Herinnering aan een huisbezoek

Wat is er gebeurd met het gedachtengoed van de Catholic Apostolic Church
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »


@all


Zou aan de hand van de volgende ingrediënten met kunst­ma­ti­ge in­tel­li­gen­tie iets van een cartoon te genereren zijn?, zo vroeg ik mij opeens af:

    • Setting
      Een traditionele kerk, met grote glas-in-loodramen, een preekstoel en houten banken. De sfeer is licht, maar er hangt een gevoel van urgentie in de lucht.
      .
    • Gelovigen
      De gelovigen, in allerlei verschillende outfits (van nette zondagse kledij tot meer casual kleding), zijn in paniek, maar tegelijkertijd vastberaden. Ze proberen zich een weg naar buiten te banen door de verschillende deuren en ramen. Sommigen klimmen zelfs door een open raam, anderen springen haast letterlijk door de deur, met de handen vol bundels en pamfletten die symboliseren dat ze het gesproken woord proberen te vertalen naar actie.
      .
    • De voorganger
      De voorganger staat nog steeds op de preekstoel, met een open Bijbel voor zich, en kijkt verbaasd naar de gelovigen die zich in alle richtingen verspreiden. Hij sprak met een verhitte stem: "En weest daders des Woords, en niet alleen hoorders!" Die woorden lijken de verzamelde toehoorders nu letterlijk de kerk uit te blazen, aangespoord om metterdaad op te treden.
      .
    • Ondertitel: "Wanneer een jaarmotto té inspirerend is… "
      .
    • Visuele elementen
      Sommige gelovigen zijn zelfs half door de muren heen te zien, alsof ze dwars door alles heen pardoes naar buiten rennen. Anderen lijken bij de deuren letterlijk tegen elkaar op te botsen, in de hoogste geestdrift verkerend door het idee om onmiddellijk hun geloof in actie om te zetten. De ramen staan wijd open, en er is zelfs iemand die via een raam naar buiten glipt met een bord "Red de onwetenden!" in zijn handen.

    Het idee is dat de cartoon de humor en het contrast toont tussen de beloofde geestelijke verheffing in de kerk en het halsoverkop ontketende offensief onder de gelovigen die zich collectief naar buiten persen om hun ideologie alsnog om te zetten in concrete daden.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 183
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door ZwartSchaap »

@ Allen,

Het jaar motto voor 2025 van de Stamapostel HET IS TIJD OM HET GOEDE TE DOEN.

Als gemeentelid van de gemeenschap Hoogezand wil je met dit motto ook iets gaan doen.
kan zijn dat je denkt. ik ga mij opnieuw aanmelden bij het koor om mee te zingen.
Een ander gemeentelid haalt haar dwarsfluit van de zolder om in het orkest mee te spelen.
De voorganger neemt zich voor om niet 15 maar 20 minuten uit te trekken voor een huisbezoek.
Tot de gemeenschap behoort ook een broeder die bekend staat om zijn bedachtzaamheid eerlijkheid en trouw.
Deze broeder overdenkt de laatste jaren wat zich heeft voorgedaan aan kerkpolitiek oneerlijkheden en
chaos binnen de gemeente. De broeder word extra boos als hij denkt aan de goedwillende Diaken die
onterecht uit zijn Ambt is gezet
Dan denkt de broeder aan Jezus en de tempelreiniging. Jezus riep in de richting van de handelaren
en geldwisselaars, deze tempel moet een huis van gebed zijn en jullie hebben het tot een roverhol gemaakt.
Deze broeder wil Jezus navolgen en gooit de tafels en stoelen ook over de kop.
Enkelen in de gemeente begrijpen de boosheid en helpen mee om het kwade te verjagen.

ZwartSchaap
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 04-01-2025, 16:00 uur]
ZwartSchaap schreef: vr 03 jan 2025, 13:31(...)
Het jaar motto voor 2025 van de Stamapostel HET IS TIJD OM HET GOEDE TE DOEN.

(...)
De voorganger neemt zich voor om niet 15 maar 20 minuten uit te trekken voor een huisbezoek.

(...)
Dan denkt de broeder aan Jezus en de tempelreiniging. Jezus riep in de richting van de handelaren
en geldwisselaars, deze tempel moet een huis van gebed zijn en jullie hebben het tot een roverhol gemaakt.
Deze broeder wil Jezus navolgen en gooit de tafels en stoelen ook over de kop.

(...)

@ZwartSchaap
@all

Zou het goede niet het best allereerst eruit kunnen bestaan iets te verhelpen aan wat je tegenover anderen toch feitelijk had mogen berouwen? Zeker, daartoe behoort moed!, maar gaat het erom iets te doen voor de bühne, óf zou het ook nog fijn zijn als God ergens zegen aan verbindt?

Onzichtbaar staat in deze kerk ieders welbevinden bloot aan machinaties die voortkomen uit werkelijk Geest-dodelijke hiërarchische structuren. Een speldenprik nu van aandoenlijke braafheid vergoelijkt dat nog van geen kant. Er bestáán geen "hogere" dienaren, noch hun gewichtigheden!

Machtsfiguren kunnen wel fantaseren dat in kerkregisters opgetekende "ledematen" van de wieg tot het graf afhankelijk zijn van hún dagelijkse instructies, maar zo'n aandoening heet: grootheidswaanzin. Helaas werd het geestelijk klimaat op menige kerkvloer hierdoor nogal... "geprägt".

Zie elkaar maar eindelijk voor vol aan en wees maar gewoon: liefde-vol (!), eerlijk en oprecht. Wie vandaag sterk is, kan morgen verzwakt raken.

Groet,
TjerkB


P.S.
Els schreef: do 03 feb 2011, 17:18 Overzicht met actuele stand dienstbezoek
gemiddeld over het jaar 2010 (Vlaardingen en Hoogezand-Oosterpark staan nog als zelfstandigen gemeenten).

(...)
Dienstbezoek 2010
Groningen zondag woensdag

- Appingedam-D 59 34
- Groningen 89 16
- Haren 38 15
- Froombosch 39 14
- Hoogezand-C 30 17
- Hoogezand-G 78 19

- Roden 24 11
- Uithuizen 36 14

- totalen district 393 - 140


(...)
Totaal dienstbezoek
Nederland op zondagmorgen; 2722

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "03 feb 2011, 17:18", in de thread "Actuele stand zaken mbt ledenaantallen NAK NL"

Zie voor meer berichtgeving over geregistreerde ledentallen o.a.:
  1. "ledenaantal 2010 nak nl
    "
  2. "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"
  3. "sila.nl en het ledenaantal NAK NL 2015
    "
  4. "sila.nl publiceert ledenaantal NAK NL 2018, 2019 en 2020
    "
  5. "AP: Overheid moet stoppen met automatische gegevensverstrekking aan Kerken via sila.nl
    "
  6. "sila.nl - publicatie ledenaantal van o.a. de NAK in 2021 en 2022"

N.B.
zefyr schreef: di 24 dec 2024, 14:35(...)
Tijdens de kerkdienst op woensdagavond 18 december jongstleden in de NAK Hoogezand waren ruim 30 'feestvierders' aanwezig, waarvan ongeveer vijftien gemeenteleden van de NAK Hoogezand, waaronder districtsoudste in ruste Eppie Bontjer!

(...)
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Nieuw
Berichten: 1
Lid geworden op: vr 03 jan 2025, 19:34

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door Nieuw »

ZwartSchaap schreef: vr 03 jan 2025, 13:31 @ Allen,

Het jaar motto voor 2025 van de Stamapostel HET IS TIJD OM HET GOEDE TE DOEN.

Als gemeentelid van de gemeenschap Hoogezand wil je met dit motto ook iets gaan doen.
kan zijn dat je denkt. ik ga mij opnieuw aanmelden bij het koor om mee te zingen.
Een ander gemeentelid haalt haar dwarsfluit van de zolder om in het orkest mee te spelen.
De voorganger neemt zich voor om niet 15 maar 20 minuten uit te trekken voor een huisbezoek.
Tot de gemeenschap behoort ook een broeder die bekend staat om zijn bedachtzaamheid eerlijkheid en trouw.
Deze broeder overdenkt de laatste jaren wat zich heeft voorgedaan aan kerkpolitiek oneerlijkheden en
chaos binnen de gemeente. De broeder word extra boos als hij denkt aan de goedwillende Diaken die
onterecht uit zijn Ambt is gezet
Dan denkt de broeder aan Jezus en de tempelreiniging. Jezus riep in de richting van de handelaren
en geldwisselaars, deze tempel moet een huis van gebed zijn en jullie hebben het tot een roverhol gemaakt.
Deze broeder wil Jezus navolgen en gooit de tafels en stoelen ook over de kop.
Enkelen in de gemeente begrijpen de boosheid en helpen mee om het kwade te verjagen.

