Forum voor beweging in het apostolische werk

zefyr schreef: ↑wo 26 aug 2020, 00:38(...)

Recentelijk las ik het verbijsterende verhaal 11, Verhaal van Apostelkind Loes Huijssoon https://apostelkinderen.nl/2020/08/24/v ... kind-loes/

(...)

zefyr schreef: ↑di 01 sep 2020, 00:45(...)

4. Het streven naar de 'nieuwe mens' was doordesemend met een doctrine dat was gebaseerd op een G'ds volk dat zich 'zonder vlek of rimpel' (Efeze 5) een weg zou banen door de tijd. Steeds mooier, steeds volmaakter, steeds gehoorzamer, steeds... Veeleisend en meedogenloos. Onder het mom van 'greed is good'. Het onttrok zich aan de 'condition humaine'. Als ideaal en werkelijkheid ten allen tijde en onder alle omstandigheden moeten samenvallen breekt de hel los en is er in overdrachtelijke zin sprake van een concentratiekamp (of nog erger...!).
5. Iedereen bemoeide zich (teveel) met iedereen. De balans tussen betrokkenheid en distantie was (is?) zoek. Complexe vraagstukken kwamen (komen?) op het bordje van ondeskundige/onbekwame dienaren/functionarissen. Het is vragen, ja smeken, om nog meer problemen in plaats van dat er een begaanbare weg wordt gezocht (en gebaand). Men sleepte elkaar nog verder het moeras in...met zogenaamde goede bedoelingen. De weg naar de hel is geplaveid met goede bedoelingen!

(...)

TjerkB schreef: ↑wo 03 feb 2016, 13:44

• 

@all

Toen ik dat las, "Mensen hebben hersens, maar ze zijn kapot gepamperd", dwaalden onwillekeurig mijn gedachten even af naar de Nieuw-Apostolische Kerk, waarbij ik mij overigens maar al te goed realiseer dat ik beslist ook de hand in eigen boezem moet steken. Hoewel voor de veronachtzaamde "eigen verantwoordelijkheid" verzachtende omstandigheden zijn aan te voeren, bijvoorbeeld indien je als kind onbevangen in deze geloofsgemeenschap bent opgegroeid en ook je ouders niet wisten of nauwelijks konden vermoeden wat er zich nota bene aan machtspolitiek achter de schermen afspeelde (waardoor heimelijk zelfs gewetensbezwaarden niet met consideratie werden bejegend), moet eenieder in zijn of haar leven natuurlijk geregeld een standpunt innemen. Lang niet altijd staat er van alles op het spel en al doende leert men, maar soms kun je je achteraf wel voor het hoofd slaan wanneer de ernst van een situatie je kennelijk was ontgaan; óók onverhoopt in een kerk.

Gelukkig kunnen wij doorgaans wel vertrouwen op onze intuïtie - met in het achterhoofd dat het onverstandig kan zijn om dingen impulsief te doen. Tegelijkertijd ga je voor sommigen door het vuur, voor anderen breek je een lans of je wilt ze blindelings vertrouwen. Wie bedrogen uitkomt, twijfelt misschien liefst eerst nog heel lang aan zichzelf. Welnu, dit laatste betrek ik hier maar op mijzelf. Het wilde mij écht NIET aan dat het werkelijk grondig mis zou kunnen zijn met de integriteit van niet enkele doch bepaald meerdere "dienaren/zegenaars/Godsgezanten/enzovoort", die ik kende als "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in mijn kerk. Hoe kun je dat trouwens te weten komen en wanneer ken je de achtergronden uiteindelijk goed genoeg om in de positie te zijn een stevig standpunt in te nemen?! In het vorige bericht in deze thread gooide ik bij wijze van spreken zo'n standpunt in de groep; de meest hartverscheurende (!) conclusie die ik ooit móest trekken.

