[Bijgewerkt: 23.00 uur]
Levi schreef:(...)
"De missie moet kloppen met de visie" wordt er gezegd.
Dit riepen we al in 1988.
Die daar voor gingen liepen vast in de gevestigde orde van een passieve kerkleiding.
Niets van dat al, en het establishment blokkeerde ieder initiatief.
God heeft zoveel goede 'engelen' gemotiveerd, maar de NAK heeft ze genegeerd
en afgeserveerd.
Nu is het te laat.
(...)
@Levi
@all
Precies. De kerkleiding heeft (en houdt) de touwtjes strak in handen, ook nu weer. Zorgvuldig wordt het parcours, dat de experimenterende volgelingen (lees: proefkonijnen) nietsvermoedend mogen afleggen, voor ze uitgezet. Zodra iemand zich buiten de geëffende paden begeeft, zal er op afstand worden bijgestuurd...
Zelden of nooit zal een spontane gedachte van "één van de mindere kinderen van dezelfde god", ergens vanuit de periferie binnen de organisatie, ook worden omarmd. Zij krijgen namelijk steevast zoiets te horen als "
Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw" (naar lied 889, zangbundel Joh. de Heer). En daarmee basta.
Uiteraard staat zo'n geloofspraktijk -van psychische onderdrukking door een zelfgenoegzame geestelijke elite- haaks op bijvoorbeeld het volgende:
- [34] Daarop nam Petrus het woord en zei: ‘Nu begrijp ik pas goed dat God geen onderscheid maakt tussen mensen, [35] maar dat hij zich het lot aantrekt van iedereen, uit welk volk dan ook, die ontzag voor hem heeft en rechtvaardig handelt.
Uit: Handelingen 10 (NBV)
Als olifanten banjert men door Gods porseleinkast, en meedogenloos wordt overal de dienst uitgemaakt; doch wie dan onder de voet wordt gelopen, mag weten:
- "Indien gij Hem zoekt, zal Hij Zich door u laten vinden"
Uit: 1 Kronieken 28: 9 (NBG-1951)
[12] De HEER gedenkt en zegent ons,
zegenen zal hij het volk van Israël,
zegenen het huis van Aäron,
[13] zegenen wie de HEER vrezen,
van klein tot groot.
Uit: Psalm 115 (NBV)
Hij die over allen heerst bekommert zich niet om het aanzien dat iemand geniet, hij deinst niet terug voor iemands grootheid. Groot en klein heeft hij zelf geschapen en voor iedereen zorgt hij op dezelfde wijze
Uit: Wijsheid 6: 7 (NBV)
Bewonder de daden van een zondaar niet,
geloof in de Heer en volhard in je werk.
Het kost de Heer geen enkele moeite
om plotseling, in korte tijd, een arme rijk te maken.
Uit: Sirach 11: 21 (NBV)
[11] Hij kwam naar wat van hem was, maar wie van hem waren hebben hem niet ontvangen. [12] Wie hem wel ontvingen en in zijn naam geloven, heeft hij het voorrecht gegeven om kinderen van God te worden.
Uit: Johannes 1 (NBV)
[26] Ziet slechts, broeders, wat gij waart, toen gij geroepen werdt: niet vele wijzen naar het vlees, niet vele invloedrijken, niet vele aanzienlijken. [27] Integendeel, wat voor de wereld dwaas is, heeft God uitverkoren om de wijzen te beschamen, en wat voor de wereld zwak is, heeft God uitverkoren om wat sterk is te beschamen; [28] en wat voor de wereld onaanzienlijk en veracht is, heeft God uitverkoren, dat, wat niets is, om aan hetgeen wèl iets is, zijn kracht te ontnemen, [29] opdat geen vlees zou roemen voor God.
Uit: 1 Korintiërs 1 (NBV)
en Hij zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geklaag, noch moeite zal er meer zijn, want de eerste dingen zijn voorbijgegaan.
Uit: Openbaring 21: 4 (NBV)
(...)
Toen ik dit las, was mijn eerste gedachte: geef mij toch alléén wat naar het Evangelie van Jezus Christus van het zuiverste water is; niet vermengd met een ideologie.
Vanwaar zo'n uitgesproken mening?
