Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

[TjerkB]

(...)
Laat het maar gewoon definitief afgelopen zijn met de godgeklaagde tirannie die uitgaat van de jarenlang toegepaste dwingelandij...

(...)


P.S. Komt er nog wat van?

Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/reflectie ... -meldpunt/

Uit: Bericht op "do 26 nov 2020, 14:13" in de thread "Kerken erkennen schuld voor falen voor en tijdens oorlog, maar de NAK..."

@all

Over tirannie gesproken...

• (...)
  Iedere avond vertrok mijn vader ’s avonds naar het gebouw en kwam meestal pas thuis als ik al op bed lag. Iedere zaterdag ging hij naar de broedervergadering, iedere zondag verzorgde hij een dienst en zat hij ’s middags achter de typemachine om zijn verslag te maken. Over ‘hoe fijn het was geweest’ en hoe ‘nader de broeders en zusters tot hun apostel waren gekomen’. Was dit thuis ook maar zo geweest. Hadden wij onze vader, en mijn moeder haar man, ook maar wat meer ‘naderbij’ gehad.
  
  (...)

Bron: Verhaal 22 d.d. 02-11-2020 bij https://apostelkinderen.nl: Kind van een voorganger

(...)

• (...)
  Mijn ouders zijn zelf in een apostolisch nest geboren en kregen dus zelf een geindoctrineerde jeugd. Daar kun je op verschillende manieren mee verder als je volwassen wordt. Je gaat verder als volger of je wordt ook één van de mannen met macht. En zo voedt je dan ook je kinderen (ons) weer op. Er was voor hen weinig keuze om ergens tegenin te gaan.
  Het apgen was en is een zeer besloten gemeenschap. Als buitenstaander kwam je echt niet zomaar binnen.
  Op je 18de kon je zelf een keuze maken, geheel vrijwillig, als je maar ja zei. Anders hoorde je er niet meer bij. Als lid ging je niet om met mensen buiten het genootschap(dus ook geen verkering) , kende je geen muziek dan alleen vanuit het genootschap, had je geen hobby’s want je was altijd bezig in “het gebouw”. Ma de zang, Di oudercontactavonden, wo dienst, do Knutselen en naaien, vrij kring, za ocht kring en zo 2 x dienst. En dan nog het gebouw schoonhouden, uitstapjes van de Zuster kring en de jeugdkring. Bejaardenkoor, grote koor, jeugdkoor, meisjeskoor, jongenskoor, kinderkoor, orkestje, kerstspelen, declamatorium, enz, enz. Vele gezinnen hebben dit gedaan omdat dit verwacht werd en wanneer je niet aan deze dingen deelnam dan kreeg je bezoek. Bezoek van 2 oude mannen (vaak zelfs met een gleufhoed en grijze regenjas) die zelf geen benul hadden van wat er in de wereld speelde. Kinderen zagen hun ouders amper of waren zelf met van alles bezig.
  
  (...)

Bron: Reactie d.d. 08-11-2020 van een lezer bij https://apostelkinderen.nl/

Aldus in de tang genomen, dankzij de zelfingenomenheid van de omstreden (narcist) Lambertus Slok en de op de automatische piloot navigerende par­tij­ideo­logen bij het Apostolisch Genootschap, die ook nu nog menen dat diens waanideeën "vermarkt" moeten worden.

Wat hier speelt, was niets anders dan sektarisch geweld. De huidige kerkleiding kan het best zich daarvan alsnog radicaal distantiëren.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Door de spraakmakende gebeurtenissen op het ogenblik in de landspolitiek, wordt het volgens mij opnieuw duidelijk dat niet elke rol eenieder even goed op het lijf is geschreven. Als een (politiek) leider narcistische trekken heeft, ontstaat er op zijn minst verdeeldheid. Zodra narcisme neigt naar psychopathie, kan (religieus) fanatisme ertoe leiden dat saamhorigheid voorgoed verloren gaat, zeker indien zo'n misleider steun ondervindt van invloedrijke medestanders die er niet voor terugdeinzen het bedrog uit eigenbelang te faciliteren.

Ik denk dat dit hoogst afkeurenswaardige scenario zowel bij de Nieuw-Apostolische Kerk veel slachtoffers heeft gemaakt (door toedoen van stamapostel Johann Gottfried Bischoff c.s.) als bij het Apostolisch Genootschap (door toedoen van Lambertus Slok c.s.). Slachtoffers vielen nietsvermoedend op de kerkvloer aan samenwerkende machtsfiguren ten prooi want zij moesten onvoorwaardelijk loyaal zijn. Bij die brutale intimidatiepraktijken werd in commissie het respect genegeerd voor de menselijke waardigheid van de verschoppelingen.

