Forumarchief voor allen die het apostolische werk een warm hart (zouden willen) toedragen!

Vis gaat stinken als je het laat liggen ,kan je beter dan laten verdwijnen .
En ik hoop niet dat we hier iemand moeten uitmaken voor rotte vis .
Laat de vis maar spartelen even .

@zefyr,

Ook een lekkere bot is niet te versmaden, ik lus alle Vis. Ook rauw.

WP, nou nee, we maken niemand uit voor rotte Vis, maar er zijn wel Vissen die het zich zelf wel heel moeilijk maken. Bovendien bestaan er ook vis soorten die heel erg stinken terwijl ze leven(…) Die zijn echt niet te eten, vreselijk vies.

Groet,
‘Tosca’

@Meneer Tosca

Maar deze Vis kan zo glad zijn als een aal toch , en glibbert met iedereen mee .

Mvg hia

Jabob65 schreef:Advent staat voor verwachting en hoop; iedere zondag steken we een extra kaars aan; en zelf proberen we ook licht uit te stralen.

Brinkmann echter, nam van de gelegenheid gebruik om de broeders en zusters van de districten Utrecht en Rotterdam nog even flink bang te maken; niks geen hoop:

Op zondag 4 december 2011 riep Districtsapostel A Brinkmann de geloofsbroeders-en zusters uit de gemeenten in de districten Rotterdam en Utrecht in een feestelijke adventsdienst in Hilversum op om op te staan en te schitteren en zich voor te bereiden op de komst van onze Heer en Heiland.

Hij nam als grondslag voor deze dienst een woord uit 1 Petrus 5 vers 8: “Wees waakzaam, wees op uw hoede, want uw vijand de duivel zwerft rond als een brullende leeuw, op zoek naar een prooi.”

Gezelligheid kent geen tijd!

Maar het dieptepunt van deze feestdienst moest nog komen want DEV Yntema gaf een soort van Planet Earth voorstelling weg; want hij legde uit hoe een leeuw zijn prooi verschalkt:

Districtsevangelist J. Yntema uit het district Ljouwert vulde prediking aan en sprak over het gedrag van een leeuw die op zoek is naar een prooi. Hij maakt geen lawaai voordat hij zijn prooi bespringt. Hij houdt zich heel rustig en bespiedt haar. Plotseling slaat hij toe. Zo doet de duivel dat ook.

Hier aan kun je zien hoe dom deze mensen zijn, is de boodschap van Jezus Christus niet die van 'overwin het kwade door het goede?'

Jezus zegt: “Komt allen tot Mij die belast en beladen zijt, en ik zal u rust en verlichting schenken”.

Men is als een kikker die zich dood laat koken, want een kikker kan niet waarnemen dat het water waarin hij zich bevind heter en heter wordt, zo is het ook in de nieuw-apostolische kerk Nederland; een sprong terug in de tijd; een ruk naar rechts; de haviken zijn aan de macht, en men laat zich weer eens imponeren door het perfecte plaatje.

Niks geen nederigheid, niks geen mildheid, we moeten sterk zijn, trouw in het dienstbezoek, trouw in het gebed en trouw in het offeren.

Want dan zullen wij het glorierijke doel bereiken!

--

In algemene is een verschil tussen de protestantse en katholieke traditie dat eerstgenoemde stroming de nadruk legt op dat 'een mens' zonder God niets is en niets kan, natuurlijk zullen er uitzonderingen zijn maar in veel gevallen kun je dit waarnemen; ik kan me bv herinneren dat er een stamaposteldienst is gehouden waarin gezegd werd dat wij allemaal nullen zijn maar als je daar het cijfer '1' van God voor zou zetten, kreeg je een groot getal.

Vanuit de Katholieke Kerk redeneert men meer vanuit de visie dat Jezus vooral voedend is maar dat je dan uiteindelijk je eigen bron kan laten wellen, God speelt dan een stimulerende rol maar je bent als mens zeker niet waardeloos.

Hierboven schreef ik over de Bijbeltekst waarin werd gewaarschuwd voor de duivel die rondgaat als een briesende leeuw. Via GK zag ik een dienst in Zuid-Duitsland met hetzelfde tekstwoord, daarin werd onder andere nog het volgende gezegd:

Der Apostel stellte noch einmal große Gefahren heraus:

- Die Meinung, der Herr komme noch lange nicht.
- Das Vertrauen auf die eigene Stärke.
- Durch Ärger oder Enttäuschung verstellter Blick auf göttliche Gaben.

Bij het tweede punt zie een voorbeeld dat expliciet gesteld wordt dat je vooral niet moet vertrouwen op je eigen kracht. Maar God heeft toch de mens geschapen? Naar Zijn beeld en gelijkenis; waarom zou de mens dan tot niets in staat zijn??

