Twee voor twaalf

[TjerkB]

@all

Wat zou de inhoud zijn geweest van deze beide enveloppen?

• 
  

[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Via het Forum van Bauke Moesker werd ongeveer drie jaar geleden de aandacht gevraagd voor het volgende:

(...)
Enkele ontmoetingen in de afgelopen veertien dagen maakten veel indruk op mij. Een zuster van in de tachtig vertelde mij hoe haar man, destijds voorganger, in de jaren '50 via de oudste in het betreffende district was uitgenodigd voor een gesprek met de apostel. Hij had er namelijk grote moeite mee dat aan zielen, die voor de Heilige Verzegeling stonden, de verplichting werd opgelegd dat zij in combinatie met de hersteld-apostolische geloofsleer ook "de Boodschap van stamapostel J.G. Bischoff" zouden aanvaarden. Daarover zou het gesprek handelen. Voordat hij zich op weg begaf naar Hilversum, waar het gesprek plaatshad, werd er thuis gebeden. Vol spanning wachtte deze zuster af tot haar man terug zou keren. In tranen kwam hij thuis. Hem was in Hilversum tijdens het gesprek met "de apostel" de deur gewezen! Korte tijd later zat er bij de post een brief. Daar stond in dat het ambt was ontbonden en dat deze voorganger was geëxcommuniceerd. "Ik heb die brief nog altijd", aldus deze zuster, eraan toevoegend: "Er zijn in die tijd in onze familie heel veel tranen gevloeid; dat mag u best weten." Haar man is al ruim twintig jaar geleden overleden, maar het verdriet en de pijn over de gebeurtenissen van weleer zijn er nog steeds. Begin oktober jl. echter vroeg ik in Mainz aan een nieuw-apostolische herder en een nieuw-apostolische opziener uit de NAK-Arbeitsgruppe Geschichte wanneer zielen, die op deze manier destijds onheus zijn bejegend, een tweede brief mogen verwachten. Nú een schrijven met een boodschap vol erbarmen! Beiden zwegen als het graf. Men sprak zelfs geen enkel woord. Tijdens een pauze in het bewuste middagprogramma, werd ik door hun gemeden. (...) Géén antwoord is uiteraard óók een antwoord. Hoe hartverscheurend deze plotselinge ervaring feitelijk ook was; ik wist genoeg. Men had zich onverzettelijk on-ver-zoen-lijk getoond. Waren zíj "de kroondragers"?! Zijn zíj "de getrouwen van Koning Jezus" en waren zíj "Zijn geliefde, geheiligde bruid"? Zie ook het redactionele bericht op "di 04 okt 2011, 15:36" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 25 Nov 2011, 18:00" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"

Naderhand kwam mij de correspondentie uit 1955 onder ogen. Nog altijd echter geeft de nieuw-apostolische kerkleiding geen krimp: men hult zich in stilzwijgen.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 10-11-2014, 22.15 uur]


@all

Dit is de bewuste en tevens laatste brief die de betreffende voorganger ontving:

• 

Zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker in dit verband tevens de thread "OPEN BRIEF aan leden Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland" (december 2012), alsmede het bericht op "Zo 04 Nov 2012, 17:31" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!".


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 12.15 uur]


@all

Maar hoe bont moet je het dan feitelijk hebben gemaakt, als een "Apostel des Heren" je nota bene vriendelijk groetend de toegang tot het "Huis des Heren" ontzegt?! Zie onder eerst het afschrift van de voorafgaande brief van de voorganger in kwestie en daaronder het schrijven van de "Godsgezant" waarop hij antwoordde:

• 
  
  Voor wie het handschrift mogelijk lastig leesbaar is - dit is de tekst:
  