ZwartSchaap
@ZwartSchaap: spannende tijden in Hoogezand? Wat is daar aan de hand?
Gebruikersavatar
ZwartSchaap
Berichten: 183
Lid geworden op: wo 21 okt 2015, 13:23

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door ZwartSchaap »

@nieuw,

Dank voor je reactie op dit forum en voel je welkom.
Mijn advies is: lees alle bijdragen door. Je kunt je ook persoonlijk
tot mij wenden via de site.

Groet ZwartSchaap
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »

Nieuw schreef: za 04 jan 2025, 12:48(...)

@ZwartSchaap: spannende tijden in Hoogezand? Wat is daar aan de hand?

@Nieuw
@all

Weliswaar vanaf een afstand gezien, lijkt het te gaan om meervoudige mistroostige mi­sè­re. Stel, dat dit wel ongeveer klopt; hoe dan nu verder? Om een oplossing naderbij te brengen, valt er volgens mij winst te behalen als zo'n aangelegenheid met frisse moed tot de kern wordt ontleed. Maar ja, waar vind je dan het elan om op die manier ermee aan de slag te gaan? Een beetje hulp van buitenaf - zou dat hier niet welkom zijn?

Waarschijnlijk kwam ik hooguit drie keer door... Hoogezand. Enkele jaren geleden op een middag kon ik er nog betrekkelijk voordelig bijtanken, dus niet in de gemeenschap, "aan Jezus' voeten", al meen ik oprecht dat ik liefst dát had willen meemaken, zoals wel vaker spontaan onderweg:

TjerkB schreef: vr 23 dec 2022, 15:28(...)
In een ziekenhuis, niet in mijn woonplaats maar elders in ons land, wilde ik op een woensdagavond een familielid bezoeken. Het is alweer een aantal jaren geleden. Het zou na afloop niet ver omrijden zijn om in diezelfde plaats de weekdienst bij te wonen; en ik besloot dat ook te doen. Een oudste ging voor. Het ging erom dat ieder zich ervan bewust zou zijn hoe belangrijk het is om te zorgen voor voldoende olie in onze lamp. Dit herinnerde mij aan het lied dat ik als kind, vier of vijf jaar oud, het allermooiste vond:

AfbeeldingAfbeelding


"Neemt olie mee! Neemt olie mee!" Omdat mijn vader destijds had verteld, dat er in een weekdienst wel eens werd gevraagd of iemand nog een mooi lied had om gemeenschappelijk te zingen (hij reisde in mijn jeugd daar met het openbaar vervoer altijd alléén naartoe; de afstand was ruim 20 kilometer), vroeg ik geregeld of hij dan dit lied wilde opgeven. De volgende dag informeerde ik telkens of het inderdaad was gezongen.

Ditmaal echter zongen wij het bij aanvang van de dienst. Het verwonderde mij om de reden die ik net noemde. Er zaten decennia tussen; tussen mijn herinneringen en deze weekdienst in andere gemeente dan thuis. "In mijn rugzak" droeg ik, door nieuw-apostolische ongerijmdheden zal ik maar zeggen, al een onwelkome hoeveelheid emotionele ballast mee. Ik was in geestelijk opzicht nu dus ook echt wel toe aan wat extra olie. Maar het bleef die avond bij "een vermanende arbeid". Onophoudelijk en ook voor de zoveelste maal werd erop gehamerd olie te rantsoeneren - zónder die ook te krijgen! Met een onwezenlijk gevoel verliet ik daar het gebouw. Bovendien was er op mijn aanwezigheid amper acht geslagen.

(...)


Uit: Bericht op "vr 23 dec 2022, 15:28" in de thread "Voorganger van de NAK Groningen geeft de pijp aan Maarten"

Een vermanende arbeid... Als zoiets in de gemeenschap onverhoopt doch stilaan, tot afmattens toe, de algemene teneur wordt, terwijl kinderen Gods zich zouden willen laven aan de "Bron van het Leven" (vgl. lied 182, NAK-gezangboek), is het dan niet nuttig om je hierover te bezinnen? Wat ís het dat "van U ons afvoert, Heer?" (vgl. derde couplet van lied 200, NAK-gezangboek) - en zouden wij daarmee dan niet willen "breken"?

Overigens ken ik Hoogezand vooral door "het grootboek", namelijk vanuit de tijd dat ik voor de kerk nog als boekhouder werkzaam was. Het betrof toen drie gemeenten: Hoogezand-Centrum, Hoogezand-Zuid en Sappemeer. Daardoor had ik weleens contact met plaatselijke dienaren. Zonder overdrijving kan ik zeggen dat ik er altijd van onder de indruk was als God, waar dan ook, "wasdom" gaf (vgl. 1 Kor. 3: 6-7). Let wel: God! Immers: "Uwer handen werk zijn wij!" (vgl. eerste couplet van NAK-koorlied 230). Niet onbelangrijk, zo wil ik inzien, is dan het volgende:

  • [29] De bruidegom krijgt de bruid; de vriend van de bruidegom staat te luisteren en is blij als hij de stem van de bruidegom hoort. Zo vergaat het ook mij: mijn vreugde is volkomen. [30] Hij moet groter worden en ik kleiner.
    [31] Hij die van boven komt staat boven allen, wie uit de aarde voortkomt is aards en spreekt de taal van de aarde.


    Uit: Johannes 3 (NBV21)

In deze thread die ermee begon hoe de kerkleiding in 1960 omging met het overlijden van stamapostel Johann Gottfried Bischoff, en hoezeer dat, niet voor het eerst, duizenden zielen uit het veld heeft geslagen, betreft het -door Hoogezand nu- ook zorgelijke, lokale ontwikkelingen. Als ik in mijn gemeente met een hoofd vol zorgen bij de pakken neer zat, zou ik hopen dat God iemand op mijn pad stuurde om écht te helpen, of om een uitweg te vinden. Trouwens, wie zich in benarde omstandigheden bevindt; dan ben je toch het stadium voorbij van "míjn wil geschiede"?

In een forumbijdrage, bijna 20 jaar geleden (het viel nog te traceren: op 13 december 2005), ik "volgde" toen nog, sprak ik mij hier óók over uit:
(...)
Zoals ik wel eens van Godfried Bomans heb aangehaald, probeer ik onze kerk te zien als een transformatorhuisje dat de krachtstroom van ¨de man die in het zand schreef¨ eerlijk verdeelt. Indrukwekkender hoeft het voor mij niet te worden gemaakt.
Niemand minder dan Porsche zei vroeger al dat wat er niet aan een auto zit ook niet stuk kan gaan.
En onlangs was ik aanwezig bij een gesprek met een gepromoveerde natuurwetenschapper. Deze merkte op dat wie zijn vak niet kan uitleggen aan een dertienjarige, het zelf niet begrijpt!
Wat mij betreft dus: weg met alle lucht in de verpakkingen, weg met de psychologische drempels, weg met de studieLAST. StudieLIST zou beter zijn.

Het bevreemdt mij als iemand, die het kán weten, meent dat het geloof het best tot zijn recht komt als het op HBO+ niveau wordt aangereikt. Waarmee ik omgekeerd niet wil zeggen dat dertienjarigen zich diepgaand met exegese kunnen bezighouden, vooropgesteld dat het ze al zou boeien.

Voor mijzelf was het onbegrijpelijk dat er in onze kerk een soort van onverbiddelijkheid ontstond waardoor heel veel spontaniteit werd weggedrukt. Die episode is in mijn geloofsleven de meest zwarte bladzijde geworden. Achteraf bezien is het misschien wel te duiden als natuurgeweld waarmee ¨in kerk en samenleving¨ de moderniteit overging in de postmoderniteit!

Samenvattend: zou niet júist in het geloof eenvoud het ware kenmerken?