Na de dood van Bischoff (in 1960) en Slok sr. (in 1984) deden de vertrouwelingen hun uiterste best om de schone schijn op te houden. Ook daar mocht menigeen voor bloeden. Misdragingen van hogerhand kregen hierdoor zelfs een nieuwe dimensie. Sektarisch geweld! Uiteraard is er op zo'n manier iets grondig mis met de inrichting en het bestuur van de organisatie. Nergens een spoor te bekennen van checks-and-balan­ces. Zo ontstaat "op klaarlichte dag" een fatale tweedeling tussen "instructeurs" en de wachtenden op hun instructies.

Laat niemand zich daarbij vergissen: zodra onder de ge­pri­vi­le­gi­eerde "dienaren" de slager zijn eigen vlees keurt, doet kadaverdiscipline zijn intrede want het zal de betrokkenen onwelgevallig zijn op gelijke voet om te gaan met mindere goden. Die begrijpen het immers nog allemaal niet. Hun vragen komen voort uit ongeduld en onbenulligheid. Laten dezen "in de gemeenschap" eerst maar eens hun loyaliteit tonen en aldus hun eigen roem vergaren. Groepsdruk werkte normvervaging in de hand en allengs ontstond een angstcultuur.

"Uw zielsaanbieding is aanvaard en wordt hernieuwd bevestigd, doch laat uw kennelijke jammerklachten en hulpvragen toch in de vergetelheid verzinken opdat het Vuur der Liefde zal blijven branden in de levensrelatie met onze God als Apostel. Niets is belangrijker dan de voortgang van Gods priesterlijke Werk. Voor wie zich vermoeit met futiliteiten, zal de Christuszon niet verder stijgen. Zo zetten wij als het uitverkoren Godsvolk het werk van Jezus voort; in "ons Werk". Wij beschermen de zwakkeren en de natuur, maar níet elkaar."

Und so weiter und so fort.

Bij het onderzoek vanuit de Tweede Kamer naar de toeslagenaffaire bij de Belastingdienst kwam de afgelopen dagen aan het licht dat niemand daadwerkelijk ingreep. Levens zijn hierdoor verwoest; mensen geruïneerd. Maar ze kunnen toch terecht bij de Voedselbank?! Onze Apostel vindt dat een heel mooi project; de Voedselbank. En hij is ook vóór biodiversiteit, en voor empathie en voor wetenschap. Ja, wij bewonderen zijn levenskunst. In het jubileumjaar verdienen hij en zijn vrouw een vakantiereisje. Maar dat is nog een verrassing.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Bij het onderzoek (...) kwam (...) aan het licht dat niemand daadwerkelijk ingreep. Levens zijn hierdoor verwoest; mensen geruïneerd.

(...)

@all

Een bekend aforisme van God­fried Bo­mans luidt: "Veel men­sen dan­ken hun goed ge­we­ten aan hun slecht ge­heu­gen." Echter, als de oorzaak daar niet in schuilt terwijl iemand zich toch schaamteloos misdraagt, komt ook een haperende gewetensfunctie in aanmerking. Dan ontbreekt het aan inlevingsvermogen en bedient men zich -hooghartig en laf- van fraai­klin­ken­de doch be­te­ke­nis­lo­ze vol­zinnen.

Het onderstaande citaat ontleen ik aan het interview met Renske Doorenspleet in het Reformatorisch Dagblad van vrijdag 10 april 2020:

Slok was een charismatische man die veel gezag had. Daarbij komt dat alles fijn en bijzonder moest zijn. Soms leek het wel alsof we in een soort massapsychose verkeerden. Bij tegenspraak, kritiek en eigen ideeën trad Slok resoluut op. Alles kon, zolang je hem maar erkende en gehoorzaamde.

Het is natuurlijk dwaas om abnormale toestanden voor normaal te houden, maar desondanks sloeg op deze manier bij het Apostolisch Genootschap destijds de verdwazing toe. Juist hierdoor gaven de massa's zich toen over aan zó veel gedoogsteun dat niemand ingreep.

Met de uitlating op zondag 1 juli jl. in Groningen van apostel Bert Wiegman over nare bijwerkingen bij elk uitstekend "medicijn" in 1 tot 2 procent van de gevallen, zoals volgens hem ook de geloofspraktijk bij het Apostolisch Genootschap voor wellicht 1 tot 2 procent van de aangesloten leden voorspelbaar traumatiserend kan hebben uitgepakt, kon daar nu blijkbaar nog wel een flinke schep bovenop. Tot overmaat van ramp volgde hierna zonder enige compassie met hen die vanaf de kerkvloer aan het sektarische geweld en masse waren opgeofferd, een beschamend journalistiek optreden van de landelijke woordvoerder. Anderen willen het alleen nog maar hebben over vermeende wapenfeiten, maar dan betreft het enkel aangekochte statussymbolen, een gefinancierde dissertatie of een sprookjesboek.

