Das Führerprinzip in der Neuapostolischen Kirche

[Admin]

@all

Ter informatie:

• "Das Führerprinzip in der Neuapostolischen Kirche"
  Een historische zoektocht naar sporen van het autocratische begrip van het ambt van 1908 tot 2022
  Auteur: Detlef Streich, januari 2022 | ISBN-13: 9783755799351

Over de titel:
Autoritair of autocratisch leiderschapsgedrag komt voor in vele institutionele organisaties waarbinnen de communicatie eenzijdig van "top" naar "bottom" wordt ingegeven door sterk hiërarchische structuren. Dat is ook in de Neuapostolische Kirche sinds haar oprichting het geval. Op grond van uitgebreid onderzoek en objectief aan de hand van nieuw ontdekte bronnen worden verbanden voor het voetlicht gebracht, die door de buitenwacht vaak niet werden onopgemerkt omdat de gebeurtenissen zich afspeelden achter gesloten deuren. Maar ook de roekeloze ingrepen in het privéleven bij de NAK-leden vanaf de beginjaren tot de jaren '90 worden beschreven, uitgediept en ontmaskerd als systematische pogingen tot disciplinering. Uitdrukkelijk wordt ook de districtsapostel Friedrich (Fritz) Bischoff op de korrel genomen, de oprichter van de uitgeverij en drukkerij voor de diverse kerkelijke bladen. Hij vervulde een actieve rol bij de verspreiding van “de Boodschap” en bij de excommunicatie van districtsapostel Peter Kuhlen. Pas in zijn latere jaren ontwikkelde hij zich tot de persoon zoals veel mensen hem herinneren. Met deze uitgave verschijnt een non-fictieboek dat, uitgaande van zorgvuldig onderzochte bronnen, talrijke nog onbelichte aspecten wil ophelderen van de historische ontwikkeling van de NAK in de afgelopen eeuw.

Voor meer informatie (inhoudsopgave en inleiding), zie: https://nak-aussteiger2010.beepworld.de ... hichte.htm


Link om te bestellen: https://www.bod.de/buchshop/das-fuehrer ... 3755799351

De forumbeheerder

[TjerkB]

@all

Hoe ánders hadden onder ons velen hun tijd en energie kunnen gebruiken als de nieuw-apostolische kerkleiding níet de gelegenheid onbenut had gelaten die zij bijna 25 jaar geleden op een presenteerblaadje aangeboden kreeg met "een bericht uit de samenleving" van de theoloog dr. Andreas Fincke bij de Evangelische Zentralstelle für Weltanschauungsfragen (EZW) in Berlijn! Enkele passages uit de hier bedoelde publicatie:

• Vorwort
  Die vorliegende Schrift beschäftigt sich aus kritischer Distanz mit der Neuapostolischen Kirche. Sie nimmt die derzeit beachtlichen Missionserfolge zur Kenntnis, fragt nach Lehrbesonderheiten und hört auf kritische Stimmen. Damit entwirft sie ein Bild von der NAK, wie sie sich dem distanzierten Beobachter darstellt – aber eben auch nur ein Bild. Andere Bilder ergeben sich, wenn man mit Vertretern der NAK spricht, Gottesdienste besucht oder neuapostolische Gemeindemitglieder befragt. Jedes dieser Bilder könnte auf seine Art Anspruch erheben, die Realität widerzuspiegeln, und ist doch zugleich hinterfragbar und einseitig.
  
  Wenn wir in dieser Schrift Kritikern der NAK großen Raum einräumen, so weil wir der Meinung sind, daß sie interessante Überlegungen vortragen. Wir wissen jedoch, daß breite neuapostolische Kreise von den beschriebenen Vorgängen wenig Kenntnis haben und häufig genug davon auch nichts hören wollen. Sie finden in der NAK offensichtlich Geborgenheit und religiöse Orientierung und sind – so ist zu vermuten – für die NAK wohl auch viel typischer als die kritischen Stimmen.
  
  Traditionell bemüht sich die EZW nicht nur um Kontakte zu Aussteigern oder „Noch-Mitgliedern“, sondern auch zu offiziellen Vertretern der Religionsgemeinschaften. Dieser EZW-Text hätte nicht geschrieben werden können, ohne die Unterstützung aller Seiten. So bin ich dankbar für viele hilfreiche Gespräche.
  
  Berlin, im November 1998
  Andreas Fincke

(…)

• 11. Ausblick
  Die NAK steht vor gewaltigen Herausforderungen. Mit Gorbatschows berühmten Worten möchte man „Glasnost und Perestroika“ (etwa Transparenz und Umbau) einfordern.
  
