Geen woorden maar daden

[TjerkB]

@all

In aansluiting aan mijn bericht in deze thread op "wo 08 jan 2014, 14:07" nog een tweetal commentaren:

• 
  
  
  
  Bron: Ingezonden reacties bij Glaubenskultur-Magazine n.a.v. het Premium-Artikel "Druck von oben - Ein Kommentar von Andreas Krämer, Leipzig" d.d. 06-11-2013

De laatste briefschrijver besluit hier met: "Wenn es nicht hilft muss man für sich entscheiden: Entweder lasse ich alles über mich ergehen - oder ich gehe." Dat de nieuw-apostolische kerkleiding het inmiddels zo ver laat komen, dat aangesloten leden zich in toenemende mate geplaatst zien voor zo'n duivels dilemma - dat is toch een ronduit alarmerende toestand? Ook ik kreeg van degenen die het hier aangaat in ieders kennelijke winterslaap niemand wakker, toen ik het zo'n 10 jaar geleden zag aankomen dat het absoluut deze kant op ging! Als mij tegenwoordig wordt verteld hoe de nieuw-apostolische kerkgemeenten alsmaar meer leeglopen, verbaast het mij allerminst want de "smoking gun" wilde per se geen van allen zien:

Onrust
« Antwoord #7 Gepost op: 28-08-2007, 19:52:48 »

@all

Er is onrust ontstaan in de Nieuw-Apostolische Kerk. De opkomst van het Internet heeft daarbij een katalyserende werking gehad. Wat is er gebeurd? In het ontdekkend licht van Zijn genade werd de geloofsbeweging aan een nadere beschouwing onderworpen. De uitkomsten zijn totaal ontnuchterend. Enkele punten:

• - alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
  - door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
  - deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
  - er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
  - de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
  - t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
  - leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
  - er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
  - niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
  - bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren

In zo’n chaotische situatie is er vanzelf nog maar heel weinig plaats voor saamhorigheid. Veiligheid en geborgenheid voor gelovigen zijn doorgaans ver te zoeken. Vertrouwelijke informatie blijft vaak niet vertrouwelijk. Wie geestelijk beschadigd wordt door macht en manipulatie wordt vooral aan diens lot overgelaten. Zang, muziek en allerhande evenementen moeten de bovenbeschreven omstandigheden camoufleren. Ondertussen gaat deze kerk ten onder.

Onmachtig om aan deze problematiek het hoofd te bieden, roept de kerkleiding op tot een onbegrensd vertrouwen en drukt men gelovigen op het hart gevoelens van ongenoegen en ontevredenheid van zich af te werpen. Tegelijkertijd graaft men zich in tegen de klaarheid die sommigen weten te brengen in het beloop van de gebeurtenissen rond de Boodschap van St.Ap. Bischoff. Provocerend bestempelde St.Ap. Leber die Boodschap als een goddelijke openbaring, waarmee alle slachtoffers ervan in een handomdraai tot martelaren werden. Martelaren, kennelijk in de zin van "veel martelaren, weinig apostelen", voor wie tegenwoordig in Canada en omstreken geen zoenoffer te veel is (vgl. 2 Mak. 12: 38-45).

Doordat een geloofsovertuiging onze ziel en zaligheid raakt, kan misère op dit gebied heel wat met mensen doen. Niemand wacht op berichtgeving waarmee een belofte of een ideaal wordt ontluisterd. Mijn gevoel bij de zaken die er in het leven bijzonder toe doen is echter: als je iets doet, doe het dan ook goed! Omdat ik niet onverschillig sta tegenover het geloof, ben ik altijd leergierig geweest. Maar in mijn kerk leerde ik steeds nadrukkelijker hoe het met de meeste dingen beter ánders kan. Dat is geen fijne manier om kennis en meer inzicht op te doen.

Met tegenzin heb ik wat nu hierboven staat opgeschreven, doch ook in het besef dat het nieuw-apostolische geloof volgens mij handelde over het goud der waarheid, over het kristallen meer, over de verschillen met klatergoud, met alles wat voorbij zal gaan. Welnu, als dan dé Liefde, de liefde des Vaders overblijft; wáárom is dát dan niet ieders toetssteen? Is het liefdevol om de zeggenschap over alles naar je toe te trekken? Is het liefdevol om geen orde te scheppen in de chaos? Is het liefdevol om een andere kant op te kijken wanneer een naaste gewond langs de kant van de geloofsweg ligt? Is het liefdevol om ten koste van anderen niet aan je eigen tekortkomingen te werken? Is het liefdevol om aan mooie woorden geen daden te verbinden? Is het liefdevol om je te storen aan de wanhoop van degenen die jíj ergert? Is het liefdevol om de barricaden te verafschuwen die slachtoffers beklimmen?

• Beken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult u genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet.
  Uit: Jakobus 5: 16

Het zou niet verkeerd zijn als in de Nieuw-Apostolische Kerk het besef herleeft dat je ook onder een hagenpreek zalig kunt worden. Het zit hem namelijk niet in 2.000 jaar schriftgeleerdheid. Niet voor niets liet Friedrich Nietzsche (1844-1900) optekenen dat hij wel christen had willen zijn, als die er maar verloster uitzagen! Zonder onvoorwaardelijke naastenliefde verzandt men in futiliteiten, in uitspraken "voor de Bühne", in haat en nijd. Word streetwise, en je ziet de smoking gun!

Mvg,
JP

Vroeg of laat lopen dan -door de betrachte struisvogelpolitiek- de zaken muurvast. Je kunt met je goeie gedrag wel constant stokstijf in de "geloofsgehoorzaamheid" willen staan, maar dat ontslaat niemand van een persoonlijke verantwoordelijkheid. Vandaar dat het voor mij aan godsdienstwaanzin grensde toen stamapostel Leber in februari 2006 in diens "Woord van de maand" opriep tot een onbegrensd vertrouwen in hemzelf en een paar anderen die toen al duidelijk de weg kwijt waren! Voor wie dan blíjft wegkijken nadert ontegenzeglijk het moment waarop de wal het schip zal keren. Ik wilde mijn broeders en zusters op die manier niet laten verongelukken en klom "meer dan eens" in de pen, maar het maakte de meesten geen biet uit. Ook ík had in de geloofsgehoorzaamheid moeten blijven staan om het heerlijke einddoel "te kunnen en te mogen" bereiken. Ammehoela, zou ik willen uitroepen! Wie loopt er nu toch in 's hemelsnaam met open ogen in de val?! Dat is "Blödsinn", zoals andersdenkenden in "de wereld om ons heen" het waarschijnlijk beter begrijpen.

Groet,
TjerkB


P.S.
Elders gelezen: Im Konfirmandenunterricht sagte die Pastorin: "Ich bin sicher, dass es einen Gott gibt." Eine Konfirmandin fragte: "Woher wissen Sie, dass es nicht zwei gibt?" Zie verder 1 Samuël 26: 19, Lucas 16: 13.

[TjerkB]

• "... en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen."
  