Mooie woorden zonder de bijbehorende mooie daden zijn nu eenmaal holle frasen. Wie dat nog niet beseft, leeft toch echt in een waan. Je kunt naasten die door de bedoelde massapsychose werden overweldigd en van wie het establishment in de organisatie zich harteloos heeft ontdaan, niet langer aan hun lot overlaten als je nu over ze spreekt in de we­ten­schap dat het leed wat ze trof, aldus plaatsgreep.

Als ge­wo­ne men­sen zich niet be­wust zijn van de slecht­heid van hun da­den, leeft er bij hen kennelijk ook geen enkel historisch besef.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Als ge­wo­ne men­sen zich niet be­wust zijn van de slecht­heid van hun da­den, leeft er bij hen kennelijk ook geen enkel historisch besef.

(...)

@all

Wat natuurlijk ook kwalijk is, is, als auteurs die optreden namens de kerkleiding, worden beperkt in hun expressievrijheid, of indien zij op voorhand zichzelf al censureren in het besef dat het ze niet in dank wordt afgenomen, mochten van hun kant over het apostolische werk de minpunten net zo serieus voor het voetlicht worden gebracht als de pluspunten. Juist in dit opzicht is het mij opgevallen dat degenen die vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk zich bezighielden met de geschiedschrijving zoals ten aanzien van het doen en laten van stamapostel Johann Gottfried Bischoff, kritische opmerkingen steevast afzwakten of neutraliseerden. In interne publicaties wordt deze vanwege machtsmisbruik en andere integriteitsschendingen ontmaskerde kerkvorst namelijk onterecht in volle glorie opgevoerd.

Het behoeft m.i. geen betoog dat de bovenbedoelde geschiedvervalsing (!) het eenzaam lijden van wie het onder zo'n corrupt (!) regiem ongenadig moest ontgelden, zelfs nog vergroot. Wie in de Nieuw-Apostolische Kerk onrecht lijdt en zich daarover beklaagt, wacht een wáár ontmoedigingsbeleid en zal ook niet gauw het voordeel van de twijfel worden gegund. Bestuurders behandelen zelf de tegen ze ingebrachte klachten. Veelal blijft elk antwoord uit. Vragenstellers worden gezien als lastpakken. Men dient de oude Adam af te leggen. Niet voor niets hebben door de jaren heen velen zich maar zo vrij gevoeld zich ook publiekelijk over dergelijke misstanden uit te laten. Vooral vanuit Duitsland heb ik tienduizenden forumbijdragen daarover voorbij zien komen, dus telkens over psychische onderdrukking.

Rond de eeuwwisseling moet de internationale nieuw-apostolische kerkleiding volgens mij alle lichten op groen hebben gezet om een verpletterend charmeoffensief in gang te zetten want sindsdien is op het internet qua windowdressing zowat alles uit de kast gehaald om de buitenwacht te kunnen imponeren. Tegelijkertijd werden vermeende kwelgeesten op een dwaalspoor gezet met het versnipperen van informatie door gebruik te maken van nieuwe en beduidend méér communicatiekanalen. Alleen door de nu her en der verspreide puzzelstukken te combineren, valt nog ergens een touw aan vast te knopen. Via opgetuigde communities houden gemeenteleden met elkaar contact. Voor zover mijn informatie reikt, betreft het vooral oppervlakkige informatie die men dan onderling summier uitwisselt.

Zo worden de aangesloten leden bespeeld, terwijl de autoritaire kerkleiding de teugels feitelijk inkort. Bestuurders zijn vrijwel nergens transparant in en wanen zich ongrijpbaar. Maar is er géén inzichtelijke boekhouding, géén klachtenregeling, géén vertrouwenspersoon.

Bij het Apostolisch Genootschap zie ik allerhande ontwikkelingen die wat mij betreft op hetzelfde neerkomen. Door de gemeenteleden onophoudelijk te betrekken bij veel te veel kerkelijke activiteiten tegelijk, werden dezen ook hier als het ware emotioneel leeggezogen. Ondertussen stelde de kerkleiding omzichtig en gewaagd vele pogingen in het werk om het blazoen van de organisatie op te poetsen.

Je moet het maar aandurven: het instellen van een leerstoel voor o.a. compassie terwijl het juist daaraan in deze organisatie ontbreekt.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Inmiddels kwam het vanuit het bestuur bij het Apostolisch Genootschap toegezegde externe meldpunt tot stand.
Zie https://www.meldpuntapgen.nl en/of https://www.apgen.nl/over-ons/reflectie ... -meldpunt/.

