Actuele stand zaken mbt ledenaantallen NAK NL

[ACE]

@ all,

Wat komt me dit bekend voor!

http://www.trouw.nl/religie-filosofie/o ... leeg_.html

http://www.trouw.nl/religie-filosofie/o ... leeg_.html

RK en NAK hebben toch overeenkomsten!

Groet,
ACE

[BakEenEi]

(...)

Belangrijk is dat bij het hele eenwordingspoces van anderhalf jaar de broeders en zusters direct werden betrokken en veel inspraak kregen in de manier waarop zaken werden aangepakt en zelfs v.w.b. de renovatie bij de nieuwbouwplannen werden betrokken.

(...)

Wat de motieven ook zijn om gemeenten samen te voegen een eerste voorwaarde moet toch wel nabijheid zijn, als in Sneek twee gemeenten samen gaan lijkt me dat normaal.
Als je echter van mensen uit Emmeloord of Steenwijk gaat verwachten dat ze naar Zwolle gaan om te kerken ben je wel fout bezig.
In de Apgen voorbeelden die ik hierboven schetste was de afstand natuurlijk niet onoverkomelijk; een paar kilometer, in beide gevallen zelfs goed op de fiets te doen.
Maar om van mensen uit Drachten te verwachten dat ze naar Ljouwert reizen zondag na zondag en woensdag na woensdag en naar koor en naar het gebouw schoonmaken en noem maar op: vergeet het maar!

@basis

Spijtig genoeg moeten in de Nieuw-Apostolische Kerk de goudeerlijke wisselwerking en de broodnodige transparantie nog worden uitgevonden. Terwijl sommigen daar nog geduldig op wachten gaat deze kerk ten onder door de arrogantie van de macht. Dienen liep niet zelden uit op heersen. Gelukkig (!) hebben lang niet allen dit pijnlijk ondervonden. Vandaar dat er nog altijd wel gemeenten zijn waar het goed toeven is (ik kan er zo enkele opnoemen). Maar er is op grote schaal (!) schrijnend leed berokkend, en wie daarvan slachtoffer werd genoot in de regel niet het erbarmen wat in de Nieuw-Apostolische Kerk vrijwel uitsluitend is weggelegd voor (lees: wordt geclaimd door) de best omhoog getakelde "zegenaars".
Je gaat als individuele gelovige die in de Nieuw-Apostolische Kerk door toedoen van "dienaren" ten prooi moest vallen aan "zinloos geestelijk geweld" door een ware hel want reken er niet op a) dat je wordt geloofd en b) dat je hulp krijgt!!

Voor wie van kerkelijke ambtsdragers onverhoopt "twee gezichten" krijgt te zien, blijft er na verloop van enige tijd werkelijk nog maar één optie over, namelijk het vertrek uit deze kerk. Bijna nooit zal het gebeuren dat als er iets grondig fout uitpakt, de gemaakte brokken dienovereenkomstig grondig worden opgeruimd. Integendeel: slachtoffers wordt nog een schuldcomplex aangepraat ook want nu zou het er -vinden de zegenaars- op aankomen of men wel inderdaad iemand in liefde kan vergeven, enzovoort, enzovoort. Het is ronduit schandelijk wat ik op dit vlak uit de eerste hand van anderen heb moeten vernemen én wat ik daarnaast persoonlijk ook heb meegemaakt.

Ik denk dat meer dan de helft van degenen die de kerk door de jaren heen hebben verlaten, zijn afgeknapt op de ongeloofwaardigheid van "hogere dienaren" in combinatie met kromme bepalingen in de nieuw-apostolische geloofsleer. Wij zijn er op het ogenblik nota bene allen getuige van hoe in Nederland de districtsvoorgangers ongeoorloofde gedoogsteun verlenen aan "meerderen" die niet een beetje de fout in zijn gegaan doch door kapitale verliezen inmiddels gewoonweg gigantisch!! Dergelijke excessen komen volgens mij alleen maar voor in foute organisaties. Fout, omdat fatsoenlijke controlemechanismen ofwel niet bestaan ofwel niet (kunnen) werken.

Onder zulke omstandigheden, waarbij normaalgesproken tijdig en adequaat zou zijn ingegrepen, blijkt pas "goed" hoe allerhande ongerechtigheden in de organisatie verwoestend hebben huisgehouden. Zo zorgelijk het nu is gesteld met geldzaken, zó zorgelijk was het in de Nieuw-Apostolische Kerk echter al lang (!) gesteld met zielzorg. Wie daarover vragen stelde, kreeg in verreweg de meeste gevallen géén of geen bevredigend antwoord. Wie wat te mekkeren heeft, kan wel gaan! Op deze wijze zegevierde de arrogantie van de macht. Inmiddels is het vijf OVER twaalf. Daarom is er geen redden meer aan. Definitief niet. Niet in een dergelijk hopeloos gecorrumpeerd machtsbestel.