Ik neem er geen woord van terug want ik ben namelijk zeker van mijn zaak. Wij zijn besodemieterd, belazerd, en niet een beetje ook. Werkelijk, het wilde mij écht NIET aan, maar, spijtig genoeg, tóch is het wáár en het ergste is niet dat iedereen dit vroeg of laat onder ogen moet zien, doch dat gedane zaken geen keer nemen. Zaken inderdaad. Met zijn allen hebben wij namelijk, wetend of onwetend, laten gebeuren dat "zegenaars" zakenlieden werden en dat zij hun eigen zakken het eerst vulden. Het begon er al mee dat sommige "dienaren" die wij "navolgden" het wel lieten voorkomen alsof onder bidden en smeken in de gemeenten "ambtsgaven" naar voren waren gekomen, maar dat lag niet zelden een stuk... genuanceerder. Eén keer betrapte ik "mijn baas" in dat verband nota bene op een evidente leugen. Vreselijk. "Vetternwirtschaft", zeggen ze in Duitsland. De waar­heid komt al­tijd aan het licht. Een ander probleem is dat mensen ijdeltuiten of narcisten kunnen zijn.

Hoe ga je daar dan in 's hemelsnaam mee om? (...) Ook wat dat betreft heb ik mij door de jaren heen suf gepiekerd. Een gigantisch dilemma hierbij is namelijk dat de statuten buiten de districtsvoorgangers en de allerhoogste "dienaren" om, niemand enig recht verschaffen. Met andere woorden: in juridisch opzicht hebben de aangesloten leden welhaast het nakijken. Dat bleek bijvoorbeeld in Nordrhein-Westfalen bij de 10 miljoen euro die districtsapostel Armin Brinkmann eigenmachtig had verbrast. Hij kwam ermee weg omdat met name stamapostel Wilhelm Leber hem de hand boven het hoofd hield. De ene dienst was vermoedelijk de andere waard geweest. Los evenwel van "het slijk der aarde" hebben betrokkenen ook de ultieme zeggenschap over... het ledenregister, en dat houdt nogal wat in. Zij waren (en zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" nog steeds) ieders meerdere. Ze kunnen je maken of breken, en dóen dat ook "gewoon". Stiekem of niet.

Juist daardoor, door het kaf van het koren af te zeven, werd in de jaren '50 van de vorige eeuw in de gemeenten een waar slagveld aangericht. Wie zoet was kreeg lekkers, wie stout was de roe. Je kon domweg opzouten als de stamapostel niet jouw "Führer" mocht zijn. Denk nu niet op "de automatische piloot" dat alleen maar vroeger de mensen zo idolaat waren van de stamapostel want nog steeds geldt op zijn minst dat de impliciete wens van bijvoorbeeld de districtsapostel jouw bevel zou mogen zijn:

TjerkB schreef:(...)
In het vorige bericht gaf ik aan dat stamapostel Schneider op zondag 15 juni jl. min of meer ongepland een dienst hield in Berlijn, vanwege ongenoegen ter plaatse. Hierover valt intussen meer te lezen op de website van Detlef Streich. Zie http://nak-aussteiger2010.beepworld.de/ ... endorf.htm. De situatie zoals hij deze nu tegen het licht houdt herinnert aan de catastrofe in 2007 in de NAK-kerkgemeente Hamburg-Blankenese, toen ook daar de kerkleiding kortzichtig ingreep.

Met naderhand boute uitspraken van districtsapostel Nadolny zoals...

