Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)

[TjerkB]

@all

"Dienen is: anderen in liefde tot hun recht laten komen", schreef ik eind november 2007 bij NAK-Observer, toen ik nog hoopte op een welgemeend excuus naar de duizenden zielen, die in de jaren '50 vanwege de zogeheten stamapostelboodschap ten prooi vielen aan sektarisch geweld in de Nieuw-Apostolische Kerk en die sindsdien door opvolgende bestuurders willens en wetens aan hun lot waren overgelaten. Het bleek op 4 december 2007 een ijdele hoop te zijn. Daarna werd tot 29 november 2014 ieders geduld op de proef gesteld, alvorens de kerkleiding in algemene termen sprak om alsnog een beetje berouw tonen. Méér liefde en mededogen zat er sindsdien helaas niet in. Zie onder N.B. de uiteenzettingen in 2020 bij NAK»talk want dat is hieromtrent nog altijd het laatste nieuws.

Groet,
TjerkB


N.B.

Bron: https://www.naktalk.de/von-wissenschaft ... chdrungen/

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 28-07-2021, 12:00 uur]

• Und noch immer wird geschwiegen: Anstatt sich zu gemachten Fehlern zu bekennen und sich bei Personen, die dadurch geschädigt wurden, zu entschuldigen, schweigen die NAK als Institution und ihre Apostel Jesu beharrlich zu historischen oder gegenwärtigen, eindeutigen Fehlern und Fehlverhalten! Stattdessen fordert man Stillschweigen, Nachfolge und Unterordnung vom Geschädigten ein. Und das ist eindeutig und nachweislich nicht nur Amtsmissbrauch aller beteiligten Amtsträger, vom Priester bis hin zum Bezirks- und Stammapostel und von damals bis heute, der bisher die Täter stets absolut folgenlos davonkommen ließ! Sondern es ist auch ein Machtmissbrauch, Emotionaler Missbrauch, Geistlicher Missbrauch und Seelischer Missbrauch.

Uit: Open brief d.d. 06-05-2021 van Detlef Streich (Betreiber der Homepage NAK-Ausstiegshilfen) aan NAK-stamapostel Schneider

@all

Ter kennisneming. Zie verder de website "NAK - AUSSTIEGSHILFEN". Overigens: sporadisch werd een "Open Brief" ook beantwoord...

Zie tevens de verhandeling die Detlef Streich samenstelde over Friedrich Bischoff, de zoon van de vroegere stamapostel J.G. Bischoff.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Ik ben vast niet de enige die zich wel eens afvraagt of sommige deelnemers aan het forumberaad hun tijd niet beter kunnen besteden... Ergo: hoe zinvol is het om daarmee harmonie te willen herwinnen indien men het doelwit was van machinaties in het apostolische werk? Waarom kan ook ik mij er niet overheen zetten dat er op een godgeklaagde manier jaar in, jaar uit misbruik is gemaakt van vertrouwen?

In elk geval heb ik er moeite mee dat ons vele halve waarheden zijn verteld in de kerk die ik ontvluchtte. Wij zijn platweg voorgelogen! Achter de schermen werd er vals gespeeld; door wolven in schaapskleren. Als het beter anders kan, laten wij elkaar dan eerst oprecht in de ogen kijken en recht doen aan wie het betreft, zo dacht ik want op die manier komt er nog iets terecht van "samen uit, samen thuis".

Een steeds terugkerend onderwerp was altijd al "de boodschap van stamapostel Bischoff". Ikzelf wist daar vrijwel niets van. Anderen hebben mij er gaandeweg van overtuigd dat er vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk écht iets goed te maken viel. Tot dan toe echter kon ik mij niet indenken dat als dienaren, knechten Gods, anderen onheus hadden bejegend; dat zoiets dan niet in het reine was gebracht.

De dienaren die ik kende, waren voor mij als kind werkelijk beminnelijke mensen. Net als in onze gemeenschap de broeders en zusters! (...) Kortom, voordat ik vele jaren later de grond onder mijn voeten voelde wegzinken, broeide er achteraf bezien al gedurig onraad. Uiteindelijk zou ik er zowat met mijn neus bovenop staan doordat ik een baan had gekregen op het landelijke bureau van mijn kerk.

Tegen het einde van de jaren '90 nam ik in die functie ontslag en een jaar of zeven later zegde ik in de kerk ook het lidmaatschap op. De verwarring, de ongerijmdheden waarmee ik het te stellen kreeg en het eenrichtingverkeer in de communicatie waren niet te harden. Dan sta je raar te kijken. Ik moest de film van mijn leven ver terugspoelen tot ik weer beland was in de -goddank- wél aangename tijd.

Wij waren misleid. Hoe had dat kunnen gebeuren? En: wat was nu toch feitelijk het venijn? Hoe was het trouwens gesteld met anderen? Wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, kwam ik daarover in de afgelopen 25 jaar via het internet helaas duizenden berichten tegen. Laat ieders inzet die met al dat leed en met al dat geworstel was gemoeid, voor ons ten goede mogen komen aan... liefde en waarheid.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Gisteren publiceerde Detlef Streich ook over stamapostel Johann Gottfried Bischoff onthutsende details: Klik »HIER« om deze in te zien.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Nadat op 19 mei jl. apostel i.r. Gaßmeyer (VAG) overleed, overleed op 29 mei jl. (op 94-jarige leeftijd) óók opziener i.r. Herbert Kloß (VAG). Beide "Zeitzeugen" leerde ik gaandeweg beter kennen na een bijeenkomst op donderdag 21 februari 2013 in Oberhausen ter gelegenheid van 10 jaar "particulier vredesberaad", met destijds districtsapostel Armin Brinkmann als "eregast". Zie hieromtrent -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- mijn bericht op "Di 26 Feb 2013, 12:47" in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem". Wilde de nieuw-apostolische kerkleiding (sinds de jaren '50 van de vorige eeuw) toen geen duimbreed wijken, als het ging om het nemen van verantwoordelijkheid voor wandaden en hardvochtig beleid onder aanvoering van de vroegere stamapostel Johann Gottfried Bischoff; mede door de niet-aflatende inzet van opziener Kloß kwam het uiteindelijk tot een bescheiden excuus. Beter (na 60 jaar) iets dan niets, was vermoedelijk diens -bescheiden- conclusie.

(...)
Zie tevens de info-pagina over Herbert Kloß bij APWiki (das Onlinelexikon/Netzwerk Apostolische Geschichte).

(...)

@all

Gisteren werd er vanuit het "Zentralarchiv der Neuapostolischen Kirche Westdeutschland" aandacht aan besteed dat wijlen opziener Herbert Kloß die dag 100 jaar oud zou zijn geworden. Klik »HIER« om het bedoelde artikel "Bischof Herbert Kloß - Ein Mann, der Versöhnung lebte" te lezen.

(...)
Opziener Kloß was de laatste die nog leefde van degenen die in 1955 in Frankfort aan de Main zelf meemaakten dat stamapostel Johann Gottfried Bischoff meerdere apostelen, opzieners en oudsten, die er oprecht moeite mee hadden om onvoorwaardelijk aan te nemen dat hij niet zou sterven, meedogenloos excommuniceerde. In de kerkgemeenten in Nordrhein-Westfalen wist men dat er bij het overleg met de stamapostel veel op het spel stond. Honderden broeders en zusters waren daarom 's avonds in Düsseldorf naar het station gegaan om hun dienaren, wanneer die met de trein terugkwamen, te ontmoeten, in de hoop dat de stamapostel voor hun gewetensnood begrip zou hebben gehad. Maar het tegenovergestelde was gebeurd. Niet alleen ieders ambt was door de stamapostel ontbonden; enkelen die bij de kerk in loondienst werkzaam waren, hadden ook nog ontslag gekregen. Op geen enkele manier heeft de nieuw-apostolische kerkleiding zulks later rechtgezet. Alleen in 2013 -buiten de slachtoffers om- een verklaring van stamapostel Leber en in 2014 een aanvullende verklaring namens stamapostel Jean-Luc Schneider.