Het goede nieuws is tegelijkertijd dat het werk Gods hier volkomen los van staat!

Groet,
BakEenEI

[basis]

Bakeenei schreef o.a.:

Gelukkig (!) hebben lang niet allen dit pijnlijk ondervonden. Vandaar dat er nog altijd wel gemeenten zijn waar het goed toeven is (ik kan er zo enkele opnoemen).

Nu zou ik Bakeenei willen vragen: Noem ze alsjeblieft!
Ik ben reuze benieuwd in welke gemeenten 't volgens jou nog goed toeven is.
Ik zag vandaag foto's van de NAK IJmuiden vlak voor de opheffing, ik telde op de groepsfoto van deze gemeente slechts 20 mensen en zag deze mensen op een andere foto in de kerkzaal met zeker meer dan 100 zitplaatsen zitten.
Inmiddels is deze gemeente al lang opgeheven en vraag je je af hoe zo'n transitie is gegaan, zijn ze naar de hun toegewezen gemeenschap gegaan en trouw in de navolging gebleven...of hebben ze de NAK later toch de rug toegekeerd?

Ik lees in een andere bijdrage in deze thread iets over dat het de kerkleiding niets uitmaakt of mensen wel of niet in de dienst blijven komen, dit is natuurlijk raar als elders wordt geroepen dat het de kerkleiding alleen maar om de offers gaat...
Als er geen mensen in de kerken komen zit er natuurlijk ook niets in het offerblok, dus uitgaande van de wel zeer negatieve visie dat het in de NAK allemaal om het geld zou gaan moet de logische gevolgtrekking dan toch ook wel zijn dat de kerkleiding de mensen zoveel mogelijk binnen boord wil houden...

Ikzelf geloof nog steeds heilig in deze kerk alhoewel het moeilijk is om de totale aftakeling te zien en de berichten overal (en niet in het minst op dit forum) doen me vaak pijn.
Het meest jammer vind ik wel de totale lethargie. Zo zonde!
Als je met (vooral oudere) broeders en zusters spreekt over je zorg over de NAK en de gemeenschap (en het voortbestaan ervan) is steevast het antwoord: "Ach het zal toch wel niet zolang meer duren en dan komt de Heer"
Men maakt zich niet alleen niet meer druk over leegloop of onverschilligheid , nee men beschouwt het zelfs als het bewijs dat nu wel ècht de eindtijd is gekomen...met mijn achtergrond, afkomstig vanuit het Apostolisch Genootschap, is dit wel héél verschillend met de attitude dáár en ervaar ik dat binnen de NAK wel eens als tenenkrommend....

Het is echter niet zo dat de NAK in ons land als verloren kan worden beschouwd, de kandelaar is nog steeds niet uit ons midden weggenomen en alhoewel het aantal altaren hier te lande drastisch afneemt en de honger naar het woord niet meer zo groot is als vroeger, toch wordt er nog steeds gemeenschap met elkaar gehouden, brood gebroken en gezongen, misschien niet meer zo luid als voorheen, misschien wat schuchterder maar niettemin klinkt het nog steeds:

Hoe lange wacht Uw bruidskerk reeds ach Heer op Uw verschijnen
De strijd is zwaar 't wordt haar zo bang, hoe hare wonden schrijnen,
Ach kome ras die zaligheid dat Gij Uw eerstelingsvolk verblijd,
Kom spoedig Heiland Jezus, ja kom toch spoedig Heiland Jezus!

Al waart Gij Heer ten alle tijd bij ons Uw volk in 't midden
En leidt Gij ons naar de Heerlijkheid , ach hoor ons waken, bidden
Tevreden zijn wij nu nog niet, wij willen dat ons oog U ziet,
Kom spoedig Heiland Jezus, ja kom toch spoedig Heiland Jezus

[BakEenEi]

Bakeenei schreef o.a.:

Gelukkig (!) hebben lang niet allen dit pijnlijk ondervonden. Vandaar dat er nog altijd wel gemeenten zijn waar het goed toeven is (ik kan er zo enkele opnoemen).

Nu zou ik Bakeenei willen vragen: Noem ze alsjeblieft!
Ik ben reuze benieuwd in welke gemeenten 't volgens jou nog goed toeven is.

