhaal vanuit de Neuapostolische Kirche, een half woord voor mij vaak wel genoeg is om te begrijpen dat het menens is; een naaste wordt gemolesteerd - en niemand doet wat!

Immers, is het niet de nieuw-apostolische geloofspraktijk ten voeten uit dat in zo'n situatie in de regel níemand, géén van allen derhalve die al sinds jaar en dag "hoorders" zijn van het Woord (vgl. Jak. 1: 22), in de kerkbanken loskomt van de verdovende handelingsverlegenheid welke zuiver voortkomt uit emotionele chantage (!) door een sektarische groepsleiding? Ieder voelt namelijk aan: bemoei ik mij ermee, dan lig ik eruit. Wie als kerkelijk medewerker in gewetensnood komt door een conflicterend dilemma, en er dreigt vanwege de aangegane arbeidsrelatie wellicht ook nog economische schade; die staat volgens mij in deze kerk -om redenen van het bovenstaande- daarmee in beginsel: moederziel alleen.

Hoezeer anderen ook over jouw grenzen heen gingen, er met jouw gezondheid werd gesold, en hoe goed iedereen je ook kent, je hele leven al; niemand reikt een helpende hand. Waar rook is, is vuur. Und so weiter, und so fort. Het is een "zaak voor de dienaren". Maar ja, dienen die wel?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Enkele herinneringen kwamen bij mij op:

• God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid.

• Sterk de zwakken, sterk de moeden,
  geef hun nieuwe zielemoed;
  help ons daag’lijks biddend waken,
  dat ons niets versagen doet.

Van huis uit en "in de gemeenschap" werd mij dit meegegeven. Wie had kunnen denken dat het daar later nog uitdrukkelijk op aan zou komen? Bij veel dingen hoeft heus niet in zwart-wit te worden gedacht; dat begrijp ik, maar was in Zijn werk Hijzelf niet de bouwer? Vol overtuiging zongen wij ook: " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan; daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt, kan't nimmermeer vergaan"?

Vaak dienden zich naderhand toestanden aan waarbij het volkomen duidelijk was: nu draait men het om! 't Is, heer, Ons Werk, waarin gij staat.

Hoe ik een goed heenkomen moest zoeken, wist ik niet, maar ik verliet mijn vertrouwde omgeving. Dan voel je je dus ontheemd. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" was dat natuurlijk aan mijzelf te wijten, maar "terug naar de vlees­pot­ten van Egyp­te" was geen optie.

(...) Wat ik nóóit heb kunnen begrijpen, is: waarom kan de hoofdzaak niet eenvoudig de hoofdzaak blijven? Ik bedoel, als alles begint en eindigt met de liefde van God...

• Liefde, heil'ge liefde, gave Gods zo groot,
  Vrucht van rein geloven, dierbaar goud kleinood.
  Zalig, zalig, wie dat goud vergaart,
  In de schoot der liefde eeuwig blijft bewaard.
  Zalig, zalig is, wie dat goud vergaart.

... waarvan wij toch ook meekregen "Dit is wat blijft: geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde"; hoe komt het dan dat het nota bene middenin de gemeenschap soms zomaar kon gebeuren dat zielen door wanpraktijken (!) van dienaren (!) werden mishandeld? Je zou zeggen: wie dat treft, kan rekenen op z'n broeders en zusters die daar met de neus bovenop staan! Ik dacht dat tenminste wel! Toch zou in voorkomende gevallen veelal blijken dat ooggetuigen zich afwendden, ervan uitgaande: dit is een zaak voor de dienaren; wij staan hierbuiten. Met andere woorden: "Moet ik soms waken over mijn broer?"

Als je dat zo waarneemt, valt zoiets op geen enkele manier te rijmen met wat niet alleen ik maar velen met mij thuis en in onze kerk meekregen.

Ondertussen werd er met meewarige blikken naar mij gekeken: ik had de rug toegekeerd naar het levende altaar, ik had mij laten beroven van de vrede, enzovoort. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" zit je dan goed fout. Dan speel je met vuur, niet in de laatste plaats ook als huispriester in je gezin. Dat moest mij dus zwaar worden aangerekend. Hoe had ik toch zo eigenzinnig naar de duivel kunnen gaan varen?