  Uit: Hebreeën 13: 2 (NBV)

@all

De bovenstaande tekst in de Bijbel kwam bij mij op. Je zult in een geloofsgemeenschap maar inderdaad engelen hebben "geherbergd", zoals het destijds in de Statenvertaling stond, en die vervolgens -door ongenoegen of andere ellende- het leven zuur hebben gemaakt! Door mijn nieuw-apostolische achtergrond begrijp ik wel een beetje hoe er op die manier ergens een ware uittocht op gang kan komen. Heel wat keren in gesprekken met "zegenaars" heb ik aangegeven dat ons een paar systeemfouten in de weg stonden, waardoor het klimaat op de kerkvloer (weer) feodale, of voor mijn part neo-feodale trekken begon te krijgen. Als men je dan echter vaak genoeg met grote ogen heeft aangekeken, houd je na verloop van tijd wel je mond. Sommigen besluiten dan onbewust om de geconstateerde bijverschijnselen voor de rest maar langs zich heen te laten glijden, zodat het bij de smaakmakers van hun kerk tenminste nog een beetje uit te houden valt. De onderlinge betrekkingen worden dan weliswaar oppervlakkig, maar ook dat vindt men prima. Prima, maar zonder mij!

In feite zwelgen ondertussen de bewuste smaakmakers in de arrogantie van hun o zo betrekkelijke macht, binnen de muren rondom hun o zo overzichtelijke kerkvloer. Dan kun je tot overmaat van ramp als ijdeltuit wel naar de notaris gaan of naar de drukkerij, of naar de media, om je ingebeelde gelijk in een wassen beeld te laten gieten, maar reken er niet op dat daardoor in de zevende hemel de koersen van jouw aandelen stijgen.

Zo heeft bij de Nieuw-Apostolische Kerk de internationale kerkleiding in de achterliggende jaren -en let wel: buiten medeweten van de meeste aangesloten leden- op vele paarden gewed, met maar één oogmerk: hoe breng ik mijzelf en mijn vrienden op het droge? Heus, dan gáát het bergafwaarts. Op een gegeven moment is daar geen houden meer aan. Een overigens hooggeleerde districtsoudste in ruste typeerde "het presidium" van deze kerk nota bene als "een bak met haaien". Dat heeft hij héél goed gezien. Terwijl werkbijen af- en aanvliegen, de voorbereidingen voor "München" inmiddels in volle gang zijn, weten de bobo's van gekkigheid niet meer hoe ze nog méér "leuke dingen voor de mensen" op touw kunnen zetten. Als gezelligheidsvereniging zal het nieuw-apostolische wereldconcern trouwens best nog wel een hele poos kunnen voort-existeren. Het wordt gewoon een soort van lionsclub. De geldcheques voor goede doelen zullen overal in dank worden aanvaard. [Chor bitte noch eine Strophe] "Het begin van wijsheid is ontzag voor de HEER." Nooit van gehoord.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 11.30 uur]

(...)
Alsof een stem uit de hemel tussenbeide kwam, antwoordde toen echter de woordvoerder van deze school voor speciaal onderwijs: "Al was het gedrag van uw kind heel lastig te hanteren en zouden wij er de handen aan vol krijgen; dan nóg zou uw kind hier van harte welkom zijn!" Denk je dat eens in, zo heb ik later nog vaak gedacht, in het werk Gods! Niet in wat daarvoor moet doorgaan, maar in het échte werk Gods.

(...)


Uit: Mijn bericht op "zo 19 jan 2014, 22:20" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

@all

Het bovenstaande deed mij denken aan een ander bericht, namelijk het volgende:

(...)
Wel of geen toeval... ik drukte per ongeluk op een verkeerde toets, waarna ik zojuist in mijn e-mailprogramma drie losse tekstfragmenten onder ogen kreeg, uit een bericht van ruim vijf jaar geleden:

> Ongeveer 40 jaar later bevonden wij ons op een middag in een spreekkamer in een academisch ziekenhuis. Het ging over een van onze kinderen die op zijn zesde de eerste open hartoperatie had ondergaan. Wij waren bezorgd. Degene met wie wij spraken antwoordde als volgt: "Wat hier gedurig onderwerp is van wetenschappelijk onderzoek, is: wát maakt dat kinderen zich door de omstandigheden heen slaan die zij in dít ziekenhuis meemaken? In medisch opzicht zijn dat immers doorgaans de meest ernstige omstandigheden." Wat zou er nú komen, zo ging het in mij om... "Wat uit deze onderzoeken telkens opnieuw naar voren komt is, dat het hem zit in de veiligheid en de geborgenheid die de ouders of de verzorgers de kinderen aan hun ziekbed kunnen verschaffen. Welnu, ónze taak is het dus om hen in die zin bij het ziekbed van hun kind te betrekken, en voorts, om op te letten dat zij bij het vervullen van die zo belangrijke functie niet verzwakken." Wij waren hiervan diep onder de indruk. Als dát het werkelijk is wat ons kind het méést nodig heeft, om in geestelijk opzicht in balans te blijven, zo dachten wij, dan ligt het -ondanks alles- in ons vermogen om dat voor hem wáár te maken. (...)

(...)
> Ik zou de verantwoordelijken willen vragen... Kijk niet alleen naar de maatschappelijke noden van sommigen, maar zoom eens wat vaker a-specifiek in op de (verzwegen) gevoelens van anderen, en doe er wat mee. Ontdek hun geestkracht, hun vrijmoedigheid, hun beperkingen, hun verborgen talenten. Informeer naar de activiteiten waarin men voldoening vindt. Leer er ook van.

Volgens mij kan ik het hier wel bij laten. Staan wij elkaar in de weg, in volgorde van belangrijkheid qua ambt en afgedwongen aanzien, of is het óók nog denkbaar dat de een de ander "liefhebbend voort" helpt?

(...)


Uit: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Di 03 Jul 2012, 20:20" in de thread "Recht van overpad"

Nee, het betrof hier geen "waardevolle woorden van onze stamapostel", doch [cynisme AAN] -raar maar waar- [cynisme UIT] praktische wenken uit "de wereld om ons heen". Heus, ik zou wensen dat er in de Nieuw-Apostolische Kerk gelovigen opstaan die eindelijk eens tegen hun tirannieke zegenaars-die-niet-zegenen durven te zeggen: "Stop met jullie hypocrisie!" Er is op de "kerkvloer" zó veel verziekt; het mag daarmee wel eens helemaal afgelopen zijn. Onderhand ontstaat er gevaar voor de volksgezondheid! "Verbeeld je maar niks meer en sta eindelijk open voor kritiek die ertoe doet. En zet vastberaden recht wat er recht te zetten valt."

In de nieuw-apostolische geloofspraktijk staan velen volautomatisch klaar staat met terechtwijzingen die bijvoorbeeld samenhangen met "de balk in je eigen oog" of met gebruiksvoorschriften voor de mantel der liefde, en dat lik-op-stuk-beleid wordt steevast vergoelijkt door te wijzen op de haast die geboden zou zijn om "het einddoel" te bereiken. Zo haalt men een wit voetje bij bobo's die daarbij op handen willen worden gedragen en voor de rest wordt iedereen opgejaagd. Doch wie bekommert zich dan nog om die ene naaste die, doordat het leven pijn doet, níet kan zwelgen in de euforische roes die de jakkerende "zegehelden" heeft bevangen?

