De koopman wint het van de dominee - houd de dief!

[Redactie]

@all

"Elk vermogen heeft een verhaal", zo werd de luisteraars vanochtend voorgehouden in een reclamespotje op de radio over private banking. Klopt helemaal, dacht ik; óók wat het geloof betreft. Wat is er immers in "de gemeenschap" een enorm potentieel opgebouwd, en dan bedoel ik zuiver wat wij altijd met overtuiging hebben kunnen zingen: "Dát blijft bestaan, wat in liefd' is gedaan". In het betreffende lied, "Zoals de glanzende sterren verbleken", begint het laatste couplet met de woorden "Hemelse gaven - wie kan ze omvatten?" Dít besef echter - dááraan mankeert het bij de nieuw-apostolische kerkleiding. Niet een beetje, maar heel erg.

Vele tientallen malen sprak hierover ik mijn bezorgdheid uit. Bij "de dienaren". Bij wie anders?! Vrijwel altijd toonde men het volste begrip! Alleen; daar blééf het bij, óók wanneer ik er soms later op dóór ging omdat de omstandigheden zich verergerden. Terwijl ik vanwege mijn dagelijkse werkzaamheden op het bureau van de Centrale Administratie van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland "dicht bij het vuur" zat, zoals men het wel eens pleegt uit te drukken, en ik (desondanks) géén tekenen zag die bij mij een langzaamaan stevig belastende en groeiende ongerustheid wegnamen, was het natuurlijk óók geen optie om dan maar te berusten in een voorzienbare statische toestand van uiteindelijk "uitzichtloos en ondraaglijk" lijden! Over zinloos geestelijk geweld gesproken...

Met de kennisvoorsprong die ik eventueel had door mijn werk kon ik dus in feite niets uitrichten. Ik werd telkens opnieuw geconfronteerd met als het ware hetzelfde liedje: "Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw".

Begin januari 2000 vertrok ik van de C.A. en in mei 2007 verliet ik zelfs de kerk. Vanwege het bulldozer-effect, zoals ik dit zelf meestal noem. Vergelijk het maar met het bekende beeld van die student op het Plein van de Hemelse Vrede tegenover het naderende pantservoertuig. Zelfs wanneer ik het op díe manier illustreerde tegenover "de dienaren", toonde men weliswaar... het volste begrip, doch... er veranderde niets. Toen ik vertrok, kon ik dus ook wel gaan. Niemand immers, die van zichzelf vond dat hem (!) wat te doen stond. In de Nieuw-Apostolische Kerk staat een ieder namelijk zegge en schrijve maar één ding te doen, en dat is: dóen wat er gezegd wordt. Punt. Gewoon (lees: domweg) dóen (lees: navolgen).
Het enige wat er tussendoor wel de hele tijd van hogerhand aan de orde was, is, dat de zaken werden "opgeleukt". Alle hens moesten immers aan dek blijven. Dus, "je verzint wat". Zie inmiddels nacworld; zie (...) .

Toen ik gistermiddag door een berichtje bij Glaubenskultur-Magazine dan ook nalas wat er in het radio-interview op 9 januari 1997 bij de Duitse Südwestrundfunk tóen al was gezegd door bijvoorbeeld de nieuw-apostolische ex-priester Dr. Olaf Stoffel, psychotherapeut in het dagelijkse leven, zoals...

• Dr. Olaf Stoffel: Ja, ich bin vor allen Dingen aus der Neuapostolischen Kirche ausgestiegen, weil ich mich als Christ empfinde, und in der Neuapostolischen Kirche die Erfahrung gemacht habe, daß Menschen unterdrückt werden und daß dieses neuapostolische System repressiv mit Gläubigen umgeht, und ihnen keine inneren Freiheiten läßt. Und da war die letzte Konsequnz zu sagen, ich muß gehen und ich habe es bisher nicht bereut.
  (...)
• Dr. Olaf Stoffel: Ich möchte ein paar Punkte nennen. Der erste Punkte ist, daß man uns die Kirchengeschichte verheimlicht hat. Weder der Verlag, ich weise auch explizit darauf hin, rückt einfach Informationen heraus noch kommt man sonst heran. Ich bin, und verweise auf das Buch von Herrn Obst, dankenswerterweise an diese Quellen herangekommen. Habe erst dann gemerkt, wie schwierig, wie problematisch die Geschichte der Neuapostolischen Kirche ist, wieviel verdrängt, verleugnet wird in meinen Augen. Das war der erste Aspekt. Ich habe versucht, diese Kirchengeschichte heranzubringen an die Geschwister, an die sogenannten Vorangänger; eisiges Schweigen hat mich getroffen. Man wollte nicht mit mir darüber reden, denken Sie an die Botschaft von Stammapostel Bischoff. Die zweite Schiene war, daß ich gemerkt hab', wie das System Menschen erniedrigt. Ihnen ihre Autonomie nimmt, wie Kinder behandelt und mißhandelt werden in meinen Augen, siehe Sonntagsschule und Sonntagsvorschule; auch da fühle ich mich als Täter. Ich war selbst einmal tätig gewesen in der Sonntagsschule, das war der zweite Strang. Ich konnte auch meine Gedanken nicht entwickeln. Am Schluß hat man mir vorgeworfen, ich hätte protestantisch gedient, nur weil ich es gewagt habe, die Sündenvergebung auszusprechen ohne die Namen der Apostel zu nennen und mich nur auf Christus bezogen habe. Ein dritter Punkt war, daß ich großen Druck bekam. Ein höherer Amträger hat mich besucht und hat mir gesagt ich hätte meine Frau nicht im Griff, weil sie einen kirchenkritischen Vortrag besucht hat. Er wurde fast ausfällig in seinen Formulierungen. Das ist meine persönliche Leiderfahrung, die ich mit vielen anderen teile. Und wenn ich die Chance gehabt hätte, mich zu artikulieren und wenn ein Reformbedarf dagewesen wäre in der Neuapostolischen Kirche, wäre ich möglicherweise geblieben. Aber so sehe ich für mich keine Möglichkeit und Ich kann mir nicht vorstellen, daß man von diesen Dogmen abgeht.
  
