Zie https://www.trouw.nl/opinie/hoe-het-kan ... ~b9ce2e3e/.
Bij analogie volgens Duden:
- die Treppe hochfallen
(umgangssprachlich, oft scherzhaft oder abwertend: einen plötzlichen und unerwarteten [beruflichen] Aufstieg erleben)
Groet,
TjerkB
- Goddelijke hormonen
Als afvallig lid van het Apostolisch Genootschap heb ik met belangstelling het boek Apostelkind en de recensie van Franca Treur gelezen (De Groene, 25 juni). Ik heb er veel in herkend.
(...)
Ten slotte: het genootschap trok voor de oorlog veel arbeiders en paupers. Die werden daar als volwaardig mens erkend. Dat het nu voornamelijk mensen uit de bovenlaag van de bevolking zijn die er deel van uitmaken, pleit voor het verheffingsideaal van het genootschap. Kennelijk is dat ideaal goed bereikt.
Bron: Ingekomen reactie bij De Groene Amsterdammer (1 juli 2020 – verschenen in nr. 27)
Amsterdam – Het College van Bestuur van de Vrije Universiteit heeft met ingang van 1 april 2020 prof. dr. Hans Alma benoemd tot bijzonder hoogleraar op de leerstoel Religieus Humanisme en Compassie aan de Faculteit Religie en Theologie (FRT). Deze leerstoel is ingesteld op verzoek van het Apostolisch Genootschap en biedt de mogelijkheid de religieus-humanistische traditie beter te bestuderen, wetenschappelijk te publiceren en docenten en studenten kennis te laten maken met het gedachtegoed van het genootschap.
Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/actueel/h ... nootschap/
Redactie schreef: ↑zo 08 jan 2012, 17:12(...)
De "geloofsgehoorzaamheid"... O, wat kwam het dáár op aan. Daar hing zo ongeveer álles van af. Om hopelijk een "open boek" te mogen zijn voor de "zegenaars", en dus voor God.
(...)
Maar ja, wie was ik eigenlijk? Ook ik was natuurlijk alleen maar gewoon iemand, die "te doen stond wat er in mijn kerk gezegd werd". Graag of niet. Mijn Vader was rijk, maar dat moesten wijzelf nog maar zien te worden. Het zou er in niet onbelangrijke mate van afhangen hoe mijn "aanbieding" was in "de gemeenschap". Of mijn gedrag in lijn was "mit dem neuapostolischen Glaubensverständnis". En of ik "trouw" zou blijven. Al snel kreeg ik door dat je beter geen vragen kunt stellen waar de "dienaren" het antwoord niet op weten. Ik hoefde alleen te willen weten wat ons "zeitgemäß" werd voorgehouden. En voor het overige ging het erom dat je altijd overal aanwezig was, waar de "dienaren" je verwachtten. Dat liet toch niet aan "liefdevolle duidelijkheid" te wensen over?
(...)
Steeds nadrukkelijker moesten alle muizen grijs worden, en alle bloemen rood. Met lede ogen zag men aan hoe sommigen ongegeneerd hun gezonde verstand gebruikten, alsof God het ze niet "for some reasons" had toevertrouwd. In plaats van mededogen werden "the good guys" geacht medelijden te hebben met "the bad guys". "Wat hebben ze zich toch afgewend van het levende altaar; waar is hun kinderlijke geloof toch gebleven, en wat is hun hoogachting voor de ons gegeven hand van leiding in onze dierbare stamapostel toch omgeslagen in onverschilligheid!"
(...)
Hoe gecompliceerd het allemaal ook in elkaar steekt, ik heb het toch maar voor mijzelf uitgeplozen. Sommige pluisjes dwarrelen rond op dit Forum.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "08 jan 2012, 17:12", in de thread "Hoe moet het verder met de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.?"
BakEenEi schreef: ↑za 29 dec 2012, 20:01(...)
