Samen...
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Samen...
@all
Samen... trokken wij met elkaar op, toen de hoofdzaak nog centraal stond. Wij kwamen in de gemeenschap om "het goddelijke" met elkaar te delen; om te ervaren hoe Hij kan zegenen waar twee of drie in Zijn naam samen zijn gekomen. Het ging niet om het imposante van menselijk kunnen, om onszelf, om vormen en namen. God zag het hart aan. Het ontbrak ons aan niets. Als broeders en zusters vulden wij elkaar aan. "Krachtig bouwt de Heer, als vrucht van 't kruis, door Zijn trouwe knechten Zijn geheiligd Huis". Dat zongen wij met overtuiging, vooral ook het refrein van dit bekende oude lied: "O, dat is zalig en heerlijk, Jezus maakt ons Zich gelijk; heilstaat voor ieder begeerlijk, Hij maakt ons gelukkig en rijk." Wij kwamen samen, met velen of met weinigen, in kerk of zaal, bij een ziekbed of rond een graf; maar het ging ons om het eeuwige; om "de liefde des Vaders". Ieder was een radertje in Zijn werk; géén "mensenwerk". Wij wisten: " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan; daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt, kan't nimmermeer vergaan". Het was dus zeer zeker niet óns werk, waarin Hij "geacht werd" te staan! Veeleer ging het om fijne verhoudingen waarin goddelijk leven kan gedijen. Wij zongen ook: "O, zalig 't huis, waar allen die daar dienen, doordrongen zijn van hun zo grootse taak; en al hun werk met liefd' en trouw verrichten, dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak. Waar oud en jong elkaar als huisgenoten, als kind'ren Gods erkennend, achting biên; in wederzijdse liefde en waardering het wezen van de Vader wordt gezien." Zo was de gemeenschap opgebouwd; het Vaderhuis: "uit onbehouwen stenen". "De liefde als fundering, die alles samenhoudt."
En dan klinkt er als het ware vanuit de verte trompetgeschal: de machtigen maken hun opwachting. De groten der aarde zijn in aantocht. De hogeren, de verantwoordelijken, de leidinggevenden. Een "Oberhirte", een "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", een "Kirchenpräsident und Stammapostel". Maar zongen wij niet: "Sion, wil de poort verhogen. Zie, uw Koning komt met vreê. Geef Gods Zoon de hoogste ere, Hij brengt 's Vaders zegen mee."? Nu echter verschenen er opeens "hoge dienaren" alsof zij speciale afgezanten waren van hoge vertegenwoordigers van het koninkrijk der hemelen, en zij allen wensten als zodanig met de meeste hoogachting heiligheid en onschendbaarheid te genieten! Het lied "Waar Apost'len staan, breekt Gods Geest zich baan, worden alle dingen 'nieuw' gemaakt" kreeg een volkomen andere betekenis. Zij wezen namelijk níet de weg "waarop Jezus reeds is vóórgegaan"! Echter, wij waren met een geheel ander verlangen naar Zijn huis gekomen... zoals het klinkt in het lied "Komt tot Mij, komt; kom herwaarts, komt!" Biddend en indachtig aan... "Aan des Heilands voeten worden door Zijn woord al mijn stille beden openlijk verhoord. Ja, Zijn liefd' in woord en daad voert mijn ziel in zaal'ge staat. Aan des Heilands voeten is mijn liev'lingsoord. 'k Mag daar gaarne toeven, luist'rend naar Zijn woord." Zíjn woord! Was het wel Zíjn woord wat ons nu te verstaan werd gegeven? " 'k Heb gestreden, veel gebeden, vreemde ogen zagen 't niet. Toch heb 'k immer U beleden, U, die meer het hart aanziet." (...) "Jezus, Heiland mijner ziele, 'k roep U aan in bange nood", want deze "hoge dienaren" dienen niet; zij heersen. Samen... terug naar Gods ordeningen!
Groet,
BakEenEi
Samen... trokken wij met elkaar op, toen de hoofdzaak nog centraal stond. Wij kwamen in de gemeenschap om "het goddelijke" met elkaar te delen; om te ervaren hoe Hij kan zegenen waar twee of drie in Zijn naam samen zijn gekomen. Het ging niet om het imposante van menselijk kunnen, om onszelf, om vormen en namen. God zag het hart aan. Het ontbrak ons aan niets. Als broeders en zusters vulden wij elkaar aan. "Krachtig bouwt de Heer, als vrucht van 't kruis, door Zijn trouwe knechten Zijn geheiligd Huis". Dat zongen wij met overtuiging, vooral ook het refrein van dit bekende oude lied: "O, dat is zalig en heerlijk, Jezus maakt ons Zich gelijk; heilstaat voor ieder begeerlijk, Hij maakt ons gelukkig en rijk." Wij kwamen samen, met velen of met weinigen, in kerk of zaal, bij een ziekbed of rond een graf; maar het ging ons om het eeuwige; om "de liefde des Vaders". Ieder was een radertje in Zijn werk; géén "mensenwerk". Wij wisten: " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan; daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt, kan't nimmermeer vergaan". Het was dus zeer zeker niet óns werk, waarin Hij "geacht werd" te staan! Veeleer ging het om fijne verhoudingen waarin goddelijk leven kan gedijen. Wij zongen ook: "O, zalig 't huis, waar allen die daar dienen, doordrongen zijn van hun zo grootse taak; en al hun werk met liefd' en trouw verrichten, dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak. Waar oud en jong elkaar als huisgenoten, als kind'ren Gods erkennend, achting biên; in wederzijdse liefde en waardering het wezen van de Vader wordt gezien." Zo was de gemeenschap opgebouwd; het Vaderhuis: "uit onbehouwen stenen". "De liefde als fundering, die alles samenhoudt."