  • Zeist, 12/5 ’55
    
    In antwoord op Uw schr. van 6/5 jl. bericht ik U dat
    een en ander geen wijziging in mijn besluit heeft
    gebracht. U moet niet denken dat ik dit met
    een zekere triomf zou schrijven, doch ik ben tot
    mijn besluit gekomen na veel strijd en veel
    zieletranen. Van kindsbeen af ben ik op de
    Apostolische weg. Altijd heb ik getracht in alles
    gehoorzaam te zijn en nimmer in de oppositie
    te komen. Dat ligt ook geheel niet in mijn
    aard. Bij de Lieve God is bekend dat ik met
    mijzelf een eerlijke strijd heb gestreden en niets is
    mij thans liever als een samenbinding van
    alle Geloofskinderen en ik hoop en bid Apostel
    dat die tijd niet ver af zal zijn en wij allen
    aan die heerlijke Dag der Eerste Opstanding
    met de Heer zullen mogen trekken. Ik wil
    daartoe de weg gaan die door Jezus zelf is
    uitgestippeld zonder meer en werken aan
    bereidheid mijner ziel, biddend dat ook ik eenmaal
    in genade zal worden aangenomen.
    
    Met vr. gr
  

[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Ziet u niet dat er van elke 100 schapen stilaan 99 elders een goed heenkomen aan het zoeken zijn? Vraagt u zich nooit eens af waar dat feitelijk aan kan liggen? Echtwaar niet?! Of ligt uw zelfstandige denkvermogen op aanwijzing van de tot in het absurde gezagsgetrouwe "dienaren" nu al sinds jaren op het spreekwoordelijke nachtkastje?

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Za 04 Jun 2011, 14:01" in de thread "Onverbiddelijk NAK-protocol voor ernstig zieke".

(...)
Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk? (...) In deze geloofsgemeenschap worden brandende vragen niet beantwoord en zelfs de eenvoudigste hiërarchie-gerelateerde problemen niet opgelost. Problemen dus die samenhangen met...

• [33] Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg hij hun: ‘Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten?’ [34] Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was. [35] Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: ‘Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal willen zijn en ieders dienaar.’ [36] Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: [37] ‘Wie in mijn naam één zo’n kind bij zich opneemt, neemt mij op; en wie mij opneemt, neemt niet mij op, maar hem die mij gezonden heeft.’
  
  Uit: Marcus 9 (NBV)

Voor velen is dát juist de Nieuw-Apostolische Kerk! Wie het stoort dat er alom nog zo vaak om aandacht wordt gevraagd voor wat feitelijk gedateerde zaken moesten zijn, zou zich dus wel eens mogen afvragen waaruit zijn of haar persoonlijke actieve bijdrage bestáát om deze -godgeklaagde- wantoestand de wereld uit te helpen.

Wat mij betreft mag beslist elk glas helemaal vol zijn. Maar als het halfleeg is, ligt er een uitdaging!

(...)


Uit: Bericht op "Zo 21 Sep 2014, 12:43" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

@all

Ter overweging.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Vraag: hoe zouden wij allen, uitgaande van de inhoud van het onderstaande lied, ons de praktijk van de daarin tot uitdrukking gebrachte theorie mogen voorstellen?

• 1
  Hier is Jezus, vol genade!
  kom nu naar de levensstroom!
  Hij toch effent u de paden,
  kom, o kom tot deze stroom!
  Hier welt toch de bron der genade,
  zijn ook uw zonden bloedrood;
  kom, wieg' ook zijt, Zijn genade
  schenkt u hier leven voor dood.
  
  2
  Hier is Jezus; wilt gij vrijheid,
  vrij zijn van de zondelast?
  Jezus schenkt u ware Vrijheid,
  ga tot Hem met heel uw last.
  Hier welt toch de bron der genade,
  zijn ook uw zonden bloedrood;
  kom, wieg' ook zijt, Zijn genade
  schenkt u hier leven voor dood.
  
  3
  Hier is Jezus; wilt gij reinheid,
  Vrij thans zijn van Satans macht?
  Ga tot Jezus, de verlosser,
  Hij maakt vrij u door Zijn kracht.
  Hier welt toch de bron der genade,
  zijn ook uw zonden bloedrood;
  kom, wieg' ook zijt, Zijn genade
  schenkt u hier leven voor dood.
  
  4
  Hier is Jezus; wilt gij vrede,
  vrede voor uw zondig hart?
  Hier is Jezus, uw verlosser,
  die u heelt van pijn en smart.
  Hier welt toch de bron der genade,
  zijn ook uw zonden bloedrood;
  kom, wieg' ook zijt, Zijn genade
  schenkt u hier leven voor dood.
  