(...) Wat niemand zich daarbij kennelijk wilde realiseren, is, dat ik altijd véél vragen heb gesteld - maar die bleven vrijwel altijd onbeantwoord. Als er al werd geantwoord, kwam het híerop neer: "stil maar, wacht maar; alles wordt nieuw". "In het naschouwen" zou het wel duidelijk worden. Ik vond dat echter getuigen van een dusdanige onverschilligheid en ook van een zo kwalijk verontrustende lauwheid in het geloof, dat ik er geen kant mee op kon. Sterker nog; ik wílde er ook echt geen kant mee op. Eén ding stond vast: in de kerk die ik was ontvlucht, héb je niks te willen.

Sinds ik in 2007 mijn kerk verliet, heb ik in forumbijdragen veel "dagboeknotities" gedeeld. Ik wist van tevoren bij wijze van spreken niet of er een vijfdaagse of een tachtigjarige oorlog was begonnen - want zo voelde het tussen de bedrijven door in de chaos die er was ontstaan nogal eens aan: oorlog. Een chaos overigens doordat werkelijk de hoofdzaak de hoofdzaak niet meer mocht zijn. "Dienaren" verloren zich in bijzaken.

En nu werden wij deze week geattendeerd op het onderstaande:

• Auffällig ist in diesem Zusammenhang auch, dass eine Mitarbeiterin der italischen Kirchenverwaltung zum Jahreswechsel 2023/2024 ausgeschieden ist. Sie hat der Kirche sogar anwaltlich Mobbing vorgeworfen.

Had zij net als ik, in de gemeenschap maar ook toen ik voor de kerk in loondienst werkzaam was, zich maar overal bij neer te leggen gehad? Mochten door bazig bulldozergedrag van "zegenaars" ook háár grenzen niet worden gerespecteerd? Mocht ook zij daarom worden weggepest? En waren van haar broeders en zusters, volop "staande in de geloofsgehoorzaamheid", nu ook haar zulke meewarige blikken ten deel gevallen?

Dat zal dan geen eenvoudige opgave zijn om mee te maken. Ik weet er iets van hoe dat is! (...) Hebben wij nog wel oog voor elkaars welzijn?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Als ik naga wat er ook in het buitenland via fora e.d. op dit punt de laatste 30 jaar al niet naar voren is gebracht en in welke mate alle daarmee samenhangende impliciete aanbevelingen de sociale veiligheid op de kerkvloer hebben verbeterd, was de kerkleiding vooral bezig met zichzelf.

(...)

@all

In zeven talen verscheen er in 1982 bij de Neuapostolische Kirche een boekwerkje, in het Nederlands getiteld "Register van de Apostelen":

Voorwoord
In het boek "Geschiedenis van het rijk Gods", deel 1, zijn tabellen opgenomen waarin de namen der Apostelen vermeld staan. De registratie loopt tot en met het jaar 1970. Het register dat u thans hebt ontvangen, komt in de plaats van het register dat opgenomen is aan het eind van het boek "Geschiedenis van het rijk Gods". De stand is bijgewerkt tot en met 30.6.1982. De inhoud van het "Register van de Apostelen" moet echter alle dragers van dit ambt bevatten. Dat betekent dat ook de boden van Jezus van de eerste apostolische kerk alsmede de eerste Apostelen van de eindtijd uit Engeland vermeld dienen te worden. Pas daardoor komt de naam van deze brochure met de inhoud overeen. Dat juist bij de Apostelen van de oerkerk vele data en gegevens ontbreken zullen, is bijna vanzelfsprekend. Naar beste weten werd aangevuld wat uit het leven van deze mannen door bijbelse en geloofwaardige berichten, bekend geworden is. Uiteraard kunnen deze gegevens niet de aanspraak laten gelden "volkomen juist" te zijn.

Daar het in de bedoeling ligt dat dit register voor verschillende talen gebruikt wordt, konden de opschriften slechts van symbolen worden voorzien; deze worden op pagina 14/15 toegelicht.