Tijdens de Trauerfeier voor opziener Kloß, welke ik gisteren bijwoonde, werd eraan herinnerd dat op die bewuste avond op het station het lied "De Heer is mijn licht" was gezongen - om de betrokkenen enigszins te kunnen vertroosten. Ik sprak nog een nu 89-jarige broeder, die daar toen bij aanwezig was en had meegezongen. Aan het einde van de Trauerfeier werd dit lied gemeenschappelijk opnieuw gezongen. Ik vond het indrukwekkend. Over de overledene werd verteld dat hij als bijna geen ander zich in de ge­voe­lens of de ge­dach­te­gang van een an­der wist te verplaatsen. Ik dacht: als ervaringsdeskundige wist hij hoe je je voelt als dit níet gebeurt.

(...)

Zie in deze samenhang eventueel ook het bericht "In memoriam: VAG-apostel Rudolf Gaßmeyer" op "zo 21 mei 2017, 12:00", in deze thread.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Eigen foto's; TB] Gezien bij het Museum Beelden aan Zee in Scheveningen

@all

Dat zijn twee héél verschillende beelden! Ik vroeg mij af: welk beeld heb ik nu bij de Nieuw-Apostolische Kerk en welk beeld bij het werk Gods? Wat dit laatste betreft - was destijds het onderstaande schrijven, "aus dem federführenden Heiligen Geiste", niet wellicht een brief uit de hemel?

(...)
Tegen het einde van de middag ontving ik -uit de eerste hand- een afschrift van het meest indrukwekkende schrijven dat ik ooit onder ogen heb gekregen. Zie hieronder...

• Reinhard Petzold
  Krefeld-Fischeln, 15.Juni 2013
  
  An die Glaubensgeschwister der Apostolischen Gemeinde Krefeld (VAG), welche die Ereignisse um die „Botschaft“ des Stammapostels der Neuapostolischen Kirche (NAK), J.G. Bischoff, und deren Folgen als Zeitzeugen erlebt haben:
  
  Hermann Beser, Waltraut Beser, Hanni Clemens, Waltraud Clemens, Heinz Jenn, Hilde Jenn, Irmgard Joeres, Käthi Kuschminder, Gerda Kreierhoff, Ruth Marx, Hilde Nellen, Werner Odenwald, Marlene Odenwald, Ludwig Schäfer, Ruth Schäfer, Helga Stollwerk, Eveline Zimmermann für Schw. Vierzig, Helga Weniger, Marlies Langen.
  
  Nachrichtlich: Apostel Armin Groß und Vorsteher der Gemeinde Krefeld, Priester Detlef Schaefer
  
  
  Liebe Geschwister,
  
  wie Ihr der beigefügten Sonderausgabe der Zeitschrift der Neuapostolischen Kirche „Unsere Familie“ entnehmen könnt, bittet uns der inzwischen im Ruhestand befindliche Stammapostel der NAK, Dr. Wilhelm Leber, zum damaligen Geschehen um Verzeihung.
  
  Seine kritische „Erklärung“ in der Sonderausgabe – UF Spezial - zum Verhalten des Stammapostels Bischoff und der Verlautbarung, dass die „Botschaft“ über keine biblische Grundlage verfügt, ist ein erster Schritt zur Versöhnung zwischen der NAK und der VAG. Sicherlich fehlen zur Zeit noch weitere wichtige Erklärungen zu den damaligen Ereignissen. Nach wie vor gelten unsere Apostel Kuhlen, Dehmel und Dunkmann, sowie 2 Bischöfe und 10 Bezirksälteste, unter diesen auch mein Vater, als aus der NAK exkommuniziert, das heißt ausgeschlossen. Mit dem Ausschluß durften sie weder Grundstücke noch Kirchen der NAK betreten. Darüber hinaus sind die geschichtlichen Abläufe, wie es zur „Botschaft“ gekommen ist und Verhaltensweisen im Zusammenhang mit der Botschaft und innerkirchliche Auseinandersetzungen, bisher unerwähnt geblieben.
  
  Es ist jedoch zu bemerken, dass die NAK eine renommierte Historikerin, Frau Dr. Leh, von der Fernuniversität Hagen, beauftragt hat, die geschichtlichen Abläufe auf wissenschaftlicher Grundlage zu ermitteln und zu konkretisieren. Frau Dr. Leh interviewt in diesem Rahmen insgesamt 20 Zeitzeugen, davon 10 von der NAK und 10 von uns (VAG). Am 9. November 2012 hat sie bei mir vorgesprochen und meine Aussagen, die über vier Stunden währten, dokumentiert.
  
  Liebe Geschwister, die Ihr Euch seinerzeit, in den schweren Tagen der Trennung von der NAK, mit uns hinter Apostel Kuhlen und seine Mitbrüder gestellt habt, Euch gegenüber fühle ich mich veranlasst, den Verlauf der Entwicklung bis heute kurz zu erläutern.
  
  Das um so mehr, als Ihr die kaum zu beschreibenden Belastungen in jenen Tagen mit uns geteilt habt.
  
  Wenn ich die Vorgänge im Ablauf der Geschehnisse nochmals zur Erinnerung darlege, dann soll das keinesfalls als abwertende Handlung gegenüber denen bewertet werden, die in jenen Tagen uns verurteilten und verdammten, offensichtliche Unwahrheiten verbreiteten und in Handlungen offenbar wurden, die jeglichen menschlichen Anstand vermissen ließen. Die vielen Tränen, die damals geweint wurden, als die Trennung mitten durch die Familien ging, herzliche geschwisterliche Verbindungen sich lösten, intakte Brüderkreise zerbrachen, lange bestehende Freundschaften sich annullierten und eine seelische Not, ohne gleichen, offenbar wurde, kompensierten sich mit unserem Glauben, dass die Ausführungen unseres Herrn Jesu Christi und seine Hinweise uns wichtiger waren, als die Worte eines irrenden Stammapostels.
  
  Apostel Kuhlen wiederholte ständig in jenen Tagen, nicht die Menschen zu verurteilen, sondern nur den Geist zu kennzeichnen. Beim Schreiben dieser Zeilen sehe ich immer noch meinen herzensguten Vater. Zum ersten Mal in meinem Leben habe ich ihn weinen sehen, als er seinen letzten Gottesdienst in der Kirche auf der Hardenbergstr. leitete. Sein von Gram und Schmerz gekennzeichnetes Gesicht ist mir immer noch bewusst.
  
  Ihr wisst ja selbst, wie schwer der Neubeginn war. Wir hatten zunächst keine Versammlungsstätte. Es fehlten Abendmahlskelche und ein Altar. Nicht ein einziger Stuhl war uns geblieben. Was aber vorhanden war, das war die herzliche, geschwisterliche Liebe und die Verbindung untereinander und das Zueinanderstehen; aber auch das Bewusstsein: Wir stehen an der Sache Jesu Christi und müssen Gott mehr gehorchen, als den Menschen.
  
