Wacht de Christelijke Gereformeerde Kerken een salomonsoordeel?

[TjerkB]

@TjerkB,

In geval van een juridische kwestie dat aanhangig wordt gemaakt bij de rechter door een kerkgenootschap of een lid/functionaris van een kerk is het uitgangspunt dat de kerk wordt geregeerd door haar statuut. De rechter toetst in zo'n geval of kerkrechterlijk de juiste procedure is gevolgd. Jaren geleden woonde ik in de oud-katholieke kathedrale kerk te Haarlem een boeiende en bezielende lezing van twee uren bij van prof. mr. Jan Hallebeek over kerkrecht vanuit oud-katholiek perspectief. Indertijd was hij als docent kerkrecht verbonden aan het Oud-Katholiek Seminarie. Thans als onderzoeker (zie onderstaande links).

https://seminarie.oudkatholiek.nl/onder ... erzoekers/

https://research.vu.nl/en/persons/jan-hallebeek

De openingszin luidde: 'De liefde van Christus is de Alfa en Omega van het kerkrecht!'.

Tja, zonder de liefde van Christus is de Kerk een ruïne...

@zefyr
@all

Omdat het in deze thread nu doorgaat op een volgende pagina, heb ik voor de duidelijkheid het hele bovenstaande bericht maar even ge­quoot.

Dát voelt als wijsheid: "De liefde van Christus is de Alfa en Omega!" Hopelijk wordt het bij mij niet direct geduid als luiheid maar zoals de naald soms in een groef op een grammofoonplaat, bleef ik in het geloof telkens op dezelfde punten steken, bij belangrijke T-splitsingen als het ware. Enkele van die groeven:

1. En God zag dat het goed was. (Genesis 1: 1-25)
2. Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. (Matteüs 22: 37)
3. In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is (Handelingen 15: 28)
4. Wie denkt u wel dat u bent? Bezit u ook maar iets dat u niet geschonken is? Alles is u geschonken, dus waarom schept u dan op alsof u het zelf verworven hebt? (1 Korintiërs 4: 7)

Anderen stapten soms zomaar ergens overheen, terwijl ik plotseling helemaal niet meer meekwam. Zoals toen het verstand wel mocht worden weggelegd op een nachtkastje. Of toen er nota bene op "de smalle weg" (vgl. Matteüs 7: 14) verkeersdrempels werden aangelegd. Enzovoort.

Wáárdoor de geletterden na het Concilie in Jeruzalem (vgl. Handelingen 15) het erover eens werden dat er nog hele kerkbibliotheken ontbraken, heeft mij schijnbaar kunnen ontgaan. Hoezo zouden juist overigen minderbegaafd zijn, een arbeidsbeperking hebben, of mores moeten leren?!

Bauke Moesker zou opmerken: Terug naar Gods ordeningen!

Groet,
Tjerk

[TjerkB]

• Ze wilden slaven van ons maken. [5] Maar we zijn geen moment voor hen gezwicht, want de waarheid van het evangelie moest in uw belang behouden blijven. [6] De belangrijkste broeders – overigens doet hun positie er voor mij niet toe, God slaat geen acht op het aanzien van een mens – hebben mij tot niets verplicht. [7] Integendeel, ze zagen in dat mij de verkondiging onder de onbesnedenen is toevertrouwd, zoals aan Petrus de verkondiging onder de besnedenen; [8] want zoals God Petrus kracht had gegeven voor zijn werk als apostel onder de besnedenen, zo had Hij mij kracht gegeven voor mijn werk onder de andere volken.
  
  Uit: Galaten 2 (NBV21)

@all

Dit onder andere berichtte Paulus na "het Concilie van Jeruzalem" aan de Galaten. Verderop in zijn brief aan hen blijkt dat hij zich zorgen maakt:

• U was zo goed op weg, wie heeft u verhinderd de waarheid te blijven volgen?
  