En dan klinkt er als het ware vanuit de verte trompetgeschal: de machtigen maken hun opwachting. De groten der aarde zijn in aantocht. De hogeren, de verantwoordelijken, de leidinggevenden. Een "Oberhirte", een "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", een "Kirchenpräsident und Stammapostel". Maar zongen wij niet: "Sion, wil de poort verhogen. Zie, uw Koning komt met vreê. Geef Gods Zoon de hoogste ere, Hij brengt 's Vaders zegen mee."? Nu echter verschenen er opeens "hoge dienaren" alsof zij speciale afgezanten waren van hoge vertegenwoordigers van het koninkrijk der hemelen, en zij allen wensten als zodanig met de meeste hoogachting heiligheid en onschendbaarheid te genieten! Het lied "Waar Apost'len staan, breekt Gods Geest zich baan, worden alle dingen 'nieuw' gemaakt" kreeg een volkomen andere betekenis. Zij wezen namelijk níet de weg "waarop Jezus reeds is vóórgegaan"! Echter, wij waren met een geheel ander verlangen naar Zijn huis gekomen... zoals het klinkt in het lied "Komt tot Mij, komt; kom herwaarts, komt!" Biddend en indachtig aan... "Aan des Heilands voeten worden door Zijn woord al mijn stille beden openlijk verhoord. Ja, Zijn liefd' in woord en daad voert mijn ziel in zaal'ge staat. Aan des Heilands voeten is mijn liev'lingsoord. 'k Mag daar gaarne toeven, luist'rend naar Zijn woord." Zíjn woord! Was het wel Zíjn woord wat ons nu te verstaan werd gegeven? " 'k Heb gestreden, veel gebeden, vreemde ogen zagen 't niet. Toch heb 'k immer U beleden, U, die meer het hart aanziet." (...) "Jezus, Heiland mijner ziele, 'k roep U aan in bange nood", want deze "hoge dienaren" dienen niet; zij heersen. Samen... terug naar Gods ordeningen!
Groet,
BakEenEi
Less Is More
-
- Berichten: 474
- Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05
Re: Samen...
Ooit stonden we op de barricaden
Een hart en ene ziele
De Missie was een passie
Zang, muziek en het evangelie
Gestoeld op normen en waarden
Gesteund door zij die
Een front en gemeenschap vormend
Groeide Gods werk tot een Orde
Totdat de Bruijn zijn intrede nam
Slopend en inhoudsloos gezwam
Hij leidde de troepen zonder visie
En zat liever thuis achter de televisie
Het volk morrend en in de min
Trok hij zich terug bij zijn gezin
Geld is zijn enige drang
En grootheidswaanzin pur sang
Nu sluiten ze de een na de andere kerk
Het is gedaan met Gods werk
O ja er is nog dees of gene
Die het wel ziet zitten
Met een Klene
Nog even tot het zich duidt
De laatste, doe ff het licht uit (..)
Een hart en ene ziele
De Missie was een passie
Zang, muziek en het evangelie
Gestoeld op normen en waarden
Gesteund door zij die
Een front en gemeenschap vormend
Groeide Gods werk tot een Orde
Totdat de Bruijn zijn intrede nam
Slopend en inhoudsloos gezwam
Hij leidde de troepen zonder visie
En zat liever thuis achter de televisie
Het volk morrend en in de min
Trok hij zich terug bij zijn gezin
Geld is zijn enige drang
En grootheidswaanzin pur sang
Nu sluiten ze de een na de andere kerk
Het is gedaan met Gods werk
O ja er is nog dees of gene
Die het wel ziet zitten
Met een Klene
Nog even tot het zich duidt
De laatste, doe ff het licht uit (..)
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
@all
Inmiddels zijn wij bijna drie jaar verder. In de tussentijd werd mij te verstaan gegeven dat God in het Duits moet worden aangesproken, wil "Zijn" gezant er een luisterend oor voor hebben. Diezelfde snoodaard liet rondbazuinen, dat geen helper aan Christus' plaats het moest wagen om openlijk van inzicht te verschillen met de inhoud van een boek dat toen nog niet eens verschenen was: de nieuw-apostolische catechismus. Kortom: eet wat de pot schaft, en gráág of niet. Daarom kon o.a. de districtsoudste Thomas Feil opzouten. Lied 13 in het nieuw-apostolische koorboek, naar Psalm 95: 6-8, zal dus aanstonds wel worden verboden.
Wederom geldt de harde lijn: buigen of barsten. Zo moeten de kerkelijke ambtsdragers op straffe van onderdrukking en uitsluiting kruipend navolgen. Dat is geen enkel probleem voor ze want het einddoel naakt...
De voetstukken worden opgepoetst, de podia opgebouwd, en de media opgetrommeld. De glorieuze optocht kan beginnen. Richting München. Daar zullen de heren optreden: Schneider, Ehrich en consorten (i.R.).
Men kan die op handen zijnde kostbare "crematieplechtigheid voor het christen-zijn" beter mijden. In de hel is het vuur gratis.
