@All,
Nu de functienaam van apostel met ingang van Pasen 2022 niet meer bestaat in het Apostolisch Genootschap, is de weg vrij om ook de naam van het genootschap te gaan heroverwegen. Heel goed dat ze zo’n beslissing goed onderbouwd willen nemen. Daarvoor gaan ze in 2024 onderzoek doen onder leden, sympathisanten en mensen die het genootschap (nog) niet kennen. Ex-leden horen kennelijk niet tot de onderzoekspopulatie. Focus van het onderzoek is wat mensen associëren met de naam en in hoeverre dit aansluit op wat het genootschap is en wat het doet.
De associaties die ik bij dit genootschap heb zijn de volgende: vrijzinnig, eclectisch, zwabberen, babbelen, lege huls, kleurloos en sektarische trekjes. Zelfs anno 2024 wordt er namelijk gemanipuleerd, wordt kritiek genegeerd of om kritiek heen gepraat.
Het is heel belangrijk dat een nieuwe naam aansluit op wat het is en doet. En precies op dat punt wringt het. Veel leden en niet-leden weten niet waar het genootschap zich op baseert; en als je het bestuur goed doorzaagt, weten zij het ook niet. De fundamentele vraag wat de wortels van het genootschap zijn, wordt al jaren uit de weg gegaan, ondanks jarenlange pleidooien om te gaan herbronnen vanuit de Van Oosbreestichting. Vanuit het bestuur komt men niet verder dan dat men nadenkt om het gedachtegoed te gaan herbronnen.
Mijn ongevraagde advies aan het Genootschap: ga eerst maar eens echt herbronnen en kom dan maar eens terug met de vraag over de naamgeving. Een vlag moet de lading dragen en als je ten principale niet weet wat de lading is, is het veranderen van de naam prematuur.
Alexander
Een nieuwe naam voor Het Apostolisch Genootschap?
-
Baldwins51
- Berichten: 3
- Lid geworden op: za 14 okt 2023, 09:08
Re: Een nieuwe naam voor Het Apostolisch Genootschap?
Als eerste handvat voor het herbronnen kan dienen de Proeve van een canon voor het Apostolisch Genootschap van Robin Brouwer en Manfred Horstmanshoff 'Een woning die nimmer vergaat', waarin ze, zich baserend op de traditie van het apostolische werk, schetsen hoe het genootschap zich verder in de toekomst zou kunnen ontwikkelen. Dit rapport werd in januari 2016 aan het bestuur aangeboden, maar werd helaas terzijde gelegd. Ook andere stukken van Robin Brouwer, zoals "2014-2018 Apgen revisited", "Apostolisch spiergeheugen" en "het apostolisch geloofsverhaal sinds 1900" zijn m.i. bruikbaar. De vraag is alleen of het bestuur van het genootschap daadwerkelijk wil herbronnen. Het wetenschappelijk onderzoek dat werd toegezegd na de aanbevelingen van het Meldpunt komt ook niet van de grond.
Re: Een nieuwe naam voor Het Apostolisch Genootschap?
Daarvoor is het te laat, de geest is uit de fles en de kikkers springen alle kanten op, de overgeblevenen in de banken nog tevreden houden en de erfenis verdelen ..... IDZO,WWVK,Iederal,Vandaag,NieuwWij etc etc etc en ook van Oosbreestichting....er is geen touw meer aan vast te knopen.
Wil je begrijpen hoe het apgen heden ten dage in elkaar zit, met alle verschillende belangen die er zijn dan zul je de geldstromen moeten volgen....Follow the money....
Wil je begrijpen hoe het apgen heden ten dage in elkaar zit, met alle verschillende belangen die er zijn dan zul je de geldstromen moeten volgen....Follow the money....
-
Baldwins51
- Berichten: 3
- Lid geworden op: za 14 okt 2023, 09:08
Re: Een nieuwe naam voor Het Apostolisch Genootschap?
Bovenstaand citaat in de reactie van Kwiebuz komt uit 2014-2018 Apgen revisited van Robin Brouwer. Het betreft een evaluatie van zijn werkzaamheden voor het genootschap in die periode. Het is de vraag wat het genootschap met dit stuk gedaan heeft.
