De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
Chi schreef:
De verwarring zit hem er volgens mij in dat het evangelie zichzelf lijkt tegen te spreken.
Bij deze leg ik de klemtoon op 'líjkt'.
Vraag
TjerkB schreef:
'Ik begrijp NIET dat talloze anderen ermee kunnen leven.'
Antwoord
TjerkB schreef:
[29] Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, [30] want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Ik begrijp het ook niet en toch weer wel. Vandaar dat ik voor mijzelf onder woorden heb proberen te brengen wat hier aan de hand is. Hoewel het met woorden moeilijk is uit te leggen. Misschien herhaal ik jouw woorden, misschien zorg ik voor nog meer verwarring. Ik denk dat woorden sowieso vaak voor verwarring zorgen maar ik probeer het toch te verduidelijken.
Dus: zachtmoedig en nederig van hart als antwoord op juk en last
Zachtmoedig wat is de definitie & betekenis
Het woord 'zachtmoedig' verwijst naar een karaktertrek die getuigt van vriendelijkheid en goeiigheid. Iemand die zachtmoedig is, heeft een vriendelijk karakter en is zacht van aard. Zachtmoedige personen zullen een ander nooit opzettelijk schade berokkenen, aangezien dat tegen hun zachtmoedige aard indruist.
Personen die zachtmoedig zijn, zijn meegaand en welwillend. Ze zullen niet snel op hun strepen gaan staan en zullen problemen altijd vriendelijk en in goede verstandhouding proberen op te lossen. Door deze meegaandheid en welwillendheid zal een zachtmoedig persoon dan ook niet snel in een situatie van ruzie terechtkomen. Een zachtmoedig karakter wordt over het algemeen als positief ervaren door de omgeving.
De term zachtmoedig wordt ook veel gebruikt in het christelijke geloof, dat veel waarde hecht aan zachtmoedigheid. Zo is opgetekend dat Jezus en God beide zachtmoedig zijn, maar ook staat in het nieuwe testament dat Jezus sprak: "Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven."
bron
Nederigheid
Filippenzen 2:3
Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf.
Rom 12:16
Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht.
“Nederigheid helpt iemand om als zachte klei in Gods handen te zijn, iemand die hij kan kneden tot een bruikbaar vat; de hoogmoedigen daarentegen zijn als droge, harde klei die alleen nog maar gebroken kan worden.”
Een interessant stuk over nederigheid en trots
Meegaandheid – eigenschap van een zachtmoedige
Meegaand, een woord met tegenstrijdige ladingen.
Betekenis: bereid je aan te passen aan anderen/ bereidwillig/ onderworpen/ toegeeflijk etc.
Impliceert: nederigheid, bescheidenheid
Betekenis: oppervlakkig/ gedwee
Impliceert: onverschilligheid
Lukas 16:13
Geen enkele knecht kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon.
2 Tim. 2:19
Laat ieder die de naam van de Heer noemt, onrecht uit de weg gaan
Meegaand, met wie ga je mee? De onverschillige waait met alle winden mee en komt onvermijdelijk uit bij onrecht. De nederige geeft acht op commentaar, neemt advies ter harte en voorkomt daarmee onrecht.
De boodschap in de bijbel luidt om meegaand te zijn in betekenis van bescheidenheid, niet in de zin van onverschilligheid.
De meeste nak-leden zijn er op het oog hardnekkig van doordrongen (lees: gehersenspoeld) dat zachtmoedige mensen niet confronteren, dat zij bij voorbaat elk conflict uit de weg gaan. Dit is onterecht. Hierin zit de clou van de hersenspoeling door de dwaalleraren.
2 Tim. 2
24 Een dienaar van de Heer moet geen ruzie maken, maar voor iedereen vriendelijk zijn; hij moet een goede leraar zijn en een verdraagzaam mens
25 en zijn tegenstanders zachtmoedig terecht wijzen. Dan brengt de Heer hen misschien tot inkeer, zodat zij de waarheid leren kennen
26 en ontsnappen uit de valstrik van de duivel, die hen levend gevangen heeft genomen en hen dwingt zijn wil te doen.
bron
Niet gewend met conflictsituaties om te gaan mist men de kracht om een ander dringend doch vriendelijk terecht te wijzen. Men is een deel van hun persoonlijkheid afgenomen. Gedwee volgen is wat resteert.
De meeste actieve leden zijn toch wel meegaand, welwillend en vriendelijk (zachtmoedig). Tot het moment dat je ze vertelt over het onrecht wat er in 'hun' kerk gebeurt, dan zijn ze een stuk minder meegaand. Dan lijken ze in plaats van nederig van hart weleens hard van steen (onverschillig). Men is gehecht aan de groep en ziet anderen als buitenstaanders. Men ziet een 'aanval op de groep', in de praktijk vaak een goed bedoeld advies, als een aanval op hunzelf. Hoewel ik niet twijfel aan de goede intenties bij velen, hebben ze zelf niet door hoe hoogmoedig ze lijken te zijn. Ze gaan dan mee het het onrecht (de mammon) en laten de nederigheid om jouw goed bedoelde advies ter harte te nemen vallen.
Men lijkt dan hoogmoedig geworden, trots. Dit komt door dwaalleraren en het woekert voort als een gezwel. Dit gezwel is het systeem, met hogere en nog hogere 'dienaren'. Men wordt voorgehouden dat men hun best moet doen om voor vol te worden aangezien. Daarmee erkennen zij de grootsheid van God's liefde niet.
Over het algemeen kan je stellen dat zachtmoedige en nederige mensen niet bepaald zijn gediend van overheersing of onrecht. Indien zachtmoedige mensen in aanraking komen met onrecht moet er haast wel een knetterend gewetensconflict ontstaan. Kiest men voor behoud van vriendelijkheid en meegaandheid boven het aangaan van een conflict met dader (Stockholm syndroom*), dan wordt men door de buitenstaander gezien als onverschillig. Het kan een opkropping van woede, negatieve energie veroorzaken, dat zal voortwoekeren als een gezwel. Cognitieve dissonantie is de term voor het uitschakelen van het gevoel dat dan ontstaat. Dit gaat van hartelijk naar harteloos, hard.
Gaat men de confrontatie aan, dan lijkt men in de ogen van de sekte-leden hard en niet meer zachtmoedig, terwijl men in feite hart voor de zaak en voor een ander heeft.
De (midden)weg is vriendelijk blijven confronteren, een beetje van beide dus. Maar kan dat wel? Het evangelie leert ons dat met behulp van Jezus ontzettend veel mogelijk is, als God dat wil. Dit is ook hoe jij het doet TjerkB, knap. Ik kan me jouw onbegrip goed voorstellen. Ik zou soms het liefst een paar van die lui even een harde klap op hun kanus willen aanbieden. Maar dit typen lucht al op, ik hoop dan ook niet dat het verwijderd wordt. Vandaar dat er in de bijbel staat, ga onrecht uit de weg, luister niet naar dwaalleraren, laat staan citeer ze, lijkt mij, voordat je zelf door onbegrip wordt bevangen. God's wegen zijn ondoorgrondelijk. Behoudt het goede, Jezus' juk is zacht en Jezus' last is licht en Jezus is het Licht zelf.
* Het Stockholmsyndroom is het psychologisch verschijnsel dat soms optreedt tijdens een gijzeling. De gegijzelde krijgt sympathie voor de gijzelnemer en identificeert zich met hem.
De verwarring zit hem er volgens mij in dat het evangelie zichzelf lijkt tegen te spreken.
Bij deze leg ik de klemtoon op 'líjkt'.
Vraag
TjerkB schreef:
'Ik begrijp NIET dat talloze anderen ermee kunnen leven.'
Antwoord
TjerkB schreef:
[29] Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, [30] want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’
Ik begrijp het ook niet en toch weer wel. Vandaar dat ik voor mijzelf onder woorden heb proberen te brengen wat hier aan de hand is. Hoewel het met woorden moeilijk is uit te leggen. Misschien herhaal ik jouw woorden, misschien zorg ik voor nog meer verwarring. Ik denk dat woorden sowieso vaak voor verwarring zorgen maar ik probeer het toch te verduidelijken.
Dus: zachtmoedig en nederig van hart als antwoord op juk en last
Zachtmoedig wat is de definitie & betekenis
Het woord 'zachtmoedig' verwijst naar een karaktertrek die getuigt van vriendelijkheid en goeiigheid. Iemand die zachtmoedig is, heeft een vriendelijk karakter en is zacht van aard. Zachtmoedige personen zullen een ander nooit opzettelijk schade berokkenen, aangezien dat tegen hun zachtmoedige aard indruist.
Personen die zachtmoedig zijn, zijn meegaand en welwillend. Ze zullen niet snel op hun strepen gaan staan en zullen problemen altijd vriendelijk en in goede verstandhouding proberen op te lossen. Door deze meegaandheid en welwillendheid zal een zachtmoedig persoon dan ook niet snel in een situatie van ruzie terechtkomen. Een zachtmoedig karakter wordt over het algemeen als positief ervaren door de omgeving.
De term zachtmoedig wordt ook veel gebruikt in het christelijke geloof, dat veel waarde hecht aan zachtmoedigheid. Zo is opgetekend dat Jezus en God beide zachtmoedig zijn, maar ook staat in het nieuwe testament dat Jezus sprak: "Zalig de zachtmoedigen, want zij zullen de aarde beërven."
bron
Nederigheid
Filippenzen 2:3
Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf.
Rom 12:16
Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht.
“Nederigheid helpt iemand om als zachte klei in Gods handen te zijn, iemand die hij kan kneden tot een bruikbaar vat; de hoogmoedigen daarentegen zijn als droge, harde klei die alleen nog maar gebroken kan worden.”
Een interessant stuk over nederigheid en trots
Meegaandheid – eigenschap van een zachtmoedige
Meegaand, een woord met tegenstrijdige ladingen.
Betekenis: bereid je aan te passen aan anderen/ bereidwillig/ onderworpen/ toegeeflijk etc.
Impliceert: nederigheid, bescheidenheid
Betekenis: oppervlakkig/ gedwee
Impliceert: onverschilligheid
Lukas 16:13
Geen enkele knecht kan twee heren dienen: hij zal de eerste haten en de tweede liefhebben, of hij zal juist toegewijd zijn aan de ene en de andere verachten. Jullie kunnen niet God dienen én de mammon.
2 Tim. 2:19
Laat ieder die de naam van de Heer noemt, onrecht uit de weg gaan
Meegaand, met wie ga je mee? De onverschillige waait met alle winden mee en komt onvermijdelijk uit bij onrecht. De nederige geeft acht op commentaar, neemt advies ter harte en voorkomt daarmee onrecht.