(...)
Als je met (vooral oudere) broeders en zusters spreekt over je zorg over de NAK en de gemeenschap (en het voortbestaan ervan) is steevast het antwoord: "Ach het zal toch wel niet zolang meer duren en dan komt de Heer"
Men maakt zich niet alleen niet meer druk over leegloop of onverschilligheid , nee men beschouwt het zelfs als het bewijs dat nu wel ècht de eindtijd is gekomen...met mijn achtergrond, afkomstig vanuit het Apostolisch Genootschap, is dit wel héél verschillend met de attitude dáár en ervaar ik dat binnen de NAK wel eens als tenenkrommend....

Het is echter niet zo dat de NAK in ons land als verloren kan worden beschouwd, de kandelaar is nog steeds niet uit ons midden weggenomen en alhoewel het aantal altaren hier te lande drastisch afneemt en de honger naar het woord niet meer zo groot is als vroeger, toch wordt er nog steeds gemeenschap met elkaar gehouden, brood gebroken en gezongen, misschien niet meer zo luid als voorheen, misschien wat schuchterder maar niettemin klinkt het nog steeds:

Hoe lange wacht Uw bruidskerk reeds ach Heer op Uw verschijnen
De strijd is zwaar 't wordt haar zo bang, hoe hare wonden schrijnen,

(...)

@basis

Op de melodie van thans lied 522 in het gezangboek van de NAK zongen wij vroeger in de oude bundel (HAGEA, 1953) lied 13: "Ik weet een heerlijk doel". Het derde/laatste couplet hiervan luidt als volgt:

• Strijd ik de goede strijd,
  dan sterkt mij Jezus' woord
  en leidt Zijn hand der liefde
  mij veilig huiswaarts voort.

In deze veelzeggende woorden ligt het besloten waar het nu werkelijk in volle ernst om gaat; in de eerste plaats voor wie de gemeente (d.w.z.: het lichaam van Jezus Christus) dienen (!) wil. Zie ook 1 Timoteüs 6:

• 3 Iemand die iets anders onderwijst en niet instemt met de heilzame woorden van onze Heer Jezus Christus en de leer van ons geloof, 4 is verblind. Zo iemand begrijpt niets, maar is ziek door zijn geredetwist en geruzie; dat leidt tot afgunst, onenigheid, laster en kwaadaardige verdachtmakingen, 5 en tot eindeloos gekrakeel tussen mensen van wie de geest verziekt is, die van de waarheid beroofd zijn en denken dat het geloof hun geldelijk gewin brengt. 6 Maar voor wie tevreden is met wat hij heeft, is het geloof grote winst. 7 Wij hebben niets in deze wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen. 8 Wij hebben voedsel en kleren, laten we daar tevreden mee zijn. 9 Wie rijk wil worden, staat bloot aan verleiding, raakt in een valstrik en valt ten prooi aan dwaze en schadelijke begeerten die een mens in het verderf storten en ten onder doen gaan. 10 Want de wortel van alle kwaad is geldzucht. Door zich daaraan over te geven, zijn sommigen van het geloof afgedwaald en hebben ze zichzelf veel leed berokkend.
  11 Maar jij, een dienaar van God, moet je hier verre van houden. Streef naar rechtvaardigheid, vroomheid, geloof, liefde, volharding en zachtmoedigheid. 12 Strijd de goede strijd van het geloof, win het eeuwige leven waartoe je geroepen bent en waarvan je in aanwezigheid van velen zo’n krachtig getuigenis hebt afgelegd. 13 Ten overstaan van God, die alles in leven houdt, en Christus Jezus, die voor Pontius Pilatus een krachtig getuigenis heeft afgelegd, draag ik je op 14 je taak vlekkeloos en onberispelijk uit te voeren, totdat onze Heer Jezus Christus verschijnt 15 op de dag die is vastgesteld door de verheven en enige heerser, de hoogste Heer en koning.

Het werk Gods handelt voorwaar niet alleen over Bijbelse geschiedenissen die misschien spannend kunnen worden verteld op de zondagsschool. Integendeel, Jezus leeft en God bestaat!! Het komt er écht op aan om de goede strijd te strijden!

In die nieuw-apostolische kerkgemeenten waarvan ik -door wat broeders en zusters die ik ken erover vertellen- wéét dat goddelijk leven er nog (tot op zekere hoogte) kan gedijen, nemen ambtsdragers het kerkelijke leergezag goddank (!) zo nodig met een korreltje zout (daarom noem ik geen namen). Het bezwaar daartegen is dat men wellicht voorbijgaat aan bijvoorbeeld een waardevolle goede raad in Jakobus 5...

• 19 Broeders en zusters, als een van u afdwaalt van de waarheid en een ander laat hem daarheen terugkeren, 20 dan mag hij weten: wie een zondaar van het dwaalspoor terugbrengt, redt hem van de dood en wist tal van zonden uit.

