Teken van leven...

[TjerkB]

@all

• Een pelgrimslied van David.
  HEER, niet trots is mijn hart,
  niet hoogmoedig mijn blik,
  ik zoek niet wat te groot is
  voor mij en te hoog gegrepen
  
  Uit: Psalmen 131: 1 (NBV21)

• Zaligheid, eeuwigheid,
  o verlicht deez' tijd!
  Dat toch immer klein het kleine
  en het grote groot ons schijne,
  zaal'ge eeuwigheid.
  Zaal'ge eeuwigheid!
  
  Bron: Vierde couplet van lied 517, gezangboek NAK: "Kom met kracht"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

• [5] Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had. [6] Hij, die de gestalte van God had, maakte er geen aanspraak op aan God gelijk te zijn, [7] maar deed afstand van zijn positie en nam de gestalte aan van een dienaar.
  
  Uit: Filippenzen 2 (NBV21)

• Is dan uw moede ziele
  verzwakt door leed en strijd,
  weet, in des Vaders woning
  wordt u een dis bereid.
  
  • Kom thuis, kom thuis!
    Ontvlucht het aards gedruis.
    Kom thuis, kom thuis!
    Kom in het Vaderhuis!
  Bron: Vierde couplet en refrein van lied 26, gezangboek H.A.G.E.A. (1953): "Kom thuis, God is uw Vader"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

• [24] ‘Alsof een strijder zich zijn buit laat afnemen!
  Kunnen gevangenen soms ontkomen aan een tiran?’
  [25] Toch zegt de HEER:
  Gevangenen worden de strijder ontnomen,
  de tiran zal zijn buit verliezen.
  Wie een geding voert tegen jou
  zal Ik in een geding bestrijden,
  en Ikzelf zal je kinderen redden.
  [26] Ik laat je onderdrukkers hun eigen vlees eten,
  hun eigen bloed is de wijn die hen dronken maakt.
  Dan zal iedereen erkennen
  dat Ik, de HEER, je redder ben,
  je bevrijder, de Machtige van Jakob.
  
  Uit: Jesaja 49 (NBV21)

• Op deez’ weg wacht de Eerst’ling zo menige strijd,
  de vader der leugen hem twijfel bereidt,
  de stenen des aanstoots verwonden de voet,
  het gaan op die weg kost vaak tranen en bloed.
  
  • Mag die weg soms moeilijk gaan,
    op het einddoel komt het aan!
    Kom, het steile pad betreên,
    naar de heerlijkheid heen
  
  Bron: Tweede couplet en refrein van lied 38, gezangboek H.A.G.E.A. (1953): "Smal is ’t pad, waar, o eerst’ling, de Vader u leidt"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Graag wijs ik erop dat ik in mijn bericht van "vr 27 okt 2023, 23:07" uit een forumbijdrage uit 2016 iets aanhaalde wat mij nog altijd dwarszit:

"Wat ík érg vind is, dat het in de Nieuw-Apostolische Kerk té veel gevraagd kán zijn als je kenbaar maakt dat je je -als christen- graag wilt beperken tot de volle waarheid. Aan die wens willen (!) velen (!) níet voldoen."

Door de jaren heen heb ik telkens opnieuw beklemtoond dat ik diep ongelukkig word van intellectueel geschut, zogenaamd uit naam van God, maar daar waren de nieuw-apostolische autoriteiten niet van gediend. Doch als het met "zielzorg" dáár al ophoudt; wie dient men dan feitelijk?

(...)


Uit: Bericht op "di 31 okt 2023, 18:45", in de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«"

@all

Hoe er wordt aangekeken tegen de berichtgeving op dit Forum, weet ik niet precies, maar blijkbaar staat de nieuw-apostolische kerkleiding er onverschillig tegenover. Anderen hebben er wellicht soms iets aan. Ik bracht naar voren wat mij zwaar op het hart lag, maar hier laat ik het bij.

Groet,
TjerkB


P.S.