  
  Bron: Die Neuapostolische Kirche und ihre Kritiker/Diskussion in S2 - Kultur (Südwest 2) am 09. Januar 1997, 17.00 Uhr. Zie ook het bericht door BakEenEi op "wo 16 nov 2011, 17:43" in de thread "Sektetest".

... werd het voor mij eens te meer duidelijk hoezeer velen de Nieuw-Apostolische Kerk hebben verlaten, eenvoudig door het voor talloze anderen blijkbaar nog altijd onzichtbare verstikkende klimaat dat er heerst. Misschien kan deze situatie het best worden vergeleken met een slecht geventileerde ruimte waarin mensen blootstaan aan koolmonoxidevergiftiging. Je raakt er bedwelmd door een kleurloos en reukloos gas - tot de dood erop volgt. In werkelijkheid echter worden gelovigen hier natuurlijk gehersenspoeld. Want reken er maar níet op dat je in het werk des Heren (!) zult zijn aangewezen op zegenaars die niet willen zegenen; die alleen maar zwieg'n en ja-knikk'n, alleen maar... doen wat er gezegd wordt!

Kortom; in de Nieuw-Apostolische Kerk heeft de koopman het gewonnen van de dominee. Houd de dief! Of, beter nog: vertrek en blijf op de goede weg. Dat wil zeggen: ga waar God (!) je kan voorgaan. Dus níet: waar de zware jongens onder de kruimeldieven je mis-leiden.

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

@all

Soms kan het één enkele opmerking zijn, één klein stukje tekst of misschien de indruk die je opdoet in "a split second", waardoor opeens je beeld compleet wordt; je vermoeden bevestigd. Ik spreek hier maar even voor mijzelf want zo'n "aha-ervaring" overkomt mij nogal eens. In feite heb ik vooral op díe manier door de jaren heen mijn eigen logica bij elkaar gesprokkeld, en ik blíjf ermee doorgaan want ik ben nog lang niet uitgekeken; uitgesprokkeld.

(...) In de Nieuw-Apostolische Kerk wilden ze hebben dat ook ik bij wijze van spreken een legkip zou willen zijn. Eerst "verstond" ik het verkeerd en dacht ik dat men het had over een lef-kip, maar dat moest dus gewoon zijn: een leg-kip. Gewoon?! Een kip wil toch liefst een beetje kunnen scharrelen? Nee, vonden de stalbeheerders die in deze kerk gedurig zaten te broeden op hun zogenaamde kwaliteitszorgsysteem: wij maken hier wel uit wat "de natuurlijke behoeften van de kip" zijn. Het gouden ei, goddank zelf gelegd, bleek uiteindelijk te zijn: knijp er tussenuit!

"Wie het schip verlaat, verdrinkt", was er gezegd. Nog veel méér was er gezegd wat je voor straf zou moeten meemaken als je "de hand van leiding" loslaat - in onze dierbare stamapostel en in de met hem in trouw verbonden (districts)apostelen. Zo zou ik bijvoorbeeld ook sofort meine Kraft verlieren:

(INGEZONDEN)

Aan allen die het lezen willen


Dilemma

Even een spontane reactie van mijn kant op het recent gepubliceerde artikel over het verslag in de Unsere Familie van de dienst in Oeganda op zondag 29 maart jl., gehouden door stamapostel Wilhelm Leber en bijgewoond door o.a. districtsapostel De Bruijn.

Van stamapostel Leber waren hierbij door het webteam twee citaten geel gemarkeerd, namelijk in het begin van de prediking...

• [begin citaat 1]
  Wir stehen auf einem Felsen. Ich erinnere daran, dass Jesus einst zu Petrus sagte: „Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen" (Matthäus 16,18). Wir als die Gemeinde stehen auf dem Felsen. Solange wir mit diesem Felsen verbunden sind, haben wir Kraft. Diese Kraft befähigt uns, den Teufel zu überwinden, ja, alle Geister zu bezwingen. Aber wenn man nicht mehr auf dem Felsen steht, wenn es anderen Mächten gelingt, diese Verbindung zu unterbrechen, dann verliert man sofort seine Kraft. Dann ist man nicht mehr gesegnet. Dann verliert man den Glauben und kann die Liebe Christi nicht mehr wahrnehmen. Deshalb ist es so wichtig, auf diesem Felsen gegründet zu sein, mit dem Stammapostel verbunden zu bleiben, Verbindung mit den Aposteln zu haben, so oft wie möglich in die Gottesdienste zu gehen. Stehen wir nicht mehr auf dem Felsen, sind wir unserer Kraft beraubt und werden zum Spielball der Geister.
  [einde citaat 1]

(...)


Uit: Bericht door Tosca op "vr 17 jul 2009, 15:30" in de thread "NIET NAVOLGEN STAMAPOSTEL...IS VERLOREN."

"Hij zoekt de schapen bij de herder", werd er ook gezegd. Echt waar, er werd héél veel gezegd wat je moest weten... om níet "verloren te gaan" (lees: om mede door jóuw "tomeloze inzet" de geldkraan voor de stalbeheerders open te houden). Achteraf bezien was het de methode van de gestage drup die de steen moest hollen. Continu werd je subtiel voorgehouden waar het op aan zou komen: op de navolging. Nachfolge bis zuletzt, en wel op een manier dat ze... geen kip aan je hadden. Als je er maar als de kippen bij bleef, in hun legbatterij, en je op zijn minst 275 eieren per jaar produceerde.

Het ging je hoegenaamd niets aan waar zijzelf zich verder mee bezighielden, als je de pikorde maar niet verstoorde. Ze spraken van het werk des heren, maar jíj dacht dat ze het hadden over het werk des Heren (met een hoofdletter). Foutje, bedankt! Hanen kraaien om hun territorium af te bakenen. Ach, we zijn allemaal wel eens een beetje kippig...

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

@all

Wij allen zullen wel bekend zijn met de onderstaande Bijbeltekst:

• [21] Als iemand dan tegen jullie zegt: “Kijk, dit is de messias,” of: “Daar is hij,” geloof het dan niet, [22] want er zullen valse messiassen en valse profeten komen, die tekenen en wonderen zullen verrichten om Gods uitverkorenen zo mogelijk te misleiden. [23] Jullie moeten oppassen, ik heb het jullie allemaal van tevoren gezegd.
  