  Uit: Galaten 5: 7 (NBV21)

Men begaf zich op zijwegen. Ook Jezus spande zich nogal eens in om bij wijze van spreken de kerk maar in het midden van het dorp te houden, niet in de laatste plaats óók ten overstaan van zijn eigen leerlingen:

• [24] Hij hield hun een andere gelijkenis voor: ‘Het is met het koninkrijk van de hemel als met een mens die goed zaad op zijn akker uitzaaide. [25] Terwijl de mensen sliepen, kwam zijn vijand giftig onkruid tussen het graan zaaien en vertrok weer. [26] Toen het jonge gewas opschoot en vrucht begon te dragen, kwam ook het onkruid tevoorschijn. [27] De knechten kwamen de heer des huizes vragen: “Heer, hebt u soms geen goed zaad op uw akker gezaaid? Waar komt dat onkruid dan vandaan?”[28] Hij antwoordde: “Dat is het werk van een vijand.” De knechten zeiden tegen hem: “Wilt u dat wij het onkruid weghalen?” [29] Hij antwoordde: “Nee, want dan zouden jullie met het onkruid ook het graan lostrekken. [30] Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst, dan zal ik, wanneer het oogsttijd is, tegen de maaiers zeggen: ‘Haal eerst het onkruid weg, bind het in bundels bij elkaar en verbrand het. Breng dan het graan bijeen in mijn schuur.’”’
  
  Uit: Matteüs 13 (NBV21)
  
  
  [38] Johannes zei tegen Hem: ‘Meester, we hebben iemand gezien die in uw naam demonen uitdreef en we hebben geprobeerd hem dat te beletten omdat hij zich niet bij ons wilde aansluiten.’ [39] Jezus zei: ‘Belet het hem niet. Want iemand die een wonder verricht in mijn naam kan onmogelijk het volgende moment kwaad van Mij spreken. [40] Wie niet tegen ons is, is voor ons. [41] Ik verzeker je: wie jullie een beker water te drinken geeft omdat jullie bij Christus horen, die zal zeker beloond worden.
  
  Uit: Marcus 9 (NBV21)

Telkens opnieuw kwam er verwarring op. Maar lang niet elke handreiking is welkom en soms wordt zelfs een beschermengel de deur gewezen! Een godsdienstleraar vroeger op school wist dit aan ons als kleingelovigen destijds geestig maar daardoor aansprekend uit de doeken te doen door te vertellen dat een bergbeklimmer in nood de Zwitserse reddingshelikopter wegstuurde door te roepen: "lk geef niet aan het Rode Kruis!"


Nu rees in de afgelopen week de vraag: "Welk getuigenis gaat er naar niet-christenen uit, als leden van de kerk elkaar voor de rechter slepen?" Het liet mij niet los, ook omdat met een vonnis meestal één van de strijdende partijen in het ongelijk wordt gesteld - het CGK-synodebestuur? Zover is het nog niet, maar mocht dit inderdaad gebeuren, dan ontsiert zoiets wel degelijk de geclaimde ANBI-status van het kerkgenootschap:

(...)
Tegen het synodebestuur had de rechter gezegd: "Jullie zijn er juist als meerdere vergadering om de plaatselijke kerken te helpen. Die verantwoordelijkheid moet je wel nemen."

(...)

En: is er wel écht stilgestaan bij het onderstaande?

(...)
Het wordt vanzelf anders als er aanmatigend, zomaar over de hoofden heen van alle anderen in de gemeenten, stellingen zijn betrokken waarvan de buitenwacht schande spreekt en die het thuisfront, ook onder opgroeiende kinderen, blijvende verdeeldheid toebrengen.

Dit laatste is helaas wat ik hier vrees.

(...)

Na de eerste zitting in kort geding is het nu bijna zondag. Hoe zal er dan worden gesproken? Ik zou wensen dat het volgende te denken geeft:

Toen liep Saïdjah eenige soldaten tegemoet, die met geveld geweer de laatstlevende opstandelingen in 't vuur dreven van de brandende huizen. Hy omvademde de breede zwaardbajonetten, drukte zich voorwaarts met kracht, en drong nog de soldaten terug met een laatste inspanning toen de gevesten stuitten tegen zyn borst.
 