Re: Een nieuwe naam voor Het Apostolisch Genootschap?
@Baldwin51 en anderen:
Op de site https://www.apgen.nl/over-ons/reflectie ... n-brouwer/ staat een reactie van het genootschap op een aantal kernpunten uit de stukken ‘Apgen Revisited en ‘Les jeux sont fait’ van Robin Brouwer. Hieronder heb ik de reactie van het genootschap kritisch tegen het licht gehouden.
Geloofsverhaal
Op dit punt geeft Robin Brouwer aan dat er een totaalvisie ontbreekt ten aanzien van het geloofsverhaal. Religieus-humanisme vereist in zijn ogen transcendente waarden en ideaal. In de reactie van het genootschap wordt de noodzaak tot transcendentie echter niet benoemd; aan het punt van een totaalvisie wordt ook voorbijgegaan. Dat is een grote denkfout. De verbinding met het Goddelijke - de kern van religie – wordt in de weekbrieven niet benoemd. Zonder deze verticale dimensie van religie valt ook de horizontale dimensie – compassie/nabijheid – om, zo laat Meister Eckhart zien. Het ‘geloofsverhaal’ zoals het genootschap dit nu hanteert is een samenvatting van een groot aantal opvattingen waarvoor het genootschap staat die van onderaf zijn aangedragen. Het is een onsamenhangend geheel zonder duidelijkheid over de bronnen van het gedachtegoed. Een analyse op basis van systematische theologie inclusief bronnen is het niet. Dat laatste is een belangrijk element van het herbronnen van het gedachtegoed.
Leren en kennis
Ten aanzien van leren en kennis benoemt Robin Brouwers de zwakke kennisbasis en een anti-intellectuele houding van geestelijke verzorgers. Op dit punt geeft het genootschap aan dat ze uit een lekentraditie komt en geeft ze aan dat ze hier kansen ziet. Als je echter de diensten anno 2024 ziet, dan materialiseert dit zich niet in goed doordachte diensten en weekbrieven. De diensten hebben een hoog babbelgehalte en kennis van basis van de uitgesproken ideeën ontbreekt. Dat laatste geldt ook voor de weekbrieven. Geestelijk verzorgers die diepgaand bronnen het gelezen, verteerd en begrepen en van daaruit spreken zijn met een lampje te zoeken. In plaats daarvan is er een overschot aan leeg gepraat. En de weekbrieven springen zonder het te benoemen van de ene naar de andere traditie – en dat zonder dit te benoemen. Er is geen chocola van te maken.
Geloof in de praktijk
Bij het geloof in de praktijk is het voor Robin Brouwer blijvend nodig dat het genootschap een vertaling maakt van ethiek (idealen, waarden) naar moraliteit (praktische handelen). Het genootschap lijkt dit te onderschrijven. Een kritische kanttekening daarbij van mijn kant is dat het genootschap niet benoemt uit welke tradities de ethiek komt die ze verkondigt. Op welke traditie(s) zich baseert om te streven naar een waardige en duurzame wereld blijft ook onbenoemd. Ook dit punt is een noodzakelijke element van herbronnen van het gedachtegoed.
Cultuur
Ten aanzien van de cultuur geeft Robin Brouwer aan het genootschap gekenmerkt wordt door een beleveniscultuur; gedeelde positieve ervaringen creëren consensus, domineert reflectie en biedt geen plaats biedt voor negatieve ervaringen. Het genootschap geeft aan te streven naar een evenwicht tussen emotie en beschouwing. Mijn ervaring is echter dat de diensten nog altijd focussen op emotie en onafhankelijk denken niet wordt gewaardeerd en ook nauwelijks wordt gepraktiseerd. Oorzaak is een gebrek aan opleiding/Bildung van geestelijke verzorgers.
