Waar is de taal van het hart gebleven?

Speakerscorner. Kopij via admin@samenapostolisch.nl
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

Afbeelding


@all

Vervang NOS door NAK, verruim het tijdvak maar zo onbescheiden mogelijk en het handelt o.a. over mij, maar niemand vanzelf "hat es gewußt". Niemand leest er zeker nog een krant, een boek of een tijdschrift. En vast ook geen forumbijdragen. Alleen tweets of zo zijn nog te behappen.

Eén van de redenen waarom in de nieuw-apostolische geloofspraktijk elk rood licht of stopverbod wordt genegeerd, zal ongetwijfeld zijn dat de gemeenteleden eraan gewend zijn geraakt dat er geen enkel initiatief meer bij hunzelf ligt sinds "dienaren die ons voorgaan" aan het roer staan want die verzekeren eenieder ervan dat wie bij hen "in de navolging" blijft, een behouden aankomst wacht in het (nieuw-apostolische) hemelrijk. Men kan ermee volstaan bij de georganiseerde kerkelijke activiteiten trouw present te zijn en daarnaast gewillig te "doen wat er gezegd wordt".

Mag het echter, na ook van mijn kant allerhande verontrustende berichtgeving en zulks gedurende een betekenisvolle lange reeks van jaren, wel eens duidelijk zijn dat zo'n geestelijk klimaat het gemeenteleven als het ware lamlegt? Gelovigen worden ertoe aangezet om zich van hogerhand in de organisatie op afstand te laten bedienen. Hoe beter iemand uitblinkt in "geloofsgehoorzaamheid", des aannemelijker wordt het dat men daarmee de goedkeuring wegdraagt van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" en de kanshebbers krijgen dan een ambt of een opdracht. Vervolgens werkt het zo, dat naarmate het een hoger ambt betreft, iemands aanzien en de invloed die men kan aanwenden, alsmaar toenemen. Voor hen die zich als hooggeplaatsten in de schijnwerpers publiekelijk hebben laten vereeuwigen, is er daarna meestal geen weg meer terug. Het meest actuele voorbeeld hiervan lijkt mij het bestuursbericht "Apostel Stefan Pöschel tot districtsapostelhelper benoemd" d.d. 12-12-2022.

Als in een geloofsgemeenschap zielen van hogerhand in de organisatie op bovenbeschreven wijze welhaast op afstand worden bediend, gaat dat dan niet feitelijk te ver? Toch worden in de Nieuw-Apostolische Kerk de gelovigen geacht hun autonomie aldus zorgwekkend prijs te geven. Het hiermee aangeleerde gedragspatroon leidt helaas tot depersonalisatie, maar dat is een stoor­nis in het be­sef van de ei­gen per­soon­lijk­heid!

Wát ik door de jaren heen ook kenbaar maakte; de kerkleiding wendde zich af en vele anderen hulden zich al dan niet angstvallig in stilzwijgen.

Desondanks herinner ik in deze samenhang nu graag nog aan het volgende, respectievelijk gedateerd 5 december 2013 en 16 december 2022:

  1. TjerkB schreef: do 05 dec 2013, 21:15(...)
    Als nu aan mij wordt gevraagd "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?" en ik zou niet in de gauwigheid even mogen spieken in notities, brieven, op het Internet of in een boek; zou ik oprecht als volgt kunnen antwoorden:
    • Ik ken het kerkgenootschap "de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland" vrij goed doordat ik er een halve eeuw lid van ben geweest en ik in die tijd de meeste diensten heb bijgewoond. Bovendien volgde ik er o.a. godsdienstonderwijs en het confirmatenonderricht. Later was ik nog werkzaam op het landelijke bureau van de Centrale Administratie. Ik deed mee aan allerlei activiteiten, ook in weekenden en vakanties, mede om de kerk naar buiten toe meer bekendheid te geven. Ik raakte onder de indruk van koor- en gemeentezang. Alles wat er over het nieuw-apostolische geloof te lezen was, had mijn belangstelling. Ik heb er "op de kerkvloer" veel integere mensen ontmoet. Hun voorbeeld doet nog altijd goed volgen. In de prediking werd er met nadruk op gewezen herinneringen aan waardevolle ervaringen als het ware in marmer te graveren en slechte herinneringen in stromend water. Daar zat wel wat in, vond ik. Juist op dit punt echter, zo werd het mij naderhand pijnlijk duidelijk, is er een nuancering op zijn plaats. Dat zit zo: te pas en te onpas moest gelden, wanneer er bijvoorbeeld grove fouten waren gemaakt, dat wie zich dan op het standpunt stelt dat het desondanks goed bedoeld was geweest; elke zaak daarmee zou zijn afgedaan. Toen dit fenomeen in een overdosis op mijn bord kwam te liggen, begon de hele "bedrijfscultuur" eromheen mij tegen te staan want van bestuurszijde bleek er in dat opzicht steevast minder compassie te zijn voor "lagere dienaren" dan voor "hogere dienaren". Bestond er rechtsongelijkheid in "het werk Gods"? Conclusie: ja, er bestaat op dit punt nogal wat rechtsongelijkheid, en nee; níet in Zijn werk. Wel daarentegen in deze kerk.
    Het komt er dus op neer, dat de schellen mij van de ogen zijn gevallen. Ondertussen vraag je je onwillekeurig telkens af: heb ik het goed gezien? Maar als je het gaandeweg zeventig maal zeven maal goed genoeg gezien hebt, ben je voor de bestuurders in deze kerk, de veroorzakers en de beschermheren van de ontstane afdekcultuur, de nieuw-apostolische "boden van Jezus Christus", de idolen van tienduizenden onwetenden, enzovoort; voor al dezen ben je dan een "enfant terrible" geworden. Je hebt ze namelijk dóór en je kent de patronen van de ongelofelijk bedrieglijke manier waarop ze -triomfantelijk- als olifanten door Gods porseleinkast banjeren.

    (...)
  2. TjerkB schreef: vr 16 dec 2022, 19:54(...)
    Emotioneel verpletterd? Wát is hier dan toch in 's hemelsnaam aan de hand! Als ik nu spontaan hierop moet reageren, wil ik dít erover zeggen...

    Wat aan het licht komt, zijn in feite duistere praktijken die buiten onze waarneming kennelijk áltijd al plaatshadden, maar waarvan wij, in ons klein hoekje, onmogelijk konden weten wat de ware ernst ervan zou zijn. Hoewel de uitkomsten boekdelen spreken, staat tóch ieder versteld.

    Blijkbaar heeft de kerkleiding gedurende een lange reeks van jaren met man en macht achter de coulissen ter zelfverheerlijking gewerkt aan een masterplan voor een christelijk ogend doch eigenzinnig verlossingswerk met een totalitair regiem. Daarbij creëerde men een parallel universum.

