@all
Het is mij bekend dat sommigen grote moeite hebben met (de invloed die anderen toekennen aan) de apostel Paulus. En ik weet ook dat er lezers zijn die zich eraan storen wanneer ikzelf, op dit Forum bijvoorbeeld, Bijbelteksten citeer of hetzelfde doe met "lyrics", oftewel liedteksten c.q. songteksten! Op de kritiek die men op dit punt kan hebben, ben ik in het verleden wel eens ingegaan - want ik kan het mij in zekere zin ook wel indenken dat zoiets je flink kan tegenstaan. Aan de andere kant mag het intussen duidelijk zijn dat ik desondanks af en toen wel eens wat te melden heb wat bij wijze van spreken "redelijk origineel" is, al ben ik mij er hierbij van bewust dat mijn grootmoeder al verwees... naar de woorden van apostel Paulus (in 1 Kor. 4: 7, SV):
"En wat hebt gij, dat gij niet hebt ontvangen?" Haak evenwel nu gerust alvast af want straks breekt er een record!
Waar ik persoonlijk niet goed tegen kan is dat er problemen zouden zijn, die men vervolgens uitgebreid onder de loep neemt en iedereen er ook bij wordt betrokken die er wat zinnigs over te zeggen heeft, en dat dan tóch alles blijft zoals het was. Vreselijk is dat, de besluiteloosheid in zo'n situatie. Toen ik dit twee keer in mijn leven had meegemaakt, in de Nieuw-Apostolische Kerk (...), hoopte ik niet nóg eens in zo'n troosteloze statische toestand verzeild te hoeven raken. Het zijn ervaringen die je enorm aan het denken zetten. Wáárom kon het niet wat anders uitpakken? Wie of wat blokkeerde hier elk perspectief en alternatief? Waarom doen individuen elkaar dit aan? In een "kerk" nog wel! Bespottelijk en stom!
Hoewel het misschien voorbarig is om de eindconclusie te trekken, is het mij al wel duidelijk geworden dat veel van doen kan hebben met de "politieke wil" die nodig is om uit een patstelling te geraken. Daarnaast vind ik, wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, dat er vervelende constructiefouten zitten in de opbouw van de organisatie. Een hoop ellende was te voorkomen geweest als de opzet ervan niet had uitgenodigd tot een "piramidespel" van enkele oppermachtigen.
Het is deprimerend om nu anderen te zien stoeien met problemen vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk die in geen enkele verhouding meer staan tot de realiteit. In Duitsland wist iemand mij te vertellen, een "Hirte im Ruhestand", dat "Betonköpfe" (!) hier koppig dwarsliggen. Ik was meteen overtuigd. Tegelijkertijd was ik mij ervan bewust dat de echte Betonköpfe simpelweg degenen zijn die in deze organisatie aan de top staan. Vul dus maar in! Stamapostel Leber - een Betonkopf? Districtsapostel Armin Brinkmann - een Betonkopf? Of eerder districtsapostel De Bruijn? Zíj toch zeker niet? (...) Helaas, pindakaas voor betrokkenen maar wie een schakelpositie bekleedt, kan op beslissende momenten
hét verschil maken. Juist voor die ongelofelijk uitdagende verantwoordelijkheid krijgt men in de Nieuw-Apostolische Kerk vorstelijk uitbetaald. Maar de moeilijkheid is, als je níet doet wat de hoogste Betonkopf op enig moment in zijn hoofd haalt, dat je er dan acuut voorgoed uit ligt.
Het eerste wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk werkelijk moet veranderen is het afschaffen van rangen en standen onder -nota bene- dienaren! Echter, ik volg de ontwikkelingen al minstens 25 jaar op de voet, maar de laatste en zelfs de allerlaatste ontwikkelingen wijzen er op dat juist dit níet zal gebeuren. Dan kun je als "op één na hoogste Betonkopf in rang" twee dingen doen: je kiest voor al diegenen die lijden (!) onder de verdrukking die uitgaat van zo'n wantoestand, óf je doet net alsof "eraan gewerkt wordt" terwijl je ondertussen donders goed wéét dat uitgerekend het tegendeel wáár is. Zoals binnen de Nieuw-Apostolische Kerk de organisatie onverbiddelijk hiërarchisch in elkaar steekt, druist het in tegen wat alleen al uit een oogpunt van medemenselijkheid wenselijk is om na te willen streven. Een christelijk sausje voegt hier niets extra's toe, wat absoluut niet wegneemt dat God te allen tijde zendt wie Hij zenden wil en zegent wie Hij zegenen wil, waar dan ook! Maar de persoonsverheerlijking (!) in de Nieuw-Apostolische Kerk, hoezeer men die -uit gewenning- ook kan willen relativeren, is... godgeklaagd. Dáárdoor worden "kerkelijke ambtsdragers" hier machtsfiguren! Schaamt er zich echt niemand kapot als je je op die manier afficheert met het werk Gods?!
