NAK-Metterdaad

[TjerkB]

@all

Hoewel ik bij de uitgangsgedachte...

• 
  
  Bron: "Mutig vorwärts- Mitgliederversammlung des Sozial- und Bildungswerkes in NRW", Premium-Artikel d.d. 24-06-2012 bij Glaubenskultur-Magazine

... mijn twijfels houd (zie ook mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Zo 24 Jun 2012, 19:01" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"), is het dan nu zover bij het "Neuapostolischen Sozial- und Bildungswerk (SBW) sowie NAK-karitativ":

"Kooperation des Großprojekts Beratung und Bildungsförderung startet!"

Via de desbetreffende "website kan er een speciale flyer over dit project worden gedownload. Ter verbreiding van het goede nieuws over de voorgenomen goede werken werd uiteraard ook aangeklopt bij "UF-Online".

Ik hoop dat aanstonds de privacy van de deelnemers voldoende zal zijn gewaarborgd want ongetwijfeld zal men bij de Nieuw-Apostolische Kerk staan te popelen om met de behaalde resultaten goede sier te maken. Ik vind het storend dat -voor publiciteitsdoeleinden (?)- tevens de verblijfslocatie wordt vermeld. Nu al begint het daardoor te lijken op een soort van Big Brother-gebeuren. Kwetsbare ouders én kinderen verdienen beter!

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Het is maar dat wij allen het weten... Stamapostel Jean-Luc Schneider: "Wissen Sie: wir sind keine reiche Kirche... "

1. 
2. 
3. 
4. 
5. 
6. 
7. 
8. 
9. 
10. 
11. 
12. 
13. 
14. 
15. 
16. 
17. 

Dus, wie voortaan een prachtig talent blijkt te bezitten om een succesvol ondernemer te worden (vgl. 3), kan, net als broeder Ronald Rohn, zelf het gelag betalen.

Groet,
TjerkB

[Levi]

@Tjerk,

Je zou deze beelden eens moeten tonen aan een Psycho-analist, die op basis van mimiek oordeelt of men liegt of bedriegt.
Ik weet het al.

Groet,
Levi

[Levi]

@ll

Het interview is, kwa diepgang, niet meer dan het vragen naar de bekende weg.
Geen kritische vragen, maar slechts ruimte voor inkoppertjes.
Het suggereert een aimabele SA die zeer humaan en begaan is.
Maar achter de schermen wordt aan de hendels getrokken.

Groet,
Levi

[Jabob65]

Uit de Pastorale Regel van de heilige paus Gregorius de Grote (†604)

De last van het leiding geven.

Leiding geven is een zware last. Dat hebben wij willen aantonen, opdat wie er niet toe bekwaam is, zich niet vermetel met geestelijke leiding inlaat, want door zijn begeerte naar een hogere functie wordt hij een leidsman naar het verderf. Vandaar dan ook het vaderlijk verbod van de apostel Jakobus die zegt: ‘Broeders, laat niet zovelen onder u leiders zijn’ (Jak. 3, 1). De Middelaar tussen God en de mensen heeft hierom zelf geweigerd op aarde een koningstitel te aanvaarden, Hij die zelfs de geesten hierboven overtreft in wijsheid en vernuft, en die van eeuwigheid regeert in de hemel. Er staat immers geschreven: ‘Daar Jezus begreep dat zij zich van Hem meester wilden maken om Hem mee te voeren en tot koning uit te roepen, trok Hij zich weer in het gebergte terug, geheel alleen’ (Joh. 6, 15).

Want wie zou er bekwaam geweest zijn even foutloos over de mensen te regeren als Hij die kon heersen over zijn eigen schepselen? Maar Hij was mens geworden, niet alleen om de mensheid door zijn lijden te verlossen, maar ook om door zijn levenswijze te onderrichten en zichzelf als voorbeeld te stellen voor zijn volgelingen. Daarom weigerde Hij het koningschap, maar ging Hij vrijwillig de kruisboom tegemoet. De aangeboden heersersroem ontweek Hij, de folteringen van een schandelijke dood zocht Hij op. Dit om aan zijn ledematen te leren het gevlei van de wereld te ontlopen, haar dreigementen niet te vrezen, ter wille van de waarheid de tegenspoed lief te hebben, de voorspoed te schuwen en af te wijzen. Want voorspoed bezoedelt het hart door verwaandheid, terwijl tegenspoed het door pijnen loutert.