Groet,
BakEenEi
Inmiddels zijn wij bijna drie jaar verder. In de tussentijd werd mij te verstaan gegeven dat God in het Duits moet worden aangesproken, wil "Zijn" gezant er een luisterend oor voor hebben. Diezelfde snoodaard liet rondbazuinen, dat geen helper aan Christus' plaats het moest wagen om openlijk van inzicht te verschillen met de inhoud van een boek dat toen nog niet eens verschenen was: de nieuw-apostolische catechismus. Kortom: eet wat de pot schaft, en gráág of niet. Daarom kon o.a. de districtsoudste Thomas Feil opzouten. Lied 13 in het nieuw-apostolische koorboek, naar Psalm 95: 6-8, zal dus aanstonds wel worden verboden.
Wederom geldt de harde lijn: buigen of barsten. Zo moeten de kerkelijke ambtsdragers op straffe van onderdrukking en uitsluiting kruipend navolgen. Dat is geen enkel probleem voor ze want het einddoel naakt...
De voetstukken worden opgepoetst, de podia opgebouwd, en de media opgetrommeld. De glorieuze optocht kan beginnen. Richting München. Daar zullen de heren optreden: Schneider, Ehrich en consorten (i.R.).
Men kan die op handen zijnde kostbare "crematieplechtigheid voor het christen-zijn" beter mijden. In de hel is het vuur gratis.
Groet,
BakEenEi
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
[Bijgewerkt: 23.30 uur]
De hierboven gemaakte opmerking verdient nog wel enige toelichting. Natuurlijk, zoals de nieuw-apostolische kerkleiding omgaat met het thema "Versöhnung", met name sinds de Europese Jeugddag 2009 (na de "Desinformatieavond" van 4 december 2007) - dat stemt mij bitter. Ik had werkelijk gehoopt dat slachtoffers van hardvochtig beleid in de kerkgeschiedenis nu zouden worden bejegend met warmte en met respect. Nee. Dat blijkt een brug te ver te zijn. (...) "Ik snap het wel, maar ik begrijp het niet!", om Bassie maar even te citeren. Wat er voor mij aan te snappen valt, wil ik hieronder uit de doeken doen want het is van belang.
Doordat stamapostel Wilhelm Leber veel te weinig voeling had met de werkelijkheid, liep op 4 december 2007 de (tweede) Europese Informatieavond uit op een fiasco. Voor tienduizenden belangstellenden werd dit evenement toen een ware deceptie. Echter: had deze stamapostel hierna die voeling opeens wél te pakken? Nee. Dat bleek wel bij de Europese Jeugddag 2009 en zelfs nog op 13 mei 2013, op de valreep van diens ambtsperiode, toen hij een halfslachtige ongeadresseerde verklaring uitgaf met een ronduit laffe boodschap voor allen die in het verleden de kerk uit waren gepest, namelijk: voor rehabilitatie moet u níet bij mij zijn.
Wie als leider zo veel afbreuk doet aan het aanzien van een organisatie, zal zich willen revancheren. De loyaliteit van de sympathisanten moet worden herwonnen en het leiderschap hersteld. Hoe sla je dan op zijn minst twee vliegen in één klap? Precies, met een "Internationalen Kirchentag". Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Want reken bijvoorbeeld maar dat degenen die aan de Desinformatieavond een wrang gevoel hebben overgehouden, zich zijn gaan afvragen met welke organisatie zij zich nu nog kunnen identificeren. Dan reis je dus in 2014 af naar München om uit te vinden welk saamhorigheidsgevoel er nog te delen valt.
De grote leiders, die zoveel te stellen hebben gehad met alle dissonanten uit de samenleving; die kijken op zo'n "Internationalen Kirchentag" vergenoegd om zich heen. Zij zullen zich rijk rekenen door ieders opkomst.
Zo neutraliseer je een blunder, zonder schoon schip te maken. Kortom, dit is een ordinaire psychologische truc om wat feitelijk neerkomt op zelfbevrediging straks te mogen uitleggen als een gezegend samenzijn.
Groet,
BakEenEi
P.S.
Voor het welslagen van de "Internationalen Kirchentag 2014" worden er natuurlijk enkele veiligheden ingebouwd. Zo kan iedereen wel bedenken dat het de kerkleiding hoogst kwalijk wordt genomen als het thema "Versöhnung" geen vervolg krijgt. De hoge heren politici zouden hun ware aard echter verloochenen indien daarvoor niet alvast een scenario was uitgewerkt, met tevens een "plan B". Doch alles op hún tijd. Voor mijn "geestesoog" zie ik stamapostel Jean-Luc Schneider in februari 2014 met in diens gevolg andere hoogwaardigheidsbekleders, een mediaploeg én een zangkoor in Düsseldorf al de geplande wankele schreden richten, op weg naar het graf van de geëxcommuniceerde districtsapostel Peter Kuhlen. Na zo'n indrukwekkend wapenfeit kan aan districtsapostel Armin Brinkmann, op wiens instigatie deze "weitere Schritt zur Versöhnung" dan geschiedenis kan schrijven, alsnog op de meest feestelijke wijze (eindelijk) "ambtsrust" worden verleend. Hij zal vanwege zijn verdiensten voor het nieuw-apostolische hemelrijk met staatseer worden "gewürdigt".
@allBakEenEi schreef:(...)