  
  Bron: Lied 166, NAK-gezangboek

Overigens, de tekst uit Jesaja 66 welke apostel Bischoff op 6 mei 1955 voorhoudt aan de voorganger die hij enkele weken later zal excommuniceren, luidt als volgt:

• Bij het verlaten van de stad zien ze de lijken van hen die tegen mij in opstand kwamen: de worm die aan hen knaagt zal niet sterven, en het vuur waarin ze branden zal niet doven; ze worden verafschuwd door alles wat leeft.
  
  Uit: Jesaja 66: 24 (NBV)

[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 16.00 uur]

(...)
Met betrekking tot "Unser Treffen am 12.11.2013" werd mij vandaag als volgt nader bericht: "Unser Bischof Bruns wird an unserer Zusammenkunft teilnehmen".

(...)


Uit: Mijn bericht in deze thread op "Za 09 Nov 2013, 19:41"

@all

Inderdaad was vanavond in Bottrop de "Betonkopf" alsnog gekomen. Hij vond dat wie in de Nieuw-Apostolische Kerk terug wil keren doch van mening is destijds ten onrechte geëxcommuniceerd te zijn vanwege de "Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff", men dit aan de nieuw-apostolische kerkleiding kenbaar kan maken waarna de uitgesproken excommunicatie naar verwachting ongedaan zal worden gemaakt.

Zie verder het bericht van Het WebTeam op "Wo 21 Nov 2012, 13:55" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode".

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 13 Nov 2013, 00:29" in de thread “Versöhnung jetzt!”

@all

De onverwachte deceptie van dinsdag 12 november 2013 in Bottrop maakte vooral één ding heel erg duidelijk (met overigens de nadruk op érg): het ontbreekt de nieuw-apostolische kerkleiding aan Liefde (!) en zelfs aan "politieke moed" om in het reine te komen met zielen aan wie heel veel leed is berokkend door harteloos optreden van "hoge" "dienaren". Liever prijst men de door de jaren heen met man en macht verheerlijkte hoogwaardigheidsbekleders van weleer nog eens extra de hemel in, dan zich te bekommeren om de gemaakte en naderhand opzettelijk emotioneel verwaarloosde talrijke slachtoffers van... zinloos geestelijk geweld. Voor zover op dinsdag 12 november 2013 in Bottrop aanwezig, werden betrokkenen door de aldaar verschenen opziener nota bene plompverloren geconfronteerd met een mogelijke terugkeer in de NAK. Met die exercitie verschafte hij aan ons een compleet ontluisterende blik achter de bestuurlijke schermen. Er brak iets in mij.

Dit is geen "zaak voor de dienaren", zoals men in de Nieuw-Apostolische Kerk nogal eens pleegt te denken, doch een nijpende aangelegenheid voor wie zich een naaste wil weten van "gebrokenen van hart", van weerloze beschadigde zielen wier namen door "zegenaars" aan de Allerhoogste werden voorgedragen om (nadat ze in het ledenregister alvast waren geschrapt) tevens te worden gewist in het boek van het Lam!

• [1] Halleluja!
  Hoe goed is het te zingen voor onze God,
  hoe heerlijk hem onze lof te brengen.
  [2] De bouwer van Jeruzalem, dat is de HEER,
  hij brengt de ballingen van Israël bijeen.
  [3] Hij geneest wie gebroken zijn
  en verzorgt hun diepe wonden.
  
