@all
In het
vorige bericht in deze thread handelde het over tweederangs burgers en zelfs ongewenste vreemdelingen in het aardse rijk van zekere god die zich sinds 1897 laat vertegenwoordigen door een gevolmachtigde zaakgelastigde, te weten de zogenaamde stamapostel van de internationale Nieuw-Apostolische Kerk:
"Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete."
Zie verder het redactionele bericht op "
Ma 13 Mei 2013, 21:04" in de thread "Lafhartige "verklaring" van Betonkopf Wilhelm Leber". Al vaak heb ik mijn bezorgdheid en verbazing over deze wantoestand uitgesproken.
Het hele punt is namelijk dat gelovigen wordt wijsgemaakt dat het morele kompas binnen het werk Gods sinds 1897 in handen is van de man die in deze kerk het "hoge" ambt van stamapostel bekleedt, dan wel bij een ander die betrokkene als opvolger op enig moment zelf uitkiest. En dat wordt dan formeel met de aangesloten leden van dit kerkgenootschap als volgt gecommuniceerd:
Highländer schreef:(...)
Ich zitiere
aus einem Rundschreiben von Bernd Koberstein (Kirchenpräsident Hessen-Rheinland/Pfalz-Saarland) zu Pfingsten:
- "Der Herr selbst hat die jeweiligen Stammapostel erwählt und zu ihrer Zeit für ihren Dienst in diesem höchsten Amt zubereitet. Dies gilt auch für den zukünftigen Stammapostel."
(...)
Bron: Bericht door Highländer op "
17.05.2013, 12:31" in de thread "Selbstaussagen der NAK zur eigenen Vergangenheit" bij
Forum "Glaube & Kirche"
"Der Herr selbst... " Jezus Christus?! Desondanks werd er in de
statuten van de internationale kerk vastgelegd dat de bestuursvoorzitter -mits handelingsbekwaam- eigenmachtig beslist over diens eigen opvolging! Aangezien de nieuw-apostolische geloofsleer in theorie wordt gelijkgesteld aan wat er vanuit het evangelie van Jezus Christus in de Bijbel is beschreven, zou een stamapostel dus een lichtend voorbeeld moeten zijn.
Dienaangaande deelde destijds een lieddichter met ons de onderstaande bezielde gedachten:
- 't Lichtend spoor van onze Heiland,
volgt het allen na;
‘t werk waartoe gij zijt verkoren,
kent geen wedergâ.
Komt, houdt moed, want Gods Gezanten
staan u trouw terzij';
in de strijd met alle geesten
is hun hulp nabij.
‘t Zwaard des Geestes zij uw wapen
in de goede strijd;
gordt en dekt u met de waarheid
en gerechtigheid.
‘t Vredesevangelie zij het
schoeisel voor uw voet;
‘t schild van uw geloof de pijlen
Satans blussen doet.
Doet dus aan Gods wapenrusting,
dan kunt gij weerstaan
Satan en zijn overheden,
en hun list ontgaan.
Niet versaagd, want God zal helpen,
Hij, de sterke held;
blijft met alle strijders Christi
moedig staan in ‘t veld.
Bron: Lied 207, gezangboek H.A.G.E.A., 1953
Deze liedtekst doet mij denken aan de brieven van Paulus, en tegelijkertijd aan de woorden
"... en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen" (Hebreeën 13: 2). Net als stamapostel Johann Gottfried Bischoff had stamapostel Wilhelm Leber, die, zoals hij liet weten, morgen, 19 mei 2013, aan zichzelf "ambtsrust" wenst te verlenen, zo zijn eigen opvattingen over die gastvrijheid. Voor hun beiden gold ontegenzeglijk:
"Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe!" In hun ogen was je bij wijze van spreken al bijna ondeugend als je de vinger opstak om iets te vragen. Daar kwam je bijvoorbeeld achter als je (brandende) vragen vervolgens niet werden beantwoord. Dan waren ze ambtshalve terzijde gelegd en lag de toorn van God voor de vragensteller al zowat op de loer. Tegenspraak in hun kerk is ongepast.
Als loverboys laten de stamapostelen zich bewieroken. Ondertussen zijn zij kwelgeesten voor wie er aan hun gramschap ten prooi vallen. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverstäandnis" toont hun levenshouding ons niettemin
"de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus" (vgl. Ef. 4: 13). Wie ze op hun woord gelooft wordt een pluim op de hoed gestoken; wie ze níet gelooft krijgt zelfs na ruim 50 jaar nog geen excuus.
Daarom gaat hier op:
wie aan de haal gaat met Zijn woord, wordt terstond verblind voor Zijn waarheid. Zie ook mijn bericht op "
Za 22 Jan 2011, 21:01" in de thread "overspannen eindtijdverwachting in de NAK herleeft". Degenen die door hun offergaven de fondsenverwerving door betrokkenen faciliteren, raad ik aan de façaden van onverschilligheid, waarachter deze
lijdengevende dienaren zich verbergen, snel te doorzien.
BakEenEi schreef:(...)
Van een ander lied herinner ik mij de woorden
"Laat ons 's Vaders wil betrachten; d'een de ander méérder achten. Dán wordt ons Zijn Heil bereid". Het gaat verder met
"Slechts een méér erkennend leven kan een schoner uitkomst geven. Voert van licht tot licht ons voort." Maar dat houdt wel een opdracht in - sterker nog: een missie!
"O, laat niets ons dan verhind'ren, om eendrachtig -als Gods kind'ren- ons te tonen, t'alle tijd." Het kan er misschien wel eens de schijn van hebben gekregen dat wie van hogerhand in de organisatie nog niks wordt gevraagd, vooral ook niks moet willen doen, maar dat is in Zijn werk zeer zeker niet de juiste voorstelling van zaken. Wij zijn niet onderworpen aan het gezag van hoogmogende heren-kerkleiders dat men zichzelf uit alle macht en met een hoop getouwtrek heeft toegeëigend - want
zó gaan narcisten te werk!
Als "stamapostelhelper" Jean-Luc Schneider verstandig is, neemt hij met Pinksteren een wijs besluit: hij schaft de verwarrende catechismus af, hij trekt de kromme geschiedschrijving in en hij verklaart dat, als het aan hem ligt, er tot nadere aankondiging enkel en alleen nog werk wordt gemaakt van de samenvatting die Jezus Christus gaf van de Tien Geboden.
(...)
Uit: Mijn bericht op "
Wo 08 Mei 2013, 15:32" in de thread Job: "Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan."
Bij stamapostel Leber sluit ik niet uit dat diens merkwaardige eenzelvige manier van doen deels te verklaren valt vanuit een aan autisme verwante persoonlijkheidsstructuur - maar dan was er hulp geboden geweest!
[wordt vervolgd]
Groet,
BakEenEi