Overigens is het zeer zeker níet zo dat ik op "de kerkvloer van mijn keuze" de onvolkomenheden naarstig opzoek! Integendeel; de verwarring wordt ons allen nota bene gedurig aangereikt en wordt op ieders etensbord gelegd alsof het vaste kost moet zijn. Zó erg is het hier onderhand. Dan kan men ziekteverschijnselen negeren, je kunt doorlopen bij "Halt! Hier Grenze" en elke goede raad in de wind slaan. Inderdaad, dat kan gewoon.

Ik heb geen zin om er nu verder op in te gaan, maar wie bijvoorbeeld goed heeft geluisterd naar de nieuwste uiteenzettingen van districtsapostel Kolb, snapt, dat in deze kerk "de Blankenesers" te vroeg zijn weggepest:

Er wordt doorverwezen naar websites als http://www.ministercompanion.org/, http://www.musiccompanion.org/, http://re.nac-usa.org/ en http://youthcompanion.org/.

Zie verder het desbetreffende Premium-Artikel "Die Kolb-Reform - Neugestaltung der kirchlichen Wochenmitte in den USA" d.d. 18-01-2014 bij Glaubenskultur-Magazine plus daarbij inmiddels reacties van lezers als:

• 

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

• 
  
  Bron: http://www.nac-usa.org/go-deeper.html

@all

Ik vraag mij af hoe men hier dieper ingaat op een item als "praying more effectively". Vrij vertaald: hoe krijg ik God zover dat Híj nú doet wat ík wil? De toepasselijke "deeplink" heb ik trouwens nog niet kunnen vinden.

Overigens...

(...)
Nu is het echter zo, dat ik mij bij het reilen en zeilen op dit Forum niet had voorgesteld om, wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, echt nog véél langer -als aan een leiband- achter de feiten aan de lopen. Hooguit varieert men daar op een mij genoegzaam bekend eentonig wijsje, met een reusachtige positieve draai neerkomend op: "Wil je niet opstaan, blijf je maar liggen - moet je maar weten wat er van komt. Ja, ja, ja!" Punt uit.

Wat mij ter harte gaat is evenwel in toenemende mate de emotionele onbereikbaarheid van broeders en zusters die ik altijd heb gewaardeerd, in de Nieuw-Apostolische Kerk. Laconiek vragen sommigen zich af waarover het handelt als zielen worden buitengesloten, men dreigbrieven ontvangt of wanneer anderen op last van de nieuw-apostolische kerkvorsten voor de rechter worden gesleept, zoals op 23 januari aanstaande in Bochum.

(...)


Uit: Mijn bericht op "za 11 jan 2014, 16:13" in de thread "Voetangels en klemmen op de geloofsweg"

... als ik naga hoe nu 10 jaar geleden, in 2004, Katja Rakow verslag deed van haar bevindingen in de Nieuw-Apostolische Kerk, waarvan ter illustratie de onderstaande uitvoerige quote...

(...)
Onder verwijzing naar het vorige bericht: tóch zag het er zo'n 10 jaar geleden voor velen beslist nog rooskleurig uit. Men putte hoop uit de ontwikkelingen die wezen op een openingsproces waarin de kerk zich leek te bevinden. Daarover verscheen in 2004 zelfs nog een boek, getiteld "Neuere Entwicklungen in der Neuapostolischen Kirche: Eine Dokumentation des Öffnungsprozesses" door Katja Rakow. Eén van onze broeders en zusters die toen aan het einde van de tunnel het licht al meende te ontwaren, is Michael Koch, thans uitgever van Glaubenskultur-Magazine welk Internet-platform blijkens de door Rakow ingewonnen informatie is voortgekomen uit het enthousiasme waarmee nieuw-apostolische jongeren in 1992 het initiatief namen tot het organiseren van zgn. "GlaubensKultur Abende":

• 

"Welche Wünsche haben Sie persönlich für die zukünftige Entwicklung Ihrer Kirche?", zo legde Katja Rakow ter schriftelijke beantwoording voor aan Michael Koch, die op 3 september 2003 hierop als volgt reageerde:

• Ich wünsche mir, daß der begonnene Reformkurs konsequent und ohne Unterbrechung weitergeführt wird.
• Ich wünsche mir, daß ich irgendwann einmal in einer Kirche lebe, in der ich sagen kann: "ich bin anders, ich habe eine andere Sehensweise zu verschiedenen Dingen im organisatorischen wie auch theologischen Bereich" und mit dieser Sichtweise trotzdem ernst genommen und respektiert werde.
• Ich wünsche mir eine Kirche, in der Einheit durch ein Bekennen zu zentralen Glaubensaussagen existiert und nicht durch Uniformität in jeglicher Hinsicht. Eine Kirche, in der Traditionalisten wie auch Erneuerer friedlich nebeneinander leben können und sich mit respekt und Toleranz begegnen.

Daar kan niet veel op tegen zijn, zou ik menen. Maar wat stond Michael Koch dan voor ogen met Glaubenskultur-Magazine? "Was möchte man damit erreichen?", zo informeerde Rakow. Michael Koch:

• Historisch gesehen ist da zuerst einmal ein gewisses Kulturverständnis zu nennen: nach meiner Überzeugung ist "neuapostolisch" das, was die Gesamtheit der Kirchenmitglieder im Namen ihrer Kirche tut und nicht, das was durch Leitungsinstanzen vorgegeben wird. Dennoch werden mögliche Entwicklungen durch kirchliche Lehrauffasssungen und die Organisationsstruktur beeinflußt. Diese wollen wir abbilden. Während die "Unsere Familie" das "Übliche" berichtet (Gottesdienst, Konzert in XY), versuchen wir das Nicht-Alltägliche journalistisch aufzuarbeiten.
  
  Ziel unserer Tätigkeit ist dabei, verschiedene Entwicklungen zu unterstützen:
  
  • Schaffung von Transparanz innerhalb der NAK
  • Beseitigung des Informationsdefizites, das durch mangelhafte Informationsweitergabe in der neuap. Ämterhierarchie entsteht
  • Beseitigung des "Informationsmonopols" der Kirchenhierarchie
  • Förderung einer Kultur des offenen Dialoges innerhalb der Gemeinschaft
  • Auflösung des alten Dogmas "Über den Glauben diskutiert man nicht"
  • Fernerhin: konstruktive Kritik, Unterstützung progressiver Tendenzen innerhalb der NAK
  • Austausch von Ideen durch Kirchenmitglieder und dadurch Anregung zu Projekten vor Ort

Hiermee wordt -anno 2003- duidelijk in een behoefte voorzien, zo wil het mij voorkomen. Rakow vervolgt: "Welche Kritikpunkte oder Probleme sehen Sie in Ihrer Kirche?" Michael Koch:

• - mangelnde Transparenz und immer noch zu wenig Offenheit
  - Absolutheitsanspruch/Exklusivitätsdenken
  - Stagnation im ökumenischen Öffnungsprozess
  - zu hierarchisches Amtsgebäude, daraus resultierend auch ein allzu "behördliches" Denken
  - die Rolle der Frauen innerhalb der NAK
  - die Rolle der Homosexuellen innerhalb der NAK
  - mangelnder Wille zur Auferbeitung der eigenen Kirchengeschichte und die fehlende kritische Distanz zu gemachten Fehlern
  - unsystematische Glaubenslehren, die zum Teil nicht zueinander passen
  - Inkohärenz beie der Quellenverwendung für die Begründung von Lehraussagen
  - Änderung von Lehraussagen werden nicht als sloche bezeichnet, es muß immer der Anschein der bloßen "Erweiterung" gewahrt bleiben
  - Änderung von Lehraussagen geschehen zögernd, unzureichend begründet und bleiben auf einzelne Punkte beschränkt (letztes Beispiel: Änderung in der neuapostolischen Eschatologie)