Inderdaad: een soort van onverbiddelijkheid waardoor heel veel spontaniteit werd weggedrukt! De dienst werd uitgemaakt. Onmeedogend zelfs:

TjerkB schreef: za 04 jan 2025, 12:26(...)
Onzichtbaar staat in deze kerk ieders welbevinden bloot aan machinaties die voortkomen uit werkelijk Geest-dodelijke hiërarchische structuren.


(...)

Want helaas:
TjerkB schreef: wo 13 jul 2022, 11:35(...)
... met gro­te he­ren is het kwaad ker­sen eten. Een aantal keren bevond ik mij namelijk in zo'n onzalige omstandigheid. Daarom weet ik wat ik zeg. Vergelijkend is volgens mij het onderstaande uit Romeinen 2 (NBV21):

  • De Joden en de wet
    [17] En u die uzelf een Jood noemt, op de wet vertrouwt en u op God laat voorstaan; [18] u die zijn wil kent en weet te onderscheiden waar het op aankomt, omdat u wordt onderwezen door de wet; [19] u die ervan overtuigd bent dat u zelf een gids van blinden bent, een licht voor hen die in het duister zijn, [20] een opvoeder van onverstandigen, een leraar van onwetenden, omdat u in de wet de belichaming van de kennis en de waarheid hebt – [21] u die anderen onderwijst, onderwijst u uzelf eigenlijk wel?
(...)
BakEenEi schreef:(...)
Mocht er nu iemand zijn die zich afvraagt "Hoe moet het dan verder met de Nieuw-Apostolische Kerk?", dan kan diegene zich troosten met de gedachte dat het met de Nieuw-Apostolische Kerk niet speciaal verder moet. Het gaat om het werk van God en dat is werkelijk vele, vele malen groter dat wat "een kerkgenootschap" kan belichamen. Bovendien is "De kerkleiding" thans doende om de nagedachtenis te schenden (!) aan al degenen die met hun hand in Zijn hand onbaatzuchtig én in liefde tot zegen van velen de verwarmende geloofsgemeenschap hebben opgebouwd zoals wij die voorheen dankbaar kenden.

Heeft de Heilige Geest ons ooit geleerd dat het volstaat om te wachten totdat de goddelijke beloften zich volautomatisch aan nieuw-apostolische gelovigen zouden vervullen? Dat onze pelgrimsreis er min of meer op zit omdat wij in het ledenregister waren ingeschreven van de Nieuw-Apostolische Kerk? Want zó is namelijk níet! Spijtig genoeg heeft in deze kerk het noodlot toegeslagen doordat dienaren zich op hun geestelijke bediening hovaardig lieten voorstaan en anderen, "lagere dienaren", die godgeklaagde opstelling van hun "meerderen" onnadenkend hebben geëerbiedigd. Zó is het misgegaan!

(...)
(...)


Uit: Bericht op "wo 13 jul 2022, 11:35", in de thread "Wát is er gaande?"

Zó ging het mis, veel eerder al dan in Hoogezand; in een veel bredere, internationale samenhang. Van boven kwam geen zegen, doch mi­sè­re! Wie dat, ook in Hoogezand en omstreken, onder ogen kan zien, kan nog iets extra's doen om tot de kern te komen van wat ons verdeeld houdt.

Dat laatste zit hem in het -in het licht van de eeuwigheid- onmisbare besef dat toen er nog geen kerken waren, het niet mankeerde aan: kerken. Zoals Zwartschaap het al aanduidde: betroffen ook de schermutselingen in de tempel, in Jezus' tijd, niet al mineure kwesties? Evenmin kan de exploitatie van onroerend goed i.c. cruciaal zijn, noch wat er met het predicaat "algemeen verbindend" op last van kerkvorsten wordt bevolen:

  • Het geloof en de wet
    [1] Galaten, u hebt uw verstand verloren! Wie heeft u in zijn ban gekregen? Ik heb u Jezus Christus toch openlijk en duidelijk als de gekruisigde bekendgemaakt? [2] Ik wil maar één ding van u weten: hebt u de Geest ontvangen door de wet na te leven of door te geloven wat u hebt gehoord? [3] Bent u werkelijk zo dwaas dat u, terwijl u met de Geest begon, nu weer uitkomt bij het aardse? [4] Is alles wat u hebt meegemaakt dan voor niets geweest? Dat kan toch niet! [5] Geeft God u de Geest en laat Hij zijn kracht in u werkzaam zijn omdat u de wet naleeft, of omdat u gelooft wat u hebt gehoord?

    Uit: Galaten 3 (NBV21)

Dus, wat blijft er nu, onder aftrek van álle ballast die uit kan gaan van per saldo desinformatie, over van de taakstelling van... leidinggevenden?

Mag dat niet het onderstaande zijn?

  • [15]Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg Hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg Hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van Me?’ Petrus werd verdrietig omdat Hij voor de derde keer vroeg of hij van Hem hield. Hij zei: ‘Heer, U weet alles, U weet toch dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.

    Uit: Johannes 21 (NBV21)

Als dát gebeurt, als om te beginnen (!) dáárvan écht werk wordt gemaakt, "Weid mijn schapen"; dan kom je toch niet al snel toe aan iets anders?

Ikzelf kan niet bedenken waarom een waarachtige Herder er dan van afziet zich te bekommeren om elk kind van God dat worstelt met: ballast. Zó werd dat eertijds opgelost:

TjerkB schreef: vr 16 dec 2022, 19:54(...)
Blijkbaar heeft de kerkleiding gedurende een lange reeks van jaren met man en macht achter de coulissen ter zelfverheerlijking gewerkt aan een masterplan voor een christelijk ogend doch eigenzinnig verlossingswerk met een totalitair regiem. Daarbij creëerde men een parallel universum.

Met welke hulpvragen de gelovigen zich ook meldden; hoe dan ook moest altijd álles egoïstisch wijken voor die verderfelijke dubbele agenda. In de Bijbel, namelijk in Handelingen 15, staat een i.c. toepasselijk verhaal over zielen die gebukt gingen onder nodeloos opgelegde zware lasten. Sla het bewuste hoofdstuk er alsjeblieft zelf ook eens op na, maar het kwam goed want men kreeg speciaal hierover een brief en daar stond in:

  • ‘Van de apostelen en de oudsten. Aan onze broeders en zusters in Antiochië, Syrië en Cilicië afkomstig uit de heidense volken: gegroet! [24] Wij hebben vernomen dat enkelen van ons u een bezoek hebben gebracht – zonder dat wij hun dat hadden opgedragen – en dat hun uitspraken aanleiding zijn geweest tot verwarring en verontrusting. [25] Daarom hebben we eensgezind besloten enkele broeders naar u toe te zenden in het gezelschap van onze geliefde Barnabas en Paulus, [26] mensen die hun leven op het spel hebben gezet voor de naam van onze Heer Jezus Christus. [27] We hebben Judas en Silas afgevaardigd, en zij zullen de inhoud van deze brief mondeling toelichten. [28] In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is: [29] onthoud u van vlees dat bij de afgodendienst is gebruikt, van bloed, van vlees waar nog bloed in zit, en van ontucht. Als u zich hieraan houdt, doet u wat juist is. Het ga u goed.’

(...)

Uit: Bericht op "vr 16 dec 2022, 19:54", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

Wat speciaal Hoogezand betreft, van mijn kant kan ik er niet veel méér over zeggen, al kom ik er ter plaatse met alle plezier over doorpraten!


Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 06 feb 2022, 21:15(...)
Gebouwen lopen namelijk niet leeg door secularisatie, maar wanneer het hek van de dam is en de hoofdzaak niet meer de hoofdzaak mag zijn:

  • Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als leiders heeft aangesteld; hoed Gods gemeente, die Hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon.

    Uit: Handelingen 20: 28 (NBV21)

(...)

Uit: Bericht op "zo 06 feb 2022, 21:15", in de thread "Das Führerprinzip in der Neuapostolischen Kirche"

@all

In analogie met het vormelijke afscheid van Gerrit Sepers; zó word je, wanneer je geweten opspeelt, salonfähig nieuw-apostolisch afgeserveerd:

Afbeelding


Van het onheil dat in deze samenhang dreigt, wilde ik u niet onwetend laten.

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: wo 28 dec 2022, 14:46(...)
Geleidelijk aan viel het mij écht op dat zielen, die spontaan vragen stelden of iets opmerkten, wanneer ze zich oprecht zorgen maakten, sluw door de machthebbers (!) werden tegengewerkt of genegeerd. Achterdochtig zagen de kerkvorsten, terwijl de gelovigen bij monde van stamapostel Leber zelfs waren opgeroepen tot nota bene "een onbegrensd vertrouwen", bijna overal "oppositie" in.