  Uit: Psalm 147 (NBV)
  
  
  [11] Dit zegt God, de HEER: Ik zal zelf naar mijn schapen omzien en zelf voor ze zorgen. [12] Zoals een herder naar zijn kudde op zoek gaat als zijn dieren verstrooid zijn geraakt, zo zal ik naar mijn schapen op zoek gaan en ze redden, uit alle plaatsen waarheen ze zijn verdreven op een dag van dreigende, donkere wolken. [13] Ik zal ze uit alle volken terughalen en uit alle landen bijeenbrengen, ik zal ze naar hun eigen land laten terugkeren. Op de bergen van Israël en bij de waterstromen zal ik ze weiden, overal in het land waar mensen wonen. [14] Ik zal ze laten grazen op een goede weide, ook hoog in de bergen van Israël zullen ze gras vinden; op Israëls bergen zullen ze rusten op groen grasland en in een grazige weide. [15] Ikzelf zal mijn schapen weiden en ze laten rusten – spreekt God, de HEER. [16] Ik zal naar verdwaalde dieren op zoek gaan, verjaagde dieren terughalen, gewonde dieren verbinden, zieke dieren gezond maken – maar de vette en sterke dieren zal ik doden. Ik zal ze weiden zoals het moet.
  
  Uit: Ezechiël 34 (NBV)
  
  
  [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangen zat, en om de mishandelden als om mensen die net zo’n lichaam hebben als u.
  
  Uit: Hebreeën 13 (NBV)

Toen in Bottrop de opziener in kwestie zijn betoog ten beste had gegeven, ben ik opgestaan en ik heb gezegd: "U bent abuis". Dat werd mij níet in dank afgenomen. Vervolgens ontstond er enige correspondentie (zie op dit forum de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)", vanaf mijn bericht op "Zo 12 Jan 2014, 16:36"), waarna ik het "vredesberaad" verder maar voor gezien heb gehouden.

Wat ikzelf trouwens knap kwalijk vind is, dat ons op de zondagsschool, bij het godsdienstonderwijs, het confirmatie-onderricht, of later ook bij vergaderingen over de "getuigenarbeid", nóóit iets is verteld over hoe broeders en zusters, die in feite alleen maar gewetensbezwaren hadden vanwege in dit geval de "Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff" welke destijds al snel tot een dogma was verheven, zonder pardon in de ban zijn gedaan. Maar ik had het móeten weten. (...)

"Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" moeten "de dienaren" worden "ondersteund", de "hoge(re) dienaren" extra, en hebben alle overigen "de onderste weg" te gaan! Op zijn Duits: "Nachfolge bis zuletzt". Waar slaat zoiets in 's hemelsnaam op?! Mogen wij niet allen dienen in Zijn werk?! Alleen in het kader van "rust, regelmaat en reinheid" kan er tijdelijk sprake zijn van "dienaren in ruste"! En volledigheidshalve: "hoge(re) dienaren" bestáán niet; enkel gelijkgerechtigde kinderen van één Vader. Zíjn liefde gaat uit naar elk afzonderlijk klein stukje van Zíjn Schepping. Ze zouden het wel willen, in "de kring der dienaren", om bevoorrecht te zijn.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Wat er aan de brief van 6 mei 1955 van apostel Bischoff voorafging, blijkt onder andere uit het volgende:







[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

T. Bischoff

Hoogezand, 6. Mei 1955


Hartelijke Geliefde Priester [naam]!

Uw brief heb ik ontvangen en het heeft mij zeer bedroeft van
u te vernemen hoe men ook u beinvloed heeft zoodat uw eertijds opge-
brachte geloof nu tot twijfelen is gekomen en zelf tot ongeloof is ge-
worden en men nu maar zelf maatregelen gaat nemen. Hoe verschrikkelijk
zijn daarvan toch de gevolgen. Deze kunt u lezen in Jesaja 66:24.

(...)


Afschrift uit: Bericht op "Do 30 Okt 2014, 10:20"

(...)
Overigens, de tekst uit Jesaja 66 welke apostel Bischoff op 6 mei 1955 voorhoudt aan de voorganger die hij enkele weken later zal excommuniceren, luidt als volgt:

• Bij het verlaten van de stad zien ze de lijken van hen die tegen mij in opstand kwamen: de worm die aan hen knaagt zal niet sterven, en het vuur waarin ze branden zal niet doven; ze worden verafschuwd door alles wat leeft.
  
  Uit: Jesaja 66: 24 (NBV)

(...)


