@Jabob65Jabob65 schreef:In het vervolg op het vorige bericht.
Ik heb nu ook veel meer begrip voor al die mensen, als ik zie hoe gebrekkig men is toegerust voor dergelijke functies, ga er maar aan staan!
Eigenlijk is het misdadig, je hebt een x beroep, en opeens ben je maar zo priester of nog erger voorganger, en ben je verantwoordelijk voor zielzorg, moet je diensten houden (incl. een preek van 20 minuten) en ben je ook nog een soort van crisismanager want er moeten ontzettend veel conflicten opgelost worden.
Er is veel schade aangericht maar als je het zo bekijkt, valt het nog mee.
Bron: Bericht op "Di 03 Mrt 2015, 14:03"
In alle bescheidenheid... ja, er kan veel op ons allen afkomen en beslist óók op gemeenteleden die een helpende hand kwamen aanreiken. Het zou echter een goede zaak zijn als in een geloofsgemeenschap de leden elkaar van tijd tot tijd ook eens treffen om samen, op ooghoogte, te bezien hoe "vraag en aanbod" met elkaar in balans kunnen worden gehouden. Een eye-opener daarbij is wellicht wat eerder voor mijzelf in de Bijbel een ontdekking was toen juist in dit verband de strekking ervan mij duidelijk werd, namelijk:
- Conflict binnen de gemeente en verdere groei
[1] Toen het aantal leerlingen toenam, ontstond er op een gegeven moment ontevredenheid bij de Griekstaligen, die de Arameessprekenden verweten dat de weduwen uit hun groep bij de dagelijkse ondersteuning werden achtergesteld. [2] Daarop riepen de twaalf apostelen de voltallige gemeenschap van leerlingen bijeen en zeiden: ‘Het is niet goed dat wij de zorg dragen voor de gemeenschappelijke maaltijden, want daardoor verwaarlozen we de verkondiging van Gods woord. [3] Kies daarom, broeders en zusters, uit uw midden zeven wijze mannen die goed bekendstaan en vervuld zijn van de heilige Geest. Aan hen zullen we deze taak opdragen, [4] terwijl wij ons zullen wijden aan het gebed en aan de verkondiging van het woord van God.’ [5] Alle leerlingen stemden met dit voorstel in. Ze kozen Stefanus, een diepgelovig man, die vervuld was van de heilige Geest, en verder ook Filippus, Prochorus, Nikanor, Timon, Parmenas en Nikolaüs, een proseliet uit Antiochië. [6] Ze lieten deze mannen plaatsnemen voor de apostelen, die een gebed uitspraken en hun daarna de handen oplegden. [7] Het woord van God vond steeds meer gehoor, zodat het aantal leerlingen in Jeruzalem sterk groeide; ook een grote groep priesters aanvaardde het geloof.
Uit: Handelingen 6 (NBV)
Ten slotte:
Groet,(...)
Hoe komt het dan dat wij in de Nieuw-Apostolische Kerk tóch veel blijmakende en zegenrijke momenten hebben meegemaakt? Dat komt door de integriteit van liefhebbende verzorgende dienaren die bij de oprichtingsakte geen stem hadden!! Bovendien: “Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.” (Mat. 18: 20, NBV) Samenvattend, ik heb vorige week gedacht aan het volgende…
In 1934 keerde een aantal Duitse theologen zich af van de christenen die meetrokken in het kielzog van Hilters nationaal-socialisme. Dat uiteindelijk dood en verderf zaaiende regiem had bij mijn weten destijds al meer dan 85% van alle Duitse christenen geassimileerd. Zo kwamen de “Barmer Thesen” tot stand in de zogenaamde Bekenntnis-synnode. Eén van de betreffende theologen was Karl Barth. Het signaal dat men (in Barmen) afgaf met deze zeer kernachtige Thesen klinkt trouwens tot op heden door in wat christenen in het protestantse geloof fundamenteel belijden. Een tweetal van de bedoelde Thesen:
(...)
- Jezus Christus, gelijk van Hem in de Heilige Schrift getuigd wordt, is het ene Woord Gods, dat wij moeten horen, in leven en sterven vertrouwen en gehoorzamen (Joh. 14: 6, 10: 1 en 9). Wij verwerpen de valse leer dat de kerk als bron van haar verkondiging behalve en naast dit ene Woord van God ook nog andere feiten en machten, gestalten en waarheden als Gods openbaring kan en moet aanvaarden.
- Zoals Jezus Christus Gods toespraak is van de vergeving van al onze zonden, zo en met gelijke ernst is Hij eveneens Gods krachtige aanspraak op ons ganse leven; door Hem gewordt onze blijde verlossing uit de goddeloze bindingen van deze wereld tot een vrije en dankbare dienst aan Zijn schepselen (1 Cor. 1: 30). Wij verwerpen de valse leer dat er terreinen van ons leven zijn waarin niet Jezus Christus maar andere heren te gebieden zouden hebben, terreinen waarin we niet de rechtvaardiging en de heiliging door Hem nodig hebben.
Oorspronkelijke bron: Bericht op “16-05-2007 21:14 uur” bij NAK-Observer
Zie ook het bericht op "Ma 25 Jun 2012, 21:53" op het voormalige Forum van Bauke Moesker, in de thread “Moat ik soms op myn broer passe?”
TjerkB