En weinig tyds later was er te Batavia groot gejubel over de nieuwe overwinning die weer zooveel lauweren had gevoegd by de lauweren van 't nederlandsch-indisch leger. En de Landvoogd schreef naar 't Moederland dat de rust in de Lampongs hersteld was. En de Koning van Nederland, voorgelicht door zyn Staatsdienaren, beloonde wederom zooveel heldenmoed met vele ridderkruisen.
En waarschynlyk stegen er in zondagskerk of bidstond uit de harten der vromen dankgebeden ten-hemel, by 't vernemen dat ‘de Heer der heirscharen’ weer had meegestreden onder de banier van Nederland...

‘Maar God, met zooveel wee begaan,
Nam de offers van dien dag niet aan!'

Uittreksel van: Multatuli. 'Max Havelaar of De koffiveilingen der Nederlandsche Handelmaatschappy'.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Het onderlinge vertrouwen is gebaat met een bewust gekozen dialoog op ooghoogte. Immers, pas dan betalen transparantie en respect zich uit. Desondanks zijn commentaren vaak niet van de lucht. In vervlogen tijden viel het nog te behappen wat een handvol verslaggevers op een dag te vragen of te melden had en viel binnenkomend nieuws te overzien, maar nu ligt wereldwijd zowat iedereen constant onder vuur - van de media! Opeens werd het voor kerken interessant dat het imago werd opgevijzeld, al kreeg de uitdrukking 'niets is wat het lijkt' er zo een dimensie bij...

Volgens Genesis 3 volstond voor Adam en Eva de wind des daags om de stem van God te horen. Anno nu lijkt het soms een vereiste dat wie tot Hem wil komen, eerst zijn of haar goede wil dient te laten blijken door zich te conformeren aan kerkelijke bepalingen van inrichting en bestuur, terwijl ten aanzien van Zijn werk voor het overige bijvoorbeeld een zelfbeeld zou gelden zoals kerkbesturen dat via de media introduceerden. In werkelijkheid echter werd er tussen Hem en de Zijnen op deze wijze juist een wig gedreven. Mocht dat ons allen scheiden van de liefde van God?


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)

[wordt vervolgd]

@all

Eerst graag dít:

• Jezus heeft nog veel meer gedaan: als al zijn daden, een voor een, opgeschreven zouden worden, zou de wereld, denk ik, te klein zijn voor de boeken die dan geschreven moesten worden.
  
  Uit: Johannes 21: 25 (NBV21)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 12:30 uur]

(...)
Volgens Genesis 3 volstond voor Adam en Eva de wind des daags om de stem van God te horen. Anno nu lijkt het soms een vereiste dat wie tot Hem wil komen, eerst zijn of haar goede wil dient te laten blijken door zich te conformeren aan kerkelijke bepalingen van inrichting en bestuur...

(...)

@all

In aansluiting aan het bovenstaande:

• [8] De liefde zal nooit vergaan. Profetieën zullen verdwijnen, klanktaal zal verstommen, kennis verloren gaan – [9] want ons kennen schiet tekort en ons profeteren is beperkt.
  
  Uit: 1 Korintiërs 13 (NBV21)

• Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want de eerste hemel en de eerste aarde zijn voorbij, en de zee is er niet meer.
  
  Uit: Openbaring 21: 1 (NBV21)

Als wij alleen al dít in aanmerking nemen; hoe verstandig is het dan om, juist in deze samenhang, paal en perk te stellen aan het onderstaande:

• [7] Toen kwam er een Samaritaanse vrouw water putten. Jezus zei tegen haar: ‘Geef Mij wat te drinken.’ [8] Zijn leerlingen waren namelijk naar de stad gegaan om eten te kopen. [9] De vrouw antwoordde: ‘Hoe kunt U, als Jood, mij om drinken vragen? Ik ben immers een Samaritaanse!’ (Joden gaan namelijk niet met Samaritanen om.) [10] Jezus zei tegen haar: ‘Als u wist wat God wil geven, en wie het is die u om water vraagt, zou u Hém erom vragen en dan zou Hij u levend water geven.’ [11] ‘Maar heer,’ zei de vrouw, ‘U hebt geen emmer, en de put is diep – waar wilt U dan levend water vandaan halen? [12] U kunt toch niet meer dan Jakob, onze voorvader? Hij heeft ons die put gegeven en er zelf nog uit gedronken, en ook zijn zonen en zijn vee.’ [13] Jezus antwoordde: ‘Iedereen die dit water drinkt zal weer dorst krijgen, [14] maar wie het water drinkt dat Ik hem geef, zal nooit meer dorst krijgen. Het water dat Ik geef, zal in hem een bron worden waaruit water opwelt dat eeuwig leven geeft.’
  
  Uit: Johannes 4 (NBV21)

Zou het nu niet het beste zijn vanuit ons geloof, hoopvol én in liefde -als kinderen van één Vader- samen het volgende voor ogen te houden?

• Petrus en de andere apostelen antwoordden: ‘Men moet God meer gehoorzamen dan mensen. (...)
  
  Uit: Handelingen 5: 29 (NBV21)

Weliswaar kan één zinsnede boekdelen spreken, doch let wel: nadat deze laatste woorden waren uitgesproken, viel er flink wat te incasseren:

• [30] De God van onze voorouders heeft Jezus weer tot leven gewekt, nadat u Hem had vermoord door Hem aan een kruishout te hangen. [31] God heeft Hem een plaats gegeven aan zijn rechterhand, Hem tot leidsman en redder verheven om Israël tot inkeer te brengen en het zijn zonden te vergeven. [32] Daarvan getuigen wij, en daarvan getuigt ook de heilige Geest, die God geschonken heeft aan wie Hem gehoorzamen.’
  
  [33] Toen de leden van het Sanhedrin dit hoorden, ontstaken ze in hevige woede en besloten ze de apostelen ter dood te brengen. [34] Maar toen stond een van hen op, een farizeeër die Gamaliël heette en die als wetsleraar bij het hele volk in aanzien stond. Hij gaf opdracht de apostelen een ogenblik naar buiten te brengen [35] en zei vervolgens: ‘Israëlieten, overweeg nog eens goed wat u van plan bent met deze mensen te doen. [36] Immers, enige tijd geleden wierp Teudas zich op als een man die het volk zou leiden, en ongeveer vierhonderd mensen sloten zich bij hem aan; hij werd gedood, zijn aanhang viel uiteen en verdween in het niets. [37] Na hem was er Judas de Galileeër, die ten tijde van de volkstelling met zijn volgelingen in opstand kwam; ook hij ging ten onder, en al zijn volgelingen werden uiteengedreven. [38] Daarom zeg ik u: houd u afzijdig van deze mensen en laat hen begaan, want als het mensenwerk is wat ze nastreven, zal het op niets uitlopen, [39] maar als het Gods werk is, zult u niets tegen hen kunnen uitrichten, of het zou weleens kunnen blijken dat u tegen God strijdt.’ De leden van het Sanhedrin stemden met hem in [40] en riepen de apostelen weer binnen. Ze lieten hen geselen, bevalen hun de naam van Jezus niet meer te gebruiken en lieten hen vrij.
  
  [41] De apostelen verlieten het Sanhedrin, verheugd dat ze waardig bevonden waren deze vernedering te ondergaan omwille van de naam van Jezus. [42] Ze bleven dagelijks onderricht geven in de tempel of bij iemand thuis en gingen door met het verkondigen van het goede nieuws dat Jezus de messias is.

Ten slotte; onlangs vergeleek ik déze drie teksten even met elkaar:

1. Heb de HEER, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht.
   
   Uit: Deuteronomium 6: 5 (NBV21)
   .
2. [34] Nadat de farizeeën hadden vernomen dat Hij de sadduceeën tot zwijgen had gebracht, kwamen ze bij elkaar. [35] Om Hem op de proef te stellen vroeg een van hen, een wetgeleerde: [36] ‘Meester, wat is het grootste gebod in de wet?’ [37] Hij antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand. [38] Dat is het grootste en eerste gebod.
   