Men kan die op handen zijnde kostbare "crematieplechtigheid voor het christen-zijn" beter mijden. In de hel is het vuur gratis.
(...)
Uit: Mijn bericht in deze thread op "Wo 27 Nov 2013, 11:43"
De hierboven gemaakte opmerking verdient nog wel enige toelichting. Natuurlijk, zoals de nieuw-apostolische kerkleiding omgaat met het thema "Versöhnung", met name sinds de Europese Jeugddag 2009 (na de "Desinformatieavond" van 4 december 2007) - dat stemt mij bitter. Ik had werkelijk gehoopt dat slachtoffers van hardvochtig beleid in de kerkgeschiedenis nu zouden worden bejegend met warmte en met respect. Nee. Dat blijkt een brug te ver te zijn. (...) "Ik snap het wel, maar ik begrijp het niet!", om Bassie maar even te citeren. Wat er voor mij aan te snappen valt, wil ik hieronder uit de doeken doen want het is van belang.
Doordat stamapostel Wilhelm Leber veel te weinig voeling had met de werkelijkheid, liep op 4 december 2007 de (tweede) Europese Informatieavond uit op een fiasco. Voor tienduizenden belangstellenden werd dit evenement toen een ware deceptie. Echter: had deze stamapostel hierna die voeling opeens wél te pakken? Nee. Dat bleek wel bij de Europese Jeugddag 2009 en zelfs nog op 13 mei 2013, op de valreep van diens ambtsperiode, toen hij een halfslachtige ongeadresseerde verklaring uitgaf met een ronduit laffe boodschap voor allen die in het verleden de kerk uit waren gepest, namelijk: voor rehabilitatie moet u níet bij mij zijn.
Wie als leider zo veel afbreuk doet aan het aanzien van een organisatie, zal zich willen revancheren. De loyaliteit van de sympathisanten moet worden herwonnen en het leiderschap hersteld. Hoe sla je dan op zijn minst twee vliegen in één klap? Precies, met een "Internationalen Kirchentag". Het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat. Want reken bijvoorbeeld maar dat degenen die aan de Desinformatieavond een wrang gevoel hebben overgehouden, zich zijn gaan afvragen met welke organisatie zij zich nu nog kunnen identificeren. Dan reis je dus in 2014 af naar München om uit te vinden welk saamhorigheidsgevoel er nog te delen valt.
De grote leiders, die zoveel te stellen hebben gehad met alle dissonanten uit de samenleving; die kijken op zo'n "Internationalen Kirchentag" vergenoegd om zich heen. Zij zullen zich rijk rekenen door ieders opkomst.
Zo neutraliseer je een blunder, zonder schoon schip te maken. Kortom, dit is een ordinaire psychologische truc om wat feitelijk neerkomt op zelfbevrediging straks te mogen uitleggen als een gezegend samenzijn.
Groet,
BakEenEi
P.S.
Voor het welslagen van de "Internationalen Kirchentag 2014" worden er natuurlijk enkele veiligheden ingebouwd. Zo kan iedereen wel bedenken dat het de kerkleiding hoogst kwalijk wordt genomen als het thema "Versöhnung" geen vervolg krijgt. De hoge heren politici zouden hun ware aard echter verloochenen indien daarvoor niet alvast een scenario was uitgewerkt, met tevens een "plan B". Doch alles op hún tijd. Voor mijn "geestesoog" zie ik stamapostel Jean-Luc Schneider in februari 2014 met in diens gevolg andere hoogwaardigheidsbekleders, een mediaploeg én een zangkoor in Düsseldorf al de geplande wankele schreden richten, op weg naar het graf van de geëxcommuniceerde districtsapostel Peter Kuhlen. Na zo'n indrukwekkend wapenfeit kan aan districtsapostel Armin Brinkmann, op wiens instigatie deze "weitere Schritt zur Versöhnung" dan geschiedenis kan schrijven, alsnog op de meest feestelijke wijze (eindelijk) "ambtsrust" worden verleend. Hij zal vanwege zijn verdiensten voor het nieuw-apostolische hemelrijk met staatseer worden "gewürdigt".
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
- "Menig hart versaagt in 't heden
en de tijden vlieden heen."
Bron: Lied 341, NAK-gezangboek
Het voelt helemaal niet goed als je dit lied jarenlang hebt gezongen, en dat je dan later opeens onder ogen moet zien hoezeer daaromtrent een situatie juist "middenin de gemeenschap" zich zorgelijk heeft toegespitst. Als het dan ook nog blijkt dat er aan wantoestanden niks wordt gedaan omdat het ego van "hoge(re) dienaren" de "heldenmoed" blokkeert die zij vooral zichzelf hadden toegedicht, liggen woede en cynisme op de loer.
Boosheid echter is in de eerste plaats een gave Gods, al valt er in de regel het nodige aan te beteugelen. Cynisme daarentegen verzuurt elke broodnodige dialoog. Wie al moedeloos werd van de ellende, ontvalt dan ook nog elk sprankje hoop. Dat neemt in dit geval niet weg dat de Nieuw-Apostolische Kerk een (harde) "reset" nodig heeft. Het venijn zit hem in de ongelijkwaardige verhoudingen onder hen die zich kinderen van God wensen te noemen. Maar zo hebben de Vader, de Zoon en de Heilige Geest het werkelijk niet bedoeld. Om er nu verder maar geen doekjes om te winden: in de Nieuw-Apostolische Kerk worden christenen daardoor het slachtoffer van moderne slavernij. Gelovigen moeten zich onderwerpen aan leidinggevenden die in hun hoogmoed niet schromen hoedanigheden aan te nemen, waarvoor de superlatieven soms dreigen te ontbreken.