Hoewel het boek nog veel uitgebreider verslag doet van wat Michael Koch desgevraagd uiteenzette, nog één vraag plus bijbehorende reactie. Rakow: "Welche Entwicklungen oder Veränderungen begrüßen Sie besonders?" Michael Koch:

• - Die zunehmende Dialog- und Konfliktfähigkeit
  - Die Bemühungen, Transparenz zu schaffen
  - Die beginnende ökumenische Öffnung (jetzt muß es aber weiter gehen ).
  - Der nachlassende Druck auf die Mitglieder
  - Die begonnene Revision der neuap. Eschatologie

Zou je hier nu met terugwerkende kracht kwaad van willen spreken, dacht ik, als iemand in 2003 dienovereenkomstig antwoordt indien er vanuit "de wereld om ons heen" naar wordt gevraagd. Natuurlijk, in de Nieuw-Apostolische Kerk zullen "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" ondertussen wel van oordeel zijn dat "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" zijzelf aan zet waren geweest om hier de eventuele vragen te stellen, doch goddank zijn er tegelijkertijd anderen die toch maar heel spontaan het element opzoeken waartoe Hij de mensen heeft geschapen, te weten: VRIJHEID. Aanbevelenswaard in deze samenhang is het boekje "Zur Freiheit berufen - Ein Porträt der Vereinigung Apostolischer Gemeinden (VAG) und ihrer Gliedkirchen" door Volker Wissen (ISBN-10: 3868700307/ISBN-13: 978-3868700305); 92 pag.

Echter, hoe gaat het in de Nieuw-Apostolische Kerk na 2003 verder met de tekenen van hoop zoals degenen, die de ontwikkelingen met belangstelling volgden, het voorzichtig optimistisch hadden ingeschat? Lees bijvoorbeeld nog eens na wat de districtsoudste in ruste Frank Preusse (Hannover-Nord) het afgelopen voorjaar meldde bij Glaubenskultur-Magazine:

• Zwijgen heeft zo zijn tijd – spreken evenzeer!
  
  Eigentijdse gedachten bij Prediker 3: 7 - Door Frank Preusse.
  
  
  Laat ik het vooraf maar zeggen: dat de districtsoudste Thomas Feil goed zit met zijn opvattingen over het nieuwe “kerkbegrip”, is voor mij buiten kijf. Ik deel zijn inzichten en ik ben bijzonder blij met de communicatieve directheid van mijn ambtsopvolger.
  
  Maar heeft hij correct gehandeld, nu hij zijn standpunt ten aanzien van het nieuwe kerkbegrip en zijn persoonlijke lessen daaruit uitvoerig heeft toegelicht in een brief aan de medewerkers in het district waarvan hij de voorganger is, en hij daarmee het risico nam dat zijn mening -die afwijkt van de officiële leeropvattingen van de kerkleiding- in het Duitse taalgebied bekend zou worden en onrust kon veroorzaken?
  Had hij niet zoals voorheen -en zoals andere districtsdienaren het nog steeds doen- stil en eenvoudig, met gedoogsteun van zijn apostelen, op gepaste wijze moeten doorgaan met zijn arbeid en dan wat duidelijk niet klopt gewoon niet te prediken om zo voor ambtsdragers en broeders en zusters in alle rust tot een voorbeeld te zijn? Verdient het niet de voorkeur om onrust te mijden teneinde het "kerkelijke schip" niet nog meer aan het zwenken te brengen?
  
  Het antwoord op deze vraag is niet zo gemakkelijk te geven als sommigen die aan de discussie deelnemen momenteel wel denken. Eigenlijk is het een vrij complex probleem en vele leidinggevende ambtsdragers van de NAK werden er in het verleden al herhaaldelijk mee geconfronteerd. Zelf heb ik in de ruim 20 jaar van mijn tijd als districtsvoorganger hoogst zelden een ogenschijnlijk zo verregaande stap moeten zetten als nu Thomas Feil; vergelijkbare problemen lieten zich aanpakken en oplossen zonder dat het zozeer de openbare aandacht trok en zonder de geringste afbreuk te hoeven doen aan de zaak zelf. Maar: het was ook een andere tijd.
  
  Onder de stamapostelen Urwyler en Fehr ontwikkelde de kerk zich in een richting die ons telkens opnieuw enthousiasmeerde. Gemeenschappen ontwikkelden zich naar het christelijke voorbeeld, de geloofsleer ontwikkelde zich in de richting van de oorspronkelijke inhoud van het Evangelie. Opvattingen neergelegd in "Richtlijnen voor dienaren" en "Vragen en antwoorden" die niet strookten met de christelijke leer werden verwijderd of genuanceerd. Voor situaties waarin er serieus een zwijgplicht te vervullen viel, werden er maatstaven aangelegd. Stamapostel Fehr en apostel Kainz riepen op tot een zogenaamde renaissance van de NAK, met name op het gebied van zielzorg. Met "Dienen en leiding geven" werd op zijn minst nagestreefd dat er een richtsnoer zou zijn tot eigentijds en christelijk leiderschap. Oecumenische betrekkingen op plaatselijk niveau verrijkten het gemeenteleven en het begrip voor andere godsdiensten. We hebben de ambtsdragers bijgestaan door ze vertrouwd te maken met de inhoud en context van het Evangelie en van de geschiedenis van het rijk Gods. De richting klopte!
  
  Voor mij persoonlijk was het hoogtepunt van deze positieve ontwikkeling het besluit van de vergadering van Districtsapostelen in Nice (2004) dat de Bijbel als religieuze grondslag van de leer van de Nieuw-Apostolische Kerk erkend en beschouwd wordt. Groot was onze vreugde en de motivatie die uitging van deze veelzeggende beslissing.
  
  Natuurlijk ging het ons allemaal veel te traag. Hoe vaak hebben we onze apostel en de districtsapostel niet in het oor gefluisterd en bij hen aangedrongen op snellere veranderingen. Natuurlijk zagen wij ook dat vele baanbrekende initiatieven van de kerkleiding op sommige terreinen eenvoudig verzandden. Maar dat hadden niet wij te verantwoorden. Hoofdzaak: de richting klopte!
  
  In een tijd waarin de richting van de kerk niet constant werd bijgesteld, waarbij men vol van verwachting naar de toekomst keek; waarin de ontwikkeling van kerk en gemeenschap en niet de sluiting van gemeenten de opgave was van gemeente- en districtsvoorgangers; in zo’n tijd was het misschien ook het verstandigst om specifieke problemen met zo weinig mogelijk ophef tot een oplossing te brengen. Ondertussen deden wij ons best ervoor dat de uitgezette koers en de algehele ontwikkeling niet werden verstoord door te veel beroering over soms iets nieuws. De eerste oecumenische trouwplechtigheid, die een Lutherse dominee en ik vele jaren geleden gezamenlijk leidden (met medeweten en toestemming van de verantwoordelijke apostel), had eenvoudig plaats en dan werd er geen commentaar gegeven. Het scheelde vanzelf ook dat de communicatiemogelijkheden van tegenwoordig nog niet bestonden en het dus lastiger was om snel een groot publiek te bereiken.
  