Uit: Bericht op "Do 30 Okt 2014, 13:16"

@all

De tekst uit Jesaja 66 die apostel Bischoff in 1955 voorhield aan zielen die werden geëxcommuniceerd, komt begin 1956 op niet mis te verstane wijze terug in het tijdschrift "Unsere Familie". Zie onder:

• 
  
  Bron: Dieter Kastl d.d. 08-10-2014 inzake "Wenn der Stammapostel sich entschuldigt"; download bij "http://versöhnung-jetzt.de/"

De woordvoerder van de huidige stamapostel Jean-Luc Schneider, opziener Peter Johanning, stelde zich echter onlangs op het standpunt dat de kerkleiding zich al meermalen heeft verontschuldigd voor wat er mogelijk aan te merken valt op de gang van zaken rond "de Boodschap van stamapostel Johann Bischoff". Hij raadde Dieter Kastl aan daaromtrent de feiten te kennen. Deze zocht hierna tot op de bodem uit in hoeverre er tot op heden inderdaad -langs omwegen(!)- spijt is betuigd.

Kastl meldt zijn bevindingen in de bovengenoemde download "Wenn der Stammapostel sich entschuldigt" (Erinnert und nachgehackt - http://www.versoehnung-jetzt.de - 07-10.2014), maar dan blijkt dat onder de geëxcommuniceerden niemand rechtstreeks werd benaderd. De kerkleiding acteert bij voorkeur ten eigen faveure "vor der Bühne", zoals ook stamapostel Leber het deed in Düsseldorf op de Europese Jeugddag 2009, voorafgaande aan de viering van het Heilig Avondmaal.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Uit het archief...

(...)
Exact wat er in 1960 óók gebeurde met de "Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff" ...

Cognitieve dissonantie
Als mensen te maken krijgen met feiten of situaties die niet stroken met hun opvattingen dan ontstaat er een onaangenaam gevoel dat moet worden opgelost. Dan treedt er een psychologisch mechanisme in werking om die conflicterende (dissonerende) opvattingen met elkaar in overeenstemming te brengen. Dit is in de kern de theorie van de cognitieve dissonantie die in 1957 werd geformuleerd door de psycholoog Festinger. Het oplossen van innerlijke tegenstrijdigheden is een aangeboren mechanisme. Uit het dagelijkse leven zijn talrijke voorbeelden te noemen. Interessant is dat Festinger zijn theorie testte en verder uitwerkte aan de hand van een sekte. De leden van die sekte en zijn leidster waren ervan overtuigd dat de wereld aan het eind van het jaar zou vergaan door een grote vloedgolf en dat de ware gelovigen zouden worden gered door een ruimtevaartuig. Sommigen hadden hun familie verlaten en hun baan opgezegd. Festinger verwachtte dat het niet-uitkomen van de profetie een onaangenaam gevoel zou veroorzaken bij de leden. Het geloof helemaal vaarwel zeggen, was geen optie, want daarvoor waren de leden te sterk betrokken en zou een te groot (innerlijk) conflict veroorzaken. Festinger voorspelde dat de leden juist steun zouden zoeken in hun geloof en in het uitblijven van de vloedgolf en ufo het bewijs zien van hun geloofsovertuigingen. De vloedgolf bleef uit op het voorspelde uur en de leden waren erg verbaasd. Ze probeerden allerlei verklaringen hiervoor te vinden. Een paar uur nadien ontving de leidster een bericht van de buitenaardse wezens: God had besloten de aarde te sparen en niet te vernietigen. De kleine groep gelovigen had, door de hele nacht te waken, zoveel licht verspreid dat God de wereld wilde sparen. De onaangename dissonantie was hiermee opgelost.

Bron: "Het warme bad en de koude douche", een onderzoek naar misstanden in nieuwe religieuze bewegingen en de toereikendheid van het instrumentarium voor recht en zorg; pagina 105. Beke-reeks, 2013.

Zie tevens in dit verband mijn bericht op "Zo 16 Sep 2012, 15:32" in de thread "ALARM".

(...)


Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Zo 24 Nov 2013, 21:58" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960

Groet,
TjerkB


P.S.