„Wir haben einen so schönen Glauben. Wir brauchen nur nach vorn schauen, da ist immer irgendeiner, der vor uns geht. Ich bin dankbar, dass ich einen Stammapostel habe. Ich bin dankbar, dass ich von ihm geführt werde. Das ist auch mein Anspruch an meinen Stammapostel. Das ist mein Anspruch, ich möchte von ihm geführt werden. Er soll mir sagen, wo es lang geht.“

„Ein Amtsträger ist wie der Stift in der Hand eines Schreibers. Wenn man einen Kugelschreiber nimmt und er will und will nicht? Was macht man damit? In die Mülltonne, weg damit. So macht es Gott, wenn ich nicht mehr in seiner Hand tauge.“


Bron: Predigt von BezAp Nadolny in der Gemeinde Berlin-Mariendorf am 29.6.2014 in der Ansprache zur Amtseinsetzung eines Priesters in Mariendorf

... werd een ieder in Berlijn voor de duidelijkheid nog maar weer eens te verstaan gegeven dat de nieuw-apostolische geloofshoorzaamheid als vanouds niets anders gebiedt dan "auf zu schauen, nach oben hin; zum Segensträger hin"

(...)


Uit: Bericht op "Do 24 Jul 2014, 16:28" in de thread "GEFAHREN FUER LEIB UND SEELE"

Ondertussen is het de gestage drop die de steen (bij de gelovigen) uitholt - door het effect van de herhaling, week in week uit tijdens de prediking in de gemeenten. Onbewust verlies je daardoor in je waarneming een stuk scherpte. Los hiervan heb je er bij de Nieuw-Apostolische Kerk waarschijnlijk geen idee van wat er gaande is op het bestuurlijke vlak. Immers, daarover worden amper mededelingen gedaan. De transparantie op dat punt van bestuurlijke zijde is nagenoeg nihil. Foute boel.

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑di 23 jan 2018, 14:06

zefyr schreef:(...)
Vandaag wijdde de Leeuwarder Courant een hele pagina aan de Algemene Kerk respectievelijk het Katholiek-Apostolische Werk. Het (premium)artikel opent met de ronkende kop "Wantoestanden in 'sektarische kerk'".

https://www.lc.nl/friesland/Wantoestand ... 37686.html

Het artikel eindigt met enkele citaten van apostel Wiebe Tilstra:

• "Apostel Wiebe Tilstra uit Makkum, de leider van de noordelijke tak van de Algemene Kerk, weigert te reageren op de kritiek dat de kerkleiding radicaliseert en het genootschap sektarisch wordt. 'Wij zijn er heel open over dat bij ons dezelfde zonden en fouten voorkomen als in andere kerken', wil hij slechts kwijt. 'Ik ken de inhoud van het boek. Wij gaan er niet op in. De andere leiders ook niet.'"

Uit: Bericht op "Za 20 Jan 2018, 10:46"

@all

De hierboven aangehaalde reactie van apostel Wiebe Tilstra doet mij denken aan een reactie in 1995 van de toenmalige opziener (thans: apostel) Herbert Bansbach:

BakEenEi schreef:(...)

(...)

@all

Konradsblatt: Immer wieder gibt es Klagen über Amtsträger der NAK, sie hätten ihren Einfluß auf Gläubige ausgenutzt und sie sogar terrorisiert.
Bansbach: Natürlich sind mir diese Vorwürfe bekannt. Insgesamt sind das aber nur um die 200 Anklagende. Sollten ihre Behauptungen zutreffen, ist das in jedem einzelnen Fall schlimm. Das sind aber mit Sicherheit ganz große Ausnahmen, die es in jeder Kirche gibt. Das Bild, das von uns entsteht, ist deshalb völlig falsch. Wir werden dargestellt, als ob wir die letzte Sekte mit Psychoterror wären.

Konradsblatt: Kenner sprechen aber zumindest von einer Tendenz zur Unselbständigkeit bei Ihren Gläubigen. Sie würden zum naiven Glauben angehalten, ihnen würden zu viele Entscheidungen abgenommen werden.
Bansbach: Wir wollen den Menschen in der Seelsorge auf keinen Fall entmündigen. Jeder ist bei uns für sein Seelenheil selbst verantwortlich, wir stehen nur bei und helfen etwas. Auch der Gottesdienst und das finanzielle Opfer sind absolut freiwillig. Niemand wird zu irgend etwas gezwungen.