De boodschap in de bijbel luidt om meegaand te zijn in betekenis van bescheidenheid, niet in de zin van onverschilligheid.
De meeste nak-leden zijn er op het oog hardnekkig van doordrongen (lees: gehersenspoeld) dat zachtmoedige mensen niet confronteren, dat zij bij voorbaat elk conflict uit de weg gaan. Dit is onterecht. Hierin zit de clou van de hersenspoeling door de dwaalleraren.
2 Tim. 2
24 Een dienaar van de Heer moet geen ruzie maken, maar voor iedereen vriendelijk zijn; hij moet een goede leraar zijn en een verdraagzaam mens
25 en zijn tegenstanders zachtmoedig terecht wijzen. Dan brengt de Heer hen misschien tot inkeer, zodat zij de waarheid leren kennen
26 en ontsnappen uit de valstrik van de duivel, die hen levend gevangen heeft genomen en hen dwingt zijn wil te doen.
bron
Niet gewend met conflictsituaties om te gaan mist men de kracht om een ander dringend doch vriendelijk terecht te wijzen. Men is een deel van hun persoonlijkheid afgenomen. Gedwee volgen is wat resteert.
De meeste actieve leden zijn toch wel meegaand, welwillend en vriendelijk (zachtmoedig). Tot het moment dat je ze vertelt over het onrecht wat er in 'hun' kerk gebeurt, dan zijn ze een stuk minder meegaand. Dan lijken ze in plaats van nederig van hart weleens hard van steen (onverschillig). Men is gehecht aan de groep en ziet anderen als buitenstaanders. Men ziet een 'aanval op de groep', in de praktijk vaak een goed bedoeld advies, als een aanval op hunzelf. Hoewel ik niet twijfel aan de goede intenties bij velen, hebben ze zelf niet door hoe hoogmoedig ze lijken te zijn. Ze gaan dan mee het het onrecht (de mammon) en laten de nederigheid om jouw goed bedoelde advies ter harte te nemen vallen.
Men lijkt dan hoogmoedig geworden, trots. Dit komt door dwaalleraren en het woekert voort als een gezwel. Dit gezwel is het systeem, met hogere en nog hogere 'dienaren'. Men wordt voorgehouden dat men hun best moet doen om voor vol te worden aangezien. Daarmee erkennen zij de grootsheid van God's liefde niet.
Over het algemeen kan je stellen dat zachtmoedige en nederige mensen niet bepaald zijn gediend van overheersing of onrecht. Indien zachtmoedige mensen in aanraking komen met onrecht moet er haast wel een knetterend gewetensconflict ontstaan. Kiest men voor behoud van vriendelijkheid en meegaandheid boven het aangaan van een conflict met dader (Stockholm syndroom*), dan wordt men door de buitenstaander gezien als onverschillig. Het kan een opkropping van woede, negatieve energie veroorzaken, dat zal voortwoekeren als een gezwel. Cognitieve dissonantie is de term voor het uitschakelen van het gevoel dat dan ontstaat. Dit gaat van hartelijk naar harteloos, hard.
Gaat men de confrontatie aan, dan lijkt men in de ogen van de sekte-leden hard en niet meer zachtmoedig, terwijl men in feite hart voor de zaak en voor een ander heeft.
De (midden)weg is vriendelijk blijven confronteren, een beetje van beide dus. Maar kan dat wel? Het evangelie leert ons dat met behulp van Jezus ontzettend veel mogelijk is, als God dat wil. Dit is ook hoe jij het doet TjerkB, knap. Ik kan me jouw onbegrip goed voorstellen. Ik zou soms het liefst een paar van die lui even een harde klap op hun kanus willen aanbieden. Maar dit typen lucht al op, ik hoop dan ook niet dat het verwijderd wordt. Vandaar dat er in de bijbel staat, ga onrecht uit de weg, luister niet naar dwaalleraren, laat staan citeer ze, lijkt mij, voordat je zelf door onbegrip wordt bevangen. God's wegen zijn ondoorgrondelijk. Behoudt het goede, Jezus' juk is zacht en Jezus' last is licht en Jezus is het Licht zelf.
* Het Stockholmsyndroom is het psychologisch verschijnsel dat soms optreedt tijdens een gijzeling. De gegijzelde krijgt sympathie voor de gijzelnemer en identificeert zich met hem.
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
Chi schreef: ↑ma 29 aug 2016, 20:12(...)
Over het algemeen kan je stellen dat zachtmoedige en nederige mensen niet bepaald zijn gediend van overheersing of onrecht. Indien zachtmoedige mensen in aanraking komen met onrecht moet er haast wel een knetterend gewetensconflict ontstaan. Kiest men voor behoud van vriendelijkheid en meegaandheid boven het aangaan van een conflict met dader (Stockholm syndroom*), dan wordt men door de buitenstaander gezien als onverschillig. Het kan een opkropping van woede, negatieve energie veroorzaken, dat zal voortwoekeren als een gezwel. Cognitieve dissonantie is de term voor het uitschakelen van het gevoel dat dan ontstaat. Dit gaat van hartelijk naar harteloos, hard.
Gaat men de confrontatie aan, dan lijkt men in de ogen van de sekte-leden hard en niet meer zachtmoedig, terwijl men in feite hart voor de zaak en voor een ander heeft.
De (midden)weg is vriendelijk blijven confronteren, een beetje van beide dus. Maar kan dat wel? Het evangelie leert ons dat met behulp van Jezus ontzettend veel mogelijk is, als God dat wil. Dit is ook hoe jij het doet TjerkB, knap. Ik kan me jouw onbegrip goed voorstellen.
(...)
@Chi
Met terugwerkende kracht wil ik je dankzeggen voor de bovenstaande forumbijdrage! Ik snap niet waarom ik er niet eerder al op antwoordde...
Je gaf nauwkeurig aan waar voor mij de pijn zit! Doordat ik werkzaam was op het bureau van de Centrale Administratie, ontvouwde zich voor mij een geheel andere dimensie van de nieuw-apostolische geloofspraktijk dan wat mijn beeld daarvan was toen ik alleen nog maar, zij het met hart en ziel, betrokken was bij het gemeenteleven, doch zonder al een blik achter de schermen. Mijn dienstverband ontaardde in "tropenjaren":
BakEenEi schreef: ↑zo 19 mei 2013, 17:48(...)
Toen ik las hoe stamapostel Leber op 9 mei 2010 apostel Walter Drave zowat de hemel in had geprezen omdat deze zo goed kon "aufschauen", schoot mij onmiddellijk het hieronder beschreven voorval te binnen:
Zó werd op het bureau van de Centrale Administratie bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland de kadaverdiscipline "subtiel" afgedwongen. Let wel: dit is één voorval - uit een reeks van mensonterende incidenten.BakEenEi schreef:(...)
Eén van mijn collega's op de C.A. had zich op zekere dag niet dankbaar genoeg getoond, zodat hem prompt door de districtsapostel werd voorgehouden dat het niet verkeerd zou zijn als hij eens een poosje in een rolstoel moest zitten! Hij was er helemaal kapot van. Op mijn vraag wat hij de "Godsgezant" recht voor zijn raap had geantwoord, begreep ik dat het mijn collega... aan woorden had ontbroken. Enige tijd later stond ik 's middags tegen zessen op het punt om naar huis te gaan, toen ook mij in de gauwigheid door betrokkene een spiegel zou worden voorgehouden. Dat heb ik toen wel even anders opgelost! In een flits zag ik op de balie bij de receptie een doos hosties staan, welke ik -in plaats van gevoelens van verschuldigde eerbied, of gewoon een bal- subiet terugkaatste. Op slag was dit het resultaat van een reeks van schofferingen. (...)
Nee, over ons kon niet naar Huis worden geschreven. Wij konden niet in de schaduw staan van de dienstwillige dienstknechten bij de Verwaltungen in Bremen en Hamburg. Daar kon men "aufschauen" als geen ander.
(...)
Uit: Mijn bericht op "Zo 30 Dec 2012, 21:52" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
Het waren tropenjaren.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "19 mei 2013, 17:48", in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem"
Zie verder mijn forumbijdrage op "za 07 nov 2015, 19:13" in de thread "Gebakken lucht"
Ik denk dat velen zich in de loop der tijd wel hebben afgevraagd waarom hier het forumberaad, zoals ik het soms omschreef, nooit écht ophield. Welnu, de verklaring daarvoor is eenvoudig dat misbruik nóóit went. Wie bijvoorbeeld in zijn of haar omgeving meemaakt dat kinderen worden mishandeld, zal daar toch nóóit aan kunnen wennen? Telkens opnieuw wanneer je ermee wordt geconfronteerd, snijdt zoiets m.i. door je ziel.
In de Nieuw-Apostolische Kerk echter stak men geregeld geen hand uit wanneer zielen middenin de gemeenschap (!) onrecht werd aangedaan. Ik begreep níets van de gelatenheid waarmee andere gemeenteleden zich dit in talrijke gevallen lieten welgevallen, alsof het ver van hun bed was. In mijn eigen situatie ging dit uiteindelijk ook zó ver dat ik mij er als volgt over uitliet - niemand reikte daarna alsnog een helpende hand...
TjerkB schreef: ↑ma 12 okt 2020, 16:21(...)
P.S. Op 1 oktober 2002 schreef ik o.a. het volgende aan een districtsoudste:
Hij was bepaald niet de eerste die een toch écht alarmerend bericht voor kennisgeving aannam. In de jaren '90 namelijk vond er bijvoorbeeld een verplichte zgn. risico-inventarisatie plaats door de Arbodienst. De eveneens alarmerende conclusies werden gedeeld met een bestuurslid, waarna er níets veranderde. Kennelijk wilde de betrokkene geen ongenoegen riskeren met districtsapostel Pos...
- Stamapostel Schmidt sprak eens over een eersteklas sfeer. Op de C.A., waar ik van 1985 tot 2000 werkzaam was, was uiteindelijk de collegialiteit te gronde gericht en het klimaat verdorven. Ik spreek hier uit eigen ervaring. Op de C.A. functioneerde een klein team van medewerkers. Van meer dan de helft van mijn collega's heb ik persoonlijk vernomen dat zij in de loop van de jaren door één van de Apostelen zijn verwezen naar een psycholoog of psychiater. Ook mij werd aangeraden bij de Riagg in behandeling te gaan. In eerste instantie wilde ik de raad van een Apostel des Heren niet in de wind slaan, maar later kreeg ik sterk het gevoel dat betrokkene zich beter zelf eens kon laten onderzoeken.