    Met welke hulpvragen de gelovigen zich ook meldden; hoe dan ook moest altijd álles egoïstisch wijken voor die verderfelijke dubbele agenda. In de Bijbel, namelijk in Handelingen 15, staat een i.c. toepasselijk verhaal over zielen die gebukt gingen onder nodeloos opgelegde zware lasten. Sla het bewuste hoofdstuk er alsjeblieft zelf ook eens op na, maar het kwam goed want men kreeg speciaal hierover een brief en daar stond in:

    • ‘Van de apostelen en de oudsten. Aan onze broeders en zusters in Antiochië, Syrië en Cilicië afkomstig uit de heidense volken: gegroet! [24] Wij hebben vernomen dat enkelen van ons u een bezoek hebben gebracht – zonder dat wij hun dat hadden opgedragen – en dat hun uitspraken aanleiding zijn geweest tot verwarring en verontrusting. [25] Daarom hebben we eensgezind besloten enkele broeders naar u toe te zenden in het gezelschap van onze geliefde Barnabas en Paulus, [26] mensen die hun leven op het spel hebben gezet voor de naam van onze Heer Jezus Christus. [27] We hebben Judas en Silas afgevaardigd, en zij zullen de inhoud van deze brief mondeling toelichten. [28] In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is: [29] onthoud u van vlees dat bij de afgodendienst is gebruikt, van bloed, van vlees waar nog bloed in zit, en van ontucht. Als u zich hieraan houdt, doet u wat juist is. Het ga u goed.’

    (...)

Dit laatste wens ik ook u allen, namelijk dat het u goed gaat. Maar ik mag toch aannemen dat wij dit juist ook onze "naasten" gunnen, onder wie niet weinigen die de kerk zijn ontvallen, terwijl niet zelden aan betrokkenen door toedoen van "zegenaars" (!) "helpende hulp" werd onthouden...

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

Afbeelding


@all

Als dit vroeger het koorlied was dat na het voorgelezen Bijbelwoord tijdens een dienst in mijn kerk werd gezongen, sloegen wij (naar Psalm 121 vers 1) onze ogen op naar de bergen, vanwaar onze hulp komt; in het volste vertrouwen dat "aan des Heilands voeten" zegen (!) ons deel zou zijn. Ook als wij anderszins waren samengekomen, gold "Vader, zie ons vol verlangen na'dren voor Uw aangezicht" en vervulde zich wat er gezongen wordt in een ander lied, namelijk " 's Vaders liefd' en mededogen heeft ons hier een plaats bereid" met in het tweede couplet "Hier ontsluit Hij ons de wegen tot Zijn reine Hemelsfeer". Want wij méénden het: "Wil, 'Adem Gods' dan in mij zijn en maak mijn hart van zonde rein".

Daar kwam in mijn herinnering toen nog helemaal niets aan te pas van dwingelandij en "trappen van vergelijking" bij geestelijke bedieningen, maar in eerste instantie door jeugddiensten merkte ik later toch al gauw dat wij in Friesland kennelijk méér "vrij, onverveerd" waren dan elders. Hoe lastig en ingewikkeld moet het dan desondanks extra worden gemaakt, en: waarom kregen nota bene heersers (!) het voor het zeggen? Het bleek dat vanuit "de kring der apostelen" de onderlinge eenheid nogal eens werd geveinsd. Achter de schermen waren onder "hooggeplaatsten" zowel constant ideologische geschillen aan de orde van de dag als ongecontroleerde privileges. Kopstukken omringden zich met... jaknikkers: meelopers promoveerden vervolgens, niet omdat ze competent waren, maar juist loyaal. Wie dit opviel en zich erover uitsprak, werd geminacht.

  • Dwaasheden
    [13] Ik heb onder de zon iets gezien dat voor wijsheid doorging. Het was verbijsterend. [14] Er was een kleine stad met weinig inwoners. Een machtig koning trok tegen het stadje op, omsingelde het en bouwde grote belegeringswerken. [15] Er woonde daar een man van lage afkomst, die wijs was en met zijn wijsheid de stad had kunnen redden. Maar niemand schonk aandacht aan die onbeduidende persoon. [16] Ik zei daarom tegen mezelf: Wijsheid is beter dan macht, maar de wijsheid van een mens van lage afkomst wordt geminacht en zijn woorden vinden geen gehoor. [17] Het is beter dat je luistert naar de kalme woorden van wijzen dan naar het geschreeuw van een heerser onder dwazen. [18] Wijsheid is beter dan het wapengekletter van zo’n dwaas; hij alleen richt al veel goeds te gronde.

    Uit: Prediker 9 (NBV21)

En lees dan nu eens het volgende:

  • [31] Maar toen de zeven jaren verstreken waren, sloeg ik, Nebukadnessar, mijn ogen naar de hemel op en keerde mijn verstand in mij terug. Ik prees de allerhoogste God, ik roemde en verheerlijkte de eeuwig Levende: zijn heerschappij is een eeuwige heerschappij en zijn koningschap duurt van generatie tot generatie voort. [32] De mensen op aarde zijn slechts nietige wezens; Hij doet met de hemelse machten en met de mensen op aarde wat Hij wil. Er is niemand die Hem kan tegenhouden of tegen Hem kan zeggen: ‘Wat hebt U gedaan?’ [33] Op hetzelfde moment dat ik mijn verstand terugkreeg herwon ik, tot eer van mijn koningschap, ook mijn majesteit en luister. Mijn raadsheren en machthebbers zochten mij weer op, mijn koningschap werd in ere hersteld en mijn macht nam zelfs nog toe. [34] Ik, Nebukadnessar, roem, verhef en verheerlijk nu de koning van de hemel. Al zijn daden zijn juist en zijn paden recht. Wie de weg van de hoogmoed bewandelen, kan Hij vernederen.

    Uit: Daniël 4 (NBV21)
Alsmede:

  • Het geloof en de wet
    [1] Galaten, u hebt uw verstand verloren! Wie heeft u in zijn ban gekregen? Ik heb u Jezus Christus toch openlijk en duidelijk als de gekruisigde bekendgemaakt? [2] Ik wil maar één ding van u weten: hebt u de Geest ontvangen door de wet na te leven of door te geloven wat u hebt gehoord? [3] Bent u werkelijk zo dwaas dat u, terwijl u met de Geest begon, nu weer uitkomt bij het aardse? [4] Is alles wat u hebt meegemaakt dan voor niets geweest? Dat kan toch niet!

    Uit: Galaten 3 (NBV21)

Waar mogelijk werd bedrieglijk handelen door de kerkleiding zorgvuldig en uitdrukkelijk gecamoufleerd. Zo werd de organisatie gemanipuleerd. Basale controlemechanismen zijn dan niet op orde. Terwijl hun vereerde onkreukbaren zich voorstaan op integriteit, "slapen" de goedgelovigen. Allerlei vormen van onnozelheid sluipen binnen. Naarmate arrogantie om zich heen grijpt, neemt de sociale onveiligheid alom zorgwekkend toe. De kerk begon gestaag leeg te lopen, maar volgens de gepikeerd antwoordende "ambtelijke top" ligt dat hooguit aan secularisatie. Integendeel:

TjerkB schreef: wo 18 apr 2018, 14:57(...)
Terwijl de NAK-apostel Peter Klene hoog opgeeft van de secularisatiegolf als welhaast de voornaamste oorzaak van het teruglopende ledental en de aantallen bezoekers van openbare erediensten in zijn kerk, zouden degenen die geacht worden zulks voor zoete koek aan te nemen, zich mogen realiseren dat hij dan laconiek voorbijgaat aan de nuance want in werkelijkheid is veeleer hypocrisie de ware boosdoener.

