Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)

[TjerkB]

(...)
Intussen is het mij natuurlijk wel duidelijk dat bij het ApGen de tijd niet mag stilstaan, ter wille van mogelijk voortschrijdend inzicht. Niettemin, soms moet je één stap terug doen om daarna weer twee vooruit te kunnen zetten - en dat is wat ik nu graag wil bepleiten.

(...)

@all

Hoewel ik parallellen zie tussen de spraakmakende gebeurtenissen omtrent het Apostolisch Genootschap, sinds vorig jaar het boek "Apostelkind" uitkwam, en de negatieve berichtgeving die al decennialang gaande is ten aanzien van de moederkerk, te weten de internationale Neuapostolische Kirche [tot 1946; TB], zijn er ook duidelijk verschillen. Later hierover meer. Aan de hand van de onderstaande quotes eerst wat volgens mij overeenkomsten zijn:

1. "Das System steht an erster Stelle. An erster bis zehnter Stelle. Und darum werden Menschen geopfert."
2. ... er loopt bij dit kerkgenootschap gewoon een rode draad door de ontwikkelingen. Zodra je die ziet, stelt het je weliswaar niet gerust maar je gemoedsrust keert terug.
3. Gezien het belang van de zaak en de intrinsieke afkeer die ik sowieso heb van verwarring in het algemeen en witteboordencriminaliteit in het bijzonder, ben ik daar niet voor weggelopen.

Ad a
"Das System steht an erster Stelle..." Zeker afgekeken van de kerk van Rome - al lijkt men het daar nog vele malen bonter te maken.

Ad b
Waar wij getuige van zijn is een ingenieus "zelflerend" machtsspel van mensen; de rode draad door de ontwikkelingen. Niks Liefde.

Ad c
Terwijl het allemaal keurig nette mensen lijken te zijn die "het concept" promoten, brengt hun boodschap voornamelijk verwarring mee.


Om op dit laatste door te gaan, verwijs ik naar mijn forumbijdrage op "do 03 jun 2021, 17:55". Bij het ApGen ziet men namelijk kans om zowat elke doelgroep in een oogwenk te injecteren met een effectief paralyserende stort­vloed van... welluidend vocaal c.q. proza:

(...)
Op het internet trok het onderstaande mijn aandacht:

Meningvoldoen.nl is er om jou te inspireren en aan te zetten tot een liefdevol en maatschappelijk betrokken leven. Om samen te bouwen aan een samenleving met meer compassie, solidariteit en duurzaamheid.

Alle artikelen worden geschreven vanuit waarden als verbondenheid, gelijkwaardigheid en verantwoordelijkheid. Deze waarden worden onder meer geïllustreerd aan de hand van mensen die ze in de praktijk brengen. Meningvoldoen is een initiatief van Apostolisch Genootschap.

In kort bestek was er, alles bij elkaar genomen, nogal wat de revue gepasseerd...

1. een liefdevol en maatschappelijk leven
2. compassie
3. solidariteit
4. duurzaamheid
5. verbondenheid
6. gelijkwaardigheid
7. verantwoordelijkheid

Maar óók:

• Deze waarden worden onder meer geïllustreerd aan de hand van mensen die ze in de praktijk brengen.

Wie zich op het levensbeschouwelijke vlak wil oriënteren en op zoek is naar een handreiking, zal wellicht geïnteresseerd verder lezen, was mijn indruk, en: de initiatiefnemers hebben in elk geval hoog ingezet - maar die ambitie is ook wel karakteristiek voor het ApGen.

(...)
Verbondenheid, gelijkwaardigheid en verantwoordelijkheid. Willen de mensen die ze in de praktijk brengen zich melden bij de receptie?

(...)

Omdat ondertussen in de entourage "alles klopt", is men overdonderd voordat men doorkrijgt dat er mag­ni­lo­quen­tie wordt bedreven.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB



N.B. De respectievelijke bronnen van de hierboven aangehaalde quotes onder a, b en c:

1. (...)
   Bedenk bovendien hoe de nieuw-apostolische kerkleiding in de praktijk pleegt om te gaan met "dissidenten". In mei 2007 liet Gerrit Sepers zich hierover ondubbelzinnig uit tegenover Christ-im-Dialog:
   

   • (...)
     