  Ik denk dat het tot ongeveer 2006 een tijd was om te kunnen zwijgen - om terug te komen op de aangehaalde Bijbelpassage.
  
  Maar toen veranderde bij de kerkleiding de richting dramatisch.
  
  Hoewel men “Uster” -met enig voorbehoud- nog kon zien als een stap vooruit, was het gebeuren rond de geschiedenis van de vijftiger jaren van de vorige eeuw, in december 2007, een absolute ramp, een ongelofelijke terugval naar tijden waarin men de leden van de NAK voor onmondig hield en manipuleerbaar. Afzwakking van het besluit van Nice werd in de “Unsere Familie”, verspreid over een periode van vele maanden, ingeleid met theologisch dubieuze verklaringen, psychologisch niet ondoordacht en grotendeels onopgemerkt.
  
  Instructies voor "Het pastorale bezoek" ademden weer de geest van het verleden. De catechismus werd voorafgegaan door een subtiele grotere nadruk op het belang van de apostelen van de NAK. Er waren weer vingerwijzingen om meer over de apostelen (en soms daardoor zelfs minder zeker over Jezus) te prediken. In de oecumenische betrekkingen is ijverig een zigzag-koers gevaren. De Kerngedachten werden anders van opzet, maar het viel steeds meer op dat ondertussen bij de broeders en zusters een merkwaardige theologische oppervlakkigheid werd verondersteld en hun schuldbewustzijn werd aangewakkerd, terwijl zulke ideeën toch al achterhaald leken. De eigen verantwoordelijkheid van de gelovige (denk aan stamapostel Urwyler!) werd misschien nog gepredikt, maar dat de kerk daardoor moet ophouden met bevoogden, wordt over het hoofd wordt gezien.
  
  In 2010 verscheen de herziene nieuw-apostolische geloofsbelijdenis met de bijbehorende (doch!) verbindende toelichtingen en thans het gewijzigde kerkbegrip van de Nieuw-Apostolische Kerk. Deze hoofdonderdelen van een catechismus werden op onaanvaardbare wijze gecommuniceerd. Inhoudelijk werden ze niet echt Bijbels verankerd; het besluit van Nice werd genegeerd. Ik zal niet ingaan op details. Er zijn hierop al veel serieus te nemen commentaren gegeven en meerdere zullen volgen. De NAK heeft daarmee misschien wel hét doorslaggevende uitgangspunt van haar leer prijsgegeven: de enige basis is het evangelie; de missie van de Kerk is de "Grote Opdracht" van Jezus. In plaats daarvan is het zonneklaar dat het voortbestaan van de instelling NAK op de voorgrond staat en de rechtvaardiging voor de noodzaak van nieuw-apostolische apostelen. Dit blijkt bij alle beraadslagingen de uitgangsgedachte te zijn geweest.
  
  "Voor ons is er geen kerk zonder apostelen ..." (Pr. Kiefer op de tweede “Ökumenischer Kirchentag” in 2010). Dit kenmerkt de primaire uitgangsgedachte die alle kernuitspraken verklaart met betrekking tot kerk, sacramenten, de vergeving van zonden en eschatologie. Een kerk moet haar grondbeginselen en leerstellingen echter blijven toetsen aan het Evangelie. Wie de kerk niet ervaart als te zijn voortgekomen uit het Evangelie, wie niet bereid is ook fundamentele standpunten aan de kant te zetten, als ze niet zijn gedekt door het Evangelie, is op weg zich in God te vergissen.
  
  Het verloop van de ledenaantallen in Europa is alarmerend. Een aanzienlijk deel van de jongere broeders en zusters voelt zich niet meer met de kerk verbonden. De potentiële toekomstige geestelijk leiders en gemeentevoorgangers en met hen het merendeel van een generatie, zijn de kerk ontvallen. Zelfs de volgens eigen berekeningen meest optimistische prognoses van de “Arbeitsgruppe Demographie” houden tot het jaar 2020 rekening met een dramatische teruggang in de aantallen van actief meewerkende gemeenteleden, vooral bij jongeren.
  
  Aan de kern van het probleem, namelijk de aantrekkingskracht die uitgaat van de diensten, en daaronder in het bijzonder te verstaan de vorm en inhoud van de prediking, wordt niet gewerkt - misschien is het ook te laat. Evenementen en extra aandacht voor “Wohlfühlgemeinden” kunnen deze tekortkomingen niet goedmaken. "De spiritualiteit staat tegenwoordig niet meer zo sterk voorop; het beleven van saamhorigheid in de gemeenten heeft meer betekenis gekregen", zo stelt stamapostel Leber het (Westfalenblatt 6.7. November 2010). Waar spiritualiteit, de persoonlijke relatie met Jezus en de geestelijke verbinding met het Evangelie hun centrale plaats moeten prijsgeven voor sociale activiteiten die het gemeenteleven moeten bevorderen, verliest de kerk haar essentie en wordt zij nonchalant.
  
  Of iemand een ambt kan krijgen (steekwoord "concubinaat") wordt nu gekoppeld aan algemeen aanvaarde normen in de samenleving, terwijl dat enkele jaren geleden nog afhankelijk was van ethische waarden. Brengen de uitspraken van de kerkleiding broeders en zusters hierbij niet in verwarring?
  
  De richting van de kerk is veranderd! Tegen deze achtergrond moet de vraag "Spreken of zwijgen?" heel anders worden opgevat.
  
  Elke gemeentevoorganger en districtsvoorganger heeft een verantwoordelijkheid aanvaard en wel een verantwoordelijkheid jegens God en ten opzichte van het Evangelie. Deze verantwoordelijkheid kan niet worden gedelegeerd aan “de top”.
  
  Hij, de voorganger, moet weten dat zijn geloofwaardigheid en betrouwbaarheid van elementair belang zijn en daarmee als boeien dienen, waaraan de hem toevertrouwde broeders en zusters en ambtsdragers zich stevig moeten kunnen vastklampen. Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.
  
  In een tijd waarin er voor de broeders en zusters geen koers bij de kerkleiding meer te onderscheiden valt, waarin opeens een al lang overwonnen exclusiviteit opnieuw in geschriften naar voren komt (die overigens in mijn omgeving door een meerderheid onder de ambtsdragers resoluut van de hand wordt gewezen), en waarin de kerkleiding haar eigen pretentie, namelijk om leerstellingen vanuit de Bijbel te rechtvaardigen, niet waarmaakt: in deze tijd misstaat het een voorganger niet de aan hem toevertrouwde zielen duidelijk en ondubbelzinnig te informeren over zijn standpunt ten aanzien van belangrijke leerstellige verklaringen, waaronder verklaringen die liggen op het vlak van de ethiek. Het risico dat zijn uitspraken dan in de hele wereld bekend worden, moet daarbij op de koop toe worden genomen.
  
  Dat apostelen die taak niet kunnen waarnemen, ligt voor de hand. Zij zijn door hun ambtseed gebonden aan de kerkleiding; ze zijn ook (op enkele uitzonderingen na) in sociaal opzicht van de kerk afhankelijk omdat die hun werkgever is. Maar voor de gelovigen begint de verwarring als men zich moet realiseren dat een apostel hooguit denken mag wat hun voorganger zegt!
  
