"Der Fall Rohn"

[TjerkB]

(...)
Mijn persoonlijke insteek is altijd geweest om de rookgordijnen, waarvan de nieuw-apostolische kerkleiding een dagtaak heeft gemaakt om die te leggen, te laten optrekken. De rookgordijnen waardoor de lichtgelovigen onder de aangesloten leden door de bomen het bos niet meer zien, bestaan namelijk uit gebakken lucht. Dat is de essentie van de verwarring die de gemoederen beheerst. Men is vernuftig misleid, maar de hele materie moet wel in de juiste proporties worden gezien.

(...)


Uit: Bericht op "Do 26 Nov 2015, 15:32"

@all

Rookgordijnen inderdaad. De kern van de zaak is namelijk dat de nieuw-apostolische kerkleiding innerlijk verdeeld is. In feite bevindt de kerk zich al jarenlang in de greep van een identiteitscrisis. Is zij namelijk hét werk van God en zal iedereen dat onder ogen moeten leren zien? Is de stamapostel de door God zelf verkozen leidsman naar wie de algehele christenheid zich zou dienen te richten? Is hij werkelijk als de eerste knecht van God op aarde in de positie om kennis en inzicht te verschaffen in Zijn verborgenheden? (...) Jazeker, vinden de meesten. Het mag in alle bescheidenheid best een tandje minder met zulke torenhoge pretenties, willen velen wel toegeven. Enkelen vinden ook dát nog altijd te aanmatigend, maar ze beseffen maar al te goed dat dit amper hardop kan worden uitgesproken. Voor wie dat desondanks wél doet, zijn in deze kerk de kansen in de regel snel verkeken. Zie Gerrit Sepers. Daarom "dienaren": wees loyaal en loop niet voor de troepen uit...

Vertaald naar Bijbelse begrippen...

• [22] Toen bracht men een blinde bij hem die bezeten was en niet kon spreken, en hij genas hem, zodat hij weer kon spreken en zien. [23] Alle omstanders stonden versteld en zeiden: ‘Zou híj de Zoon van David zijn?’ [24] Maar de farizeeën die dit hoorden, zeiden tegen elkaar: ‘Hij kan die demonen alleen maar uitdrijven dankzij Beëlzebul, de vorst der demonen.’ [25] Jezus wist wat ze dachten en zei tegen hen: ‘Elk koninkrijk dat innerlijk verdeeld is wordt verwoest, en geen enkele stad of gemeenschap die innerlijk verdeeld is zal standhouden. [26] Als Satan Satan uitdrijft, keert hij zich tegen zichzelf. Hoe kan zijn koninkrijk dan standhouden?
  
  Uit: Matteüs 25 (NBV)

Tegen die achtergrond, waar bestuurders naar buiten toe natuurlijk geen blijk van willen geven, is het aan diezelfde bestuurders om dagelijks op alle denkbare terreinen leiding te geven aan de organisatie. Volgens de statuten zijn betrokkenen immers van alle markten thuis. Maar daar klemt nu juist de schoen! Bestuurder in deze kerk word je niet op grond van vakbekwaamheid doch dankzij bewezen gezagsgetrouwheid. Dan is het slechts een kwestie van tijd dat sommigen dit opbreekt.

Een beter uitgangspunt was dan ook geweest: Romeinen 12. Vele malen beter zelfs... Zie onder:

• Leef volgens de wil van God
  [1] Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. [2] U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.
  
  [3] Met een beroep op de genade die mij geschonken is, zeg ik u allen dat u zichzelf niet hoger moet aanslaan dan u kunt verantwoorden, maar verstandig over uzelf moet denken. Denk overeenkomstig het geloof, dat is de maatstaf die God u heeft gegeven. [4] Zoals ons ene lichaam vele delen heeft en die delen niet allemaal dezelfde functie hebben, [5] zo zijn we samen één lichaam in Christus en zijn we, ieder apart, elkaars lichaamsdelen. [6] We hebben verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is. Wie de gave heeft te profeteren, moet die in overeenstemming met het geloof gebruiken. [7] Wie de gave heeft bijstand te verlenen, moet bijstand verlenen. Wie de gave heeft te onderwijzen, moet onderwijzen. [8] Wie de gave heeft te troosten, moet troosten. Wie iets weggeeft, moet dat zonder bijbedoeling doen. Wie leiding geeft, moet dat doen met volle inzet. Wie barmhartig voor een ander is, moet daarin blijmoedig zijn.
  
  [9] Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. [10] Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. [11] Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer. [12] Wees verheugd door de hoop die u hebt, wees standvastig wanneer u tegenspoed ondervindt, en bid onophoudelijk. [13] Bekommer u om de noden van de heiligen en wees gastvrij. [14] Zegen uw vervolgers; zegen hen, vervloek hen niet. [15] Wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft. [16] Wees eensgezind; wees niet hoogmoedig, maar zet uzelf aan tot bescheidenheid. Ga niet af op uw eigen inzicht. [17] Vergeld geen kwaad met kwaad, maar probeer voor alle mensen het goede te doen. [18] Stel, voor zover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven. [19] Neem geen wraak, geliefde broeders en zusters, maar laat God uw wreker zijn, want er staat geschreven dat de Heer zegt: ‘Het is aan mij om wraak te nemen, ik zal vergelden.’ [20] Maar ‘als uw vijand honger heeft, geef hem dan te eten, als hij dorst heeft, geef hem dan te drinken. Dan stapelt u gloeiende kolen op zijn hoofd’. [21] Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede.
  