     CiD: Ist es der Kirche egal, wenn Geschwister einfach weggehen?
     
     Gerrit Sepers: Das System steht an erster Stelle. An erster bis zehnter Stelle. Und darum werden Menschen geopfert. Ich kenne Beispiele. Sehr schreckliche Beispiele. Am eigenen Leib erlebt und aus nächster Nähe beobachtet. Gott sei Dank gab es immer Leute, die sich dann um diese Seelen gekümmert und im Hintergrund geholfen haben.
     
     Bron: „Dann komme ich zurück.“

   Het verdient trouwens aanbeveling om het interview met Gerrit Sepers bij Christ-im-Dialog in zijn geheel eens aandachtig te lezen want dan wordt het tevens duidelijk hoe kansloos een vernieuwingsbeweging zou zijn in de Nieuw-Apostolische Kerk. Kortom, er zullen zeker broeders en zusters zijn die zich bij de thans aangescherpte geloofsopvattingen níet willen neerleggen. Ter geruststelling van dezen: God stichtte geen kerkgenootschappen en Hij heeft ook nimmer doen spreken van het ambt van stamapostel, laat staan van een hiërarchie onder Zijn dienaren.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "14 feb 2011, 19:41", in de thread "Glaubenskultur.de kapittelt NAK(-catechismus) ongenadig"

2. (...)

   (...)
   Aan de lopende band werden blije actieve mensen tot op het bot gekrenkt. Dat ze meehielpen en bergen verzetten, was okay, maar dan enkel en alleen op initiatief van de in feite hierdoor al dolgedraaide doch oppermachtige arrogante ambtelijke top in de organisatie. Deze verfoeilijke gang van zaken heeft uiteindelijk nog zó lang kunnen voortduren, dat de een na de ander eraan kapot ging en wij bij wijze van spreken -wat het gemeenteleven betreft- nu de dood in de pot zien.
   
   Door onbehoorlijk bestuur is er van de hele organisatie zó'n enorme bende gemaakt, dat het amper valt te ontdekken waar deze begint en ophoudt. Ikzelf wilde per se snappen hoe de vork in de steel zit. Bij de chaos die je dan onder ogen krijgt, ben ja al gauw 10 jaar verder alvorens de mechanismen die bij velen hun verlammende uitwerking niet hebben gemist, zich laten blootleggen. Pas als je begrijpt hoe de zaken echt marcheren, vond ik, kun je op de kerkvloer dingen effectief veranderen met weer voldoende vertrouwen in een betere toekomst.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige forum van Bauke Moesker- op "Di 26 Jun 2012, 08:19" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
   (...)

   "Die meist reiche Gebietskirche ist am mächtigsten", aldus Gerrit Sepers. Dat is ook mijn conclusie. In de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept" op het voormalige Forum van Bauke Moesker heb ik ooit geprobeerd hierover iets toe te lichten want er loopt bij dit kerkgenootschap gewoon een rode draad door de ontwikkelingen. Zodra je die ziet, stelt het je weliswaar niet gerust maar je gemoedsrust keert terug. Ikzelf verbaas mij nog wel geregeld over zaken (omdat ik in de integriteit van medemensen wil blijven geloven - totdat de realiteit protesteert), maar ik snap nu tenminste waardoor bestuurders ontsporen en iedereen dan zwijgt.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "Ma 13 Jun 2016, 12:35" in de thread "Asbestzaak kerkelijk centrum De Bron, Nieuwegein"

3. (...)
   Echter, hoezeer ik ook hoopte dat de kerkleiding vanaf de werkvloer nog tijdig zou worden genoodzaakt om haar statussymbolen en sterallures maar aan de wilgen te hangen, zodat het voor "de eerlijken en oprechten" "in de gemeenschap" zou zijn weggelegd om daar niet te hoeven wegkwijnen; de verdeeldheid was al te groot. Let wel: de verdeeldheid te midden van de gelovigen vanwege de arrogantie van de macht, uitgeoefend door een selecte groep van hovelingen (!) onder de kerkelijke ambtsdragers. Een hofkliek als het ware die in deze doodzieke kerk de dienst uitmaakt; de uitvinders van het nieuw-apostolische kastenstelsel. Brutaal legden de zichzelf pri­vi­le­gi­ëren­de "hoge(re) verantwoordelijke leidinggevenden" vanuit hun ivoren torens exclusief beslag op hoedanigheden die men aannam als "dienaar" en "zegenaar", en hun familieleden werden personen van aanzien, al naargelang de rang of stand van de ambtsdrager in kwestie krachtens diens positie op een zogenaamde ambtsladder. Zo en niet anders zou de god van hun kerk het hebben gewild. Wie het hemelrijk wilde beërven moest deze realiteit van ze omarmen.
   