Een veelzeggend voorbeeld hiervan lijkt mij de brief van 20 februari 2011 bij Glaubenskultur Magazine van de districtsoudste in ruste Frank Preusse in Hannover, de ambtsvoorganger van Thomas Feil die, zoals bekend, later ongenadig werd afgerekend op de nieuw-apostolische kadaverdiscipline. In samenspraak met Bauke Moesker deed ik destijds mijn best om de bewuste brief vlot zo correct mogelijk te vertalen want het was ons duidelijk: dit is gewoon heel serieus bedoeld en het is niet goed dat de kerkleiding daar geen oog voor heeft.

(...)
  1. Redactie schreef: di 22 feb 2011, 10:40 @all

    Bij Glaubenskultur werd er afgelopen zondag een heel bijzonder Premium-Artikel geplaatst (om deze te lezen moet men geabonneerd zijn). Het betrof namelijk een ingezonden stuk van de districtsoudste in ruste Frank Preusse, de ambtsvoorganger van Thomas Feil in het district Hannover-Nord. Frank Preusse zet opvallend helder uiteen wat er op het ogenblik misgaat in de Nieuw-Apostolische Kerk. In feite steekt hij met zijn scherpe analyse van de noodtoestand (!), die hij in dit ingezonden stuk onder de loep neemt, een vuurpijl af voor allen die nog de moed willen opbrengen om zich juist nú niet van de realiteit af te wenden. Lees het met volle aandacht...

    Het WebTeam

    • Zwijgen heeft zo zijn tijd – spreken evenzeer!

      Eigentijdse gedachten bij Prediker 3: 7 - Door Frank Preusse.


      Laat ik het vooraf maar zeggen: dat de districtsoudste Thomas Feil goed zit met zijn opvattingen over het nieuwe “kerkbegrip”, is voor mij buiten kijf. Ik deel zijn inzichten en ik ben bijzonder blij met de communicatieve directheid van mijn ambtsopvolger.

      Maar heeft hij correct gehandeld, nu hij zijn standpunt ten aanzien van het nieuwe kerkbegrip en zijn persoonlijke lessen daaruit uitvoerig heeft toegelicht in een brief aan de medewerkers in het district waarvan hij de voorganger is, en hij daarmee het risico nam dat zijn mening -die afwijkt van de officiële leeropvattingen van de kerkleiding- in het Duitse taalgebied bekend zou worden en onrust kon veroorzaken?
      Had hij niet zoals voorheen -en zoals andere districtsdienaren het nog steeds doen- stil en eenvoudig, met gedoogsteun van zijn apostelen, op gepaste wijze moeten doorgaan met zijn arbeid en dan wat duidelijk niet klopt gewoon niet te prediken om zo voor ambtsdragers en broeders en zusters in alle rust tot een voorbeeld te zijn? Verdient het niet de voorkeur om onrust te mijden teneinde het "kerkelijke schip" niet nog meer aan het zwenken te brengen?

      Het antwoord op deze vraag is niet zo gemakkelijk te geven als sommigen die aan de discussie deelnemen momenteel wel denken. Eigenlijk is het een vrij complex probleem en vele leidinggevende ambtsdragers van de NAK werden er in het verleden al herhaaldelijk mee geconfronteerd. Zelf heb ik in de ruim 20 jaar van mijn tijd als districtsvoorganger hoogst zelden een ogenschijnlijk zo verregaande stap moeten zetten als nu Thomas Feil; vergelijkbare problemen lieten zich aanpakken en oplossen zonder dat het zozeer de openbare aandacht trok en zonder de geringste afbreuk te hoeven doen aan de zaak zelf. Maar: het was ook een andere tijd.

      Onder de stamapostelen Urwyler en Fehr ontwikkelde de kerk zich in een richting die ons telkens opnieuw enthousiasmeerde. Gemeenschappen ontwikkelden zich naar het christelijke voorbeeld, de geloofsleer ontwikkelde zich in de richting van de oorspronkelijke inhoud van het Evangelie. Opvattingen neergelegd in "Richtlijnen voor dienaren" en "Vragen en antwoorden" die niet strookten met de christelijke leer werden verwijderd of genuanceerd. Voor situaties waarin er serieus een zwijgplicht te vervullen viel, werden er maatstaven aangelegd. Stamapostel Fehr en apostel Kainz riepen op tot een zogenaamde renaissance van de NAK, met name op het gebied van zielzorg. Met "Dienen en leiding geven" werd op zijn minst nagestreefd dat er een richtsnoer zou zijn tot eigentijds en christelijk leiderschap. Oecumenische betrekkingen op plaatselijk niveau verrijkten het gemeenteleven en het begrip voor andere godsdiensten. We hebben de ambtsdragers bijgestaan door ze vertrouwd te maken met de inhoud en context van het Evangelie en van de geschiedenis van het rijk Gods. De richting klopte!

      Voor mij persoonlijk was het hoogtepunt van deze positieve ontwikkeling het besluit van de vergadering van Districtsapostelen in Nice (2004) dat de Bijbel als religieuze grondslag van de leer van de Nieuw-Apostolische Kerk erkend en beschouwd wordt. Groot was onze vreugde en de motivatie die uitging van deze veelzeggende beslissing.

      Natuurlijk ging het ons allemaal veel te traag. Hoe vaak hebben we onze apostel en de districtsapostel niet in het oor gefluisterd en bij hen aangedrongen op snellere veranderingen. Natuurlijk zagen wij ook dat vele baanbrekende initiatieven van de kerkleiding op sommige terreinen eenvoudig verzandden. Maar dat hadden niet wij te verantwoorden. Hoofdzaak: de richting klopte!

      In een tijd waarin de richting van de kerk niet constant werd bijgesteld, waarbij men vol van verwachting naar de toekomst keek; waarin de ontwikkeling van kerk en gemeenschap en niet de sluiting van gemeenten de opgave was van gemeente- en districtsvoorgangers; in zo’n tijd was het misschien ook het verstandigst om specifieke problemen met zo weinig mogelijk ophef tot een oplossing te brengen. Ondertussen deden wij ons best ervoor dat de uitgezette koers en de algehele ontwikkeling niet werden verstoord door te veel beroering over soms iets nieuws. De eerste oecumenische trouwplechtigheid, die een Lutherse dominee en ik vele jaren geleden gezamenlijk leidden (met medeweten en toestemming van de verantwoordelijke apostel), had eenvoudig plaats en dan werd er geen commentaar gegeven. Het scheelde vanzelf ook dat de communicatiemogelijkheden van tegenwoordig nog niet bestonden en het dus lastiger was om snel een groot publiek te bereiken.

      Ik denk dat het tot ongeveer 2006 een tijd was om te kunnen zwijgen - om terug te komen op de aangehaalde Bijbelpassage.

      Maar toen veranderde bij de kerkleiding de richting dramatisch.

      Hoewel men “Uster” -met enig voorbehoud- nog kon zien als een stap vooruit, was het gebeuren rond de geschiedenis van de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in december 2007, een absolute ramp, een ongelofelijke terugval naar tijden waarin men de leden van de NAK voor onmondig hield en manipuleerbaar. Afzwakking van het besluit van Nice werd in de “Unsere Familie”, verspreid over een periode van vele maanden, ingeleid met theologisch dubieuze verklaringen, psychologisch niet ondoordacht en grotendeels onopgemerkt.

      Instructies voor "Het pastorale bezoek" ademden weer de geest van het verleden. De catechismus werd voorafgegaan door een subtiele grotere nadruk op het belang van de apostelen van de NAK. Er waren weer vingerwijzingen om meer over de apostelen (en soms daardoor zelfs minder zeker over Jezus) te prediken. In de oecumenische betrekkingen is ijverig een zigzag-koers gevaren. De Kerngedachten werden anders van opzet, maar het viel steeds meer op dat ondertussen bij de broeders en zusters een merkwaardige theologische oppervlakkigheid werd verondersteld en hun schuldbewustzijn werd aangewakkerd, terwijl zulke ideeën toch al achterhaald leken. De eigen verantwoordelijkheid van de gelovige (denk aan stamapostel Urwyler!) werd misschien nog gepredikt, maar dat de kerk daardoor moet ophouden met bevoogden, wordt over het hoofd wordt gezien.