Er zijn nog wel meer zaken in de Nieuw-Apostolische Kerk die zich ervoor lenen om te worden heroverwogen, zoals de "benoeming voor het leven" in kerkgemeenten van broeders met een geestelijke bediening, maar het begint bij het begin. De meest storende systeemfout waar haast alles mee valt of mee staat moet eruit worden gehaald, doch zoals het hierboven al is opgemerkt: dat gaat beslist niet gebeuren. De machtigen zullen hun macht niet prijsgeven. Dit betekende voor mij (op 2 mei 2007) dus: EXIT. Vreemd genoeg heb ik van mijn beslissing om de kerk te verlaten daarna nog geen seconde spijt gehad. Het zou vanzelf ook hoogst verwonderlijk zijn geweest als ik terug verlangde naar een wantoestand, terwijl mijn "ziel en zaligheid" daarbij in het geding is. Het adagium van br. Bauke Moesker, namelijk
"Terug naar Gods ordeningen", heeft mij vanaf het allereerste begin aangesproken want zo is het exact: terug naar de basis! Als het in een relatie in diepste wezen niet goed zit, zal cosmetisch ingrijpen toch niet echt helpen? In de Nieuw-Apostolische Kerk moet het daarom grondig anders, maar nogmaals: de bazen en bovenbazen bij deze club verhinderen zulks.
Ik heb o.a. door mijn forumbijdragen geprobeerd om mijn ervaringen zodanig te delen, dat anderen zouden begrijpen dat wie in de Nieuw-Apostolische Kerk de afgekondigde groepsregels gedeeltelijk of geheel negeert, niets maar dan ook helemaal níets te vrezen heeft. Het is alleen een pak van je af als je ze resoluut aan de kant zet. Als al die extra regels én voorschriften én leerstellingen niet golden voor de christenen in Jezus' tijd, hebben ze ook nu niets om het lijf. Punt.
Wat ik aan het begin van dit bericht bedoelde met "Haak evenwel nu gerust alvast af want straks breekt er een record!" komt nú... Ik wil namelijk graag drie hoofdstukken uit de Bijbel aanhalen, toevallig alle drie van de apostel Paulus, waarvan de inhoud voor mij van doorslaggevende betekenis is. Omdat de nieuw-apostolische kerkleiding zich er niet aan houdt, heb ik aan hun boodschap niets meer. Men draaft door in -wat ik dan maar noem- branchevreemde activiteiten.
Als ik het onderstaande lees, blíjf ik mij verwonderen...
- De brief aan de Romeinen/Hoofdstuk 12
Leef volgens de wil van God
[1] Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. [2] U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.
[3] Met een beroep op de genade die mij geschonken is, zeg ik u allen dat u zichzelf niet hoger moet aanslaan dan u kunt verantwoorden, maar verstandig over uzelf moet denken. Denk overeenkomstig het geloof, dat is de maatstaf die God u heeft gegeven. [4] Zoals ons ene lichaam vele delen heeft en die delen niet allemaal dezelfde functie hebben, [5] zo zijn we samen één lichaam in Christus en zijn we, ieder apart, elkaars lichaamsdelen. [6] We hebben verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is. Wie de gave heeft te profeteren, moet die in overeenstemming met het geloof gebruiken. [7] Wie de gave heeft bijstand te verlenen, moet bijstand verlenen. Wie de gave heeft te onderwijzen, moet onderwijzen. [8] Wie de gave heeft te troosten, moet troosten. Wie iets weggeeft, moet dat zonder bijbedoeling doen. Wie leiding geeft, moet dat doen met volle inzet. Wie barmhartig voor een ander is, moet daarin blijmoedig zijn.
[9] Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. [10] Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. [11] Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. [12] Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. [13] Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij. [14] Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. [15] Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. [16] Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. [17] Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. [18] Stel, voorzover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. [19] Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: ‘Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden.’ [20] Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’. [21] Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
Hetzelfde is hierna het geval...