   Zo'n kaartenhuis houdt vanzelf geen stand. In 2010 schreef ik: "De hiërarchische verhoudingen (!) onder dienaren (!) moet onmiddellijk worden afgeschaft, simpelweg te beginnen in Nederland. Op elk hoofd voortaan nog maar één pet!! En vooral nóóit meer rücksichtslos met brutaal een greep in het offerblok een dure advocaat inschakelen die dan dreigbrieven moet versturen naar zielen, met wie er gewoon een menselijk gesprek te voeren valt." (...) Het maakte ze geen donder uit.
   
   Ik kan dus wel water naar de zee blijven dragen, dweilen met de kraan open, roepen in de woestijn en vechten tegen de bierkaai, maar stilaan wordt dat gekkenwerk. Dat vond ik zeven jaar geleden natuurlijk óók al; alleen, er viel toen ook best nog wel wat uit te leggen. Gezien het belang van de zaak en de intrinsieke afkeer die ik sowieso heb van verwarring in het algemeen en witteboordencriminaliteit in het bijzonder, ben ik daar niet voor weggelopen. Maar nu wordt het een tandje minder...
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "Do 02 Feb 2017, 17:07", in de thread "Waar is de taal van het hart gebleven?"

[TjerkB]

(...)
Omdat ondertussen in de entourage "alles klopt", is men overdonderd voordat men doorkrijgt dat er mag­ni­lo­quen­tie wordt bedreven.

(...)

@all

Groot­spraak, bluf, niets derhalve. Eloquent geëtaleerd, dat wel. Freeze!, zou ik dus willen tegenwerpen: ’t is al­le­maal la­rie en ape­kool.

Op eindeloze energie draaft men desondanks onder tromgeroffel raaskallend door - krachtens de werkverruimende maatregel, of zo.

(...) Inderdaad, zo érg vind ik het echt. Terwijl vele naamlozen al zijn gesneuveld, lopen onwetenden hier namelijk he-le-maal op stuk.

Het verraderlijke is ook dat, wanneer je gezondheidsklachten ontwikkelt, het al bijna te laat is de klok eigenmachtig terug te draaien.

Geef daarom geen tienden uit of besteed liefdesgaven aan gebakken lucht. Ze houden niet van jou; nee, ze koesteren zuiver hun illusie.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Het verraderlijke is ook dat, wanneer je gezondheidsklachten ontwikkelt, het al bijna te laat is de klok eigenmachtig terug te draaien.

(...)

@all

Wat zou nu de bron zijn van de belangentegenstelling tussen degenen die bij het Meldpunt willen aankloppen en de financiers ervan? Een handreiking:

• Hoe ontstaan conflicten? Conflicten ontstaan door
  1. afhankelijkheid,
  2. ontevredenheid,
  3. ongeduld,
  4. onduidelijkheid,
  5. wantrouwen,
  6. (on)macht,
  7. botsende belangen,
  8. slechtnieuwsgesprekken,
  9. teleurstelling,
  10. afwijkend gedrag,
  11. lange tenen,
  12. korte lontjes,
  13. veranderingen (wisselingen),
  14. ervaren onrecht,
  15. schaarste van tijd en goederen,
  16. ego,
  17. onzekerheid,
  18. miscommunicatie,
  19. een gebrek aan grip op de eigen situatie,
  20. botsing van waarden en normen,
  21. verschil in (geloofs)overtuigingen of cultuur,
  22. en gezichtsverlies.
  (…)
  Het gevoel geheel van jou afhankelijk te zijn, is een belangrijke conflictveroorzaker. De ander heeft jou en jouw diensten nodig om zijn of haar doelen te bereiken.