  
  Bron: Romeinen 12 (NBV)

Bewust citeerde ik hierboven het hele hoofdstuk want zo simpel kan het zijn. Wat in de Nieuw-Apostolische Kerk de onderlinge verhoudingen het meest onnodig frustreert is spijtig genoeg de eigenzinnigheid van "hoge(re)" "dienaren" en het getover met in "goddelijke ponden" uitgedrukte extra aan hunzelf voorbehouden zegenende kwaliteiten. Naar het evangelie van Jezus Christus bestaan er in het werk van God helemaal geen "hoge(re)" "dienaren", alleen gelijkgerechtigde naasten. God zegent (door) wie Hijzelf wil zegenen. Evenmin bestaat er in Zijn werk een "zegenskanaal", zoals dat in de Nieuw-Apostolische Kerk te verstaan wordt gegeven, via de "ambtsladder", van boven naar beneden. Toen broeder Rohn er blijk van gaf niet tevens in zakelijk opzicht hier voluit in mee te gaan, viel hij in ongenade... Velen gingen hem voor.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Voor mij is het glashelder: de districtsapostel liet zich leiden door winstbejag waardoor hij in de samenwerking met Ronald Rohn zijn boekje te buiten is gegaan. Toen Peter Klene zich ermee bemoeide en hij alle onderworpenen aan zijn hoge geestelijke gezag monddood maakte, werd het allengs van kwaad tot erger.

(...)


Uit: Bericht op "Wo 30 Jul 2014, 16:37"

@all

In het vorige bericht gaf ik aan waar de verwarring, waarmee de nieuw-apostolische kerkleiding (die zich overgeeft aan haar eigen onhebbelijkheden) het ene na het andere conflict over zichzelf afroept, mee begint. In meerdere opzichten verdragen de grondregels van de organisatie zich niet met het Evangelie van Jezus Christus.

In de praktijk hoeven zulke "weeffouten" niet direct op te spelen want als mensen con­sciën­ti­eus hun werk doen, kan er desondanks veel tot stand worden gebracht. Een bestuur echter moet wel naar behoren functioneren. Het mag dus geen ruimte bieden aan een "gebrek aan governance", om maar een zijstraat te noemen. De juiste kennis er ervaring dienen te worden ingehuurd en er is commitment nodig op de werkvloer. Indien een bestuur daarin tekortschiet, hangt daar een prijskaartje aan. Tegenover Glaubenskultur-Magazine sprak apostel Peter Klene achteraf van een vaag onderbuikgevoel dat hem intrigeerde bij het doen en laten van broeder Rohn. Vandaar dat hij voet bij stuk had gehouden om betrokkene aan een kritisch onderzoek te onderwerpen. Zijn bevindingen zouden het ontslag rechtvaardigen.

Alles goed en wel, heb ik vaak gedacht, maar wie zag er dan ondertussen gewetensvol op toe dat de vermeende boosdoener het niet onevenredig moest ontgelden?

Waarom kreeg niet tevens districtsapostel De Bruijn van de kerk een proces aan zijn broek? Of Peter Klene zelf plus alle knipmessen en meelopers in diens kielzog?

Een ongeschreven regel in de Nieuw-Apostolische Kerk is al sinds jaar en dag: "Rang is alleen Rang als er Rang op staat!" Anders geformuleerd: je bent weerloos als een hooggeplaatste "zegenaar" op zijn strepen staat, of zo iemand nu wel of geen verstand heeft van de zaken waar hij zich mee bemoeit. Ik kan ervan meepraten!

Kortom, ik miste hier elke objectiviteit in het door apostel Peter Klene en de zijnen bij schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" toegelichte geëffectueerde snelrecht...

Objection!

• [1] Galaten, u hebt uw verstand verloren! Wie heeft u in zijn ban gekregen? Ik heb u Jezus Christus toch openlijk en duidelijk als de gekruisigde bekendgemaakt? [2] Ik wil maar één ding van u weten: hebt u de Geest ontvangen door de wet na te leven of door te luisteren en te geloven? [3] Bent u werkelijk zo dwaas weer op uw eigen kracht te vertrouwen, en niet langer op de Geest? [4] Is alles wat u hebt meegemaakt dan voor niets geweest? Dat kan toch niet! [5] Geeft God u de Geest en goddelijke krachten omdat u de wet naleeft? Of geeft hij ze omdat u naar hem luistert en op hem vertrouwt?
  
  Uit: Galaten 3 (NBV)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Voordat ik doorga op "Der Fall Rohn" herinner ik eerst aan het onderstaande:

• 

  (...)
  
  P.S.

  Risicofactoren
  De kans op misstanden neemt toe naarmate onderstaande aspecten zich voordoen.
  