      In 2010 verscheen de herziene nieuw-apostolische geloofsbelijdenis met de bijbehorende (doch!) verbindende toelichtingen en thans het gewijzigde kerkbegrip van de Nieuw-Apostolische Kerk. Deze hoofdonderdelen van een catechismus werden op onaanvaardbare wijze gecommuniceerd. Inhoudelijk werden ze niet echt Bijbels verankerd; het besluit van Nice werd genegeerd. Ik zal niet ingaan op details. Er zijn hierop al veel serieus te nemen commentaren gegeven en meerdere zullen volgen. De NAK heeft daarmee misschien wel hét doorslaggevende uitgangspunt van haar leer prijsgegeven: de enige basis is het evangelie; de missie van de Kerk is de "Grote Opdracht" van Jezus. In plaats daarvan is het zonneklaar dat het voortbestaan van de instelling NAK op de voorgrond staat en de rechtvaardiging voor de noodzaak van nieuw-apostolische apostelen. Dit blijkt bij alle beraadslagingen de uitgangsgedachte te zijn geweest.

      "Voor ons is er geen kerk zonder apostelen ..." (Pr. Kiefer op de tweede “Ökumenischer Kirchentag” in 2010). Dit kenmerkt de primaire uitgangsgedachte die alle kernuitspraken verklaart met betrekking tot kerk, sacramenten, de vergeving van zonden en eschatologie. Een kerk moet haar grondbeginselen en leerstellingen echter blijven toetsen aan het Evangelie. Wie de kerk niet ervaart als te zijn voortgekomen uit het Evangelie, wie niet bereid is ook fundamentele standpunten aan de kant te zetten, als ze niet zijn gedekt door het Evangelie, is op weg zich in God te vergissen.

      Het verloop van de ledenaantallen in Europa is alarmerend. Een aanzienlijk deel van de jongere broeders en zusters voelt zich niet meer met de kerk verbonden. De potentiële toekomstige geestelijk leiders en gemeentevoorgangers en met hen het merendeel van een generatie, zijn de kerk ontvallen. Zelfs de volgens eigen berekeningen meest optimistische prognoses van de “Arbeitsgruppe Demographie” houden tot het jaar 2020 rekening met een dramatische teruggang in de aantallen van actief meewerkende gemeenteleden, vooral bij jongeren.

      Aan de kern van het probleem, namelijk de aantrekkingskracht die uitgaat van de diensten, en daaronder in het bijzonder te verstaan de vorm en inhoud van de prediking, wordt niet gewerkt - misschien is het ook te laat. Evenementen en extra aandacht voor “Wohlfühlgemeinden” kunnen deze tekortkomingen niet goedmaken. "De spiritualiteit staat tegenwoordig niet meer zo sterk voorop; het beleven van saamhorigheid in de gemeenten heeft meer betekenis gekregen", zo stelt stamapostel Leber het (Westfalenblatt 6.7. November 2010). Waar spiritualiteit, de persoonlijke relatie met Jezus en de geestelijke verbinding met het Evangelie hun centrale plaats moeten prijsgeven voor sociale activiteiten die het gemeenteleven moeten bevorderen, verliest de kerk haar essentie en wordt zij nonchalant.

      Of iemand een ambt kan krijgen (steekwoord "concubinaat") wordt nu gekoppeld aan algemeen aanvaarde normen in de samenleving, terwijl dat enkele jaren geleden nog afhankelijk was van ethische waarden. Brengen de uitspraken van de kerkleiding broeders en zusters hierbij niet in verwarring?

      De richting van de kerk is veranderd! Tegen deze achtergrond moet de vraag "Spreken of zwijgen?" heel anders worden opgevat.

      Elke gemeentevoorganger en districtsvoorganger heeft een verantwoordelijkheid aanvaard en wel een verantwoordelijkheid jegens God en ten opzichte van het Evangelie. Deze verantwoordelijkheid kan niet worden gedelegeerd aan “de top”.

      Hij, de voorganger, moet weten dat zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van elementair belang zijn en daarmee als boeien dienen, waaraan de hun toevertrouwde broeders en zusters en ambtsdragers zich stevig moeten kunnen vastklampen. Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.

      In een tijd waarin er voor de broeders en zusters geen koers bij de kerkleiding meer te onderscheiden valt, waarin opeens een al lang overwonnen exclusiviteit opnieuw in geschriften naar voren komt (die overigens in mijn omgeving door een meerderheid onder de ambtsdragers resoluut van de hand wordt gewezen), en waarin de kerkleiding haar eigen pretentie, namelijk om leerstellingen vanuit de Bijbel te rechtvaardigen, niet waarmaakt: in deze tijd misstaat het een voorganger niet de aan hem toevertrouwde zielen duidelijk en ondubbelzinnig te informeren over zijn standpunt ten aanzien van belangrijke leerstellige verklaringen, waaronder verklaringen die liggen op het vlak van de ethiek. Het risico dat zijn uitspraken dan in de hele wereld bekend worden, moet daarbij op de koop toe worden genomen.

      Dat apostelen die taak niet kunnen waarnemen, ligt voor de hand. Zij zijn door hun ambtseed gebonden aan de kerkleiding; ze zijn ook (op enkele uitzonderingen na) in sociaal opzicht van de kerk afhankelijk omdat die hun werkgever is. Maar voor de gelovigen begint de verwarring als men zich moet realiseren dat een apostel hooguit denken mag wat hun voorganger zegt!

      In een tijd waarin de gelovigen zich steeds meer afkeren van de kerk waarin de ontwikkeling naar het beeld van één christelijke kerk voor hen niet meer zichtbaar is en waarin de apostelen zwijgen, is het voor zielen die daardoor in vertwijfeling zijn geraakt goed en opbeurend als zij in hun gemeentevoorganger en districtsvoorganger oprechtheid, moed en openheid ervaren. Als een voorganger zich niet met de leerstellingen van de kerk kan verenigen, moet hij zelfs dát mogen zeggen. Dat hij dan misschien zijn ambt verliest, weegt minder zwaar dan het verlies van zijn geloofwaardigheid.

      Een opgelegd spreekverbod en ook een eventuele “muilkorfconsensus” zijn naar mijn mening onder de huidige verontrustende omstandigheden geen passende oplossingen meer. Elke verantwoordelijke moet zijn eigen afwegingen maken. Dit is niet gemakkelijk, zo weet ik uit persoonlijke ondervinding. Maar je groeit, ook door fouten te maken.

      Thomas Feil heeft in deze zaak niet alleen gelijk, maar hij heeft ook verantwoordingsvol gehandeld tegenover de hem toevertrouwde zielen.

      2011: Ook spreken heeft zo zijn tijd!

      f. preusse / aihfx, 2011-02-20


      © Glaubenskultur Verlag 1996-2011
      Bron: http://www.glaubenskultur.de/premium-1411.html

    Bron: Bericht -op het Forum van Bauke Moesker- op "22 feb 2011, 10:40", in de thread "Zwijgen heeft zo zijn tijd - spreken evenzeer!"
  2. (...)

(...)
Wat mij in zo'n situatie aangrijpt en mij als naaste (!) te denken geeft, is, dat de kerkleiding zelfs geen compassie toont met zielen die hun hele leven dienstbaar waren geweest in hun gemeente of in een hele regio en die, zoals hier, feitelijk alleen maar hun verantwoordelijkheid nemen! De tragiek is namelijk dat de nieuw-apostolische geloofspraktijk uitwijst dat "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" je óók laten vallen als je níets deed terwijl het achteraf beslissende momenten waren om juist níet het initiatief over te laten aan hen. De betrokkenen willen allemaal wel "hoger" zijn, "verantwoordelijk" en "leiding geven" én dienovereenkomstig maandelijks vorstelijk worden beloond, maar wie mag er op hun doen en laten ooit toezien? Spijtig genoeg is het zo, dat wie eenmaal bij de kerk op de loonlijst staat, het machtsspel (...) zal moeten meespelen.

(...)


