Vertrouwenspersonen aangesteld in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 23-08-2024, 09:30 uur]


@all

"Grens is bereikt: theatergroep [...] breekt met sterregisseur [...]", stond er vandaag in de krant. "Grensoverschrijdend gedrag werd in de doofpot gestopt en de plegers werd de hand boven het hoofd gehouden." (...) "In plaats van een open aanspreekcultuur ontstond er een angstcultuur." Blijkbaar waren in dit geval de voorafgaande klachten serieus genomen en ook echt onderzocht.

In de achterliggende jaren hebben misdragingen op dit vlak vaker het nieuws gehaald. Op dit Forum heb ik daar soms ook naar verwezen. De tragiek die achter deze mi­sè­re schuilgaat ken ik maar al te goed door kommervolle omstandigheden in de kerk en het daarmee berokkende leed onder dezelfde noemer. Zoals ook anderen ondervonden, hebben verantwoordelijke leidinggevenden echter vrij spel om eigen rechter (!) te zijn.

Vandaar dat het mij in 2022 onmiddellijk opviel dat de bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland toen aangestelde vertrouwenspersonen een kwalijk afgebakend aandachtsgebied was meegegeven:

(...)
De nu benoemde vertrouwenspersonen behandelen alleen meldingen m.b.t. seksueel ongewenst gedrag, las ik:

Wie kan melden?

De vertrouwenspersoon neemt meldingen over seksueel ongewenst gedrag in behandeling. Meldingen over seksueel ongewenst gedrag kunnen gedaan worden door:

• Slachtoffer van seksueel ongewenst gedrag
• Getuige van seksueel ongewenst gedrag

Andere klachten (bijvoorbeeld meningsverschillen of onheuse bejegening) kunnen niet door de vertrouwenspersoon in behandeling worden genomen. Deze kunnen zoals gebruikelijk bij de voorganger of districtsvoorganger worden gemeld.

Hierdoor biedt de kerk nog altijd geen geruststellende veilige omgeving voor wie anderszins te kampen heeft met grensoverschrijdend gedrag.

(...)


Uit: Bericht op "ma 21 nov 2022, 12:06"

"Door de bestuursverklaring van 20 augustus 2021 leek het alsof er schoon schip te maken viel, maar onverhoopt stuitte ik vervolgens op onwil," zo meldde ik in een forumbijdrage op "vr 06 okt 2023, 16:11". Machtsmisbruik derhalve met een oogje dicht bij de Raad van Kerken.

Mag ik nog verwijzen naar het bericht op "ma 30 aug 2021, 08:27", in de thread "Kan het niet eens ophouden met die eeuwigdurende kritiek?"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Mag ik nog verwijzen naar het bericht op "ma 30 aug 2021, 08:27", in de thread "Kan het niet eens ophouden met die eeuwigdurende kritiek?"

(...)

@all

Soms wanneer je iets ziet, hoort of leest, kan het je opeens helemaal raken. Alsof een lichtstraal mijn ziel trof, overkwam mij dit vorige week toen een bekende Nederlandse schrijver, die nog maar pas afscheid had moeten nemen van zijn echtgenote, dat enorme gemis tijdens een interview illustreerde aan de hand van een dichtregel van Alphonse de Lamartine, een romanticus uit de Franse literatuur, begin 19de eeuw:

'Un seul être vous manque et tout est dépeuplé - je mist maar één wezen en alles is ontvolkt.'

"Zo voelt het," zo vertelde hij erbij: "Zij was mijn alles. Zij zorgde voor mij. En alles wat ik schreef, schreef ik voor haar." Dit ontroerde mij...


Ik deel dit nu graag met allen die het apostolische werk een warm hart toedragen want: wat stond ons in "de gemeenschap" feitelijk voor ogen?