  Nachdem die NAK Kirchenleitung angeordnet hatte, jegliche Kontakte mit uns zu unterlassen und alle zugesandten, aufklärenden Schriftstücke von uns ungelesen zurückzuschicken beziehungsweise zu verbrennen oder den Brüdern abzugeben, unterblieben über Jahrzehnte jegliche Verbindungen. Viel später, noch während der Lebenszeit des Apostels Kuhlen, lebte die freundschaftliche Verbindung des Bezirksapostels Engelauf mit dem Hause Kuhlen wieder auf. In diesem Zusammenhang kam eine Begegnung von leitenden Brüdern unserer Gemeinde mit dem Stammapostel Urwyler in Zürich zustande. Letztlich verliefen die Gespräche leider ergebnislos. Das änderte sich unter Stammapostel Fehr. Er initiierte ein erstes Konzil Apostolischer Gemeinschaften. Es endete mit einer losen Kontaktaufnahme. Später, Anfang dieses Jahrhunderts, wurde auf seine Initiative in der NAK eine Arbeitsgruppe zur Aufarbeitung der geschichtlichen Abläufe gebildet. Diese Gruppe entfaltete unter Stammapostel Dr. Leber eine breitere Initiative und stellte erstmals gemeinsame Besprechungen mit leitenden Brüdern von uns (VAG) her und zwar mit dem Ziel, die gemeinsame Geschichte aufzuarbeiten
  
  Die Entfaltung einer umfassenderen Information, durch das inzwischen sich ständig mehr und mehr von vielen Benutzern verwendete Internet, machte es möglich, dass nunmehr breite Kreise innerhalb der NAK die Internetseiten unserer Gemeinde abrufen konnten. Selbstverständlich war es auch uns möglich geworden, durch diese Einrichtung Ausführungen der NAK auf ihrer Hompage zu lesen.
  
  Ich selbst habe hierdurch mit 6 Aposteln der NAK korrespondiert und ihnen Aufklärung über unrichtige Darstellungen gegeben. Vertreter der großen Konfessionen begannen ebenso sich zunehmend mit der NAK und der „Botschaft“ zu befassen.
  
  Im Wohnzimmer meines Hauses begann eine entscheidende Aufklärung zum Thema „Botschaft“ und der Kirchenspaltung. Am 30.07 2007 interviewte uns in diesem Rahmen das Magazin „Christ im Dialog“. Apostel i.R. Gaßmeyer, Bischof i.R. Kloß, Bez.ältester i.R. Keller, Evangelist i.R. Kuhlen und ich gaben dem Magazin umfassend Auskunft über alle seinerzeitigen Vorgänge. Das wurde in Ton und Bild aufgenommen und danach auf 19 Seiten im Internet veröffentlicht. Bereits in den ersten beiden Tagen danach, ist die Veröffentlichung mehrere tausend Mal von Interessierten abgerufen worden. Hinzu kam, dass im gleichen Zeitraum eine Aktennotiz des Apostels Kuhlen über die Vorgänge, wie er einstimmig zum Stammapostel der NAK von der Apostelversammlung gewählt worden war und am 1. August 1948 in der Ötkerhalle zu Bielefeld in einem hoch feierlichen Gottesdienst zum Stammapostel ordiniert wurde, mit der Maßgabe, bis zum Tod des Stammapostels Bischoff als Stammapostelhelfer zu arbeiten, veröffentlicht wurde. Gleichzeitig war in der Aktennotiz erläutert worden, welche Ursachen zur Rückgabe des Stammapostelamtes durch den Apostel Kuhlen geführt haben.
  
  Die NAK mußte sich nunmehr vielen Fragen stellen und kritischen Kommentaren begegnen. Am 4. Dezember 2007 erläutere der Leiter Arbeitsgruppe Geschichte, der NAK, Apostel Drave, entgegen einer Absprache mit unserem Apostel Knauth, in einer NAK Veranstaltung, die europaweit in alle Gemeinden übertragen wurde, die Geschichtsabläufe aus Sicht der NAK. Diese Darstellung war absolut einseitig mit einem desaströsen Charakter. Sie ließ in Details jeglichen menschlichen Anstand vermissen und schob alle Schuld der Spaltung unseren exkommunizierten Aposteln in die Schuhe. Danach entstand ein Schrei der Entrüstung nicht nur bei uns, sondern auch in den Reihen der NAK und in anderen konfessionellen Kreisen.
  
  Mit ihrer Erklärung vom 01.02.2008 unterbrachen unsere Apostel jeglichen Kontakt mit der NAK. Diese ganzen Vorgänge müssen aufrüttelnd auf die NAK Leitung gewirkt haben. Der Stammapostel Leber war gemeinsam in diesen Tagen mit dem Apostel i.R. Engelauf zu einem Gespräch in der Wohnung vom Evangelisten i.R. Werner Kuhlen. Bitte entschuldigt die nachstehende Formulierung, aber hier haben Werner und seine Frau Gerda Tacheles geredet.
  
  Unter Federführung vom Ältesten i.R. Keller haben wir, das heißt Apostel Gaßmeyer i.R., Bischof Kloß i.R., Ältester Keller i.R., Evangelist Kuhlen i.R. und ich eine Broschüre unter dem Namen „Kirche und Wahrheit“ veröffentlicht, die auf 36 Seiten sachlich die Ausführungen des Apostels Drave widerlegte. Auch diese Broschüre wurde inzwischen viele tausend Mal auf dem Internet abgerufen.
  
  Der Stammapostel Leber wünschte danach ein weiteres Gespräch mit Zeitzeugen von uns. Dieses Gespräch hat am 12.07.2008 ebenfalls in der Wohnung vom Evangelisten i.R. Kuhlen stattgefunden. Daran haben teilgenommen: Unser Apostel Armin Groß, der Älteste i.R. Keller, der Evangelist i.R. Kuhlen, die Schwester Gerda Kuhlen und ich. Seitens der NAK der Stammapostel Dr. Leber und der Bezirksapostel für NRW Armin Brinkmann.
  
  Das Gespräch wurde per Ton aufgenommen. Es fand in einem angenehmen, brüderlichen Fluidum statt und währte über drei Stunden. Die NAK Vertreter stellten uns Fragen zum Vortrag des Apostels Drave. Wir haben stets versucht, diese Fragen nach bestem Wissen und Gewissen sachlich und korrekt zu beantworten und zum damaligen Geschehen unseren Gesprächspartnern dazu viele Sachverhalte vermittelt. Ich saß unmittelbar neben dem Stammapostel Leber. Ich glaube, die Bestürzung erkannt zu haben, die unsere Ausführungen bei unseren Gesprächspartnern auslöste. Wenig später wurden auf der Hompage der NAK die Ausführungen des Apostels Drave unseren Antworten gegenübergestellt und im Internet veröffentlicht .
  
  Nachfolgend betonte der Stammapostel Dr. Leber in einzelnen Gottesdiensten oder in anderen Gesprächen stets seine Willen zur Versöhnung. Es wurden jedoch zunächst hierzu keine konkreten Schritte eingeleitet. Erst mit der Veröffentlichung in der Sonderausgabe der Zeitschrift „Unsere Familie“ – UF spezial, bezieht auf den Seiten 16 – 27 Stammapostel Leber mit seiner Erklärung, aber auch die NAK, eindeutig Stellung.
  
  Hierzu haben unsere Apostel und Bischöfe eine Antwort veröffentlicht (Anlage). Sie bewerten das Verhalten des Stammapostels Leber mit „Hochachtung“! Dem kann ich mich nicht nur anschließen, sondern mich dabei auch voll umfänglich hinter den Ausführungen unserer Ältesten Keller und Evangelist Kuhlen stellen, die in der gleichen Sonderausgabe abgedruckt sind.
  
  Liebe Geschwister, wenn auch das, was bisher geschehen ist, nur als ein erster Schritt betrachtet werden kann, so bleibt uns doch die Aufgabe, das Versöhnungsprozedere mit unseren Geschwistern der NAK nicht nur zu beobachten, sondern, wo immer wir Gelegenheit haben, nach Kräften zu unterstützen und dafür zu beten. Mit einem Vorhaben dieser Art geben wir zu erkennen, in der Liebe Jesu Christi uns zu verhalten und seinen entsprechenden Hinweisen im Evangelium zu folgen.
  
  Ihr werdet fragen, woher ich die Sonderausgabe für jeden Zeitzeugen erhalten habe? Auf unsere Bitte, hat mir der Redaktionsleiter der Zeitschrift „Unsere Familie“, Bruder Andreas Rother, mit einem herzlich gehaltenen brüderlichen Begleitbrief für die Zeitzeugen unserer Gemeinde Krefeld je ein kostenloses Exemplar zugesandt.
  
