Bron: Uitsnede cover "The Myth of the Strong Leader - by Archie Brown" (ISBN 978-0465027668)
Levi schreef:(...)
Wat moet die Storck toch een warme persoonlijkheid zijn vanaf het altaar. (...) Maar
zodra ze weer in hun huid kruipen van koelbloedige saneerders en slopers, blijft er niets over van hun eigen retoriek.
(...)
Uit: Bericht op "
Zo 21 Feb 2016, 23:10" in de thread "Der Fall Rohn"
Levi schreef:(...)
Personeel werd niet gehoord!
Hoe zit het met de NAK?
Nu wereldwijd de ledenaantallen zakken onder de 10 miljoen, moet er een misleidende optimistische boodschap worden verkondigd. Zolang komen de pecunia's binnen.
Het onzichtbare vermogen, lees onroerend goed, moet zo snel mogelijk te gelde worden gemaakt.
(...)
Uit: Bericht op "
Wo 24 Feb 2016, 12:55"
@Levi
@all
Eén van de manieren om de gelovigen niet allemaal tegelijk de nieuw-apostolische variant van het sprookje De Nieuwe Kleren van de Keizer te laten doorprikken is het ensceneren en het etaleren van devote uitingen bij "zegenaars", zoals onlangs nog in Groningen:
Foto: NAK5_Gron.jpg
Bron: Impressie d.d. 01-02-2016 (op de website van de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.) m.b.t. landelijke districtsaposteldienst op zondag 31 januari 2016
Of betrokkenen zich ervan bewust zijn, of niet; men leende zich ervoor om controversiële "consequenties" als christelijke waarheden a.h.w. gelegaliseerd te krijgen:
"Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" kunnen overledenen zich namelijk nog steeds jegens God bezondigen en kan voor hen met tussenkomst van de onder levenden opgerichte "ambtskribbe" krachtens de aan het nieuw-apostolische ambt van stamapostel verbonden exclusieve volmacht genade voor recht gelden.
Hoe de Schepper van hemel en aarde hiertoe ooit het oog liet vallen op de Nieuw-Apostolische Kerk en zich committeerde aan de van tijd tot tijd -conform de door het bestuur gestelde c.q. nader te stellen regels- te verkiezen internationale bestuursvoorzitter, vraagt volgens mij bijna niemand zich af. Ook voor het bestuur zelf moet dit een verborgenheid zijn want over het "Hoe & Waarom" daaromtrent hult men zich in stilzwijgen. Ook elders wenst de hoge geestelijkheid zich het nodige te permitteren, zal men wel denken. Verzet van gelovigen teneinde deze en andere controversiële zaken in de geloofsleer te demystificeren wordt de kop ingedrukt:
"klare Richtungsweisung is dem Stamapostel mit dem Apostolat vorbehalten". "Zij het op niet te verklaren wijze; God gaf ons Zijn wijsheid in pacht, en zo zit het." Onverstoorbaar trekt de campagnekaravaan dus voort:
Van nevenschade trekken de campagneleiders, die tegenover vragenstellers sowieso altijd en overal een gehaaste indruk zullen maken, zich helemaal niets aan. Voor hen telt louter "het heerlijke einddoel". Stamapostel Jean-Luc Schneider wilde er alleen nog van zeggen:
"Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei!"
Hoevelen er op deze manier ook ten onder gaan aan een welhaast dodelijke cocktail van opgelegde haastige spoed en de gesanctioneerde nakoming van regels en voorschriften, boeit deze stamapostel derhalve niet. Hij wijt de vergrijzing in de kerkgemeenten en krimpende ledentallen zuiver aan influisteringen van de Satan waar de gelovigen, ondanks alle waarschuwingen van zijn kant, domweg aan toegeven. Kortom, wij houden de vaart erin en dwarsliggers mogen van ons opkrassen.
Met zo'n rigide opstelling van een regerend kerkvorst worden natuurlijk ook minder relevante tegenstellingen onder de aangesloten leden tot uitersten gedreven. Doch let wel: waarom moesten er in de Nieuw-Apostolische Kerk door
"vreemdsoortige leerstellingen" (vgl. Hebreeën 13: 9) überhaupt tegenstellingen ontstaan?!