Ikzelf heb in feite nooit aan de gekunstelde verhoudingen en exclusieve voorrechten (!) van "hoge dienaren" kunnen wennen die soms het uiterste van mensen vergden om te billijken; om te verdragen! Hierdoor werd aan mij uitsluitend de "gedoogstatus" verleend. Quasi-spontaan het "piramidespel" meespelen kon ik eenvoudig niet. Trouwens, ik zou het ook niet hebben gewild. Een keer of drie, vier, heb ik op mijn manier een soort van veto uitgesproken. Ik kon gewoon niet anders. Merkwaardig genoeg is mij dat in al deze gevallen nauwelijks aangerekend. Het is zelfs zo dat, nadat ik mijn lidmaatschap wel móest opzeggen doordat ik pertinent níets te maken wilde hebben met de intolerante opstelling van stamapostel Leber tegenover welwillende gemeenteleden "die door hun vrijmoedigheid en scherpe waarneming in staat waren om op beslissende momenten de juiste vragen te stellen" (...), mij nog in overweging werd gegeven om als ex-lid aan te blijven als organist. Hoe goed de betrokken dienaren dit volgens mij ook bedoelden; men zag nog niet in dat ik mij "tot op de draad versleten" voelde. Jarenlang had ik aangegeven welke voor mij de pijnpunten waren, maar iedereen weet dat je in deze kerk niets kunt veranderen.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Fprum van Bauke Moesker- op "Za 29 Dec 2012, 20:01", in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
TjerkB schreef: ↑ma 26 jul 2021, 11:57(...)
Het roer moet alsnog om:
(...)TjerkB schreef: ↑wo 16 jun 2021, 15:01TjerkB schreef: ↑zo 30 mei 2021, 22:18(...)
"Goed bedoeld" wil niet altijd zeggen dat elke inspanning daarmee ook "goed genoeg" is. Wie een ander behandelt zoals hij of zij zelf behandeld zou willen worden, gaat er in de gauwigheid vanuit dat je zoiets voor de zekerheid niet eerst bij de ander hoeft na te vragen! In de regel doen wij wat wijzelf gewend zijn, maar op welke manier hebben wij dan ondertussen ook rekening gehouden met anderen?
(...)
(...)
Dít is waar volgens mij met het volle bewustzijn bij moet worden stilgestaan. Vraag toch aan de ander: "Wat vind jíj dat je nodig hebt?"
(...)
zefyr schreef: ↑za 07 aug 2021, 15:17(...)
Ik meen me flarden van diensten (dankzij promeuk.com:7000 - inloggen met DAAG en fakkel) te herinneren, waarin apostel Lambertus Slok sr. (ook met jongeren en jong volwassenen) openlijk en vrijmoedig sprak over seksualiteit. Ik kreeg de indruk dat hij wars was van benepen en hypocriete kleinburgerlijkheid. Over dit fenomeen struikelde je doorgaans in de Nieuw-Apostolische Kerk tot ver in de negentiger jaren van de vorige eeuw...
(...)
BakEenEi schreef: ↑za 19 feb 2011, 00:10"Een" kerk of Zijn werk? (5)
@all
Wat destijds mijn kerk betrof, waarvan ik wilde geloven dat het Zijn werk was, verslond ik alle informatie die er werd aangereikt. Mijn belangstelling kwam onder druk te staan toen er op een gegeven moment via het Internet een berichtenstroom op gang kwam met opschriften als:
Met welke onzichtbare mogendheid heb ik hier opeens van doen, en hoezo (?!), dacht ik. Het leek wel alsof er voor mij werd besloten tot een soort van vervangend geweten. Waar halen degenen die hier kennelijk aan de lopende band van alles voor anderen aan het beslissen zijn hun bevoegdheid vandaan? In wat voor netten raak ik hier verstrikt? Kortom, ik sprak bij de kerkleiding mijn zorg erover uit, maar dat schrijven bleef onbeantwoord. Voor de duidelijkheid plaats ik hieronder een aantal van de desbetreffende "dienstmededelingen"...
