TjerkB schreef: ↑za 05 jun 2021, 20:40(...)
Onverhoopt ligt er sindsdien een zodanig normerende regeling voor dat de getroffenen zich opnieuw miskend en zelfs verraden voelen:
aan hun smarten, eenzaamheid en aan hun onpeilbare verdriet gedurende een lange reeks van jaren, werd een standaarddumptarief gekoppeld! Als ze bij het kruisje het dumpcontract ondertekenden, moest het klaar zijn. Dan was er recht aan ze gedaan. Zand erover...
Wat er aan de orde was, is helaas hoogst roekeloos weggedrag op de geloofsweg van hun ambtsvoorgangers, in diensttijd. Wanneer dit tot ongevallen leidde, reden zij laconiek dóór, waarna slachtoffers goeddeels aan hun lot werden overgelaten. Dit verergerde het leed! Sommige slachtoffers waren extra kwetsbaar door hun leeftijd. Anderen (ook) door hun gezinssituatie. Wie bekommert zich nú om ze?
(...)
@all
Zie onder:
Artikel 34
Indien de adviescommissie de aanvraag als authentiek beoordeelt brengt de
adviescommissie, zonder toezending van het onderliggende dossier van de aanvraag,
aan het bestuur schriftelijk een gemotiveerd advies uit met inachtneming van het
volgende:
- (...)
- (...)
- ingeval van geestelijk lijden waarbij in de behandelend sector geen diagnose
volgens de professionele standaard is gesteld en causaal verband tussen het
geestelijk lijden en de (verzorgings)cultuur van het genootschap niet aan gerede
twijfel onderhevig is kan het advies inhouden: vergoeding van de kosten van
psychologische/psychiatrische hulp of bijstand tot een bedrag van maximaal
€2.500,-
Bron:
https://www.meldpuntapgen.nl/wp-content ... 201127.pdf
In welk gezelschap het ApGen-bestuur zich nu wil bevinden weet ik niet, maar getuigt haar ethisch kompas niet van schaamteloosheid? De opgelegde meldpuntregeling wordt in intellectuele kringen binnen de ApGen-geledingen ongetwijfeld breed gedragen, maar is dít de manier om aan de organisatie het hoogste podium te verschaffen; de plaats onder de zon waar het van nature recht op zou hebben?
Maken de verkozen restricties niet juist duidelijk dat de ernst van de oorzaak noch de ernst van de gevolgen onder ogen wordt gezien?
Ik dwaal even af. Net toen iemand de weg kwijt was, zo las ik eens, reed er bij diegene een auto voorbij met op de achterruit de sticker
"Don't follow me. I am lost too." Dus:
"Volg mij niet: ik ben óók verdwaald." Dit roept vanzelf de vraag op: wie -in dit voorbeeld- is wie?
Wat mij bij het Apostolisch Genootschap opvalt, is, dat men het ene lapmiddel na het andere inzet om het feodale verleden te verhullen waarmee de founding fathers van de organisatie velen groot onrecht hebben aangedaan. Met geen enkel betoog valt dat rond te breien!
Men loopt, fietst, werkt zich uit de naad om zich te mogen baseren op de verdiensten van illustere personages als Van Oosbree en Slok. Ongeacht de
personenschade die er bij nader zien werd aangericht, moeten die beide namen tot in lengte van dagen worden geroemd.
Slachtoffers die "in treurnis" achterbleven, worden -naar Dries van Agt bij zijn vertrek uit het CDA- gezien als "lastpakken van jewelste".
Wat dan echter wordt vergeten, is, dat in het voetbal, net als in de wielrennerij, je om te scoren moet trappen - in plaats van natrappen.
Kan niet in alle bescheidenheid wishful thinking worden gematigd zodat het ethisch kompas alsnog
het juiste noorden mag aanwijzen?
Groet,
TjerkB