Toen ik in 2007 de kerk verliet, sprak ik als volgt hierover mijn zorg uit:
Het valt mij steeds meer op hoezeer er zich in onze kerk omstandigheden aftekenen van polarisatie, disharmonie en desintegratie. Anders gezegd, er ontstaat verdeeldheid doordat de overigens gedurig veranderende geloofsleer steeds meer dwingend wordt opgelegd; er ontstaat ongenoegen doordat er steeds minder ruimte is voor ieders spontane inbreng; en er ontstaat ontevredenheid doordat de kerkleiding zich het lot van “zwerfkinderen” niet aantrekt. Met zwerfkinderen bedoel ik kinderen Gods die het aldus aangemeten keurslijf niet paste...
Zie het bericht op "
Ma 01 Feb 2016, 23:00" in de thread "Elfje"
Het betreft hier namelijk bepaald niet een ontwikkeling van alleen maar de laatste jaren.
De kerkleiding (!) radicaliseerde en de afvalrace die dit onder de gelovigen meebrengt, schijnt de zwijgende meerderheid op de koop toe te nemen. Natúúrlijk implodeert zo'n niets- en niemand ontziende verdeel- en heerspolitiek op den duur. Het gaat er in deze geloofsgemeenschap niet om dat goddelijk leven kan gedijen, maar dat de actuele nieuw-apostolische geloofsleer wordt geïnternaliseerd.
Als christenen zo hard worden afgerekend op hun "leerprestaties", omdat er op straffe van uitsluiting bevelen moeten worden opgevolgd, voltrekt zich het volgende:
Stroomstootjes
Bevelen opvolgen
koppelt los van actie
Mensen die op bevel een ander
schade toebrengen voelen écht
minder keuzevrijheid. Dat
blijkt uit een afgezwakte versie
van het beruchte experiment
uit 1963 waarbij proefpersonen
elkaar stroomstoten toedien-
den. Met lichtere schokjes lukt
het ook, en een Brits team ont-
dekte dat mensen die een bevel
opvolgen hun reactietijd an-
ders ervaren:: een subtiele aan-
wijzing dat bevelen ons echt
loskoppelen van onze acties.
Bron: De Volkskrant, maandag 22 februari 2016, pag. 20/Wetenschap
Wetenschappers herhalen 'horror-
experiment' uit 1963
mensen nog net zo 'martelbereid' als vroeger
door Robbert de Witt | 19 dec 2008
Een omstreden wetenschappelijk onderzoek, waarbij
proefpersonen wordt opgedragen anderen pijn te doen,
is na vijfenveertig jaar opnieuw uitgevoerd.
In 1963 veroorzaakte de zogeheten Milgram-test voor veel
opschudding, omdat het aantoonde dat de meeste mensen in
staat zijn tot het martelen van anderen.
Psycholoog Stanley Milgram wilde weten of en wanneer mensen
in opstand komen tegen autoriteiten als die hen vragen immorele
dingen te doen.
Vrijwilligers werd gezegd dat de test draaide om de relatie
tussen pijn en leren: bevordert het geven van pijnprikkels het
leerproces?
Stroomstoten
De proefpersonen moesten een andere vrijwilliger - gespeeld
door een acteur - stroomstoten geven als die een fout antwoord
gaf. Het voltage werd bovendien verhoogd na elk fout antwoord.
Ook wanneer het 'slachtoffer' - die uiteraard helemaal geen
stroomstoten kreeg toegediend - begon te gillen van de pijn, bleef
acht van de tien vrijwilligers het voltage verhogen.
Amerikaanse onderzoekers van de universiteit van Santa Clara
voerden de test opnieuw uit. Ze waren benieuwd of mensen nu,
vijfenveertig jaar later, minder gezagsgetrouw zijn.
Verontrustend
Maar opnieuw blijkt een ruime meerderheid van de
proefpersonen bereid een ander flink te martelen, als dat wordt
opgedragen.
Van de 41 vrijwilligers bleven 29 doorgaan met het toebrengen
van stroomstoten - zelfs nadat een derde persoon de kamer
binnenkwam, en de marteling aan de kaak begon te stellen.
Doctor Jerry Burger zegt tegen het Britse persbureau Reuters dat
het bizarre experiment niets zegt over de 'goedheid' van de
vrijwilligers. Het bewijst eerder dat iedereen onder druk in staat
is tot 'verontrustende dingen'.
Bron: Artikel bij
Elsevier/Wetenschap
in 2008
Daarom: geef niet langer toe aan cognitieve dissonantie.
O ja, dit kerkgenootschap bulkt van het geld, al is het inderdaad vooral belegd in onroerend goed. De hoogmogende heren zullen het nog lang kunnen uitzingen...
Groet,
TjerkB
