ZwartSchaap schreef:(...)
Stamapostel in ruste Leber heb ik gedurende zijn ambtsperiode en daarna nauwkeurig gevolgd.
Deze man met zijn vele tegenstrijdige uitspraken is voor mij volledig door de mand gegaan.
(...)
Wilhelm Leber is onbetrouwbaar en gevaarlijk is mijn overtuiging.
(...)
Uit: Bericht op "
Vr 18 Nov 2016, 12:09"
@ZwartSchaap
@all
Hoe verschrikkelijk ik het ook vind; bij alle ophef die er op het Internet is ontstaan over de integriteit van de nieuw-apostolische kerkleiding, spitst ook bij mij de verontwaardiging zich toe op veelvuldig ambivalent optreden van Wilhelm Leber vanaf het moment dat hij stamapostel Richard Fehr opvolgde als de internationale bestuursvoorzitter. Op talrijke beslissende momenten was hij het die een sleutelpositie innam, doch telkens opnieuw mochten liefde en waarheid voor hem wijken voor onzuivere (kerk)politieke afwegingen. Hij wist zich daarbij kennelijk gesteund door een selecte groep van invloedrijke vertrouwelingen binnen de organisatie. Voor insiders was het echter snel duidelijk dat ondertussen alles op alles werd gezet om in de beeldvorming de schijn van heiligheid tot elke prijs intact te laten...
Aanvankelijk wilde het mij werkelijk niet aan dat Wilhelm Leber voor het volgen van zo'n verontrustende gedragslijn zich liet lenen, maar na ongeveer een jaar sinds zijn aantreden in 2005 restte mij geen andere keus dan de meest onverhoopte realiteit onder ogen te zien: wij werden met zijn allen brutaal in de maling genomen en hij hield dat níet tegen. Er werd dus géén recht gedaan aan slachtoffers van machtsmisbruik in de kerk want de kerkvorsten hadden blijkbaar onderling besloten om elkaar met terugwerkende kracht de hand boven het hoofd te houden. Zonder verblikken of verblozen legde Wilhelm Leber allerwegen aan iedereen zíjn wil op. Ongegeneerd riep hij daarbij zelfs op tot een onbegrensd vertrouwen in de hoogste kerkelijke ambtsdragers, zowel in zakelijk opzicht als ten aanzien van zielzorg.
Ondanks een allengs op gang gekomen stroom van ernstige kritiek, koerste hij ongenaakbaar af op de (tweede) Europese Informatieavond van 4 december 2007. Ook toen dit evenement uitliep op een complete mislukking, toonde Wilhelm Leber zich halfslachtig. Ontkennen had natuurlijk geen zin, maar ruiterlijk toegeven dat het internationale kerkbestuur verwijtbaar had nagelaten zielen serieus te nemen die ten prooi waren gevallen aan zinloos geestelijk geweld in de kerk, bleek te veel te zijn gevraagd. Overduidelijk werden juist de aanstichters van dat specifieke geweld (in de jaren '50 en '60 van de vorige eeuw) door Wilhelm Leber in bescherming genomen, onder wie met name zijn schoonvader en diens vader. Van slachtoffers werd verlangd dat men ook dit onrecht "met Gods hulp" voor eigen rekening nam!
De kennelijk door Wilhelm Leber verkozen voorkeursbehandeling van gelauwerde prominenten in de kerk, kwam voor de onschuldige slachtoffers uiteraard neer op een nieuw onbarmhartig pak slaag. Gelukkig staken nu velen in de kerk hun verontwaardiging daarover niet langer onder stoelen of banken. De commotie sloeg over naar het Internet en nam daar enorme proporties aan. Dit noodzaakte het internationale kerkbestuur ertoe om, al was het maar voor het oog, blijk te geven van begrip voor de inmiddels breedgedragen kritiek op tekortschietend beleid. Spijtig genoeg zou het daarna nog jaren duren alvorens dwarsliggers onder de geestelijke elite zover waren dat naar buiten toe alsnog een reëler standpunt kon worden ingenomen ten aanzien van onoorbare bestuurlijke praktijken in de kerkgeschiedenis.
Zo kwam het
op 29 november 2014 in Düsseldorf tot een verzoening tussen de Apostolische Gemeinschaft (AG) en de Neuapostolische Kirche International (NAK-I).