  In een tijd waarin de gelovigen zich steeds meer afkeren van de kerk waarin de ontwikkeling naar het beeld van één christelijke kerk voor hen niet meer zichtbaar is en waarin de apostelen zwijgen, is het voor zielen die daardoor in vertwijfeling zijn geraakt goed en opbeurend als zij in hun gemeentevoorganger en districtsvoorganger oprechtheid, moed en openheid ervaren. Als een voorganger zich niet met de leerstellingen van de kerk kan verenigen, moet hij zelfs dát mogen zeggen. Dat hij dan misschien zijn ambt verliest, weegt minder zwaar dan het verlies van zijn geloofwaardigheid.
  
  Een opgelegd spreekverbod en ook een eventuele “muilkorfconsensus” zijn naar mijn mening onder de huidige verontrustende omstandigheden geen passende oplossingen meer. Elke verantwoordelijke moet zijn eigen afwegingen maken. Dit is niet gemakkelijk, zo weet ik uit persoonlijke ondervinding. Maar je groeit, ook door fouten te maken.
  
  Thomas Feil heeft in deze zaak niet alleen gelijk, maar hij heeft ook verantwoordingsvol gehandeld tegenover de hem toevertrouwde zielen.
  
  2011: Ook spreken heeft zo zijn tijd!
  
  f. preusse / aihfx, 2011-02-20
  
  
  © Glaubenskultur Verlag 1996-2011
  Bron: http://www.glaubenskultur.de/premium-1411.html

(...)


Uit: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Do 22 Sep 2011, 07:02" in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding"

... kan ik alleen maar veel bewondering hebben voor iemand als Michael Koch. Hij is de kerkleiding recht in de ogen blijven kijken, en hij blíjft geloven in de enorme potentie van het menselijke kapitaal op de werkvloer.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
... Michael Koch. Hij is de kerkleiding recht in de ogen blijven kijken, en hij blíjft geloven in de enorme potentie van het menselijke kapitaal op de werkvloer.

(...)


Uit: Mijn bericht in deze thread op "ma 20 jan 2014, 12:02"

@all

Bij het Netzwerk Apostolische Geschichte springt dit fantastische menselijke kapitaal op de nieuw-apostolische werkvloer trouwens direct in het oog! Absoluut, het nodige elan is er beslist - alleen: hoe lang nog? Als straks daadwerkelijk -aan de hand van de thans voorliggende eerste versie van de uitgebrachte catechismus- alle neuzen dezelfde kant op moeten wijzen, zie ik het enthousiasme wat er nu écht nog is, snel afnemen.

Ik denk dat het gevaar wat ik eerder als volgt aanduidde...

(...)
Kerkbestuurders die zelf niet eerst waarmaken wat zij anderen voorhouden c.q. laten voorhouden, zijn bedriegers en in Zijn werk minder dan "onnutte dienstknechten". Wie bovendien zogenaamd namens God gezag afdwingt om zich vervolgens naar eigen believen te goed te doen aan offergaven, is een oplichter. Dan kun je met deze offergaven wel een fraai boekwerkje uitgeven met als opdruk "catechismus"; maar dat zegt níets!

Meer dan ooit is het in de Nieuw-Apostolische Kerk momenteel de bedoeling dat kerkelijke ambtsdragers zich vereenzelvigen met wat het internationale bestuur propageert op het gebied van de geloofsleer. Wie kans ziet om die doelgroep steeds een hoofdstuk voor te blijven, krijgt gewoon medelijden met bazelende zegenaars die zichtbaar moeite doen om zo onopvallend mogelijk na te praten wat ze gedurig wordt voorgezegd.

Dat hele fenomeen bevestigt nog eens dat "deze kerk existeert bij de gratie van onwetenden"! Wat uiteraard in toenemende mate hierdoor het geval zal zijn is, dat er een tweedeling ontstaat tussen echte mensen en bij wijze van spreken klonen van typetjes, afkomstig van een tekentafel. Je zult maar zo'n typetje willen spelen. Je zult er maar mee van doen krijgen, of erger: je zult je leven maar met zo'n marionet moeten delen.

(...)


Uit: Mijn bericht op het forum van Bauke Moesker op "Do 11 Jul 2013, 17:01" in de thread “Versöhnung jetzt!”

... niet moet worden onderschat want het echte vuur zie ik zuiver branden bij authentieke (jonge) mensen, en dat zijn bepaald geen "typetjes, afkomstig van een tekentafel". Wie dezen indoctrineert, zal ze vermurwen. En daarmee zal het in deze kerk pertinent OVER en UIT zijn.

Aan de van mijn kant geschetste alarmerende toestand bij de Nieuw-Apostolische Kerk liggen echter feiten en gebeurtenissen ten grondslag die een periode beslaan van minstens één hele generatie. Na stamapostel Urwyler slaat de mechanisatie als het ware toe. De ambtelijke top in de aanvankelijk nog sterk groeiende kerk trekt, nog méér dan voorheen, zeggenschap naar zich toe, terwijl men zich in toenemende mate ergert aan "kritische geluiden uit de samenleving", waarbij ook de geloofsleer het gedurig moet ontgelden. Aan het goddelijke gezag van de "boden van Jezus Christus" in het internationale kerkbestuur mag niet worden getornd, maar het ligt aanhoudend onder vuur. Terwijl er maatregelen worden getroffen om hun machtspositie in de organisatie veilig te stellen, voelen dezen zich getergd door het imago van een sekte dat het kerkgenootschap in veel landen aankleeft, en men probeert een toekomstbestendige visie te ontwikkelen op de onmiskenbaar deels aanvechtbare geloofsleer. Niemands hoofd staat ernaar om te gaan afrekenen met "lijken in de kast". Zo'n 10 jaar geleden was dit ongeveer de stand van zaken. Zie ook mijn vorige bericht. Doordat iedereen al wist dat "Vragen en Antwoorden" zou worden herzien, werd er niet al te moeilijk gedaan over irritaties die de geloofsleer opleverde. Misschien kwam het wel helemaal goed, met de theorie. Wat vermoedelijk weinigen zich realiseerden is, wat er nu juist voor de kerkleiding zo belangrijk was aan het liefst in solide theoretische verhandelingen te verankeren "geloofsgebouw". Hun "plaats in 't heilsplan Gods" stond namelijk op het spel. Immers, als de catechismus ze niet zou legitimeren als de machthebbers in de organisatie die zij feitelijk al waren, zou "de wereld om ons heen" er schande van spreken.

• O eerst'lingskind, waardeer
  het voorrecht, u bereid:
  uw plaats in 't heilsplan Gods
  voor tijd en eeuwigheid.
  Kortstondig is de vreugd'
  van wat g' op aard' geniet.
  Doch eeuw'ge zaligheid
  't verlossingswerk u biedt,
  't verlossingswerk u biedt!
  