"Hypocrisie is een van de sterkste voorspellers van afvalligheid", zo las ik op 4 april jl. in de Volkskrant, in een interview met David Maij, voorafgaande aan diens promotie (op 6 april jl. aan de Universiteit van Amsterdam) op de grondslagen van geloof in het bovennatuurlijke (titel proefschrift: Sensing supernatural agency).
(...)
  • Wat is volgens u het belangrijkste mechanisme dat maakt dat mensen geloven?
    'Je moet onderscheid maken tussen twee vragen: waarom zijn mensen ooit gaan geloven en waarom geloven mensen sindsdien? De belangrijkste factor die bepaalt of mensen tegenwoordig geloven, is volgens mij cultureel leren - het doorgeven van informatie door middel van sociale interactie binnen een cultuur.

    'Bidden, naar de kerk gaan - dat neem je over van je omgeving. Vooral als het gedrag van gelovigen overeenkomt met wat ze uitdragen. Als ouders bidden voor het eten, uit de Bijbel lezen en zich naar christelijke normen gedragen, dan is de kans groter dat het geloof wordt overgenomen door kinderen. Als er discrepantie bestaat tussen gedrag en geloofsuitingen - zoals bijvoorbeeld bij christelijke ouders die veel drinken en vloeken - is de kans op afvalligheid groter. Hypocrisie is een van de sterkste voorspellers van afvalligheid.'

    Als cultureel leren zoveel invloed heeft op het geloof, hoe verklaart u dan de secularisatiegolf in de westerse wereld in de tweede helft van de vorige eeuw? Die kan toch niet alleen worden verklaard door hypocrisie?
    'De 'secularisatiegolf' in het westen is relatief. Amerika is nog steeds een van de gelovigste landen ter wereld. In Europa gaan mensen weliswaar minder naar de kerk, maar het geloof in bovennatuurlijke krachten is veel minder sterk gedaald. Het is vooral individualistischer en spiritueler geworden.
(...)

Bron: VK-artikel d.d. 04-04-2018 door Cor Speksnijder, "Door de 'godhelm' van deze psycholoog traden mensen op Lowlands buiten hun lichaam - maar hij was nep"
Van kindsbeen af werd ons "in de gemeenschap" voorgehouden dat één ziel voor God méér van waarde is dan "alle schatten van deze wereld". Inderdaad, forget it:
TjerkB schreef:(...)
Vertwijfeld schreef ik in 2003 aan een bestuurslid: "Als in een ambtsbroederdienst zou worden gevraagd of alle broeders met een ambt, hoger dan diaken, willen opstaan, hoop ik oprecht dat iedereen blijft zitten." Daarna heb ik het in de Nieuw-Apostolische Kerk nog vier jaar uitgehouden. Op de valreep pleitte ik nog voor "een algemene lastenverlichting", maar ook dat verzoek werd laconiek weggewuifd. Vanochtend kwam ik nog het onderstaande e-mailbericht tegen van 3 mei 2004:
Nog even samenvattend : wat ik in de gemeenschap (in de Nieuw-Apostolische Kerk) kwijt ben sinds ik er beklemd raakte tussen de theorie en de praktijk van het geloof is als het ware daarvan "la joie de vivre":
  • Vreugde, ware vreugde,
    Blijde zonnegloed;
    Zoete spijs der ziele,
    Troost voor 't bang gemoed.
    Zalig, zalig, wie die schat ontving
    Van zo hoge waarde
    Voor de eersteling.
    Zalig, zalig is, wie die schat ontving.


    (gemeentebundel, lied 421: Vrede, Godes vrede)
De laatste 15 tot 20 jaar bevind ik mij gedurig in een soort worsteling om in het geloof mijn element terug te vinden. Het grote dilemma daarbij is dat er in onze kerk een kloof heeft kunnen ontstaan tussen de theorie en het praktijk van het geloof. Langzaamaan werd mij dat in de loop der jaren duidelijk. Ik voelde me verraden door dienaren die zichzelf tot een geestelijke elite hadden verheven.

Zoals straatkinderen, doordat ze in de steek gelaten zijn, zich vervreemden van hun ouderlijk huis, zo bouwde ik mijn eigen veiligheid op, onafhankelijk van de geestelijke verzorgers van de kerk welke zich ondertussen alsmaar nadrukkelijker ontwikkelde als een instituut, waardoor thans voor "de kerk" één ziel absoluut niet méér van waarde is dan "alle schatten van deze wereld". Eén schaap meer of minder doet er allang niet meer toe. De liefde verkoelt in vele harten.

Bij de EO werd rond de jaarwisseling een TV-programma uitgezonden waarin iemand, die zich inzette voor menslievende doelen in de Oost-Europese landen, in het voorbijgaan iets bijzonders opmerkte:
"Geloof niet méér dan je in praktijk kunt brengen, maar wat je gelooft, breng dat in praktijk".

Tsja, dacht ik, dáár zit het hem in. Vandaar, dacht ik verder, dat zo'n lied als lied 421 of bijvoorbeeld ook lied 184 (Kom thuis, God is uw vader) zelden meer wordt gezongen. Het besef over de waardevolle inhoud is kennelijk zoekgeraakt. Of "Kom tot mij", tegenwoordig lied 4 uit ons koorboek.

Als het nieuw-apostolische geloof een "levend geloof" wil zijn, zullen we met zijn allen van "de automatische piloot" af moeten, want zó komen we er niet. Nog even en de kerken zijn "slaapzalen".
Het mocht állemaal niet baten.

(...)


Uit: Bericht op "Di 02 Feb 2016, 00:00", in de thread "Elfje"
Een kloof... tussen de theorie en het praktijk van het geloof, hypocrisie (!!) derhalve; dát is het echte kernprobleem - en inderdaad: niemand die juist dát wil weten.

(...)


Uit: Bericht op "wo 18 apr 2018, 14:57" in de thread "circulaire voorgelezen in NAK NL op zondag 8 april 2018"

Wat zijn wij in de Nieuw-Apostolische Kerk door bedrieglijk handelen van dienaren die ons volste vertrouwen genoten toch ver van huis geraakt.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

  • Bij Vader thuis is 't ons zo goed, daar zijn wij altijd blij.
    Daar klinkt de lieve Heilandsstem zo mild tot u en mij.

    Daar worden wij bevrijd van schuld, want God is liefde en geduld
    en leren wij, al zijn wij klein, een kind van God te zijn.


    Bron: Eerste couplet van lied 256 (kinderlied), gezangboek NAK

@all

Door mijn vorige bericht in deze thread dwaalden mijn gedachten af naar de eerste regels in het hierboven aangehaalde -bekende- kinderlied. Nadat de voormalige NAK-apostel Gerrit Sepers de kerk namelijk had verlaten, verschenen er met hem enkele interviews in het dagblad Trouw en reageerden lezers van de digitale editie ervan in groten getale, onder wie een geloofszuster die de kerk inmiddels had verlaten. Naderhand kwam ik met haar in contact. Zij vertelde mij toen onder meer: "Wat ik in de kerk gaandeweg pijnlijk begon te missen, is: de lieve Heilandsstem." Dat sneed mij door de ziel! Helaas vond ik dit zorgelijk herkenbaar en daarom (ikzelf "volgde" toen nog) vroeg ik hiervoor, zonder een naam te noemen, de aandacht van onze districtsoudste: hoe zouden wij, als het ónze eigen gemeente betrof, ons dit van een naaste willen aantrekken?! Het bewuste e-mailbericht heb ik bewaard. Ik schreef (op 3 april 2005) o.a.:

Stel nu, zo dacht ik vanmiddag, dat ik, TjerkB te A., de voorganger
was van de gemeenschap van waaruit de betreffende geloofszuster kan
worden opgezocht. Wat zou ik kunnen doen?