(...)
In het bovenstaande bericht van gisteravond sprak ik van indoctrinatie. Hoezo indoctrinatie?! Ik zal proberen dit te verduidelijken. Eerst een stukje uit de Volkskrant van vanochtend, althans een tekstfragment uit een interview met de hoogleraar cognitieve neuropsychiatrie, André Aleman:

U bent zelf gelovig. Is geloven in God niet ook een soort van waan?
(lacht) "Dat kun je mij natuurlijk niet vragen, want als iemand echt een waan heeft, zal hij dat krachtig ontkennen. De psychiatrische definitie van een waan is dat je iets denkt wat niet klopt, dat andere mensen in je omgeving die waan niet delen, en dat je disfunctioneert in je dagelijkse leven.
Geloven is dan geen waan, want het grootste deel van de wereldbevolking denkt dat er iets meer is. (...) Als je de psychiatrische definitie van een waan hanteert, is atheïsme eerder een waan dan in God geloven."

Over "wanen" gesproken; gisteravond schreef ik o.a. het volgende:

• Men heeft als het ware de "firewall" uitgezet voor informatie welke langs de "geordende weg" namens God zou worden aangereikt. Hierdoor is men ontvankelijk geworden voor waandenkbeelden, zoals het idee van extra goddelijke gaven waarover kerkelijke ambtsdragers zouden beschikken naarmate men in het "werk Gods" een "hogere dienaar" is.

André Aleman zegt hierover nu: "De psychiatrische definitie van een waan is dat je iets denkt wat niet klopt, dat andere mensen in je omgeving die waan niet delen, en dat je disfunctioneert in je dagelijkse leven." De vraag komt dus op: in hoeverre disfunctioneren nieuw-apostolische gelovigen c.q. "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk (door waandenkbeelden die het gevolg zijn van indoctrinatie) mogelijk in hun dagelijkse leven?

Hier roept de ene vraag alweer de volgende vraag op want wanneer dient te worden gesproken van "disfunctioneren"? Bij disfunctioneren valt in deze samenhang te denken aan het onder de druk van de omstandigheden moeten ontwikkelen van meerdere identiteiten die met elkaar níet (!) te rijmen zijn. Zoiets gebeurt niet een-twee-drie maar juist vrijwel ongemerkt in een ondermijnend proces van jaren. Het ondermijnt iemands gezondheid doordat men onverenigbare realiteiten op één lijn moet krijgen, wat uiteraard alleen maar kan door daartussenin zelf een verwrongen persoon te worden. Men geraakt dus in een hoogst ongemakkelijke toestand, waarbij je als het ware gedurig twee gezichten moet kunnen laten zien, of zelfs nog méér. De ene werkelijkheid mag in de andere werkelijkheid niet bestaan. Continu moet je blijven switchen tussen werelden van verschil (!), en dat moet je voor je meest nabije naasten zo veel mogelijk verborgen weten te houden. Dat knaagt aan je gezondheid maar dat wil je zelf niet weten! Je wilt het bij wijze van spreken pas weten wanneer ooit de wal het schip zal keren. En hoe komt dat? Precies: je bent geïndoctrineerd. Je hebt geen gezonde zelfreflectie meer.

Dit is m.i. op het ogenblik de toestand waarin in ons land de hoogste dienaren zichzelf hebben gemanoeuvreerd. Dat het bij hen nu zo uit de hand heeft kunnen lopen komt doordat óók in ieders omgeving het waandenkbeeld (!) kon postvatten dat God het allemaal zó zou hebben gewild. Helaas; om de dooie dood niet!! Dienaren in Zijn werk hoefden helemaal geen concernleiders te worden; ze hoefden helemaal niet twee, drie of tien petten op te krijgen, enzovoort. Dit hele fenomeen legt in de Nieuw-Apostolische Kerk meteen ook de zwakste schakel bloot. Degenen namelijk die er wat van konden zeggen, ja, sterker nog, die er wat van móesten zeggen, zoals in dit geval met name ook de districtsvoorgangers; díegenen laten het afweten want de betrokkenen zijn evenzeer gebrainwasht! Het beste zou zijn dat de gezinsleden (!) van al deze "hoge dienaren" krachtdadig ingrijpen. Dan is er voor hun dierbaren tenminste nog een leven ná dit gekunstelde bestaan... Doet niemand wat en alles zou bij het oude blijven, dan eindigt de geloofsweg met tandengeknars.