Uit: Bericht op "wo 28 dec 2022, 14:46", in de thread "In vijf jaar tijd zijn er 262 kerken gesloten. Een kwart van de kerken is omgebouwd voor andere functie"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »

Afbeelding Schilderij van Johan Thorn Prikker (* 6 juni 1868; † 5 maart 1932)


@all

In het Groninger Museum wordt op het ogenblik déze niet-alledaagse Bijbelse impressie geëxposeerd. Ik vond het een aangrijpend tafereel.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »

@all

In de brief die Glaubenskultur in 2011 plaatste van de districtsoudste in ruste Frank Preusse, accentueerde ik met rood déze vier opmerkingen:

  1. Maar toen veranderde bij de kerkleiding de richting dramatisch.
    .
  2. Wie de kerk niet ervaart als te zijn voortgekomen uit het Evangelie, wie niet bereid is ook fundamentele standpunten aan de kant te zetten, als ze niet zijn gedekt door het Evangelie, is op weg zich in God te vergissen.
    .
  3. Waar spiritualiteit, de persoonlijke relatie met Jezus en de geestelijke verbinding met het Evangelie hun centrale plaats moeten prijsgeven voor sociale activiteiten die het gemeenteleven moeten bevorderen, verliest de kerk haar essentie en wordt zij nonchalant.
    .
  4. Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.


Dat is -daar in Hannover en omstreken- ver van mijn bed, kunnen velen hebben gedacht. Zo'n gedachte kan natuurlijk telkens postvatten als er iets voorvalt, Not In My Backyard. Gemakshalve zou je dan in Hoogezand kunnen menen: ik hoor het wel van de voorganger als het mij aangaat.

Gold in amper vervlogen tijden voor nieuw-apostolische gelovigen niet inderdaad dat de geborgenheid van de ziel gelegen was in de navolging? Stamapostel Wilhelm Leber specificeerde dit in 2006 nog door ieder op te roepen tot "een onbegrensd vertrouwen" in de hoogste ambtsdragers!

Net als Frank Preusse in 2011 overwon door de jaren heen menigeen schroom om te attenderen op wat werkelijk alom (!) bezorgdheid baarde. Bij nader inzien betrof het bijna altijd toegebracht psychisch letsel aan gelovigen door: eigenzinnig handelen van de internationale kerkleiding. En vrijwel altijd lieten de betrokkenen zich níet daarop aanspreken! Exclusief voor zichzelf claimen dezen immers zo'n onbegrensd vertrouwen.

Komen echter -thans in Hoogezand- pijn, verdriet en mogelijk zelfs letsel onverhoopt wel degelijk in iemands Backyard; wat heb je dan híeraan:

TjerkB schreef: do 19 dec 2024, 20:12(...)
  • (…)

    Leg niet op alle slakken zout.
    Maak niet overal een probleem van!

    Alstublieft, lieve broeders en zusters,
    ga nou met plezier naar die gemeenschap toe
    en help een beetje mee…

    En als er wat gebeurt in je leven, blijft rustig;
    wéét, dat de lieve God misschien iets toelaat
    - het handelen van onze God is goed -
    maar voor ons is het misschien best wel eens wat lastig,
    maar berust erin, lieve broeders en zusters!
    Twijfel niet en heb vertrouwen in die God
    want Hij helpt.


    (...)

(...)

Moet het in de Nieuw-Apostolische Kerk écht zo blijven dat als leidinggevenden ergens de oorzaak van zijn; dat die dan "boven de wet" staan? En valt het in "lagere dienaren" dan wel écht te prijzen als die, min of meer op de automatische piloot, andermans leed laconiek: generaliseren? Spreekt dan iemand als Frank Preusse wartaal als hij vanuit een warm kloppend liefdevol hart, ook voor diens verre naasten, verontrust betoogt:

Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.

Maar hoe?! Zo herinner ik mij de woorden (van stamapostel Fehr) "Het werk Gods is geen democratie!" - en in de gemeenschap wordt gezongen:
  • Wat ook hindert, ik loop voort,
    door d'Apost'len aangespoord:
    "niet vertragen, nooit versagen,
    denkend aan 't grootse doel!"



    Bron: Eerste couplet van lied 276 (NAK-gezangboek)

Wordt het betamelijke dan nérgens door begrensd? Kan degene die in Hoogezand anderen opriep met berusting elk lot te dragen, dat wel zélf? Wij zijn als "medehelpers aan Christus' plaats" toch pas geloofwaardig als wij anderen niet iets voorhouden wat wijzelf niet kunnen waarmaken? Met onnadenkendheid kunnen wij in ons gezin, in de arbeidsomgeving of, beter gezegd wellicht, op Gods akkerwerk, toch geen voorbeeld zijn?

Onduldbaar recalcitrant gedrag kenmerkt zich toch niet door weldenkendheid? Veeleer m.i. door onwelwillendheid bij de hoogste ambtsdragers! In de kerk die ik ontvluchtte doe je er méér toe als je "blij en dankbaar" oogt dan wanneer je "bang, bedroefd of boos" je ergens over uitspreekt. In het laatste geval valt er "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" voor jouzelf namelijk eerst nog een hoop in jouzelf te overwinnen. Ik moet hierbij heus waarschuwen voor de terreur (lees: de georganiseerde criminaliteit) die uitgaat van een ontmenselijkende berustingsplicht.

  • De mythe van het Titanic-orkest
    Op de noodlottige avond van 14 april 1912 bleef het Titanic-orkest spelen, terwijl het schip zonk. De media prezen de acht muzikanten als helden, die passagiers in hun laatste momenten met troostende melodieën hadden bijgestaan. Maar tegenwoordig heeft het verhaal een negatieve connotatie: de muzikanten staan symbool voor het negeren van naderend onheil.

Bron: Historisch Nieuwsblad d.d. 04-04-2023

Wie zich schuldig voelt indien er twijfel opkomt, terwijl nota bene God je laat twijfelen als je onvoorzichting een straat oversteekt, is: vermurwd! Wie zich bezwaard voelt doordat in de gemeenschap mooie woorden niet bemoedigend vergezeld gaan van de bijbehorende mooie daden; staat je dan maar één ding te doen, namelijk bidden voor elke dienstdoende leverancier van holle retoriek? Moet je dan -berustend- je mond houden?

Hoogezand, ontwaak!

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 3000
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Herinnering aan een huisbezoek

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 14-01-2024, 15:00 uur]
TjerkB schreef: za 11 jan 2025, 15:10(...)
Gold in amper vervlogen tijden voor nieuw-apostolische gelovigen niet inderdaad dat de geborgenheid van de ziel gelegen was in de navolging? Stamapostel Wilhelm Leber specificeerde dit in 2006 nog door ieder op te roepen tot "een onbegrensd vertrouwen" in de hoogste ambtsdragers!

(...)

@all

In deze samenhang herinner ik mij, vooral pijnlijk, het navolgende:

BakEenEi schreef: za 24 aug 2013, 13:41(...)
Terwijl ik de afgelopen week maar weer even de geschiedenis indook, kwam ik de onderstaande ambten c.q. "aanwijzingen" tegen:
  • onderdiaken
  • diaken
  • priester
  • verzorger
  • voorganger
  • gemeente-evangelist
  • herder
  • gemeente-oudste
  • districtsevangelist
  • districtsoudste
  • opziener
  • apostelhelper
  • apostel
  • districtsapostelhelper
  • districtsapostel
  • stamapostelhelper
  • stamapostel
Het zijn er ooit nog wel meer geweest, maar tóch. Bij elk opvolgend ambt valt het vorige ambt als het ware in het niet - want zo werkt het in de Nieuw-Apostolische Kerk. Bovendien doet het ertoe, gezien de volgorde van binnenkomst (vanuit de consistorie) in een kerkzaal, hoe lang men een ambt draagt. Je bent in het "werk Gods" voornamer naarmate je dan verder voorop loopt. Was het echter maar zo, dat dan ook de liefde van God in iemand méér werkelijkheid is geworden. Helaas blijkt dat niet het geval te zijn. Zij, die het meest gewiekst weten om te gaan met alle tegenstellingen, die de nieuw-apostolische geloofsleer oproept ten opzichte van het Evangelie van Jezus Christus; dat zijn in deze kerk tegenwoordig de koplopers. Gladde praters veelal. Politici. Onbenaderbaar voor serieus overleg. Vandaar alle opgeworpen hiërarchische hindernissen om ze te bereiken.
BakEenEi schreef:(...)
De meest voor de hand liggende gedachte vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk bij de berichtgeving op dit forum is waarschijnlijk: waarom, en waarom hier? Anders gezegd: als er vragen zijn, dan valt dat binnen de kerk toch wel te bespreken? En komt iemand er dan niet uit, dan kun je het volgens de "Leidraad dienen en leiding geven" toch ook nog wel hogerop zoeken bij "de dienaren"? In de betreffende Leidraad wordt deze mogelijkheid als volgt omschreven:
"Lassen sich entstandene Konflikte nicht lösen, kann sich jeder vertrauensvoll an einen höheren Führungsverantwortlichen wenden."