  2. Manipulatie
     Het zou kunnen dat in een sekte gevaarlijke, schadelijke en/of strafbare feiten plaatsvinden, doordat sekteleiders hun slachtoffers manipuleren. Als dat zo is kunnen slachtoffers een opvallende persoonsverandering ondergaan en fysieke, emotionele of financiële schade oplopen.
  3. De leider heeft de enige juiste visie
     De leden van de sekte geloven of moeten erin geloven dat de visie van de leider de enige juiste visie is. Sekteleden nemen een uiterst negatief kritische houding aan ten opzichte van andere visies. Daarentegen zijn ze over de visie van de sekte helemaal niet kritisch.
  4. Beïnvloedingstechnieken
     De sekte maakt gebruik van beïnvloedingstechnieken. Hiermee beoogt de sekte de leden aan de groep te binden. Voorbeelden hier van zijn:
     1. het aanwakkeren van schuldgevoelens
     2. het dreigen met buitensluiten
     3. leden sociaal en emotioneel afhankelijk maken van de sekte
  5. Financiële eisen
     De sekte verwacht financiële bijdragen van de leden. Dit kan op verschillende manieren gebeuren:
     1. het verplichten tot een bijdrage van 10% van het inkomen
     2. het overdragen van al hun bezittingen aan de sekte bij intrede
     3. het aanwakkeren van schuldgevoelens bij de sekteleden die niet voldoen aan de financiële eisen
  6. Loyaliteit
     Loyaliteit aan de groep is een nadrukkelijke eis. Het leven moet volledig in het teken van de sekte staan. Het toewerken naar lichamelijke –en emotionele uitputting kan daar deel van uitmaken. Soms moet men om loyaliteit te bewijzen de dood onder ogen zien. Bijvoorbeeld door het weigeren van een noodzakelijk medicijn of ander medisch handelen.
  7. Sociale controle
     Er wordt een sterk onderscheid gemaakt tussen de sekte en de buitenwereld in termen van wij-zij. De sekte streeft ernaar dat het individu zijn privéleven opoffert.
  8. Taalmanipulatie/loaden language
     Middels groepsspecifiek taalgebruik zou het denken en de communicatie kunnen worden gecontroleerd. Woorden kunnen dan een andere betekenis krijgen dan ze in de samenleving hebben. Een voorbeeld hiervan is het omdraaien van de betekenis van begrippen zoals ‘liefde=haat’ en het koppelen van angst aan bepaalde begrippen zoals ‘helpen=marteling’.[/color] Door taalmanipulatie wordt de communicatie met de mensen buiten de sektewereld problematisch. Het geven van vriendschap en liefde of het willen helpen wordt gezien als iets negatiefs. Het sektelid zal zich hierdoor afsluiten.
  9. Geen kritiek
     Het in twijfel trekken of kritiek hebben op de sektarische beweging wordt gezien als rebels gedrag en wordt onmiddellijk de kop in gedrukt. Onvoorwaardelijke gehoorzaamheid en onderwerping zijn de eigenschappen van gedrag waarmee sekteleden waardering van andere sekteleden/sekteleiding ontvangen.
  10. Liegen en intimidatie
      Liegen over de werkelijkheid binnen de sekte wordt geaccepteerd. Liegen over een outcast om hem/haar in diskrediet te brengen wordt binnen de sekte gestimuleerd. Middels intimidatie wordt de outcast monddood gemaakt. Op pogingen van sekteleden om de groep te verlaten of belastende feiten aan het licht te brengen wordt gereageerd met dreigementen.
  11. Ernstige schuldgevoelens
      Alle bezigheden die iemand had voordat hij zich aansloot bij de sekte, worden als zogenaamde ‘tekortkomingen’ gezien. Deze zouden niet bij de hoogste doelstellingen van de sekte behoren. Kleine misstappen worden opgeblazen, zodat leden zich constant schuldig voelen aan het overtreden van zelfs de meest onbeduidende regel. Omdat sekteleden denken dat ze nooit genoeg doen, voelen zij zich schuldig. Zelfs het rationeel denken is een struikelblok geworden.

  Bron: Sektesingnaal - de vertrouwensplek bij misstanden binnen sektes
  Zie ook het bericht op "Do 05 Dec 2013, 11:03" in de thread "Wat is een sekte?"

  De tekstfragmenten hierboven in het rood zijn m.i. in meer of mindere mate van toepassing op de Nieuw-Apostolische Kerk... Dat zeg ik als ervaringsdeskundige!
  
  (...)
  
  
  Uit: Bericht op "Wo 18 Nov 2015, 12:58" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

• 

  (...)
  Over "want wat je doet, dat moet je goed doen" gesproken... Zojuist kwam ik nog een forumbijdrage tegen van ruim drie jaar geleden (dus nog vóór de zgn. desinformatieavond), destijds bij NAK-Observer:
  

  Onrust
  « Antwoord #7 Gepost op: 28-08-2007, 19:52:48 »
  
  (...)
  Enkele punten:
  

  2. alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
  3. door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
  4. deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
  5. er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
  6. de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
  7. t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
  8. leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
  9. er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
  10. niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
  11. bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren

  In zo’n chaotische situatie is er vanzelf nog maar heel weinig plaats voor saamhorigheid. Veiligheid en geborgenheid voor gelovigen zijn doorgaans ver te zoeken. Vertrouwelijke informatie blijft vaak niet vertrouwelijk. Wie geestelijk beschadigd wordt door macht en manipulatie wordt vooral aan diens lot overgelaten. Zang, muziek en allerhande evenementen moeten de bovenbeschreven omstandigheden camoufleren. Ondertussen gaat deze kerk ten onder.
  
  (...)
  Met tegenzin heb ik wat nu hierboven staat opgeschreven, doch ook in het besef dat het nieuw-apostolische geloof volgens mij handelde over het goud der waarheid, over het kristallen meer, over de verschillen met klatergoud, met alles wat voorbij zal gaan. Welnu, als dan dé Liefde, de liefde des Vaders overblijft; wáárom is dát dan niet ieders toetssteen? Is het liefdevol om de zeggenschap over alles naar je toe te trekken? Is het liefdevol om geen orde te scheppen in de chaos? Is het liefdevol om een andere kant op te kijken wanneer een naaste gewond langs de kant van de geloofsweg ligt? Is het liefdevol om ten koste van anderen niet aan je eigen tekortkomingen te werken? Is het liefdevol om aan mooie woorden geen daden te verbinden? Is het liefdevol om je te storen aan de wanhoop van degenen die jíj ergert? Is het liefdevol om de barricaden te verafschuwen die slachtoffers beklimmen?
  
  (...)

  (...)
  
  
  Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Za 30 Okt 2010, 21:57", in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering".
  Zie aldaar tevens het bericht op "Vr 17 Dec 2010, 15:52", in de thread "(7) Het omslagpunt ligt bij de districtsvoorgangers!"

De inhoud van deze beide quotes spreekt voor zichzelf, lijkt mij.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Mijn belangrijkste bezwaar tegen de bestuurlijke aanpak van het conflict met broeder Rohn is, dat er geen onafhankelijke externe deskundigen bij zijn gehaald die een advies hadden kunnen uitbrengen aan zowel de stamapostel als aan de landelijke vergadering. Waarom moest van de drie bestuursorganen bij de Nieuw-Apostolische Kerk zo nodig het bestuur op voorhand het gelijk aan haar kant krijgen? Op die manier was het pleit al beslecht voordat er überhaupt een rechter aan te pas kwam. Toen ik erachter kwam dat het zo was gegaan, realiseerde ik mij direct twee dingen: 1) dit is geen fair play en 2) zo gaat het in deze kerk -verdomme- altíjd. Waar ikzelf bij de kerkleiding dan ook steeds op heb aangedrongen, is: zie toch in dat je als christenen zó niet met elkaar moet willen omgaan; dus, keer om! Zet recht wat er recht te zetten valt, spreek de waarheid en niets dan de waarheid, en doe wat met wat voor de buitenwacht tot nu toe alleen maar holle frasen zijn.