In geval van destructief "bedrijfsbeleid" in de Nieuw-Apostolische Kerk kan het dus zomaar gebeuren dat het eerst tientallen jaren duurt voordat "
Betonkopfe", die er blijkbaar de dienst uitmaken, goedvinden dat er, zij het via een omweg, tóch nog wordt omgekeken naar slachtoffers die men met vereende krachten heeft gemaakt.
En daar blijft het dan bij, bij het omkijken. Reken er werkelijk niet op dat verantwoordelijken zich ook rechtstreeks bij betrokkenen, hun families en/of nabestaanden wensen te melden en zij zich over dezen bekommeren, anders dan wanneer er voor de kerkleiding (publicitair) gewin te bejagen valt, zoals hieronder beschreven:
BakEenEi schreef:(...)
"Als einen 'Stammapostel der Nähe' haben viele Glaubensgeschwister Stammapostel Wilhelm Leber rund um die Welt erlebt und in Erinnerung", zo las ik bij Bischoff Verlag in
de boekaankondiging. Néé, dacht ik, díe kwalificatie is hier zéker niet op zijn plaats want zó was juist stamapostel Hans Urwyler. Wilhelm Leber daarentegen is veeleer
'einen Stammapostel der Ratio' geweest; een kerkvorst zelfs met een
overrulende ratio.
Het zou mij niet verbazen als de gesuggereerde "Nähe" straks met name wordt gekoppeld aan
het privé-bezoek op 30 maart 2008 dat hij -tezamen destijds met o.a. districtsapostel i.r. Hermann Engelauf- bracht aan evangelist Werner Kuhlen, de zoon van de in 1955 geëxcommuniceerde districtsapostel
Peter Kuhlen. Zie de betreffende foto. Klik
>>HIER<< . Wilhelm Leber is een dienaar van de kansberekening; een
kille strateeg.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "
Wo 15 Mei 2013, 22:32", in de thread "Lafhartige "verklaring" van Betonkopf Wilhelm Leber"
Juist bij hen die het aangaat, had geïnformeerd kunnen worden met welke handreiking het kerkbestuur misschien nog iets van het leed zou mogen compenseren. Helaas. Alleen indien men vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk met een enigszins sympathiek ogend gebaar goede sier kan maken, wordt er welwillend geacteerd:
De gretigheid waarmee met
propaganda over dergelijke gebeurtenissen aan de weg wordt getimmerd, getuigt van een geënsceneerde schijnheilige beleefdheid. Overigens, méér geënsceneerd dan het eraan toeging op en na de Europese Jeugddag 2009 heb ik het nog niet meegemaakt:
TjerkB schreef:(...)
De geveinsde (!) gastvrijheid in de Nieuw-Apostolische Kerk... In werkelijkheid wilde men, vervuld van trots, alleen maar
goede sier maken met de vertoning van
een film over voornamelijk minderjarigen die nota bene zonder toestemming van hun ouders was gemaakt op en rond de Europese Jeugddag 2009. Men trachtte dus te
imponeren (d.w.z. indruk te maken, gezag in te boezemen, zichzelf op de borst te slaan...) in plaats van met ongeveinsde liefde gastheer en gastvrouw te zijn voor wie er wellicht met lood in de schoenen -gezien immers de beladen kerkgeschiedenis welke voor de gasten hier in het geding was- gevolg had gegeven aan -let wel- een schriftelijke en persoonlijke uitnodiging! Wat toch een schijnvertoning, ook achteraf, nu wij weten hoe "
de verzoening" alsnog op een teleurstelling uitliep.
Telkens opnieuw kwam ik bij de nieuw-apostolische kerkleiding tot de slotsom dat motieven niet zuiver waren.
(...)
Uit: Bericht op "
Za 05 Sep 2015, 11:24" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
Nog steeds trouwens borduurt de zelfvoldane internationale kerkleiding voort op de gekunstelde werkelijkheid ter gelegenheid van voornoemde Europese Jeugddag:
Het videofragment laat zien hoe stamapostel Leber de viering van het Heilig Avondmaal inleidt en een applaus in ontvangst neemt. Maar dat is geen zuivere koffie. Zie onder.
BakEenEi schreef:@all
"Kan men zo'n verleden niet eindelijk eens laten rusten?", zou nu (van niet-ingewijden) een voor de hand liggende reactie kunnen zijn. (...) Wie echter -op 24 mei 2009- de Europese Jeugddag 2009 bijwoonde of wie daarvan later de videobeelden heeft gezien, herinnert zich naar alle waarschijnlijkheid nog wel dat stamapostel Leber voorafgaande aan de viering van het Heilig Avondmaal een applaus kreeg van de 46.000 aanwezige toehoorders omdat hij het volgende had verteld:
Stammapostel:
Jetzt wollen wir uns auf das Heilige Abendmahl einstimmen. Da strecken wir die Hand zur Versöhnung aus, wollen einander vergeben um selbst Gnade zu empfangen.