Toch werd er voor zulke wantoestanden al redelijk op tijd vooraf gewaarschuwd:
- Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.
Uit: Galaten 5: 1 (NBV)
Groet,
BakEenEi
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
@allBakEenEi schreef:(...)
Boosheid echter is in de eerste plaats een gave Gods, al valt er in de regel het nodige aan te beteugelen. Cynisme daarentegen verzuurt elke broodnodige dialoog.
(...)
Uit: Mijn bericht in deze thread op "Vr 29 Nov 2013, 10:24"
Indien boosheid uit verontwaardiging ontaardt in boosheid uit haat, kan het uiteraard zijn dat er een paar keuzemomenten onachtzaam voorbij zijn gegaan. Maar wie onrecht (!) gelaten (!) over zich heen laat komen, is ziek (geworden): God schiep geen mensen van steen. En wie (zichzelf) overwint (vgl. Spreuken 16: 32; Openbaring 3: 12) mag heus wel een gevoelsmens blijven. Authentieke mensen zijn niet gehersenspoeld, niet gedresseerd; niet apathisch. Die zwijgen niet als het graf wanneer een naaste onheus wordt bejegend. Dat zijn géén marionetten aan een touwtje. En evenmin zetten zij hun lamp onder een korenmaat (Marcus 4: 21).
De onderstaande tekst zal de meesten van ons niet geheel onbekend zijn:
- [11] Hierover valt nog veel te zeggen, maar het is moeilijk aan u uit te leggen, omdat u traag van begrip bent geworden. [12] Werkelijk, u had toch inmiddels allemaal leraar moeten zijn! In plaats daarvan hebt u er zelf een nodig om u opnieuw de grondslagen van het woord van God bij te brengen; het is met u zo ver gekomen dat u weer aangewezen bent op melk in plaats van op vast voedsel. [13] Wie melk drinkt is nog een klein kind en heeft geen weet van de draagwijdte van de verkondigde gerechtigheid. [14] Vast voedsel is voor volwassenen; hun zintuigen zijn door ervaring geoefend en zij zijn in staat onderscheid te maken tussen goed en kwaad.
Uit: Hebreeën 5: 12 (NBV)
Geschiedenissen herhalen zich nogal eens. Alleen, niet per se op exact dezelfde manier. Om echter met "geheiligde ogen" te mogen zien, is er goddank niet alleen ogenzalf voor sommigen, doch voor een íeder van ons:
- Daarom raad ik u aan: koop van mij goud dat in het vuur gelouterd is, en u zult rijk zijn; witte kleren om u te kleden en uw naaktheid te bedekken, zodat u zich niet meer hoeft te schamen; zalf voor uw ogen, zodat u weer kunt zien.
Uit: Openbaring 3: 18 (NBV)
- Jezus in de tempel
[13] Kort voor Pesach, het Joodse paasfeest, reisde Jezus naar Jeruzalem. [14] Daar trof hij op het tempelplein de handelaars in runderen, schapen en duiven aan, en de geldwisselaars die daar altijd zaten. [15] Hij maakte een zweep van touw en joeg ze allemaal de tempel uit, met hun schapen en runderen. Hij smeet het geld van de wisselaars op de grond, gooide hun tafels omver [16] en riep tegen de duivenverkopers: ‘Weg ermee! Jullie maken een markt van het huis van mijn Vader!’ [17] Zijn leerlingen dachten aan wat er geschreven staat: ‘De hartstocht voor uw huis zal mij verteren.’ [18] Maar de Joden vroegen: ‘Met welk teken kunt u bewijzen dat u dit mag doen?’ [19] Jezus antwoordde hun: ‘Breek deze tempel maar af, en ik zal hem in drie dagen weer opbouwen.’ [20] ‘Zesenveertig jaar heeft de bouw van deze tempel geduurd,’ zeiden de Joden, ‘en u wilt hem in drie dagen weer opbouwen?’ [21] Maar hij sprak over de tempel van zijn lichaam. [22] Na zijn opstanding uit de dood herinnerden zijn leerlingen zich dat hij dit gezegd had, en zij geloofden de Schrift en alles wat Jezus gezegd had.
Uit: Johannes 2 (NBV)
Zo wordt er onder het mom van "samenwerken" op last van de "loverboys" in het internationale kerkbestuur in kwestie samengespannen tégen de Zijnen. Zelfs geen "authentieke leugen" zal daarbij worden geschuwd.
Overigens is er hier niets nieuws onder de zon want het "handwerk der verleiding" dat hier wordt uitgeoefend en wat door zogenaamde zegenaars ten koste van gelovigen wordt botgevierd, is zo oud als de mensheid.
Groet,
BakEenEi
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
- God zegt: ‘Wanneer de tijd daarvoor gekomen is, luister ik naar je, op de dag van de redding help ik je.’ Nu is de tijd daarvoor gekomen, nu is de dag van de redding.