Onder een eersteklas sfeer in de Nieuw-Apostolische Kerk versta ik dat alle anderen, met inbegrip van andersdenkenden, op gelijkwaardige wijze worden bejegend. Respect dient ondeelbaar te zijn.
TjerkB schreef: ↑ma 28 nov 2016, 14:00 (...)(...)Redactie schreef:(...)
Ruimte voor een tegengeluid was er in elk geval niet. Toen een deskundige bij een Arbodienst mij namelijk eens vertelde dat bij de Nieuw-Apostolische Kerk medewerkers uit hun kracht worden gehaald, realiseerde ik mij dat deze ervaring zich pertinent níet zou lenen voor de rubriek "Uit onze doorlevingen". Ik moest deze wetenschap dus voor mijzelf houden, al gaf ik de opmerking door aan een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" die er daarna (uiteraard) niets mee deed - zoals men nimmer (!) iets deed met wat nieuw-apostolische kinderen Gods op zo'n manier kon dwarszitten. Wij waren immers "op de weg ten leven, die een school der vorming is". Dan zoek je het onder belastende omstandigheden zelf maar uit. Dan leer je maar van wat anderen fout doen. Dan ondersteun je dezulken maar. Dan bid je maar voor ze. En dan snap je dat jezelf ook niet zonder fouten bent. Punt.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 07 Jul 2012, 13:18", in de thread "Uit onze doorlevingen"
Zie verder het bericht op "Za 23 Jan 2016, 16:11" in de thread "Overeenstemming van denken en handelen",
alsmede het bericht op "Vr 29 Jan 2016, 23:15" in de thread "Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken" en het bericht op "Za 05 Nov 2016, 10:18" in de thread "Wat is een sekte?"Met die bewuste uitspraak van Peter Klene was ik het vanzelf niet eens. Ik vroeg hem dan ook deze aangelegenheid ter beoordeling voor te leggen aan alle leden van zowel het bestuur als van de zgn. landelijke vergadering bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Dat weigerde hij. Later kapten ook nog districtsapostel Brinkmann en stamapostel Leber bij mij de correspondentie af...TjerkB schreef: ↑do 07 mei 2020, 13:00 (...)
De NAK-apostel Peter Klene vond achteraf dat ik hierover mijn mond moest houden want volgens hem was de kwestie... verjaard!! Wat dat betreft gaat apostel Bert Wiegman bij het Apostolisch Genootschap met de tussenkomst van het bureau Dialogue nu in elk geval één stap verder. Doch nogmaals: het betreft hier pure psychiatrie. Vreemd dat i.c. ook de medicus Wiegman de diagnose heeft gemist.
(...)
Vogelfrei schreef:(...)
Es war mir von Bezirksapostel Pos damals nicht erlaubt, obwohl ich in der Verwaltung arbeitete als Finanzbuchhalter, dass ich mich beschäftigte mit der Bilanzierung in Bezug auf Missionsarbeiten in Surinam, teilweise nicht mit der Gehaltsliste und nicht mit der Überprüfung von Baukosten. Diese Arbeiten behielt er nur für sich. Auch durfte ich keine Kontakte pflegen mit Kollegen in anderen Kirchenverwaltungen. Und im Zeitschrift Unsere Familie las ich in der Regel wie bei uns das jährliche Dankoffer verwendet wäre. Als uns von einem großen Finanzinstitut slechtes Software geliefert wurde für die Abo-Verwaltung der niederländischen Ausgabe des Zeitschriftes "Unsere Familie", erlaubte der Bezirksapostel nicht einen Anwalt einzuschalten: "Wir sind eine Kirche - wir üben also keine Klagen aus". Hunderte von Überstunden, um die Schwierigkeiten zu bewältigen, hatte ich ehrenamtlich ein zu bringen. Ich kündigte in 1999 weil auch unter Bezirksapostel De Bruijn eine notwendige Reorganisation nicht stattfand.
(...)
Uit: Bericht op "06.08.2014, 21:51" bij "Glaubensforum24", in de thread "NAK NRW/Niederlande und der Fall Rohn".
Het bovenstaande maakt het daarom waarschijnlijk begrijpelijker om welke reden het feitelijk was dat ik voordien al eens het volgende schreef:
Redactie schreef:(...)
"Dat went nooit." Waar zou dat vandaan komen, ergens niet aan te zullen wennen? Ik herinnerde mij een recent gesprek over hoe er in ons land alom positieve ervaringen worden opgedaan met het weghalen van nutteloze verkeersborden. Zoek maar eens bij Google op "overbodige verkeersborden weg". Ook kwam de gedachte op aan een vroegere buurman, die vaak in de tuin zat en dan aan het schrijven was. Jaren later ontdekte ik waarover het ging, toen een tentamen handelde over één van diens boeken. Daarin werd o.a. de geschiedenis beschreven van de psychiatrie in het Belgische plaatsje Geel. Hier namelijk vervulde vroeger de locale bevolking een werkelijk prachtige rol bij de zorg voor naasten met op dat gebied een hulpvraag. Zoek evt. bij Google op "psychiatrie Geel". Ik hield het met al deze associaties nu maar voor gezien toen ik stuitte op jeugdervaringen met de politie in combinatie met het fenomeen "Verboden zich op het gras te bevinden":
Wat ik ermee wil zeggen, is dit: hoe ver kun je soms -met zijn allen- zijn afgedwaald van wat feitelijk de kern is van het apostolische werk?! Wie de samenvatting die Jezus Christus gaf van alle geboden, destijds in de samenleving, te ver terugvoert in de geschiedenis, mag denken aan de behoeftepiramide van Maslow!
Bron: "Verboden zich op het gras te begeven" (BG PM2/820), politieke prent van Peter van Straaten, Het Persmuseum
(...)
Uit: Bericht het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Di 14 Feb 2012, 14:53", in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk"
Dus, juist omdat het óók voor mij nóóit went als zielen emotioneel onder de voet worden gelopen, door toedoen van "dienaren" nog wel (en met de kennelijke gedoogsteun van ongelofelijk veel handlangers), zonder dat er op het slagveld ooit iemand een hand naar slachtoffers uitsteekt wat het verborgen leed uiteraard niet kleiner maakt; juist daarom klom ik in de pen terwijl ik tot op de bodem uitzocht hoe het allemaal werkte:
- TjerkB schreef: ↑wo 03 nov 2021, 18:03(...)
God was de Liefde, althans, zolang de apostel maar zag dat je met "een fijne aanbieding" én gehoorzaam "in de navolging" bleef staan. Sommigen werden stilletjes gediskwalificeerd zonder ooit te weten te komen, waardoor dat zo was gekomen. Of dit nu een freudiaanse verspreking mag heten, weet ik niet, maar de districtsapostel Pos in ruste lichtte hierover eens een tipje op van de sluiter door bijna smalend te vertellen hoe hij op een zaterdag, tezamen met de toenmalige districtsapostel Schumacher, bij twee ambtsdragers speciaal nog langs het huis was gereden want ze vroegen zich af wie van beiden de volgende dag in de bewuste gemeente het best de nieuwe voorganger kon worden. De tuinverzorging gaf de doorslag. De moraal van het verhaal was kennelijk: God ziet het hart aan; wij de tuin. Deze en talrijke andere -pijnlijke- voorvallen die mij niet ontgingen legden voor mij uiteindelijk een ontluisterende werkelijkheid bloot van wat ik voor mijzelf maar ambtelijke willekeur heb genoemd. Sommigen werden opgehemeld; anderen op een zijspoor gerangeerd.
In dit verband herinner ik mij ook het onderstaande:
Redactie schreef: ↑do 04 jul 2013, 19:10(...)
Onderschat de kadaverdiscipline bij de Nieuw-Apostolische Kerk niet. Zo had districtsapostel Pos de gewoonte om wie aan hem een openhartige brief stuurde met kritiek op een kerkelijke ambtsdrager, hij die brief ongevraagd voor commentaar aan de desbetreffende "dienaar" doorstuurde - om maar even één enkel voorbeeld te noemen. Met andere woorden: waag het niet een naaste verdacht te maken want ik verraad je. Daarna kreeg steevast de "dienaar" bij hem het voordeel van de twijfel. (...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 04 Jul 2013, 19:10", in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
Als je zoiets nietsvermoedend niet één keer meemaakt, maar stilaan -tegen wil en dank- een rode draad erin ontdekt, word je in het gunstigste geval in de Nieuw-Apostolische Kerk achter het behang geplakt. In mijn geval echter werd ik achteraf levend dood verklaard. Wellicht ten overvloede: de Nieuw-Apostolische Kerk kent géén klachtenregeling, heeft géén vertrouwenspersoon of Raad van Toezicht. Hierdoor valt het ook niet snel op als er op bestuursniveau iets onder het tapijt wordt geveegd want vrijwel niemand ziet dat gebeuren. Wat dit extra in de hand werkt, is, dat lagere dienaren worden geacht volkomen loyaal te zijn aan hun "zegenaars", de hogere dienaren. Zij worden op hun woord geloofd, anders dan vele overigen die in het gekunstelde nieuw-apostolische kastenstelsel niks voorstellen. Wie niet het minste besef heeft van zulke godgeklaagde machtsmechanismen waaraan door de jaren heen achter de schermen tallozen ten prooi vielen, houdt het uiteraard niet voor mogelijk dat "zegenaars" zo te werk gaan - maar leeft men dan nu niet onder een steen?
(...) - Redactie schreef: ↑ma 05 dec 2011, 23:02(...)
Terwijl ik "achterbleef", ging men bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland op 3 mei 2007 "aan de hand van leiding, gegeven in onze dierbare stamapostel" over tot de orde van de dag:
(...)BakEenEi schreef:(...)
Kinderen Gods worden geacht 10% van hun inkomen aan de Nieuw-Apostolische Kerk te schenken, en voorts gul te geven ter gelegenheid van de Dankdag voor Gewas en Arbeid, bij het kerstfeest, bij het zondagschoolreisje, bij een regiodienst voor senioren waar de lunch wordt gebruikt, bij deelname aan een workshop voor dirigenten, voor een jeugddag, bij een zang- of orkestuitvoering en voor het zendingswerk. Verder wordt er van alles ingezameld wat nog méér geld opbrengt. Daarnaast is het fijn als men zo veel mogelijk onkosten voor eigen rekening neemt. De "verantwoordelijke dienaren" redden zich wel met al het geld. Bij hen is het in de best mogelijke handen, zo wordt het de gelovigen voorgehouden.
(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "zo 04 dec 2011, 22:51" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk". - TjerkB schreef: ↑zo 07 nov 2021, 11:46(...)
Samenvattend; voor wie in het geloof vooruit wil komen, gaan bidden én werken hand in hand. Iets minder bidden...