Ik ken de Nieuw-Apostolische Kerk doordat ik er van kindsbeen af in ben opgegroeid. Zo'n vijftig jaar lang nam ik aan het gemeenteleven actief deel. Met hart en ziel voelde ik mij op de kerkvloer verbonden met mijn
geloofsgenoten. In toenemende mate echter ontstond er voor mij ook
verwarring want zo werd er vrijwel geen onderscheid gemaakt tussen hoofdzaken en bijzaken. Alles leek gedurig evenveel gewicht in de schaal te moeten leggen. Dat begreep ik niet - toen ik een jaar of vijftien, zestien was. Desondanks viel er niet te tornen aan opvattingen van kerkelijke ambtsdragers, de "zegenaars", hoewel ik mij oprecht afvroeg of ik niet geregeld van hun kant verplicht werd opgezadeld met ongerijmdheden. Maar wie ergens kritisch op doorvroeg, laadde al gauw kwalijk de verdenking op zich een ongelovige Thomas te zijn. Ook ik zou
"in stilheid en vertrouwen" mijn weg moeten gaan, zoals het (nieuw-apostolische) kinderen van God betaamt - aan "de hand van leiding", gegeven in "onze dierbare stamapostel", enzovoort. Nauwelijks enig onderscheid dus tussen hoofdzaken en bijzaken; des te meer kwam het er "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" op aan om juist wel onderscheid te maken in belangrijkheid tussen hogere en lagere dienaren; boven alle "rang- en standlozen". De "hoogste" "dienaren" claimden voor zichzelf het meeste aanzien. Ik begon ervan te walgen naarmate ik steeds vaker tot het inzicht kwam hoezeer sommigen overduidelijk misbruik maakten van een hoge(re) positie op de "ambtsladder". Terwijl ongelijkheid onder kinderen van één Vader niets van doen kan hebben met het Evangelie van Jezus Christus, was dat in de kerk die ik verliet een verboden onderwerp en misstanden werden uit alle macht afgedekt. Gaandeweg leverde dit voor mij zo'n dwaze opeenstapeling op van tegenstrijdigheden, dat het voor mij vaststond dat de kerkleiding lelijk aan de haal was gegaan met het Evangelie van Jezus Christus. Daarom wierp ik de mij aangeprate ideologie vanuit het ziekmakende (!) nieuw-apostolische gedachtengoed vastberaden van mij af.
(...)
Hoe onschuldig het geëxperimenteer in Amerika ons ook toeschijnt; onder het genot van een hapje en een drankje worden de gelovigen er nu (n.b.) in hun eigen huiskamer zachtjes toe verleid intrinsiek te verinnerlijken dat op de geloofsweg het initiatief nimmer bij hunzelf kan liggen. Kortom:
oude wijn in nieuwe zakken.
- Want indien iemand zich verbeeldt, dat hij iets is, en het niet is, dan vergist hij zich zeer.
Uit: Galaten 6: 3 (NBV)
De onaanzienlijke zal genade en vergeving vinden, maar machtigen worden aan een machtig oordeel onderworpen.
Uit: Wijsheid 6: 6 (NBV)
Groet,
TjerkB
N.B.
BakEenEi schreef:(...)
Wie in de Nieuw-Apostolische Kerk echter wat op of aan te merken heeft, begaat een zonde want kennelijk ergert men zich. Wie zich ergert, wie twijfelt, wie (nog) niet kan geloven, enzovoort, die redt het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" niet om "het einddoel" te bereiken. Stamapostel Johann Gottfried Bischoff formuleerde het destijds zó:
"Wer an das Wort des Stammapostels nicht glaubt, muss zurück bleiben." (Tijdschrift "Unsere Familie" 1954, nr. 3, pag. 51). Sterker nog:
"Wer sich vom Stammapostel trennt, hat sein eigenes Todesurteil unterschrieben" (Ambtsblatt der Neuapostolischen Kirche vom 15.6.1952). Al zijn de scherpste kantjes er intussen af; nog steeds moet je in de Nieuw-Apostolische Kerk van alles willen doen of laten om kans te maken op deelname aan de eerste opstanding en aansluitend aan de bruiloft van het Lam. Excellente leerlingen krijgen de beste plaatsen en de ereplaatsen zijn al vergeven, aan stamapostelen bijvoorbeeld. Zo ongeveer worden de zaken voorgesteld. Op die manier delen "de hoogste dienaren" de lakens uit.
(...)
Uit: Bericht op het voormaloige Forum van Bauke Moesker op "
Vr 12 Jul 2013, 15:42", in de thread “Versöhnung jetzt!”