(...)
Werkelijk, ik zou wensen dat ik het volgende deed...

Na de zondagochtenddienst zou ik in de gemeente voorlezen wat deze
zuster had geschreven. Ik zou zeggen: "Lieve broeders en zusters, denkt
u nog wel eens aan onze geloofszuster NN? Er waren in onze gemeenschap
omstandigheden waaronder het voor dit godskind destijds te moeilijk werd
om verder met ons mee te trekken. Voor een niet onbelangrijk deel waren
dit omstandigheden die ook wij in de hand hadden. We hebben dat toen
vermoedelijk niet goed genoeg aangevoeld. Wij konden haar niet troosten,
niet bemoedigen, niet met haar mee-strijden. Het is althans niet
gebeurd. Maar lieve broeders en zusters, onze hemelse Vader mist Zijn
kind in de gemeenschap. In onze gemeenschap! Kunnen wij haar niet een
warm onthaal bereiden? Kunnen wij het vuur niet doen aanwakkeren? Kunnen
wij haar niet liefdevol in ons midden uitnodigen? Zullen we het klimaat
fijn maken en nu bidden of 'de lieve Heilandsstem' haar mag aanspreken?"

Het leidde tot... niets. Wat ik mij echter nog helemáál niet waagde te realiseren, is, dat twee jaar later míj, middenin de gemeenschap, hetzelfde overkwam: het was in de verste verte niet meer "de lieve Heilandsstem" die doorklonk in de voor waardevolle woorden gehouden uitlatingen van "onze dierbare Stamapostel". Met stille trom vertrokken wij in mijn gezin één voor één door een achterdeur - en niemand (!) kwam ons achterna.

Sindsdien meldde ik mij geregeld vanuit de digitale rimboe. Of dat ooit nog tot iets leidt? Joh. 10: 27: "Mijn schapen luisteren naar mijn stem... "


Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 03 dec 2016, 12:00(...)
Het zijn machtsmechanismen waar je bijna ongemerkt aan ten prooi valt. Goddank zijn er altijd mensen die volkomen terecht op dergelijke problematiek attenderen:

  • "Als je mensen de hele tijd dwingt tot gehoorzaamheid, dan zorg je ervoor dat ze niet meer moreel kunnen denken", aldus hoogleraar Andries Baart, woensdag in de Volkskrant in een aangrijpend artikel van Maud Efting over huisartsen.
Bron: "Voetnoot protocollen" door Arnon Grunberg, op de voorpagina van de Volkskrant op vrijdag 2 december 2016
(...)


Uit: Bericht op za 03 dec 2016, 12:00", in de thread "Waar is de taal van het hart gebleven?"
TjerkB schreef: do 09 mar 2017, 11:16(...)
Heb maar ontzag voor de Almachtige, "Give of your best to the Master" en let wel: in één van de liederen staat níet " 't Is, Heer, ons werk waarin Gij staat", doch " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan".

(...)


Uit: Bericht op do 09 mar 2017, 11:16", in de thread "Het overlijden van onze broeder Frits Deubel"

@all

Er valt nog veel te zeggen; over hoe het is om terecht te komen op "de onderste weg" en dan, een volle generatie later, terug te kunnen blikken:

  • [7]‘De HEER ziet het niet,’ zeggen ze,
    ‘de God van Jakob merkt toch niets.’

    [8] Kom tot inzicht, onverstandigen.
    Dwazen, worden jullie ooit wijs?
    [9] Hij heeft het oor geplant – zou Hij niet horen?
    het oog gevormd – zou Hij niet zien?


    (...)

    [17] Had de HEER mij niet geholpen,
    dan woonde ik al in de stilte van het graf.

    [18] Toen ik dacht: Mijn voet glijdt weg,
    hield uw trouw mij staande, HEER
    .


    Uit: Psalm 94 (NBV21)

  • Heb ontzag voor de HEER
    [1] Mijn zoon, vergeet mijn lessen niet,
    houd in je hart mijn richtlijnen vast.
    [2] Ze vermeerderen de dagen van je leven,
    geven je vele jaren van geluk.
    [3] Mogen liefde en trouw je nooit verlaten,
    wind ze om je hals,
    schrijf ze in je hart.
    [4] God en de mensen zullen je genegen zijn
    en je zult waardering ondervinden.
    [5] Vertrouw op de HEER met heel je hart,
    steun niet op eigen inzicht.
    [6] Denk aan Hem bij alles wat je doet,
    dan baant Hij voor jou de weg.

    [7] Wees niet eigenzinnig,
    maar heb ontzag voor de HEER
    en ga het kwaad uit de weg.
    [8] Het zal je sterken als een medicijn,
    het verkwikt je lichaam.
    [9] Eer de HEER met al je rijkdom,
    met het beste van de oogst.
    [10] Graan zal je voorraadschuren vullen,
    je kuipen lopen over van wijn.
    [11] Mijn zoon, een berisping van de HEER
    mag je nooit terzijde schuiven,
    zijn bestraffing moet je zonder afschuw ondergaan,
    [12] want de HEER straft wie Hij liefheeft,
    als een vader die van zijn kinderen houdt.
    [13] Gelukkig de mens die wijsheid ontdekt,
    de mens die inzicht wint.
    [14] Wijsheid levert meer op dan zilver,
    geeft meer profijt dan goud,
    [15] is kostbaarder dan edelstenen.
    Alles wat je ooit zou kunnen wensen
    valt bij de wijsheid in het niet.
    [16] Met haar ene hand schenkt ze een lang leven,
    eer en rijkdom geeft ze met haar andere hand.
    [17] De wegen van de wijsheid zijn lieflijk,
    al haar paden vredig.
    [18] Ze is een levensboom voor wie haar omhelst,
    wie haar omarmt, mag zich gelukkig prijzen.
    [19] De HEER heeft de aarde met wijsheid gegrondvest,
    de hemel met inzicht gevestigd.
    [20] Door zijn kennis brak het water los uit de diepte
    en druppelt er dauw uit de wolken.
    [21] Mijn zoon, streef naar bedachtzaamheid en tact,
    verlies die nooit uit het oog.
    [22] Ze zullen een bron van leven voor je zijn,
    een sieraad om je hals.
    [23] Je zult veilig je weg kunnen gaan,
    nergens zul je struikelen.
    [24] Je hoeft niet bang te zijn wanneer je slapen gaat,
    je slaap zal vredig zijn.
    [25] En wees niet bang voor plotseling onheil,
    voor de rampspoed die goddelozen overkomt.
    [26] Je kunt vertrouwen op de HEER,
    Hij beschermt je tegen hinderlagen.