Groet,
BakEenEi

[Els]

Beste Tjerk,

Je moest eens weten hoe ik jou kan begrijpen en mee kan voelen, het is zo herkenbaar dit alles.
En wat doet het een pijn, je strijdt, je vecht, je wilt eerlijk zijn, naar de bijbel leven, werkelijk apostolisch zijn.
Maar deze kerk-regenten hebben allang een hele andere koers in gezet.

Dienaren worden benoemd, niets wordt meer afgebeden, zielzorg is totaal weg.
Ja als iemand sterft; o, wat is het dan toch fijn! Dienaren op hun best.

Als de Bruijn ergens dient, waar gaat het dan over?? Er wordt gelachen en veel gehuild, oh wat is het toch fijn?

Zeg Tjerk, welke gemeenten kun jij dan opnoemen die nog wel fijn zijn en waar het een goed toeven is?
Ik ben benieuwd naar je antwoord, meestal word ik wel treurig als ik die lege gebouwen zonder jeugd zie.
Wie wil daar nu bijhoren? En dan te bedenken dat het over 10 jaar uitgestorven zal zijn....

In Amersfoort kwam jij toch? Kun jij ons wat meer over de huidige toestand daar vertellen?

[BakEenEi]

@Els

Als ik het mij goed herinner was ik de laatste keer toen ik in Amersfoort de dienst bezocht daar nog ingedeeld als organist. In de dagen die erop volgden liet ik het in mij omgaan hoe St.Ap. Leber zich sinds diens aantreden over allerlei zaken publiekelijk had uitgelaten. Zo zag hij de "Boodschap van St.Ap. Bischoff" als een "openbaring"! Ook stond hij het in die periode oogluikend toe dat er in de kerkgemeente Hamburg-Blankenese ongenadig werd afgerekend met vragenstellers. (...) Ik wist voor mijzelf genoeg en verliet de kerk. Hier waait nu een heel verkeerde wind; dat was mij volkomen duidelijk. Al jarenlang had ik "de ontwikkelingen" op de voet gevolgd. Ik wist het echt pertinent zeker: dit zal nog escaleren ook... Ik kon het hele woord "stamapostel" niet meer aanhoren!

Aldus geschiedde het. Heus, er was géén profetische blik voor nodig om dat te zien aankomen. Ik had gewoon van tevoren met veel belangstelling opgelet wat er internationaal gaande was in de Nieuw-Apostolische Kerk. Wie dan een aantal puzzelstukjes met elkaar combineert, ziet eenvoudig wat ikzelf ook zag, namelijk: "de tent wordt onherstelbaar verbouwd". Wat ik echter niet voorzag is dat menigeen met wie ik erover sprak mij tot op heden alleen maar glazig aan zou kijken. Dit is uiteindelijk de meest bevreemdende ervaring geworden die ik in mijn leven heb opgedaan. Dat er iets mis zou zijn met de stamapostel, de eerste knecht van God op aarde, enzovoort, enzovoort; zoiets hield zowat niemand voor mogelijk.

Kort na die bewuste laatste dienst nam ik contact op met de kerkleiding. Nog per diezelfde dag werd ik in het ledenregister uitgeschreven. Nadien hebben er nog wel enkele gesprekken plaatsgehad met broeders met wie ik een goede verstandhouding heb, maar aan de verontrustende realiteit die zich voor mij al overtuigend had aangediend veranderde dat vanzelf niets. Ieder betreurde het dat ik het allemaal zo somber inzag. Maar ja, misschien was ik achteraf bezien wel dat ene stokstaartje, of zo, dat de hele tijd op de uitkijk had gestaan! Kortom, de karavaan trok verder. Ondertussen stond het voor mij vast dat men bij wijze van spreken ergens de verkeerde afslag had genomen. Binnenkort is hier vier jaar kerkgeschiedenis aan toegevoegd.

Hoe het nu is in mijn oude kerkgemeente, weet ik eerlijk gezegd niet. Wat dat betreft heeft bij mij de klok bijna vier jaar stilgestaan...