  Nunmehr sind seit dem damaligen Geschehen viele Jahrzehnte vergangen. Wir leben in einer Gemeinde, die sich aufrichtig Mühe gibt, ihr Dasein nach urchristlichem Vorbild zu gestalten und für die der Grundsatz gilt: „Sie blieben aber beständig in der Apostellehre, in der Gemeinschaft, im Brotbrechen und im Gebet“
  
  Es bleibt zu hoffen, dass unter der Leitung der NAK vom Stammapostel Jean Luc Schneider - einem Franzosen aus dem Elsaß – der seit Pfingsten 2013 die Führung der NAK inne hat, weitere Initiativen zur Versöhnung entfaltet werden.
  
  Als Vollmitglied arbeitet unsere Gemeinde Krefeld seit etlichen Jahren auf örtlicher Basis in der Arbeitsgemeinschaft christlicher Kirchen (AcK).mit. Unsere Beiträge und Initiativen sind in diesem Kreis gerne gesehen und werden auch verwertet.
  
  Uns aber verbindet die Liebe Jesu Christ herzlich miteinander. Möge unser himmlischer Vater stets seinen Segen dazu geben, daß es so bleibt.
  
  Die seelischen Wunden, welche das damalige Geschehen verursacht hat, sind verheilt.
  
  Aber die Narben sind geblieben!!
  
  Mit lieben Grüßen

Het enige wat zich hieraan laat toevoegen, is volgens mij het onderstaande:

• Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.
  
  Uit: 1 Korintiërs 13: 13 (NBV)

(...)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op 16 jun 2013, 21:47", in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem"

Het heeft mij zowel getroost als bemoedigd om degene die deze bezielde gedachten op papier heeft gezet, nog te hebben mogen leren kennen.


Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Graag wijs ik er nog op dat het in mijn vorige bijdrage aangehaalde schrijven van 15 juni 2013 voorafging aan de in november 2014 tot stand gekomen -(kerk)politiek correcte- "Erklärung zur Versöhnung zwischen der Apostolischen Gemeinschaft und der Neuapostolischen Kirche".

Voor zover nieuw-apostolische gemeenteleden die in de jaren '50 waren geëxcommuniceerd, zich naderhand verenigden in de "Apostolische Gemeinschaft", waardeerde men de uiteindelijk via diplomatieke kanalen bereikte "consensus tot een zekere verzoening", als een mooi gebaar. Hierna bleek het voor menige betrokkene echter een ijdele hoop te zijn, dat er in de Nieuw-Apostolische Kerk vervolgens ook een omslag zou plaatshebben in het denken over het nu voorzichtig toegegeven doch altijd verzwegen systematische vernederingsbeleid in diezelfde jaren '50. Trouwens: én sindsdien in alle jaren erna! Slachtoffers waren immers altijd alleen maar door de nieuw-apostolische kerkleiding tegengewerkt. Desondanks bespeurde ik bij zielen die e.e.a. als een groot trauma hadden ondervonden, géén rancune, getuige ook de brief van 15 juni 2013.

Wat mij in allerlei situaties persoonlijk telkens weer opviel, is helaas, dat "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk vrijwel altijd en welhaast dwangmatig alles in het werk stelden om hulpzoekende slachtoffers met victimblaming het zwijgen op te leggen. Er is nauwelijks iets wat mij door de jaren heen méér dwarszat en heeft getergd dan juist dit. Ooit schreef ik hierover dan ook o.a. het volgende:

(...)
Ik spreek wel eens iemand die in Amerika aan meerdere universiteiten opleidingen heeft gevolgd op het gebied van kerk en religie. "Bedenk," zei hij tegen mij, "dat mensen die opgaan in geloofsbewegingen waarin de absolute waarheid wordt geclaimd, niet in staat zullen zijn om een kloppend zelfbeeld te ontwikkelen." Met andere woorden: deze mensen bekeer je niet want "het systeem" verlamt ze om boven zichzelf uit te stijgen.

Wat met name als problematisch wordt gezien is in deze samenhang de omstandigheid dat "geestelijke leiders" worden geacht boven hun volgelingen te staan en zij dat denkbeeld zelf ook voeden, hoe onopvallend ook. "Onchristelijk!", aldus mijn leergierige gesprekspartner. Er ontstaat een afhankelijkheidsrelatie, waarbij gelovigen het roer uit handen geven - of zij zich daarvan bewust worden, of niet. Dan wil je gewoon per se níet weten wat er fout zou zijn aan zo'n denksysteem.
Alleen, waarom zouden mensen niet af en toe een momentje willen nadenken over hun eigen veiligheid, zo vroeg ik mij af. Op die manier kijk je toch ook thuis om je heen, en plaats je bijvoorbeeld een rookmelder!

Het was ons toch begonnen om het evangelie van Jezus Christus?!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Di 03 Jul 2012, 12:03", in de thread "Recht van overpad"
Zie aldaar ook het bericht op "13 mei 2013, 23:08", in de thread "Lafhartige "verklaring" van Betonkopf Wilhelm Leber"

Voor de hooggeplaatsten in kwestie blijken het instituut "kerk" en hun eigen aanzien belangrijker te zijn dan de geestelijke nood van een naaste! In plaats van uitdrukkelijk, nota bene in het belang van de slachtoffers van hun ambtsvoorgangers, toe te werken naar "Versöhnung im Herzen", verschuilen in deze kerk de bazen en bovenbazen die het als enigen voor het zeggen hebben, zich achter hun zelfverzonnen goddelijke gezag. Het was voor mij meer dan ontluisterend om tot die slotsom te geraken, nadat ik voor dit schreeu­wende on­recht ieders aandacht had gevraagd.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 04-07-2022, 07:00 uur]


@all

In de jaren '90 wordt het dus duidelijk, mede door de opkomst van het internet, dat "dienen en leiding geven" méér inhoudt dan de tot dan toe kamerbreed (zielzorg & zakelijk) in de Nieuw-Apostolische Kerk gevolgde onverbiddelijke strategie van "beslissen, aankondigen en verdedigen":

(...)

• „Die AG "Geschichte der Neuapostolischen Kirche" (GNK) wurde am
  21. Oktober 1999 von Stammapostel Fehr gegründet; ihr Auftrag lautet:
  
  • "Die Geschichte der NAK historisch einwandfrei nachvollziehbar darstellen
    und auch solche Aspekte aufnehmen, die für die Kirche unbequem sein könnten.
    Die Darstellung soll objektiv sein und alle Fragen tabufrei beleuchten.
    Dabei soll der Gedanke berücksichtigt werden:
    Wenn wir diese Aufgabe nicht wahrnehmen, werden andere es tun".
  
  Zie verder mijn bericht op "di 27 jun 2017, 14:41" in de thread "Wát is er gaande?"

Volgens mij heeft deze publieke stellingname van stamapostel Fehr intern zó veel verzet opgeroepen dat het tot "aufarbeiten" niet meer kwam.

(...)

Echter, een belangrijke aanzet tot méér openheid en eerlijkheid was in de jaren '80 al gegeven door een bezorgde stamapostel Hans Urwyler:

(...)
De geschiedenis werd nauwelijks opgehelderd. Was dat wel gebeurd, dan was namelijk aan het licht gekomen hoezeer op het hoogste niveau in de organisatie en op godgeklaagde wijze er tientallen jaren lang een verborgen agenda was gehanteerd, uitsluitend met het onzalige doel om ingenomen machtsposities veilig te stellen. Toen eerder stamapostel Hans Urwyler dat begon op te merken en hij voorzichtig probeerde informatie in te winnen bij de betrokken districtsapostelen in ruste, te weten Friedrich Bischoff en Gottfried Rockenfelder, kreeg hij op geraffineerde wijze nul van ze op het rekest. Zie onder...

