zefyr schreef:(...)
Teneinde de teloorgang van de NAK Ljouwert (door G. Pos destijds te pas en te onpas gekwalificeerd als de grootste nieuw-apostolische gemeente in de Lage Landen!) te stuiten, heeft de toenmalige diaken Robert Postma allerlei pogingen in het werk gesteld tot het inblazen van nieuw elan. Niet alleen vele strekkende meters boeken en video's over gemeenteopbouw werden door hem aangeschaft en verslonden, maar ook seminars en conferenties over gemeenteopbouw werden door hem bijgewoond. Met veel enthousiasme en deskundigheid werden 'power-points' presentaties door hem samengesteld en getoond aan ambtsdragers (in de NAK Ljouwert en het district Ljouwert) en de NAK-leiding. Resultaat: amper of geen reactie. Apathie, laksheid, onverschilligheid en lethargie waren zijn deel. Het was ploegen op rotsen, terwijl de NAK in het moeras wegzonk.
(...)
@zefyr
Doordat ikzelf nog zijdelings betrokken ben geweest bij de gemeenteopbouw in Stiens, kan ik het beschreven enthousiasme onderstrepen waarmee vele (gouden) handen het werk daar licht maakten. Volgens mij heeft niemand ooit kunnen begrijpen waardoor nadien van hogerhand verdere positieve ontwikkelingen werden geblokkeerd. Maar ik weet wél hoezeer ieder altijd werd voorgehouden dat de
offervaardigheid in voorkomende gevallen een belangrijke indicator was. Wilde men ergens iets wat geld kostte, dan zou de kerkleiding zich daarover uiteraard welwillend beraden, zij het dat de locale betrokkenen vanzelf ook wel konden begrijpen dat het licht niet vanzelf op groen ging. De op voorhand vereiste aantoonbare dankbaarheid in een gemeente kan "de apostel" immers al aflezen aan de hoogte van de offerontvangsten. In Stiens kon men na verloop van tijd het huurgebouw in eigendom verwerven. Daar was een symbolisch bedrag mee gemoeid. Tienduizend gulden of zo. Bij de kerkleiding kreeg men echter nul op het rekest. Dan moest je bij wijze van spreken niet gaan zeuren, want lastige vragen worden in de Nieuw-Apostolische Kerk nu eenmaal niet op prijs gesteld. Je wilde
"in de navolging" staan, of je wilde dat niet. Zoals "de apostel" het besliste om hem moverende redenen, die niemand verder wat aangingen, zo kregen de zaken hun beslag. Punt uit. Als nu de stenen mochten spreken, zouden talrijke voorbeelden hiervan zich snel opstapelen.
Toen het met Stiens definitief voorbij was, lieten sommigen zich desondanks niet ontmoedigen. Bij anderen was de rek eruit en zoals "te doen gebruikelijk": men verliet de kerk "door een achterdeur". Robert Postma evenwel heeft het karakter dat een eenzame zeiler ook op oceanen in stormachtig weer nog de verkozen zeemijlen doet maken. Geen zee te hoog! De volharding waarmee hij de kerkleiding nu wees op het nut van de nodige koerscorrecties werd hem echter niet in dank afgenomen. Integendeel; hij werd in tegenwoordigheid van andere "dienaren" die er verder maar het zwijgen toe deden, zoals het in de Nieuw-Apostolische Kerk een ieder "betaamt", openlijk geschoffeerd. De hier overduidelijk bedoelde en in deze kerk zeer beproefde
verdeel- en heerspolitiek had nu succes. De man uit-één-stuk brak niet maar hij vertrok wél, vergezeld van de meewarige blikken die in deze kerk zo kenmerkend zijn voor de (laffe) achterblijvers die wél "het lef" hebben om
"in de navolging" te blijven staan. Dit voorval en soortgelijke voorvallen hebben mij er stilaan van overtuigd dat er in de organisatorische opzet bij de Nieuw-Apostolische Kerk enkele verontrustende systeemfouten zitten die eruit moeten worden gehaald. Maar o wee; wie daarmee op de proppen komt, geeft dus eerbiedig te kennen dat er moet worden gezaagd aan de poten van het opperste gezag. In hun ivoren torens staat het besluit van de oppermachtigen al vast:
negeren!!