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

Van herder Yntema uit Sneek (inmiddels overleden) herinner ik mij dat hij zich wel eens uitdrukte in de woorden: "Dat is geen vanzelfheid!" Het was in "the good old Seventies". Wanneer hij sprak van "vanzelfheid" dacht ik: dat is geen correct Nederlands woord... Dit is dus vast ook de reden waarom ik het niet ben vergeten. Toch ontging het mij niet wat deze markante dienaar destijds telkens weer bedoeld had te zeggen. Sta bijvoorbeeld eens even stil bij het volgende: "Wie denkt u dat u bent? Bezit u ook maar iets dat u niet geschonken is?" 1 Korintiërs 4: 7 (NBV) Wat logisch lijkt of als zodanig wordt ervaren, is bij nader inzien soms juist helemáál niet zo vanzelfsprekend. In de meest uiteenlopende situaties werd ik hier later met mijn neus bovenop gedrukt. Zo luisterde ik een keer naar een interview op de radio met een Israëlische schrijver. Op de een of andere manier kwam het aantal jaarlijkse verkeersdoden in Nederland ter sprake; tenminste, deze schrijver merkte erover op: "Is er wel eens iemand die bij zo'n statistisch gegeven -want zo worden ook dergelijke cijfers veelal ervaren- met grote beslistheid zegt: 'En dat accepteer ik dus niet!'?! In Israël gaat het uiteraard om minder verkeersdoden per jaar; het land is immers kleiner. Maar een overheid zou kunnen stellen: die prijs ieder jaar opnieuw voor ons weggedrag is onaanvaardbaar; punt! Desondanks speelt er hier een zekere acceptatie."

Hier valt een parallel te trekken met het ledenverlies in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Het merendeel van de leden in "the good old Seventies" is de kerk ontvallen. Ik wil dat geen "vanzelfheid" noemen! Geboorte- en sterftecijfers houden elkaar normaalgesproken namelijk wel ongeveer in evenwicht. Andere oorzaken speelden dus een rol waardoor gaandeweg zelfs hele gemeenten van de aardbodem verdwenen. Intussen loopt de aanhoudende krimp zodanig in de kijkerd dat deze niemand meer kan ontgaan. Of er nu 3.000 kerkgangers te noteren zijn op de zondagochtenden of al 200 minder; de noodtoestand kan worden afgekondigd! Wat nu? (...) "De dienaren" zullen zich er wel volop mee bezighouden, kunnen de overige gemeenteleden nu argeloos apostolisch denken. Het is naar mijn vaste overtuiging echter juist deze naïviteit (!) waardoor men de totale ondergang over zichzelf heen afroept. Natuurlijk: "de dienaren" zullen zelf óók wel vinden dat zíj erover gaan. Waar gaan "de dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk immers níet over? Die gaan overal over!! Buiten hun om gaat niemand überhaupt ergens over! De kerk waarover wij nu spreken is werkelijk een kerk die zichzelf heeft opgesplitst in twee werelden. Enerzijds zijn er "de dienaren" en verder nog... de overigen. Maar is dat in het werk Gods (!) wel echt een "vanzelfheid"? Hoe naïef was het dan feitelijk om het tóch te geloven?

Groet,
BakEenEi


P.S.
Hoe goed waren die "good old Seventies" eigenlijk? Toen ik het bovenstaande schreef, dacht ikzelf meer aan de samenleving destijds in zijn geheel. Ik heb daar plezierige herinneringen aan! "In de gemeenschap" daarentegen tekenden zich voor mij in die tijd de eerste zorgelijke ontwikkelingen af, zoals het gekleed gaan in "zwart-wit" wanneer je meezong in het jeugdkoor of als je organist was. Toen men dat later "feestkleding" noemde, vond ik dat ronduit bespottelijk. De grootste afknapper in dat opzicht was voor mij een jeugddag in Groningen. Tot dan toe was ik ervan uitgegaan dat D.Ap. Schumacher zelf degene was geweest die in ons land de bedoelde dresscode had willen introduceren. Dit bleek echter helemaal niet het geval te zijn! Het hele idee ervan kwam simpelweg voort uit de koker van iemand die op hem indruk wilde maken. De op één na grootste afknapper was in 1978 het nieuwe gezangboek. Achteraf bleek dat stamapostel Streckeisen juist nog had gestimuleerd om er tevens een aantal oude liederen in op te nemen. Die suggestie was door iemand die op hem indruk wilde maken toen van de hand gewezen want men wilde "volkomen één" zijn.

Anderen zullen zich nog wel "de kerstboom" herinneren die uit de kerk verbannen was, net als snorren en baarden, en "heidense attributen" zoals dasspelden. Ik snapte niet wat dat allemaal speciaal met het werk Gods van doen had. De zogenaamde feestkleding bij koorleden heb ik altijd gruwelijk lelijk gevonden, want doordat ieder er zijn of haar eigen draai aan gaf was het gewoon bij elkaar geen gezicht. Nu kan ik er om lachen, doch hooguit twee seconden per keer...