Redactie schreef: ↑wo 19 jan 2011, 20:36(...)
Het ontwijkende gedrag bij gemeenteleden en "ambtsbroeders" brengt mee dat wie door het beschreven machtsmisbruik of anderszins door wantoestanden in geestesnood geraakt, de kerk veelal ontroostbaar "door een achterdeur" verlaat. Pas vanaf dat moment gaat de voorbede naar dezulken uit want wat de "zegenaars" ondanks alles wél heel goed kunnen is: bidden voor de zielen die "het altaar" de rug hebben toegekeerd, voor afgedwaalden en verdwaalden, voor beterweters, onverschilligen, degenen wier "brillenglazen" zijn beslagen; voor de rijken en verrijkten die onterecht menen "het levende woord" niet meer nodig te hebben, voor wie lauw geworden is, voor hen die God alleen in de natuur zoeken, voor de zwakken, voor wie andere zaken belangrijker heeft geacht, voor wie plaats heeft gemaakt voor de twijfel, voor allen die net als destijds Lot "het verkeerde deel" hebben gekozen, en voor wie er zo ongelovig is als Thomas. Kortom, voor "de wereld om ons heen"; want wij, de "good guys", nemen uit de hand Gods dankbaar in ontvangst wat hij óns juist wél toedeelt omdat wíj de tijd uitkopen, "oogzalf" krijgen en daardoor alles op de juiste waarde weten te schatten.
Het is déze zelfgenoegzaamheid, déze angstvallige passiviteit en déze hooghartige houding die déze geloofsgemeenschap met haar bazige bazen en bovenbazen in hun ivoren torens gaandeweg onherroepelijk in haar greep heeft gekregen. Dienen werd theorie; heersen de praktijk.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 19 Jan 2011, 21:36", in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"
... om op Zijn akkerwerk doelbewust méér werk te maken van wat Hij voor ons daarin al zaaide, leidt tot de wasdom die eerder uitbleef.
(...)
Dank voor je begrip en een oprecht excuus ervoor dat ik pas nu reageerde!
Zoals het nieuws vaak in cycli gaat, zijn het op dit Forum nogal eens vergelijkende voorvallen gebleken waardoor er opnieuw aanleiding bestond ergens op in te gaan. Met tegenzin viel ik dan deels in herhaling. Aan de andere kant wilde ik elke vierkante millimeter belicht hebben, al was het alleen maar om de eventuele aantijging dat ik een gezagsprobleem heb en dat dienaren daarvan de dupe zijn, op voorhand te neutraliseren.
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
[Bijgewerkt: 10-02-2023, 17:00 uur]
@all
De thread waarin ik de quote hierboven nu aanhaal, noemde ik De nieuw-apostolische "Gouden Kooi". Wie leeft in een vergulde of gouden kooi, verkeert in de regel in rijkdom en welstand maar is onvrij. In de Nieuw-Apostolische Kerk rekent menigeen zich rijk - tot bij wijze van spreken voor hen de aap uit de mouw komt en nietsvermoedende gelovigen zich geconfronteerd zien met mechanisch wangedrag van machthebbers.
In diens gisteren naar buiten gebrachte verklaring lezen wij hoe de voormalige nieuw-apostolische apostel Gerrit Sepers destijds in ongenade viel door er spontaan blijk van te geven dat de regie in het werk van God niet in handen ligt van kerkelijke ambtsdragers, doch bij Hem (!) zelf. Binnen de kerkelijke organisatie leidde die vrijmoedigheid tot een soort van berufsverbot; een diskwalificatie bij de opvolging van een meerdere.
Inmiddels was het bewuste voorval 25 jaar geleden, maar vervolgens moet men het in de kerk blijkbaar nog steeds hebben van een oude truc, namelijk het valse compliment:
Ik ken dit lepe bedrog:
Hoe ga je dus om met een vermeende dwarsligger? Heel simpel: je complimenteert de betrokkene doch bewust zonder het oprecht te menen, om daarmee als een geslepen jurist verantwoordelijkheden uit de weg te gaan. Wie zoiets wordt aangedaan, ziet hopelijk in: dit is mensenwerk.
Groet,
TjerkB
N.B.
TjerkB schreef: ↑wo 08 feb 2023, 20:59(...)
Ter informatie: vandaag verscheen op de weblog van Gerrit Sepers het artikel, getiteld "Hoe heeft ’t ooit zover kunnen komen _ Hoofdstuk 21".
(...)
Bron: Bericht op "wo 08 feb 2023, 20:59", in de thread "Gerrit Sepers"
@all
De thread waarin ik de quote hierboven nu aanhaal, noemde ik De nieuw-apostolische "Gouden Kooi". Wie leeft in een vergulde of gouden kooi, verkeert in de regel in rijkdom en welstand maar is onvrij. In de Nieuw-Apostolische Kerk rekent menigeen zich rijk - tot bij wijze van spreken voor hen de aap uit de mouw komt en nietsvermoedende gelovigen zich geconfronteerd zien met mechanisch wangedrag van machthebbers.
In diens gisteren naar buiten gebrachte verklaring lezen wij hoe de voormalige nieuw-apostolische apostel Gerrit Sepers destijds in ongenade viel door er spontaan blijk van te geven dat de regie in het werk van God niet in handen ligt van kerkelijke ambtsdragers, doch bij Hem (!) zelf. Binnen de kerkelijke organisatie leidde die vrijmoedigheid tot een soort van berufsverbot; een diskwalificatie bij de opvolging van een meerdere.
Inmiddels was het bewuste voorval 25 jaar geleden, maar vervolgens moet men het in de kerk blijkbaar nog steeds hebben van een oude truc, namelijk het valse compliment:
- Vorig jaar zei een Europese Districtsapostel tegen mij klip en klaar – en mijn vrouw is mijn getuige: “Gerrit, jij was in die periode te progressief voor de NAK. En in de huidige tijd ben je dat nog steeds...”
Ik ken dit lepe bedrog:
TjerkB schreef: ↑di 21 jun 2022, 20:42(...)
In februari 2006 had het mij al verontrust dat de stamapostel via diens "Woord van de maand" n.b. opriep tot een "een onbegrensd vertrouwen". Met andere woorden: laat het denken maar over aan uw "höhere Führungsverantwortliche". Ik stelde er direct in Zürich een vraag over, waarna ik prompt werd opgebeld door het zojuist bedoelde bestuurslid. Hij prees mijn waarnemingsvermogen en besloot dat anderen eroverheen lezen. Dit is verdomme gaslighting, dacht ik. Een en ander heeft er vast aan meegewerkt dat ik in de jaren erna nog meerdere keren in de pen klom...
Dat in de Nieuw-Apostolische Kerk de naastenliefde nu tot ver onder het vriespunt is bekoeld, komt eenvoudig door jarenlang machtsmisbruik.
(...)
Uit: Bericht op "di 21 jun 2022, 20:42", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"
Hoe ga je dus om met een vermeende dwarsligger? Heel simpel: je complimenteert de betrokkene doch bewust zonder het oprecht te menen, om daarmee als een geslepen jurist verantwoordelijkheden uit de weg te gaan. Wie zoiets wordt aangedaan, ziet hopelijk in: dit is mensenwerk.
Groet,
TjerkB
N.B.
TjerkB schreef: ↑za 07 dec 2013, 13:24(...)
Terwijl de aangesloten leden worden geacht eerst en vooral op te blikken naar hun ultieme "zegenaars", de "hogere dienaren", spelen die juist vals. Alleen, hoe krijg je daar zicht op?
(...)
Uit: Bericht op "za 07 dec 2013, 13:24", in de thread "Wát is er gaande?"
TjerkB schreef: ↑zo 11 mei 2014, 13:06(...)
Bij het kerkgenootschap in kwestie heeft de ervaring het mij geleerd dat "dienaren, zegenaars en Godsgezanten" wanneer het ze uitkomt met het grootste gemak en volstrekt schaamteloos liegen of het gedrukt staat. Onder de bedrijven door spreekt men zichzelf in openbare erediensten van alle zonden vrij. Dit is voor mij verreweg de meest verraderlijke en kwalijke vorm van witteboordencriminaliteit waarmee ik in mijn leven in aanraking ben gekomen.
(...)
Uit: Bericht op "zo 11 mei 2014, 13:06", in de thread "Der Fall Rohn"
TjerkB schreef: ↑wo 28 dec 2022, 11:05(...)
Ten onrechte nam ik aan dat wij in het Vaderhuis bij Vader (!) thuis zouden zijn, maar wij waren te gast bij een kerkbestuur, en wel onder háár (aanvullende) voorwaarden. "Dienaren" bestempelden zichzelf als zaakgelastigden van de Allerhoogste en maakten onverbiddelijk de dienst uit.
(...)
Uit: Bericht op "wo 28 dec 2022, 11:05", in de thread "In vijf jaar tijd zijn er 262 kerken gesloten. Een kwart van de kerken is omgebouwd voor andere functie"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
TjerkB schreef: ↑do 09 feb 2023, 02:52(...)
TjerkB schreef: ↑wo 28 dec 2022, 11:05(...)
Ten onrechte nam ik aan dat wij in het Vaderhuis bij Vader (!) thuis zouden zijn, maar wij waren te gast bij een kerkbestuur, en wel onder háár (aanvullende) voorwaarden. "Dienaren" bestempelden zichzelf als zaakgelastigden van de Allerhoogste en maakten onverbiddelijk de dienst uit.
(...)
Uit: Bericht op "wo 28 dec 2022, 11:05", in de thread "In vijf jaar tijd zijn er 262 kerken gesloten. Een kwart van de kerken is omgebouwd voor andere functie"
Uit: Bericht op "do 09 feb 2023, 02:52", in déze thread.
TjerkB schreef: ↑za 01 apr 2023, 16:40(...)
Liever joeg de nieuw-apostolische kerkleiding vermeende onwilligen de stuipen op het lijf dan eerst met hen eens een gesprek aan te gaan. Bij het Apostolisch Genootschap had men evenmin compassie met zielen die een keurslijf niet past. Raakvlak: een volslagen gebrek aan empathie.
(...)
Uit: Bericht op "za 01 apr 2023, 16:40", in de thread "Gerrit Sepers"
@all
Misleid en misbruikt; daar komt het op neer. En de reacties vanuit de ivoren torens luidden als volgt: "Als ik je gekwetst heb, dan spijt me dat." Voor wie het mocht ontgelden is zo'n "alscuus" (de combinatie van 'als' en 'excuus') natuurlijk een nep-excuus. Uiteraard kan nu de gedachte postvatten: is hier niet onderhand al álles over gezegd en werden de burgerrechtenprotesten niet al óveral langs digitale snelwegen eindeloos op muren gekalkt? Tja, zoals het kabinet van misstanden wel kennisnam, doch weinig tot een oplossing bracht, duurt ook hier de misère voort. Nagenoeg niets werd er verstandig aangepakt, laat staan met Liefde. Maar hangt empathie niet ook samen met iemands liefdevolle integriteit?