Uit: 2 Korintiërs 6: 2 (NBV)
En omdat zij aan wie vroeger het goede nieuws verkondigd is, er vanwege hun ongehoorzaamheid niet zijn binnengegaan, [7] legt God nu opnieuw een dag vast, een ‘vandaag’, waarover hij, zoals eerder is opgemerkt, lange tijd later David heeft laten zeggen: ‘Horen jullie vandaag zijn stem, wees dan niet koppig.’ [8] Was de rust hun al door Jozua gegeven, dan zou God daarna niet meer over een andere dag hebben gesproken. [9] Er wacht het volk van God dus nog steeds een sabbatsrust. [10] En wie is binnengegaan in zijn rust, vindt rust na zijn werk zoals God na het zijne. [11] Laten we dus alles op alles zetten om te kunnen binnengaan in die rust, en zo voorkomen dat ook maar iemand dit voorbeeld van ongehoorzaamheid volgt en te gronde gaat. [12] Want levend en krachtig is het woord van God, en scherper dan een tweesnijdend zwaard: het dringt diep door tot waar ziel en geest, been en merg elkaar raken, en het is in staat de opvattingen en gedachten van het hart te ontleden.
Uit: Hebreeën 4 (NBV)
Omdat ook de context ertoe doet, zijn de citaten uit de Bijbel in dit forumbericht wat ruimer bemeten dan ik aanvankelijk in gedachten had, maar om onnodige extra verwarring te vermijden, kon het even niet anders.
Het gaat er in deze thread om hoe wij als christenen in het geloof samen onderweg kunnen blijven, zonder wat mij betreft er een een "LAT-relatie" op na te hoeven houden met de dienaren die ons (zouden) voorgaan.
In de "welaangename tijd" (vgl. 2 Korintiërs 6: 2) zal God recht doen aan de Zijnen! (...) Bij de spraakverwarring in Babel (vgl. Genesis 11) speelden oorzaak en gevolg. Ook nu is de verwarring groot. Oorzaak: naïviteit.
Niettemin; de hele situatie laat zich op eenvoudige wijze verklaren. Als dienaren niet eerst zelf datgene kunnen waarmaken, waarmee zij bij anderen de maat nemen, hebben wij van doen met onnutte dienstknechten! Dan moet je je dus níet laten misleiden:
- [37] Toen ze dit hoorden, waren ze diep getroffen en vroegen aan Petrus en de andere apostelen: ‘Wat moeten we doen, broeders?’ [38] Petrus antwoordde: ‘Keer u af van uw huidige leven en laat u dopen onder aanroeping van Jezus Christus om vergeving te krijgen voor uw zonden. Dan zal de heilige Geest u geschonken worden, [39] want voor u geldt deze belofte, evenals voor uw kinderen en voor allen die ver weg zijn en die de Heer, onze God, tot zich zal roepen.’ [40] Ook op nog andere wijze legde hij getuigenis af, waarbij hij een dringend beroep op zijn toehoorders deed met de woorden: ‘Laat u redden uit dit verdorven mensengeslacht!’
[41] Degenen die zijn woorden aanvaardden, lieten zich dopen; op die dag breidde het aantal leerlingen zich uit met ongeveer drieduizend. [42] Ze bleven trouw aan het onderricht van de apostelen, vormden met elkaar een gemeenschap, braken het brood en wijdden zich aan het gebed.
Uit: Handelingen 2: 42 (NBV)
- [5] Enkele gelovigen die tot de partij van de Farizeeën behoorden, gaven echter te verstaan dat ook de niet-Joodse gelovigen dienden te worden besneden en opdracht moesten krijgen zich aan de wet van Mozes te houden.
[6] De apostelen en de oudsten kwamen bijeen om nader op deze zaak in te gaan. [7] Toen het tot een hevige woordenstrijd kwam, stond Petrus op en zei: ‘Broeders, u weet dat God mij al in het begin uit uw midden heeft gekozen om de boodschap van het evangelie onder de heidenen te verspreiden en hen tot geloof te brengen. [8] God, die weet wat er in de mensen omgaat, heeft blijk gegeven van zijn vertrouwen in de heidenen door hun de heilige Geest te schenken, zoals hij die ook aan ons geschonken heeft. [9] Hij heeft geen enkel onderscheid gemaakt tussen ons en hen, want hij heeft hen door het geloof innerlijk gereinigd. [10] Waarom wilt u God dan trotseren door op de schouders van deze leerlingen een juk te leggen dat onze voorouders noch wijzelf konden dragen? [11] Nee, we geloven dat we alleen door de genade van de Heer Jezus gered kunnen worden, op dezelfde wijze als zij.’ [12] Daarop zwegen alle aanwezigen, en men luisterde naar Barnabas en Paulus, die vertelden welke grote tekenen en wonderen God door hen onder de heidenen had verricht.
Uit: Handelingen 15 (NBV)
- Het ware evangelie
[6] Het verbaast me dat u zich zo snel hebt afgewend van hem die u door de genade van Christus heeft geroepen en dat u zich tot een ander evangelie hebt gekeerd. [7] Er is geen ander evangelie, er zijn alleen maar mensen die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien. [8] Wanneer iemand u iets verkondigt dat in strijd is met wat ik u verkondigd heb, al was ik het zelf of een engel uit de hemel – vervloekt is hij! [9] Ik heb het al eerder gezegd en zeg het nu opnieuw: wanneer iemand u iets verkondigt dat in strijd is met wat u hebt ontvangen – vervloekt is hij! [10] Probeer ik nu mensen te overtuigen of God? Probeer ik soms mensen te behagen? Als ik dat nog altijd zou doen, zou ik geen dienaar van Christus zijn. [11] Ik verzeker u, broeders en zusters, dat het evangelie dat ik u verkondigd heb niet door mensen is bedacht [12] – ik heb het ook niet van een mens ontvangen of geleerd – maar dat Jezus Christus mij is geopenbaard.