Wat mij trouwens net te binnen schoot is het volgende. In het district Hannover van apostel Klingler (officieel moet ik natuurlijk zeggen: in de gebiedskerk "Mitteldeutschland, Polen, Slowakei, Weißrussland" van districtsapostel Klingler) kregen de gemeenteleden een jaar of zeven, acht geleden allemaal een brief voorgelegd waarin het er om ging dat men zich per gemeente wilde beraden op de situatie in de gemeente over een jaar of tien: "Hoe zal uw gemeente eruit zien over 10 jaar?" De bedoeling was dat allen zich erbij betrokken zouden voelen om als het ware met de tijd mee te gaan. Dit hield vanzelf ook in dat men gezamenlijk onder ogen zou zien dat een gemeente zou vergrijzen of dat er juist voor zondagsschoolactiviteiten een verbouwing nodig was; en zijn er tegen die tijd nog wel genoeg broeders en zusters die allerlei taken op zich willen nemen? Van een vriend hoorde ik dat een en ander flink wat deining had gegeven want tot dan toe was het gebruikelijk geweest dat gemeenteleden al dergelijke zaken overlieten aan "de dienaren". Velen vonden dan ook dat dit hele onderwerp zuiver een zaak was van "de dienaren". Maar apostel Klingler dacht hier anders over! Hoe het hiermee verder precies heeft uitgepakt, weet ik eerlijk gezegd niet. Wel vernam ik naderhand dat er in de kerkgemeenten een groot draagvlak ontstond voor veranderingen die werkelijk noodzakelijk bleken te zijn.

Wat velen zich ondertussen niet realiseerden is dat het internationale kerkbestuur zich was gaan beraden op veranderingen in de geloofsleer en waartoe de bevindingen zouden leiden. Grote onrust onder ingewijden is daarvan thans het gevolg. Bij Glaubenskultur verschenen dienaangaande deze week twee nieuwe "Premium-Artikel": "Neues Selbstbewusstsein - Alte Exklusivität" alsmede "Aufgeblasen und doch im Schrumpfzustand". Zie http://www.glaubenskultur.de/. Volgens het eerste artikel zouden recentelijk alle kerkelijke ambtsdragers er in een speciaal schrijven nogmaals (in aansluiting aan eerdere berichtgeving over de herziene geloofsbelijdenis) op zijn gewezen dat de kerk het ambt van apostel nodig heeft om in alle opzichten te voldoen aan haar taakstelling: waar het ambt van apostel voorhanden is in verbondenheid met de stamapostel die Petrus' opdracht volbrengt, bestaat de geestelijke bediening tot het juiste beheer van de drie sacramenten. Anders gezegd: zonder tussenkomst van een nieuw-apostolische apostel kan niemand een kind van God zijn en kan het Heilig Avondmaal niet geldig worden toegediend! Voor de Heilige Waterdoop maakte de kerkleiding eerder al een uitzondering want dit sacrament zou aan de kerk in zijn geheel zijn toevertrouwd en daarmee niet exclusief gekoppeld aan de Nieuw-Apostolische Kerk. Voor alle duidelijkheid: andersgezinde christenen zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" (laatste herziene editie) pas kinderen van God indien zij van een nieuw-apostolische apostel het sacrament van de Heilige Verzegeling hebben ontvangen. Leg dit maar eens zonder gêne uit wanneer je als "kind van God" in contacten met anderen, die volgens de nieuw-apostolische geloofsleer hooguit christenen kunnen zijn, iets vertelt over je geloof! Bij sollicitaties, op school, enzovoort. Daar komt nog bij dat stamapostel Leber in diens Woord van de maand in maart 2009 letterlijk verklaarde: "... volgens ons nieuw-apostolische geloofsinzicht is het aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen". Dat geloof je toch niet?!! Denk alleen maar aan de geschiedenis over Filippus -die geen apostel was zoals van hem een naamgenoot, doch een evangelist- en de Ethiopiër (Handelingen 8, vanaf vers 26).

[basis]

Bakeenei,

Wat is er in de NAK toch veel gebeurt.....
Als ik dat van die baarden en snorren lees moet ik wel lachen; want in diezelfde jaren was het toch ook usance om in alle consistories de rijtjes fotolijsten met stamapostelen door de jaren/eeuwen heen op te hangen, of niet dan?

Zowel de stichter van de NAK en oprichter van het stamapostelambt in haar huidige vorm en diens opvolger (Krebs en Niehaus) hadden baarden, dus als ik het goed begrijp hadden de broeders een baard-en snorverbod maar hingen in dezelfde kerk wel portretten aan de muur met baardmannen? Hoe belachelijk! En hoe werd dat dan uitgelegd en was hierop niemand die dit aankaarte?