  Uit: NAK-gezangboek, eerste couplet van lied 198

Ook ik heb daarbij toen helemaal niet stilgestaan. Voor mijzelf wist ik alleen maar dat ik pas in een catechismus geïnteresseerd zou zijn indien ooit "de laatste geheel herziene definitieve versie" ervan zou voorliggen! Zolang ikzelf nog de handen vol had aan de kern van het evangelie, zouden ook anderen wel iets beters te doen hebben dan te willen verzanden in bijzaken. Doch helaas: daarin heb ik mij vergist. Allengs werden er in mijn kerk "branchevreemde activiteiten" op touw gezet en het duurde niet lang of de meesten hadden er geen flauw benul meer van wat in het "werk Gods" core business had mogen zijn. De "districtsapostel" Armin Brinkmann is in mijn beleving één van degenen die daarin het verst is doorgedraafd. Hij heeft zich dan ook lelijk vergaloppeerd. Omstanders die dat zouden toegeven, blameren daarmee uiteraard impliciet ook zichzelf. De ambitieuze en vooral ook pretentieuze bestuursvoorzitter in kwestie had moeten worden tegengehouden! Zijn ongeremde dadendrang had moeten worden afgestopt! Alle naaste medewerkers hebben zitten slapen!

Dit echter betrof nog maar één ego binnen het internationale kerkbestuur want ook anderen lieten zich niet onbetuigd. Toegegeven, wie daaromtrent de puzzelstukjes bij elkaar sprokkelt, is er wel even zoet mee, maar uiteindelijk heb je wel degelijk wat. Dat wil zeggen: dat zie je in hoe het spel gespeeld is. (...) Omdat er nog genoeg geld op de bank staat, kunnen de hoogmogende heren-fantasten het nog wel een poosje uitzingen.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 24-01-2014, 11.00 uur]

(...)
Ik vraag mij af hoe men hier dieper ingaat op een item als "praying more effectively". Vrij vertaald: hoe krijg ik God zover dat Híj nú doet wat ík wil? De toepasselijke "deeplink" heb ik trouwens nog niet kunnen vinden.

(...)


Uit: Mijn bericht in deze thread op "ma 20 jan 2014, 12:02"

@all

Als ik "praying more effectively" opgeef als zoekterm, beland ik in de jungle van de Amerikaanse reli-industrie want er wordt op grote schaal handel mee gedreven. Onder opgaaf van creditcardgegevens kan er zelfs een gratis boekwerkje over worden gedownload. Het aanbod is overweldigend. Het kunstje valt op talloze manieren aan te leren, als ik het allemaal moet geloven. Districtsapostel Kolb schijnt ervan onder de indruk te zijn...

In de podcast beantwoordt districtsapostel Kolb nog enkele vragen die vooraf aan hem waren voorgelegd, waaronder:

• 

Het antwoord hierop komt er dan echter op neer dat de gelovigen, gebruikmakend van het nieuwe aanbod van de kerk dat in de plaats komt van de weekdiensten, eerst nog beter moeten ontdekken wat het nieuw-apostolische geloof inhoudt zodat men doorkrijgt hoe anderen ervoor te interesseren zijn. Die uitleg was... nieuw voor mij.

Groet,
TjerkB


P.S. Zie ook het redactionele artikel "Wochengottesdienste im Wandel und im Chat, 22. Januar 2014 - Chicago" bij UF-Online.

[TjerkB]

@all

Wellicht roept de voorafgaande berichtgeving de vraag op: hoe valt daarvan garen te spinnen? Anders gezegd: wat is van alle aangedragen informatie toch feitelijk de strekking? Wat kom je er als christen door te weten?

In mijn bericht van "Do 04 Apr 2013, 09:44" op het forum van Bauke Moesker in de thread "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk", dat ik hieronder onverkort zal weergeven, heb ik geprobeerd om in een soortgelijke situatie alvast een zekere balans op te maken:

@Emile
@Jabob65
@all

Zoals jullie weten heb ik van het begin af aan voor mijzelf helder willen krijgen waar alle verwarring vandaan komt die wordt opgeroepen door de ontwikkelingen in de Nieuw-Apostolische Kerk die ook op dit Forum gedurig onderwerp van gesprek zijn. In feite wordt er één groot machtsspel gespeeld. Het blijkt zuiver een kwestie van logisch nadenken te zijn om te begrijpen hoe het in elkaar steekt. Als ik het moet uitleggen, zijn de volgende zaken daarbij cruciaal:

• Dat ene zinnetje in de vorig jaar verschenen catechismus:

  (...)
  In de catechismus is er zegge en schrijve één enkele zin voor uitgetrokken om uit te leggen hoe de "stam-apostel" in het "verlossingswerk" aan alle macht komt die nu aan diens kerkelijke ambt wordt toegeschreven:
  

  "Die ersten Jahrzehnte in der Geschichte der Neuapostolischen Kirche dienten unter anderem der Festigung der Gemeinden und der Einheit unter den aposteln. Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete."
  
  Bron: Katechismus der Neuapostolischen Kirche, pagina 390

  Met geen woord wordt er in de catechismus gerept over de ultieme zeggenschap, welke feitelijk bij de stamapostel berust, over tevens alle zakelijke aangelegenheden in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk.
  
  (...)
  
  
  Uit: Bericht door Redactie op "Ma 17 Dec 2012, 11:15" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"

• De inhoud van de nieuw-apostolische geloofsbelijdenis:
  
  • 
    Bron: http://www.nak.org/nl/geloof-en-kerk/geloofsbelijdenis/
• Het organogram, te weten de zogenaamde "Auflistung der 16 Arbeits- und Projektgruppen der Neuapostolischen Kirche (Stand 01.10.2012)":
  
  • 
    
    Bron: http://www.nak.org/de/news/nak-internat ... cle/17817/
• De internationale blauwdruk voor de statuten van de nieuw-apostolische "gebiedskerken", waaruit bijvoorbeeld artikel 4:
  

  Artikel 4 Organen
  De Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland heeft de volgende organen:
  
1. De Stamapostel
  
2. Het bestuur
  
3. De landelijke vergadering
  
  
  Bron: Statuten van 26 april 2001; zie het redactionele bericht op "Ma 19 Dec 2011, 23:28" in de thread "Bepalingen betreffende inrichting en bestuur NAK-NL".

• De opgelegde hiërarchische gezagsverhoudingen:
  

  
  2.1 Hinweise zum Seelsorgebesuch
  
  Wie verhalten wir uns, wenn uns Fehler in der kirchlichen Praxis vorgeworfen werden?
  
  Teil 4 – Umgang mit tatsächlichen Fehlern [der Amtskörper]
  
  …Es kann sein, dass der predigende Amtsträger ein Informationsdefizit hat. Vielleicht
  hat er neuere Lehraussagen nicht richtig aufgenommen oder nicht gelesen. Vielleicht
  hat er sie zwar gelesen, aber nicht verstanden und deswegen nicht verinnerlicht… . Es
  besteht aber auch die Möglichkeit, dass der Amtsträger eine andere Lehrauffassung
  zu bestimmten Inhalten vertritt und diese verkündet. Ausdrücklich sei angemerkt, dass
  der Stammapostel die Erwartung ausgesprochen hat, dass die Amtsträger sich hinter
  die Lehre der Kirche stellen. Dieses entspricht auch der Sicht der Apostel.
  
  …Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht
  hingenommen werden. Der Bezirksapostel wird entscheiden, wie verfahren wird…
  
  Seiten 2 - 3
  
  

  Bron: http://www.forum.glaubensforum24.de/vie ... 513#p36513

• De mateloze arrogantie bij de voorzitter van het internationale kerkbestuur:
  
  
  
  Bron: Wort zum Monat - August 2010, "Glaubensbekenntnis und Katechismus"
• Het ontbreken van transparantie zoals ten aanzien van de financiële administratie, en daarnaast het ontbreken van een Raad van Toezicht of een onafhankelijke klachtencommissie; het opzettelijk níet beantwoorden van inkomende correspondentie:
  
  
  
  Bron: Bericht door Reactie op "Vr 30 Dec 2011, 12:17" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk"

Het bovenstaande nu maar even zonder verder commentaar...