(...)


Uit: Bericht op "Di 17 Nov 2015, 10:21" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

[TjerkB]

@all

Als ik nu de hele kwestie rond het arbeidsconflict met broeder Rohn in een notendop moet samenvatten, moet er volgens mij worden gelet op de volgende aspecten:

1. Hoe solide is bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland een bestuur met slechts drie al dan niet geschoolde en/of Nederlands sprekende geestelijken erin?
2. Op wiens competente inbreng kon districtsapostel De Bruijn rekenen onder de medewerkers op het kerkelijke bureau en vanuit "de landelijke vergadering"?
3. Hoe zat het met de portefeuilleverdeling onder de bestuursleden en waaruit blijkt het verantwoordelijkheidsbesef van de stamapostel als hoofdbestuurder?
4. Was districtsapostel De Bruijn in 1998 wel op zijn taken voorbereid en in hoeverre verloor hij vóór het conflict met broeder Rohn al de macht over het stuur?
5. Een Raad van Toezicht moet bestaan uit onafhankelijke lieden. Waarom heeft iedereen het laten gebeuren dat kerkelijke bestuursleden daarin zitting namen?
6. Ofschoon de aangesloten leden aan de statuten geen rechten kunnen ontlenen, betekent dit pertinent níet dat zij nergens op kunnen worden aangesproken.
7. Waarom zou broeder Rohn niet netjes schadeloos mogen worden gesteld indien het bestuur heeft geblunderd terwijl zulks al zijn "naasten" een rotzorg was?
8. Niet voor niets hullen bestuurders zich in nevelen als het gaat om transparantie ten aanzien van de kerk zelf en van al haar "bedrijfsmatige nevenactiviteiten".
9. Onmogelijk kan de kerk als Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) in de achterliggende jaren telkens opnieuw hebben voldaan aan de zogenaamde 90%-eis.
10. Naar wie heeft het bestuur de oren laten hangen om broeder Rohn een hak te zetten? Districtsapostel Brinkmann was op zijn zachtst uitgedrukt zelf chantabel.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 14.30 uur]

L.S.

wat zijn de laatste bijdragen toch schreeuwerige stemmingmakerij: contracproductief en alleszeggend over de redactie en veel minder over de inhoudelijkheid. De bijdrage over sleutel(vol)macht is voor de objectieve lezer een illustratie, dat het apostolaat Christus centraal stelt en juist afstand neemt van in de loop der tijd gegroeide sentimenten inzake het apostelambt en stamapostelambt. Het is een zeer vermakelijke illustratie hoe de redactie alles op zijn kop zet. Jammer toch.

Onderstaand rechtstreeks uit het maandschrijven van DAP De Bruijn een korte weergave van wat er door onze STAP onder de broeders dienaren in Congo is verbroken. De inhoud spreekt voor zich, al zal deze ongetwijfeld haaks worden geïnterpreteerd. Enfin, een ander geluid in positieve zin.

• (begin citaat)
  Hartelijk geliefde broeders,
  
  Onze Stamapostel hield enige tijd geleden een ambtsbroederdienst in Kinshasa (Dem. Rep. Congo). Deze dienst stond onder het woord uit 2 Kor. 1, een deel van het 24e vers:
  
  • "Wij willen niet over uw geloof heersen, maar juist bijdragen aan uw vreugde."
  Slechts Eén is Heer en Meester: dat is Jezus Christus! Dat betekent dat wij nooit onszelf in het middelpunt mogen plaatsen. Wij zijn allemaal dienaren van de Heer, zij het met verschillende opgaven en verantwoordelijkheden. Dat moeten we altijd voor ogen houden!
  
  Het is opmerkelijk dat in dit Bijbelwoord uitsluitend over een bijdrage aan de vreugde gesproken wordt. Goddelijke vreugde ontstaat niet vanzelf, maar vraagt een bijzondere klimaat. Zo'n klimaat moet geschapen worden en dat kunnen wij doen door de aan ons toevertrouwde broeders en zusters, jeugd en kinderen
  
  • dicht bij de Heer te brengen
  • in het geloof te versterken
  • vertrouwd te maken met het Heilsplan Gods
  • op te roepen tot liefde voor God en Zijn werk (en door daar zelf een voorbeeld in te zijn)
  • zoveel mogelijk vrede te verschaffen
  • voor te gaan in het verlangen naar de Dag des Heren
  
  
  Hierbij denk ik aan het bekende woord uit Fil. 2:3
  
  • "Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf."
  (einde citaat)

A. Noniem.


Bron: Bericht door a-noniem op "Wo 05 Aug 2009, 20:22" in de thread "Sleutelvolmacht".

@all

"Een ander geluid in positieve zin", zo omschreef "A. Noniem" op 5 augustus 2009 de inhoud van een daarna aangehaalde circulaire van districtsapostel De Bruijn, in antwoord op kritische geluiden op dit Forum.

Achteraf bezien werd dit bericht met daarbij het verslag van districtsapostel De Bruijn van een door stamapostel Leber gehouden dienst voor ambtsdragers in Kinshasa uitgerekend geplaatst in de periode tussen de schorsing (in mei 2009) en het ontslag (in september 2009) van de oud-projectleider, broeder Ronald Rohn, op het Amersfoortse bureau van de Centrale Administratie bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland.