(...)
Aus: Konradsblatt Karlsruhe - 29. Januar 1995

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 03 Feb 2013, 19:00", in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"
Zie in dit verband -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- tevens het bericht op "Za 21 Sep 2013, 18:38", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"

"Jeder ist bei uns für sein Seelenheil selbst verantwortlich, wir stehen nur bei und helfen etwas", aldus de NAK-gezondene, terwijl hij wordt aangesproken op het geestelijke lijden van enkele honderden misleide (!) zielen.

Telkens lijken in geloofsgemeenschappen de zaken naar een vast patroon uit de hand te lopen. Geestelijk leiders laten zich adoreren, waarna ze hun hand overspelen door ieders vertrouwen te misbruiken. Kerkbesturen kunnen in dit verband aan zichzelf wel een regiefunctie toedichten, doch laat men God maar niet de les willen lezen, ten faveure van zichzelf en handelend naar zelf bedachte statuten. Goddank echter:

• [7] Wees niet verbaasd dat ik zei dat jullie allemaal opnieuw geboren moeten worden. [8] De wind waait waarheen hij wil; je hoort zijn geluid, maar je weet niet waar hij vandaan komt en waar hij heen gaat. Zo is het ook met iedereen die uit de Geest geboren is. (Joh. 3, NBV)
  
  [27] Mijn schapen luisteren naar mijn stem, ik ken ze en zij volgen mij. [28] Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. (Joh. 10, NBV)

Uit de opmerking van Wiebe Tilstra tegenover een journalist van de Leeuwarder Courant, "Ik ken de inhoud van het boek. Wij gaan er niet op in. De andere leiders ook niet.", blijkt volgens mij simpelweg dat, zelfs als iemand die, zoals Jildert de Boer, met een warm kloppend hart voor het evangelie van Christus Jezus en begaan met zielen op wie geestelijk leermeesters overduidelijk neerkijken, een gevoelige kwestie uiterst con­sciën­ti­eus tegen het licht houdt; dat men zelfs dan nota bene de waarheid al niet meer onder ogen durft te zien. Men geeft zich over aan de waan door God boven vele anderen bemind te worden als Zijn oogappel. Dat is ziekelijk. Dan ga je naast je schoenen lopen; dan verg je meedogenloos van anderen wat je zelf niet eens kunt waarmaken; dan gedraag je je met de privileges, die je jezelf als kerkbestuurder toe-eigent, als een profiteur; dan beroof je naasten van het volle licht. Je dient niet maar je láát je bedienen. Je bent geen leider doch een mis-leider.

Het bovenstaande is precies, waardoor de Nieuw-Apostolische Kerk niet leegloopt door secularisatie, zoals bestuurders het ons voorspiegelen, maar door narcisme.

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑do 04 feb 2016, 11:11 @all

Stel, dacht ik vanochtend; op straat kom ik een goede bekende tegen, uit de Nieuw-Apostolische Kerk, en die vuurt onmiddellijk de volgende vraag op mij af: "Leg mij nou eens haarfijn uit wat er mis was met die dienst van stamapostel Schneider op 3 januari jl.!" (...) Al heb ik mij over deze dienst nog met geen onvertogen woord uitgelaten; mijn grote bezwaar tegen redevoeringen als nu ook weer geregistreerd op 3 januari jl. is, dat personen als Jean-Luc Schneider... níet te stoppen zijn. Ik bedoel dit: men bekommert zich niet om de zielen die na alle mogelijke voorafgaande soortgelijke redevoeringen met talrijke vragen zijn blijven zitten.

"Kinderen die vragen worden overgeslagen." Het probleem is echter dat als iemand een gloedvol betoog afsteekt en er komende brandende vragen bij je op, terwijl je die niet kunt stellen (nooit niet in feite want in de Nieuw-Apostolische Kerk laat men confronterende vragen sowieso inhoudelijk onbeantwoord); onwillekeurig haak je dan na verloop van tijd af. De "Godsgezanten" houden niet van zielen die "stevig kunnen meedenken". Immers, zo stralen zij uit: houd ons niet op - we zijn er bijna; bij "het heerlijke einddoel". Wat wil je nu, zeurpiet; steek liever de handen uit de mouwen, zet je schouders eronder en dóe gewoon wat er gezegd wordt.