Het plan is opgevat dit register met regelmatige tussenpozen opnieuw te laten verschijnen om zodoende een juiste stand te verkrijgen. Voor het geval verdere ambtsinzettingen plaatsvinden, is er ruimte opengelaten, zodat deze kunnen worden bijgeschreven.

Nieuw-Apostolische Kerk
Internationale Apostelbond

Rudolf Rosochacki werd gezien als de eerste apostel van de eindtijd (geordineerd op 10 oktober 1862) en apostel Willy L.J. de Smedt als de 227e (geordineerd op 30 mei 1982). Naderhand (in 1985) kwam in twee talen nog het boek "Neue Apostelgeschichte" uit, met daarin opgenomen een bijgewerkt overzicht, volgens welk "Verzeichnis der Apostel" Alfons Tansatikno de 273e apostel van de eindtijd is (geordineerd op 31 juli 1985).

In de oerkerk waren er 24 apostelen werkzaam geweest, in Engeland 12 en daarna 273. Zij golden als waarachtige boden van Jezus. Zo zat het. Wij hadden op dat moment apostel 171 (of eigenlijk, gerekend vanaf Simon Petrus, apostel 207). So far, so good. Alles wisselde op zijn wenken.

Bij nader inzien had dit nogal wat te betekenen. Zo gold bijvoorbeeld een-op-een:

• De rechten van de apostelen
  [1] Ben ik niet vrij? Ben ik geen apostel? Heb ik niet Jezus, onze Heer, gezien? En bent u niet het werk dat ik dankzij de Heer tot stand heb gebracht? [2] Ook al ben ik voor anderen geen apostel, voor u ben ik dat zeker wel, want u bent door uw geloof in de Heer het waarmerk van mijn apostelschap.
  [3] Ziehier mijn verdediging tegen wie zich een oordeel over mij aanmatigen.
  
  Uit: 1 Korintiërs 9 (NBV21)

Stel dus dat je ergens een gemeentelid bent, je hebt een geestelijke bediening, óf je bent zoals ik destijds, werkzaam op het landelijke bureau; er was geen ander gezag aan de orde dan het alomvattende gezag van deze "districtsapostel", zij het in trouw verbonden met de "stamapostel". En van de stamapostel mochten wij aannemen dat hij "in wezen gelijk" was aan Christus Jezus. Wij hoefden alleen maar te doen wat er van ons werd verwacht, namelijk dat wij in geloof zouden aanvaarden wat de Geest hun ingaf, zodat ieder daarmee "de volle zegen" deelachtig zou zijn.

Kon het ons nóg gemakkelijker worden gemaakt? Later sloot stamapostel Wilhelm Leber het officieel niet uit dat God ook buiten de door de nieuw-apostolische apostelen erkende orde in sommigen werkzaam kon zijn, maar daar hoefden wij ons niet speciaal iets van aan te trekken. Het ging erom dat wij hém navolgden en de met hem verbonden apostelen en trouwe dienaren, maar dan wél met een "onbegrensd vertrouwen". Wie in deze samenhang op enig moment ook maar éven ergens aan twijfelde, werd voorgehouden dat diens twijfel een ziekteverschijnsel was.

Het was onder díe omstandigheden dat ik het op een gegeven moment zéker wist: deze man is de weg kwijt. En in zijn kielzog alle anderen óók.

Dán sta je raar te kijken! Hierna kun je opkrassen want opeens kunnen alle heiligen je missen als kiespijn. Ik wachtte dat niet af en ging alvast.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

In een vorig bericht merkte ik op dat wanneer ik vragen stelde, deze helemaal niet of soms alleen maar ontwijkend werden beantwoord. De aanleiding om wat mij dan bezighield beter te begrijpen, was in de regel aangereikte informatie en hoe die in de praktijk toepassing vindt.

Nú zou mijn vraag zijn: als het een grond van waarheid heeft dat een geloofszuster met een klacht op het punt van "Mobbing" bij de kerkleiding geen gehoor vond, terwijl hierbij haar gezondheid ook in het geding is; hoe staat de kerkleiding dan nu tegenover de bovenstaande publicaties?

Groet,
TjerkB