Verleden en toekomst
Ten aanzien van het verleden en de toekomst geeft Robin Brouwer aan dat er in het genootschap meer aandacht gegeven moet worden aan het verleden, zowel in positieve en negatieve zin. Het genootschap geeft op dit punt aan dat er in het genootschap te weinig, actief, het belang is aangegeven om in gesprek te gaan over het verleden. Dit is mijns inziens iets wat de facto niet gebeurt. Het genootschap was na het boek van Renske Doorenspleet en de dialooggesprekken van bovenaf bezig met het zo snel overgaan tot de orde van de dag, het voorkomen van imagoschade, niet op waarheidsvinding. En in het ‘Leven in Liefde’-boek met het witwassen van de geloofsopvattingen uit het verleden. Het is dan ook niet verbazend dat er geen echte lessen zijn getrokken uit de negatieve ervaringen van (ex)-leden. Het Genootschap heeft hiermee het verleden nog niet verwerkt; feitelijk wordt het verleden met een mantel der liefde onder het tapijt geveegd met een versnelling van de leegloop en de non-participatie tot gevolg.
Niet vrijzinnig maar eigenzinnig
Een additionele opmerking van mijn kant betreft het punt dat het genootschap zich vrijzinnig noemt. In de statuten stelt het genootschap nog steeds wat leden geloven. Dat past niet bij vrijzinnigheid. Ik heb de raad van toezicht hierop gewezen, maar hierop werd niet ingegaan. Wat het genootschap doet is eerder eigenzinnig en zonder helder fundament. Besluiten worden door een inner circle genomen; hoe de hazen lopen is gehuld in rookgordijnen. Ook dit tekent het genootschap. Bij het herbronnen hoort ook een herijking van vrijzinnigheid in de statuten op dit punt. Ook ledenparticipatie waarbij de leden juridisch ook daadwerkelijk invloed hebben - bijvoorbeeld controle en sturing van het bestuur en de mogelijkheid om het bestuur zonodig weg te sturen - hoort bij een dergelijke herijking. Het verleden laat namelijk teveel beslissingen zien zoals geldverslindende activiteit zoals Iederal, Vandaag etc waar een aanzienlijk deel van de leden kritisch over denkt en spreekt.
Conclusie
Gegeven het bovenstaande kan ik niet anders concluderen dat het genootschap de inspanningen van Robin Brouwers de facto terzijde heeft gelegd en blijft het doormodderen en veel leden zich niet meer herkennen in het genootschap.
Alexander
Op de site https://www.apgen.nl/over-ons/reflectie ... n-brouwer/ staat een reactie van het genootschap op een aantal kernpunten uit de stukken ‘Apgen Revisited en ‘Les jeux sont fait’ van Robin Brouwer. Hieronder heb ik de reactie van het genootschap kritisch tegen het licht gehouden.
Geloofsverhaal
Op dit punt geeft Robin Brouwer aan dat er een totaalvisie ontbreekt ten aanzien van het geloofsverhaal. Religieus-humanisme vereist in zijn ogen transcendente waarden en ideaal. In de reactie van het genootschap wordt de noodzaak tot transcendentie echter niet benoemd; aan het punt van een totaalvisie wordt ook voorbijgegaan. Dat is een grote denkfout. De verbinding met het Goddelijke - de kern van religie – wordt in de weekbrieven niet benoemd. Zonder deze verticale dimensie van religie valt ook de horizontale dimensie – compassie/nabijheid – om, zo laat Meister Eckhart zien. Het ‘geloofsverhaal’ zoals het genootschap dit nu hanteert is een samenvatting van een groot aantal opvattingen waarvoor het genootschap staat die van onderaf zijn aangedragen. Het is een onsamenhangend geheel zonder duidelijkheid over de bronnen van het gedachtegoed. Een analyse op basis van systematische theologie inclusief bronnen is het niet. Dat laatste is een belangrijk element van het herbronnen van het gedachtegoed.
Leren en kennis
Ten aanzien van leren en kennis benoemt Robin Brouwers de zwakke kennisbasis en een anti-intellectuele houding van geestelijke verzorgers. Op dit punt geeft het genootschap aan dat ze uit een lekentraditie komt en geeft ze aan dat ze hier kansen ziet. Als je echter de diensten anno 2024 ziet, dan materialiseert dit zich niet in goed doordachte diensten en weekbrieven. De diensten hebben een hoog babbelgehalte en kennis van basis van de uitgesproken ideeën ontbreekt. Dat laatste geldt ook voor de weekbrieven. Geestelijk verzorgers die diepgaand bronnen het gelezen, verteerd en begrepen en van daaruit spreken zijn met een lampje te zoeken. In plaats daarvan is er een overschot aan leeg gepraat. En de weekbrieven springen zonder het te benoemen van de ene naar de andere traditie – en dat zonder dit te benoemen. Er is geen chocola van te maken.