(...)
Wat velen zich zullen afvragen: wat hadden mensen als Friedrich Bischoff en Gottfried Rockenfelder nu zélf achteraf nog te zeggen over de hele affaire rond de "Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff"? Michael Koch brengt dit bij Glaubenskultur-Magazine aan het licht door te citeren uit correspondentie dienaangaande in de periode 1983-1985 tussen stamapostel Hans Urwyler en districtsapostel Friedrich Bischoff.

"Mein lieber Stammapostel," antwoordt desgevraagd Friedrich Bischoff, "weil wir immer getan haben, was uns gesagt wurde, haben wir nicht nach Argumenten gesucht, wie man das widerlegen könnte, was uns verkündigt wurde. So fällt es schwer, gegen das, was andere uns vorwerfen, zu argumentieren. Wir haben unseren Glauben gelebt, so gut wir dies konnten, und dabei mußten wir uns nicht mit Zweifel plagen. Die anderen haben Gründe gesucht, sich von Gottes Werk trennen zu können und eigene Wege zu gehen.“ En: "Am 1. Dezember 1983 habe ich an Gottfried geschrieben und ihm dabei schon mitgeteilt, daß ich den Brüdern Kühnle, Fehr und Saur das bisher Niedergeschriebene vorgelesen habe und ihn in diesem Brief, von dem Du eine Fotokopie erhalten haben mußt (neue liegt bei), gebeten, mir mitzuteilen, ob er mehr weiß als ich. Auf diese Zeilen an Gottfried habe ich nur telefonisch Antwort bekommen, er habe es genauso gemacht wie ich, er habe geglaubt und nicht gefragt." Friedrich Bischoff: de uitvinder van het hersenloze denken!

(…) Hopelijk zijn hier en daar op grond van het voorgaande alsnog de schellen van de ogen gevallen.

• Geliefde broeders en zusters, vertrouw niet elke geest. Onderzoek altijd of een geest van God komt, want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen.
  
  Uit: 1 Johannes 4: 1 (NBV)

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 20 Nov 2013, 18:21", in de thread "Lafhartige 'verklaring' van Betonkopf Wilhelm Leber"

"Hopelijk zijn hier en daar op grond van het voorgaande alsnog de schellen van de ogen gevallen", schreef ik dus hierover; in 2013.

(...)

Hoewel stamapostel Richard Fehr, kort voordat hij op 15 mei 2005 wordt opgevolgd door stamapostel Wilhelm Leber en (als een geschenk uit de hemel) op voorspraak van niemand minder dan Dr. Albrecht Schröter die in deze samenhang tussenkomst bood, hij nog wel een handreiking deed aan de Vereinigung Apostolischer Christen Schweiz, zette dit vermoedelijk intern, d.w.z. "auf Vorstandsebene" bij hen die nog altijd geen onvertogen woord wilden horen over stamapostel Johann Gottfried Bischoff, vervolgens zó veel kwaad bloed dat met een krachtige ruk aan het stuur "de kerkpolitieke koers" radicaal veranderde onder stamapostel Wilhelm Leber, waarna op 4 december 2007 de wal het schip tegenhield:

(...)
Terwijl Armin Brinkmann kort nadat hij districtsapostel was geworden nog sprak van "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff", heeft hij zich later bij het beloop van de gebeurtenissen neergelegd toen stamapostel Leber tijdens de (tweede) Europese Informatieavond op 4 december 2007 het nodig (!) oordeelde om o.a. de volgende kinderachtige en daarmee volstrekt onwetenschappelijke conclusie te verdedigen in het sindsdien alom bekritiseerde "Drave-document":

• 
  
  Bron: "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme"

"Kuhlen hätte den ihm Anvertrauten alles Leid und Elend ersparen können, wenn er zurückgetreten wäre." (...) Hier staat dus werkelijk dat als -de geëxcommuniceerde- districtsapostel Peter Kuhlen zich níet met een zekere reserve had uitgesproken over de Boodschap van St.Ap. Bischoff; hij diens ambt stilzwijgend had neergelegd en hij bovendien stilzwijgend zijn plaats "in de bank" trouw was blijven innemen, van allen die met hem de kerk hebben verlaten niemand (!) bijvoorbeeld in geestelijke nood was geraakt want in dat geval was iedereen overtuigd nieuw-apostolisch gebleven. Een onmogelijke conclusie!! Immers, zo wordt er nota bene verondersteld dat niemand, weldenkend als Kuhlen, eveneens in staat zou zijn geweest zelfstandig te beslissen over een persoonlijke aangelegenheid van levensbeschouwelijke aard!! Degenen die tezamen met Kuhlen en anderen (!) zijn vertrokken zouden hem, Kuhlen, zeker alleen maar blindelings zijn nagevolgd... Dan heb je als rapporteur -Drave- en supervisor -Leber- bepaald geen hoge pet op van het gezonde verstand van gemeenteleden!
Overigens, wie van tevoren aangeeft zich te beperken tot verhandelingen over "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme", de periode dus vanaf 1938 tot aan 1955; waarom reiken de bevindingen dan verder dan tot en met 31 december 1954?!

Getuige diens klaarblijkelijke gedoogsteun had districtsapostel Armin Brinkmann er wel vrede mee, dat "collega" Drave en "collega" Leber op 4 december 2007 er opeens deze draai eraan gaven. En niet alleen hij; óók districtsapostel De Bruijn en zelfs (!) districtsapostel Armin Studer (Zwitserland). Van laatstgenoemde is het echter ronduit verbijsterend dat hij "meeging" in zo'n conclusie. Immers, juist van zíjn kant was er in 2005 bij de Vereinigung Apostolischer Christen Schweiz (VAC) op aangedrongen (!) dat men tot een gezamenlijke verklaring zou komen die korte tijd later al tot stand kwam (speciaal nog vóórdat aan stamapostel Richard Fehr -op 15 mei 2005- ambtsrust werd verleend), en wel met de onderstaande inhoud:

• 
  
  Bron: https://www.apostolisch.nl/wp-content/u ... hritte.pdf

De aldus gerealiseerde "Erste Schritte zur VERSÖHNUNG" werd vanzelf grondig tenietgedaan door de hierboven aangehaalde intrinsiek foute conclusie uit het tijdens de (tweede) Europese Informatieavond gepresenteerde "Drave-document". Wie nu denkt dat stamapostel Dr. Wilhelm Leber zulks wel snel zal hebben betreurd, heeft het helemaal mis. Het enige (!) wat hij desgevraagd betreurde -en tot op heden betreurt- is dat anderen zich mogelijk "gekwetst" hebben gevoeld door die meedogenloze conclusie - want dát heeft hem "uiteraard" niet voor ogen gestaan. De inhoud van de conclusie daarentegen; die wenst hij als "Godsgezant" en stamapostel, als "internationaler Kirchenprasident", Oberhirte en "Leiter aller neuapostolischen Christen" staande te houden. En mét hem de gezamenlijke leden van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk, onder wie districtsapostel Brinkmann. Dáárom betreft het hier díens taakopvatting als Godsgezant. Al in november 2009 werd hij onzerzijds in deze samenhang benaderd met het uitgebreid gedocumenteerde verzoek niet alleen over verzoening te blijven spreken doch die ook eindelijk wáár te maken - maar hij toonde zich onaangenaam getroffen... Schijnbaar zal eerst aller knie zich voor hem, godsgezant zonder hoofdletter, moeten buigen:

• "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden"!!
  
  Bron: "shalom" op "26.02.2011, 13:53" bij "Glaubensforum24 - Das Forum für christlichen Dialog und Austausch"

Trouwens, "Seit wann macht Gott halt bei der Grenze einer Gebietskirche?"

