TjerkB schreef: ↑do 11 aug 2022, 18:00(...)
Wie in de Nieuw-Apostolische Kerk op de geordende weg de hand van leiding niet vasthield, moest snappen: zo mis je je hemelse bestemming! Het behoeft geen betoog, denk ik, dat, voordat je dat onheil waagde te riskeren, er zich op de kerkvloer véél misère moest hebben aangediend. Door hierbij achteraf speciaal te spreken van misstanden in de jaren zeventig en tachtig wordt de waarheid helaas nogal wat geweld aangedaan. Wie niet alleen oppervlakkig bekend is met de geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk en met haar geloofscultuur, wéét toch hoezeer de interne organisatie geschoeid is op statusverschillen en uitnodigt tot het verwerven van aanzien en macht binnen een kromme sociale rangorde? Juist deze systeemfout en de onderdrukking die ervan uitgaat waren telkens opnieuw de oorzaak ervan dat zielen het in de kerk niet uithielden!!
Schijnbaar stelt de nieuw-apostolische kerkleiding zich op het standpunt: als de kerk van Rome zich dit kan permitteren, doen wij het óók maar.
(...)
TjerkB schreef: ↑wo 14 dec 2022, 16:41(...)
Deze thread begon ermee dat "Jong-NAK" bezig is met een toekomstverkenning voor 2030, dus: hoe blijven wij in het geloof samen onderweg? Hierna sprak apostel Peter Klene zich tijdens de intussen gehouden inspiratiemiddag alvast uit over het jaar 2052: als wij dan, in plaats van met 3.000 man, nog met zijn vijftienen zijn; ook prima! Voordien had gastspreker en "jonge theoloog des Vaderlands" Tabitha van Krimpen echter in overweging gegeven eerst ook eens de hand in eigen boezem te steken want hoe gaan wij om met elkaar, met ons geloof en met onze roeping?
(...)
@all
Vanochtend opende het NOS-nieuws met een bericht over een oud-topjurist die bij de fiscus had overwogen om daar klokkenluider te worden vanwege de toeslagenaffaire, namelijk al in een vroeg stadium. Het bewuste bericht laat zien hoe bij de overheid hulp aan slachtoffers uitbleef:
- "Dat doe je natuurlijk ook niet zo snel. Dat heb ik wel even overwogen, maar dan zou ik zelf het probleem zijn geworden. Dan zou er in chocoladeletters in de krant hebben gestaan: 'ambtenaar klapt uit de school'", blikte ze terug op de periode na haar interne advies over het schadelijke optreden van de Belastingdienst tegenover toeslagenouders.
- Toen ze haar memo aan haar leidinggevende doorstuurde, had ze het idee dat de urgentie van haar advies ook werd gevoeld. Het stuk zou, buiten de deur, worden besproken op een hei-dag, maar ze had aangeboden om alsnog toelichting te geven als er vragen waren. "Een seintje" was daarvoor genoeg geweest. "Maar dat seintje is niet gekomen."
- Memo onvindbaar
Tot acht keer toe werd er gezocht naar het memo, maar zonder resultaat.
Is het niet bizar dat óók de geestelijke overheid bij de internationale Nieuw-Apostolische Kerk géén oog heeft voor slachtoffers die zij maakt?
Al gedurende een hele opgroeiende generatie spreken allerwegen gelovigen hun bezorgdheid uit over onheil wat men ondervindt in deze kerk. De ouders van de jeugdigen die zich nu engageren vanuit "Jong-NAK", zijn bij wijze van spreken desondanks, dus zonder verregaande consequenties te verbinden aan wat men over kennelijke ongerechtigheden vast wel nu en dan ter ore kwam, "trouw" gebleven. Hun kinderen vinden het nu fijn om er "in de gemeenschap" iets moois van te maken. Ik weet het van mijzelf en ik zie het in mijn eigen gezin: vaak is niets méér van het zuiverste water dan de spontaniteit van een kind...
TjerkB schreef: ↑wo 02 feb 2022, 14:50(...)
Wat valt hier met goudeerlijk respect voor het Arabische spreekwoord "Doe je mond pas open als wat je gaat zeggen, mooier is dan de stilte ervóór!" misschien tóch nog -stamelend- over te zeggen, zo vraag ik mij nu al dagenlang af. Misschien eerst alleen nog maar het volgende:
(...)
- Alles van de volwassenen - alles, wij dreigen het te vergeten - ontleent zijn aantrekkelijkheid en zijn betekenis aan het kind, dat, op welke wijze ook, tegenwoordig is. Alles. Puur volwassen voorvallen zijn ontwrichte voorvallen, zij zijn te veel.
Bron: J.H. van den Berg, Metabletica of leer der veranderingen (1956)
Al woonde ik de inspiratiemiddag zelf niet bij; via YouTube zagen wij hoe één van de kerkbestuurders op 1 oktober jl. het laatste woord voerde: niets was er nu feitelijk zorgelijk aan de hand, niets om werk van te willen maken; het zou hoe dan ook allemaal ooit wel helemaal goed komen. Onmiddellijk deed mij dit terugdenken aan een e-mailtje dat ik verstuurde in 2004 en waarin ik klaagde over een... "zelfvoldane bezadigdheid". Terwijl óók ik nog heel lang en heel gráág eraan had bijgedragen om aan het gemeenteleven een inspirerende impuls te geven, zodat werkelijk niemand daar nog tekort werd gedaan, werd er ook toen al steevast schouderophalend NIET gereageerd. De autoriteiten (die zichzelf uitgaven voor Godsgezanten)) vonden het de moeite NIET waard om erop te antwoorden. En nu, achttien jaar later, zie ik dezelfde laconieke desinteresse! Weliswaar nodigde men "de jonge theoloog des Vaderlands" uit, maar blijkbaar was het, wat de kerkleiding betreft, enkel maar voor de bühne...
- [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.
Uit: Hebreeën 13 (NBV21)
TjerkB