(...)
Zielzorg - als dat níet op innemende wijze de zorg mag zijn die er zuiver op is gericht dat christenen zich zowel middenin hun geloofsgemeenschap als aan de rand ervan volkomen veilig mogen weten in Jezus' armen; berg je dan maar.

(...)


Uit: Bericht op "wo 21 jan 2015, 16:40", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

Om meer dan het bovenstaande ging het mij eigenlijk niet, maar wij moesten het hoofd bieden aan van alles wat de aandacht daarvan afleidde.

[TjerkB]

Geita ligt in het noordwesten van Tanzania

@all

Vanmiddag kwam één van mijn kinderen voorbij deze locatie, waarna met zo'n aansprekende foto ons weer even een "teken van leven" bereikte!

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

• Troost nu, troost nu, troost nu Mijn volk!
  Troost nu Mijn volk, spreekt de Heer, onze God.
  Troost nu, troost nu, troost nu Mijn volk!
  Troost nu Mijn volk, spreekt de Heer, der Heer, onze God.
  Spreek thans vriend'lijk met Jeruzalem.
  Spreek thans vriend'lijk met Jeruzalem.
  Zeg tot de dochter Sions:
  "Zie toch, uw Koning komt tot u, zachtmoedig."
  "Zie toch, uw Koning komt tot u, tot u zacht-moe-dig!"
  
  Bron: Lied 64, NAK-koorboek

• 1
  Zijn wij niet uit Godes Geest geboren,
  zijn wij niet Zijn volk en eigendom?
  Zijn wij niet voor 't hemelrijk verkoren,
  om te prijzen God alom?
  
  2
  Weet, dat eng'len naar de plaats ons leiden
  waar de Heer verkwikking ons bereidt,
  waar Hij brood des hemels wil bereiden
  en Zijn volk zo rijk verblijdt.
  
  Refrein:
  Laat ons juichen, laat ons zingen van de liefde, die oneindig is.
  Laat het vreugd'vol heel de aard doordringen, hoe gelukkig, blij een godskind is!
  O, zalig, o zalig, een kind van God te zijn!
  O, zalig, o, zalig, een kind van God te zijn,
  een kind van God te zijn!
  
  Bron: Lied 247, NAK-koorboek

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
... hier laat ik het bij.

(...)

(...)
Zielzorg - als dat níet op innemende wijze de zorg mag zijn die er zuiver op is gericht dat christenen zich zowel middenin hun geloofsgemeenschap als aan de rand ervan volkomen veilig mogen weten in Jezus' armen; berg je dan maar.

(...)


Uit: Bericht op "wo 21 jan 2015, 16:40", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

Om meer dan het bovenstaande ging het mij eigenlijk niet, maar wij moesten het hoofd bieden aan van alles wat de aandacht daarvan afleidde.

@all

Na zó veel bespiegelingen sinds 2005 dat ik de tel niet meer heb kunnen bijhouden, mag het inderdaad wel eens "klaar" zijn, vind ik - en dan vooral "klaar" in de zin van "voldoende opgehelderd". Wat dit laatste betreft, mag het -hoop ik- duidelijk zijn dat ik er "never ever" op uit ben geweest om aan welke steen dan ook ter uitholling een soort van gestage drop toe te dienen want mijn forumbijdragen kwamen alleen maar voort uit de pijn van kwellend misbruik, nota bene in de kerk waarin ik als kind ben opgegroeid en waarin het destijds heus goed toeven was. Toch werden bij nader inzien ondertussen tallozen onheus bejegend. Soms zó ernstig, dat het de gezondheid van de betrokkenen ondermijnde.

Zoals aan een medaille, zitten er aan elke zaak meerdere kanten. Vanuit een slachtofferrol, kunnen gelovigen zeggen: er is ons zand in de ogen gestrooid. Maar waar ik daarentegen telkens opnieuw óók op heb willen attenderen, is: waarom zouden wij dat anderen, boosdoeners, toestaan! Een complicerende factor hierbij is voor mij trouwens altijd geweest dat ik er niet mee overweg kon als kwetsbare naasten (!) werden misbruikt.