  Uit: Marcus 13 (NBV)

Hetzelfde staat in Matteüs 24. In de Nieuw-Apostolische Kerk worden gelovigen geprogrammeerd met de uitgangsgedachte dat de bovenstaande woorden van Jezus enkel en alleen van toepassing kunnen zijn op anderen dan, zeg maar, degenen die uit hoofde van hun "hoge ambt" binnen deze kerk als bestuursleden geheel en al de dienst uitmaken. Sta hier nu eens serieus een moment bij stil. (...) Als je namelijk op zó'n manier geprogrammeerd (!) wordt, gehersenspoeld (!!) in feite, is op voorhand elke discussie gesloten want immers: altijd hebben anderen het gedaan! De "Godsgezanten" gaan vrijuit omdat... ze ons dat eerst zelf hebben wijsgemaakt. Nee, het ligt genuanceerder: omdat wij ons dit door hun wilden láten wijsmaken! Misschien wel goeddeels onbewust, maar tóch. Of vinden wijzelf intussen óók al dat altijd ánderen het hebben gedaan?!

Bovendien hebben de "Godsgezanten" met terugwerkende kracht tot 1897 verordonneerd dat de Nieuw-Apostolische Kerk de alleenrechten kreeg om "het hoogheilige ambt" van stamapostel te herbergen. Om deze zienswijze voor zichzelf veilig te stellen en de daarmee samenhangende theologische implicaties voor de doorsnee-gelovige zo ondoorgrondelijk mogelijk in de geloofsleer verankerd te krijgen, bleek het voor hen nodig te zijn om op minstens 600 pagina's, bedrukt met vergankelijke voortbrengselen van kamergeleerdheid, daaromtrent uit te weiden in een catechismus. Met daarbij het vriendelijke doch verplichtende verzoek aan wie hogerop wil komen op de ambtsladder (!) om zulks maar even te "verinnerlijken".

Met andere woorden: wás je nog niet gehersenspoeld, dan kan dat nu alsnog!

Geloof die lariekoek derhalve níet. Wees liever níet zo kortzichtig als de zichzelf onfeilbaar wanende hoogmogende heren in dit religieuze machtsbestel die alleen elkáár de hand boven het hoofd zullen houden...

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

@all

"Was dat niet misschien een tikkeltje overdreven; wat er hierboven furieus vlammend werd betoogd?! Op zo'n manier blijft er van "het verlossingswerk" toch geen spaan heel? Heb je jezelf feitelijk wel in de hand? Besef je wel hoe kwetsend het voor anderen is wat je hier allemaal opschrijft? Hopeloos verongelijkt, vervuld van woede en teleurstelling, blíjf je maar je gelijk zoeken! Maar jóuw punt was toch allang gemaakt?! Wij snappen nu wel dat je het er niet mee eens bent!"

(...) Als er wereldwijd al zo'n 3.500 websites zijn die de nieuw-apostolische propagandamachine kennelijk nodig heeft om de schone schijn van deugdzaamheid in kunstlicht te laten imponeren, is er daarnaast vast nog wel plaats voor een sprankje daglicht. Hetzelfde daglicht als waarin een kind maar niet onder de indruk raakt van het nieuwe hemd van de keizer.

In een vorig bericht haalde ik het radio-interview aan uit 1997, waarin ook Prof. Helmut Obst aan het woord komt - iemand die door de jaren heen heel goed is gaan doorzien hoe in de Nieuw-Apostolische Kerk de zaken marcheren. Hij licht dat als volgt toe:

• Prof. H. Obst: Ich lege aber Wert darauf, daß wir noch einmal bei der Grundfrage des Selbstverständnisses der Neuapostolischen Kirche stehenbleiben. Wie es sich im Fall Bischoff zeigt. Ich gebe Ihnen völlig recht, daß in den anderen großen Kirchen die Naherwartung vernachlässigt worden ist, und sage deshalb, daß die Frage der Naherwartung nicht zu den Hauptdifferenzpunkten zwischen der Neuapostolischen Kirche und den anderen Kirchen gehört. Aber die Einbindung und Anbindung der Naherwartung an das heilsvermittelnde Amt des Stammapostels, das ist die Grundsatzfrage, wie es deutlich wurde, als der Stammapostel Bischoff mit im hohen Alter von 80 Jahren verkündete, der Herr werde zu seinen Lebzeiten wiederkommen und als das nach 10 Jahren nicht eintrat, die Neuapostolische Kirche nicht gesagt hat und bis heute nicht sagt, der Stammapostel habe sich geirrt, sondern der Herr, Gott habe seinen Willen geändert, und dahinter steht für mich das Prinzip, daß ich aus der Kirchengeschichte von der katholischen Kirche kenne, die Kirche irrt nie, die Kirche hat immer recht, und was ich als früherer Bürger der DDR kenne: die Partei hat immer recht. Und hier ist für mich der eigentliche Knackpunkt. Daß die Neuapostolische Kirche von ihrem Selbstverständnis her nicht bußfähig ist.
  (...)
• Prof. H. Obst: Wir müssen natürlich bei diesen Fragen mit dem Phänomen leben, daß die Neuapostolische Kirche nur eine Kirche mit autoritären Strukturen ist und zweifellos aus meiner Sicht. Aber in einer pluralistischen Gesellschaft müssen wir dies grundsätzlich auch tolerieren. Haben freilich die Pflicht, dies auch kritisch zu begleiten. Und das betrifft nicht nur die Neuapostolische Kirche, sondern auch alle Gruppen überhaupt alle Kirchen. Ich bin in manchem etwas vorsichtig, aus Erfahrungen, die wir in der DDR haben. Daß man nur eine liberale Religion als Religion anerkennt. Sondern es gibt eben auch durchaus sehr verbindliche und sehr zugeschnittene Formen von Religiosität im Christentum und wie wir ja wissen, auch außerhalb des Christentums. Nur daß wir uns grundsätzlich in dieser Diskussion natürlich auch immer hineingestellt wissen in den religiösen Pluralismus unserer Zeit mit seinen Problemen.
  