Wat echter de onderliggende meldpuntregeling (versie 27 november 2020) betreft, vraag ik mij af hoe deskundigen op het vlak van het personenschaderecht daar tegenaan kijken:

1. Artikel 6
   Door het indienen van de aanvraag geeft de aanvrager aan akkoord te gaan met de inhoud van deze regeling.

2. Artikel 44
   De interpretatie van deze regeling is voorbehouden aan het bestuur.

3. Artikel 46
   Tegen beslissingen van het bestuur op grond van deze regeling staat geen bezwaar of beroep open.

4. Artikel 47
   Er bestaat voor de aanvrager geen aanspraak op vergoeding van kosten van rechtsbijstand.

Mij persoonlijk valt het o.m. tegen dat het kerkbestuur gekozen heeft voor een m.i. magere bezetting van de zgn. adviescommissie:

Procedure bij de adviescommissie
Artikel 11
De adviescommissie bestaat uit een door het bestuur te bepalen oneven aantal externe en onafhankelijke leden: een voorzitter, een deskundige op het gebied van de gedragswetenschappen, zoals een BIG-geregistreerd psycholoog of psychiater, als gewoon lid en een mediator of herstelcoach als gewoon lid.

Ik ben vooral niet gelukkig met de formulering "een deskundige op het gebied van de gedragswetenschappen". Dat lijkt mij te mager, gelet op de ernst van het inmiddels door talrijke getuigenverklaringen bekend geworden sektarische geweld bij dit kerkgenootschap.

Verder laat ik het liever aan de belanghebbenden zelf over om er iets van te vinden.

Groet,
TjerkB

[zefyr]

@allen,

De website rd.nl (Reformatorisch Dagblad) publiceerde vanmiddag onderstaand artikel.

https://www.rd.nl/kerk-religie/apostoli ... -1.1718794

[zefyr]

@TjerkB,

"Het is gezien (...) het is niet onopgemerkt gebleven." (Gerard Reve, De avonden)

https://apostelkinderen.nl/2020/12/01/het-meldpunt/

Het ziet ernaar uit, dat voorlopig nog geen punt wordt gezet achter alle narigheid, tragedies, trauma's et cetera...

[TjerkB]

@all

"We streven ernaar dit meldpunt - voorzien van waarborgen omtrent

1. onafhankelijkheid,
2. privacy,
3. proces,
4. etc.

- op 1 december operationeel te hebben", aldus een -aan de meldpuntregeling van gisteren- voor­af­gaan­de ken­nis­ge­ving, nadat ook ik oprecht ervan onder de indruk was gekomen hoe het bestuur bij het Apostolisch Genootschap traumaverwerking kennelijk serieus nam:

(...)
Uit de verklaring en een voetnoot daarbij begrijp ik nu dat het kerkbestuur het berokkende leed erkent en "graag en van harte bereid mee te werken aan een aan dit onderwerp gerelateerd onafhankelijk onderzoek" terwijl er daarnaast "uiterlijk 1 december een onafhankelijk, extern meldpunt geopend waar mensen kunnen worden bijgestaan om hun apostolische verleden een plek te geven."

Wat mij in de verklaring het meest aansprak, was dit: "Het geeft ons de kans dit deel van onze geschiedenis aandacht te geven en recht te doen aan de mensen die pijn uit dit verleden met zich meedragen." Als dat voor wie het betreft werkelijk gaat gebeuren, is het fijn, maar dan mag het risico níet zijn dat slachtoffers, na al het onbegrip, óók nog het slachtoffer worden van de nasleep die dit meebrengt.

Naar nieuw-apostolische maatstaven is men bij het Apostolisch Genootschap tot een ongekend baanbrekend nieuw inzicht gekomen.

(...)

Al toonde het kerkbestuur zich aanvankelijk not amused vanwege de publiciteit omtrent het boek Apostelkind alsof het maar eens afgelopen moest zijn met het oeverloze debat over zaken "die allang waren opgehelderd", zoals met de geschiedschrijving door Berry Brand; tóch zag men vervolgens aanleiding om dat beeld serieus te nuanceren. Na de tussendoor slecht gevallen 2%-opmerking van apostel Bert Wiegman was dat trouwens ook wel nodig. Omdat het Apostolisch Genootschap veel ambitie toont, getuige ook de financiering van de leerstoel Religieus Humanisme en Compassie bij de Vrije Universiteit Amsterdam, valt aan te nemen dat de buitenwacht nu de hele aanpak van het verleden en de daarmee samenhangende vloedgolf aan kritiek als een testcase beschouwt.