Leber was ook erg hoopvol in zijn 'Wort des Monats':

Woord van de maand
december 2011: Stil in God

Het jaar 2011, dat nu spoedig ten einde loopt, was een onrustig jaar. Er kwam steeds meer negatief nieuws. Aan de ene kant waren er natuurrampen, onder andere aardbevingen met deels zwaarwegende gevolgen, en aan de andere kant waren er ook maatschappelijke en politieke onlusten. Ik denk aan protestbewegingen, revoluties en toestanden die op een burgeroorlog lijken. Ten slotte moet ook het economisch gebied worden genoemd. Crises in belangrijke landen leidden op brede basis tot onzekerheden.

Ook op persoonlijk gebied kunnen dingen zijn gebeurd, die onrust hebben veroorzaakt. Ziekte en zorgen zijn niet voorbijgegaan aan onze gemeenten. Met het oog op zo’n onrustige omgeving zijn we dankbaar dat we hieraan konden ontsnappen in de stilte van Gods huis en de stilte van het gebed. We konden steeds weer tot rust komen in de nabijheid van God. Hoe belangrijk de stilte is, laten enige Bijbelse voorbeelden zien.

Toen het volk van Israël na de uittocht uit Egypte voor de Rietzee (Rode Zee) stond en achter hen de Egyptenaren zag, was de nood hoog. Mozes wekte toen vertrouwen op met de woorden: „De Heer zal voor u strijden, u hoeft zelf niets te doen.”(Exodus 14:14)

Of laten we denken aan een gebeurtenis in de tijd van de Heer Jezus. Toen de leerlingen met de Heer in een boot op het meer waren, stak een enorme storm op, zodat de leerlingen vreesden voor hun leven. Maar de Heer sprak de wind en het meer bestraffend toe. (Matteüs 8:26) En dan staat er in de Heilige Schrift: „Toen werd het heel stil.”

We klampen ons eraan vast dat de Heer ook regeert over de onrust van onze tijd; er gebeurt niets zonder Zijn goedkeuring. Dit bewustzijn schept rust voor de ziel. Maar natuurlijk hoort daar ook bij, dat we ons onderwerpen aan de Allerhoogste en het onze daartoe bijdragen, om stil te kunnen zijn.

Stille Grüße zur Advents- und Weihnachtszeit,

Wilhelm Leber

Ook hier zie je weer dat Leber eerst een setting van angst en onzekerheid creëert en dan als oplossing biedt een soort van afhankelijkheid aan God. Expliciet wordt gesteld dat je NIETS hoeft te doen...!

Immanuël Kant schrijft over verlichting het volgende:

1) Verlichting is het uittreden van de mens uit de onmondigheid die hij aan zich zelf te wijten heeft. Onmondigheid is het onvermogen zich van zijn verstand te bedienen zonder de leiding van een ander. Men heeft deze onmondigheid aan zich zelf te wijten, wanneer de oorzaak ervan niet in een gebrek aan verstand, maar in een gebrek aan vastberadenheid en aan moed ligt, zich van zijn verstand ligt, zich van zijn verstand zonder de leiding van een ander te bedienen. Sapere aude! Heb de moed je van je eigen verstand te bedienen! is derhalve de zinspreuk van de verlichting.

2) Luiheid en lafheid zijn er de oorzaak van, dat een zo groot deel van de mensen, nadat de natuur hen reeds lang van de leiding door anderen heeft vrijgesproken (naturaliter maiorennes), toch graag het leven lang onmondig blijft; en dat het voor anderen zo gemakkelijk wordt zich tot hen bevoogders op te werpen. Het is zo rustig onmondig te zijn. Heb ik een boek dat voor mij verstand heeft, een zielzorgen die voor mij geweten heeft, een arts die voor mij het dieet beoordeelt enz., dan hoef ik mijzelf daar mee niet te bemoeien. Ik heb het niet nodig te denken, als ik maar betalen kan; anderen zullen de onaangename taak wel van mij overnemen.

Dat het grootste deel van de mensen de stap naar de mondigheid, behalve dat hij lastig is, ook voor zeer gevaarlijk houdt; daarvoor zorgen wel die bevoogders , die het oppertoezicht over hen in alle goedheid op zich genomen hebben.

Nadat zij hun huisdieren eerst dom gemaakt hebben en zorgvuldig verhinderden, dat deze rustige schepselen een enkele stap durfden te zetten buiten het looprek, waarzin zij ze opsloten, dan tonen zij hun nadien het gevaar dat hen bedreigt, wanneer zij proberen alleen te lopen. Nu is dit gevaar weliswaar helemaal niet zo groot, want zij zouden door een enkele te vallen tenslotte wel leren lopen; maar een voorbeeld van deze aard maakt toch schuchter en schrikt gewoonlijk van alle verdere pogingen af.