Tot welk inzicht brengt ons dit nu? Ik mag hopen, na van mijn kant meer dan 200 berichten op dit forum, dat er hier en daar bij deze en gene een lampje is gaan knipperen! Dit kerkgenootschap is in vrijwel alle opzichten...
verliesgevend! Wat doet echter de kerkleiding?! Die schiet in de meest voor de hand liggende psychologische reflex, namelijk: allerhande initiatieven worden er ontwikkeld om het aanzien van de organisatie naar buiten toe in een gunstig daglicht geplaatst te krijgen. Want let u allen, buitenstaanders, maar eens op wat voor een geweldige kerk dit is! Kijk eens naar onze flitsende internetsites; wij hebben zelfs internationaal een eigen community; de kerk geeft een eigen tijdschrift uit dat in diverse talen wordt vertaald; en bekijk vooral de film die wij hebben gemaakt van de Europese Jeugddag 2009; en zie waartoe wij in staat zijn met grote bouwprojecten zoals in Oberhausen; ook hebben wij een eigen charitatieve instelling die cheques uitschrijft voor goede doelen! (...) Wat hebben al deze reclame-uitingen echter gemeen?! Precies:
alles is bewust opgezet en gemaakt voor propagandadoeleinden en gefinancierd uit offerontvangsten. Doch hoe gaat het er ondertussen aan toe op de werkvloer van deze religieuze multinational? Welnu, op de werkvloer bevinden zich degenen die deze
geleide economie door de generaties heen hebben opgebouwd. Zonder hún tomeloze inzet (!) was het bij "de hoogmogende heeren" nooit zo uit de hand gelopen.
Onder
"de hoogmogende heeren" zijn het de door henzelf benoemde
prominenten, intern ook wel voorgesteld als
"apostelen", die zichzelf geroepen voelen om namens de aangesloten leden alle ceremoniële taken te vervullen. Overal waar men binnen de kerkgemeenten diens opwachting maakt, krijgen de betrokkenen alsof zij
hoge vertegenwoordigers zijn
van het Koninkrijk der Hemelen een VIP-behandeling. Op grond van ongeschreven regels dienen de
"Godsgezanten" níet te worden tegengesproken. Gebeurt dit naar het oordeel van de
hooggeplaatsten (te dien aanzien wordt er achteraf níet gecorrespondeerd) onverhoopt wél, dan zullen de gevolgen te gelegener tijd níet uitblijven. Teneinde over de belangrijkheid van
de zegenaars, en met name over de belangrijkheid van
de hoogste dienaren onder hen geen misverstanden te laten bestaan, besloot het internationale kerkbestuur tot uitgifte van een catechismus. Hoewel Jezus Christus al voorzag dat de mensen in de toekomst wellicht niet meer tot 10 wilden tellen en hij de geboden van Mozes daarom samenvatte tot één groot gebod over de liefde van God, vonden de prominenten dat zij wel een stapje verder mochten gaan. Alvorens zijzelf eraan toekwamen om de liefde van God aan hun naasten metterdaad te bewijzen, legden zij hun wetten en regels vast in een omvangrijk manuscript in de orde van grootte van 600 pagina's. Dat men hiermee tegenover God als het ware 600 keer door rood reed, maakte ze helemaal niets uit.
Op grond van het bovenstaande kan de Nieuw-Apostolische Kerk worden gezien als een soort van piramidaal genootschap. Aan de basis ervan de onmondigen en aan de top de Eerste knecht van God op aarde: de stamapostel. Hoewel het naar buiten toe wordt gepresenteerd als het "werk Gods" en de geloofsleer niet zou verschillen van "de reine Jezusleer", loopt men in de praktijk al vast bij het voornaamste gebod dat Jezus Christus onder ieders aandacht bracht. In plaats van er serieus werk van te maken niemand van het werkelijke werk Gods te vervreemden, worden gelovigen
geïntimideerd en gemanipuleerd teneinde "het piramidespel" van de kerkleiders niet te verstoren. Ter illustratie een tweetal voorbeelden:
[citaat 1]
De kerk zegt in haar standpunt over het thema seksueel gedrag, dat broeders en zusters die homoseksueel zijn geen onderwijs- resp. ambtsactiviteiten moeten uitoefenen. Hoe staat u tot dit aspect?
Bij de beantwoording van deze vraag mogen wij de maatschappelijke ontwikkeling niet buiten beschouwing laten. Het is nog helemaal niet zo lang geleden, dat homoseksualiteit over een breed front werd afgekeurd en in de samenleving niet geaccepteerd, ja bestraft werd. Heden ziet het er anders uit. In onze gemeenten willen wij de homoseksuele broeders en zusters in bescherming nemen en willen niet, dat er over hen discussies ontstaan. Daarom hebben wij als kerk aanbevolen, dat homoseksuele broeders en zusters geen ambts- resp. onderwijsactiviteiten moeten uitvoeren.
