Politiek gedraai (6)
@allBakEenEi schreef:@all
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard...
Er is helemaal geen reden toe om wat de financiële administratie betreft géén volledige transparantie na te streven.
(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op "vr 18 feb 2011, 12:20 " in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
Nog vóór het aantreden van stamapostel Leber in mei 2005 werd het format "Glaubenskultur-Magazine" een doorslaand succes, dat wil zeggen: honderden forumgebruikers meldden zich aan, uit binnen- en buitenland, en er ontstond een buitengewoon levendige dialoog. Velen ook, echter, luchtten hun hart. Schrijnend leed werd er beschreven. Daarnaast was er op het toenmalige Forum een veel gelezen rubriek waarin er redactionele bijdragen verschenen over allerlei zaken die Michael Koch ook noemde tegenover Katja Rakow. Gaandeweg nam de tijdbelasting voor de redactieleden dusdanig toe, dat zij besloten om hun vrijwilligerswerk in een andere vorm te gieten. Het Forum werd afgesplitst en ging zelfstandig verder. Tegelijkertijd kreeg het eigenlijke Magazine een fris nieuw aanzien. Gretig werd het gelezen. Ondertussen probeerden de onvermoeibare redactieleden te ontdekken hoe zij hun onkosten -die steeds hoger opliepen- vergoed konden krijgen. Zodoende betalen de lezers bij Glaubenskultur-Magazine nu een paar tientjes abonnementsgeld per jaar.
Géén oppositie in de kerk, moet de internationale kerkleiding vervolgens hebben gedacht: dit houden wij niet in de hand - de tijd en energie die onze broeders en zusters elders weggeven aan het Internet, kunnen ze beter vanuit de kerk ergens voor inzetten. Aan de ingekomen offerontvangsten werd nu dus een budget onttrokken om uit te vinden door welke uitdagingen met name jongeren zich aangetrokken zouden voelen. Kosten noch moeite werden hierbij gespaard, maar de resultaten zijn er dan ook naar. Zie bijvoorbeeld het artikel van 22 juni 2009 op de website van de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen onder de titel "Schreib- und Foto-Workshop in Dortmund" welke workshop sindsdien regelmatig plaatsheeft, of op 16 september jl. het artikel "Schulung für Kirchenfotografen". Helemáál opzienbarend in dit verband was op 26 maart jl. het artikel "Aktionen zu Muttertag und Erntedank 2011":
Zo werd als het ware het "terugverdienmodel" gepresenteerd! Wijselijk liet de kerkleiding zich er vanzelf maar niet over uit welke aanloopkosten er waren gemaakt om in deze orde van grootte advertentiekosten te kunnen uitsparen... vooropgesteld natuurlijk dat er beleidsmatig geadverteerd had moeten worden. Intussen lijkt dat trouwens wél het geval te zijn. Zie het artikel "Erntedank 2011: Gott sei Dank" van 20 september jl.! Kortom, de "Stammapostel in der Gemeinschaft mit den Apostel" kwam op deze manier met een "tegenoffensief". Wie echter goed met de ontwikkelingen op de hoogte blijft, heeft ook gezien dat dit tegenoffensief nog véél breder wordt ingezet. Het gonst bij de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen (waar de gebiedskerk Nederland sinds 15 mei jl. onder ressorteert) eenvoudigweg van de activiteiten. Zie bijvoorbeeld ook het artikel van 7 december 2010, "SBW-Workshop: "Unternehmen Endspurt"".
Bij Glaubenskultur-Magazine heeft dit bij de redactieleden niet de wind uit de zeilen genomen. Integendeel. Er valt journalistiek nogal wat "te vertalen". Hoe "objectief" men vanuit de kerk leergierige vrijwilligers ook wil laten schrijven en fotograferen; uiteraard dient er "onder de bezielende leiding van hogere dienaren" consequent met één stem te worden gesproken. Want let maar op: in het "werk des Heren" heeft elke bijeenkomst, elke activiteit plaats op instigatie en onder supervisie van de hogere geestelijkheid. Met grote vastberadenheid wordt er bij de internationale kerkleiding integraal geregisseerd. Van kinderdagverblijven tot seniorencentra, en verder wordt er geen doelgroep ontzien. Waar het voor leden van de Nieuw-Apostolische Kerk met al deze bedrijvigheid op neerkomt is, dat men -zoals voorheen (!)- volledig in "het werk Gods" kan opgaan. Wie tot voor kort in vrije tijd nog een talent beschikbaar stelde aan andere maatschappelijke instellingen, wordt thans ertoe aangezet om al zijn of haar goede werken voort te zetten onder nieuw-apostolische vlag. Dat wijst in rond Hollands -wederom- op... verzuiling. Ook doet het denken aan vanuit het verleden kwalijk (!) gekoesterde principes als "In der Welt, aber nicht von der Welt". Eén van de bekendste kritische boeken die er over de Nieuw-Apostolische Kerk zijn verschenen handelde al speciaal hierover: "In der Welt, aber nicht von der Welt - Die Gotteskinder der Neuapostolischen Kirche" door Horst Hartmann (ISBN 3-8311-0499-9). De eerste uitgave ervan is volgens mij van 1992. Tegenwoordige afgeleiden van diens "onomwonden beschouwingen" zijn onder meer http://quo-vadis-nak.foren-city.de/ en http://nak-quo-vadis.blogspot.com/. Zie op laatstgenoemde site tevens de zgn. Private Linkdatenbank met een onderverdeling in "Aussteigerseiten", "Kritische Seiten", "Pro-Seiten" en "Infos zur NAK".
Mijn persoonlijke bezwaar tegen de "nieuw-apostolische lifestyle" zoals die in West-Europa op het ogenblik wordt geëntameerd is dat gelovigen heel geleidelijk aan door "zegenaars" (opnieuw) ertoe worden verlokt om in feite "te worden geleefd". Heel anders weliswaar dan vroeger, doch met dezelfde bijwerkingen... Dé grote valkuil voor "zegenaars" hierbij is dat men het gezonde verstand versneld aan de wilgen hangt. Zo is het werkelijk hoogst onverstandig om mee te gaan in quatsch-redeneringen als "uit kostenoverwegingen" te willen afzien van de vertaling in het Nederlands van de op handen zijnde catechismus. Een professioneel vertaalbureau zal er de hand níet voor omdraaien, en iemand als apostel Peter Klene is vervolgens theoloog genoeg om het in concept vertaalde werk inhoudelijk te kunnen redigeren. Een veelvoud van de benodigde financiële middelen wordt daarentegen momenteel gespendeerd aan advocaten en adviseurs! Hersenloos denken wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk rijkelijk beloond... met ambtsgaven en wat dies meer zij in een angstvallig (!) veroorzaakte intramurale 24-uurseconomie. Angstvallig in de zin van: bang om als -met kunstgrepen- hooggeplaatste machtige heersers de gevreesde "nieuwe kleren van de keizer" aangemeten te krijgen en aldus gezag te moeten verliezen.
Maar hoe zit het nu feitelijk met de afhandeling van mogelijke conflicten? Hoe ziet de (weerbarstige) praktijk van alledag er daaromtrent uit?
[wordt vervolgd]
Groet,
BakEenEi