    [27] Onthoud een ander niet waarop hij recht heeft,
    terwijl je het hem geven kunt.
    [28] Zeg nooit tegen je medemens:
    ‘Ga weg, kom morgen maar terug,’
    terwijl je hebt wat je hem schuldig bent.
    [29] Behandel hem niet zo schandalig
    terwijl hij zijn vertrouwen in je heeft gesteld.
    [30] Maak geen ruzie met iemand
    die je geen kwaad berokkend heeft.
    [31] Wees niet jaloers op iemand die geweld gebruikt,
    volg hem beslist niet na,
    [32] want de HEER verafschuwt wie dat dwaalspoor gaat,
    maar wie rechtschapen is geeft Hij zijn vertrouwen.
    [33] De HEER vervloekt het huis van goddelozen,
    maar de woning van rechtvaardigen zegent Hij.
    [34] Met spotters drijft Hij de spot,
    maar verdrukten schenkt Hij zijn gunst.
    [35] Wijzen verwerven eer,
    dwazen torsen schande.



    Uit: Spreuken 3 (NBV21)

Groet,
TjerkB


N.B.
TjerkB schreef: di 21 jun 2022, 18:04(...)
Vorig jaar dacht ik werkelijk even dat het kerkbestuur oprecht een handreiking deed toen men zelf "de leiderschapscultuur" ter sprake bracht...



Spontaan nam ik contact op maar dat werd duidelijk níet op prijs gesteld. Ik zal er verder niet op ingaan, maar ik schreef o.a. het volgende...

Afbeelding
Afbeelding


Kennelijk lukte het opnieuw niet om aan mooie woorden ook mooie daden te verbinden. Spijtig genoeg heb ik het zelden anders meegemaakt.

(...)


Uit: Bericht op "di 21 jun 2022, 18:04", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"
TjerkB schreef: za 15 jul 2017, 09:30(...)
Mag ik hierbij nog het volgende in overweging geven?

Redactie schreef:(...)
Een oudere broeder met wie ik jaren geleden even in gesprek raakte, zei zachtjes tegen mij: "De afgelopen week heb ik enkele dagen... niet 'gevolgd'." Eraan toevoegend: "Gelukkig is het verder niemand opgevallen!" "Na te volgen", daar ging het immers om in het nieuw-apostolische geloofsleven, en wel "de dienaren die ons voorgaan". Voor wie in mijn kerk geen zogeheten taak- of ambtsdrager was, leek mij dit logischerwijs het zwaarst want dan had je van doen met de meeste zegenaars die allen voor jou een lichtend voorbeeld zijn. Zo niet, dan wist je: "Te leren rest er ons hier nog zo veel" (lied 355, NAK-gezangboek). Dan lag het op jouw weg om -biddend en werkend- met elk van de betreffende "Godsgezanten" alsnog de juiste verbinding te zoeken en die voortaan te koesteren. Zo werd een ieder geacht -tot zegen- "de onderste weg" te bewandelen.

Een kind van God was "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" een twijgje aan "de boom des levens", waarvan de stamapostel de stam was en de districtsapostelen de dikste takken. Wie er niet voor ijverde langs "de geordende weg" verbonden te zijn met de stam "waaruit alle levenssappen ons rijkelijk toevloeien", zou daarmee het verderf over zichzelf afroepen. Aan deze zienswijze begon ik te twijfelen toen er telkens hele takkenbossen naar beneden vielen door dienaren die er de brui aan hadden gegeven. Troosteloos bleven de dientengevolge normaalgesproken ten dode opgeschreven twijgjes verweesd én besodemieterd achter.

Hierna werd er niet meer zo over gesproken; alsof de stamapostel de stam zou zijn, enzovoort. God dacht er blijkbaar intussen anders over. Wel moesten wij gehoorzaam blijven navolgen, zonder vragen en zonder te klagen. Later kwam daar o.a. nog het door stamapostel Leber gepredikte vereiste onbegrensde vertrouwen bij. Alweer begon ik te twijfelen. Ook hier had deze wel van terug: wie twijfelt, zou "naar de geest" ziek zijn!

Aldus moesten wij eraan geloven, de twijgjes; de kinderen met "hun tienduizend vragen" die werden overgeslagen.

"Ach, blad alleen" (lied 152, NAK-gezangboek).

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 22 Mrt 2012, 20:52", in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"
(...)


Uit: Bericht op "za 15 jul 2017, 09:30", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: zo 07 feb 2016, 15:38(...)
Wie onder een hagenpreek niet langer aan weer en wind wil blootstaan, staat het vanzelf vrij om een kerk te bouwen en een kerkbestuur in de benen te krijgen, maar daarna hoeven de mensen hun belangrijkheid niet noodzakelijkerwijs te overdrijven. Zo simpel is het. God zendt wie Hij zenden wil en Hij zegent wie Hij zegenen wil.

(...)


Uit: Bericht op "zo 07 feb 2016, 15:38", in de thread "Kan ik daar wat aan doen?"

@all

Wie altijd heeft gedacht met een open blik naar het nieuw-apostolische geloofsleven te hebben kunnen kijken, is nu, sinds de uiteenzettingen van Gerrit Sepers op 16 juli jl., wellicht gewetensvol bereid om nader in ogenschouw te nemen wat anderen daaromtrent hebben waargenomen en hebben ondervonden. Met wat Gerrit Sepers in diens "hoofdstuk 22" met ons heeft gedeeld, stelde hij zich kwetsbaar op door niet te willen ontkennen zelf lange tijd geen raad te hebben geweten met beschadigende immorele gedragingen van districtsapostel Gijsbert Pos. Van mijn kant wil ik hieraan toevoegen dat voor meerdere (!) naaste medewerkers de nadelige gezondheidseffecten zich daarbij verraderlijk opstapelden.

Het misstaat tot op heden dan ook alle latere bestuurders telkens te hebben willen wegkijken van het gezinsleed (!) wat extra werd aangericht.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: za 29 jul 2023, 13:03(...)
Het misstaat tot op heden dan ook alle latere bestuurders telkens te hebben willen wegkijken van het gezinsleed (!) wat extra werd aangericht.

(...)

@all

Hier wil ik nog even op doorgaan want: ik kan spreken uit ervaring. Helaas leert diezelfde ervaring dat in de Nieuw-Apostolische Kerk slechts enkelingen het zich wagen te realiseren hoe (!) aangelegenheden ook anders aan te lichten zijn dan de kerkleiding ze "normaliter" presenteert. Doorgaans glijdt elke (gesimplificeerde) voorstelling van zaken er bij de gemeenteleden zomaar onkritisch in; als Gods Woord in een ou­der­ling. Lang niet altijd echter is het daarna, wanneer er -zeg maar- bijwerkingen aan het licht komen, vroeg genoeg om daarop verstandig te reageren. Het vertrouwen in "hogere" dienaren is in de regel uitzonderlijk groot, ook al valt het voor belanghebbenden met zowat geen mogelijkheid goed genoeg te bezien hoe dezen in het dagelijkse leven daadwerkelijk functioneren. Ieder neemt volgens mij gemakshalve maar gewoon aan dat andere dienaren, zoals de districtsvoorgangers, wel aan de bel trekken, mocht er zich in de kerk onverhoopt tóch iets verontrustends voordoen. Welnu, op dit punt heeft de ervaring óók mij geleerd dat je zo'n noodzakelijke (!) waarschuwing slechts bij hoge uitzondering kunt verwachten. De reden hiervan is dat potentiële klokkenluiders in verreweg de meeste gevallen zó afhankelijk zijn geworden van hun eigen zgn. zegenaars, qua persoonlijk aanzien of wellicht tevens op het vlak van salariëring, dat in de geloofspraktijk vrijwel niemand een meerdere durft af te vallen. Overigens komt daar op voorhand bij dat je in de Nieuw-Apostolische Kerk pas op de ambtsladder stijgt als je kneedbaar loyaal gebleken bent. Voor de duidelijkheid druk ik mij hierover nu maar even ondubbelzinnig uit, doch ziedaar het risico op ongestraft grensoverschrijdend gedrag.