Uit: Galaten 1 (NBV)
Groet,
BakEenEi
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
@all
Na het feest komt de afwas! Daar had de nieuw-apostolische kerkleiding geen boodschap aan, toen door het overlijden op 6 juli 1960 van stamapostel Johann Gottfried Bischoff "het feest" en de euforie voorbij waren. De organisatie bulkte van de offerontvangsten want angstvallig had menigeen de tienden nog naar boven afgerond. De gelovigen die "in de juiste erkenning" hadden gestaan werden uitbundig geprezen voor hun trouw.
Nu kwam het er nog op aan "daß unsere Gegner und Feinde" op afstand werden gehouden. In werkelijkheid vormden juist de briefschrijvers van 7 juli 1960 voor iedereen -door list en bedrog- de grootste bedreiging. In feite hadden zij zich tegenover God -door de Zijnen een rad voor ogen te draaien- schuldig gemaakt aan hoogverraad. Weliswaar wist de een daar ondertussen méér van dan de ander, maar tóch... Pas nu sinds kort het vermoedelijk grootste deel van de volle waarheid die niemand mocht kennen, boven water is, valt het een beetje te begrijpen hoe groot in de jaren '50 het onrecht is geweest dat geëxcommuniceerden heeft getroffen.
In de tijd dat nota bene onder geloofsdwang "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff" werd gepredikt, gold in feite: "Volg na of ik schiet!" En daar veranderde op 7 juli 1960 nog helemaal niets aan.
Bij het bestuur van de internationale Nieuw-Apostolische Kerk ligt er sindsdien een onbetaalde rekening: geen enkel slachtoffer van zinloos geestelijk geweld en ambtelijke willekeur werd tot op heden gerehabiliteerd...
Het is een schande - en waar blijven de gemeenschapszin en saamhorigheid die velen desondanks wensen te belijden? Mooie woorden zonder de bijbehorende mooie daden werken als afbijt op een glanzende verflaag.
Groet,
BakEenEi
Na het feest komt de afwas! Daar had de nieuw-apostolische kerkleiding geen boodschap aan, toen door het overlijden op 6 juli 1960 van stamapostel Johann Gottfried Bischoff "het feest" en de euforie voorbij waren. De organisatie bulkte van de offerontvangsten want angstvallig had menigeen de tienden nog naar boven afgerond. De gelovigen die "in de juiste erkenning" hadden gestaan werden uitbundig geprezen voor hun trouw.
Nu kwam het er nog op aan "daß unsere Gegner und Feinde" op afstand werden gehouden. In werkelijkheid vormden juist de briefschrijvers van 7 juli 1960 voor iedereen -door list en bedrog- de grootste bedreiging. In feite hadden zij zich tegenover God -door de Zijnen een rad voor ogen te draaien- schuldig gemaakt aan hoogverraad. Weliswaar wist de een daar ondertussen méér van dan de ander, maar tóch... Pas nu sinds kort het vermoedelijk grootste deel van de volle waarheid die niemand mocht kennen, boven water is, valt het een beetje te begrijpen hoe groot in de jaren '50 het onrecht is geweest dat geëxcommuniceerden heeft getroffen.
In de tijd dat nota bene onder geloofsdwang "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff" werd gepredikt, gold in feite: "Volg na of ik schiet!" En daar veranderde op 7 juli 1960 nog helemaal niets aan.
Bij het bestuur van de internationale Nieuw-Apostolische Kerk ligt er sindsdien een onbetaalde rekening: geen enkel slachtoffer van zinloos geestelijk geweld en ambtelijke willekeur werd tot op heden gerehabiliteerd...
Het is een schande - en waar blijven de gemeenschapszin en saamhorigheid die velen desondanks wensen te belijden? Mooie woorden zonder de bijbehorende mooie daden werken als afbijt op een glanzende verflaag.
Groet,
BakEenEi
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
Redactie schreef:(...)
Een gemeentelid zat ermee dat diens vorige werkgever toch wel ernstige fouten had gemaakt bij de loonberekening. Zal ik het erbij laten zitten of moet ik er werk van maken? Hij kreeg de raad om de oud-werkgever te informeren over wat er naar alle waarschijnlijkheid niet klopte. Een goed werkgever zal immers de gelegenheid te baat willen nemen om te kunnen rechtzetten wat bij nader inzien eventueel niet correct was. Het tegendeel werd hier bewaarheid want ogenblikkelijk waren toen "de rapen gaar". Voel je nu vrij om deze oud-werkgever "in rechte te betrekken", was daarop de reactie van een "hoge" "dienaar". Hoewel het betreffende gemeentelid in dit geval ook het recht aan diens kant had, belastte de juridische procedure hem zeer toen het daarbij uitdraaide op een slepende kwestie. Zelfs diens functioneren in de nieuwe dienstbetrekking leed eronder. Een naaste zag dit en gaf in overweging de rechtszaak te stoppen.
De geraadpleegde "hoge" "dienaar" werd later zelf aangesproken op onvolkomenheden in een salarisadministratie waar hij verantwoordelijk voor was. Daar wilde deze toen niets van weten.