Bron: Jij moet je bek houden!
Caroline Koetsenruijter
S2Uitgevers, Baarn, 2020
ISBN 978 94 92528 59 9

In alle ernst: ik sluit niet uit dat onder de belanghebbenden velen uit twee mogelijkheden kunnen kiezen, sommigen wel uit 10 of meer.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Hoewel ik parallellen zie tussen de spraakmakende gebeurtenissen omtrent het Apostolisch Genootschap, sinds vorig jaar het boek "Apostelkind" uitkwam, en de negatieve berichtgeving die al decennialang gaande is ten aanzien van de moederkerk, te weten de internationale Neuapostolische Kirche [tot 1946; TB], zijn er ook duidelijk verschillen.

(...)

@all

Het voor mij tot op heden meest in het oog springende verschil tussen het ApGen en de NAK is dat het ApGen feitelijk "recht" wil doen:

• (...) Het geeft ons de kans dit deel van onze geschiedenis aandacht te geven en recht te doen aan de mensen die pijn uit dit verleden met zich meedragen. Doordat mensen hun aangrijpende en persoonlijke verhalen hebben gedeeld, beseffen we dat de hiërarchische cultuur, van met name voor de eeuwwisseling, sporen heeft achtergelaten en dat mensen deze cultuur als beschadigend hebben ervaren.

Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/reflectie ... t-bestuur/

Ik vrees dat zó veel menslievendheid voor de nieuw-apostolische kerkleiding alle perken te buiten zal gaan; entgültig "a bridge too far". Aan dienend leiderschap heeft men daar geen boodschap. Uiteraard leidt dit tot de vernietiging van menselijk kapitaal op de kerkvloer.


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB


P.S.
Hopelijk voelt apostel Bert Wiegman zich tegenover velen geïnspireerd door wat een collega medisch-specialist recentelijk optekende:

• Mijn opa werkte bij DSM en was als chemicus verantwoordelijk voor het ontwikkelen van nieuwe patenten. Bij zijn aanstelling vroeg hij zijn baas: "Wat wil je dat ik ontwikkel?" Zijn baas antwoordde: "Dat is aan jou. Jij bent de professional. Ik ben er om jou te ondersteunen." En dat laatste bleek hij ook daadwerkelijk te doen. Toen het halve lab was afgefikt na een uit de hand gelopen experiment, vroeg mijn opa hem weer om raad. "Hier ben ík verantwoordelijk voor, Geert," zei zijn baas. "Maak je geen zorgen." Dit is exact de instelling die je verwacht van je leidinggevende.

Bron: Zorg voor je mensen
Marijn Houwert
Uitgeverij De Arbeiderspers, 2021
ISBN: 978 90 295 4334 7 / NUR 320

[TjerkB]

(...)
In antwoord op de opmerking van de Tubantia-journalist "Het valt me op dat het woord ‘God’ nog niet is gevallen", was dit de reactie:

• "Dat heeft te maken met het feit dat wij een andere invulling aan het begrip God geven", stelt [...]. "Wij gebruiken het woord God om een naam te geven aan alles dat ons overstijgt en dat ons ontroert. God is scheppingskracht. Een universele kracht."
• "Wij spreken ook niet over kerk. Ons gebouw noemen wij plaats van samenkomst. Wij geloven niet in het beeld, zoals in andere geloofsgemeenschappen, dat Jezus 2000 jaar geleden is gestorven voor onze zonden. Wij zien Hem als voorbeeld van hoe wij zouden kunnen leven. Hij is onze inspiratiebron."

Dat klinkt controversieel, gezien de systematische "emotionele verwaarlozing" van kinderen en jeugd bij het Apostolisch Genootschap, zoals dit naar voren komt in het boek "Apostelkind" en het ook blijkt uit tal van ingezonden berichten van lezers op internet. Uitgaande van de gezindheid die Christus Jezus had, wordt toch niemand geïnspireerd om jonge mensen het "kind van de rekening" te laten zijn?

(...)