  
  Bron: Die Neuapostolische Kirche und ihre Kritiker/Diskussion in S2 - Kultur (Südwest 2) am 09. Januar 1997, 17.00 Uhr.
  Zie ook het redactionele bericht op "ma 14 nov 2011, 19:44" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960.

Doordat de tekst beschikbaar is, kon ik snel nagaan hoe er van de zijde van de Nieuw-Apostolische Kerk, destijds vertegenwoordigd door opziener Gerd Opdenplatz (in 1999 geordineerd tot apostel), was gereageerd op de kritische noten die er tijdens dit radio-interview met name waren gekraakt door Dr. Olaf Stoffel. Wat je dan ziet komt opvallend overeen met hoe apostel Volker Kühnle de afgelopen 10 jaar heeft geacteerd in het debat over oecumenische betrekkingen. Om daar één voorbeeld van te geven - zie het interview met hem op 24 december 2002 bij Glaubenkultur-Magazine. In feite kom je dan per saldo helemaal niets (!) te weten...

... wat trouwens werkelijk niemand hoeft te bevreemden want iemand die de waarheid naar diens hand zet, wíl het namelijk verder ook helemaal niet weten. Op de meest fundamentele geloofsvragen hééft de nieuw-apostolische kerkleiding dan ook géén antwoord. In vrijwel elke discussie probeert men toe te redeneren naar issues die moeten afleiden van de kern van de zaak. Maar wat heeft het in godsnaam überhaupt voor zin om bij wijze van spreken hoofdstuk 1.000 te willen behandelen als er in hoofdstuk 1 al ongelofelijke denkfouten zitten?! Zó is het gesteld met de catechismus. Die is in feite nergens op gebaseerd; alleen op twee of drie ongelofelijk vergezochte aannames. Leg dat dus éérst maar eens uit!

Kortom, terug naar Gods ordeningen!

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

[Bijgewerkt: 19.00 uur]


@all

Wat zich thans in feite laat vaststellen is, dat de nieuw-apostolische kerkleiding al ongeveer vijftien jaar geleden in de meest heldere bewoordingen was en werd geconfronteerd met precies de vragen die ertoe deden; die werkelijk ter beantwoording voorlagen. Daarbij handelde het beslist niet alleen over een kloppende geschiedschrijving, maar ook over het nut en/of de noodzaak van de onverbiddelijke gezagsverhoudingen onder "zegenaars" in de kerk. Wát was uit God en wát was er... verzonnen?! En wat is serieus "wijsheid" bij de verdeling van alle mogelijke taken en bevoegdheden?

Inmiddels zien wij hoe de "ambtelijke top" in de eigen netten verstrikt raakt. Men heeft zich ingebeeld dat de organisatie een "smoel" moest krijgen opdat er gedeald kon worden met officials van overheden en met invloedrijke religieuze leiders. Hiertoe werden alle zeilen bijgezet. Ondertussen leed men op de kerkvloer (!) hevig onder de verschraling die er plaatsgreep door het extreem bevoogdende regiem dat een ieder werd opgelegd. Overal werden de teugels stevig aangetrokken want het "werk Gods" moest naar buiten toe "eenheid" uitstralen. Dienende broeders zijn nu systeemagenten.

De gekte slaat al zó ver door dat de kerkleiding tegenwoordig zelfs het oorlogspad kiest om tot elke prijs haar eigen fouten aan het daglicht onttrokken te houden. Wie er wat van zegt is nog niet jarig. Prima, prima. Wie niet horen wil, zal voelen. Dit laatste is geen dreigement, maar een wet van oorzaak en gevolg. Wat men zaait, wordt er geoogst. Wat nog de hoogste "dienaren" betreft: men praat veel, doch men zegt bitter weinig. En dat is nu al jaren zo. Trouwens, wíe men dient, is ook voor mij sinds die tijd een ondoorgrondelijk raadsel. Wat mij opvalt is dat men gediend wil worden!

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

@all

Eén van degenen die al vele malen met praktische handreikingen tussenkomst heeft willen bieden om de nieuw-apostolische kerkleiding zowel te verzoenen met een op vermeende "Querdenker" afgewenteld -in zegeningen- deels armelijk verleden als haar te overtuigen van een voor allen die God in Zijn werk rechtvaardigen wil aanzienlijk rijkere toekomst, uitgaande van de principes die zijzelf in theorie wel huldigt doch in de nieuw-apostolische geloofspraktijk amper kan waarmaken, is Dr. Albrecht Schröter. Ook bij één van diens laatste toenaderingspogingen kwam hij níet met lege handen...

• 
  
  
  Bron: Carlaugust op 05.09.2011 10:58 bij board.naktuell.de in de thread "Thema: Vorträge und Thesen von Dr. Albrecht Schröter"

... doch, hoe waardevol ook, van deze bijzondere aanbevelingen waren de "Godsgezanten" blijkbaar niet gediend. Aan de bezielde gedachten van een oude lieddichter had men op beslissende momenten ook al geen boodschap:

• Geen mensengunst of-ere spoort mij tot dienen aan;
  Het is de Geest mijns Heren, Die in mij op wil gaan
  
  Uit: Tweede couplet "Niet om gediend te worden", lied 105 in gezangboek H.A.G.E.A, uitgave 1953

Eerder berichtten wij hierover op "wo 07 sep 2011, 16:16" in de thread "Andere kerken, anders dan de NAK, schieten tekort".

Het WebTeam/BEE

[zefyr]

@Tjerk

Hoe waardevol en betekenisvol Schroeters bijdrage ook is, het is water naar de diepzee dragen. Desalniettemin verdient zijn betrokkenheid en inzet ons respect en onze waardering. De NAK-leiding volhardt in haar gedragslijn, zoals de voormalige apostel Gerrit Sepers jaren geleden al met vooruitziende blik voorspelde. Ik vermoed, dat hij destijds achter de coulissen genoeg gezien heeft, in ieder geval meer dan wij, die slechts zicht hadden op het schimmenspel.