De schermutselingen tussen de strijdende partijen hebben sindsdien ongekende vormen aangenomen. Op zo'n manier zelfs, dat waarschijnlijk nog zal blijken dat geen ander voorval in de internationale geschiedenis van de Nieuw-Apostolische Kerk hiermee te vergelijken valt. Hoewel een commissie, bestaande uit leden van meerdere bestuursorganen bij de kerk, die zich opwierp als "Raad van Toezicht", er in februari 2010 toe opriep de zwijgzaamheid te betrachten tot na de rechtsgang, bleek zowel stamapostel Leber als districtsapostel Brinkmann hierover geheel anders te denken. Zij beiden namen een voorschot op het nog steeds te verwachten eindvonnis in de zaak, enerzijds door districtsapostel De Bruijn, toen in mei 2011 aan hem ambtsrust werd verleend, uitbundig voor vele verdiensten te prijzen ("In ihm haben wir ein Vorbild dafür, was es bedeutet, recht zu kämpfen", aldus stamapostel Leber), en anderzijds doordat districtsapostel Brinkmann de ontslagen medewerker in juni 2011 alvast publiekelijk aan de schandpaal nagelde door via de website van de kerk diens goede naam op het Internet door het slijk te halen. Dit laatste leidde ertoe dat de rechtbank Utrecht prompt in kort geding tot de uitspraak kwam dat het kerkbestuur daarmee de Wet heeft overtreden.

Na het op dit Forum verschenen bericht van a-noniem op "Wo 05 Aug 2009, 20:22" duurde het nog ruim een jaar alvorens het tot de buitenwacht goed en wel doordrong dat er een soort van loopgravenoorlog gaande was, waarbij afgezien van stamapostel Leber (!) inmiddels álle bestuursleden -onder wie de districtsvoorgangers- van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland betrokken waren geraakt. "Trouw en vast aaneengesloten" (vgl. lied 165, NAK-gezangboek) vormden zij een front tegen het kwaad dat men belichaamd ziet in het weerbarstige gedrag van de oud-projectleider. Als één man trok men tegen hem ten strijde.

Sinds de ontslagaanzegging zijn wij nu zo'n drieënhalf jaar verder en bedient de kerkleiding in haar verbeten strijd tegen broeder Rohn zich intussen van de tactiek van de verschroeide aarde. Bij de kerk waar men beschikt over een miljoenenkapitaal, speelt geld geen enkele rol. Het moet dus logischerwijs mogelijk zijn, zo zullen de "zegenaars" onder bidden en smeken hebben geredeneerd, om één enkel gemeentelid met de inzet van die middelen financieel uit te kleden. Dan zal hij zijn verzet moeten staken en zal nooit iemand weten hoe de rechtsgang, ter wille waarvan vrijwel alle overige leden van "het lichaam van Christus" in februari 2010 op last van apostel Peter Klene, diens broer Nico, opziener Kamstra en de toenmalige districtsevangelist Vis (zich brutaal verenigd hebbende in "een Raad van Toezicht") zich het zwijgen lieten opleggen, tot een deugdzaam einde was gekomen. Echter, de aldus gerealiseerde gijzelingsactie bij alle aangesloten leden bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland duurt voort. De eerstvolgende uitspraak is op 20 februari 2013.

(...)

• Laat ons heden tevergeefs niet
  hoorders van Uw woord toch zijn.
  
  Uit: Lied 200, NAK-gezangboek

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Ma 28 Jan 2013, 18:26", in de thread "Heersers in de kerk (3): Geen woorden maar daden"

@a-noniem

Bent u inmiddels al in de gelegenheid om een eerste reactie te geven?

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Twee mogelijkheden resteren: de voorgangers stellen unaniem vast dat het zo niet langer kan en zorgen ervoor dat er orde op zaken wordt gesteld, met uitsluitend nieuwe bestuursleden die heel goed begrijpen wat ze te doen staat, óf, en dat zal voor dit kerkgenootschap meteen het absolute begin van het overigens al onvermijdelijke einde inluiden; het Openbaar Ministerie grijpt in, dan wel de Minister van Financiën. Inmiddels is daar alle reden toe. Denk er maar niet te lichtvaardig over. In het werk Gods is er in het geheel geen plaats voor georganiseerde misdaad en leden van een misdaadbende heten gangsters.

(...)


Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 21 Nov 2012, 09:28", in de thread "(7) Het omslagpunt ligt bij de districtsvoorgangers!"

[TjerkB]

• 
  Bron: Jaap van Zweden: Een Hollandse maestro (aflevering 1/donderdag 28 januari 2016 om 21:15 op NPO 2)
  De zevendelige documentaireserie volgt Jaap van Zweden een jaar lang op zijn muzikale avontuur over de hele wereld.

@all

Dat waren opmerkelijke woorden, gisteravond op TV, van Jonathan Martin, "president Dalles Symphony Orchestra", over Jaap van Zweden: "Hij stelt hoge eisen aan iedereen net zoals hij dat aan zichzelf doet. Hij vraagt nooit meer van je dan hij zelf kan geven."

Het eerste wat ik dacht, was: dat kan van geen enkele "hogere verantwoordelijke leidinggevende" worden gezegd die wij hebben leren kennen in "Der Fall Rohn" ...

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Op zondag 31 januari 2016 vond er in de gemeente Groningen een districtsaposteldienst plaats, die via internet naar diverse kerkgemeenten in Nederland en Vlaanderen werd uitgezonden.

• (...)
  De districtsapostel memoreerde aan het feit dat hij nu zo'n twee jaar verantwoordelijk is voor het Nederlandse kerkgebied. Hij kwam als een vreemde, maar bedankte de Nederlandse en Vlaamse geloofsbroeders-en zusters voor de wijze waarop hij in de gemeenten is ontvangen. In de onderlinge contacten kan de taal een belemmering zijn. In zijn werkgebied worden, zo haalde de districtsapostel aan, ruim honderd verschillende talen gesproken.
  
  (...)

(...)


Bron: Impressie d.d. 01-02-2016 (op de website van de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.) van de bedoelde dienst in Groningen, geleid door districtsapostel Rainer Storck

@all

Op grond van het bovenstaande mag het duidelijk zijn wie er gehouden is rekenschap af te leggen voor wat broeder Rohn en zijn gezin de laatste tijd is aangedaan.