Door voorspoed komt de geest tot zelfverheffing; door tegenspoed daarentegen komt hij, zelfs als hij ooit aan zelfverheffing heeft gedaan, tot zelfvernedering. Door voorspoed vergeet de mens zichzelf, door tegenspoed komt hij weer tot zichzelf, ook tegen zijn zin en noodgedwongen. Door voorspoed gaan dikwijls de vroegere goede daden verloren, door tegenspoed echter worden zelfs de zonden van een lange levenstijd uitgewist.

Meestal immers wordt in de leerschool van de tegenspoed ons hart door tucht in toom gehouden. Als iemand tot de hoge top van het bestuur is doorgedrongen, vervalt het ongemerkt tot verwaandheid, verwend als hij is door eerbetoon. Zo ging het met Saul, die eerst in het besef van eigen onwaardigheid voor het koningschap op de vlucht ging. Maar toen hij eenmaal de teugels van het bestuur in handen had, werd hij verwaand. Hij werd namelijk dol op publieke verering door het volk, en door zijn weigering om in het openbaar te worden berispt, brak hij zelfs met de man die hem tot koning had gezalfd. Zo ging het met David, die voor de ogen van zijn Schepper in bijna al zijn daden welgevallig was. Maar toen hij eenmaal geen last van verdrukking meer kende, verviel hij in ziekelijke verwaandheid. Vroeger immers had hij niet eens zijn vervolger willen doden, toen die in zijn macht gevallen was; later echter liet hij zelfs een toegewijd medestrijder uit de weg ruimen, tot rampspoed van zijn leger in volle oorlogsinspanning. Die misdaad had hem zeker ver uitgesloten van het getal der uitverkorenen, als niet opnieuw de gesels van de tegenspoed voor hem de vergeving hadden bewerkt.

[Certina]

''heilige Paus'' als ik die onzin al lees........

[TjerkB]

Uit de Pastorale Regel van [...] paus Gregorius de Grote (†604)

• De last van het leiding geven.
  Leiding geven is een zware last. Dat hebben wij willen aantonen, opdat wie er niet toe bekwaam is, zich niet vermetel met geestelijke leiding inlaat, want door zijn begeerte naar een hogere functie wordt hij een leidsman naar het verderf.
  
  (...)
  Want voorspoed bezoedelt het hart door verwaandheid, terwijl tegenspoed het door pijnen loutert.
  
  (...)
  Als iemand tot de hoge top van het bestuur is doorgedrongen, vervalt het ongemerkt tot verwaandheid, verwend als hij is door eerbetoon.
  
  (...)

@Jabob65
@all

Een opmerkelijk herderlijk schrijven - met terugwerkende kracht dank hiervoor! En hoe veelzeggend is toch het onderliggende Bijbelhoofdstuk:

• [1] Broeders en zusters, u moet niet allemaal leraar willen zijn. U weet dat ons leraren een strenger oordeel te wachten staat. [2] En hoe vaak struikelen we niet allemaal!
  
  (...)
  [13] Wie van u kan wijs en verstandig genoemd worden? Laat hij het daadwerkelijk bewijzen door een onberispelijk leven en door wijze zachtmoedigheid.[14] Maar als u zich laat beheersen door bittere jaloezie of egoïsme, kunt u beter niet zo hoog van de toren blazen; u zou de waarheid geweld aandoen. [15] Dat soort wijsheid komt niet van boven; ze is aards, ongeestelijk, demonisch. [16] Waar jaloezie en egoïsme heersen, vieren wanorde en allerlei kwaad hoogtij. [17] De wijsheid van boven daarentegen is vóór alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand; ze is vol ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort, ze is onpartijdig en oprecht. [18] Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort voor hen die vrede stichten.
  