[Redactie]

@Tjerk

Hoe waardevol en betekenisvol Schroeters bijdrage ook is, het is water naar de diepzee dragen. Desalniettemin verdient zijn betrokkenheid en inzet ons respect en onze waardering. De NAK-leiding volhardt in haar gedragslijn, zoals de voormalige apostel Gerrit Sepers jaren geleden al met vooruitziende blik voorspelde. Ik vermoed, dat hij destijds achter de coulissen genoeg gezien heeft, in ieder geval meer dan wij, die slechts zicht hadden op het schimmenspel.

@zefyr

"... wij, die slechts zicht hadden op het schimmenspel." (...) Je hebt helemaal gelijk, maar toch staat mijn verstand er in feite telkens opnieuw bij stil. Ik kan er nog altijd niet over uit dat dít nu de werkelijkheid is die wij hier met zijn allen onder ogen hebben te zien. Met een ongelofelijk stuk terugwerkende kracht ook nog. Tóch is het zó - en níet anders. De onloochenbare feiten spreken boekdelen. Het is erger dan erg. Wat is iedereen toch besodemieterd; en het venijn blijkt zich continu te hebben schuilgehouden in de top van de organisatie. Een ten hemel schreiend schimmenspel is het inderdaad. Wie niet zwichtte voor de afdekcultuur die er heimelijk gold, werd vroeg of laat aan de dijk gezet; "kaltgestellt". Dit verklaart intussen ook het fenomeen dat de districtsvoorgangers zich ertoe hebben laten verleiden om aan het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland decharge te verlenen voor de jaarrekening 2009, wat absoluut nooit had mogen gebeuren. Dat kan straks maar één ding betekenen, namelijk: schuld bekennen en (bestuurs)functies neerleggen! Zulks kan men trouwens het best niet lang meer uitstellen. Wie medeplichtig is aan een economisch delict, kan zich in dit land niet verschuilen achter "de lieve God". Betrof het echter "alleen maar" een economisch delict. Men heeft het immers tevens gepresteerd om te willen zwijgen toen broeder Rohn was aangezegd dat men hem wel kapot zou procederen. Sterker nog, toen een bestuurslid (!) aan de opgroeiende kinderen in het gezin Rohn voorhield dat de kerkleiding goed voor ze zou zorgen wanneer de ouders -door toedoen van hun weerbarstige vader- uit elkaar zouden gaan!! Ik heb er enkele maanden over moeten nadenken maar daarna heb ik tot tweemaal toe districtsapostel Brinkmann hierover ingelicht - en wat doet die schijnheilige (!!) vervolgens??!! Precies: nothing at all. Aftreden dus: Brinkmann, Klene, Kamstra, en allen die met vrome smoelwerken doch op misselijkmakende wijze nota bene onderdanig en met de kaken op elkaar dezulken hebben "ondersteund". Gefaciliteerd derhalve. Witteboordencriminelen!!!

Kortom: hier moet handelend worden opgetreden, zowel door de rijksoverheid als door de enkelingen die binnen de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland het hart nog op de juiste plek hebben zitten. (...) Ik heb gezegd.

Het WebTeam/BEE

c.c. Stamapostel Leber, woordvoerder Johanning, districtsapostel Brinkmann, woordvoerder Schuldt; districtsoudste Weening.


P.S. Wie eind vorig jaar het onderstaande al heeft gelezen, kon sindsdien "beter weten".

[Redactie: er is nog aanvullend onderzoek gaande; de uitkomsten daarvan worden na Kerstmis verwacht en deze wordt dan uitgewerkt in paragraaf 9]


Belangrijke mededeling vooraf aan de lezers van dit Forum:
de inhoud van deze artikelenreeks werd in grote lijnen langs meerdere kanalen van tevoren reeds herhaaldelijk onder de aandacht gebracht van de verantwoordelijke kerkleiding!

"Wat is hier toch ingewikkeld aan?"

Inleiding

In het onderstaande 12-delige redactionele artikel gaan wij puntsgewijs in op de zorgelijke toestand waarin de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland zich thans bevindt door toedoen van haar bestuurders, dat wil zeggen: de districtsapostel, de apostel en de opziener. Uit "eigen kracht" hadden dezen dat zéker niet "voor elkaar" gekregen, maar er is gehandeld "in commissie"; namelijk (onder het goedkeurend oog van de internationale kerkleiding) door de districtsvoorgangers en de drie bestuursleden tezamen. Indien de districtsvoorgangers hun aandacht er goed bij hadden gehouden en zij zich niet hadden laten bevoogden door districtsapostel De Bruijn, apostel Peter Klene en opziener Kamstra, hetgeen voor mede-bestuursverantwoordelijken (!) die zich daartoe laten verleiden bijna als een onvergeeflijke fout kan worden gezien, waren de zaken beslist niet zo enorm uit de hand gelopen als naar het inzicht van het WebTeam nu onverhoopt wél het geval is.

Het is het WebTeam bekend geworden dat het kerkbestuur in de achterliggende jaren langs diverse kanalen waarschuwingen hebben bereikt, die zij echter consequent in de wind heeft geslagen. Willens en wetens heeft het dus zover kunnen komen als de zaken er nu voor staan. Zowel op het gebied van zielzorg als op het zakelijke vlak zijn de gerezen problemen zeer ernstig te noemen. Een bijkomende oorzaak voor de ontstane misère is gelegen in het funeste klimaat van gedogen, berusten en van een overdreven goed vertrouwen onder de actieve (!) leden. Dit wordt in de hand gewerkt door het goddelijke gezag dat men toedicht aan degenen die het ook op het zakelijke vlak voor het zeggen hebben. In de Nieuw-Apostolische Kerk worden namelijk alle lakens uitgedeeld door de hoogste geestelijken. Op alle terreinen maken zij de dienst uit. Goddelijke zegen wordt de gelovigen via hen deelachtig, zo wil de (internationale) kerkleiding het althans laten geloven.