Het invoeren van een één-en dezelfde liederenbundel in de gansche wereld is op zich (in mijn persoonlijke opinie) prima maar wat gebeurt er nu?
We zien dat in het Duitse spraakgebied (Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland) inmiddels deze bundel niet meer gebruikt wordt maar dat men een nieuwe heeft ingevoerd (mijns inziens echt geen verbetering en veel vertrouwds is eruit verdwenen).
In het Engelse taalgebied is ook een andere bundel ingevoerd vooral door Zuid-Afrika beïnvloed is het een prachtige bundel geworden met weliswaar veel moderns maar ook veel historich materiaal: prachtig!
In het Spaanssprekende gedeelte van de wereld heeft men inmiddels ook de 1e stappen genomen om tot invoering van een eigen gezangenbundel te komen,
dus de Spaantalige uitvoering van de door jouw bedoelde internationale liederenbundel zal ook niet zo lang meer bestaan...

Straks is Nederland het enige land waar dat Gezangenboek uit 1978 met 652 liederen nog wordt gebruikt...wel ironisch want uiteindelijk waren we waarschijnlijk het 1e land dat na Duitsland een eigen gezangboek had rond 1900.
Misschien moet de nieuwe apostel Brinkman de oude Nederlandse liederenbundel van rond 1953 weer herinvoeren, aangevuld met een paar nieuwe liederen, het zou hem direct veel goodwill opleveren denk ik!

[BakEenEi]

Bakeenei,

Wat is er in de NAK toch veel gebeurt.....
Als ik dat van die baarden en snorren lees moet ik wel lachen; want in diezelfde jaren was het toch ook usance om in alle consistories de rijtjes fotolijsten met stamapostelen door de jaren/eeuwen heen op te hangen, of niet dan?

Zowel de stichter van de NAK en oprichter van het stamapostelambt in haar huidige vorm en diens opvolger (Krebs en Niehaus) hadden baarden, dus als ik het goed begrijp hadden de broeders een baard-en snorverbod maar hingen in dezelfde kerk wel portretten aan de muur met baardmannen? Hoe belachelijk! En hoe werd dat dan uitgelegd en was hierop niemand die dit aankaarte?

(...)
Straks is Nederland het enige land waar dat Gezangenboek uit 1978 met 652 liederen nog wordt gebruikt...wel ironisch want uiteindelijk waren we waarschijnlijk het 1e land dat na Duitsland een eigen gezangboek had rond 1900.
Misschien moet de nieuwe apostel Brinkman de oude Nederlandse liederenbundel van rond 1953 weer herinvoeren, aangevuld met een paar nieuwe liederen, het zou hem direct veel goodwill opleveren denk ik!

@basis

Terwijl er inderdaad op die manier veel gebeurde, namen bazen en bovenbazen het op de koop toe dat zielen erdoor geestelijk in de verdrukking geraakten. Denk hier eens een moment serieus over na! Met het grootste gemak werd het "grootste en eerste gebod"...

• 34 Nadat de farizeeën hadden vernomen dat hij de sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen ze bij elkaar. 35 Om hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: 36 ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ 37 Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. 38 Dat is het grootste en eerste gebod. 39 Het tweede is daaraan gelijk: heb uw naaste lief als uzelf. 40 Deze twee geboden zijn de grondslag van alles wat er in de Wet en de Profeten staat.’
  
  Uit: Matteüs 22 (NBV)

... telkens opnieuw opzij geschoven wanneer kerkleiders hun invloed zo nodig moesten laten gelden door regels en voorschriften uit te vaardigen die er in het werk Gods (!) werkelijk níet toe deden. Het valt met geen pen te beschrijven wat voor een ten hemel schreiend leed dezulken daardoor middenin "de gemeenschap" (!) hebben aangericht en wat voor een meervoudig spoor van vernielingen men uiteindelijk heeft nagelaten. History repeats...

Het is gewoonweg terreur waaraan de nieuw-apostolisch kerkleiding zich gedurig door machtsmisbruik (!) schuldig maakt. Toen ik in 2007 zag hoe van hogerhand de hele kerkgemeente Hamburg-Blankenese werd verwoest (!) was voor mij "the bloody limit" bereikt. Voor wie toen de ogen goed de kost gaf, was het namelijk tegelijkertijd volslagen helder wat er stond te gebeuren op 4 december van datzelfde jaar. Heeft nu werkelijk zowat niemand in de gaten dat wij met zijn allen nu al jarenlang via het Internet aan het reageren zijn op steeds maar weer nieuwe doffe ellende, afkomstig van de nieuw-apostolische kerkleiding?! De (on)verantwoordelijken zijn het spoor totaal bijster!