Groet,
TjerkB

[Levi]

@Tjerk

De districtsapostel memoreerde aan het feit dat hij nu zo'n twee jaar verantwoordelijk is voor het Nederlandse kerkgebied. Hij kwam als een vreemde, maar bedankte de Nederlandse en Vlaamse geloofsbroeders-en zusters voor de wijze waarop hij in de gemeenten is ontvangen. In de onderlinge contacten kan de taal een belemmering zijn. In zijn werkgebied worden, zo haalde de districtsapostel aan, ruim honderd verschillende talen gesproken

Wat moet die Storck toch een warme persoonlijkheid zijn vanaf het altaar. De Bruijn kon er ook wat van. Iedere dienst een jank moment. Maar zodra ze weer in hun huid kruipen van koelbloedige saneerders en slopers, blijft er niets over van hun eigen retoriek.

Ze spraken slechts een taal; koeterwaals!

Groet,
Levi

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 10.00 uur]


@Levi
@all

Hebben bij het conflict met broeder Rohn wellicht kleine oorzaken grote gevolgen gehad, of moet er genuanceerder over worden gedacht - en zo ja, waarom? Toen ik in 2010 in Arnhem bij Residence Eimersstaete een soort van nieuwbouwruïne aantrof, terwijl er tegelijkertijd een vastgelopen bouwproject in Oostenrijk zou zijn dat daarmee samenhing, kon ik er in eerste instantie geen chocola van maken. Wat een raar verhaal, dacht ik, én: daar kan ík mijn hoofd niet over bre­ken. Intussen weten wij natuurlijk méér, maar wat is nu feitelijk het echte verhaal? Ondanks dat op verzoek van de "Godsgezanten" de halve wereld onderdanig de zwijgzaamheid betrachtte, kwam ik bij rechtszittingen die ik bijwoonde naderhand toch wel veel aan de weet, althans juridische facetten die de partijen onderling verdeeld houden.

Wat ik echter tóch wilde snappen was gaandeweg: hoe krijg je het in 's hemelsnaam zo met elkaar aan de stok, dat een zaak als deze "gierend uit de klauwen" loopt?!

Hoewel ikzelf (als administrateur) bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland al in 1999 mijn ontslag had ingediend en ik mij in 2007 in het ledenregister had laten uitschrijven, sleepte speciaal die vraag mij weer met de haren bij de -met het Evangelie van Jezus Christus conflicterende- benauwende geloofscultuur in deze kerk!

1. Glaubenskultur
   "Die Neuapostolische Kirche hat sich seit ihren Anfängen als Kirche des Amtes verstanden. Sie ist eine Kirche, die vom Apostolat geleitet wird. Aus dem Apostelamt gehen alle weiteren Ämter hervor.", staat er in de catechismus (§ 7.6). So far, so good. Maar wat betekent dit in de praktijk? Als in een plaatselijke kerkgemeente gelovigen de voorganger, die misschien het ambt heeft van een priester, zien als hun gees­te­lij­ke her­der, hebben zij niet alleen rekening te houden met wat déze herder ze voorhoudt, maar óók nog met wat op diverse elkaar overtreffende echelons in de hië­rar­chi­sche or­ga­ni­sa­tie diens meerderen verkondigen en afkondigen. Welnu, dáár ligt de kiem voor het machtsmisbruik dat de geschiedenis van dit kerkgenootschap kenmerkt (!) en ziedaar derhalve de fuik die leidt tot megalomanie.
   
   Megalomanie = grootheidswaan. Het voorportaal van grootheidswaanzin. Het begint bij kerkelijke ambtsdragers, (nog) geen kwaad in de zin, onschuldig met zelfvertrouwen. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" evenwel vertegenwoordigen hogere "dienaren" in toenemende mate goddelijk gezag. Nu gaat het mis. Zelfvertrouwen evolueert in hoogmoed en in grootheidswaan. De gekte slaat toe en de verering van "hooggeplaatsten" neemt mythische proporties aan. Daarom bijvoorbeeld mag er niet worden getornd aan de in de geromantiseerde interne geschiedschrijving als heldenfiguur opgevoerde legendarische stamapostel Johann Gottfried Bischoff, terwijl juist hij als geen ander -door zielen te onderwerpen aan geloofsdwang- ook tienduizenden gelovigen tegen elkaar heeft uitgespeeld, waardoor velen zelfs blijvend psychisch letsel opliepen.
   
   Wát de aangesloten leden -door toedoen van hun dolende zielzorgers- ook te verstouwen krijgen of ze wordt aangedaan, "alles dient tot onze vorming en toebereiding (op de Dag des Heren)", zo luidt de tot ver­ve­lens toe her­haal­de bood­schap in de Nieuw-Apostolische Kerk; "wij zijn elkaars slijpstenen", "wie zichzelf wil overwinnen (om waardig te zijn teneinde deel te hebben aan de vervulling van de goddelijke beloften), zal 'de onderste weg' moeten bewandelen", enzovoort. Voorts geldt als stelregel dat "de dienaren" altijd alles goed genoeg hebben bedoeld. Laat niemand twijfelen aan de zuiverheid van hun motieven. Naarmate ze hoger op de "ambtsladder" staan, staat hun handel en wandel niet ter discussie en dienen "zegenaars" van kritiek gevrijwaard te blijven. Op deze wijze worden allen die vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk aan dit verplichtende sektarische bijgeloof worden blootgesteld systematisch psychisch onderdrukt.
   
   Ongeschreven voorschriften en codes, ten faveure van de stamapostel en de (districts)apostelen, overrulen in deze kerk zowel het Evangelie als de statuten en wat dies meer zij. Slachtoffers hiervan zullen door niemand -onder de gebrainwashten- in de organisatie in bescherming worden genomen. Honderden forumberichten al heb ik aan deze godgeklaagde wantoestand gewijd. Niet voor niets bijvoorbeeld sprak Gerrit Sepers van een geestelijk concentratiekamp.
   