Ich möchte hier noch für mich, für unsere Kirche einen Gedanken anfügen.
Wir haben unter uns auch Vertreter der Vereinigung Apostolischer Gemeinden, die uns sehr willkommen sind. In der Vergangenheit war das Verhältnis durch bestimmte Vorkommnisse so, dass man sich mehr oder weniger aus dem Weg gegangen ist, um nicht zu sagen, sich bekämpft hat, sich vielleicht auch weh getan hat. Ihr Jugendlichen kennt das sicherlich nicht im Einzelnen, habt aber vielleicht von den Eltern, von den Amtsträgern schon darüber gehört. Ich will es kurz machen. Hier ist nicht der Ort, das alles aufzuarbeiten, aber ich will hier noch einmal deutlich bekunden: Ich strecke auch im Namen der Kirche die Hand zur Versöhnung aus. Wenn man Versöhnung sucht, schließt das ein, dass man zugibt, dass auch auf der eigenen Seite Fehler gemacht worden sind. Das will ich gerne hier in der Öffentlichkeit eingestehen ohne ins Detail zu gehen. Ja, es sind auch von unserer Seite, von der Seite der Neuapostolischen Kirche, Fehler gemacht worden.
Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus.
Das mag nun auch jeder in seinem Teil so halten. Da mag es vielleicht in der Familie Irritationen gegeben haben, ein Gegeneinander im Verhältnis zu den Eltern. Da ist vielleicht im Freundeskreis etwas vorgefallen, was man nicht verstanden hat, das einem einen Stich ins Herzen gegeben hat, über das man nicht hinwegkommt. Nehmen wir es ernst mit der Versöhnung und strecken wir die Hand dazu aus. Wenn wir uns an Christus orientieren, dann wird es uns gelingen, uns zu versöhnen.
Bron:
Gottesdienst-Bericht 24. Mai 2009
Door de berichtgeving vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk zelf over de Europese Jeugddag 2009 nam ook ik er destijds al snel kennis van dat stamapostel Leber met diens opmerking
"Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus" als het ware een daad had gesteld want de "gedane zaken" op de (tweede) Europese Informatieavond van 4 december 2007 met betrekking tot het vroeger aan geëxcommuniceerden berokkende leed hadden tot dan toe nog geen enkele keer genomen. Hoe dan ook, voor degenen die deze Informatieavond achteraf Desinformatieavond hadden genoemd leek het wel alsof "de hemel" nu toch weer van hoop vervuld kon zijn. En de aanwezige jongeren op de Europese Jeugddag 2009, van wie de meesten ook intussen wel wisten dat er aan die Informatieavond een verdacht luchtje zat, voelden zich gerustgesteld: het zou nu vast wel goed komen tussen de kerk en sommige mensen die in een grijs verleden onheus bejegend zijn.
Maar ja, toen bleef het stil; héél stil. Tot op heden. Hoe dat kan? Het is namelijk niet wáár wat stamapostel Leber had gezegd,
"Wir haben unter uns auch Vertreter der Vereinigung Apostolischer Gemeinden". (...)
Bij de Europese Jeugddag 2009 waren er dus géén vertegenwoordigers aanwezig namens (het bestuur van) de Apostolische Gemeinschaft e. V. Dit vernam ik achteraf uit de eerste hand. Onbegrijpelijk, dacht ik, dat de stamapostel desondanks die indruk heeft gewekt - wat moet dit wel betekenen voor de velen die in feite ook op 4 december 2007 al door hem waren geschoffeerd? Welnu, voor zover ik daar in de tussentijd nog wat meer zicht op heb gekregen; dit heeft betekend dat men zich méér dan ooit tevoren door het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk onbegrepen voelt en dat betrokkenen nu het liefst verder geheel en al met rust willen worden gelaten. Vandaar dat het... oorverdovend stil is geworden.