Ik heb dus diverse keren zélf gezien wat er gebeurt als gezinnen op deze wijze door de kerkleiding (!!) NIET in bescherming werden genomen, zulks in weerwil van n.b. propaganda (!) als: "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: vr 26 aug 2016, 07:53(...)
De apostelen wensen op hun gedrag niet te worden aangesproken want ze vinden dat de tot navolging verplichte gelovigen enkel hoeven te letten op hun woorden.

(...)
TjerkB schreef: zo 30 jul 2023, 12:41(...)
Ik heb dus diverse keren zélf gezien wat er gebeurt als gezinnen op deze wijze door de kerkleiding (!!) NIET in bescherming werden genomen, zulks in weerwil van n.b. propaganda (!) als: "gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg".

(...)

@all

Wat het bovenstaande betreft wil ik er niet omheen draaien dat, toen ikzelf nog in dienstbetrekking stond bij de kerk, "meerderen" mij in allerlei situaties op soms tergend kromme manieren akelig en sluw onder druk zetten om mij maar neer te leggen bij aangekaarte onregelmatigheden. Telkens werd mij te verstaan gegeven dat mijn "aanbieding" en mijn "erkenning" te wensen overlieten. Ik was dus niet "blij en dankbaar" genoeg. Onder het mom van in­si­nu­e­ren­de bewoor­dingen als...

  • Want zo hoog als de hemel is boven de aarde, zo ver gaan mijn wegen jullie wegen te boven, en mijn plannen jullie plannen.

    Uit: Jesaja 55: 9 (NBV21)

... had ik altijd mijn mond maar weer te houden want wie was ik, zonder rang of stand, om van inzicht te verschillen met een "hooggeplaatste"? Dat ging lange tijd zo subtiel en geraffineerd in zijn werk, dat ik er niet van terug had. Later gaandeweg wél en daar ben ik dus... op afgerekend. Het keurslijf van deze "Ämterkirche" past mij niet en dan heb je zoiets, namelijk dat je in ongenade valt en dat je het best kunt opkrassen, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" aan jezelf te wijten.

Doch wat maakte dat niemand het voor je opneemt? Dit is waar ik echt antwoord op nodig had, om het berokkende onrecht kunnen verwerken. Intussen weet ik het: de tot navolging verplichte gelovigen hoeven bij de "apostelen" enkel te letten op hun woorden. En dat doet men dus ook...

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
TjerkB schreef: wo 08 jun 2016, 19:49(...)
Een enorme bedreiging voor het realiteitsbesef in de Nieuw-Apostolische Kerk is daarnaast het verblind zijn voor ongewenste bijverschijnselen van de beeldvorming die de kerkleiding systematisch bedrijft met uitdrukkelijk de focus op zichzelf. Aan de lopende band en werkelijk allerwegen worden de gelovigen aangespoord ervan uit te gaan dat kerkelijke ambtsdragers, begenadigd met mysterieuze "goddelijke ponden", talentvoller worden en met meer goddelijk gezag bekleed zouden zijn, naarmate dezen hoger op "de ambtsladder" komen te staan. Juist daardoor is het in deze kerk onbetamelijk, ja welhaast uit den boze, om kritiek te hebben op "zegenaars". Wie "Godsgezanten" bekritiseert, staat op tegen God zelf. Uiteraard werkt dit machtsmisbruik in de hand. Zo verspeelde de districtsapostel Armin Brinkmann 10 miljoen euro en hij kwam ermee weg, terwijl een geloofszuster meldde dat zij ooit 1 Mark 20 te kort kwam bij een bloemenpotje en zij om die reden haar taak al uit handen moest geven. Tussen deze beide uitersten zijn legio andere voorbeelden te noemen. Ondergeschikten, rechteloos als ze zijn tegenover hun "zegenaars", hebben zich gedurig te verantwoorden, maar de op zuiver ideologische gronden op (geloofs)handen gedragen bestuursleden (opzieners en apostelen) menen hooguit verantwoording schuldig te zijn aan een mij onbekende god. Wie maakt ze wat? Lage(re) "dienaren" bij de Nieuw-Apostolische Kerk functioneren uitsluitend bij de gratie van hoge(re) "dienaren". In elke geestelijke bediening worden ambtsdragers bovenal geacht hun meerderen in de hiërarchie tot steun te zijn. De ambtelijke top in de organisatie maakte door de jaren heen tot in het absurde dankbaar gebruik van de handelingsvrijheid die men zich aldus had toegeëigend.

(...)


Uit: Bericht op "wo 08 jun 2016, 19:49", in de thread "Gerrit Sepers"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: ma 31 jul 2023, 10:00(...)
Doch wat maakte dat niemand het voor je opneemt? Dit is waar ik echt antwoord op nodig had, om het berokkende onrecht kunnen verwerken. Intussen weet ik het: de tot navolging verplichte gelovigen hoeven bij de "apostelen" enkel te letten op hun woorden. En dat doet men dus ook...

(...)

@all

Onderaan in dit bericht zal ik bij "N.B." onverkort een forumbijdrage quoten uit 2013. Het ging mij destijds onder meer om een aansprekende opmerking in het Fries van opziener Hans Kamstra: "De tsjerke - dat binne jimme!" (de kerk - dat zijn júllie). De reden ervan dat ik hier nu op terugkom, is, hoewel individuele dienaren soms hartverwarmende perspectieven openden, dat zgn. officiële mededelingen van de internationale kerkleiding zulks vaak al snel onderuit haalde, zoals i.c. door de spreekwoordelijke "ruk naar rechts" met de in 2012 uitgebrachte catechismus want voor de meest invloedrijken onder de dienstdoende heersers was het ondenkbaar dat er ook maar íets afhing van hun "ondergeschikten". Onverbiddelijk en zwart-op-wit draait sindsdien nog alles om het toen krampachtig als "heilsnotwendig" verklaarde... huisgemaakte apostolaat. Dat de ambtelijke top in de organisatie óók daarbij angstvallig handelde uit opportunisme, is volgens mij iets wat je pas ziet door het jezelf uiteindelijk weer toe te staan je volle verstand te gebruiken. Dan wordt het namelijk óók duidelijk dat dit per se níet betekent dat je je geloof aan de kant kunt zetten. Integendeel. Wat desondanks overbodig wordt is juist de ballast die uitgaat van het in deze kerk aangeprate bijgeloof!