   Merk je daar wat van op een doorsnee kerkvloer? Nee, amper! Daardoor verkijkt menigeen zich op de ernst van problemen die argeloos worden getypeerd als incidenten, terwijl het gevaar wel degelijk schuilt in structureel getolereerde buitensporigheden. Het wil bijna niemand aan dat geestelijke leiders niet voluit het aanzien en de macht verdienen die ze als gunsten worden toegestaan. Een dubbele fout! Niemand komt méér respect toe dan een ander, en zei Jezus niet "Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal willen zijn en ieders dienaar"? Zie Marcus 9: 35 (NBV). Of geldt er heimelijk een ander Evangelie?! Maar: "Er is geen ander evangelie, er zijn alleen maar mensen die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien." Galaten 1: 7 (NBV).
2. Deze kerk existeert bij de gratie van onwetenden!
3. Het Trojaanse paard rechts ingehaald
   Wat de kerkleiding ons in de afgelopen jaren voorschotelde was juridisch en politiek blufpoker. Men graaide in de offergaven alsof die speciaal daarvoor waren bestemd. Ondertussen zochten broeder Rohn en zijn gezin het maar allemaal zelf uit. Noch van de gehaaide zegenaars, noch van hun gebrainwashte nalopers hadden ze immers hulp te verwachten. Zowat een uur lang heb ik op enig moment nog getelefoneerd met de persvoorlichter bij de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen (NAK-NRW) om duidelijk te maken dat ook broeder Rohn on­der ge­lij­ke om­stan­dig­he­den recht heeft op ge­lij­ke be­je­ge­ning, maar daarvoor was ik bij het nieuw-apostolische "werk van God" aan het verkeerde adres. Er had pertinent een "commissie van wijzen" moeten worden benoemd en die had alle kanten van de medaille inclusief de rand moeten belichten, alvorens ook de stamapostel erin meeging dat het hele gezin werd opgeofferd. Maar ja, de onderste weg in deze kerk is alleen bedoeld voor de onderdanen. En macht en aanzien alleen voor de meest invloedrijken onder de zegenaars. Toch hebben deze laatsten collectief buiten de waard gerekend. Om uiteenlopende redenen hebben in hun geledingen namelijk alle hoofdrolspelers spijtig genoeg de hand overspeeld.
   
   Theo de Bruijn is in deze schertsvertoning een extreem tragische figuur geworden. Toen zijn ambtsvoorganger, Gijsbert Pos, hem aanwees als opvolger, was hij favoriet doch bij nader inzien beslist niet omdat Gerrit Sepers als kroonprins op enigerlei wijze in ongenade was gevallen! Het waren in de jaren '90, door alle kritiek die opkwam, voor het internationale kerkbestuur roerige tijden. Als eerste voorzitter van de zogeheten Koordinationsgruppe (het belangrijkste adviesorgaan van de stamapostel) wist Gijsbert Pos precies welke gevaren er te duchten waren. Kritiek en oppositie in de kerk waren uit den boze. Per se moest zijn opvolger een meegaand karakter hebben.
   
   Theo de Bruijn kan bij zijn aantreden werkelijk niet half hebben geweten wat er bestuurlijk allemaal speelde. Als hij had beseft waaraan Gijsbert Pos hem liet meewerken, zou hij er naar alle waarschijnlijkheid niets voor hebben gevoeld. (...) Alleen al om die reden kan ik het mij indenken dat, toen Ronald Rohn in beeld kwam, Theo de Bruijn het ter ont­span­ning hard nodig had óók eens iets leuks te gaan doen. Overigens was Ronald Rohn geen onbekende want ooit had Theo de Bruijn diens huwelijk ingezegend. Met hangen en wurgen -met aanvankelijk nog jarenlang Gerrit Sepers als verongelijkte secondant- had Theo de Bruijn zich tot dan toe staande weten te houden, maar nu brak er wellicht een nieuwe tijd aan, ook vanwege de naderende pensionering op "de C.A." van broeder Jan Nagel, op het gebied van bouwzaken ooit dé vertrouweling van Gijsbert Pos.
   
   Aan de kameraadschappelijke omgang met Ronald Rohn was voor Theo de Bruijn dus het nodige voorafgegaan. Of het afgunst was of iets anders, weet ik niet, maar voor de toenmalige opziener Peter Klene was die verstandhouding allengs een doorn in het oog. Beschikte voorheen Gijsbert Pos als bestuursvoorzitter over voldoende statuur om iedereen de baas te blijven; Theo de Bruijn daarentegen voerde al jarenlang een zwalkend beleid. Daarbij voelde hij in zijn nek de hete adem van de gebroeders Peter en Nico Klene. Hij reageerde niet adequaat en belandde royaal in de gevarenzone. Het gekonkel achter zijn rug moet snel stamapostel Wilhelm Leber en districtsapostel Armin Brinkmann hebben bereikt, beiden voor­stan­ders van een agres­sie­ve po­li­tiek en van een zeer krach­ti­ge hou­ding in elk con­flict. Zie o.a. de kwestie Hamburg-Blankenese, zie de (tweede) Europese Informatieavond en aansluitend het "Interview zum Jahresabschluss" van 26 december 2007 terwijl Armin Brinkmann zich toen net had vergrepen aan maar liefst 10 miljoen euro. De dagen van Theo de Bruijn waren geteld, al mocht hij zijn tijd uitdienen, zij het van hogerhand vleugellam gemaakt. De buitenwacht hoeft dit niet te vernemen, was vermoedelijk kortzichtig de gedachte.
   
   Uiteindelijk zijn degenen die districtsapostel De Bruijn en broeder Rohn wilden beet­ne­men zelf be­dro­gen uitgekomen doordat districtsapostel Brinkmann, toen hij het ook bij ons in Nederland voor het zeggen kreeg, met de botte bijl op de problemen inhakte. Zo werd het ene Trojaanse paard overweldigd door het andere. Later had districtsapostel Rainer Storck de schade kunnen beperken, maar ook hij liet het afweten. Eerder al de gezamenlijke districtsvoorgangers.