Zie onder:
TjerkB schreef: ↑zo 07 nov 2021, 11:46(...)
... waarom kritiek juist ook heel nuttig en waardevol kan zijn...
(...)
Mag ik dat als volgt verduidelijken?
- (...)
- Want: op zondag 3 oktober jl. is in de Nieuw-Apostolische Kerk velen iets heel moois overkomen - in relatie tot Hebreeën 13...
[1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.
Via YouTube werd er toen namelijk vanwege de Dankdag voor de Oogst een "concert" uitgezonden van ingezonden filmpjes, waaronder (vanaf minuut 20:53) een ingesproken verhaal over een engel:
Directe link: https://www.youtube.com/watch?v=tpN4A54x3Yw&t=1253s
Dit verhaal handelde niet alleen over een engel; het wás ook een engel die het aan ons vertelde! En denk nú eens aan Marcus 9...
[35] Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: ‘Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal zijn en ieders dienaar.’ [36] Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; Hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: [37] ‘Wie in mijn naam één zo’n kind ontvangt, ontvangt Mij; en wie Mij ontvangt, ontvangt niet Mij, maar Hem die Mij gezonden heeft.’
Samenvattend; voor wie in het geloof vooruit wil komen, gaan bidden én werken hand in hand. Iets minder bidden...
(...)
... om op Zijn akkerwerk doelbewust méér werk te maken van wat Hij voor ons daarin al zaaide, leidt tot de wasdom die eerder uitbleef.
(...)
Uit: Bericht op "zo 07 nov 2021, 11:46", in de thread "Kan het niet eens ophouden met die eeuwigdurende kritiek?"
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
TjerkB schreef: ↑zo 06 feb 2022, 21:15(...)
Gebouwen lopen namelijk niet leeg door secularisatie, maar wanneer het hek van de dam is en de hoofdzaak niet meer de hoofdzaak mag zijn:
- Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als leiders heeft aangesteld; hoed Gods gemeente, die Hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon.
Uit: Handelingen 20: 28 (NBV21)
(...)
Uit: Bericht op "zo 06 feb 2022, 21:15", in de thread "Das Führerprinzip in der Neuapostolischen Kirche"
@all
Hoewel het hier van mijn kant veel forumbijdragen zijn geworden, zodat het misschien lijkt alsof ik mijn gedachten met gemak onder woorden breng, komt het tóch geregeld voor dat onverhoopte voorvallen of ontwikkelingen mij in eerste instantie als het ware met stomheid doen slaan. Ik vind dan doorgaans wel dat er iets te verhelderen valt, soms zelfs met een zekere urgentie, maar tegelijk voelt dat dan aan als een loden last.
Toen ik in mei 2007 mijn lidmaatschap opzegde, was dat vooral omdat ik geen dag langer nog indirect "medeplichtig" wilde zijn aan wanbeleid; tenhemelschreiend wanbeleid waarbij geloofsgenoten door een zelfvoldane nietsontziende geestelijke elite tot slachtoffer werden gemaakt. En medeplichtig omdat de bulldozerende bestuurders in kwestie er geregeld ook op zinspeelden te handelen uit naam van de ingeschreven leden. Maar die ingeschreven leden hadden ondertussen niets, maar dan ook helemaal níets in te brengen. Nog steeds niet trouwens. Nothing at all. In de Nieuw-Apostolische Kerk wordt er immers heersend (!) over alle hoofden heen geregeerd, al spreekt men zelf van "dienen en leiding geven". Voor mij ging het uiteindelijk alle perken te buiten. Geen enkele serieuze prangende vraag werd ooit vlot of liefdevol inhoudelijk beantwoord. Geen spoor bij de zichzelf voor o.a. zegenaars en Godsgezanten uitgevende "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" m.n. te bekennen van christelijke naastenliefde, wederzijds begrip en waardering. De meest invloedrijke machtigen maken de dienst uit. Ziedaar de wet van de jungle.
Dat zijn aantijgingen want wijzelf merken daar juist helemaal niets van, zo kan nu op de kerkvloer bij gemeenteleden de gedachte postvatten. Zonder dat ik er aanleiding toe gaf, opende dit voorjaar, nog wel tijdens een etentje bij een gezamenlijke kennis, iemand spontaan... de aanval:
TjerkB schreef: ↑wo 01 mar 2023, 11:25(...)
Onlangs hield een gemeentelid van vroeger mij voor dat "alles voor niks is geweest" als ik niet terug zou keren in zijn kerk - die ik ontvluchtte: voor ontrouw zou ik boeten. Het schortte volgens hem bij mij aan "goddelijke onverschilligheid". Als ik dát had, zette ik mij overal overheen. (...)
(...)
Bron: Bericht op "wo 01 mar 2023, 11:25", in de thread "scheuring in de Hersteld Apostolische Zendingkerk (groep Schaap-Rijnders-Straetemans versus groep Kuipers)"
Ik wist niet wat ik hoorde. Degene die dit zo zei was namelijk iemand die ik altijd heb gerespecteerd; iemand ook voor wie ik altijd behulpzaam ben geweest. Wat er opeens tegen mij werd gezegd, vond ik ronduit verbijsterend. Stamelend gaf ik aan dat ik mij, als "kind van God", helemaal geen dikke huid of zo toewens en zeker niet in "het Vaderhuis". Toch sprong ik volgens deze tafelgenoot roekeloos om met "het eeuwige leven". Blijkbaar gold dus werkelijk ook te onpas: "wat ook hindert, ik loop voort" (door d'Apost'len aangespoord); naar het bekende lied "Ik wil streven". Oftewel: waarom moeite doen voor een "Versöhnung im Herzen" indien rücksichtslos kan worden volstaan met een "Versöhnung für die Bühne"? Wat dat betreft, realiseerde ik mij met welke insteek ik kosten noch moeite had gespaard om aan de gewenste verzoening óók iets bij te dragen:
Denk je eens in, heb ik vaak gedacht, als alle tijd en alle gaven en krachten die zielen hebben ingezet om aandacht te vragen voor onrecht, door de (internationale) nieuw-apostolische kerkleiding wél waren beantwoord met "christelijke naastenliefde, wederzijds begrip en waardering"; dan zou deze kerk toch niet óók zonder meer zijn... leeggelopen? Terwijl verantwoordelijkheden opgingen in Bermudaanse driehoeken, bleven ongerechtigheden zich juist opstapelen. Dit teisterde bij tallozen het geloofsleven. Wie er wat van zei, werd met een kluitje in het riet gestuurd. "Je gaat het pas zien als je het doorhebt." Vredelievende naasten worden aangezien voor vijanden en tegenstanders. Met stilzwijgen worden ze genegeerd (dat wil zeggen: aldus worden ze tot overmaat van ramp gefolterd en resteert van een beoogd verlossingswerk een verdelgingswerk).
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
@all
Achter een klein bericht kan groot verdriet schuilgaan, zoals waarschijnlijk ook hier, vorige week, na het overlijden van een 51-jarige broeder die ambtsdrager was in deze kerkgemeente en beroepsmatig werkzaam als schoorsteenveger, zoals ik begreep. Nog geen 24 uur daarvóór was bekendgemaakt dat hij niet langer in de priesterlijke bediening zou staan. Ware zielzorg en naastenliefde; het Evangelie nodigt ons hiertoe uit.
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
TjerkB schreef: ↑do 21 sep 2023, 21:09(...)
Toen ik in mei 2007 mijn lidmaatschap opzegde, was dat vooral omdat ik geen dag langer nog indirect "medeplichtig" wilde zijn aan wanbeleid
(...)
Denk je eens in, heb ik vaak gedacht, als alle tijd en alle gaven en krachten die zielen hebben ingezet om aandacht te vragen voor onrecht, door de (internationale) nieuw-apostolische kerkleiding wél waren beantwoord met "christelijke naastenliefde, wederzijds begrip en waardering"; dan zou deze kerk toch niet óók zonder meer zijn... leeggelopen?
(...)
@all
Deze hypothetische verzuchting keerde telkens bij mij terug, vooral omdat sinds de opkomst van het internet in binnen- en buitenland talloze nieuw-apostolische gelovigen zich geminacht en getergd voelden en zij daarom naar buiten toe kenbaar maakten wat ze in hun kerk dwarszit. Bedenk toch eens, zo dacht ik door de jaren heen geregeld: als de kerkleiding al dezen níet neerbuigend doch juist met liefde en goudeerlijk respect had bejegend; had je dan niet bij velen geestelijke averij en een deceptie nog prachtig kunnen omsmeden tot hernieuwd commitment? Van vragen keek men op en tegenspraak werd niet geduld, hoewel ook ik ervan uitging dat "dienaren" aan Christus' plaats helpers wilden zijn. De geloofspraktijk viel niet te rijmen met de theorieën waarmee "zegenaars" imponeerden, overal waar zij gloriërend hun opwachting maakten.
Uit het mannenkoorlied "Kom in, God is uw vader" herinner ik mij de baritonsolo. Als kind zag ik bij dit lied altijd al direct uit naar die solo want elk couplet eindigt innemend en liefdevol met de woorden: "Komt, gij verdoolden, laat niets u verhind'ren. Komt gij vermoeiden in 't Vaderhuis."
In een ander bekend lied zong de gemeenschap in het refrein:
- Mij wacht een thuis, vol liefd' en licht;
een thuis door God bereid,
waar eeuwig mij Zijn liefd' omzweeft
en niets dat oord ontwijdt.
Pas veel later werd ik mij ervan bewust hoe fijn het was dat wij die liederen eerst al hadden! Bezielde gedachten, in toon gezet; met ons gedeeld! Het met overgave zingen van deze liederen of als je ernaar mag luisteren; dat doet toch iets met je? Als kind nam ik alles aandachtig in mij op... Als het gaat om de werkzaamheid van de Heilige Geest, denk ik hierdoor niet spontaan of speciaal eerst aan woordvoerders met een geestelijke bediening, maar aan álle liefdedaden, Góds liefdedaden (vgl. lied 376, NAK-gezangboek) waarmee wij op de geloofsweg elkáár (!) tot steun zijn.
En denk dan nú eens aan het volgende:
- O, ga toch uit langs heggen, stegen;
zoek hen die dwalen, breng hen thuis!