Bij het kerkbestuur schort het aan velen zaken, zo is het het WebTeam gebleken. Men weet zelfs niet te bewerkstelligen dat inkomende correspondentie op correcte wijze wordt beantwoord. Evenmin is men bereid gebleken om een ingeschreven lid persoonlijk te benaderen als het gaat om de inhoud van de berichtgeving op dit forum en de bijbehorende website. Onmiddellijk waren de offerontvangsten er tevens goed voor om een gespecialiseerde advocaat in actie te laten komen. Toen er van de zijde van het WebTeam bij de betreffende advocaat werd verzocht het kerkbestuur te wijzen op de noodzaak tot rectificatie van de brief van apostel Peter Klene van 21 februari 2010, zulks vóór 10 december 2010, vanwege kennelijke pertinente onjuistheden in dat schrijven en impliciete blijken van onbehoorlijk bestuur, bleef zowel de advocaat als het kerkbestuur het antwoord tot op heden schuldig. Niet in de laatste plaats om die reden voelt het WebTeam zich vrij haar bevindingen hieronder te melden.

Eén van de meest schrijnende constateringen die het WebTeam bij haar vooronderzoek heeft opgedaan is wel de klaarblijkelijke onverschilligheid bij "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" (deze term ontlenen wij aan de Leidraad dienen en leiding geven) ten aanzien van knelpunten bij zielzorg. De "onaantastbare" en desondanks gedurig veranderende nieuw-apostolische geloofsleer in combinatie met de bij betrokkenen getraceerde kadaverdiscipline (!) zijn debet aan allerhande naar de vaste overtuiging van het WebTeam verwijtbare nalatigheden. Daarnaast vinden wij het ronduit verbijsterend dat apostel Peter Klene enkele andere "hoge dienaren" zo ver heeft weten te krijgen dat zij meegaan in diens provocatie bij schrijven met dagtekening 21 februari 2010, namelijk het aanzetten van de districtsvoorgangers tot het negeren van de statutaire bepalingen met betrekking tot hun specifieke bestuurlijke medeverantwoordelijkheid. Daarbij bedient hij zich bovendien van deels onjuiste en deels ernstig misleidende teksten!

Onze conclusie komt er op neer dat de huidige drie bestuursleden van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland niet in hun functies te handhaven zijn op grond van meervoudig onbehoorlijk bestuur. Indien niet omgaand de districtsvoorgangers zich alsnog rekenschap geven van hun verplichtingen voor wat betreft het uitoefenen van adequaat toezicht op het reilen en zeilen binnen het kerkbestuur, waaronder mede te verstaan het controleren van de rechtsgeldigheid (!) van de besluitvorming, zullen ook zij hun functies moeten neerleggen. Naar het oordeel van het WebTeam dient er onverwijld door de internationale kerkleiding bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland interim-management te worden ingesteld. Er zijn miljoenenverliezen aan het ontstaan, in verband waarmee het zittende kerkbestuur tot nu toe al voldoende blijk heeft gegeven van incompetentie. Het is zelfs zo dat er tegen districtsapostel De Bruijn bij de politie een strafaangifte werd ingediend wegens meineed en laster omdat hij zich tijdens een voorlopig getuigenverhoor ten overstaan van de rechter-commissaris van de Rechtbank Alkmaar zou hebben "vergaloppeerd". In zo'n situatie kunnen "de onverantwoordelijken" het best uit hun lijden worden verlost...

Klik >>HIER<< om verder te lezen.


Het WebTeam

Bron: bericht door Redactie op "vr 17 dec 2010, 15:56" in de thread "Onbehoorlijk bestuur NAK: Inleiding"

(10) Deze kerk existeert bij de gratie van onwetenden!

Helaas laat de geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk zien dat het door de jaren heen schering en inslag is geweest met malversaties doch ook met getouwtrek om de macht. Er is structureel sprake van een totaal gebrek aan transparantie, vermenging van belangen en wanneer het zo uitkomt worden de feiten verdraaid. Dit is een patroon dat zich pijnlijk aftekent voor een ieder die op zoek gaat naar de wortels van "het wederopgerichte genadealtaar in de hedendaagse nieuw-apostolische apostelen". Als een rode draad lopen deze symptomatische verschijnselen heen door het rafelige verleden van deze kerk, die mede daardoor tientallen afsplitsingen kent. Aangezien al dit soort van belastende feiten en omstandigheden zo veel mogelijk wordt verzwegen en waar mogelijk onder het tapijt of in een doofpot verdwijnt, weet de doorsnee kerkganger er meestal weinig of niets van af. Waarom zou men zich er ook voor interesseren, is wellicht ook de gedachte want desondanks kan het in een plaatselijke kerkgemeente heel goed toeven zijn. Met wat er op het hoogste niveau achter de coulissen is misgegaan of zelfs aan het misgaan zou zijn, heeft men in de periferie van de organisatie veelal niets van doen! Waarom zou men voor zichzelf "de vrede" laten verbreken door strandjutter te worden op het strand langs "de zee der vergetelheid"?

Tegen het licht van deze benauwende achtergronden haken ondertussen anderen stilletjes af die -onbedoeld- wél worden geconfronteerd met de keerzijde van de medaille. Wat men namelijk te weten komt of wat men zelf ondervindt staat veraf van wat naar alle waarschijnlijkheid in de plaatselijke kerkgemeente ieders realiteit is. Bevond men zich aanvankelijk nog "in het midden der gemeenschap"; nú, ten prooi gevallen aan een ontluisterende waarheid, voelt dat opeens heel anders aan. Hiermee "opgezadeld" zal menigeen het lachen vergaan. Men krijgt het te stellen met vragen zonder antwoorden, en zielzorg? "De dienaren" zullen wel zeggen: "Leg het in de handen van God, geef het over, probeer de knop om te zetten, laat het los, kijk niet achterom, vergééf, maak voor jezelf de weg weer vrij, en wij willen je gedenken". Of in een verscheidenheid aan andere bewoordingen met gelijke strekking. Het (dood)zwijgen begint...