  Uit: Jakobus 3 (NBV21)

Hierdoor dacht ik terug aan stamapostel Hans Urwyler (die door zijn bescheidenheid voor mij altijd een echte leraar zal blijven). Hij merkte op:

(...)
... want het is mij bijvoorbeeld altijd bijgebleven dat stamapostel Hans Urwyler, toen hij eens voorging in een dienst in Parijs, alvorens het "Textwort" voor te lezen, vertelde, nadat in de Bijbel zijn oog daarop viel, dat hij biddend had gevraagd: "Vater, lass mich in dieses Wort hineinblicken." Hiermee was de heiliging van die zondag al aangevangen! Dat baande de weg en zulks blijft ook niet onopgemerkt. Ik vond het ontzettend fijn om dat via een dienstverslag achteraf nog aan de weet te komen. Spreekt zoiets geen boekdelen? Het ontzag voor God en liefde voor de Zijnen!

Wat ik wil zeggen, is: na stamapostel Urwyler verschenen er in mijn beleving alsmaar méér bulldozerende veldmaarschalken op het toneel, die ongegeneerd de vrije hand namen om voor zichzelf orde op zaken te stellen. De kroon op hun werk was dat nu iedereen ziet wie er de baas is.

Het valt niet mee om je daardoorheen een weg te banen en ondertussen... duizenden te zien vallen. Vallen is niet erg, als je weer kunt opstaan!

(...)


Uit: Bericht op "za 28 okt 2023, 22:20", in de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«"

"Hineinblickend" in wat er naar voren komt in Jakobus 3, las ik wat -in combinatie met de voorafgaande theorie- de praktijk (!) kan meebrengen:

• [1] Als Gods medewerkers sporen wij u dan ook aan: laat de goedheid die Hij u bewijst niet tevergeefs zijn. [2] God zegt: ‘Wanneer de tijd daarvoor gekomen is, luister Ik naar je, op de dag van de redding help Ik je.’ Nu is de tijd daarvoor gekomen, nu is de dag van de redding. [3] Om onze verkondiging niet te schaden geven wij niemand ook maar enige aanstoot. [4] Als dienaren van God bevelen wij onszelf juist aan door altijd in alles te volharden: in tegenspoed, nood en ellende, [5] onder lijfstraffen, in gevangenschap en onder volkswoede, onder zware inspanningen, slaapgebrek en honger, [6] door oprechtheid en kennis, door geduld en vriendelijkheid, door de gaven van de heilige Geest en ongeveinsde liefde, [7] door de verkondiging van de waarheid en de kracht van God. We vallen aan en verdedigen ons met de wapens van de gerechtigheid, [8] we worden geëerd en gesmaad, belasterd en geprezen. We worden bedriegers genoemd maar spreken de waarheid, [9] we zijn vreemdelingen maar toch bij iedereen bekend, we sterven maar toch leven we, we worden gestraft maar niet aan de dood prijsgegeven, [10] we hebben verdriet maar toch zijn we altijd verheugd, we zijn arm maar toch maken we velen rijk, we bezitten niets maar toch hebben we alles.
  
  Uit: 2 Korintiërs 6 (NBV21)

Zou het niet het beste zijn juist hiervan werk te willen maken en waar nodig elkaars armen erbij te ondersteunen? - want ik heb dat váák gemist:

(...)
Ook voor mij tekenden zich in "de gemeenschap" onbarmhartige scheidslijnen af tussen een kennelijk hoog­ste, mid­del­ste en laag­ste eche­lon. Onverbiddelijke hiërarchische structuren in de bestuurlijke organisatie maakten duistere praktijken mogelijk en camoufleerden deze vervolgens.

Terwijl de gemeenteleden werden geacht hun "zegenaars" omwille van hun "hoogheilige taken en opdracht" op "handen des gebeds" te dragen, kon het gebeuren dat degenen die daarbij voor zichzelf gevaarlijk "een onbegrensd vertrouwen" claimden, zich schaamteloos vergaloppeerden.

Het zal niemand verbazen dat je je dan later van veel lariekoek moet bedienen om zo'n hele causaliteit omzichtig tot een abstractie te verheffen.

Onverhoopt heb ik daarvan zó veel te zien gekregen, dat ik doorzag waarom menigeen buiten "de gemeenschap" beter af was dan er middenin.

(...)


Uit: Bericht op "ma 02 dec 2024, 12:42", in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Mijn vorige bericht eindigde híermee:

... ik doorzag waarom menigeen buiten "de gemeenschap" beter af was dan er middenin.