Als je jong bent, begrijp je vanzelf van alles nog helemáál niet. Later wellicht evenmin, maar zelf heb ik elk geval hier en daar nog een poging willen wagen om erachter te komen hoe ik kan vermijden naasten, om wie ik geef, in "het geloof" achteloos op het verkeerde been te zetten. Als het ergens faliekant verkeerd mee uitpakt, blijkt niet zelden dat er voorbij is gegaan aan een ware aaneenschakeling van alarmerende signalen. Welnu, in de Nieuw-Apostolische Kerk is het misgegaan bij het ongepaste onbegrensde vertrouwen dat leidinggevenden opeisten voor zichzelf. Die gingen naast hun schoenen lopen en de ravage die men aanrichtte mocht geen naam hebben, juist niet als dit achteraf loyalisten blameerde.

Uit alle macht werd wat krom is recht gepraat en geschreven. Jaar in, jaar uit; en evidente wandaden werden alsmaar ingewikkelder voorgesteld.

Maar: hoe ingewikkeld heeft het ooit kunnen het zijn? Denk eens aan de gelijkenis over een zaadje van de mosterdplant (vgl. Matth. 13: 31-32)!

In deze thread vertelde ik dat veel apostolische liederen mij als kind al als muziek in de oren klonken, terwijl de waardevolle inhoud mij bijbleef:

• Zijt gij een Christen naar de naam slechts,
  dan wel een Christen metterdaad?
  Zijt gij wel zeker, dat gij heden
  de smalle weg des levens gaat,
  de smalle weg des levens gaat?
  Vlei u niet met een schone naam;
  wil in het wezen immer staan,
  wil in het wezen immer staan.
  
  Sta even stil, kom tot u zelve,
  hebt gij uw toestand overdacht?
  Nog is 't de tijd van Gods genade;
  zie dus dat gij Zijn wil betracht,
  zie dus dat gij Zijn wil betracht!
  Wil door de enge poort toch gaan
  en geef Gods Geest in u vrij baan,
  en geef Gods Geest in u vrij baan.
  
  Bron: NAK-gezangboek, eerste en tweede couplet uit lied 155

• O, wil toch van het Levenswoord
  geen hoorders zijn alleen.
  Of't al dan niet uw zin bekoort,
  gaat om te doen eerst heen.
  Dan komt er vrede in uw huis
  en blijheid in 't gemoed.
  Dan vindt gij kracht om zelfs uw kruis
  te dragen welgemoed.
  
  Bron: Eerste couplet van lied 113 (gezangboek HAGEA, 1953)

Daarom: wat goed was, blíjft voor mij goed, maar wat "het geloof" betreft, stel ik voor éérst werk te maken van waar het mee begint: Zijn Liefde.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

• Houd stand
  [10] Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht. [11] Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. [12] Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen. [13] Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad, en goed voorbereid stand te kunnen houden. [14] Houd stand met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, [15] de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, [16] en draag daarbij het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven. [17] Draag de verlossing als helm en Gods woord als zwaard, dat u van de Geest ontvangt.
  [18] Laat u bij het bidden leiden door de Geest, iedere keer dat u bidt; blijf waakzaam en bid voortdurend voor alle heiligen.
  
  Uit: Efeziërs 6 (NBV21)

• 1
  Heer, U zij dank!
  Gij zijt tot mij gekomen.
  Ik ben, Godlof, de eeuw'ge dood ontkomen.
  Slechts leven schenkt Gij,
  schenkt Gij, Jezus, mij.
  Slechts leven, slechts leven.
  
  2
  U zij de dank!
  Gij, Heer, hebt U gegeven.
  Verloor'nen schonk Gij Uw zo kostbaar leven.
  Slechts liefde schenkt Gij,
  schenkt Gij, Jezus, mij.
  Slechts liefde, slechts liefde.
  
  3
  U zij de dank!
  Gij hebt mij niet verstoten.
  Aan 't kruis hebt Gij voor mij Uw bloed vergoten.
  Verzoening schenkt Gij,
  schenkt Gij, Jezus, mij.
  Verzoening, verzoening.
  