- De eerste brief aan de Korintiërs/Hoofdstuk 12
Vele gaven, één Geest
[1] Broeders en zusters, over de gaven van de Geest wil ik u het volgende zeggen.
[2] Zoals u weet was u in de tijd dat u nog heidenen was volledig in de ban van goden die taal noch teken geven. [3] Daarom zeg ik u nadrukkelijk: niemand kan ooit door toedoen van de Geest van God zeggen: ‘Vervloekt is Jezus,’ en niemand kan ooit zeggen: ‘Jezus is de Heer,’ behalve door toedoen van de heilige Geest.
[4] Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest; [5] er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; [6] er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt. [7] In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. [8] Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis; [9] de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen. [10] En weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te onderscheiden wat wel en wat niet van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om uit te leggen wat daar de betekenis van is. [11] Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals hij wil.
[12] Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus. [13] Wij zijn allen gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden, wij zijn allen van één Geest doordrenkt, of we nu uit het Joodse volk of uit een ander volk afkomstig zijn, of we nu slaven of vrije mensen zijn. [14] Immers, een lichaam bestaat niet uit één deel, maar uit vele. [15] Als de voet zou zeggen: ‘Ik ben geen hand, dus ik hoor niet bij het lichaam,’ hoort hij er dan werkelijk niet bij? [16] En als het oor zou zeggen: ‘Ik ben geen oog, dus ik hoor niet bij het lichaam,’ hoort het er dan werkelijk niet bij? [17] Als het hele lichaam oog zou zijn, waarmee zou het dan kunnen horen? Als het hele lichaam oor zou zijn, waarmee zou het dan kunnen ruiken? [18] God heeft nu eenmaal alle lichaamsdelen hun eigen plaats gegeven, precies zoals hij dat wilde. [19] Als ze met elkaar slechts één lichaamsdeel zouden vormen, zou dat dan een lichaam zijn? [20] Het is juist zo dat er een groot aantal delen is en dat die met elkaar één lichaam vormen. [21] Het oog kan niet tegen de hand zeggen: ‘Ik heb je niet nodig,’ en het hoofd kan dat evenmin tegen de voeten zeggen. [22] Integendeel, juist die delen van het lichaam die het zwakst lijken zijn het meest noodzakelijk. [23] De delen van ons lichaam waarvoor we ons schamen en die we liever bedekken, behandelen we zorgvuldiger en met meer respect [24] dan die waarvoor we ons niet schamen. Die hebben dat niet nodig. God heeft ons lichaam zo samengesteld dat de delen die het nodig hebben ook zorgvuldiger behandeld worden, [25] zodat het lichaam niet zijn samenhang verliest, maar alle delen elkaar met dezelfde zorg omringen. [26] Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde. [27] Welnu, u bent het lichaam van Christus en ieder van u maakt daar deel van uit. [28] God heeft in de gemeente aan allerlei mensen een plaats gegeven: ten eerste aan apostelen, ten tweede aan profeten en ten derde aan leraren. Dan is er het vermogen om wonderen te verrichten, de gave om te genezen en het vermogen om bijstand te verlenen, leiding te geven of in klanktaal te spreken. [29] Is iedereen soms een apostel? Of een profeet? Is iedereen een leraar? Kan iedereen wonderen verrichten? [30] Of kan iedereen genezen? Kan iedereen in klanktaal spreken en kan iedereen die uitleggen?
[31] Richt u op de hoogste gaven. Maar eerst wijs ik u een weg die nog voortreffelijker is.
Als de laatste regel hierboven niet uitnodigt tot verder lezen, weet ik het ook niet meer...
- De eerste brief aan de Korintiërs/Hoofdstuk 13
De liefde
[1] Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. [2] Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. [3] Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.
[4] De liefde is geduldig en vol goedheid. De liefde kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. [5] Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, [6] ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid. [7] Alles verdraagt ze, alles gelooft ze, alles hoopt ze, in alles volhardt ze.
[8] De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – [9] want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt. [10] Wanneer het volmaakte komt zal wat beperkt is verdwijnen. [11] Toen ik nog een kind was sprak ik als een kind, dacht ik als een kind, redeneerde ik als een kind. Nu ik volwassen ben heb ik al het kinderlijke achter me gelaten. [12] Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Nu is mijn kennen nog beperkt, maar straks zal ik volledig kennen, zoals ik zelf gekend ben. [13] Ons resten geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde.
Excuus voor de ongebruikelijke hoeveelheid tekst, al valt er elke dag al méér te lezen in de krant!
Groet,
BakEenEi
Foto: NAK