Daarom bestaat de Nieuw-Apostolische Kerk uit twee goeddeels gescheiden werelden: de wereld van de wetenden en de wereld van de onwetenden. Momenteel komt daarvan iets aan de oppervlakte in de kwesties Oostenrijk en Arnhem. Ook nu weer doet de kerkleiding verwoede pogingen om de onwetenden onwetend te houden. Geen middel wordt daarbij geschuwd. Apostel Peter Klene zoekt steun bij drie medestrijders in "het werk Gods" en verspreidt op 21 februari 2010 een brief met zelfs meerdere grove leugens. En dan te bedenken dat er in de statuten staat: "Voor de ordinatie tot ambtsdrager wordt in het bijzonder gevraagd (...) een onbesproken levenswandel die afgestemd is op de leer van Christus." Ja, ja; eenmaal geordineerd, en de leugen mag zeker regeren! "Van de leden wordt verwacht dat zij hun leven naar de leer van Christus inrichten. Zij hebben recht op deelname aan alle voor hen bestemde kerkelijke handelingen en zielzorg.", staat er vervolgens op de internationale website. Met andere woorden: wie er wat van zegt, heeft wat ons betreft geen recht van spreken - want in "het verlossingswerk" is het de liefde Gods die alle dingen bedekt. "Zo gaan de apostelen ons voor!" Ja, ja. Wat zijn dat feitelijk voor apostelen? Bestaat het wel in "het werk Gods" dat Zijn gezanten zich voorstaan op een positie die hoger zou zijn dan die van elke voor Hem gelijkgerechtigde naaste?!

Klik >>HIER<< om verder te lezen, of klik >>HIER<< om terug te gaan.


Het Webteam

Bron: Bericht door Redactie op "vr 17 dec 2010, 15:49" in de thread "(10) Deze kerk existeert bij de gratie van onwetenden!"

Slotwoord

"Wat is hier toch ingewikkeld aan?" staat er boven dit 12-delige artikel over het "totalitaire regime" in de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland) waarmee een betrekkelijk kleine "geestelijke elite" de touwtjes strak in handen houdt. De hoogste dienaren binnen "de kring der dienaren" blijken exponenten te zijn van een machtsbestel dat zichzelf in stand houdt door met zachte stem doch harde hand te regeren. Het ingewikkelde aan dit onderwerp is dat men diens eigen ogen moet willen geloven wanneer kerkleiders zich op die manier manifesteren als "advocaten van de duivel". Immers, men komt niet op voor de eerlijke of de oprechte, voor de zieke of het slachtoffer; integendeel, men laat zichzelf door anderen hoogachten en prijzen! Gemaakte fouten wenst men niet onder ogen te zien, laat staan de gevolgen daarvan recht te zetten. Men doet zelfs alle moeite om misslagen te verhullen, zoals bij het project "Eimersstaete" in Arnhem.

Waarom gaan er dan tóch nog mensen naar deze kerk? Dat is eenvoudig te verklaren want in de plaatselijke kerkgemeenten valt er relatief weinig van te merken hoe het er in werkelijkheid soms aan toegaat in de hoogste kringen. Het wordt pas problematisch wanneer voorgangers te veel initiatieven tonen, wanneer gelovigen te veel vragen stellen, wanneer er onvoldoende "verschuldigde eerbied" aan de dag wordt gelegd tegenover "hooggeplaatsten" of wanneer irritaties op andere wijze oplopen. Dan zien de hooggeplaatsten kans om betrokkenen in eerste instantie fijntjes terecht te wijzen. Zoiets kan zich eventueel nog een keer herhalen, maar daarna wordt het menens: altijd zullen het "de Godsgezanten" zijn die aan het langste eind trekken en hierbij zullen dezen worden gesteund door de hen ten dienste staande "lagere dienaren". Voor een verongelijkt individueel gemeentelid is het dan kiezen of delen: slik ik dit, of niet!

Een dergelijke ongemakkelijke situatie kan zich voordoen na 20 jaar, na 40 jaar en zelfs na 60 trouwe dienst aan "de gemeenschap". Er kan er maar één de baas zijn; er kan er maar één gelijk hebben en maar één kan er rekenen op helpende hulp van een ander. Opeens kunnen dan "je vrienden", je vermeende geestverwanten, niet langer ook je bondgenoten zijn. Dat nadeel heeft in zoverre ook een voordeel, namelijk: je leert je ware vrienden kennen - na 20 jaar, na 40 jaar en zelfs na 60 trouwe dienst aan "de gemeenschap"! Niettemin mag het duidelijk zijn dat men dan een wel zeer bittere pil heeft weg te slikken. Onder die bedroevende omstandigheden wordt echter het derde couplet bewaarheid van het lied "Welk een Vriend is onze Jezus" want de woorden daarvan luiden: "Is soms "tranenbrood" de spijze, doornenvol ons levenspad, (...), zijn van vrienden wij verlaten en de vijand zoekt ons leed, o, dan is ons Jezus alles: Koning, Priester en Profeet."

Zielen die op zo'n manier een lijdensweg wacht, treft tot op zekere hoogte ook een isolement. Men raakte immers onthecht van de gemeenschap toen het daar onherbergzaam werd doordat veiligheid en geborgenheid wegvielen. De ongenaakbare Godsgezanten bleken alleen maar hoge functionarissen te zijn; vertegenwoordigers van een wereldmacht. Zo laat men zich althans overal verwelkomen en verzorgen. Hun persvoorlichters doen het woord en het zorgvuldig van bovenaf geregisseerde nieuwe mediabeleid doet de rest. Wie er naast de geadviseerde "tienden" nog wat extra's voor over heeft kan een abonnement nemen op het tijdschrift Onze Familie, het huisorgaan van de kerk. Daarin kan men het "woord van God", uitgesproken door de stamapostel in vele door hem gehouden diensten, nog eens nalezen. Doch let wel: op deze "woorden van God" berusten auteursrechten! Wee dus degene die er ongevraagd iets van citeert...

Verder gaat de kerkleiding ervan uit dat gemeenteleden uit liefde voor "het werk Gods" graag van tijd tot tijd ook nog een geldelijk dankoffer willen brengen. Ook is het gebruikelijk dat men bij onkosten een deel voor eigen rekening neemt. Uiteraard helpt ieder belangeloos mee bij de meest voorkomende onderhoudswerkzaamheden in of aan de kerkgebouwen. Bij bijzondere evenementen wordt steevast nog een extra offer gevraagd ter bestrijding van de kosten. Voorts is dat geval bij een kerstviering, of een uitstapje van de zondagsschoolkinderen. Wanneer er een nieuwe apostel wordt beroepen, kopen "de dienaren" uit eigen portemonnee een mooie fotolijst zodat de eregalerij van hooggeplaatsten aan de wand in de consistorie kan worden gecompleteerd. Wie betrokken is bij vertaalwerkzaamheden vraagt natuurlijk aan Sinterklaas een dikke Van Dale, Duits-Nederlands en Nederlands-Duits. "Dank u, Sinterklaasje!"