Sinds het meldpunt was aangekondigd, is er natuurlijk vanuit een soort van inner circle namens het verantwoordelijke kerkbestuur ook gesleuteld aan de juridische randvoorwaarden daaromtrent. De uitkomst hiervan is dus de meldpuntregeling van 27 november 2020. Wat nu spijtig genoeg het geval is, is volgens mij als het ware dat er een ander medicijn was voorgeschreven dan de apotheek levert! Al meteen zagen wij gisteren de eerste onwelkome bijwerkingen ervan. Immers, het uitgangspunt was "recht te doen aan de mensen die pijn uit dit verleden met zich meedragen". Lel wel: recht doen is niet per se hetzelfde als iemand recht doen! Volgens de Dikke Van Dale is recht doen "rechtspreken", maar iemand recht doen wil juist zeggen "recht­vaar­dig over hem oor­de­len" dan wel "hem het zij­ne ge­ven, hem her­stel­len in een recht". Met de tekst van 27 november 2020 wordt qua helpende hulp vrijwel al het maatwerk op voorhand aan banden gelegd. Dat kan toch niet de bedoeling zijn? Met de verontrustende recente uitlatingen van de landelijke woordvoerder bij het Apostolisch Genootschap tegenover het Witte Weekblad liet men ons op dit punt al in de kaart kijken: een goed ver­staan­der heeft aan een half woord ge­noeg. Zoals de vlag er nu bij hangt, worden onschuldige slachtoffers (!) behandeld als "tegenstanders en vijanden".

Mijn inschatting is echter dat Karen Armstrong het zó niet heeft bedoeld...

Graag zou ik het volgende willen bepleiten: als u ooit het lied heeft meegezongen "U bid ik aan, o Macht der liefde", handel dan evenzo.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

Für dich sei ganz mein Herz und Leben,
mein süßer Gott, und all mein Gut,
für dich hast du mir’s nur gegeben,
in dir es nur und selig ruht.
Hersteller meines schweren Falles,
für dich sei ewig Herz und alles.

Ich bete an die Macht der Liebe,
die sich in Jesus offenbart;
ich geb mich hin dem freien Triebe,
wodurch ich Wurm geliebet ward;
ich will, anstatt an mich zu denken,
ins Meer der Liebe mich versenken.

Wie bist du mir so zart gewogen.
Und wie verlangt dein Herz nach mir!
Durch Liebe sanft und tief gezogen
neigt sich mein Alles auch zu dir.
Du traute Liebe, gutes Wesen,
du hast mich und ich dich erlesen.

O Jesu, dass dein Name bliebe
im Herzen tief gedrücket ein;
möcht deine süße Jesusliebe
in Herz und Sinn gepräget sein.
Im Wort, im Werk und allem Wesen
sei Jesus und sonst nichts zu lesen.


Bron: https://de.wikipedia.org/wiki/Ich_bete_ ... _der_Liebe

---

De goede herder zit niet in zijn stal
tussen de schatten van zijn zekerheiden
op de kussens van de wet.
Hij weidt zijn schapen en hij volgt ze in zijn dal.

Hij leest niet luid uit de wetsrollen voor,
zetelend, door de open deur. Hij slaat
ze niet, met strenge stem en staf,
hij gaat ze na, liefdevol oog en oor.

Hij zit niet op een kardinale troon -
als God almachtig oordelend ten toon:
hij blijft niet bij de makke schapen staan;
hij trekt, omdat zijn hart niet slapen kan,
de diepte in naar het zoekgeraakte lam,
al gaan zijn kleed, zijn kruis, zijn trots eraan.

De goede herder scheldt de schapen niet
die hem in 't lage land zijn toevertrouwd.
Hij knielt bij hen als voor 't geknakte riet.
Hij doet ze weten dat hij van ze houdt.

Hij bindt geen zware lasten tot een pak
dat op hun schouders weegt, kommer en kwel.
Hij wijst de hemel aan als onderdak.
Hij maakt ze niet tot kinderen van de hel.

Hij wekt ze op, hij zet ze recht, hij redt;
hij maakt de fraaie riem met zijn gebed
niet breder en zijn mantelkwast niet groot.
Hij is niet als een witgepleisterd graf;
hij zift geen muggen uit; hij is geen laf
Jeruzalem dat de profeten doodt.