Reik hen de broederhand tot zegen
en nood hen in het vaderhuis!
De hemel is bij ons op aarde,
dit blij geloof zal in ons staan.
Hem die met ons erkent deez' waarde,
zal ook de hemel opengaan.
Uit: Vierde couplet van lied 485, NAK-gezangboek: "Wat zou ik zonder U, Heer, wezen; hoe zou ik zonder U bestaan?"
Wanneer er "vanaf het altaar" op werd gewezen dat ons geloof wordt aangevochten, had ik daar lange tijd werkelijk nog helemaal geen beeld bij. Al handelde het over het onderstaande in de Bijbel - ik hoorde het en las het misschien ook na, maar ik had er geen duidelijke voorstelling van:
- [6] Laat u door niemand met loze woorden misleiden, want wie God ongehoorzaam is, wordt getroffen door zijn toorn. [7] Gedraag u dus niet zoals zij, [8] want eens was u duisternis maar nu bent u licht, nu u de Heer toebehoort. Ga de weg van de kinderen van het licht. [9] Het licht brengt niets dan goedheid voort en gerechtigheid en waarheid.
[10] Onderzoek wat de wil van de Heer is. [11] Neem geen deel aan de vruchteloze praktijken van de duisternis maar ontmasker die juist, [12] want wat daar in het verborgene gebeurt, is te schandelijk voor woorden. [13] Maar alles wat door het licht ontmaskerd wordt, wordt openbaar, [14] en alles wat openbaar wordt, is zelf licht. Daarom staat er:
‘Ontwaak uit uw slaap,
sta op uit de dood,
en Christus zal over u stralen.’
[15] Let er dus goed op welke weg u bewandelt, gedraag u niet als dwazen maar als verstandige mensen. [16] Gebruik uw dagen goed, want we leven in een slechte tijd. [17] Wees daarom niet onverstandig, maar probeer te begrijpen wat de Heer wil.
Uit: Efeziërs 5 (NBV)
Nog níets was ik mij gewaar van wat voor mij naderhand de veiligheid en geborgenheid die ik als kind had mogen ervaren zou doen wegvagen:
TjerkB schreef: ↑do 17 nov 2016, 14:35(...)
N.B.Het ontbreekt in de Nieuw-Apostolische Kerk ten enenmale aan solide waarborgen die voorkomen dat individuele gelovigen ten prooi vallen aan machtsmisbruik.TjerkB schreef:Impliciete communicatie (4)
(...)
Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk? (...)
(...)
- Ambtenaren beschermen elkaar
[7] Wanneer je ziet dat in het land de armen worden onderdrukt en het recht en de rechtvaardigheid geschonden, wees dan niet verbaasd. Want een hoge ambtenaar wordt door een hogere beschermd, en zij beiden weer door ambtenaren die nog hoger zijn. [8] Het is hierbij nog een geluk wanneer de koning zorg draagt voor de oogst.
Uit: Prediker 5: 7 (NBV)
(...)
Uit: Bericht op "Do 04 Sep 2014, 23:27" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"
Zie ook het bericht op "Za 05 Sep 2015, 11:24" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
Uit: Bericht op do 17 nov 2016, 14:35", in de thread "Wat is een sekte?"
Een méér dan dramatische wending!
Wat is dán opeens nog: praktisch apostolisch-zijn?
Soms valt wel eens de opmerking "if you can’t beat them, join them", maar als "them" nu "de meest invloedrijken onder de machtigen" betreft; wát hebben in Zíjn huis, "plaats van rust en vrede", zielen die eenvoudig graag een radertje in Zijn machtig werk wilden zijn, met ze van doen?
Lang hebben in binnen- en buitenland velen die zich in de Nieuw-Apostolische Kerk niet gehoord en niet begrepen wisten, kenbaar gemaakt wat ze dwarszat, wat ook zijn weerslag vond in tekenen van leven als soms "onbehouwen stenen" op de digitale snelweg het... uitschreeuwden.
Let wel: het uitschreeuwden - van de pijn!
Het zou de (internationale) nieuw-apostolische kerkleiding sieren als men zich verootmoedigt want nú wensen kerkvorsten op hun wenken te worden bediend. Dat echter is het in werk van God de omgekeerde wereld. Men toonde zich ongevoelig voor de hulpvragen van onderdrukten!
Groet,
TjerkB
P.S.
Zie verder mijn bericht op "zo 22 sep 2024, 06:53",
in de thread "Wohin soll ich mich wenden (Franz Schubert) - opnieuw 'kalibreren' of...? Opmerkelijke vragen?"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
TjerkB schreef: ↑do 03 okt 2024, 15:59(...)
Zojuist werd op tv de herhaling uitgezonden van het interview, afgelopen zondag, in De Verwondering met de Vlaamse r.-k. priester Rik Devillé:
Neem er uit menslievendheid kennis van, zou ik willen aanraden!
(...)
Uit: Bericht op "do 03 okt 2024, 15:59", in de thread "Misbruik door katholieke priesters en paters"
@all
De priester Rik Devillé wordt als een nestbevuiler gezien omdat hij zowel aandacht heeft als aandacht vraagt voor wie kritisch is op de welhaast sadistische onverschilligheid bij verantwoordelijken in zijn kerk, in België maar lang ook in Rome, tegenover slachtoffers van seksueel misbruik. Zelf ziet Devillé de kwalificatie "nestbevuiler" als een eretitel want met christenen is er niets mis als men soms ook gewoon kritisch kan zijn! De omgang met elkaar als christenen vereist toch geen naïviteit? Devillé pleit voor een geloofspraktijk waarin de gemeenschap eenieder... dráágt!
Kritisch; mag dit niet óók betekenen dat men níet het godsgeschenk laat onderdrukken waarmee eventueel feilloos onderscheid valt te maken?
Tegen het einde van het bewuste interview werd Devillé gevraagd of hij "de mensheid" nog iets mee zou kunnen geven, een goede raad wellicht. Devillé had al verteld dat hij uit ontreddering over het machtsmisbruik in zijn kerk bezoekers eens had voorgehouden: Betreden op eigen risico! Hij voelde zich zó bezwaard over hoe zielen het alsmaar moesten ontgelden, dat hij op zekere dag even geen andere woorden meer kon vinden. Het volgende schoot mij echter te binnen:
- [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.
Uit: Hebreeën 13 (NBV21)
Waar Devillé "de mensheid" nu toe wilde oproepen, was, (naar Handelingen 26) een voorbeeld te nemen aan de apostel Paulus: spreek vrij(uit) !!
- [1] Agrippa zei tegen Paulus: ‘U mag uw zaak bepleiten.’ Paulus hief zijn hand op en verdedigde zich als volgt: [2] ‘Ik prijs me gelukkig, koning Agrippa, dat ik me vandaag juist in uw bijzijn mag verdedigen tegen alle aanklachten die door de Joden tegen me zijn ingediend, [3] vooral omdat u zo goed op de hoogte bent van al hun gebruiken en onderlinge geschillen; daarom verzoek ik u om welwillend naar me te luisteren.
[4] Het is alle Joden bekend welk leven ik sinds mijn vroegste jeugd te midden van mijn volk en in Jeruzalem heb geleid; [5] ze kennen me lang genoeg om te kunnen bevestigen dat ik als farizeeër volgens de strengste richting van onze godsdienst heb geleefd. [6] Nu sta ik terecht omdat ik hoop op de vervulling van de belofte die God aan onze voorouders heeft gedaan. [7] Ook de twaalf stammen van ons volk hopen deel te krijgen aan de vervulling van die belofte door God volhardend te dienen, dag en nacht. Omwille van deze hoop word ik door de Joden aangeklaagd, majesteit! [8] Waarom is het toch zo moeilijk te geloven dat God mensen uit de dood opwekt?
[9] Indertijd vond ik dat ik de verspreiding van de naam van Jezus van Nazaret met kracht moest tegengaan, [10] en daarvoor heb ik me in Jeruzalem dan ook ingezet. Met toestemming van de hogepriesters heb ik een groot aantal heiligen in de gevangenis laten opsluiten, en als ze ter dood gebracht werden gebeurde dat met mijn instemming. [11] In de synagogen probeerde ik keer op keer hen door strafmaatregelen te dwingen hun geloof af te zweren; ik bestreed hen zo vurig dat ik hen zelfs in de steden buiten onze grenzen vervolgde. [12] Zo was ik eens, met een volmacht van de hogepriesters en in hun opdracht, op weg naar Damascus, [13] toen ik midden op de dag zag hoe een licht uit de hemel, feller dan de zon, mij en mijn reisgenoten omstraalde. [14] We vielen allen op de grond en ik hoorde een stem in het Hebreeuws tegen me zeggen: “Saul, Saul, waarom vervolg je Mij? Je schaadt alleen jezelf, als een onwillige os die tegen de ossenprik trapt.” [15] Ik vroeg: “Wie bent U, Heer?” De Heer antwoordde: “Ik ben Jezus, die jij vervolgt. [16] Maar kom nu overeind, sta op, want Ik ben aan je verschenen om je aan te stellen als mijn dienaar, opdat je bekend zult maken dat je Mij hebt gezien en zult getuigen van alles wat Ik je nog zal laten zien. [17] Ik zal je daarbij beschermen tegen je eigen volk, en tegen de andere volken waarheen Ik je zend [18] om hun de ogen te openen, zodat ze zich van de duisternis naar het licht keren, en van de macht van Satan naar God. Door in Mij te geloven zullen ze vergeving krijgen voor hun zonden, en samen met allen die Mij toebehoren zullen ze deel krijgen aan mijn koninkrijk.”
[19] Ik heb dan ook gedaan wat me door deze hemelse verschijning werd opgedragen, koning Agrippa, [20] en heb eerst aan de inwoners van Damascus en Jeruzalem, en aan allen die in Judea wonen, en later ook aan de andere volken verkondigd dat ze tot inkeer moesten komen en zich tot God moesten bekeren, en zich moesten gaan gedragen op een manier die daarbij past. [21] Dat is de reden waarom de Joden me gegrepen hebben toen ik me in de tempel bevond, en geprobeerd hebben me te vermoorden. [22] Omdat God mij echter tot op de dag van vandaag bijstaat, blijf ik mijn getuigenis zonder onderscheid aan iedereen bekendmaken, en daarbij zeg ik niets anders dan wat volgens de profeten en Mozes moest gebeuren, [23] namelijk dat de messias zou lijden en sterven en dat Hij als eerste van de doden zou opstaan om aan zijn eigen volk en aan de andere volken het licht te verkondigen.’