Groet,
BakEenEi

Het organogram geeft aan dat de districtsapostelen Koberstein, Brinkmann, Ehrich en Kolb binnen het internationale kerkbestuur degenen zijn die op de verschillende terreinen de koers uitstippelen. Wij kunnen er dus vanuit gaan dat het begrip waarmee zij spreken over het nieuw-apostolische geloof, daaromtrent steeds zo ongeveer het laatste nieuws is. Daarom heb ikzelf altijd speciaal gelet op het doen en laten van de leden van de gezaghebbende "Koordinationsgruppe". Vandaar eerder al de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept". Spijtig genoeg kwam ik wel telkens méér te weten, maar in het geloof schoot ik er niet mee op. Als ik de puzzel in elkaar zet, (zag en) zie ik deze kerkvorsten namelijk alleen maar opvallend met lege handen staan. Einde oefening derhalve. Natuurlijk is dan niet de hemel van koper, maar wat er -ingevolge de bij dit kerkgenootschap verkozen organisatorische opzet- moest ontspruiten aan het brein van uitgerekend deze vier topambtenaren zal de christenheid beslist niet verder helpen. Buiten hun om figureren er weliswaar enkele stamapostelen en nog een handvol raadgevers en woordvoerders, maar mij valt niets anders op dan dat al dezen bij elkaar inhoudelijk bitter weinig méér te melden hebben dan wat er sinds kort in de catechismus staat.

Hiermee werd de illusie dat het goed komt met de Nieuw-Apostolische Kerk inmiddels van rechts ingehaald door de constatering dat het al hopeloos verkeerd hééft uitgepakt. Is dat slecht nieuws? Tot op zekere hoogte wel uiteraard, maar wie het niet zag aankomen, heeft hier vanzelf wel érg lang de andere kant op gekeken. Als ik iedereen was die het aangaat, zou ik ophouden met komedie spelen. Het is een schrale troost, dat weet ik, maar wie zich nu overrompeld voelt, kan aan de hand van heel veel Nederlandstalige forumbijdragen nalezen hoe het zover kon komen. Het betere nieuws daarentegen is dat God het werk van Zijn handen geenszins laat varen. Alleen, het zit hem daarbij níet in hersenspinsels van machtsfiguren.

Zie verder mijn bericht op "vr 10 jan 2014, 12:38" in de thread "Teken van leven... "

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Op zondag 15 september 2013 ging stamapostel Jean-Luc Schneider voor in een dienst in Metz (Frankrijk). Het was mij op het Internet al links en rechts opgevallen dat diens prediking stof had doen opwaaien, maar wat kan mij dat schelen, dacht ik in eerste instantie. Nu echter las ik hoe dat zit. Zie het artikel d.d. 02-10-2013 van Franz-Christian Schlangen, getiteld "Das schlägt dem Fass den Boden aus: Jean-Luc Schneider erklärt sich zum Führer der Christenheit" Een huiveringwekkend verhaal! De uitgeschreven tekst van de omstreden prediking kan »HIER« worden gedownload. Ik zal er verder maar niet over uitweiden. Het is al erg genoeg.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Achteraf denk ik nu echter dat het voor verreweg de meeste nieuw-apostolische gemeenteleden, die daarin wel iets herkennen, vrijwel onmogelijk zal zijn om te ontdekken wat er -achter de coulissen van de organisatie- écht zó verschrikkelijk mis is, dat men tijdig de feitelijk enig juiste conclusie kan trekken: opstappen voordat het te laat is om er géén trauma aan over te houden. Is het dan zó erg? Ja, nóg erger, om precies te zijn. Het goede nieuws in deze samenhang is goddank dat er met het werk Gods (!) niks mis is.

(...)
Terwijl de aangesloten leden worden geacht eerst en vooral op te blikken naar hun ultieme "zegenaars", de "hogere dienaren", spelen die juist vals. Alleen, hoe krijg je daar zicht op? Hoe moet je uitvinden welke verborgen agenda's dezulken hanteren?

(...)


Uit: Mijn bericht op "za 07 dec 2013, 13:24" in de thread "Wát is er gaande?"

@all

Door de gaandeweg opvallend agressieve opstelling van districtsapostel Armin Brinkmann schreef ik enkele dagen geleden het volgende:

(...)
Let wel: in juridisch opzicht is er naar het oordeel van het (uit louter "Godsgezanten" bestaande) nieuw-apostolische kerkbestuur hier dus sprake van ontoelaatbare beledigende kritiek vanwege "oneerlijke concurrentie" in de berichtgeving over het "werk Gods". Redenen genoeg derhalve om korte metten te maken. Voor de zoveelste keer graaide de hevig verongelijkte "hoofdman over 500.000 gehoorzame navolgers" in het offerblok om een andersdenkende aan zijn wettig te legitimeren vermeende goddelijke gezag te onderwerpen.

(...)


Uit: Mijn bericht op "vr 31 jan 2014, 10:39" in de thread "Rechtzaak Armin Brinkmann tegen Canities News"

Is er al iemand bij wie er intussen iets begint te dagen? De een na de ander wordt hier door zogenaamde districtsapostelen in elkaar geramd! Allerhande schrijnende toestanden passeerden al uitgebreid de revue. In de kerkgemeente Hamburg-Blankenese werd er op deze manier huisgehouden door de tegenwoordige districtsapostel Rüdiger Krause, de districtsoudste Thomas Feil mocht opzouten van districtsapostel Wilfried Klingler; Bauke Moesker moest als een levende dode worden behandeld in opdracht van districtsapostel Armin Brinkmann. Wat anderen moeizaam hebben opgebouwd, wordt door zulke mislukkelingen binnen de kortste keren tot de grond aan toe afgebroken! Waar zit het gezonde verstand bij de slapjanussen met allemaal de ogen in hun zakken die dit aan de lopende band laten gebeuren?! Dan ben je écht níet goed wijs...

Het is waanzinnig om in openbare erediensten altaren te laten ontheiligen met wat van betrokkenen niet meer dan holle frasen kunnen zijn. Laat ze in hun sop gaarkoken en kom eindelijk eens op voor een naaste!

In plaats van zich met slachtoffers van machtsmisbruik te verzoenen houden de stamapostelen Wilhelm Leber en Jean-Luc Schneider hun poot al net zo stijf als de laatste 60 jaar hun verafgode ambtsvoorgangers.

Groet,
TjerkB

[willempower]

@ tjerk
Dat die Brinker nog op zijn plek zit komt omdat Lebertje hem de hand boven het hoofd hield , waarschijnlijk weten ze teveel van elkaar wat er in die kamertjes gebeurde met die rode lichtjes .
En de konte kruipers volgen slaafs anders kunnen ze de kerk verlaten .
Dus controle is er niet , kijk maar naar B den H uit Emmen , districhtoudste die ook weet waar de zusters uit de kerk goed voor zijn .
Dat is niet alleen de kerk schoonmaken .