   Uit: Matteüs 22 (NBV21)
   .
3. [28] Een van de schriftgeleerden die naar hen geluisterd had terwijl ze discussieerden, en gemerkt had dat Hij hun correct had geantwoord, kwam dichterbij en vroeg: ‘Wat is van alle geboden het belangrijkste gebod?’ [29] Jezus antwoordde: ‘Het voornaamste is: “Luister, Israël! De Heer, onze God, is de enige Heer; [30] heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw verstand en met heel uw kracht.”
   
   Uit: Marcus 12 (NBV21)

Bij Marcus lichtte er voor mij iets moois op. Het zat hem in één detail. Ik denk dat hij aandachtig kon luisteren. Dan kun je ook veel meedelen!

• Want het koninkrijk van God bestaat niet uit woorden, maar uit kracht.
  
  Uit: 1 Korintiërs 4: 20 (NBV21)

Groet,
TjerkB


N.B.

• [29] Maar ten slotte zult u de HEER, uw God, weer zoeken, en Hem ook vinden, als u Hem met hart en ziel zoekt. [30] Wanneer dit alles u overkomt zult u in uw nood uiteindelijk terugkeren naar de HEER, uw God, en naar Hem luisteren. [31] Want de HEER, uw God, is een liefdevolle God. Hij zal u niet verlaten en u niet in het verderf storten. Wat Hij uw voorouders onder ede heeft beloofd, vergeet Hij niet.
  
  Uit: Deuteronomium 4 (NBV21)

@all

Men zegt wel eens: de geschiedenis herhaalt zich - l’his­toire se répète. Laat het dan de geschiedenis mogen zijn, zo dacht ik, zoals die zich vervult met het bovenstaande...

• Van David, een stil gebed, toen hij voor Saul was gevlucht in een spelonk.
  
  [2] Wees mij genadig, God, wees mij genadig,
  want bij U is mijn leven geborgen.
  In de schaduw van uw vleugels zal ik schuilen,
  tot het doodsgevaar is geweken.
  
  Uit: Psalm 57 (NBV21)

In de Nieuw-Apostolische Kerk kwamen er spijtig genoeg leidinggevenden aan het roer te staan voor wie de hoofdzaak niet meer de hoofdzaak hoefde te zijn: "Weid mijn lammeren. (...) Hoed mijn schapen." In plaats daarvan moest de kerk als instituut met een voor de buitenwacht sektarische signatuur "vanuit het moeras" worden opgestuwd en -tot elke prijs- tot de gevestigde namen gaan behoren, te midden van de concurrente denominaties. Ondertussen echter ging het in Zijn werk niet om deze kerk, maar om de hoofdzaak; dus "gewetensvolle zielzorg"!

Daarom was het bij nader inzien niet verstandig dat velen zich lieten aanpraten dat het erop aankwam trouw te blijven... in de navolging... van geestelijk leiders - die er in feite een verborgen agenda op nahielden. Met slachtoffers die ze daarbij maakten, had niemand enige compassie.

Natuurlijk kan er niets op tegen zijn om de prachtige rode draad bij de heils­ge­schie­de­nis, zoals deze in de Bijbel naar voren komt, aansprekend in een eigentijdse vorm nader voor het voetlicht te brengen, maar dat was bij de nieuw-apostolische catechismus helaas niet de opzet. De opzet daarentegen was: te imponeren met eigenzinnigheden, machtsposities veilig te stellen en zielen daarmee heimelijk een bijgeloof op te dringen. Op die snode plannen rustte vanzelf geen zegen. Toen de kerk half leegliep, sprak de kerkleiding ontwijkend en manipulatief van: secularisatie. Zo raakte menigeen ver van huis en er ontstond verwijdering tussen gelovigen die eerder jarenlang in hun gemeente samen waren opgetrokken:

(...)
Zoals het desijds de geldwisselaars betrof in de tempel, wordt er sindsdien onder kerkleiders, ijdeltuiten als ze zijn, vol trots handel gedreven in ieders intellectuele bezittingen. Ze bewieroken elkaar als hoge vertegenwoordigers van het hemelrijk, doch in werkelijkheid vestigden of handhaven zij in Zijn rijk als keizers brutaal elk een eigen koninkrijk. Ondertussen hebben de bij hun instituties aangesloten leden dat ingebeelde gezag voluit te eerbiedigen, zulks onder het mom van het evangelie van Christus Jezus, doch God heeft geen kerken opgericht, geen ledenregisters ingesteld en in zulke organisaties geen autoriteiten benoemd. Evenmin deelde Hij onder “keizers” nieuwe hemden uit... Verder wordt er in onze westerse samenleving veel te gemakkelijk vergeten dat er heus méér oprechte gelovigen zijn dan alleen maar velen, die zich christenen noemen. God zendt wie Hij zenden wil en Hij zegent wie Hij zegenen wil, wanneer en waar ook. In een diepe put geen bereik meer op een mobieltje - voor Hem is dat geen enkel beletsel. Wát is er nog overgebleven van wat wij voorheen in de gemeenschap dankbaar mochten delen:

• Zijt gij door de levensstormen moe en mat?
  Heeft een golf van zorgen u soms overspat?
  Weet, in de gemeenschap wacht u vreed' en rust,
  wordt g' u van des Vaders liefde weer bewust.
  Tel Gods liefdedaden, denk daaraan:
  door d' Apost'len biedt Hij schatten aan.
  Grijp die gaven, neem ze dankbaar aan.
  Dat geeft kracht de levensstormen te weerstaan.
  
  Bron: Eerste couplet van lied 376, NAK-gezangboek

Wát velen ook inbrachten omwille van waarheid en liefde, recht en gerechtigheid; je werd verpletterd onder de arrogantie van de macht van de "hooggeplaatsten" ...

(...)

Staat er wel iemand bij stil hoeveel energieverspilling en wat voor een vernietiging van menselijk kapitaal op de kerkvloer er wordt aangericht?

Groet,
TjerkB


Bron: Bericht op "di 06 dec 2022, 16:24", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"
Zie ook het bericht op "zo 06 okt 2024, 07:41", in de thread "De nieuw-apostolische 'Gouden Kooi' "

P.S.

• [1] Van Paulus, door Gods wil apostel van Christus Jezus, en van onze broeder Timoteüs. [2] Aan de heiligen in Kolosse, onze gelovige broeders en zusters, die één zijn met Christus. Genade zij u en vrede van God, onze Vader.
  
  Evangelie en verzoening
  [3] In al onze gebeden danken wij God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, voor u, [4] want we hebben over uw geloof in Christus Jezus gehoord en over uw liefde voor alle heiligen; [5] beide komen voort uit de hoop op wat in de hemel voor u klaarligt. Daarover hebt u gehoord toen aan u de waarheid verkondigd werd en het evangelie [6] u bereikte. Overal in de wereld draagt het vrucht en groeit het, ook bij u, vanaf de dag dat u over Gods genade hoorde en de ware betekenis ervan begreep. [7] Onze geliefde medewerker Epafras, die zich als trouw dienaar van Christus voor u inzet, heeft u daarin onderwezen. [8] En hij heeft ons verteld over de liefde die de Geest in u opwekt.
  [9] Daarom bidden wij onophoudelijk voor u, vanaf de dag dat we dat gehoord hebben. We vragen dat u Gods wil ten volle mag leren kennen door de wijsheid en het inzicht die zijn Geest u schenkt. [10] Dan zult u leven zoals het past tegenover de Heer, Hem volkomen welgevallig. U zult vrucht dragen door al het goede dat u doet, uw kennis van God zal groeien [11] en u zult door zijn luisterrijke macht de kracht ontvangen om alles vol te houden en alles te verdragen.
  [12] Breng dus met vreugde dank aan de Vader. Hij stelt u in staat om te delen in de erfenis die alle heiligen wacht in het licht. [13] Hij heeft ons gered uit de macht van de duisternis en ons overgebracht naar het rijk van zijn geliefde Zoon, [14] die ons de verlossing heeft gebracht, de vergeving van onze zonden.
  