  4
  U zij de dank!
  Al toef ik nog op aarde,
  'k geniet Uw vrede, Heer, zo hoog van waarde.
  Verkwikking schenkt Gij,
  schenkt Gij, Jezus, mij.
  Verkwikking, verkwikking.
  
  
  Bron: Lied 496, NAK-gezangboek

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Vorig jaar in een forumbijdrage attendeerde ik op de toen al 293e jaargang van de Bijbelse dagteksten bij de Evangelische Broedergemeente. In de nieuwe editie las ik nu het woord van het jaar 2024. Zie hieronder de vetgedrukte tekst. Dit (én het voorafgaande) wilde ik graag even delen!

• [13] Wees waakzaam, volhard in het geloof, wees moedig en sterk. [14] Alles wat u doet, moet u met liefde doen.
  
  Uit: 1 Korintiërs 16 (NBV21)

• 1
  O, heb toch lief, de God uws levens,
  die milde bron van alle goed,
  de Here, die u zegeningen
  schenkt uit Zijn rijke overvloed.
  
  2
  O, heb toch lief, die u beminnen,
  wier leven is aan u gewijd,
  die voor u zorgen, waken, bidden,
  u helpen in de levensstrijd!
  
  3
  O, heb toch lief zelfs die u haten,
  die zich verblijden in uw smart.
  Strooi vuur'ge kolen op hun hoofden
  en toon aan hen een liefd'rijk hart.
  
  Refrein:
  O, heb toch lief, o, heb toch lief,
  heb God toch boven alles lief!
  O, heb toch lief, o, heb toch lief,
  heb God toch boven alles lief!
  
  Bron: lied 634, liederenbundel voor de NAK-zangkoren

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Zijn negentigste levensjaar staat voor de deur. Ik kan mij bijna geen dag herinneren dat hij niet allereerst uit de Bijbel een tekst opzocht en voor die dag ook uit het nieuw-apostolische gezangboek een mooi lied. Mijn vader! Elke dag twee nieuwe notities op een los blad uit zijn schrijfblok. Daarna bad hij met ons, las één of twee verzen voor uit de Bijbel en nog een couplet uit het lied. Dat zal ikzelf niet kunnen, heb ik vaak gedacht. Altijd kwam het bij mijn vader van binnenuit, uit het hart. Niet alleen daarom bewonder ik zijn rechtschapenheid. Ook nu sommige vogels allang uitgevlogen zijn, probeert hij geen dag anders te beginnen.

Wat ik wél heb is, dat ik vaak opsta met in gedachten "een apostolisch lied" zoals vandaag:

• Waar ik ook gaan of staan zal in 's werelds bang gedruis,
  't leidt mijne ziele opwaarts naar 't eeuwig, hemels huis.
  (...)
  
  Refrein
  • Het heimee naar mijn vaderland vervult het harte mijn,
    wijl 'k hier wel ben geboren, doch dáár mijn thuis zal zijn.
  Uit: Lied 290 (NAK-koorboek)

Ik ken dit lied al heel lang, van opnamen en uit de Duitse "Chormappen" waarin ik de mooiste melodieën opzocht om die vervolgens voor aanvang van de diensten op het orgel of met onze muziekgroep te spelen. Dat kan dan nu intussen wel allemaal voorbij zijn, maar wat goed was, blíjft voor mij goed. Ik had het niet voor mogelijk gehouden dat "dienaren" zouden ophouden met dienen. Maar deze harde realiteit betekent voor mij niet, dat er geen "redenen tot dankbaarheid" meer zijn of dat ik afstand neem van de waardevolle inhoud van een lied als "Mijn Vader, Uwe wil" (lied 310, NAK-gezangboek) "want Ik leef, en gij zult leven" (Joh. 14: 19).

Laten wij hier nog vele tekenen van -goddelijk- leven met elkaar mogen delen.

(...)