Een eerste gedachte vanuit "de gemeenschap" kan nu zijn: was maar gewoon "trouw" gebleven - in plaats van uitgebreid te gaan zit­ten knie­zen!


Tóch zou ik willen vragen nog het volgende in aanmerking te nemen:

• En als iemand je dwingt één mijl met hem mee te gaan, loop er dan twee met hem op.
  
  Uit: Matteüs 5: 41 (NBV21)

Wat namelijk al heel lang, ook in het buitenland, de vele geleverde commentaren betreft; die waren vaak wel indringend, maar niet: dwingend.

Vrij vertaald: hoe komt het dan dat maar zelden iemand inhoudelijk antwoordt en "verantwoordelijken" ...niet voor com­men­taar be­reik­baar zijn? Of béter gezegd: is het niet bedroevend dat als "officials" het woord nemen er aandachtiger wordt geluisterd dan wanneer anderen iets zeggen?

Terugdenkend aan wat voor mij op het laatst de nieuw-apostolische geloofspraktijk nog inhield, kom ik spijtig genoeg alleen maar telkens weer uit bij het Geestdodende eenrichtingsverkeer in de communicatie. Hooguit werd er een doodenkele keer nog wel gehoord, maar niet: geluisterd. Wie een brandende vraag had, pijn! of wat ook, moest weten dat al onze noden bij God bekend zijn en dat Hij "een verhoorder der gebeden" is. Nooit ofte nimmer kon er aanleiding bestaan -ik spoel de hele film nu maar even razendsnel door- "das Führerprinzip" onder de loep te nemen.

Tóch vestigde dus óók paus Gregorius de Grote (†604) er zélf de aandacht op dat er bij leiding geven enkele risico's om de hoek komen kijken! Verantwoordelijken kunnen zich verliezen in: verwaandheid.

Je kunt wel de stelling betrekken "God heeft mij in deze functie aangesteld, dus daar zullen de on­ge­lo­vi­ge Frie­zen zich bij moeten neerleggen", maar is dat wel écht de manier om de wijsheid in pacht te hebben gekregen? Hoe gemakkelijk kunnen we soms ook ergens al over heen lezen! Lees daarom eens in alle rust en... zin voor zin -nogmaals- het volgende:

• Broeders en zusters, u moet niet allemaal leraar willen zijn. U weet dat ons leraren een strenger oordeel te wachten staat.
  
  En hoe vaak struikelen we niet allemaal!
  
  (...)
  
  Wie van u kan wijs en verstandig genoemd worden? Laat hij het daadwerkelijk bewijzen door een onberispelijk leven en door wijze zachtmoedigheid.
  
  Maar als u zich laat beheersen door bittere jaloezie of egoïsme, kunt u beter niet zo hoog van de toren blazen; u zou de waarheid geweld aandoen.
  
  Dat soort wijsheid komt niet van boven; ze is aards, ongeestelijk, demonisch.
  
  Waar jaloezie en egoïsme heersen, vieren wanorde en allerlei kwaad hoogtij.
  
  De wijsheid van boven daarentegen is vóór alles zuiver, en verder vredelievend, mild en meegaand; ze is vol ontferming en brengt niets dan goede vruchten voort, ze is onpartijdig en oprecht.
  
  Waar in vrede wordt gezaaid, brengt gerechtigheid haar vruchten voort voor hen die vrede stichten.

En ook -nogmaals- dít:

• Als Gods medewerkers sporen wij u dan ook aan: laat de goedheid die Hij u bewijst niet tevergeefs zijn.
  
  God zegt: ‘Wanneer de tijd daarvoor gekomen is, luister Ik naar je, op de dag van de redding help Ik je.’ Nu is de tijd daarvoor gekomen, nu is de dag van de redding.
  
  Om onze verkondiging niet te schaden geven wij niemand ook maar enige aanstoot.
  