• 
  
  Bron: TjerkB op » 18.05.2005 14:22 « in de thread "Zusammenhänge", board.naktuell.de

(...) Het mag dan wel zo zijn dat er op dit Forum vrij veel kritische noten worden gekraakt, maar daar heeft de nieuw-apostolische kerkleiding wel eerst (!) zélf alle aanleiding toe gegeven. Van personen die zich uitgeven voor "apostelen des Heren" zou men een geheel andere opstelling verwachten dan de ongenaakbare houding die er naar voren komt in o.a. intimiderende leervoorschriften die men met gebruikmaking van offerontvangsten in allerhande publicaties extra kracht bij zet.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "23 mei 2011, 19:51", in de thread "Levensbeschrijving Dap. Brinkmann"

Onderaan in de quote hierboven betreft het ook nog mijn reactie, op 18 mei 2005, bij NAKtuell. Ik had direct door: hier klopt iets van geen kant. Inderdaad zou daarna steeds uitdrukkelijker blijken hoezeer er onder de districtsapostelen grote verdeeldheid heerste over hoe men wilde omgaan met achtergehouden feiten en informatie uit het verleden, met name ten aanzien het waarheidsgehalte van "de stamapostelboodschap".

De rest is geschiedenis want pas in 2014 kwam er een nuancering, al volstond stamapostel Jean-Luc Schneider, schijnbaar onder politieke druk van de haviken in diens gezelschap, met een handtekening onder de "Erklärung zur Versöhnung zwischen der Apostolischen Gemeinschaft und der Neuapostolischen Kirche". Op 11 maart 2017 volgde in Greiz een derde zgn. "Erklärung zur Versöhnung", maar ook bij deze gelegenheid schitterde stamapostel Jean-Luc Schneider door afwezigheid. In diens kerk predikt men "Versöhnung im Herzen" kennelijk alleen voor de bühne.

(...)

Wat een treurigheid! Na de uitgewisselde beleefdheden op 11 maart 2017 wordt het stil. Ondertussen hebben de hooggeplaatsten hun handen vol aan kerksluitingen en dat zou te wijten zijn aan secularisatie. Maar is dat zo, wanneer liefde en waarheid mogen wijken voor machtspolitiek?

(...)

Graag sluit ik af met de onderstaande waardevolle woorden zoals die op 15 juni 2013 uit het hart kwamen bij één van de ervaringsdeskundigen:

• Uns aber verbindet die Liebe Jesu Christ herzlich miteinander. Möge unser himmlischer Vater stets seinen Segen dazu geben, daß es so bleibt.
  
  Die seelischen Wunden, welche das damalige Geschehen verursacht hat, sind verheilt.
  
  Aber die Narben sind geblieben!!

Dit laatste geldt natuurlijk ook voor mijzelf. Hierdoor sprak ik al geregeld van a hell of a job. "Schapen Zijner weide" werden te grazen genomen.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Wat mij aan het denken zette was op een gegeven moment antwoord 177 in "Vragen en Antwoorden" (editie 1993):

• 177. Welke plaats neemt de Stamapostel in binnen de Nieuw-Apostolische Kerk?
  De stamapostel is als zichtbaar hoofd van de kerk van Jezus Christus in alle kerkelijke aangelegenheden de hoogste instantie. Hij wordt door de leden van de Nieuw-Apostolische Kerk beschouwd als de vertegenwoordiger van de Heer op aarde en beschouwt zichzelf als helper in het geloof van zijn ambtsbroeders en medebroeders en -zusters. (...)

Waarom ziet "de Stamapostel" (Fehr) zichzelf blijkbaar heel anders dan hij (!) nu in drukvorm heeft laten optekenen dat "de leden" hem zien, zo vroeg ik mij af! Nog steeds kunnen zulke suggestieve formuleringen en impliciete leerstellingen mij verbazen. Wat dat aangaat, blijf ik mij juist graag de opvallend verhelderende taal herinneren van stamapostel Urwyler: "Wisse alles, was du sagst, aber sage nicht alles, was du weißt!"

Wat mij áltijd tégen heeft gestaan is de uit alle macht in de Nieuw-Apostolische Kerk in stand gehouden tweedeling (!) tussen wetenden en onwetenden, tussen zegenaars en zij die afhankelijk zouden zijn van hun zegen, tussen aanzienlijken en onaanzienlijken, tussen degenen die een voorbeeld zouden zijn en alle anderen die dat voorbeeld zouden dienen na te volgen, enzovoort. Kortom: de tweedeling tussen "dienaren" (lees: kerkelijke ambtsdragers) en "overigen". In de Nieuw-Apostolische Kerk wordt veel te veel "heiligheid" toegedicht aan mannen in het algemeen, en aan de kerkelijke ambtsdragers onder hun in het bijzonder!!

Als dergelijke cultuurverschijnselen er bij ons inslijpen, kan het jaren later zomaar opeens zijn dat ons gezonde verstand ons op beslissende momenten in de steek laat: wij hebben ons vereenzelvigd met een welhaast anti-christelijke logica. Toen ik er bij wijze van spreken continu koppijn van kreeg, wilde ik weten hoe ik daar vanaf kon komen. Het nieuw-apostolische bijgeloof (!) bleek de boosdoener te zijn. Met het evangelie van Jezus Christus is niks mis, maar wat je er in de Nieuw-Apostoliche Kerk bíj krijgt om extra te geloven, daar kun je verschrikkelijk ziek van worden...

(...)


Uit: Bericht - op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "07 jul 2012, 16:57", in de thread "Uit onze doorlevingen"

P.S.

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 24:00 uur]

(...)
Er ging na 4 december 2007 een periode van zeven jaar voorbij tot het uitsluitend voor Nordrhein-Westfalen kwam tot een soort van verzoening op afstand, dus buiten de direct-betrokkenen om. Met degenen die in de jaren '50 zelf per aangetekend schrijven was aangezegd zonder pardon geëxcommuniceerd te zijn, werd geen contact opgenomen. Hierdoor zijn er zielen voor wie dit aanvoelt als:

• [14] Ze verklaren de wond van mijn volk
  lichtvaardig voor genezen,
  ze zeggen: “Alles gaat naar wens.”
  Nee, niets gaat naar wens!
  [15] Schamen zij zich voor hun wandaden?
  Integendeel, zij weten niet wat schaamte is.
  
  Uit: Jeremia 6 (NBV)

Overigens vroeg de weduwe van de broeder over wie ik 10 jaar geleden op het voormalige Forum van Bauke Moesker berichtte hoe hij was geëxcommuniceerd, in 2014 aan mij of ik mij namens haar in verbinding wilde stellen met districtsapostel Storck. Toen ik dat per e-mail had gedaan, ontving ik echter op 6 december 2014 alleen een leesbevestiging.

(...)

(...)
"Maar in 2014 was er toch een verzoening?", zal iemand nu misschien denken. Ja, precies: op regeringsniveau met een ander kerkgenootschap.

(...)

(...)
Op 26 juni jl. kreeg deze weduwe (in de quote hierboven) een hersenbloeding. Van regeringsfunctionaris Storck heeft zij nimmer iets vernomen.

Overigens heb óók ik in vrije uren veel moeite gedaan (en de kosten die ik daarbij maakte graag voor eigen rekening genomen) om zo mogelijk bij te dragen aan de gerechtigheid, waarvan ik aannam dat deze voor de slachtoffers die het betreft, echt nog een wezenlijk verschil zou maken.

(...)

@all

Inmiddels is deze geloofszuster van ons heengegaan. De nieuw-apostolische kerkleiding zag géén aanleiding om nog enigszins het leed te verzachten omtrent de hardvochtige excommunicatie van haar 20 jaar geleden al overleden echtgenoot. Elk gebaar van mededogen bleef uit.