@all

Zo begon eind 2013 déze thread! Ik vertelde toen speciaal iets over mijn vader. Enkele maanden later overleed hij. Later herinnerde ik daaraan:

(...)

• Eigen foto
  
  "The sower, Vincent van Gogh (1888)" / "De zaaier, 1888 Vincent van Gogh (1853-1890)"

Ik mocht een keer voordat het museum opende foto's maken van de collectie. Zo maakte ik o.a. de foto hierboven. Hoewel ik de kleuren prachtig vond en de compositie indrukwekkend, was mij verder nog niets opgevallen - totdat mijn vader speciaal over dit ene schilderij iets bijzonders aan mij vertelde. Lang geleden, aldus mijn vader, bezocht de autodidact Jopie Huisman een expositie met schilderstukken van Van Gogh, in het stadhuis van Bolsward! Dat moet inderdaad lang geleden zijn, dacht ik onmiddellijk. Op slag voelde Huisman zich bij "De zaaier" gegrepen door de zeggingskracht van één detail, waarover hij volgens mijn vader later had opgemerkt: "Het was alsof ik een klap voor mijn hersens kreeg!" Van Gogh heeft hier de hand van de zaaier namelijk groter geschilderd dan anatomisch voor de hand zou liggen, wat voor Huisman, toen hem dit in Bolsward opviel, een verpletterende gedrevenheid uitdrukte om overvloedig te zaaien, daarmee alles in het werk stellend om -zo God het wil- rijkelijk te mogen oogsten. Thuisgekomen bekeek ik direct de betreffende foto's. Wow... De dag erna overleed mijn vader.

(...)


Uit: Bericht op "za 25 feb 2017, 21:43", in de thread " 'Houd stand!' - strijdlied als troostlied?"
Zie evt. tevens het bericht op "za 13 apr 2024, 13:14", in de thread "Aantal leden per gemeente van het Apostolisch Genootschap 2021 en 2024"

Zojuist viel mijn oog híerop:

• Wie van jullie heeft ontzag voor de HEER?
  Wie luistert naar de stem van zijn dienaar?
  Hij die door de duisternis gaat
  en geen licht meer ziet,
  en die dan vertrouwt op de naam van de HEER
  en vertrouwen stelt in zijn God.
  
  Uit: Jesaja 50: 10 (NBV21)

En uitgerekend vanochtend vroeg sloeg ik uit het groene zangboekje voor de kinderkoren (dat uitkwam in 1962) lied 19 op: "Mijn Vader is rijk." Ik realiseer mij nu trouwens toch iets wonderbaarlijks: in het NAK-gezangboek is dit lied 309 en in deze thread is dit nu ook de 309e "reactie"!


Doordat ik bij mijn ouders de echtheid zag van hoe verwarmend "de gemeenschap" voor ze was, verwachtte ik in mijn kerk helemaal geen onraad. Zij leefden vanuit hun geloof en wat altijd toepasselijk is geweest, lijkt mij het lied "Om aardse rijkdom bid ik niet... " (242, NAK-gezangboek).

Dit brengt mij op nóg een herinnering:

(...)
Niettemin, je zult het maar meemaken wat Saulus, later Paulus, te vertellen heeft! Hijzelf is, denk ik wel eens, het levende bewijs van wat hij aldus kenbaar maakte:

• Want het koninkrijk van God bestaat niet uit woorden, maar uit kracht.
  
  Uit: 1 Korintiërs 4: 20 (NBV)

In een artikel in het maandblad voor de nieuw-apostolische jeugd raadde stamapostel Urwyler destijds aan om regelmatig in de Bijbel te gaan lezen. Uiteindelijk ben ik het tóch gaan doen. Alleen, hoe onthoud je dan vervolgens wat wáár staat? Ik had er in elk geval grote moeite mee. Na verloop van tijd vond ik dat eerst alles maar eens een poosje moest kunnen bezinken. Het werd een lange pauze, die abrupt eindigde toen ik het gevoel kreeg dat het opeens "foute boel" was in onze kerk. Er waren ontwikkelingen gaande, waar ik maar geen vat op kreeg doch ze verontrustten mij enorm. In de Bijbel hoopte ik houvast te vinden want in mijn kerk werden schijnbaar de fundamenten van het geloof herzien...