Tussen dienen en heersen is er géén overgangsgebied want heersen begint waar dienen eindigt. (...)
(...)
Bron: Bericht door Redactie op "Wo 19 Jan 2011, 08:51" in de thread "Heersers in de kerk (3): Geen woorden maar daden"
@allRedactie schreef:(...)
... is het niet gewoon deugdzaam om niet tot morgen uit te stellen wat men heden nog kan doen? Een integer mens zal toch de gelegenheid die zich voordoet te baat nemen om de schade te beperken?! Of moet er eerst nog gekozen worden om rechtschapen te willen zijn?! (...) Wij kunnen wel hoog opgeven van het "werk Gods", enzovoort, maar hoe serieus nemen wij onszelf feitelijk? En: hoe serieus zouden anderen ons dienen te nemen?
(...
Uit: Bericht door Redactie op "Vr 06 Jan 2012, 23:24" in de thread "Hoe moet het verder met de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.?"
Toen onlangs in Bottrop opziener Manfred Bruns te kennen gaf dat wie na in de jaren '50 geëxcommuniceerd te zijn het NAK-lidmaatschap wil doen herleven, nu vermoedelijk wel mag rekenen op enige coulance bij de verantwoordelijke kerkleiding, knapte er bij mij iets. Die man heeft een bord voor zijn kop, dacht ik meteen. Ook herinnerde ik mij de desinteresse in de nieuw-apostolische kerkgemeente Düsseldorf-Flingern toen ik daar in november 2009 speciaal naartoe ging vanwege de tijdens de EJT-2009 uitbundig geproclameerde "Versöhnung". Zie de betreffende forumbijdragen vanaf "Wo 02 Feb 2011, 20:09" in de thread "Elders gelezen".
Een bijkomend probleem in de Nieuw-Apostolische Kerk is dat individuele gelovigen -door jarenlange indoctrinatie- amper nog beseffen dat zij in het werk Gods (!) géén decorstukken zijn die een kerkbestuur opstelt. Slechts weinigen voelen zich medeverantwoordelijk voor wat er in de hogere regionen van de organisatie -verplichtend- wordt verordonneerd; laat staan medeplichtig aan -door niet in te grijpen- gedoogd wanbeleid. Indirect koestert men als aangesloten leden op deze manier de rol van onwetenden. Maar tegelijkertijd kies je er dan wél voor stommetje te spelen c.q. géén waarde te hechten aan een gezond realiteitsbesef.
De vraag komt dus op: hoe serieus zouden anderen de bij de Nieuw-Apostolische Kerk aangesloten leden dienen te nemen?
Bij Glaubenskultur-Magazine verscheen er afgelopen woensdag een artikel, waarin het naar voren komt dat stamapostel Jean-Luc Schneider weliswaar ziet dat de kerk leegloopt, doch hij er vanwege diens ogenschijnlijk ontwijkende gedrag kennelijk in berust. Op zichzelf beschouwd is dat niet verwonderlijk want wie de moed heeft om hierbij de relevante oorzaken vast te stellen, zal daarna op hoofdlijnen (!) de koers moeten bijstellen. Welnu, indien dat eerst al betekent dat "de politieke onschendbaarheid van de ambtelijke top in deze kerk en haar schier onbegrensde bevoegdheden" onderwerp van bespreking moeten worden, kijkt hij vást liever weg.
Wie niet wil dat op deze manier altijd alles maar bij het oude blijft en het aanzien van de kerk afneemt ondanks kunst- en vliegwerk, zoals door een Internationalen Kirchentag in München, heeft realiteitsbesef nodig!
Op allerlei plekken hebben mensen vanuit een grote betrokkenheid bij het apostolische werk, inmiddels gedurende een reeks van jaren, "op de uitkijk" gestaan. Bij Glaubenskultur-Magazine, NAKtuell en noem maar op. Hun waarnemingen, met liefde beschreven en via het Internet gedeeld, hebben ontzettend veel informatie opgeleverd. Spijtig genoeg is de nieuw-apostolische kerkleiding er alleen maar door "in de stress" geschoten. Dat het ledental in Europa in iets van 10 jaar tijd zowat is gehalveerd, schrijft men ondertussen toe aan externe omstandigheden. En de leden? Als dat leden waren van het lichaam van Christus, zouden ze nú ontwaken!
Groet,
BakEenEi
Less Is More
- BakEenEi
- Berichten: 1134
- Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23
Re: Samen...
@allBakEenEi schreef:(...)
Het is een schande - en waar blijven de gemeenschapszin en saamhorigheid die velen desondanks wensen te belijden?
(...)
Uit: Mijn bericht in deze thread op "Vr 29 Nov 2013, 17:46"
Ten slotte; al staat dit Forum bekend om de naam "apostolischekritiek", zou dat niet kunnen betekenen dat er hier vanuit het apostolische werk "kritiek" te verwachten valt waarmee wij allen ons voordeel kunnen doen?
- En Ik zeg u: Een iegelijk, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal ook de Zoon des mensen belijden voor de engelen Gods.
Uit: Lukas 12: 8 (SV-J)
En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zeg ulieden, dat, zo deze zwijgen, de stenen haast roepen zullen.
Uit: Lukas 19: 40 (SV-J)
Zie verder de thread "Fase 2: samen apostolisch!" Na de jaarwisseling pak ik de draad op via http://samenapostolisch.nl/forum.
Groet,
BakEenEi
Less Is More