[24] Toen Paulus dat tot zijn verdediging aanvoerde, riep Festus: ‘U slaat wartaal uit, Paulus! Het vele studeren drijft u tot waanzin!’ [25] Maar Paulus zei: ‘Het is geen wartaal, excellentie. Integendeel, wat ik zeg is waar en getuigt van gezond verstand.[26] Bovendien weet de koning waarover het gaat, en daarom kan ik vrijuit tegen hem spreken. Ik denk niet dat iets hiervan hem is ontgaan, het heeft zich immers niet in een uithoek afgespeeld. [27] Koning Agrippa, gelooft u de profeten? Ik ben ervan overtuigd dat u dat doet.’ [28] Agrippa zei tegen Paulus: ‘Dadelijk krijgt u me nog zover dat ik me voor christen uitgeef.’ [29] Paulus zei: ‘Of het nu dadelijk is of niet, ik zou tot God willen bidden dat niet alleen u, maar allen die nu naar me luisteren net zo worden als ik, afgezien dan van deze boeien.’
[30] De koning stond op, evenals de procurator en Bernice en de anderen die de zitting hadden bijgewoond. [31] Ze trokken zich terug en overlegden met elkaar. ‘Deze man heeft niets gedaan dat met de dood of gevangenschap wordt bestraft,’ zeiden ze. [32] En Agrippa zei tegen Festus: ‘Hij had al vrij kunnen zijn als hij zich niet op de keizer had beroepen.’
Bron: NBV21
De reden waarom ik dit hele hoofdstuk onverkort heb aangehaald, is, dat wij beter niet te licht kunnen denken over wat hier wordt beschreven. En laten wij evenmin de schouders ophalen over hoe zwaar gelovigen het soms te verduren hebben als zij in hun kerk onheus worden bejegend: denk alsjeblieft niet geringschattend over de pijn door intimiderend geweld dat uit kan gaan van verplichtende hiërarchische machtsstructuren. In deze samenhang noemde ik in mijn vorige bericht al het onderstaande:
- Ambtenaren beschermen elkaar
[7] Wanneer je ziet dat in het land de armen worden onderdrukt en het recht en de rechtvaardigheid geschonden, wees dan niet verbaasd. Want een hoge ambtenaar wordt door een hogere beschermd, en zij beiden weer door ambtenaren die nog hoger zijn. [8] Het is hierbij nog een geluk wanneer de koning zorg draagt voor de oogst.
Uit: Prediker 5 (NBV21)
Dat er in de Nieuw-Apostolische Kerk onder de hoede van onafhankelijke dienaren (!) nog altijd géén solide klachtenregeling is, is een schande! Het is hierbij nog een geluk wanneer de Koning zorg draagt voor de oogst...
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
@all
Een deceptie...
- O Vader, bron der liefde,
wat zijt Gij goed en mild!
Gij, die in droeve stonden het harteleed ons stilt.
Met onbegrensd erbarmen in eind'loos medelij'
noodt Gij ons immer weder:
"Vermoeiden, kom tot Mij!"
Uw woord is ons een spijze,
geeft rust en vreed' ons weer,
voert uit de dood in 't leven,
Uw vadernaam tot eer.
Dit godd'lijk vaderwezen,
die liefde, dat geduld,
zijn in en door uw knechten aan ons, Uw volk vervuld!
Dat geeft ons stof tot danken, zal ons een spoorslag zijn,
om metterdaad te tonen,
dat wij Uw kind'ren zijn,
dat wij, met Uw gezanten,
de weg der liefde gaan.
Zo bieden w'ons van harte
opnieuw als helper aan.
Bron: Lied 646, NAK-liederenbundel voor de zangkoren
In het oude koorboek was dit lied 72. Vanuit de gemeenschap Leeuwarden herinner ik mij hoe mooi dit lied daar vroeger altijd werd gezongen - maar de veelbetekenende inhoud ervan mocht niet de uitwerking en de hemelse glans krijgen welke goud van klatergoud doen onderscheiden...
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Re: De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
@all
In diens blogpost van 30 mei jl attendeerde Gerrit Sepers ons erop dat stamapostel Jean-Luc Schneider (zij het aan de hand van een kromme redenering) met Pinksteren sussend ieder de slotsom had voorgehouden dat in zijn kerk aan de aloude geloofsopvattingen niet wordt getornd.
Als niet desondanks de gelovigen zand in de ogen was gestrooid, was het ook híer nóóit tot enig forumberaad gekomen, zo realiseerde ik mij:
- TjerkB schreef: ↑di 06 dec 2022, 16:24
- [29] Maar ten slotte zult u de HEER, uw God, weer zoeken, en Hem ook vinden, als u Hem met hart en ziel zoekt. [30] Wanneer dit alles u overkomt zult u in uw nood uiteindelijk terugkeren naar de HEER, uw God, en naar Hem luisteren. [31] Want de HEER, uw God, is een liefdevolle God. Hij zal u niet verlaten en u niet in het verderf storten. Wat Hij uw voorouders onder ede heeft beloofd, vergeet Hij niet.
Uit: Deuteronomium 4 (NBV21)
@all
Men zegt wel eens: de geschiedenis herhaalt zich - l’histoire se répète. Laat het dan de geschiedenis mogen zijn, zo dacht ik, zoals die zich vervult met het bovenstaande...
- Van David, een stil gebed, toen hij voor Saul was gevlucht in een spelonk.
[2] Wees mij genadig, God, wees mij genadig,
want bij U is mijn leven geborgen.
In de schaduw van uw vleugels zal ik schuilen,
tot het doodsgevaar is geweken.
Uit: Psalm 57 (NBV21)
In de Nieuw-Apostolische Kerk kwamen er spijtig genoeg leidinggevenden aan het roer te staan voor wie de hoofdzaak niet meer de hoofdzaak hoefde te zijn: "Weid mijn lammeren. (...) Hoed mijn schapen." In plaats daarvan moest de kerk als instituut met een voor de buitenwacht sektarische signatuur "vanuit het moeras" worden opgestuwd en -tot elke prijs- tot de gevestigde namen gaan behoren, te midden van de concurrente denominaties. Ondertussen echter ging het in Zijn werk niet om deze kerk, maar om de hoofdzaak; dus "gewetensvolle zielzorg"!
Daarom was het bij nader inzien niet verstandig dat velen zich lieten aanpraten dat het erop aankwam trouw te blijven... in de navolging... van geestelijk leiders - die er in feite een verborgen agenda op nahielden. Met slachtoffers die ze daarbij maakten, had niemand enige compassie.
Natuurlijk kan er niets op tegen zijn om de prachtige rode draad bij de heilsgeschiedenis, zoals deze in de Bijbel naar voren komt, aansprekend in een eigentijdse vorm nader voor het voetlicht te brengen, maar dat was bij de nieuw-apostolische catechismus helaas niet de opzet. De opzet daarentegen was: te imponeren met eigenzinnigheden, machtsposities veilig te stellen en zielen daarmee heimelijk een bijgeloof op te dringen. Op die snode plannen rustte vanzelf geen zegen. Toen de kerk half leegliep, sprak de kerkleiding ontwijkend en manipulatief van: secularisatie. Zo raakte menigeen ver van huis en er ontstond verwijdering tussen gelovigen die eerder jarenlang in hun gemeente samen waren opgetrokken:
TjerkB schreef: ↑do 26 okt 2017, 15:36(...)
Zoals het desijds de geldwisselaars betrof in de tempel, wordt er sindsdien onder kerkleiders, ijdeltuiten als ze zijn, vol trots handel gedreven in ieders intellectuele bezittingen. Ze bewieroken elkaar als hoge vertegenwoordigers van het hemelrijk, doch in werkelijkheid vestigden of handhaven zij in Zijn rijk als keizers brutaal elk een eigen koninkrijk. Ondertussen hebben de bij hun instituties aangesloten leden dat ingebeelde gezag voluit te eerbiedigen, zulks onder het mom van het evangelie van Christus Jezus, doch God heeft geen kerken opgericht, geen ledenregisters ingesteld en in zulke organisaties geen autoriteiten benoemd. Evenmin deelde Hij onder “keizers” nieuwe hemden uit... Verder wordt er in onze westerse samenleving veel te gemakkelijk vergeten dat er heus méér oprechte gelovigen zijn dan alleen maar velen, die zich christenen noemen. God zendt wie Hij zenden wil en Hij zegent wie Hij zegenen wil, wanneer en waar ook. In een diepe put geen bereik meer op een mobieltje - voor Hem is dat geen enkel beletsel. Wát is er nog overgebleven van wat wij voorheen in de gemeenschap dankbaar mochten delen:
- Zijt gij door de levensstormen moe en mat?
Heeft een golf van zorgen u soms overspat?
Weet, in de gemeenschap wacht u vreed' en rust,
wordt g' u van des Vaders liefde weer bewust.
Tel Gods liefdedaden, denk daaraan:
door d' Apost'len biedt Hij schatten aan.
Grijp die gaven, neem ze dankbaar aan.
Dat geeft kracht de levensstormen te weerstaan.
Bron: Eerste couplet van lied 376, NAK-gezangboek
(...)
Staat er wel iemand bij stil hoeveel energieverspilling en wat voor een vernietiging van menselijk kapitaal op de kerkvloer er wordt aangericht?
Groet,
TjerkB
Bron: Bericht op "di 06 dec 2022, 16:24", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?" - [29] Maar ten slotte zult u de HEER, uw God, weer zoeken, en Hem ook vinden, als u Hem met hart en ziel zoekt. [30] Wanneer dit alles u overkomt zult u in uw nood uiteindelijk terugkeren naar de HEER, uw God, en naar Hem luisteren. [31] Want de HEER, uw God, is een liefdevolle God. Hij zal u niet verlaten en u niet in het verderf storten. Wat Hij uw voorouders onder ede heeft beloofd, vergeet Hij niet.
- TjerkB schreef: ↑do 22 dec 2022, 17:59TjerkB schreef: ↑do 03 sep 2015, 14:18(...)
In de Nieuw-Apostolische Kerk draait nagenoeg alles om "de verbinding". De verbinding met de dienaren die ons voorgaan - in de verbondenheid met de stamapostel, wel te verstaan. Toen het goed en wel tot mij was doorgedrongen hoe in de hoogste regionen het politieke spel wordt gespeeld, had ik er niks meer mee:
Redactie schreef:(...)