Uit: Interview met St.Ap. Leber in “Onze Familie” (december 2006)
Bron:
http://www.nak.org/nl/nieuws/news-displ ... e/14592/3/
[citaat 2]
Im Anschluss an die Hauptpredigt Richard Fehrs sagte Latorcai wörtlich:
"And we are committed to that, brothers and sisters, which we heard this morning from our Chief Apostle. He has given us the Godly direction. He's our Godly leader. And we cannot mix that up, my dear brothers and sisters. Our heavenly Father comes first, and then the Lord Jesus and then the Chief Apostle. If anybody says any different then we are on the wrong way. Then we have to think our thoughts and we have to get rid of it. And if it does we have come back to that Godly order. Then we have to repent, because repentance means to return to the Godly order."
Uit: Artikel Glaubenskultur d.d. 10-09-2004 n.a.v. uitlatingen van D.Ap. Latorcai (Canada) in Chicago tijdens een dienst met St.Ap. Fehr
Bron:
http://www.glaubenskultur.de/artikel.ph ... 8c8a7458e0
Ad citaat 1. Formuleringen als
"De kerk zegt in haar standpunt over... " waren voor mij gaandeweg ronduit alarmerend. Het instituut "kerk" zou hiermee een gewetensfunctie te vervullen hebben gekregen! In het echte "werk Gods" kan zoiets echter nóóit de bedoeling zijn. Ziet Hij niet immers het hart aan?! Men stelt de zaken voor alsof er een heel pakket van exameneisen geldt voor wie Zijn kind wil zijn! En wie dan eenmaal Zijn kind werd (door het lidmaatschap te verwerven van de Nieuw-Apostolische Kerk), zou "eigen meningen en inzichten" moeten inleveren en zou
een "onbegrensd vertrouwen" aan de dag moeten leggen ten overstaan van de hoogste dienaren onder de vermeende zegenaars in dit religieuze machtsbestel (!):
[citaat 3]
Nu gaan we naar onze tijd. Waar gaat het vandaag om? Er zijn er velen, die goed doen en anderen helpen. Dat is een goede zaak en wij verheugen ons erom wanneer wij helpen kunnen of hulpvaardige mensen ontmoeten. Maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is ook vandaag: diegenen te geloven, die God zendt. Wanneer men dat doet, kan men Gods zegen naar zich toe trekken en toebereid worden voor de eeuwige gemeenschap met de Drie-enige God.
Wie heeft Jezus Christus heden gezonden? De Heer heeft gezegd: "Gelijk de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik ook u." (Johannes 20:21). En: "Ik bid
ook voor degenen, die door hun woord in Mij geloven zullen." (Johannes 17:20). Dat heeft Hij allemaal tegen Zijn Apostelen gezegd. Het gaat er dus ook vandaag om, de Apostelen des Heren aan te nemen en hun woord te geloven. Wie dat doet, ervaart de nabijheid en genade van God; de Heer leidt diegene naar de heerlijkheid, die dat doet. Geloven wij die, die de Heer zendt, Zijn Apostelen - dat is Gods werk.
Ik zou het graag nog meer willen verduidelijken, wat het betekent om de Apostelen van Jezus Christus te geloven. Men kan heel intensief, maar ook oppervlakkig geloven. De Heer verwacht een diepgaand geloof. Dat is
een geloof waarbij men navolgt. Dat is een geloof, waarbij men
een onbegrensd vertrouwen in de boden van Jezus heeft. Dat is een geloof, waarbij men geduldig is. En dat is een geloof, waarbij men een vaste hoop heeft. Onze hoop is: onze Heer komt!
(Uit een dienst van de Stamapostel)
Bron: Woord van de maand februari 2006:
Gods werken
Gelovigen die op deze wijze
"in de navolging" hun vrije wilsbeschikking aan derden uit handen geven, zijn daarmee succesvol
gehersenspoeld...
Kortom: wat staat de nieuw-apostolische kerkleiding nu te doen?! Het zou de hooggeplaatsten sieren zich op een pro-actieve manier te verzoenen met allen die door hun toedoen het slachtoffer moesten worden van menselijke
onderdrukking!! En wat verder nog de op dit forum al uitvoerig beschreven
noodsituatie in Nederland betreft; "dienaren" die niet volstrekt open en eerlijk zijn, zijn voor geen cent te vertrouwen...
Zie ook mijn bericht
"op vr 10 dec 2010, 11:55" in de thread "Nieuw Apostolische Kerk... een sekte of toch het enige Godswerk op aarde?/Peter Klene stelt exclusiviteitsopvatting NAK ter discussie?".
Groet,
BakEenEi