In die periode, zo'n 10 jaar geleden nu, dacht ik vaak aan wat mijn vader graag vertelde over de vergaderingen voor dienende broeders die vroeger in de regel plaatshadden op de zaterdagmiddag. Wanneer opziener Lakerveld er dan was, kon deze alle tijd nemen voor de beantwoording van één enkele vraag. Ook al leefde zo'n vraag misschien niet bij allen; ieder wist dat in voorkomende gevallen de tijd ervoor zou worden genomen om zaken in alle rust tot klaarheid te brengen. Voor mijn vader waren het waardevolle ervaringen geweest. Daarom vertelde hij er graag over. En ik dacht er later over na, toen het zó niet meer bleek te werken. Eerst vertelde ik dat maar niet aan mijn vader, om hem niet teleur te stellen. Later echter leek het wel alsof hij mijn gedachten al had kunnen lezen. Vrijdagmiddag sprak hij met mij over Handelingen 17. Zie het vorige bericht. Opnieuw ging er een wereld voor mij open...

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "Zo 22 Jan 2012, 23:19", in de thread "Dat het uw ziel goed gaat weet ik" (3 Joh. 1: 2, NBV)
Zie evt. tevens bericht op "za 30 dec 2017, 16:02", in de thread "Kan ik daar wat aan doen?"

Dat er de tijd voor werd genomen om in alle rust oprecht een vraag te beantwoorden; schrijnend genoeg heb ik dat zelf niet mogen meemaken. Ik meende dat je niet in de steek werd gelaten, maar ambtsdragers trokken de handen ervan af toen het aankwam op hun verantwoordelijkheid.

Zoiets geeft natuurlijk te denken. Goddank doch wel aan de late kant vond ik mijn eigen verantwoordelijkheid en wachtte ik maar niet langer af. Ik denk dat ook mijn ouders de kerk hadden verlaten als het ze duidelijk was geworden hoe zielen die pijn lijden aan hun lot worden overlaten.

Volgens mij was ik nog geen veertien toen een priester eens vertelde wat voor een saaie bedoening het vast was geworden als in de natuur alle rozen rood zijn en alle muizen grijs. In die tijd werd je nog helemaal niet met zowat z'n dertienen in een dozijn drammerig "geüni­for­meerd", wat naderhand wel degelijk opeens de bedoeling bleek te zijn, terwijl daartoe allengs van God los in bepaalde contreien de vrije teugel werd gelaten. Het ging om alles of niets. Bedeesd heb ook ik daar wel eens een schampschot van meekregen. Maniakaal werden de gelovigen op scherp gezet. Zo hield een districtsevangelist ons voor dat hij een royaal dankoffer verwachtte want voor een kapotte wasmachine is er immers ook altijd geld. Wat is dat voor waanzin!, dacht ik toen (als schuldhulpverlener). Je had het ene voorval nog niet doorstaan, of het volgende zat je alweer dwars. Het aangewakkerde dwaze fanatisme mag dan uiteindelijk wel aan betekenis hebben ingeboet, maar hele samenlevingen bleven gepolariseerd. Echter, in plaats ervan dat er vervolgens "van hogerhand" liefde en mededogen uitging naar zielen die daarmee een lelijke emotionele knauw was gegeven, werd veelal bij zorgwekkend ontspoorde ambtsdragers het fnuikende grensoverschrijdende gedrag achteraf laconiek vergoelijkt. Hoezo secularisatie - en: hoe heeft de Raad van Kerken in Nederland hier kunnen wegkijken van het ontbreken van een solide klachtenregeling?

Laat dit dus maar een pleidooi zijn voor de broodnodige bewustzijnsverruiming, in de hoop dat gerespecteerde "neurodiversiteit" menigeen weer wat zal doen opfleuren.

Groet,
TjerkB