Een oudere broeder met wie ik jaren geleden even in gesprek raakte, zei zachtjes tegen mij: "De afgelopen week heb ik enkele dagen... niet 'gevolgd'." Eraan toevoegend: "Gelukkig is het verder niemand opgevallen!" "Na te volgen", daar ging het immers om in het nieuw-apostolische geloofsleven, en wel "de dienaren die ons voorgaan". Voor wie in mijn kerk geen zogeheten taak- of ambtsdrager was, leek mij dit logischerwijs het zwaarst want dan had je van doen met de meeste zegenaars die allen voor jou een lichtend voorbeeld zijn. Zo niet, dan wist je: "Te leren rest er ons hier nog zo veel" (lied 355, NAK-gezangboek). Dan lag het op jouw weg om -biddend en werkend- met elk van de betreffende "Godsgezanten" alsnog de juiste verbinding te zoeken en die voortaan te koesteren. Zo werd een ieder geacht -tot zegen- "de onderste weg" te bewandelen.
Een kind van God was "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" een twijgje aan "de boom des levens", waarvan de stamapostel de stam was en de districtsapostelen de dikste takken. Wie er niet voor ijverde langs "de geordende weg" verbonden te zijn met de stam "waaruit alle levenssappen ons rijkelijk toevloeien", zou daarmee het verderf over zichzelf afroepen. Aan deze zienswijze begon ik te twijfelen toen er telkens hele takkenbossen naar beneden vielen door dienaren die er de brui aan hadden gegeven. Troosteloos bleven de dientengevolge normaalgesproken ten dode opgeschreven twijgjes verweesd én besodemieterd achter.
Hierna werd er niet meer zo over gesproken; alsof de stamapostel de stam zou zijn, enzovoort. God dacht er blijkbaar intussen anders over. Wel moesten wij gehoorzaam blijven navolgen, zonder vragen en zonder te klagen. Later kwam daar o.a. nog het door stamapostel Leber gepredikte vereiste onbegrensde vertrouwen bij. Alweer begon ik te twijfelen. Ook hier had deze wel van terug: wie twijfelt, zou "naar de geest" ziek zijn!
Aldus moesten wij eraan geloven, de twijgjes; de kinderen met "hun tienduizend vragen" die werden overgeslagen.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 22 Mrt 2012, 20:52", in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"
(...)
@all
Voor nieuw-apostolische gelovigen voelt het niet verontrustend doch juist vertrouwd als er uitdrukkelijk wordt gebeden voor "de dienaren die ons voorgaan". Wie (rechtsboven) via het zoekvenster van dit Forum als sleutelwoorden opgeeft "dienaren+voorgaan", ziet dan ook vele "hits".
In de bovenaangehaalde quote ga ik er iets dieper op in, op "de dienaren die ons voorgaan". In 2018 schreef ik overigens het volgende erover:
TjerkB schreef: ↑do 29 mar 2018, 11:11(...)
Natúúrlijk was ik niet lid van een sekte. Integendeel... wij wisten: " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan; daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt, kan't nimmermeer vergaan". Echter, in mijn kerk werden wij wel degelijk hoogst kwalijk... "geconditioneerd". Langzaam maar zeker raakten wij bij nader inzien in de ban van "de dienaren die ons voorgaan". Hoe hoger ze op de "ambtsladder" waren geplaatst, des te begeriger wij moesten (!) zijn naar hun komst, hun uitspraken, hun zegen, hun oordeel, enzovoort. Zij zouden ons wel "van licht tot licht" voeren. Aan ons de taak na te volgen. "Lagere dienaren" werden ertoe opgeroepen een "naadloze verbinding" te onderhouden met hun zegenaars, d.w.z. met "collega's", hoger op die onnutte ambtsladder.
(...)
Onlangs herinnerde ik mij echter dít:
- BakEenEi schreef: ↑zo 08 jul 2012, 18:46(...)
Kort nadat D.Ap. De Bruijn diens ambtsvoorganger was opgevolgd, waren wij een keer samen onderweg. "Wat zou jij willen veranderen, als jíj de nieuwe districtsapostel was geworden?", hoorde ik hem -tot mijn niet geringe verbazing- opeens vragen! Werkelijk, van zo'n vraag had ik even niet terug. Maar het bleek gewoon even een spontane vraag te zijn met graag van mijn kant ook een spontaan antwoord. Ik zei: "Wat ik niet fijn vind, is, dat er in het aanvangsgebed altijd zo 'omhoog' wordt gebeden. Gaat er een oudste voor, dan begint deze te bidden voor de opziener, en zo verder. Maar gaat er een priester voor, dan begint die al bij de gemeentevoorganger of de districtsevangelist, enzovoort. Maar telkens worden hierbij de broeders en zusters overgeslagen die voor mij even goed zegenaars zijn, en ook de 'lagere' dienaren - maar die vind ik helemaal niet lager! In het werk Gods bestaan helemaal geen 'hogere' dienaren. Dat weet ik heel zeker! De gemeente Gods - dat zijn wij toch samen? Ik zou het dus afschaffen om op die manier 'volgens het protocol' te bidden." (...)
Ik vertelde er ook bij waarom het mij werkelijk tegenstond wanneer er op die manier werd gebeden. Dat deed ik aan de hand van twee voorbeelden.
(...)
Het tweede voorbeeld betrof een oude voorganger in mijn nieuwe kerkgemeente. Hij was een echte zielenherder, niet in de laatste plaats ook voor zielen die -zoals men het tegenwoordig wellicht zou uitdrukken- een laag zelfbeeld hebben. Op een middag ging ik even bij hem op bezoek. "Belangrijk is voor mij de waardigheid die God in elk klein stukje van Zijn schepping heeft neergelegd," zo vertelde hij. "Ik zoek ernaar, net zo lang tot ik mij erover kan verwonderen. En dan wend ik mij tot Hem en vraag ik hoe ik het goddelijke leven in mijn naaste mag eren; met welke hulp het in Zijn werk verder tot ontwikkeling komt." Wie zó de gemeente Gods inkijkt, bidt niet meer -exclusief- omhoog...
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "08 jul 2012, 18:46", in de thread "Uit onze doorlevingen".
Wat ik nu hiermee wil zeggen, is, dat het helaas zo is, dat als ik mij wel eens uitsprak over iets wat er voor mij werkelijk toe deed, "de dienaren die ons voorgaan" wel steevast met hun hoofd knikten van ja, dat begrijp ik en zij wat ik dan had opgemerkt ook wel echt leken te waarderen; maar nooit, nee nóóit werd er daarna wat mee gedaan; zelfs niet de weinige keren dat er -tot mijn verbazing- naar mijn mening was gevraagd. Sterker nog, als ik van tevoren vroeg "Mag de automatische piloot UIT?", ook dan nog niet. Let wel: ik heb het nu over een periode van 50 jaar!
Dan is het toch niet verwonderlijk dat ik mij later wel eens uitsprak over Geest-dodend eenrichtingverkeer in het nieuw-apostolische godswerk?
Het deed er zeker niet toe wat ik dacht, hoe ik mij voelde of wie ik überhaupt was! Het enige wat telde was dat ik meedeed én meebetaalde; en bovenal waarschijnlijk dat ook ik "trouw en vast aaneengesloten" (vgl. lied 165, NAK-gezangboek) "de dienaren die ons voorgaan"... navolgde. Als je dát deed in de Nieuw-Apostolische Kerk; nou, dan was alles okay en dan kwam je er wel. Dan wachtte vast ook jou "het rein witte kleed".
Mag ik vragen, aan u die dit leest; realiseert u zich wel wat ik zojuist, tussen de regels door, over de Nieuw-Apostolische Kerk feitelijk meldde?
Als dit namelijk de geloofspraktijk is, in het werk van God (!); dan is "het lichaam van Christus" (!) uiteengevallen (!) in "dienaren" en "overigen". "De dienaren die ons voorgaan" zullen mij nu echter wel snel corrigeren want ik had nog onderscheid moeten maken tussen hogere en lagere! Dienaren, wel te verstaan. De hogeren maken de dienst uit en de lageren moeten ervoor zorgen dat vraagstellers op afstand worden gehouden.
Dit is geen zuivere koffie; dat stond voor mij wel vast. Als alleen een aanwezigheidsscore in kerkbanken en de offervaardigheid er voor de hoge heren nog toe doen, terwijl aangesloten leden in hun vertwijfeling ongenadig worden afgerekend op de factor geloofsgehoorzaamheid; dan, ja dan snap ik dus evenmin dat districtsvoorgangers en -dienaren geen ruggengraat tonen. Kennelijk waren zij ooit als kneedbare types of zo opgevallen en daarom voor hun gedoogfunctie in aanmerking gekomen. Door ten langen leste naar buiten toe maar informatie prijs te geven en zaken op te helderen, in de hoop voor velen om wie ik geef nog ergens het tij te kunnen doen keren, heb ik het in de kerk opgelegde fnuikende stilzwijgen maar doelbewust verbroken. Wie zich dat wenst te permitteren, wordt vanzelf per direct het enfant terrible van "de dienaren die ons voorgaan". Door de bestuursverklaring van 20 augustus 2021 sloot ik niet uit dat het ging om een oprechte handreiking, maar spijtig genoeg bleek daarna al snel het tegendeel. Kortom, het is niets voor mij om door een kerkbestuur als een voetveeg te worden gebruikt en behandeld.
Ten slotte; ik schrijf dit nu liever in alle rust op dan dat ik nieuw-apostolische vrienden of bekenden in gesprekken met mijn zorgen lastig val.
Zie in dit verband tevens mijn forumbijdrage op "za 30 jan 2016, 14:21", in de thread "Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken", alsook het bericht op "ma 06 jun 2022, 11:40" in de thread "Voorganger van de NAK Groningen geeft de pijp aan Maarten".
Groet,
TjerkB
N.B.
Bron: Bericht op "do 22 dec 2022, 17:59", in de thread "Geen woorden maar daden"
Onverkort heb ik nu deze beide berichten uit 2022 aangehaald want mijn zorgen op dit punt kan ik eenvoudig niet duidelijker kenbaar maken. Het kwam bij mij recht uit het hart. In de Nieuw-Apostolische Kerk ziet men de kwestie er niet van in: met secularisatie wordt er geabstraheerd. Aldus wordt "verval in ledentallen" toegeschreven aan verschijnselen waar men machteloos tegenover staat want: "ons geloof is niet veranderd". In elk geval gelooft men er al decennia niet meer in dat het er bij zielzorg op aankomt dat "in de gemeenschap" állen veilig zijn in Jezus' armen.
- [11] Wijs mij uw weg, HEER,
laat mij wandelen op het pad van uw waarheid,
vervul mijn hart met ontzag voor uw naam.
[12] U, Heer, mijn God, zal ik loven met heel mijn hart,
uw naam voor eeuwig prijzen.
[13] Want U toont mij uw grote trouw,
U verlost mij uit de diepte van het dodenrijk.
Uit: Psalm 86 (NBV21)
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)