Om redenen van het bovenstaande moet in het conflict met broeder Rohn geen Da­vid-en-Goli­ath­ver­haal worden gezien. Wat hier speelt is, is puur machiavellisme.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Op zondag 31 januari 2016 vond er in de gemeente Groningen een districtsaposteldienst plaats, die via internet naar diverse kerkgemeenten in Nederland en Vlaanderen werd uitgezonden.

• Districtsapostel R. Storck leidde de dienst. Als basis voor de diienst gebruikte hij het Bijbelwoord Lucas 15:24: 'Want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.” En ze begonnen feest te vieren.' Dit Bijbelvers komt uit de gelijkenis van Jezus, getiteld 'De verloren zoon'.
  
  (...)
  Als de taal van het hart of, zo zei de districtsapostel, de zogenoemde eerste liefde om met je geloof bezig te zijn, in de kerkgemeenten aan het werk te zijn, is kwijtgeraakt, dan moet het weer teruggevonden worden. Verder benadrukte hij ook het belang van het onderhouden van contacten met alle geloofsbroeders-en zusters, met name ook degenen die niet meer de kerkdiensten bezoeken. Iedereen hoort erbij!
  
  Aansluitend werden apostel P. Klene en opziener R. Vis aan het altaar geroepen om de prediking aan te vullen. De apostel ging onder andere nader in op de gelijkenis van de verloren zoon. De opziener verhaalde over een recente persoonlijke ervaring ten aanzien van de gelijkenis.
  
  (...)

(...)


Bron: Impressie d.d. 01-02-2016 (op de website van de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.) van de bedoelde dienst in Groningen, geleid door districtsapostel Rainer Storck

@all

Zowel districtsapostel Rainer Storck, apostel Peter Klene als opziener Ruud Vis doen zich hier beter voor dan zij zijn. Hoe kun je in deze kerkprovincie vanaf de kansel immers (naar Lucas 15) nog spreken over "De zorg om wat verloren is", terwijl het ondertussen iedereen -door zwijgzaamheid te gebieden- nu al jarenlang wordt belet om een heel gezin, dat door hun ploertenstreken ongenadig het rambam kon krijgen, liefdevol (...) te omarmen als gelijkgerechtigden?! Ook de vorige districtsapostel, Armin Brinkmann, speelde al de vermoorde onschuld. Zie hieronder diens schrijven in 2011 aan een verontruste broeder na een ziekenhuisopname:

AFSCHRIFT

• Lieber Bruder [...],
  
  herzlichen Dank für Ihre Zuschrift. Ich freue mich, dass die Operation gelungen ist und es Ihnen gesundheitlich gutgeht.
  
  Schade, dass Sie sich nicht zu einem Gespräch mit mir treffen möchten, aber das ist letztendlich Ihre Entscheidung, die ich akzeptiere.
  
  Zu Ihrer E-Mail möchte ich noch anmerken, dass es keinerlei neue Beschuldigungen gegen Bruder Rohn gibt. Wir haben eine unabhängige Untersuchung über die Vorgänge vereinbart. Die ist abgeschlossen, das Ergebnis hat zu der Ihnen bekannten Strafanzeige gegen Bruder Rohn geführt. Nun liegt alles in der Hand des Gerichts.
  
  Es kann ohne Weiteres sein, dass nicht alle Informationen in dieser Angelegenheit zur Verfügung stehen, aber ich bin gewiss, dass unser himmlischer Vater helfen wird, dass sein Werk bewahrt bleibt und diese ganze Angelegenheit in Kürze abgeschlossen werden kann. Persönlich habe ich überhaupt nichts gegen Bruder Rohn, er ist mein Bruder und Mitglied unserer Kirche. Ich würde mich freuen, dass sich nach Abschluss des Prozesses ein normales Verhältnis mit ihm einstellt.
  
  Ihnen, lieber Bruder [...], wünsche ich von Herzen alles Gute und dass Sie unserer Kirche positiv verbunden bleiben.
  
  Mit freundlichem Gruß
  Armin Brinkmann

Zie verder: Bericht door BakEenEi op "Wo 09 Nov 2011, 22:49" in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding".


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 29 Nov 2012, 10:00", in de thread "De bewijzen stapelen zich op... "

Toen ik dát las, "Ich würde mich freuen, dass sich nach Abschluss des Prozesses ein normales Verhältnis mit ihm einstellt", dacht ik: zo acteert een psychopaat. Op zijn minst geef je hiermee immers blijk van een haperende gewetensfunctie. Tegelijkertijd was ik mij ervan bewust dat zielen die in deze kerk onrecht moeten lijden, altíjd al zo zijn bejegend. Een overbekend voorbeeld is wellicht de passage in het omstreden "Drave-Dokument" waarin voor slachtoffers van de talrijke onterechte excommunicaties rond 1955 de zaken (in het licht van de beruchte "Desinfornatieavond" van 4 december 2007) doldriest opnieuw omgekeerd worden voorgesteld:

(...)

Kuhlen hätte den ihm Anvertrauten alles Leid und Elend ersparen können,
wenn er zurückgetreten wäre. Da er jedoch eine andere Lösung präferierte,
muss er sich gefallen lassen, als Verführer gekennzeichnet zu werden.

Bron: Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme, pagina 38


N.B. Zie ook het redactionele bericht op "Ma 23 Mei 2011, 18:51" in de thread "Levensbeschrijving Dap. Brinkmann".

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 13 Nov 2013, 22:15", in de thread “Versöhnung jetzt!”
Zie in dit verband tevens aldaar het bericht op "Di 12 Nov 2013, 23:29"

Met andere woorden en terugkomend op "Der Fall Rohn": als betrokkene op 8 juni 2009 gewoon gehoorzaam had meegewerkt, was er niets aan de hand geweest...

• 
  

Toen broeder Rohn weigerde om dit stuk te ondertekenen, trad onverwijld scenario 2 in werking en de loopgravenoorlog tegen hem en zijn gezin was een feit.

Groet,
TjerkB