Redactie schreef:(...)
Hoe nu verder? In ons bericht van
"vr 25 nov 2011, 11:38" werd het dilemma geschetst van de onverwachte confrontatie, zij het in het theoretische "platte vlak", van een nieuw-apostolische jongere met kritische geluiden uit de samenleving na een presentatie op school over het "werk Gods". Mijn persoonlijke gedachte hierbij was overigens: zo'n voorval staat in feite werkelijk te gebeuren en daar heeft dan ieder het dus maar gewoon... op aan laten komen. Waarom echter zo onverantwoordelijk, zo quasi-ongeïnteresseerd; zo ijskoud afstandelijk, geen blijk gevend van enige zorgzaamheid jegens jonge mensen met hun goudeerlijke enthousiasme?
Zó naïef!? Nú al staan er door publicaties van het Ministerie van Veiligheid en Justitie immers vonnissen op het Internet, waarin de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland er "niet al te best" van afkomt.
Terwijl wij misschien geneigd zijn om argeloos alleen maar te denken dat het ons bekend voorkomt indien het in de prediking handelt over
"lauw - in plaats van warm of koud" (vgl. Openb. 3: 16), gáát het dan vanzelf ondertussen wél ergens over! Ons geloof ís toch een
levend (!) geloof? Of: wás dat het?! In elk geval is het inmiddels een vaststaand feit dat de nieuw-apostolische kerkleiding van níets wil weten, als het gaat om enige verantwoordelijkheid voor tekortkomingen op het zakelijke vlak, op het vlak van zielzorg, of op welk ander vlak dan ook, ernstiger dan wat menselijkerwijs een ieder, die naar beste weten en kunnen handelt, wellicht te verwijten valt. Heus,
er valt met betrokkenen in redelijkheid níet te praten! Zie mijn bericht door op
"vr 21 jan 2011, 17:39" in de thread "overspannen eindtijdverwachting in de NAK herleeft".
Vorige week heeft Bauke Moesker in dit verband nog eens telefonisch contact gezocht met enkele "hoofdrolspelers". Onderhand tegen beter weten in, zou onze eerste gedachte kunnen zijn! Nee, de meeste beslagen waren er nu af, aldus de desbetreffende "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", betrokkene wonderwel welwillend te woord staande, zij het in de mechanische robotmodus. Wie in zo'n kennelijke staat een naaste (!) bejegent, richt
psychisch letsel aan. Dan presteer je het, als vermeende "Godsgezant" zijnde, om iemand die al jarenlang op geen enkele terechte vraag een serieus inhoudelijk antwoord krijgt; om diegene brutaal een rad voor ogen te draaien!! Alsof óók dát er nog wel bij kan! (...) Men zal achteraf wel met de verklaring komen dat de vraag niet was gesteld vanuit de juiste "hartensgezindheid", met de juiste aanbieding, met juiste toonzetting, enzovoort. Dan bijt je als "zegenaar" gewoon (!?) van je af, want immers, óók stamapostel Leber vindt dat een discussie altijd "sachlich" moet blijven. Ontdaan van menselijke emoties. In werkelijkheid is zo iemand zelf waarschijnlijk bang voor diens eigen weggestopte emoties (!), bang om de controle en daarmee aanzien te verliezen; doodsbenauwd om uit "de mechanische robotmodus" te geraken.
Hoe naïef is trouwens "
Zó naïef!?", en is dit niet iets wat wij ons allen aan mogen (c.q. moeten) trekken? Wie van kindsbeen af niet beter weet dan dat het allemaal
lieve "ooms en tantes" zijn "in de dienst", zal het er héél moeilijk mee krijgen als men later middenin "de gemeenschap" het weerloze slachtoffer (!) wordt van zinloos geestelijk geweld! De gevolgen daarvan zijn één op één te vergelijken met de ernstige gevolgen van kindermishandeling in een vertrouwde omgeving. Bovendien is het bekend dat zulk geweld soms eerst nog járen kan aanhouden, voordat een kind eraan ontsnapt - en niet zelden is het dan ook nog een "toevallige" omstandigheid waardoor dit opeens gebeurt. Is dan meteen ook de hechting tussen een kind en zijn of haar gewelddadige omgeving voorbij? Natuurlijk niet! De ontreddering begint pas!! (...) Nu terug naar de nieuw-apostolische kerkleiding. Wat zijn dat feitelijk voor lieve mensen?! Godsgezanten, zegenaars, Boden van Jezus Christus, hogere verantwoordelijke leidinggevenden, dienaren, priesters, herders en leraren, kerkelijke ambtsdragers, broeders met een geestelijke bediening of, zoals Herr Dr. Wilhelm Leber zich laat noemen: "Oberhirte, geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen, Kirchenpräsident und Stammapostel"? O ja?
Voordat men zo ver is dat er afstand kan worden genomen tot omstandigheden, waarvoor er nu eenmaal een gezonde afstand nodig is om die enigszins neutraal te kunnen bekijken, kan er wel eens
méér tijd voorbijgaan
dan ondertussen
een slachtoffer het kan velen!
- En de HEERE zeide tot Kaïn: Waar is Habel, uw broeder? En hij zeide: Ik weet het niet; ben ik mijns broeders hoeder?
Bron: Genesis 4: 9 (SV-J). Zie ook de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
Nee, vinden de dienende broeders in de Nieuw-Apostolische Kerk eensgezind; "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" geldt thans "ieder voor zich en God voor ons allen", want onze apostelen die, zoals bekend, als enigen de Bijbel kunnen uitleggen, gaan ons hier dienovereenkomstig in voor. En wij "folgen" ze "bis zuletzt" daarin "nach". (...) Waarvan akte en aldus gesproken, staande in de geloofsgehoorzaamheid, op de automatische piloot en in de mechanische robotmodus.
Hoe nú verder?! Kún je op zo'n manier überhaupt nog wel verder?
(...)
Uit: Bericht op het forum van Bauke Moesker op "
Zo 27 Nov 2011, 14:49" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"