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht door BakEenEi op "Wo 16 Feb 2011, 13:38" in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering".

@all

"We kunnen ons hartstochtelijk inzetten voor een goede zaak," zo las ik in een tijdschrift dat onlangs ergens op tafel lag, gevolgd door: "maar de drang om onszelf te profileren ten koste van anderen kan al even hartstochtelijk zijn". In het bewuste artikel handelde het erover dat één van de basisbehoeften van de mens "erkenning" is. Doch om echt iets moois te kunnen laten ontstaan dienen verstand en hartstocht samen op te trekken, wat tevens helpt om conflicten te voorkomen. Conflicten die maken dat mensen zich in hun eer aangetast voelen. Weg is dan de erkenning! Hierbij valt trouwens wel te onderscheiden of het gaat om het eventuele verlies van de waardering voor wie je bent, of -enkel- om het eventuele verlies van de waardering voor wat je vanuit een zekere hoedanigheid in een bepaalde setting doet; óf juist om allebei wanneer voor menigeen waarschijnlijk het spreekwoordelijke doek valt. Stel dat dit in iemands leven gebeurt, dacht ik; zouden mensen dan nog steeds vinden dat zij zichzelf zijn (geweest)? Wie wil er nu toch immers op zo'n manier worden afgestraft? Ben je in zo'n bizarre rotsituatie niet -bij nader inzien- van jezelf ongelofelijk vervreemd geraakt?

In de hierboven aangehaalde forumbijdrage betrof het díe vervreemding. Vervreemding haalt je uit je kracht. Vervreemding houdt voldoening bij je weg. Maar waar ging het hier mis? Hoe kunnen de gebeurtenissen toch zó met je aan de haal gaan, dat je achteraf de haren wel zowat uit je hoofd wilt trekken omdat je niet op een aantal schreden terug kunt keren? In welke identiteit heb je je ontwikkeld, terwijl je gaandeweg alleen nog maar een rol speelde, óók voor jezelf. Waarom wist je je eenzaamheid ondertussen zo goed te verbergen, óók voor jezelf! Wat waren nog méér tekenen die je niet had mogen negeren? Waarom, waardoor verloor je de menselijke maat uit het oog, niet alleen voor jezelf... Welke motieven hadden bij jou nooit mogen gaan overheersen? Waarom deden anderen niks om de ellende waar je nu middenin zit, te beperken? Of sterker nog, te voorkomen! Of nóg sterker: waarom stond jij dit die anderen niet toe?!

Bij het vele wat ik op de diverse (buitenlandse) fora op het Internet in de achterliggende jaren over de Nieuw-Apostolische Kerk heb gelezen, over hoe gelovigen zich niet meer herkennen in wat voor hen wel degelijk ooit het werk Gods belichaamde, over hoe niet zelden ook hun inzet was misbruikt, over hoe men ten prooi viel aan het in allerlei opzichten vermeende zwaarwichtige belang van middelen tegenover de ten hemel schreiende futiliteit van heel wat doelen, raakte ik steeds meer doordrongen van de absurditeit die zich hierbij liet ontvouwen. Hoe kunnen de verantwoordelijken in deze kerk, onhebbelijk als ze zijn, anderen zoveel onrecht aandoen? Hoe verantwoordelijk ben je dan in godsnaam; in de verbondenheid zeker met de stamapostel en als hoge vertegenwoordiger van het hemelrijk... Of lijd je dan gewoon aan een kwalijk verbrokkeld bewustzijn? Aan zelfoverschatting? Door welke waandenkbeelden liet je je zo graag betoveren?

Een te naïef vertrouwen in wat moet doorgaan voor "goede werken" maakt méér kapot dan ons allen lief zal zijn. Het roer bij wie zich in de Nieuw-Apostolische Kerk nog niet gealarmeerd voelde, moet radicaal om!

(...)


Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Zo 16 Sep 2012, 16:32" in de thread "ALARM"