Niet te stoppen. Moet dat dan?! (...) Wie niet schroomt, zoals Wilhelm Leber het presteerde, om als spiritueel leider voor zichzelf en een aantal rechterhanden maar alvast "een onbegrensd vertrouwen" op te vragen en ondertussen geen boodschap heeft aan "geluiden uit de samenleving", gedraagt zich als een dictator. In dit geval komt daar nog bij dat men zakendoen en zielzorg brutaal combineert, in bestuurlijk opzicht autonoom wil zijn en voor de rest amper transparantie nastreeft.

Stoppen. Moet dat dan?! (...) Ja, dus. Alleen, het kan niet "zoals het moet". "De geordende weg" liep hier finaal dood. Daarom moest het noodgedwongen "zoals het kan". Ik wilde vanuit deze dictatuur niet langer minachtend worden lastiggevallen met de spreekwoordelijke voet tussen de deur. Het was: tot hier en niet verder.

Dan kunnen anderen wel verbaasd de schouders ophalen, maar laat ik daarover één ding duidelijk zeggen: oordeel niet over andermans draagkracht of draaglast!

In de Nieuw-Apostolische Kerk valt je bitter weinig daadwerkelijk mededogen ten deel, bitter weinig helpende hulp, als het opgelegde standaardjuk te zwaar wordt.

Dat betekent, niet meer en niet minder, dat de onderlinge liefde ver te zoeken is! Men praat er wel de hele tijd over, maar wat het om het lijf heeft? Ja, wat eigenlijk?

Kortom, de bij de aanvang van het nieuwe jaar kennelijk als peptalk door Jean-Luc Schneider bedoelde woorden, klinken schel en duiden op... ontwijkend gedrag! "Und auch wenn zehntausend einen anderen Weg gehen, das ändert für mich nichts." Ja ja. Waarom zouden "zehntausend" een andere weg willen, móeten gaan?!

Het volgende schoot mij nog te binnen:

TjerkB schreef:(...)
Terwijl deze thread nota bene handelt over misbruik van geloof en vertrouwen; spreken wij dan nog steeds over Zijn werk, of hooguit over hier en daar "een kerk"?

In het digitale archief van Trouw kwam ik eerder vandaag een interview tegen uit 1994 met wijlen bisschop dr. J.B.W.M. Möller, van Groningen. Het viel mij op dat aan hem toen, dus ruim 20 jaar geleden, de vraag werd gesteld: "Ziet u al uit naar het jaar 2020, dat althans uw opvolger een (wel wat kleinere) kerk van alleen maar echte, orthodoxe, eensgezinde katholieken, de 'kleine rest', om zich heen heeft?" Want: in 2007 handelde het bij Christ-im-Dialog in een interview met Gerrit Sepers om exact dezelfde toekomstverwachting:

• CiD: Wo sehen Sie die NAK dann 2020?
  Gerrit Sepers: Als eine kleine fundamentalistische Bewegung.
  
  Bron: Interview „Dann komme ich zurück“ van 8 mei 2007 (met Esther Vietz, Thomas Andrich en Frank Vietz)

Mgr. Möller merkte op: "Religiositeit en moraliteit zijn niet hetzelfde, het eerste is de ziel van het tweede. De kerk is teveel een moreel insituut geworden, terwijl ze vooral een religieus instituut is en daarom moreel van belang." Dat sprak mij aan

(...)


Uit: Bericht op "Di 10 Mrt 2015, 18:02" in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"

Mgr. Möller sprak van moraliteit. Welnu, ook die is bij de nieuw-apostolische godenzonen ver te zoeken. "Herderliefde"? In geen velden of wegen te bekennen, bij ze.

Groet,
TjerkB