Voor het overige verwijs ik nu eerst maar naar de onderstaande quote...

Groet,
TjerkB


N.B.
BakEenEi schreef: ma 04 feb 2013, 19:15
BakEenEi schreef:(...)
Volgens mij was het opziener Kamstra die in het Fries eens opmerkte "De tsjerke - dat binne jimme!" (de kerk - dat zijn júllie). Zo op zichzelf beschouwd is dat beslist een mooie gedachte. Maar ja, hoe gaat het dan verder? Welk initiatief mag nu bij onszelf liggen en hoe verhoudt zich dat met de inbreng van anderen? Mede door wat ik via de C.A. voor mijn kiezen had gekregen, ten aanzien waarvan ik hierboven een paar facetten heb belicht, kwam het voor mijzelf steeds meer aan op de vraag: wat gelóóf je nu in feite? Ben ik nieuw-apostolisch, wil ik een christen zijn; maakt dat trouwens nog een verschil, enzovoort. Ik ga het nu niet opzoeken, maar op dit Forum heb ik daarover wel eens uit de doeken gedaan dat ik gaandeweg van mijn "bijgeloof" af ben gestapt. Het "bewustwordingsproces" dat daaraan voorafging, heb ik als verlossend ervaren! Als een plant of een boom geen water vindt, zullen de wortels dieper moeten reiken. Ik zal maar niet aangeven hoe lang je dan als het ware met je ziel onder de arm moet lopen, doch reken hierbij niet op een kwestie van weken of maanden. "De tsjerke - dat binne jimme!"

(...)
Met het vinden van een antwoord op de voorafgaande vraag evenwel, "Wat gelóóf je nu in feite?", ben ik goddank veel verder gekomen. Ik herinner mij een gemeenteavond in de Nieuw-Apostolische Kerk, in 2005 of in 2006. Toen werd een ieder gevraagd om daarvoor ideeën aan te reiken. Ik vroeg of ik in plaats daarvan 10 minuten spreektijd kon krijgen. Oei! Degene die er kennelijk over ging, zo begreep ik wel, was op van alles voorbereid maar zó'n lumineus idee - ging dat niet misschien een tikkeltje te ver? Toegegeven, ik maakte het opzettelijk ook wel een beetje spannend want nadat bij betrokkene de wenkbrauwen langer dan bij een doorsnee verbazing gefronst waren gebleven, besloot ik aan die bovengemiddelde verbazing recht te doen. Ik merkte dus op: "Ik zal mijn uiterste best doen om alle ingekapselde agressie van de afgelopen vijftig jaar in tien minuten tot een kwartier zo samen te vatten, dat mijn boodschap duidelijk overkomt". Dit leidde ertoe dat in allerijl de schriftelijke aanvraagprocedure van toepassing werd verklaard. Dat werd nog een leerzame ervaring. Bovendien: wie schrijft, die blijft. Het was lang geleden -mogelijk voerde die vage doch niet onwelkome onverwachte herinnering zelfs terug tot in mijn verkeringstijd- dat ik mij vol overgave had geoefend in het welluidende proza dat nu wellicht de doorslag kon geven...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 31 Dec 2012, 15:27" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
BakEenEi schreef:(...)
Tijdens de bewuste gemeenteavond kwamen vanaf 20.00 uur eerst uitgebreid al degenen aan het woord die altijd al spraken. Rond 21.10 uur kreeg ik een knipperend groen licht en vertelde ik over 1 Korinthiërs 12 want daar staat onder andere in:
  • Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde.
Juist dienaangaande kwam er in mijn kerk bitter weinig uit de verf. Toen mijn spreektijd bijna voorbij was, verwees ik nog naar Romeinen 12. Hiermee gaf ik een invulling aan de eenmalige uitzondering die men trof.

Ondertussen had ik echter ontdekt welke prachtige vergezichten de rotsgrond "Geloof en Vertrouwen" naar het evangelie van Jezus Christus mij vanuit deze twee bijzondere hoofdstukken in de Bijbel te bieden heeft.

"De tsjerke - dat binne jimme!" Zouden zij die nu de hemel in werden geprezen vanwege hun tomeloze inzet voor een catechismus welke voor de Heer en al de Zijnen algemeen verbindend zou zijn, dat óók al weten?

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 31 Dec 2012, 18:12" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
BakEenEi schreef:(...)
Niemand echter, die zich geroepen voelt om de oorzaak van een probleem weg te nemen. Nee, dat heeft in de Nieuw-Apostolische kerk géén en-ke-le prioriteit. Iedereen heeft immers zo zijn of haar eigen besognes. So what? Door te zinspelen op de mooie vergezichten in het geloof, is het de bedoeling dat gelovigen zich al bijna verlost wanen van wat hun leven ondertussen wellicht danig verzuurt. "Zet hem op!", is vaak de teneur van de prediking. Vers van de pers nu een drietal voorbeelden van aansprekende doch vage "aanwijzingen" waarbij het tijdens de prediking in de lucht bleef hangen hoe men er concreet mee aan de slag kan...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 04 Feb 2013, 17:26"
@all

Zolang er in de Nieuw-Apostolische Kerk "dienaren" moeten worden ondersteund die zich wensen te verenigen in een ambtslichaam, om van daaruit anderen in de greep van hun macht te houden, blijft Zijn zegen uit!

Groet,
BakEenEi



Bron: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "04 feb 2013, 19:15", in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 17:00 uur]
TjerkB schreef: wo 26 jul 2023, 21:22(...)
Het bleek dat vanuit "de kring der apostelen" de onderlinge eenheid nogal eens werd geveinsd. Achter de schermen waren onder "hooggeplaatsten" zowel constant ideologische geschillen aan de orde van de dag als ongecontroleerde privileges. Kopstukken omringden zich met... jaknikkers: meelopers promoveerden vervolgens, niet omdat ze competent waren, maar juist loyaal. Wie dit opviel en zich erover uitsprak, werd geminacht.

(...)
Waar mogelijk werd bedrieglijk handelen door de kerkleiding zorgvuldig en uitdrukkelijk gecamoufleerd. Zo werd de organisatie gemanipuleerd. Basale controlemechanismen zijn dan niet op orde. Terwijl hun vereerde onkreukbaren zich voorstaan op integriteit, "slapen" de goedgelovigen. Allerlei vormen van onnozelheid sluipen binnen. Naarmate arrogantie om zich heen grijpt, neemt de sociale onveiligheid alom zorgwekkend toe.

(...)

@all

Met Gerrit Sepers ben ik het eens dat er bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland schoon schip te maken valt: "op­rui­men, weg­ne­men wat niet deugt, waar je last van hebt". En ook dat dit zou mogen meebrengen dat slachtoffers erkenning krijgen voor wat ze werkelijk is aangedaan.