@all

Toen ik over het ApGen het bewuste krantenartikel las, kon ik er niet over uit dat men het woord Jezus nog in de mond wilde nemen. In de Nieuw-Apostolische Kerk kan men er trouwens net zo goed mee ophouden:

• [42] Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. [43] Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.” [44] Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?” [45] En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”
  
  Uit: Matteüs 25 (NBV)

Vrij vertaald: een ideë­le in­stel­ling doet er verstandig aan begunstigers niet te misleiden. Hierbij valt ook te denken aan het volgende...

(...)
Hier onderbreek ik even - voor een "bewustwordingsmoment"! Dat zit zó: jaren geleden was ik in een boekhandel waar toen mijn oog viel op de titel "Wat wil je daarmee zeggen?" Het betrof een boekwerkje van ca. 100 pagina's. Dat is interessant, dacht ik want als iemand aan 100 pagina's al genoeg heeft om een aantal bezielde gedachten te ontvouwen, verstaat deze auteur "de kunst van het weglaten"! Vandaar het onderstaande citaat:

Bewustwordingsmoment 9:
Probeer het eens met getallen

We worden gauw meegenomen door het snelle en jachtige tempo van het dagelijkse leven. Mits we niet uitkijken, worden we overstelpt met eisen die onze dagindeling aan ons stelt. Alsof er van alle kanten aan ons wordt getrokken. Op het laatst weten we niet meer wat we eigenlijk belangrijk vinden, ons huis, ons gezin, onze ethische waarden, enzovoort. Het is belangrijk dat wij onszelf voortdurend aan onze prioriteiten herinneren. Het is zinnig om uw prioriteiten te nummeren. Maak een lijstje van de dingen die u belangrijk vindt en rangschik ze naar belangrijkheid. Nummer een is de meest belangrijke.

1
2
3
4
5

Bekijk uw lijstje eens. Stel dat uw huwelijk bovenaan staat. Vraag u dan eens af wat u vandaag gedaan heeft om uw huwelijksband te versterken? Hoe zorgvuldig bent u omgesprongen met de relatie waaraan u zoveel belang hecht? Mogelijk komt u tot de ontdekking dat u uw tijd en energie kortzichtig geïnvesteerd heeft. En als dat het geval is, dan kunt u ermee ophouden uzelf uit te putten in het nastreven van dingen die u toch niet zouden bevredigen.
Maak een lijstje van de dingen die u belangrijk vindt. Ga na wat u echt belangrijk vindt en wat niet. Dit is een belangrijke stap in de richting van het leiden van uw eigen leven en op de manier zoals u dat wilt.

Bron: Wat wil je daarmee zeggen? Door John R. Diekman, Uitgeverij Intro 1984 (ISBN 90 266 1775 5)

Wanneer ik echter een dergelijke volgorde wilde aanleggen bij wat ertoe doet in ons geloofsleven, in samenspraak met (hogere) "verantwoordelijke" leidinggevenden in de Nieuw-Apostolische Kerk, liep ik telkens opnieuw vast. Het was namelijk "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" niet aan mij om mij daarmee bezig te houden. Men wilde hierover feitelijk ook niet met mij in gesprek gaan. Ik mocht ervan uitgaan dat... (let nu op het apostolische idioom) "wanneer ik mij met een fijne aanbieding tegenover mijn zegenaars in de navolging zou blijven bevinden, en ik de aan ons gegeven hand van leiding in de Boden van Christus zou vasthouden, er voor mij in het verlossingswerk steeds weer een zegensweg wordt ontsloten. Wanneer het einddoel van ons geloof mij op het smalle pad voor ogen staat, ik de tienden in Zijn huis zou blijven brengen en ik de eindtijd zou uitkopen, kon ik tot vreugde van de dienaren een bouwsteen zijn in onze gemeenschap. Langs deze geordende weg bevinden wij ons in een zegenslinie met de apostelschaar, in welke broederkring allen ten nauwste verbonden willen zijn met het genadealtaar rondom het door Jezus ingestelde ambt van onze dierbare stamapostel. Of wij nu 'koningskinderen' zijn of 'alleengaanden', wij de ambtskribbe mogen vormen voor wie God tijdovereenkomstig nog als eerstelingen wil uitredden; het gaat om ieders uitverkiezing."