Het is zó erg, bizar in feite, dat, als de (on)verantwoordelijken het zelfs nóg bonter maken dan het allemaal al was, men ze nóg achterna blijft lopen. Kijk maar naar het financiële schandaal rond Eimersstaete. Een schijnapostel maakt even één enkele knipbeweging met de vingers, en ieder laat zich acuut het zwijgen opleggen... Al sinds jaar en dag heet dit verschijnsel in rond Hollands: hersenspoeling - "menticide" voor wie hier desondanks nog nooit van had gehoord.

Volgens mij denkt menigeen dat het ingewikkeld is om te begrijpen wat anderen bedoelen die op- en aanmerkingen hebben bij de herziene geloofsbelijdenis. De hele kwestie is echter kinderlijk eenvoudig: dienaren behoren te dienen - punt!!

Tsja, hoe men destijds antwoordde op vragen over ongerijmdheden zoals "geen snorren en baarden" terwijl de kerkvaders het ogenschijnlijk niet hadden kunnen opbrengen om daarbij (ter wille van hun opvolgers) voor hun navolgers tot voorbeeld te zijn... In het noordoosten van ons land kon je dan als jong mens van het mannelijke geslacht je carrière in het "werk Gods" wegens ongeoorloofde brutaliteit als vragensteller wel vergeten. In het noordwesten daarentegen konden de mensen erom lachen. In het zuiden lag de zaak weer gevoeliger... Ikzelf nam in het midden van het land eens de term "ambtelijke willekeur" in de mond; dat werd mij -op zijn zachtst gezegd- niet bepaald in dank afgenomen!

Wie zich dus afvraagt wat er hier simpelweg aan de hand is: u wordt misleid c.q. u laat zich misleiden.

O ja, wat nog het gezangboek betreft; zoals je wellicht weet bezoek ik intussen de diensten bij de GvAC. Toen kreeg ik na 30 jaar vele liederen terug die ik sinds 1978 nog altijd miste! Het bijzondere was bovendien dat ik op slag verlost werd van de continue geestelijke druk die uitgaat van de angstvallig heersende doch overduidelijk op de geloofsweg verdwaalde nieuw-apostoliche kerkleiding. Het kan echt heel anders! Kom de sfeer maar eens proeven, zou ik willen zeggen tegen allen die zich nu aangesproken voelen... Het zal een verrijkende ervaring worden. Stuur anders een berichtje; dan praten wij er tevoren in alle rust eens over.

Groet,
BakEenEi

[basis]

De keren dat ik een dienst van het GvAC bezocht viel me vooral de iets lossere sfeer op, natuurlijk onvermijdbaar als je met zo'n klein clubje bent maar voor mij wel zéér herkenbaar. Ik moet zeggen dat qua cultus en atmosfeer ik het GvAC een soort mix vond van de NAK en het Apostolisch Genootschap alleen dan wel verrekte klein.
Het GvAC heeft een mooi Godsbeeld dat ook mij bijzonder aanspreekt, de manier van avondmaal-vieren en de wijze waarop men tegen het ontslapenenwezen aankijkt, de wat minder stijve orde-van-dienst en natuurlijk de liederen; alles ademt een zekere natuurlijkheid en is minder dogmatisch.
Toch snap ik niet hoe het kan dat ook dit zo'n klein groepje is.
Vaak wordt ook vanuit NAK-kritische zijde gewezen op het verval van de NAK en hoe dat toch vooral haar eigen schuld is...
Tegelijkertijd wijzen dezelfde mensen dan naar het GvAC als een zéér redelijk alternatief.
De mensen van het GvAC die dan (in deze visie) het morele gelijk aan hun zijde vinden....

Vreemd is dan wel dat het verval van het GvAC zo mogelijk nog groter is dan van de NAK
Er zijn in ons land nog maar 7 gemeenschapjes met 3 eigen gebouwtjes.
In een reguliere GvAC-dienst tref je zelden meer dan 20 mensen aan.

En dit is in de afgelopen 20 jaar alleen maar steeds meer afgenomen.
Uiteindelijk begon men daar in 1955 toch ook met 1200 leden in ons land, ik begreep onlangs dat er nu nog maar zo'n 120 betrokken leden zijn?
Dat is dan toch wel héél erg jammer, ik weet dat vele oud-NAK leden zich totaal van de kerk als instituut hebben afgewend. Maar wat zou het mooi zijn als de vele honderden/duizenden wellicht die het in de NAK niet meer konden vinden naar het GvAC zouden zijn gegaan om daar de gelederen te versterken.

Dit is niet gebeurd integendeel vele leden van het GvAC hebben zich ook daarvan afgewend, dit kan nou eens niet aan de internationale NAK-kerkleiding liggen lijkt me... Waaraan dan wel?