Bronvermelding: http://www.nak.org/de/kennenlernen/leit ... d-fuehren/
Helaas echter heeft de praktijk uitgewezen dat (ook) het internationale kerkbestuur op dit punt de ingekomen stukken stelselmatig inhoudelijk onbeantwoord laat. Vragenstellers worden namelijk geconfronteerd met een wáár "ontmoedigingsbeleid".

(...)


Uit: Mijn bericht op "di 26 okt 2010, 18:00" in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding"
Als stamapostel Leber opmerkt "De Nieuw-Apostolische Kerk zal eveneens niet meer de motivering gebruiken dat de Heer Zijn wil zou hebben veranderd", laat hij het voorkomen alsof er binnen deze religieuze organisatie zelfs nog een hogere autoriteit bestaat dan hijzelf was als voorzitter van het internationale kerkbestuur. Ongrijpbaar. De kerk als instituut scheen bij hem het laatste woord te hebben. Verder van huis kun je bijna niet geraken...

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "24 aug 2013, 13:41", in de thread "Verslag van de Godsdienst van zondag 10 juli 1960"

Elke titulair apostel in de Nieuw-Apostolische Kerk, zo valt te concluderen, heeft binnen de organisatie nog een hogere autoriteit te eerbiedigen. Ik verzuchtte dan ook ooit:

TjerkB schreef: di 02 feb 2016, 19:46(...)
Vrij vertaald: als je je bij deze kerk zou kunnen melden bij het loket van een ruimte waar alle verantwoordelijken in opklimmende volgorde van hun belangrijkheid in een schier onafzienbaar lange rij met steeds chiquere bureaus achter elkaar te vinden zouden zijn, en je zou dan vragen naar degene die je als verantwoordelijke echt moet hebben om een gevoelige kwestie definitief tot een oplossing te brengen, zouden achter de dienstdoende loketbeambte werkelijk álle bazige bazen en bovenbazen inclusief de allerlaatste naar achteren doorverwijzen zodat uiteindelijk helemaal niemand zich daadwerkelijk verantwoordelijk toont. De loketbeambte zou je als vragensteller zonder rang of stand eerst hebben verwezen naar de laagste "hogere verantwoordelijke leidinggevende" in de rij. Die zou je in behoedzame bewoordingen kenbaar gemaakte zielsbegeerte, ogenschijnlijk al begrijpend luisterend, aandachtig aanhoren, het hoofd daarbij ook een beetje knikkend bewegen en dan antwoorden dat hij het, welbeschouwd, verstandig vindt, naar achteren wijzend, als je je zorgen ook nog deelt met diens "directe zegenaar". Hierna kom je bij de eerstvolgende "hogere verantwoordelijke leidinggevende", die graag uit de eerste hand, dus van jouzelf, in alle rust verneemt wat je bezwaart of zorgen baart en waardoor niet God de eerstaangeweze zou zijn om jouw smeekbede te verhoren. Aansluitend zou hij antwoorden dat hij het, welbeschouwd, verstandig vindt, naar achteren wijzend, als je je zorgen ook nog deelt met diens "directe zegenaar". Die zou je in behoedzame bewoordingen kenbaar gemaakte zielsbegeerte, ogenschijnlijk al begrijpend luisterend, aandachtig aanhoren, het hoofd daarbij ook een beetje knikkend bewegen en dan antwoorden dat hij het, welbeschouwd, verstandig vindt, naar achteren wijzend, als je je zorgen ook nog deelt met diens "directe zegenaar". Enzovoort tot de macht zeven. Wat je echter te melden had, was eenvoudig: "Wat ík érg vind is, dat het in de Nieuw-Apostolische Kerk té veel gevraagd kán zijn als je kenbaar maakt dat je je -als christen- graag wilt beperken tot de volle waarheid. Aan die wens willen (!) velen (!) níet voldoen." Belast en beladen beland je bij de dienstdoende stamapostel en die verwijst door naar "the Gospel".

Ziedaar het zinloos geestelijke geweld waarmee in de Nieuw-Apostolische Kerk ontluikend goddelijk leven in de knop wordt gebroken; ten dode is opgeschreven.

(...)


Uit: Bericht op "Di 02 Feb 2016, 20:46", in de thread "Elfje"

"Lassen sich entstandene Konflikte nicht lösen, kann sich jeder vertrauensvoll an einen höheren Führungsverantwortlichen wenden." Néé, dus.

Wat gaat er nu echter aan vooraf, alvorens nieuw-apostolische gelovigen, stilaan weggezonken in doffe apathie, zich hiervoor ongevoelig tonen? Anders gezegd: wat heeft hier de bezieling doen stollen, wat is het toch dat aan fonkelende ogen de glans ontneemt; wát dooft Zijn Geest uit?!

Ik ken maar één slotsom, namelijk dat dit voortkomt uit wat er bij de gelovigen van kindsbeen af wordt ingehamerd: "Aufschauen nach oben!" Het enige wat in ieders doen en laten er dagelijks toe doet, dient het laatste te zijn wat "van hogerhand" aan de gelovigen werd voorgehouden. Daarom haalt men de schouders op als iemand nog worstelt met een ongerijmdheid waarbij "allang" ieders zonden weer vergeven zouden zijn. Vraag niemand naar welke samenhang van de dingen dan ook want men handelt en existeert zón­der wil, zón­der emo­tie; zón­der na te denken.

Het onontkoombare hiervan is: de lamme leidt de blinde. Stop de hiërarchie en zie, net als onze hemelse Vader, elk koninklijk kind voor vol aan!

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: za 01 mar 2014, 22:52(...)
Van een spraakmakende verzoening met de jarenlang gedemoniseerde "vijanden en tegenstanders" van het nieuw-apostolische "werk Gods" kwam echter niets terecht. Wel zorgde stamapostel Wilhelm Leber op 24 mei 2009 nog voor een publiciteitsstunt door gewag te maken van "fouten, ook van de kant van de Nieuw-Apostolische Kerk". Voorafgaande aan de viering van het Heilige Avondmaal leverde hem dat een overweldigend applaus op:
Stammapostel:

Jetzt wollen wir uns auf das Heilige Abendmahl einstimmen. Da strecken wir die Hand zur Versöhnung aus, wollen einander vergeben um selbst Gnade zu empfangen.

Ich möchte hier noch für mich, für unsere Kirche einen Gedanken anfügen. Wir haben unter uns auch Vertreter der Vereinigung Apostolischer Gemeinden, die uns sehr willkommen sind. In der Vergangenheit war das Verhältnis durch bestimmte Vorkommnisse so, dass man sich mehr oder weniger aus dem Weg gegangen ist, um nicht zu sagen, sich bekämpft hat, sich vielleicht auch weh getan hat. Ihr Jugendlichen kennt das sicherlich nicht im Einzelnen, habt aber vielleicht von den Eltern, von den Amtsträgern schon darüber gehört. Ich will es kurz machen. Hier ist nicht der Ort, das alles aufzuarbeiten, aber ich will hier noch einmal deutlich bekunden: Ich strecke auch im Namen der Kirche die Hand zur Versöhnung aus. Wenn man Versöhnung sucht, schließt das ein, dass man zugibt, dass auch auf der eigenen Seite Fehler gemacht worden sind. Das will ich gerne hier in der Öffentlichkeit eingestehen ohne ins Detail zu gehen. Ja, es sind auch von unserer Seite, von der Seite der Neuapostolischen Kirche, Fehler gemacht worden. Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus.
Het idee om, te beginnen met de tekst in Filippenzen 3 vers 13 welke als leidraad zou dienen voor de dienst op 24 mei 2009, de gedroomde verzoening te kunnen bezegelen met een-tweetje, bleek een ijdele hoop te zijn.
[12] Niet dat ik al zover ben en mijn doel al heb bereikt. Maar ik houd vol in de hoop eens dat te kunnen grijpen waarvoor Christus Jezus mij gegrepen heeft. [13] Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. [14] Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Christus Jezus roept. [15] Hierop moeten wij ons allen als volmaakte mensen richten. Mocht u er op enig punt anders over denken, dan zal God het u wel duidelijk maken. [16] In ieder geval, laten we op de ingeslagen weg voortgaan.