- Standpunt van de Nieuw-Apostolische Kerk
- Stellingname van de Nieuw-Apostolische Kerk
- Bekendmaking van de Nieuw-Apostolische Kerk
- Nieuw-Apostolische Kerk neemt besluit
- Nieuw-Apostolische Kerk vaardigt leidraad uit
Ik voelde mij er steeds meer ongemakkelijk bij. Bij de hierboven (op 26 april 2001) aangekondigde "Leidraad dienen en leiding geven" stond het trouwens direct voor mij vast dat het document er vooral kwam om aansprakelijkheidskwesties af te wenden: men hoopte er natuurlijk mee te bereiken dat geen enkel conflict de kerkleiding nog kon worden aangerekend indien niet (stap voor stap) eerst "de geordende weg" was bewandeld om het intern tot een oplossing te brengen. In 98 van de 100 gevallen zou dit ontmoedigingsbeleid vast wel haar vruchten afwerpen, en in die overige 2 gevallen zou de kerkleiding op haar gemak naar bevind van zaken handelen... Dit bange vermoeden kwam destijds bij mij op omdat ik wist (!) hoe men soms worstelde met zulke kwesties. Vorig jaar werd dit "vooroordeel" onverhoopt alsnog bewaarheid toen D.Ap. Brinkmann desgevraagd weigerde de Leidraad toepassing te laten vinden door het antwoord op mijn daartoe strekkende vraag herhaaldelijk schuldig te blijven! De hoogste dienaren kunnen het allemaal prachtig mooi voor anderen opschrijven, maar zelf waant men zich blijkbaar boven alle fatsoensnormen verheven - was derhalve mijn conclusie. Hetzelfde verschijnsel doet zich nu voor in de kwestie Eimersstaete!
- Standpunt van de Nieuw-Apostolische Kerk met betrekking tot het begrip zonde
(29.04.2005) Zürich. Al in april vorig jaar kwam de vergadering van Districtsapostelen in Zürich met een nieuw standpunt over het begrip zonde. Het nieuwe daaraan is, dat voor het eerst een onderscheid wordt gemaakt tussen zonde en schuld.
Uitgangpunt voor de definitie van zonde en schuld vormt de Heilige Schrift – de norm waarmee wordt gemeten wordt door Jezus Christus bepaald – de mens kan niet vaststellen wat wel zonde is en wat geen zonde is. Dit zijn belangrijke kernpunten van de nieuwe publicatie. Uit dit standpunt blijkt duidelijk dat de bijbel onderscheid maakt tussen zonde en schuld. Daarom ligt het voor de hand dat de kerk ook van dit principe dient uit te gaan. Zonde is absoluut, schuld is relatief. Dit onderscheid heeft een grote betekenis voor de praktische zielzorg. De Priester kan de macht van de genade benadrukken zonder de zonde te bagatelliseren.
Nadat het standpunt over het begrip zonde in eerste instantie aan de ambtsdragers van de kerk en de gemeenteleden werd doorgegeven, volgt hier nu de publicatie op het Internet, in het Duits, in het Engels en in het Frans.
Bron: http://www.nak.org/news/20050429-223-nl.html- Stellingname van de Nieuw-Apostolische Kerk met betrekking tot seksualiteit
(...)
Zo kom ik bij de tweede voornaamste reden waarom ik van de Nieuw-Apostolische Kerk vervreemd raakte: ik stelde pijnlijk vast dat er een steeds grotere kloof ontstond tussen de theorie en de praktijk van de nieuw-apostolische geloofsleer. Als woorden en daden van pleitbezorgers voor een zaak niet meer met elkaar in balans zijn, wordt het lastig om in "het goede doel" te blijven geloven. Ik wilde geen marionet worden van kerkvorsten. Wat had ik überhaupt met ze van doen?!
Hier eindigde "mijn levende geloof" in de Nieuw-Apostolische Kerk. Op afgeslankte voet heb ik mijn weg vervolgd; ontdaan van een zeker bijgeloof...
Groet,
BakEenEi