  Als dienaren van God bevelen wij onszelf juist aan door altijd in alles te volharden: in tegenspoed, nood en ellende,
  
  onder lijfstraffen, in gevangenschap en onder volkswoede, onder zware inspanningen, slaapgebrek en honger,
  
  door oprechtheid en kennis, door geduld en vriendelijkheid, door de gaven van de heilige Geest en ongeveinsde liefde,
  
  door de verkondiging van de waarheid en de kracht van God. We vallen aan en verdedigen ons met de wapens van de gerechtigheid,
  
  we worden geëerd en gesmaad, belasterd en geprezen. We worden bedriegers genoemd maar spreken de waarheid,
  
  we zijn vreemdelingen maar toch bij iedereen bekend, we sterven maar toch leven we, we worden gestraft maar niet aan de dood prijsgegeven,
  
  we hebben verdriet maar toch zijn we altijd verheugd, we zijn arm maar toch maken we velen rijk, we bezitten niets maar toch hebben we alles.

Kan het niet juist nú (!) werkelijk het beste zijn om pas weer over te gaan tot de orde van een dag wanneer de hoofdaak weer de hoofdzaak is?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Terugdenkend aan wat voor mij op het laatst de nieuw-apostolische geloofspraktijk nog inhield, kom ik spijtig genoeg alleen maar telkens weer uit bij het Geestdodende eenrichtingsverkeer in de communicatie. Hooguit werd er een doodenkele keer nog wel gehoord, maar niet: geluisterd. Wie een brandende vraag had, pijn! of wat ook, moest weten dat al onze noden bij God bekend zijn en dat Hij "een verhoorder der gebeden" is.

(...)

@all

Het kwam best wel eens voor dat er zo'n ronduit beklemmende vraag bij mij opkwam. Alsof er een motie van treurnis moest worden afgewend; zó werd er doorgaans gereageerd. Inhoudelijk steevast dus: níet. Stel echter dat er in een schoolklas één leerling is, één (!) die het antwoord op een eerder al gestelde vraag, om welke reden ook, schijnbaar... níet heeft meegekregen; mag die, voor straf of zo, de vinger dan níet opsteken?

Wel daarentegen was het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ...blijkbaar de bedoeling dat íeder voor zoete koek echt álles slikte:

(...)
Nooit ofte nimmer kon er aanleiding bestaan -ik spoel de hele film nu maar even razendsnel door- "das Führerprinzip" onder de loep te nemen.

(...)

24/7 was het de gewoonste zaak van de wereld als wij "in stilheid en vertrouwen" leergierig waren, opofferingsgezind, gehoorzaam; de minsten.


En stel; je hebt dat al héél lang constant zo geprobeerd, maar toch wil je één keer, één keer (!) wel even iets snappen want: er zit je wat dwars...

Néé, precies dát had ook níemand mogen wagen want weet je wat jíj - ja jíj, brutale vlegel; wéét je wat jíj bent?: je bent een ongelovige thomas!


Voor wie dit overkwam, bleef er één weg over om te gaan, de onderste weg. De aangewezen weg. Een eigen weg. Ver weg en tegelijk: Zíjn weg.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 10-12-2024, 09:30 uur]


@all

De kern van de passage die ik onlangs aanhaalde uit de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«" blíjft voor mij het volgende:

(...)

(...)
Het ontzag voor God en liefde voor de Zijnen!

Wat ik wil zeggen, is: na stamapostel Urwyler verschenen er in mijn beleving alsmaar méér bulldozerende veldmaarschalken op het toneel, die ongegeneerd de vrije hand namen om voor zichzelf orde op zaken te stellen.

(...)


Uit: Bericht op "za 28 okt 2023, 22:20", in de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«"

(...)

In de nieuw-apostolische geloofspraktijk die hier tegenover kwam te staan, ontbrak het helaas aan dit ontzag voor God en liefde voor de Zijnen.

Om dat niet in het vage te laten, terwijl het voor mij heel belangrijk was om elkaar nog enigszins te begrijpen, vertelde ik wat ikzelf meemaakte. Zie bijvoorbeeld déze ene webpagina: https://samenapostolisch.nl/phpbb3/view ... 3&start=30. De kerkleiding zag de relevantie er niet van in.

Desondanks had men al in 2001 aanleiding gezien om via de "Leidraad Dienen en leiding geven" juist ook het onderstaande kenbaar te maken...

Onze kerkelijke autoriteit wordt uitgeoefend in liefde, gerechtigheid en een voorbeeldig gedrag.

Uiteindelijk bleef het dus bij: NAK-metterwoord.

Groet,
TjerkB