Voor deze zuster die voor mij werkelijk een sieraad in de gemeente was, zijn desondanks de onderstaande versregels altijd tot steun geweest:

• 1
  Jezus, Heiland mijner ziele,
  'k roep U aan in bange nood.
  Want als alles mij ontviele,
  Gij blijft trouw, zelfs in de dood.
  
  3
  'k Heb gestreden, veel gebeden;
  vreemde ogen zagen 't niet.
  Toch heb 'k immer U beleden;
  U, die meer het hart aanziet.
  
  
  Bron: Eerste en derde couplet van lied 304, NAK-gezangboek

Ten aanzien van de kerkelijke autoriteiten (de bevelvoerders over de ledenadministratie), schiet mij niets anders te binnen dan het volgende...

• [17] Maar, geliefde broeders en zusters, denk aan wat de apostelen van onze Heer Jezus Christus al hebben gezegd: [18] ‘Aan het einde van de tijd zullen er spotters komen, die zich laten leiden door hun goddeloze begeerten.’ [19] Het zijn mensen die verdeeldheid zaaien en alleen op het aardse gericht zijn; ze hebben de Geest niet.
  
  
  Uit: Judas 1 (NBV21)

Groet,
TjerkB


N.B.

1. (...)
   

   (...)
   Met betrekking tot "Unser Treffen am 12.11.2013" werd mij vandaag als volgt nader bericht: "Unser Bischof Bruns wird an unserer Zusammenkunft teilnehmen".
   
   (...)
   
   
   Uit: Mijn bericht in deze thread op "Za 09 Nov 2013, 19:41"

   @all
   
   Inderdaad was vanavond in Bottrop de "Betonkopf" alsnog gekomen. Hij vond dat wie in de Nieuw-Apostolische Kerk terug wil keren doch van mening is destijds ten onrechte geëxcommuniceerd te zijn vanwege de "Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff", men dit aan de nieuw-apostolische kerkleiding kenbaar kan maken waarna de uitgesproken excommunicatie naar verwachting ongedaan zal worden gemaakt.
   
   Zie verder het bericht van Het WebTeam op "Wo 21 Nov 2012, 13:55" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode".
   
   Groet,
   BakEenEi
   
   
   Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 13 Nov 2013, 00:29" in de thread “Versöhnung jetzt!”

   (...)
   
   De onverwachte deceptie van dinsdag 12 november 2013 in Bottrop maakte vooral één ding heel erg duidelijk (met overigens de nadruk op érg): het ontbreekt de nieuw-apostolische kerkleiding aan Liefde (!) en zelfs aan "politieke moed" om in het reine te komen met zielen aan wie heel veel leed is berokkend door harteloos optreden van "hoge" "dienaren". Liever prijst men de door de jaren heen met man en macht verheerlijkte hoogwaardigheidsbekleders van weleer nog eens extra de hemel in, dan zich te bekommeren om de gemaakte en naderhand opzettelijk emotioneel verwaarloosde talrijke slachtoffers van... zinloos geestelijk geweld. Voor zover op dinsdag 12 november 2013 in Bottrop aanwezig, werden betrokkenen door de aldaar verschenen opziener nota bene plompverloren geconfronteerd met een mogelijke terugkeer in de NAK. Met die exercitie verschafte hij aan ons een compleet ontluisterende blik achter de bestuurlijke schermen. Er brak iets in mij.
   
   Dit is geen "zaak voor de dienaren", zoals men in de Nieuw-Apostolische Kerk nogal eens pleegt te denken, doch een nijpende aangelegenheid voor wie zich een naaste wil weten van "gebrokenen van hart", van weerloze beschadigde zielen wier namen door "zegenaars" aan de Allerhoogste werden voorgedragen om (nadat ze in het ledenregister alvast waren geschrapt) tevens te worden gewist in het boek van het Lam!
   

   • [1] Halleluja!
     Hoe goed is het te zingen voor onze God,
     hoe heerlijk hem onze lof te brengen.
     [2] De bouwer van Jeruzalem, dat is de HEER,
     hij brengt de ballingen van Israël bijeen.
     [3] Hij geneest wie gebroken zijn
     en verzorgt hun diepe wonden.
     
     Uit: Psalm 147 (NBV)
     
     
     [11] Dit zegt God, de HEER: Ik zal zelf naar mijn schapen omzien en zelf voor ze zorgen. [12] Zoals een herder naar zijn kudde op zoek gaat als zijn dieren verstrooid zijn geraakt, zo zal ik naar mijn schapen op zoek gaan en ze redden, uit alle plaatsen waarheen ze zijn verdreven op een dag van dreigende, donkere wolken. [13] Ik zal ze uit alle volken terughalen en uit alle landen bijeenbrengen, ik zal ze naar hun eigen land laten terugkeren. Op de bergen van Israël en bij de waterstromen zal ik ze weiden, overal in het land waar mensen wonen. [14] Ik zal ze laten grazen op een goede weide, ook hoog in de bergen van Israël zullen ze gras vinden; op Israëls bergen zullen ze rusten op groen grasland en in een grazige weide. [15] Ikzelf zal mijn schapen weiden en ze laten rusten – spreekt God, de HEER. [16] Ik zal naar verdwaalde dieren op zoek gaan, verjaagde dieren terughalen, gewonde dieren verbinden, zieke dieren gezond maken – maar de vette en sterke dieren zal ik doden. Ik zal ze weiden zoals het moet.
     
     Uit: Ezechiël 34 (NBV)
     
     
     [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangen zat, en om de mishandelden als om mensen die net zo’n lichaam hebben als u.
     
     Uit: Hebreeën 13 (NBV)

   
   Toen in Bottrop de opziener in kwestie zijn betoog ten beste had gegeven, ben ik opgestaan en ik heb gezegd: "U bent abuis". Dat werd mij níet in dank afgenomen.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "do 30 okt 2014, 15:45", in de thread "Twee voor twaalf"

2. (...)
   Gisteren echter werd ik opgebeld door de nu 92-jarige weduwe van de "Waarde Broeder" aan wie de NAK-apostel Tjark Bischoff op 12 mei 1955 uitdrukkelijk en ondubbelzinnig per aangetekend schrijven liet weten geëxcommuniceerd te zijn; "Of U, eventueel, weer in de Vereniging kunt worden opgenomen, hangt van Uw toekomstige gedragslijn af." Nog altijd kwam zij niet los van het verdriet hierover. Het enige wat haar veel te vroeg overleden man in de ogen van de nieuw-apostolische kerkleiding heeft misdaan is dat hij twijfelde aan "de stamapostelboodschap", waarvan inmiddels overtuigend is vastgesteld dat het hele verhaal omtrent die zgn. profetie verzonnen is. Reken echter niet op welke berouwvolle handreiking dan ook van het NAK-bestuur, laat staan op de terechte postume rehabilitatie.
   
   Wat ik ermee wil zeggen, is dit: hoe verdragen liefde en compassie zich ermee als gerechtigheid aan slachtoffers (!) wordt misgund?
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "ma 12 okt 2020, 11:20", in de thread "Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)"

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 15-07-2022, 12:30 uur]


@all

Voor wie méér wil weten van de bovenbedoelde verdrietelijke omstandigheden, volgen hieronder onverkort nog vijf forumbijdragen uit 2014...

1. @all
   
   Wat zou de inhoud zijn geweest van deze beide enveloppen?
   

   • 
     

   
   [wordt vervolgd]
   
   Groet,
   TjerkB

2. [Bijgewerkt: 10-11-2014, 22.15 uur]
   
   
   @all
   
   Dit is de bewuste en tevens laatste brief die de betreffende voorganger ontving:
   

   • 

   Zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker in dit verband tevens de thread "OPEN BRIEF aan leden Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland" (december 2012), alsmede het bericht op "Zo 04 Nov 2012, 17:31" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!".
   