  Viele zermürbende Auseinandersetzungen könnte sich die Leitung der NAK ersparen, wenn Entscheidungsprozesse transparenter wären und die Gemeinden mehr Mitspracherechte hätten. Auch den „kritischen Geistern“ in den Reihen der NAK könnten seelisch belastende Konflikte erspart bleiben. Vielleicht wird sich die „Männerkirche“ NAK ja auch eines Tages dazu durchringen, Frauen wichtigere Ämter als nur die Mitwirkung im Chor zu öffnen. Gewiß: Zu einer „Art zweitem Vatikanischen Konzil“ für die NAK ist es noch ein weiter Weg. Als reformfähig wird sich keinesfalls nur die Leitung der Neuapostolische Kirche erweisen müssen, auch die Gemeinden stehen vor der – mitunter schmerzvollen – Aufgabe der Erneuerung.
  
  Es steht mir nicht zu, Empfehlungen auszusprechen, aber an eines darf man vielleicht als Außenstehender erinnern: Die kritische Reflexion des eigenen Weges, das Eingeständnis von Irrtümern und Schuld, die ständige Rückfrage, ob die Kirche noch auf dem Boden der Heiligen Schrift steht, sind Bestandteile eines zutiefst christlichen Handelns. Wo sonst ist denn das Eingestehen von Fehlern möglich, wenn nicht unter dem Kreuz Christi? Ist es nicht an der Zeit, den unseligen Alleinvertretungsanspruch zugunsten einer ökumenischen Offenheit und Gesprächsfähigkeit zu relativieren? Und schließlich: Sollte es nicht 100 Jahre nach der Ernennung von Friedrich Krebs zum Stammapostel möglich sein, neu darüber nachzudenken, ob Apostel gemäß der Heiligen Schrift wirklich heilsnotwendig sind und wie ein solches Amt in Zukunft sinnvoll gefüllt werden könnte?
  
  Es gibt Hinweise darauf, daß das neuapostolische Apostelkollegium längst kein monolithischer Block mehr ist, sondern auch hier unterschiedliche Standpunkte möglich werden. Ein niederländisches NAK-Jugendmagazin hat im Dezember 1997 ein Interview mit Apostel Sepers veröffentlicht, in welchem dieser ungewohnte Auffassungen vertritt. So erklärt er, daß dem geistlichen Wachstum der Gemeinden mehr Aufmerksamkeit gewidmet werden muß und daß ein tieferes Interesse an theologischen Fragestellungen in der Laienkirche NAK dringend notwendig sei. Schließlich erwähnt er das problematische Verhältnis zu den abgespaltenen apostolische Gemeinschaften und regt an, daß die NAK ihr Verhältnis z.B. zur Apostolisch Genootschap überdenkt. Das ist doch etwas!
  
  Einige Monate vor diesem Interview hat der Stammapostel in einem Gottesdienst in Frankreich sich selbst die rhetorische Frage gestellt, ob denn jedes am Altar gesprochene Wort „unverfälschtes und heiliges Gotteswort“ sei. Seine bezeichnende Antwort: Wir wollen nicht unnötig über solche Fragen nachdenken, sondern dankbar annehmen, was uns dargereicht wird. Wenn wichtige Positionen in der NAK derzeit so disparat ausfallen, darf man gespannt sein, welchen weiteren Weg die größte christliche Sondergemeinschaft in den nächsten Jahren nehmen wird.

Wat de "dienaren van de gerechtigheid" (vgl. 2 Kor. 11: 15) gedacht hebben, weet ik niet; mogelijk zoiets als "aan de deur wordt niet ge­kocht".


Zie in deze samenhang tevens https://www.infosekta.ch/infos-zu-grupp ... irche-nak/

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Hoe ánders hadden onder ons velen hun tijd en energie kunnen gebruiken als de nieuw-apostolische kerkleiding níet de gelegenheid onbenut had gelaten die zij bijna 25 jaar geleden op een presenteerblaadje aangeboden kreeg met "een bericht uit de samenleving" van de theoloog dr. Andreas Fincke bij de Evangelische Zentralstelle für Weltanschauungsfragen (EZW) in Berlijn!

(...)

@all

Terwijl ik ervan uitging dat dienaren (!), in­dach­tig aan hun roeping en uit waarachtige naastenliefde, heilig zouden geloven in Jezus' woorden...