Maar hoe kan dat dan? Wie waren er op de Europese Jeugddag 2009 dan wél aanwezig waardoor stamapostel Leber zich zo euforisch uitliet en hij de "hand ten bonde" reikte? Ik zal proberen dit zo compact mogelijk uit de doeken te doen. De enorme kritiek die losbrak na de Europese Informatieavond op 4 december 2007 betrof vooral ook het feit dat er op last van stamapostel Leber bij het onderzoek naar de kerkgeschiedenis in de jaren 1938 t/m 1955 alleen schriftelijke bronnen waren geraadpleegd, en bovendien selectief. Waarom was er bijvoorbeeld niet gesproken met degenen die zelf hebben meegemaakt hoe excommunicaties in de jaren '50 van de vorige eeuw een kerkscheuring teweeg brachten? Door deze kritiek brachten stamapostel Leber en districtsapostel Brinkmann naderhand een bezoek aan enkelen van hen, die vervolgens allervriendelijkst werden uitgenodigd om in Düsseldorf op 24 mei 2009 de jeugddienst bij te wonen. Twee of drie broeders, hoewel op hoge leeftijd gekomen, gaven daarop in het licht van de juist ook van hun kant zozeer gewenste uiteindelijke verzoening gehoor aan deze uitnodiging (van districtsapostel Brinkmann), uiteraard op persoonlijke titel. Tevoren hadden zij verzocht aan hun aanwezigheid geen ruchtbaarheid te geven. Om diezelfde reden gingen zij ook niet expressief naast elkaar zitten. Tevens hadden zij gevraagd níet voor publiciteitsdoeleinden gefotografeerd te worden!
Wanneer stamapostel Leber op 24 mei 2009 diens prediking heeft afgerond, vertelt hij ter voorbereiding op de viering van het Heilig Avondmaal dat er van de zijde van de Apostolische Gemeinschaft e. V. zich onder de aanwezigen vertegenwoordigers bevinden, enzovoort. Voor de betreffende broeders is het dan echter sinds de Europese Informatieavond op 4 december 2007 nog altijd volkomen onbegrijpelijk dat er van de door apostel Drave destijds uitgebrachte rapportage met daarin akelige onwetenschappelijke conclusies in hun (!) richting door de kerkleiding nog geen punt of komma is rechtgezet. Het omstreden document werd door de kerkleiding zelfs extra op het Internet gepubliceerd. Enkele seconden later horen zij stamapostel Leber zeggen
"Wir strecken die Hand zur Versöhnung aus.", waarna de zee der vergetelheid op diens aanwijzing alles verzwolg wat de nieuw-apostolische kerkleiding dwarszat. Thuisgekomen dringt het gaandeweg tot ze door dat dit het allerlaatste was wat de kerkleiding over het verleden kwijt wilde...
Groet,
BakEenEi
Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "
Wo 02 Feb 2011, 17:14" in de thread "Elders gelezen... "
Zie aldaar ook het bericht op "
Di 05 Feb 2013, 20:24", in de thread "NAK en Wilhelm Leber (2005-2013) - Het begin van het einde"
Wat de bewuste Europese Jeugddag betreft, heb ik in andere forumbijdragen nog wel meer achtergronden die toelichting behoeven opgehelderd, maar dit terzijde. Waar het mij nu om gaat, is, dat Wilhelm Leber eenvoudig een meervoudige agenda hanteerde. Dat deed hij niet om bij wijze van spreken de kool en de geit te sparen, doch enkel en alleen om zichzelf, ambtsvoorgangers en medebestuurders uit alle macht van elke blaam verschoond te houden zodat hun aanzien en hun macht onaangetast zouden blijven, óók als dat zou meebrengen dat zielen, die ten prooi waren gevallen aan onhebbelijkheden van deze geestelijke elite, nog langer eenzaam aan hun lot zouden worden overgelaten. De kerkleiding -met louter eigen gewin voor ogen- deed dus opzettelijk geen moeite om betrokkenen te helpen.
Typerend voor die gedragslijn is ook wat men vanuit het "Netzwerk Apostolische Geschichte e.V." hieromtrent opmerkt bij "APWiki":
"Stammapostel Leber hat daher später eingeräumt, dass die Art und Weise des Vortrages sicher nicht gelungen war, hat jedoch an den inhaltlichen Darstellungen keine Abstriche gemacht." Zie onder:
Wilhelm Leber is dus bepaald niet onomstreden. Hij leeft in een
paralleluniversum. Wie hem niet op handen draagt, zal hij, wanneer het er op aankomt, laten vallen.
Zie over deze geraffineerde "zielenherder" tevens:
Groet,
TjerkB
Fragment van minuut 4:08 tot minuut 4:23
als je goed leest.