   
   [wordt vervolgd]
   
   Groet,
   TjerkB

3. [Bijgewerkt: 12.15 uur]
   
   
   @all
   
   Maar hoe bont moet je het dan feitelijk hebben gemaakt, als een "Apostel des Heren" je nota bene vriendelijk groetend de toegang tot het "Huis des Heren" ontzegt?! Zie onder eerst het afschrift van de voorafgaande brief van de voorganger in kwestie en daaronder het schrijven van de "Godsgezant" waarop hij antwoordde:
   

   • 
     
     Voor wie het handschrift mogelijk lastig leesbaar is - dit is de tekst:
     
     • Zeist, 12/5 ’55
       
       In antwoord op Uw schr. van 6/5 jl. bericht ik U dat
       een en ander geen wijziging in mijn besluit heeft
       gebracht. U moet niet denken dat ik dit met
       een zekere triomf zou schrijven, doch ik ben tot
       mijn besluit gekomen na veel strijd en veel
       zieletranen. Van kindsbeen af ben ik op de
       Apostolische weg. Altijd heb ik getracht in alles
       gehoorzaam te zijn en nimmer in de oppositie
       te komen. Dat ligt ook geheel niet in mijn
       aard. Bij de Lieve God is bekend dat ik met
       mijzelf een eerlijke strijd heb gestreden en niets is
       mij thans liever als een samenbinding van
       alle Geloofskinderen en ik hoop en bid Apostel
       dat die tijd niet ver af zal zijn en wij allen
       aan die heerlijke Dag der Eerste Opstanding
       met de Heer zullen mogen trekken. Ik wil
       daartoe de weg gaan die door Jezus zelf is
       uitgestippeld zonder meer en werken aan
       bereidheid mijner ziel, biddend dat ook ik eenmaal
       in genade zal worden aangenomen.
       
       Met vr. gr
     

   
   [wordt vervolgd]
   
   Groet,
   TjerkB

4. @all
   
   Wat er aan de brief van 6 mei 1955 van apostel Bischoff voorafging, blijkt onder andere uit het volgende:
   
   
   
   
   
   
   
   [wordt vervolgd]
   
   Groet,
   TjerkB

5. T. Bischoff
   
   Hoogezand, 6. Mei 1955
   
   
   Hartelijke Geliefde Priester [naam]!
   
   Uw brief heb ik ontvangen en het heeft mij zeer bedroeft van
   u te vernemen hoe men ook u beinvloed heeft zoodat uw eertijds opge-
   brachte geloof nu tot twijfelen is gekomen en zelf tot ongeloof is ge-
   worden en men nu maar zelf maatregelen gaat nemen. Hoe verschrikkelijk
   zijn daarvan toch de gevolgen. Deze kunt u lezen in Jesaja 66:24.
   
   (...)
   
   
   Afschrift uit: Bericht op "Do 30 Okt 2014, 10:20"

   (...)
   Overigens, de tekst uit Jesaja 66 welke apostel Bischoff op 6 mei 1955 voorhoudt aan de voorganger die hij enkele weken later zal excommuniceren, luidt als volgt:
   

   • Bij het verlaten van de stad zien ze de lijken van hen die tegen mij in opstand kwamen: de worm die aan hen knaagt zal niet sterven, en het vuur waarin ze branden zal niet doven; ze worden verafschuwd door alles wat leeft.
     
     Uit: Jesaja 66: 24 (NBV)

   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "Do 30 Okt 2014, 13:16"

   @all
   
   De tekst uit Jesaja 66 die apostel Bischoff in 1955 voorhield aan zielen die werden geëxcommuniceerd, komt begin 1956 op niet mis te verstane wijze terug in het tijdschrift "Unsere Familie". Zie onder:
   

   • 
     
     Bron: Dieter Kastl d.d. 08-10-2014 inzake "Wenn der Stammapostel sich entschuldigt"; download bij "http://versöhnung-jetzt.de/"

   De woordvoerder van de huidige stamapostel Jean-Luc Schneider, opziener Peter Johanning, stelde zich echter onlangs op het standpunt dat de kerkleiding zich al meermalen heeft verontschuldigd voor wat er mogelijk aan te merken valt op de gang van zaken rond "de Boodschap van stamapostel Johann Bischoff". Hij raadde Dieter Kastl aan daaromtrent de feiten te kennen. Deze zocht hierna tot op de bodem uit in hoeverre er tot op heden inderdaad -langs omwegen(!)- spijt is betuigd.
   
   Kastl meldt zijn bevindingen in de bovengenoemde download "Wenn der Stammapostel sich entschuldigt" (Erinnert und nachgehackt - http://www.versoehnung-jetzt.de - 07-10.2014), maar dan blijkt dat onder de geëxcommuniceerden niemand rechtstreeks werd benaderd. De kerkleiding acteert bij voorkeur ten eigen faveure "vor der Bühne", zoals ook stamapostel Leber het deed in Düsseldorf op de Europese Jeugddag 2009, voorafgaande aan de viering van het Heilig Avondmaal.
   
   
   [wordt vervolgd]
   
   Groet,
   TjerkB

Het is niet niks om deel uit te maken van een geloofsgemeenschap; daarin ook zelf en altijd spontaan een werkzaam aandeel te hebben zonder ooit uit te zijn op eigen voordeel, maar dat er dan tóch een dag aanbreekt die op slag alles anders maakt omdat naasten zich aan jou vergrijpen met wat feitelijk neerkomt op "in vereniging gepleegd" geestelijk geweld. Hierna kun je er niet omheen massief in de rug te zijn aangevallen en dan ook nog "met voorbedachten rade". Nau­we­lijks nog voor ge­waar­wor­din­gen vat­baar ben je uit het veld geslagen. In welke film bevind ik mij?

Welnu, dat is exact wat deze broeder destijds overkwam. Aansluitend werd hij genegeerd en geïsoleerd - tot uiteindelijk de dood erop volgde...


Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Nadat opziener Bruns met alle egards het woord had gekregen en hij o.m. uit de doeken had gedaan dat wie als geëxcommuniceerde het lidmaatschap van de Nieuw-Apostolische Kerk terug wil krijgen en dat gewoon vriendelijk vraagt, zulks door de districtsapostel ongetwijfeld welwillend wordt bekeken, was ik helemaal klaar met deze al sinds jaar en dag vanaf 1955 doorlopende voorstelling. Wat een ontwijkend gedrag; wat een schertsvertoning; wat een gedraai om goudeerlijke naastenliefde. Dit gaat op zijn minst nóg een keer 60 jaar duren, zo ging het in mij om. Hier spelen eerst en vooral kerkpolitieke motieven. Er heerst pure onwil bij de verantwoordelijke nieuw-apostolische kerkleiding om zich met de slachtoffers van jarenlang machtsmisbruik én hun nabestaanden actief te verzoenen. In de jaren '50 zijn de zaken op hun kop gezet en nu gebeurt dat wéér! Wat een anti-christelijke benadering. Ze hebben er met zijn allen in hun ivoren torens geen barst van begrepen wat het wil zeggen om te dienen. Heersen kunnen ze, en misbruik maken van het vertrouwen van goedgelovigen. Ze spelen met miljoenen euro's, sollen met medemensen, en het scheelt ze niks als die daardoor ziek worden, aan slapeloosheid moeten lijden en hun familiebetrekkingen nota bene door zogenaamde zegenaars te gronde worden gericht. Als hoge vertegenwoordigers van het hemelrijk laten ze zich overal ten tonele voeren. Nergens hoeven ze, vinden zijzelf, verantwoording voor af te leggen. Tegenover niemand. (...)

• [34] Dat men overal op aarde gevangenen vertrapt,
  [35] dat men iemands rechten schendt onder de ogen van de Allerhoogste,
  [36] dat men een mens een eerlijk vonnis onthoudt – zou de Heer het niet zien?
  
  Uit: Klaagliederen 3 (NBV)

(...)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "13 nov 2013, 14:08", in de thread “Versöhnung jetzt!”