Geloof in de praktijk
Bij het geloof in de praktijk is het voor Robin Brouwer blijvend nodig dat het genootschap een vertaling maakt van ethiek (idealen, waarden) naar moraliteit (praktische handelen). Het genootschap lijkt dit te onderschrijven. Een kritische kanttekening daarbij van mijn kant is dat het genootschap niet benoemt uit welke tradities de ethiek komt die ze verkondigt. Op welke traditie(s) zich baseert om te streven naar een waardige en duurzame wereld blijft ook onbenoemd. Ook dit punt is een noodzakelijke element van herbronnen van het gedachtegoed.
Cultuur
Ten aanzien van de cultuur geeft Robin Brouwer aan het genootschap gekenmerkt wordt door een beleveniscultuur; gedeelde positieve ervaringen creëren consensus, domineert reflectie en biedt geen plaats biedt voor negatieve ervaringen. Het genootschap geeft aan te streven naar een evenwicht tussen emotie en beschouwing. Mijn ervaring is echter dat de diensten nog altijd focussen op emotie en onafhankelijk denken niet wordt gewaardeerd en ook nauwelijks wordt gepraktiseerd. Oorzaak is een gebrek aan opleiding/Bildung van geestelijke verzorgers.
Verleden en toekomst
Ten aanzien van het verleden en de toekomst geeft Robin Brouwer aan dat er in het genootschap meer aandacht gegeven moet worden aan het verleden, zowel in positieve en negatieve zin. Het genootschap geeft op dit punt aan dat er in het genootschap te weinig, actief, het belang is aangegeven om in gesprek te gaan over het verleden. Dit is mijns inziens iets wat de facto niet gebeurt. Het genootschap was na het boek van Renske Doorenspleet en de dialooggesprekken van bovenaf bezig met het zo snel overgaan tot de orde van de dag, het voorkomen van imagoschade, niet op waarheidsvinding. En in het ‘Leven in Liefde’-boek met het witwassen van de geloofsopvattingen uit het verleden. Het is dan ook niet verbazend dat er geen echte lessen zijn getrokken uit de negatieve ervaringen van (ex)-leden. Het Genootschap heeft hiermee het verleden nog niet verwerkt; feitelijk wordt het verleden met een mantel der liefde onder het tapijt geveegd met een versnelling van de leegloop en de non-participatie tot gevolg.
Niet vrijzinnig maar eigenzinnig
Een additionele opmerking van mijn kant betreft het punt dat het genootschap zich vrijzinnig noemt. In de statuten stelt het genootschap nog steeds wat leden geloven. Dat past niet bij vrijzinnigheid. Ik heb de raad van toezicht hierop gewezen, maar hierop werd niet ingegaan. Wat het genootschap doet is eerder eigenzinnig en zonder helder fundament. Besluiten worden door een inner circle genomen; hoe de hazen lopen is gehuld in rookgordijnen. Ook dit tekent het genootschap. Bij het herbronnen hoort ook een herijking van vrijzinnigheid in de statuten op dit punt. Ook ledenparticipatie waarbij de leden juridisch ook daadwerkelijk invloed hebben - bijvoorbeeld controle en sturing van het bestuur en de mogelijkheid om het bestuur zonodig weg te sturen - hoort bij een dergelijke herijking. Het verleden laat namelijk teveel beslissingen zien zoals geldverslindende activiteit zoals Iederal, Vandaag etc waar een aanzienlijk deel van de leden kritisch over denkt en spreekt.
Conclusie
Gegeven het bovenstaande kan ik niet anders concluderen dat het genootschap de inspanningen van Robin Brouwers de facto terzijde heeft gelegd en blijft het doormodderen en veel leden zich niet meer herkennen in het genootschap.
Alexander