• En de koning zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie gedaan hebben voor een van de geringsten van mijn broeders of zusters, dat hebben jullie voor Mij gedaan.”
  
  Uit: Matteüs 25: 40 (NBV21)

... werd (ook) ik in een aaneenschakeling van beslissende momenten spijtig genoeg geconfronteerd met desinteresse, harteloosheid en onwil:

(...)
Van kindsbeen af werd ons "in de gemeenschap" voorgehouden dat één ziel voor God méér van waarde is dan "alle schatten van deze wereld". Inderdaad, forget it:

(...)
Vertwijfeld schreef ik in 2003 aan een bestuurslid: "Als in een ambtsbroederdienst zou worden gevraagd of alle broeders met een ambt, hoger dan diaken, willen opstaan, hoop ik oprecht dat iedereen blijft zitten." Daarna heb ik het in de Nieuw-Apostolische Kerk nog vier jaar uitgehouden. Op de valreep pleitte ik nog voor "een algemene lastenverlichting", maar ook dat verzoek werd laconiek weggewuifd. Vanochtend kwam ik nog het onderstaande e-mailbericht tegen van 3 mei 2004:

Nog even samenvattend : wat ik in de gemeenschap (in de Nieuw-Apostolische Kerk) kwijt ben sinds ik er beklemd raakte tussen de theorie en de praktijk van het geloof is als het ware daarvan "la joie de vivre":

• Vreugde, ware vreugde,
  Blijde zonnegloed;
  Zoete spijs der ziele,
  Troost voor 't bang gemoed.
  Zalig, zalig, wie die schat ontving
  Van zo hoge waarde
  Voor de eersteling.
  Zalig, zalig is, wie die schat ontving.
  
  (gemeentebundel, lied 421: Vrede, Godes vrede)

De laatste 15 tot 20 jaar bevind ik mij gedurig in een soort worsteling om in het geloof mijn element terug te vinden. Het grote dilemma daarbij is dat er in onze kerk een kloof heeft kunnen ontstaan tussen de theorie en het praktijk van het geloof. Langzaamaan werd mij dat in de loop der jaren duidelijk. Ik voelde me verraden door dienaren die zichzelf tot een geestelijke elite hadden verheven.

Zoals straatkinderen, doordat ze in de steek gelaten zijn, zich vervreemden van hun ouderlijk huis, zo bouwde ik mijn eigen veiligheid op, onafhankelijk van de geestelijke verzorgers van de kerk welke zich ondertussen alsmaar nadrukkelijker ontwikkelde als een instituut, waardoor thans voor "de kerk" één ziel absoluut niet méér van waarde is dan "alle schatten van deze wereld". Eén schaap meer of minder doet er allang niet meer toe. De liefde verkoelt in vele harten.

Bij de EO werd rond de jaarwisseling een TV-programma uitgezonden waarin iemand, die zich inzette voor menslievende doelen in de Oost-Europese landen, in het voorbijgaan iets bijzonders opmerkte:
"Geloof niet méér dan je in praktijk kunt brengen, maar wat je gelooft, breng dat in praktijk".

Tsja, dacht ik, dáár zit het hem in. Vandaar, dacht ik verder, dat zo'n lied als lied 421 of bijvoorbeeld ook lied 184 (Kom thuis, God is uw vader) zelden meer wordt gezongen. Het besef over de waardevolle inhoud is kennelijk zoekgeraakt. Of "Kom tot mij", tegenwoordig lied 4 uit ons koorboek.

Als het nieuw-apostolische geloof een "levend geloof" wil zijn, zullen we met zijn allen van "de automatische piloot" af moeten, want zó komen we er niet. Nog even en de kerken zijn "slaapzalen".

Het mocht állemaal niet baten.

(...)


Uit: Bericht op "Di 02 Feb 2016, 00:00", in de thread "Elfje"

Een kloof... tussen de theorie en het praktijk van het geloof, hypocrisie (!!) derhalve; dát is het echte kernprobleem - en inderdaad: niemand die juist dát wil weten.

(...)

Gebouwen lopen namelijk niet leeg door secularisatie, maar wanneer het hek van de dam is en de hoofdzaak niet meer de hoofdzaak mag zijn:

• Zorg voor uzelf en voor de hele kudde waarover de heilige Geest u als leiders heeft aangesteld; hoed Gods gemeente, die Hij verworven heeft door het bloed van zijn eigen Zoon.
  
  Uit: Handelingen 20: 28 (NBV21)

Groet,
TjerkB