Michel van der Plas

[TjerkB]

Bron: https://leiden.courant.nu/issue/LD/1992 ... /0/page/27

@all

"El­ke ket­ter heeft zijn let­ter", zo wordt gezegd. Een toepasselijk ander woord voor ketter is in dit verband misschien wel: apostaat (geloofsafvallige). Naar verluidt hangt namelijk thans het m.i. eerder als zaligmakend beschouwde apostolaat aan een zijden draad. Was dat trouwens nog het laatste dogma? Hoe dan ook; in 1992 stond ter verduidelijking over "het gedachtegoed" het volgende in de krant:

• Apostolisch Genootschap wars van dogma 's
  'Sommigen denken dat we ketter zijn'
  
  Het Apostolisch Genootschap blikt met de eerste tentoonstelling in het begin deze maand geopende expositie- en documentatiecentrum in Enkhuizen terug op zijn geschiedenis. Kennis van het eigen verleden is belangrijk, licht woorvoerder H. Brand toe, hoewel hij volmondig toegeeft dat een deel van de historie van de apostolischen 'heel naar' is. "Het is een godswonder dat we zijn ontsnapt aan dat gekrakeel."
  
  
  Leiden * Wim Schrijver

Het Apostolisch Genootschap (23.000 lidmaten. verspreid over 99 gemeenten) is een relatief onbekend kerkgenootschap. Voor een belangrijk deel heeft dat te maken met het feit dat zendingsdrang de apostolischen vreemd is. Tot nu toe is ternauwernood aandacht besteed aan bekendheid. De geestelijke leidsman van het genootschap, apostel J.L Slok, noemde de opening van het centrum in Enkhuizen dan ook 'een mijlpaal'.

Het genootschap, dat een stichtingsvorm kent, vermijdt bij voorkeur de naam kerk, aldus Brand. "Dat roept de associaties op van vaste geloofsformules." En als er iets is waar het genootschap een hekel aan heeft, dan zijn het wel dogma's. "Want dan treden", zegt Slok, "stagnatie en verstarring op. Wij zien huidige inzichten eerder als een nieuw uitgangspunt voor de verdere ontwikkeling van het geestelijk bewustzijn."

Een van de weinige publicaties die het genootschap kent, heeft als titel: 'De zegen van de twijfel'. Scherpslijperij zou alleen maar afleiden van waar het bovenal op aankomt, namelijk "Gods liefde aan anderen bewijzen", aldus Slok. Het genootschap gelooft namelijk dat de mens de 'hoogste openbaring' is van de levensschenkende kracht, die anderen als een persoonlijke God zien. God- en mensbeeld, zegt Slok, vallen dan ook voor een groot deel samen.

In een leven na de dood geloven de apostolischen dan ook niet; wel in een evolutionair proces in deze wereld, gesymboliseerd in een beeld dat gisteren is onthuld. Het is volgens het genootschap de mens, die de volle verantwoordelijkheid draagt voor de toekomst van deze wereld. Jezus wordt door hen gezien als 'eersteling', het begin van de nieuwe scheppingsfase van mensen die leven vanuit het bewustzijn één te zijn met God.

Om die opvattingen mag het genootschap niet verward worden met de reeks apostolische kerken en gemeenten, die ondanks een reeks afsplitsinkjes nog altijd in lijn met de oorsprong van de beweging (in 1830 in Engeland) de spoedige wederkomst van Christus beklemtonen. "In hun ogen zijn wij ongetwijfeld ketters", weet Brand, die beaamt dat de benaming apostolisch verwarring wekt. "Als u ons aan een nieuwe naam kunt helpen..."

De centrale figuur van de apostel is iets wat het genootschap nog gemeen heeft met de andere apostolischen. Deze 'Man Gods' is volgens Brand als samenbindend element "ons kostbaarste bezit". De wekelijkse brief van de apostel ('Hartensuiting') wordt in de dienst op woensdagavond voorgelezen. En degenen die toetreden tot het genootschap sluiten met de apostel een 'persoonlijk verbond'.

De apostel wordt op grond van persoonlijke kwaliteiten gekozen door zijn voorganger. In het geval van Slok was dat diens vader L Slok. Hoewel Brand zich de verbazing van buitenstaanders over de centrale rol van één man kan voorstellen, is het voor hem zelf geen punt. "Wij hebben voor ons gevoel geen keus. Wij geloven dat als God in mensen gestalte krijgt, er ook een kernpunt moet zijn waar zij Gods woord kunnen horen."

In de expositie over het genootschap, dat in 1951 werd opgericht, krijgen de apostelen dan ook relatief veel aandacht. Het genootschap rekent erop dat de historische expositie, naast de toeristen, dit seizoen tussen de tien- en vijftienduizend apostolischen zal trekken. Volgens conservator Edward Niessen is dat van belang, want "sinds de jaren vijftig is er onder ons nauwelijks enig historisch besef."

Het expositie- en documentatiecentrum is gevestigd in de Westerstraat 172 in Enkhuizen.

(...)