• Zijn wij nog bruikbaar?
  
  We zijn de stomme getuigen geweest van boze daden. We zijn door de wol geverfd. Geroutineerd hebben we de kunst van het veinzen en het spreken met dubbele tong geleerd. We zijn door ervaring wantrouwend tegenover mensen geworden. Daarbij moesten we hun de waarheid en ons vrije oordeel dikwijls schuldig blijven. We zijn door ondraaglijke conflicten murw, ja misschien zelfs cynisch geworden – zijn wij nog bruikbaar? Wat we nodig zullen hebben zijn geen genieën, cynici, haatdragende personen of geslepen tactici, maar ongekunstelde, eenvoudige en oprechte mensen. Zal onze innerlijke weerstand tegen wat ons opgelegd is sterk genoeg en de oprechtheid tegen onszelf radicaal genoeg zijn gebleven om de weg tot eenvoud en oprechtheid terug te vinden?
  
  …
  Bron: Dietrich Bonhoeffer Werke (DBW) 8 (WE), 19-39

Zie tevens de op dit Forum geplaatste Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers d.d. 15-11-2010,
zomede het bericht door "BakEenEi" op "di 26 okt 2010, 17:00" in de thread Leegstand NAK Appartementen in Arnhem/Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding.

Klik >>HIER<< om terug te gaan.


Het WebTeam

Bron: Bericht door Redactie op "vr 17 dec 2010, 15:48" in de thread "Onbehoorlijk bestuur NAK: Slotwoord"

[zefyr]

@Tjerk/Webteam

Ik citeer uit je vorenstaande tekst:

"Sterker nog, toen een bestuurslid (!) aan de opgroeiende kinderen in het gezin Rohn voorhield dat de kerkleiding goed voor ze zou zorgen wanneer de ouders -door toedoen van hun weerbarstige vader- uit elkaar zouden gaan!! Ik heb er enkele maanden over moeten nadenken maar daarna heb ik tot tweemaal toe districtsapostel Brinkmann hierover ingelicht - en wat doet die schijnheilige (!!) vervolgens??!! Precies: nothing at all."

Ik heb het ernstige vermoeden, dat dit bestuurslid apostel Peter Klene is geweest... Tja, 'Apostelwoord als milde dauw' (lied 1 van de nieuw-apostolische zangkoorbundel)...

Mocht bovengenoemde lezing juist zijn, dan smeekt dit om nadere opheldering en onderzoek. Vooral de gedragslijn van het onderhavige bestuurslid, nogmaals waarschijnlijk apostel Peter Klene?!, is abject en infaam! Ik ben erg benieuwd waaruit de zorg van dit bestuurlid voor Rohns kinderen had moeten blijken. Een fijn nieuw-apostolisch pastoraal gesprek en schouderklopje...? Uit eigen ervaring weet ik, dat de nieuw-apostolische kerkleiding er niet voor terugdeinst familieleden tegen elkaar op te hitsen. Het zijn prinsen van de duisternis! Ze gaan over lijken...

In het licht van jouw apotheose kan ik me niet voorstellen, dat het ooit nog tot een minnelijke schikking kan komen tussen Ronald Rohn en de NAK-leiding. De juridische messen zullen scherper dan ooit worden geslepen. Het kan niet uitblijven, dat Ronald Rohn zich in meerdere opzichten verneukt voelt door de NAK-leiding. Zelfs in zijn gezin is de nieuw-apostolische splijtzwam geplant door een zegensdrager...

[Redactie]

(...)
Ik citeer uit je vorenstaande tekst:

"Sterker nog, toen een bestuurslid (!) aan de opgroeiende kinderen in het gezin Rohn voorhield dat de kerkleiding goed voor ze zou zorgen wanneer de ouders -door toedoen van hun weerbarstige vader- uit elkaar zouden gaan!! Ik heb er enkele maanden over moeten nadenken maar daarna heb ik tot tweemaal toe districtsapostel Brinkmann hierover ingelicht - en wat doet die schijnheilige (!!) vervolgens??!! Precies: nothing at all."

Ik heb het ernstige vermoeden, dat dit bestuurslid apostel Peter Klene is geweest... Tja, 'Apostelwoord als milde dauw' (lied 1 van de nieuw-apostolische zangkoorbundel)...

Mocht bovengenoemde lezing juist zijn, dan smeekt dit om nadere opheldering en onderzoek. Vooral de gedragslijn van het onderhavige bestuurslid, nogmaals waarschijnlijk apostel Peter Klene?!, is abject en infaam! Ik ben erg benieuwd waaruit de zorg van dit bestuurlid voor Rohns kinderen had moeten blijken.

(...)

@zefyr

De "zegenaar" (??!!) in kwestie heeft zich hier op godgeklaagde wijze een emotionele ramkraak durven te veroorloven. Met gedoogsteun van de vrome smoelwerken, over wie ik sprak in mijn vorige bericht (het spijt mij dat ik voor zulke slapjanussen nu werkelijk geen betere kwalificatie meer kan verzinnen), bedient hij zich sindsdien van een allemachtig veel geld verslindend pakket van beestachtige maatregelen met maar één doel, namelijk om een prachtig heel gezin compleet ten onder te doen gaan. Hierdoor en nergens anders door heb ik mij in deze zaak vastgebeten. Degenen die vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland) voor zo'n gruwelijke aanpak verantwoordelijk (!!) zijn, vormen wat mij betreft een onduldbaar gevaar voor de samenleving. (...) Hun brute werkwijze is typerend voor wat ook elders "hoge dienaren" in deze kerk gemeend hebben zich te mogen permitteren, als ik bedenk wat in de achterliggende jaren (via het Internet of in boeken die er verschenen zijn) tevens anderen aan hartverscheurende ervaringen te melden hebben gehad.

Het is de hoogste tijd ervoor geworden dat een aantal mensen dat vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland) misschien nog "het verschil" kan maken, wakker wordt. Klaarwakker!!

Het WebTeam/BEE