Uit: Filippenzen 3 (NBV)

Zie de berichtgeving over de dienst waarin stamapostel Wilhelm Leber voorging tijdens de Europese Jeugddag 2009 op zondag 24 mei 2009 in Düsseldorf
Na ruim 50 jaar lang elke denkbare fout te hebben ontkend zodat berouw overbodig is, was het natuurlijk ongelofelijk brutaal om nu aan slachtoffers voor te houden dat eenieder volgens de Bijbel maar vooruit moet kijken. Maar Wilhelm Leber durfde de confrontatie op deze manier nog wel eens aan. Hij, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" immers de eerste knecht van God op aarde; waarom zou hij de tegenstellingen met zo'n respectabel Bijbels devies niet in een handomdraai weten te bezweren? Bij de schuldvergeving die hij, goed getimed, aansluitend zou uitspreken, zouden alle doodzonden waaraan de nieuw-apostolische kerkleiding zich gedurende een reeks van jaren ten opzichte van de harerzijds zozeer gedemoniseerde "vijanden en tegenstanders" schuldig had gemaakt, prompt "endgültig" in de zee der vergetelheid zijn gesodemieterd. Wie achteraf commentaar zou hebben doch het "Onze Vader" had meegebeden en de schuldvergeving had beantwoord met een "Amen", zou zichzelf met terugwerkende kracht een oordeel hebben gedronken bij het Heilig Avondmaal.

Het pakte anders uit. Wie zich tegenover slachtoffers wil verootmoedigen, moet niet preken voor eigen parochie en goede sier willen maken met woorden welke degenen die het aangaat uit de media moeten vernemen...

Ook in een laatste poging om het ijs te breken, kort voordat er vorig jaar aan diens ambtstermijn een einde kwam, zag stamapostel Wilhelm Leber er (angstvallig) van af om zich namens het internationale kerkbestuur rechtstreeks te verontschuldigen bij allen die een welgemeend excuus voor de impact van de misplaatste excommunicaties in de jaren '50 van de vorige eeuw persoonlijk toekomt. De zoveelste schoffering aan hun adres!

(...)


Uit: Bericht op "za 01 mar 2014, 22:52", in de thread "ilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

P.S.
Het was écht niet uit negativisme of zo, dat ik in forumbijdragen vaak om aandacht vroeg voor helaas telkens nieuwe onbegrijpelijke voorvallen. Ik hoopte juist alleen maar dat zorgelijke gebeurtenissen of ontwikkelingen zich daardoor zouden laten ombuigen tot zegenrijke leerervaringen! Maar alles behalve dát werd ieders realiteit:

"Vraag niemand naar welke samenhang van de dingen dan ook want men handelt en existeert zón­der wil, zón­der emo­tie; zón­der na te denken."

Zoiets is ongelofelijk teleurstellend. Ik heb echter geprobeerd niet na te laten om werk te maken van wat er onverhoopt tóch op mijn weg kwam. Aan de hand van het onderstaande wil ik dit nog graag kort verduidelijken:

TjerkB schreef: zo 18 mei 2014, 19:10
(...)
Een kind van God word je pas als je bent "verzegeld" door handoplegging van een nieuw-apostolische apostel die de geloofsleer aanhangt zoals de internationale bestuursvoorzitter van de kerk, de stamapostel, deze voorschrijft of eventueel wijzigt. (...) Leden van de Nieuw-Apostolische Kerk zouden dus superieur zijn aan andersgezinde christenen. Voor deze leden geldt trouwens bovendien dat zij de stamapostel op diens woord hebben te geloven. Wie betwijfelt of dit wel klopt, is "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ernstig ziek! Velen hoopten dat de kerkleiding afstand zou nemen van deze akelig benauwende voorstelling van zaken. Gelovigen werd echter op het hart gebonden geduld te oefenen. Eerst moest de op handen zijnde nieuw-apostolische catechismus het daglicht zien. Eind 2012 was het daarmee zover en wat bleek: aan exclusivisme op dit punt heeft de geloofsleer nog helemaal niets ingeboet. De drie-enige God is nieuw-apostolisch.

De inmiddels tot opziener opgeklommen NAK-perswoordvoeder Peter Johanning is omgeslagen als een blad aan de boom. Beweerde hij in 2005 tegenover redacteur Lodewijk Dros van het dagblad Trouw nog bij hoog en bij laag dat de voormalige apostel Gerrit Sepers, die afstand nam van de leerstellige "Heilsnotwendigkeit" van het NAK-apostelambt, er verstandig aan had gedaan de kerk trouw te blijven - omdat zou blijken dat de catechismus van de Nieuw-Apostolische Kerk, die toen in de maak was, de steen des aanstoots had weggenomen; nu verkondigt deze officiële woordvoerder van het internationale kerkbestuur exact het tegenovergestelde!

Bij Glaubenskultur-Magazine viel namelijk mijn oog op het onlangs verschenen Premium-Artikel "Apostel oder nicht? - Zur Amtsvollmacht in der Kirche Christi im 20. und 21. Jahrhundert" (d.d. 14-05-2014). Citaat:
Frankfurt a.M. (gk). In der aktuelle Ausgabe der Zeitschrift SPIRIT beantwortet der Sprecher der Neuapostolischen Kirche, Peter Johanning, die Frage, ob Apostel in anderen apostolischen Gemeinschaften die gleiche Vollmacht haben wie die hauseigenen Apostel. So falsch der Adressat der Frage erscheint – wer außer Gott selbst könnte die Frage schließlich gültig beantworten? – so hart fällt die Antwort Johannings aus. Sie ist auch schon seit Jahren bekannt:

„Für neuapostolische Christen kann nur derjenige mit Recht Apostel genannt werden, dessen eigenes Gerufensein in diesem (Wiederbesetzung des Apostelamtes im 19. Jhd., Anm. gk) endzeitlichen Ruf Gottes gründet. Ein zweites Kriterium ist die Gemeinschaft mit dem Stammapostel ...“

Unkompliziert ausgedrückt reicht also das sich Lossagen vom jeweils amtierenden Stammapostel um nicht mehr Apostel zu sein. Alle vom Abtrünnigen vorgenommenen Rufungen sind aus NAK-Sicht ungültig, während natürlich die vorgenommenen Rufungen durch den abgelehnten Stammapostel Bestand haben.

Die Beantwortung ist nicht unwichtig, in der Kirchenpolitik und in der Ökumene mit anderen apostolischen Gemeinschaften spielt sie eine erhebliche Rolle. Und sie beschreibt vor allem die Eigensicht der NAK: Ein rein systemischer Umstand reicht aus um eine vor Gott legitimierte Amtsvollmacht zu besitzen. Der Stammapostel kann folglich machen was er will, das ist völlig irrelevant – „dabei bleiben“ ist das alles entscheidende.

Ist das wirklich apostolisch? (...)
Terecht hebben Gerrit Sepers en intussen vele anderen zich niet langer willen laten misleiden. De nieuw-apostolische kerkleiding heeft aan de mensheid maar één enkele boodschap: buiten ons kunt u niets doen. De geschiedenis herhaalt zich:
  • [39] U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over mij, [40] maar bij mij wilt u niet komen om leven te ontvangen. [41] Niet dat de mensen mij moeten eren, [42] maar ik ken u: u hebt geen liefde voor God in u. [43] Ik ben gekomen namens mijn Vader, maar u accepteert mij niet, terwijl u iemand die namens zichzelf komt, wel zou accepteren. [44] Hoe zou u ooit tot geloof kunnen komen? Van elkaar wilt u wel eer ontvangen, maar u zoekt niet de eer die de enige God u kan geven.

    Uit: Johannes 5 (NBV)
(...)


Uit: Bericht op "zo 18 mei 2014, 19:10", in de thread "Ommezwaai NAK-perswoordvoerder Johanning"

Ja, zó stond het zwart op wit in Trouw: "Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen." Sinds 2005 heeft de tijd inmiddels 20 jaar niet stilgestaan, maar de bewuste profetie kwam niet uit. Het betrof bombastische lege woordenpraal. Toch worden er op deze manier slachtoffers gemaakt en ik vind niet dat "höhere Führungsverantwortliche" hier zomaar overheen mogen praten.
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Historische ontwikkelingen”