Drie jaar later, in 1995, verscheen een herziene druk van het boek "Wegwijs in religieus en levensbeschouwelijk Nederland" van Gerard Hoekstra en Rien Ipenburg. Over het Apostolisch Genootschap melden zij dan het volgende:

Apostolisch Genootschap, Het, werd in 1951 opgericht als een vernieuwde
voortzetting van het apostolische werk, dat in 1863 in Nederland was begonnen.
Het is een religieus geïnspireerde werkgemeenschap die zich ten doel stelt voort
te bouwen op de grondslag, die door Jezus van Nazareth werd gelegd. Het
Apostolisch Genootschap beweegt zich in de traditie van de *apostolischen,
waaruit het als een van de vele geloofsgemeenschappen is ontstaan, hoewel het
wel op een aantal punten met deze verschilt.

Het Apostolisch Genootschap beschouwt zich als de legitieme voortzetting van
apostel F.W. Schwartz (1815-1895), die de grondlegger is van het apostolische
werk in Nederland. Apostel Lambertus Slok (1904-1984) was oorspronkelijk
districtsoudste van de *HAZEA (Hersteld Apostolische Zendinggemeente in de
Eenheid der Apostelen). Apostel J.H. van Oosbree (1862-1946) wees in zijn
testament Slok tot zijn opvolger aan. Stamapostel J.G. Bischoff ging hier echter
niet mee akkoord en benoemde J. Jochems tot apostel. Een langdurige
rechtsprocedure kwam op gang. Tenslotte besloot de Hoge Raad in 1951 dat
Slok niet rechtsgeldig was benoemd. Evenwel bleven 25.000 van de 30.000
leden van de HAZEA Slok trouw, traden uit en stichtten Het Apostolisch
Genootschap. Na zijn dood werd hij opgevolgd door zijn zoon J.L. Slok. De
eigenlijke achtergrond van het conflict lag in het toenemende verschil in
geloofsopvatting tussen de apostolischen in Nederland en Duitsland. De voor
die tijd zeer vooruitstrevende opvattingen en werkwijze van apostel J.H. van
Oosbree speelden hierbij een belangrijke rol, terwijl de apostolischen in
Duitsland meer vasthielden aan de traditionele opvattingen uit het verleden:
Jezus zou spoedig en op bovennatuurlijke wijze op aarde komen; de
apostolischen zouden als een uitverkoren volk zijn komst moeten voorbereiden.
In Nederland hechtte men daarentegen veel waarde aan de oorspronkelijke
bezieling en pleitte men voor op de praktijk van het leven gericht geloof van
de eerste christengemeenten.

Het Apostolisch Genootschap telt 22.981 (1994) ingeschreven leden, verspreid
over geheel Nederland met ca. 90 gemeenten. Verder zijn er door emigratie
gemeenten ontstaan in San Francisco, Powell River (Canada), Perth,
Johannesburg en Zürich.

OPVATTINGEN. De geloofsopvattingen van Het Apostolisch Genootschap zijn
vergeleken met de apostolische opvattingen van een eeuw geleden sterk
veranderd, hoewel de oorspronkelijke inspiratie is gebleven. De lidmaten laten
zich niet leiden door dogmatische leerstellingen of een traditionele geloofsleer,
maar door het op de actualiteit gerichte woord en voorgaan van de thans
levende apostel als hun geestelijk leider.

Zij geloven namelijk dat God niet is opgehouden te spreken, maar door alle
eeuwen heen in de mens heeft doorgesproken in een taal die het hart raakt van
een goed verstaander. Het Apostolisch Genootschap erkent God als scheppende
macht, maar niet dat God buiten de mens om kan ingrijpen in de samenleving.
Wat op aarde gebeurt doen de mensen zelf en zij zijn daar verantwoordelijk
voor. God komt als schepper miljoenenvoudig tot gestalte in de natuur, als
macht van de liefde komt Hij in de mens tot gestalte in de ontwikkeling naar
een hoger mens-zijn. Met de vrije wil van de mens heeft God als het ware zijn
schepping in zijn mensenhanden genomen. De mens heeft de levensopdracht
in zijn persoonlijk en maatschappelijk leven een handreiking te doen aan het
bijzondere talent waarin God heeft voorzien: de mogelijkheid tot liefhebben.
Jezus van Nazareth is daarin voorgegaan als de eerste mens die God op deze
wijze in zijn persoonlijk leven verklaarde. Er waren eeuwen van geestelijke
ontwikkeling voor nodig geweest om te ontdekken of te herondekken dat God
zich gestalte geeft in de mens en dat dit niet beperkt hoeft te blijven tot de
figuur van Jezus van Nazareth. Volgens Het Apostolisch Genootschap is dit op
de mens gericht Godsbegrip de essentie van de apostolische geloofsovertuiging.
De daaruit voortvloeiende levensopdracht geldt niet alleen voor hen die in Het
Apostolisch Genootschap verenigd zijn. Wel willen deze lidmaten aan het
vervullen daarvan een eigen bijdrage leveren door persoonlijk en in
gemeenschap de gezindheid van Christus in praktijk te brengen. Die gezindheid
bestaat uit een samengaan van barmhartigheid en trouw en met begrip en
respect voor de medemens werken aan de liefdevolle verhoudingen ter ere
Gods.