Toen ikzelf nog op de C.A. werkte, drukte de districtsapostel zich eens verontwaardigd uit over een schriftelijke klacht die hij had ontvangen van een familielid van een apostolische zuster die enige tijd daarvoor was overleden. Waar haalt men de euvele moed vandaan?, zo oordeelde hij, en hij vervolgde: ik wacht net zo lang met antwoorden als het voorval geleden is waarover men zich als verongelijkte derden nu beklaagt. Weliswaar kreeg ik de bewuste brief niet in te zien, maar door het unheimliche gevoel wat ik toen kreeg ben ik het dus nog steeds niet vergeten. Honderden keren grepen zulke op- en aanmerkingen van betrokkene mij naar de keel. Als ik er wat van zei, en één keer ben ik echt zowat uit mijn vel gesprongen, kreeg ik (al dan niet bij monde van een dienstwillige rechterhand van de 'hoofdman over honderd') een pets om de oren.

Helaas zijn de momentele machthebbers geen haar beter. Nógmaals (!!):

TjerkB schreef: di 21 jun 2022, 18:04(...)
Vorig jaar dacht ik werkelijk even dat het kerkbestuur oprecht een handreiking deed toen men zelf "de leiderschapscultuur" ter sprake bracht...



Spontaan nam ik contact op maar dat werd duidelijk níet op prijs gesteld. Ik zal er verder niet op ingaan, maar ik schreef o.a. het volgende...

Afbeelding
Afbeelding


Kennelijk lukte het opnieuw niet om aan mooie woorden ook mooie daden te verbinden. Spijtig genoeg heb ik het zelden anders meegemaakt.

(...)


Uit: Bericht op "di 21 jun 2022, 18:04", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

De nieuw-apostolische wanorde waarmee ook ik werd opgescheept, was zó immens groot dat ik er járen voor nodig heb gehad om de chaos die in mijn hoofd was aangericht daaruit weg te schrijven. Ik kón eenvoudig niet anders dan voor mijzelf en hopelijk -via mijn forumbijdragen- hier en daar ook nog voor enkele anderen bij wijze van spreken orde op zaken te stellen. Als de kerkleiding mij dit zeer ernstig kwalijk neemt; soit!

Groet,
TjerkB


P.S.
TjerkB schreef: vr 30 dec 2022, 12:51(...)
Afrondend wil ik nog wijzen op het volgende. Frank Preusse schreef immers juist ook dít (zie mijn forumbijdrage op "wo 28 dec 2022, 14:46") :

  • Elke gemeentevoorganger en districtsvoorganger heeft een verantwoordelijkheid aanvaard en wel een verantwoordelijkheid jegens God en ten opzichte van het Evangelie. Deze verantwoordelijkheid kan niet worden gedelegeerd aan “de top”.

    Hij, de voorganger, moet weten dat zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van elementair belang zijn en daarmee als boeien dienen, waaraan de hem toevertrouwde broeders en zusters en ambtsdragers zich stevig moeten kunnen vastklampen. Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.

Ik kan het niet uitdrukkelijk genoeg beklemtonen, maar op dit cruciale punt lijden de nieuw-apostolische kerkgemeenten de grootste verliezen! Zielen die in gewetensnood komen, worden door de verzorgende dienaren namelijk níet in bescherming genomen want die zijn eerst en vooral dienstbaar aan hun meerderen in de organisatie. Zodra het erop aankomt, sta je als individuele gelovige er alleen voor. Ik vind dat misdadig!!!

Heus, opzettelijk houdt de kerkleiding een klachtenregeling tegen. De huidige kopstukken verdienen het op staande voet te worden ontslagen.

Zolang in dit machtsbestel de slager zijn eigen vlees keurt (en zo blijft het volgens mij tot in lengte van dagen), zal er géén gerechtigheid zijn...

(...)


Uit: Bericht op "vr 30 dec 2022, 12:51", in de thread "In vijf jaar tijd zijn er 262 kerken gesloten. Een kwart van de kerken is omgebouwd voor andere functie"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef: ma 15 aug 2022, 20:32(...)
"Hoe kun je in godsnaam mensen navolgen door wie je in geestelijk opzicht bent verkracht?!", schreef ik op 12 april 2014. Onmiddellijk zullen bij sommigen nu de hakken wel in het zand gaan want hoezo "verkracht"? Welnu, als in een geloofsgemeenschap de aangesloten leden eerst weerloos worden gemaakt, in dit geval bijvoorbeeld ook doordat ze nergens enig recht aan kunnen ontlenen, terwijl aan hen meedogenloos "zegenaars" en een rigide denksysteem worden opgedrongen, waarbij ze zich vervolgens alleen maar overweldigd kunnen voelen; ja, verkracht!

"Welnee, dat gebeurde toch met wederzijdse instemming?!", kan iemand nu wel tegenwerpen, maar daarop zou ik willen zeggen: "Objection!" Nog los van de machtsongelijkheid die hier meespeelt; als er geen greintje van "de liefde van God" te bekennen is; ja, wel degelijk - verkracht!

In de praktijk kom je er dan in de Nieuw-Apostolische Kerk NIET uit want de zaak zal op scherp worden gesteld: VERZET JE NIET ZO TEGEN GOD. Hierna zal het niet lang duren of je kunt wel gaan want de noodzakelijke vertrouwensrelatie met jouw zegenaar lijkt duurzaam te zijn ontwricht.

(...)

Zó zijn in het bovenbedoelde old boys network "onze manieren". De slager keurt zijn eigen vlees. En jij, ondankbare zielenpoot, scheer je weg! Je druipt af want terwijl jíj dacht dat een dienaar dient en een zegenaar zegent, heeft het nieuw-apostolische snelrecht je in het ongelijk gesteld.

(...)


Uit: Bericht op "ma 15 aug 2022, 20:32", in de thread "Tussenbalans en hoe nu verder..."

@all

Zojuist kwamen de hierboven aangehaalde passages weer bij mij op. Zowel op de NAK-kerkvloer als (op de C.A.) op de NAK-werkvloer werd ik namelijk te pas en te onpas onderworpen aan ambtelijk geweld in de zin van aan mij opgedrongen nieuw-apostolische geloofsgehoorzaamheid. Alles wisselde op de wenken van de toenmalige districtsapostel. Voor zover iemand een mandaat had, stond dat elke dag opnieuw op het spel. Er heerste een soort van angstcultuur. Bij mij nam dat na verloop van tijd niet alleen veel spontaniteit weg, maar ik raakte ook uit mijn kracht. Verder zag ik met eigen ogen hoe Gerrit Sepers in dat opzicht soms werd vernederd. Ik voelde mij ellendig. Als ik constructief meedacht, werd dit opgevat als oppositie. Door mij te passeren en te isoleren, probeerde de districtsapostel mij mores te leren. Kwam ik wat loyaler over of zo, dan liet hij de teugels tijdelijk weer wat vieren. Het enige wat ikzelf er nog van kan zeggen, is, dat ik eenvoudig geen loyaliteit kan veinzen. Ik snapte trouwens oprecht niet waarom ik van "dienaren" meer idolaat moest zijn, afhankelijk van iemands abstracte positie op een ambtsladder. Dat Gerrit Sepers nadien sprak van een geestelijk concentratiekamp, schokte mij aanvankelijk, maar daarna leek mij dit een kloppende typering.

Ik kan vanzelf niemand dwingen om beter kennis te nemen van veel achtergronden, maar het kerkbestuur handelt beslist tegen beter weten in.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Essays, Columns & Interviews”