Kortom: ga terug naar AF en reis niet langs Station West, of zo. Met wat voor gloedvol "geëpibreer" (naar Simon Carmiggelt) dan ook; ik kreeg géén contact met hoge(re) dienaren. Ik had mij, linksom of rechtsom, bij het beloop van de gebeurtenissen neer te leggen. Het is nog geen 25 jaar geleden dat een districtsvoorganger de gemeenteleden voorhield dat zij hun verstand wel op het nachtkastje konden neerleggen want de "dienaren" zouden wel voor ze denken!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "17 feb 2011, 17:50", in de thread "Levend geloof"

Als wij oprecht belang hechten aan een gezonde overeenstemming van denken en handelen, hoe laat een verzuim zich dan herstellen?


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 23:15 uur]

(...)
Aan dienend leiderschap heeft men daar geen boodschap. Uiteraard leidt dit tot de vernietiging van menselijk kapitaal op de kerkvloer.

(...)

@all

Aldus geschiedde.

Welbeschouwd praatten en leefden de kerkvaders en de "apostelkinderen" goeddeels langs elkaar heen. Terwijl er in de Bijbel staat...

• [8] Jullie moeten je niet rabbi laten noemen, want jullie hebben maar één meester, en jullie zijn elkaars broeders en zusters. [9] En noem niemand op aarde vader, want jullie hebben maar één vader, de Vader in de hemel. [10] Laat je ook niet leraar noemen, want jullie hebben maar één leraar, de messias. [11] De belangrijkste onder jullie zal jullie dienaar zijn. [12] Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd.
  
  Uit: Matteüs 23 (NBV)

... verkoos menigeen "van Licht tot Licht" te worden gevoerd, al kwam dat er later op neer dat men daglicht inwisselde voor kunstlicht want de aanbeden godenzonen streefden bij nader inzien liefst materiële successen na. Wie dat niet kon bijfietsen, was een pechvogel. Op voorhand calculeerde Lambertus Slok dat ook in. Zie onder. Er kwam een "olympisch team" in de benen. Altíjd zijn er dan afvallers:

• Op allerlei gebieden worden wij aangemoedigd tot ontwikkeling te komen. Onze Zangkoorliederen, voorheen louter in een eenvoudige, traditionele harmonisatie getoonzet, worden nu gemoderniseerd en vernieuwd. Cantates doen hun intrede; eerst bevatten zij nogal wat 'geleende' bijdragen van de klassieke oratorium-komponisten. Met grote inspanning maken wij ons op deze wijze vertrouwd met de polyfone muziek. Later wordt ook dit geheel eigen werk, soms zelfs met moderne harmonisatie en maatindeling. Onze aloude mandolineclubjes, nauwelijks het huiskamerstadium ontgroeid, maken geleidelijk plaats voor een wat meer stijlvolle muziekbeoefening. De eerste jaren is dit voor muzikale oren nauwelijks om aan te horen, maar de Man Gods ziet verder en zet door. Dank zij Zijn voortdurende bemoeienis en aanmoediging beschikken wij nu over een landelijk orkest, waarnaar wij met groot genot en ontzag luisteren! Tegelijkertijd zien wij het wonder zich voltrekken, dat ook solistisch kan worden gewerkt, zonder dat de prestatiedrang tot ontsporingen leidt. Onze Apostel heeft de angel van de onbeheerste rivaliteit uit deze drang gehaald; nu beleven wij veel meer de vreugde van het tot genieting mogen zijn voor de ander. Komt er iemand die het beter kan, dan staan we ons plaatsje af, enerzijds met weemoed, doch ook met de arm om de ander heen, ervan genietend dat het nu mooier gaat dan voorheen.
  
  Niveau, ook in onze Kerstfeestviering. De tijd van spelletjes, voordrachten en sketches ligt vér achter. Wat is er een werk verzet om tot de huidige Kerstfeesten te komen! Wat moesten wij jarenlang worden opgevoed in onbaatzuchtigheid, voordat wij van harte gingen meedoen aan en meeleven met de intensieve voorbereidingsweken en voordat wij ónze plaats en ónze 'rol' ondergeschikt wilden maken aan het grote doel: onze Jeugd een onvergetelijke, feestelijke belevenis te bereiden, elk jaar opnieuw... Hoe kunnen wij ook hier onze Apostel uit de grond van ons hart danken voor Zijn bezielende doorzettingsvermogen en Zijn bereidheid ons steeds opnieuw een kans te geven. Denken wij hier nog wel eens aan, als wij het ontroerende resultaat van de gezamenlijke inspanning ervaren?
  