ORGANISATIE. Statutair berust het bestuur van Het Apostolisch Genootschap
in handen van Apostel J. L. Slok. In zijn taken wordt hij bijgestaan door een
college van opzieners en districtsoudsten.

Het Apostolisch Genootschap kent echter geen kerkelijke hiërarchie. De
organisatie wordt in feite bepaald doordat al degenen die de Apostel als zodanig
erkennen en Hem beschouwen als het inspirerende middelpunt van hun leven,
met Hem een persoonlijk verbond zijn aangegaan. In elke gemeente is een
‘voorganger’ aangewezen, die wordt bijgestaan door een kring van
medewerk(st)ers die ‘priesters’ en ‘dienenden’ worden genoemd. Deze
benamingen duiden niet op rangen, maar op een bepaalde dienstbaarheid, die
van de desbetreffenden wordt verwacht. Met dezelfde bedoeling spreken de
gemeenteleden elkaar aan met ‘broeder’ en ‘zuster’ en worden de districtsbe-
stuurders met ‘oudste’ aangesproken.

De aangewezen plaatselijke voorgangers en hun medewerk(st)ers verzorgen de
erediensten en coördineren de gezamenlijke activiteiten. Zij hebben meestal
naast hun taak als zielsverzorger een maatschappelijke functie. Het Apostolisch
Genootschap financiert alle activiteiten en al zijn gebouwen uit eigen middelen.
Het onderhoudt geen relaties met kerkelijke of politieke organisaties of andere
maatschappelijke groeperingen.

In Enkhuizen heeft Het Apostolisch Genootschap zijn landelijk expositie- en
documentatiecentrum aan de Westerstraat 172.

EREDIENST. In de zondagse erediensten biedt de wekelijkse brief van de
Apostel het centrale thema. Het gaat daarbij vooral om het voeden van ieders
bewustwording bestemd te zijn om de liefdemacht van God in het eigen mens-
zijn en in het samengaan met medemensen dichterbij te brengen. Muziek en
zang spelen in de eredienst een belangrijke rol. Daarin vinden - wanneer daartoe
aanleiding is - tevens de ‘heilshandelingen’ zoals de doop, de confirmatie, de
huwelijksbevestiging en het ‘sluiten van het levensboek’ van de overledenen.
Heilshandelingen zijn volgens Het Apostolisch Genootschap ‘eenvoudige
symbolische handelingen, waarin zichtbaar wordt gemaakt dat men in
verbinding is gebracht met het Vaderwezen Gods, zoals men dit in de Apostel
mag kennen’. Deze en de vrijspraak - ook ten opzichte van elkaar - worden in
iedere eredienst zichtbaar bevestigd in een rondgang voor het ontvangen van
het ‘verbondteken’: een ouwel gedrenkt in wijn. De eredienst eindigt met een
dankgebed, waarin een ieder tevens de opdracht krijgt zorg te dragen voor de
menselijke beleefbare nabijheid Gods.

Period.: Ons Maandblad.
Lit. (uit eigen kring): De zegen van de twijfel. Gedenkboek ter gelegenheid van
het 30-jarig jubileum van onze geliefde apostel, 1976; Er zijn bergen verzet!,
1987; Het venster op F.W. Schwarz, 1988.
Lit. (van anderen): M.J. Tang, Het apostolisch werk in Nederland, tegen de
achtergrond van zijn ontstaan in Engeland en Duitsland, 19824
; idem, De apostolische geloofsgemeenschappen in Nederland, in: RBN, 8, 1984, p. 7-45.

Adres: Postbus 116, 3740 AC Baarn; tel. 035-5413488, fax. 035-5424679.

(...)

Inmiddels voorziet het gedachtegoed vanwaaruit men bij het Apostolisch Genootschap humaniteit nastreeft, in een leerstoel bij de Vrije Universiteit Amsterdam. Als geloofsbeweging hanteert men momenteel de (fiscaal-)juridische (ANBI-)status van een kerkgenootschap.

Op grond van het bovenstaande is mijn punt dit: wat staat bij het Apostolisch Genootschap de verantwoordelijken in de weg om wat men aldus in prachtig proza beleed nu zonder welke terughoudendheid dan ook ruimhartig en daadkrachtig te bewijzen aan de in hun midden (door Onverschilligheid, Onvoorzichtigheid en/of Onwetendheid) "gebogen of geknakte mensen, met een aangetast zelfbeeld"?

Groet,
TjerkB