  Uit: Kolossenzen 1 (NBV21)

[TjerkB]

1. [1] Van Paulus en Timoteüs, dienaren van Christus Jezus. Aan alle heiligen in Filippi, die één zijn met Christus Jezus, en aan de leiders en dienaren van de gemeente. [2] Genade zij u en vrede van God, onze Vader, en van de Heer Jezus Christus.
   [3] Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, [4] telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde, [5] omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie. [6] Ik ben ervan overtuigd dat Hij die dit goede werk bij u begonnen is, het ook zal voortzetten tot het voltooid is op de dag van Christus Jezus.
   
   Uit: Filippenzen 1 (NBV21)
   .
2. [1] Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zoveel hartelijk medeleven, [2] maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. [3] Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle nederigheid de ander belangrijker dan uzelf. [4] Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. [5] Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.
   
   Uit: Filippenzen 2 (NBV21)

@all

Hoewel mijn vorige bericht misschien nog tot nadenken stemt, wil ik aan wat ik kenbaar maakte nu tóch nog enkele gedachten toevoegen. Niet alleen de afgelopen periode opnieuw, door wat er speelt bij de Christelijke Gereformeerde Kerken in ons land, doch vooral door wat ikzelf door de jaren heen heb beleefd in mijn eigen leven en in mijn eigen geloof, weet ik dat het allerminst vanzelfsprekend is als alles voor de wind gaat.

Wat er hierboven staat in Filippenzen 1 vanaf vers 3 heeft altijd grote indruk op mij gemaakt: "Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, [4] telkens wanneer ik voor u allen bid." Wat ben je dán enorm bevoorrecht én gezegend, besefte ik elke keer opnieuw wanneer ik dit hoorde of las. En ondertussen werd er onverminderd vastberaden voor je gebeden. Maakte ook ík maar deel uit van zo'n gemeente! Hoe kon ik daar mijn best voor doen? Niets wilde ik liever. (...) Het pakte heel anders uit. Een soort van woestijntocht diende zich aan! Ik heb daarover hier al veel verteld. Zo kende de internationale nieuw-apostolische kerkleiding géén genade voor zielen die uit gewetensnood afstand namen van een valse profetie.

De reden ervan dat ik nu ook het begin van hoofdstuk 2 aanhaalde, is, dat er bij Paulus (en Timoteüs) duidelijk nog een specifieke wens leefde, namelijk: "maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. [3] Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle nederigheid de ander belangrijker dan uzelf." Hierna besluit hij met: "Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had." Als het onder barre omstandigheden aan veel ontbreekt, zou je dan geen waarde hechten aan déze gezindheid?

Het lijkt dus fijn om een geloofsgemeenschap te hebben waar je deel van uitmaakt, die ergens ook een emotionele thuisbasis kan zijn en waarin je vooruitkomt in je geloof. Echter, vooruitkomen is níet hetzelfde als achterop raken want in mijn situatie raakte ik achterop én uit mijn kracht. Het werd een dwaalspoor. Geknecht binnen een denksysteem zagen gelovigen zich geconfronteerd met machtspolitiek, onder kilkoude blikken. Maar God! wil ons in het rechte spoor leiden (vgl. Ps. 25: 9) en Híj geeft de kracht... om alles vol te houden en alles te verdragen (vgl. Kol. 1: 11).

Zefyr attendeerde op het kerkrecht dat haar betekenis -geruststellend- ontleent aan het Concilie van Jeruzalem, beschreven in Handelingen 15, met destijds als uitkomst:

• In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is (Handelingen 15: 28)

Ik denk wij hier voorlopig wel mee vooruit kunnen! Immers, wat willen wij de hemel in meenemen? Toch niet de aangeprate ballast van derden?

Groet,
TjerkB