3) Het is aldus voor iedere individuele mens moeilijk, zich los te maken uit de hem bijna tot de natuur geworden onmondigheid. Hij is zelfs van haar gaan houden en is voorshands werkelijk niet in staat zich van zijn eigen verstand te bedienen, omdat men het hem nooit liet proberen. Stellingen en formules, deze mechanische werktuigen van een redelijk gebruik of veeleer misbruik van zijn natuurlijke gaven, zijn de voetboeien van een steeds voortdurende onmondigheid. Wie deze ook af zou werpen, zou toch zelfs over de smalste greppel alleen maar een onzekere sprong kunnen maken, omdat hij aan een dergelijke vrije beweging niet gewend is.
Daarom zijn er maar weinigen wie het gelukt is, zich door de eigen werking van hun geest van hun onmondigheid los te maken en toch een vaste gang te gaan.

--

Hieruit blijkt dat het 'it takes two to tango', aan de ene kant heb je dan de mensen die zich maar al te graag als onmondigen gedragen (apostel Sepers noemde dit de zwakke-ik-persoonlijheden) en aan de andere kant de bevoogders die keer op keer benadrukken dat we niets zijn zonder de apostelen.

In een boekrecensie over het eerste Jezusboek van Benedictus valt nog het volgende te lezen:

Het is een intrigerend punt hoe in de katholieke theologie het mens zijn zich verhoudt tot de Schepper. Bij protestanten zijn God en mens zónder de genade vrijwel volslagen vreemden voor elkaar. In het katholieke denken staan Schepper en schepping altijd met elkaar in verband. De genade sluit aan bij het schepselmatige besef dat aanwezig is. Benedictus XVI kan in dat verband schrijven dat de Tien Geboden in diepste zin niet van buitenaf worden opgelegd, maar een verheldering vormen van de innerlijke aanleg van de mens. In Gods geboden wordt "de muzieknotatie van ons bestaan ( ... ) ontraadseld, we kunnen haar lezen en omzetten in leven”.

@ALL

Elders ving ik op dat de voorganger van Zutphen Sijbe Kuipers onlangs
in het herderambt is verordineerd.
Kan iemand de juistheid van dit bericht bevestigen ?
Kyper is ook voorganger van Deventer, maar deze gemeente is of wordt
binnenkort gesloten.

Lmg

@ All,
2e oproep,

Wie wil reageren op mijn vorige bijdrage.
De vraag was en is: Is de voorganger van Deventer in het Herderambt verordineerd.
@ace zal dit toch wel weten ?

Groet Lmg

Elders las ik een interessant artikel van redakteur Steffen Liebendorfer.

Ga naar het artikel : O du frohliche Botschaftszeit.

http://www.religionsreport.de/?p=995

Groet Lmg

Inderdaad een lezenswaardig artikel, dat een x clan zoiets bedenkt om de macht naar zich toe te trekken of te behouden, dat valt nog wel te begrijpen. Maar voor mij is het wel lastig te begrijpen dat mensen van middelbare leeftijd dit konden geloven. Als ik aan mijn ouders en schoonouders denk, hoe is het toch mogelijk dat volwassen mensen echt gaan geloven dat Christus terugkomt tijdens het leven van de stamapostel.

Met mijn moeder praat ik er wel eens over maar zij bevestigt dat zij en mijn vader en ook haar familie rotsvast geloofden dat het zou gaan gebeuren.

@ Jabob 65,

in 1951 waren de herinneringen aan de 2e wereldoorlog nog vers in het geheugen.
men leefde in een kleine NAK wereld, en men was blij met de warme deken die in de
gemeenschappen ervaren werd.
Men beschikte geheel niet over de informatie en had geen enkel benul van de kerkpolitiek
die hier achter stak.
De informatie en prediking kwam uitsluitend en alleen van het VERLAG FRIEDRICH BISCHOFF.
In alle Ambtsbladen en stem v/d wachter de Unsere Familie en ook het blad Christus zoekt de jeugd,
was het een grote lofzang en propaganda over de (Grote) Stamapostel.
De kinderen van de zondagschool mochten briefjes schrijven aan OOM FRITZ BISCHOFF over een doorleving,
en kregen soms een brief terug van OOM FRITZ uit Frankfurt, waarin je dan als een trouw godskind beschreven werd.
De dreigende omstandigheden zoals de Korea oorlog en de Oost- West verhoudingen maar ook het atoom tijdperk
waren voor de gelovigen een bevestiging dat de tijd zeer nabij was.
Natuurlijk waren ook dienaren en gemeenteleden die beter georienteerd waren en zodoende navraag deden bij de
kerkleiding, maar niet werden geholpen omdat het kerksysteem het niet toeliet.
Het meest treurige is dat men nu nog steeds wil volharden in het idee dat Bischoff zich niet kon hebben vergist.
Het was kerkpolitiek het bleef kerkpolitiek en dat wil men graag zo houden.

Fijne kerst gewenst Lmg