Het is werkelijk zo dat in de kerk die ik ontvluchtte (!) niets mij méér pijnlijk trof dan wanneer argeloos (!) zielen verwond werden achtergelaten. Om precies te zijn: ik kan dat eenvoudig níet verdragen. Toch gebeurde het wél. Sterker nog: door toedoen van kerkelijke ambtsdragers en met de gedoogsteun van tallozen. Tallozen... die "navolgden" zon­der te ver­blik­ken; de "EHBO" kennelijk vol vertrouwen overlatend aan samaritanen!

Zouden de bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland aangestelde vertrouwenspersonen zich hiervan wel enige rekenschap weten te geven?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
... wat stond ons in "de gemeenschap" feitelijk voor ogen?

Het is werkelijk zo dat in de kerk die ik ontvluchtte (!) niets mij méér pijnlijk trof dan wanneer argeloos (!) zielen verwond werden achtergelaten.

(...)

@all

In deze samenhang dacht ik zojuist nog aan het onderstaande:

(...)
Eén van de meest aansprekende bijbelgedeelten is voor mij het begin van Filippenzen 2. In de NBV staat het er zó:

• [1] Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden, [2] maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. [3] Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf. [4] Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. [5] Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.

Wanneer ik zoiets lees, denk ik wel eens: hoe kan men hierná ooit nog met goed fatsoen toekomen aan al het andere?! Soms dacht ik dat niet alleen, maar zei ik het ook, óf ik schreeuwde het van de daken! Zie onder een tekstfragment, ontleend aan een forumbericht dat ik in 2005 schreef bij NAK-Observer. Overigens komt in die passage ook het begrip "ontferming" terug. Eén herinnering bij mij is daarmee onlosmakelijk verbonden:

• Een vriend vertelde eens over een collega die dagenlang had gezocht naar zijn zus, die verslaafd was geraakt en rondzwierf. Op een late avond trof hij haar eindelijk ergens aan. Ze liepen door de straten, maar waar konden ze een momentje op adem komen? De broer belde aan bij een pastorie. Er brandde nog licht. Ze mochten binnenkomen en kregen wat te eten en iets warms te drinken. Opnieuw ging de bel, en nóg eens. Intussen was het rond middernacht. De pastoor bleek de dirigent van het kerkkoor te hebben opgebeld. De zangers kwamen binnen, en zij zongen uit hun hart. Naastenliefde in de praktijk!

In het woordenboek kwam ik ooit de verwijzing tegen naar Psalm 103:

• Zo liefdevol als een vader is voor zijn kinderen,
  zo liefdevol is de HEER voor wie hem vrezen.
  
  Uit: Psalm 103 (NBV)

Toen ik dit las, dacht ik: dát wil ik geloven, zonder mitsen en maren! Niettemin: hoe ingewikkeld kunnen mensen het vervolgens -in georganiseerd verband- tóch nog maken?! En: moet ik mij daar dan wat van aantrekken? Want immers: betrokkenen zeggen dat zij leiders zijn en zegenaars; zij beweren -exclusief- God te vertegenwoordigen! Maar hoe dan? Ik denk nu even aan 1 Petrus 5 (NBV):

• [3] Stel u niet heerszuchtig op tegenover de kudde die aan u is toevertrouwd, maar geef het goede voorbeeld. [4] Dan zult u wanneer de hoogste herder verschijnt de krans van de luister ontvangen, die nooit verwelkt. [5] En u, jongeren, moet van uw kant het gezag van de oudsten erkennen. Overigens, in de omgang met elkaar moet ieder van u altijd de minste willen zijn, want God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade.

Hier gaat het erom hoe er een gezonde basis kan zijn om in de gemeenschap samen in het geloof vóóruit te komen. Nooit ofte nimmer kan het dus op de weg liggen van een kerkleider om als koetsier een kudde voor zijn of haar karretje aan te spannen. Zulke koetsiers vallen van de bok.

(...)


Uit: Bericht op "wo 16 apr 2014, 11:13", in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

Groet,
TjerkB