  Niveau, ook in de verzorging van onze Eredienst.
  
  (...)
  Levensniveau op nog zoveel meer terreinen van het intermenselijke verkeer.

Uit: De zegen van de twijfel, hoofdstuk "VI. Christus weer onder ons/10. En nu, na dertig jaar!" (pag. 170-171)

Streberisch wilde men aldus onder aanvoering van de "Man Gods" marktleider worden; hofleverancier van toonbeelden van deugd. Wat zal het een weergaloze weldaad zijn als de "goddelijke hormonen" aanstonds ons land en aansluitend heel de wereld opfleuren! ** Zo ongeveer ging het in zijn werk toen alle zeilen moesten worden bijgezet. "Allons enfants de la patrie, le jour de gloire est arrivé!" (...)

Velen, zeer velen, zouden er een hoge prijs voor betalen want: roofbouw op gezondheid, op gezinnen. Plus: kinderen van de rekening.

De "Man Gods" in kwestie was vervuld van zichzelf. Alles in ieders leven draaide om hém. Twee hoofden op één kussen, en hij ertussen.

Is dat géén godsdienstwaanzin?! Kan er ein-de-lijk werk worden gemaakt van de helpende hulp voor wie die nodeloos moest ontberen?


[wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB


** Vgl. Ons Weekblad, 10 april 1949:
(...) " ...dát Volk, dat als geestelijk pioniersvolk het ganse schepsel zal voorgaan in het ontdekken van de eeuwige waarheden Gods, en om de Eeuwige Waarachtige God als Levenskern in mensen te ontdoen van alle bindingen, van alles wat Hem in mensen vertroebelt en minderwaardig maakt en om de rijkdommen van het Wezen Gods bloot te leggen ten dienste van het mensdom in zijn geheel."

[TjerkB]

@all

Aan de vorige zes berichten wil ik nog het volgende toevoegen. Als er op zó'n bedroevende manier als hierboven werd beschreven op het verkeerde paard is gewed; kun je dan niet verreweg het best tot inkeer komen en de misère vastberaden reëel onder ogen zien?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Voor wie niet met het ver­stand op nul en de blik op on­ein­dig jubelend aanloopt achter de uit eigen kweek opgefokte apostolische culthelden (!), is er geen plek in de goed­nieuws­show die men naar buiten toe constant etaleert. Wat dat betreft is er in de onderhavige geloofscultuur door de jaren heen nog helemaal niets veranderd. Zielen die zich aangesproken voelen door de woorden van Jezus "Komt herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt, en Ik zal u rust geven" (Matteüs 11: 28, SVJ), wacht in de Nieuw-Apostolische Kerk althans een knellend keurslijf van allerhande (ongeschreven) codes en voorschriften, bestuurd vanuit een to­ta­li­tair re­gi­me. De nieuw-apostolische kerkleiding en haar marketeers (!) lopen met een grote boog heen om het feit dat kinderen van God gelijkwaardig en gelijkgerechtigd zijn. Met vereende krachten ontdoen de culthelden zich van zielen die het emotioneel niet kunnen opbrengen om de euforie te delen die ze heimelijk wordt opgedrongen.

(...)


Uit: Bericht op "zo 02 okt 2016, 15:39" in de thread "Historische Bijeenkomst (1946-2016) op 17 september 2016"

@all

Het is al bijna vijf jaar geleden dat ik mij in weinig zachtzinnige bewoordingen uitdrukte, na de toen gehouden historische bijeenkomst. (...) Wim Sonneveld zong vroeger een lied waarin voorkwam "Je hebt me belazerd - Je hebt me bedonderd". Evenmin een mals oordeel. Maar het zal je maar overkomen, of nauwkeurig gesteld: het zal je maar worden aangedaan - terwijl in jouw kerk de helden wegkijken. Dat kunnen dan trouwens voor wie zoiets moet ondervinden per direct geen helden meer zijn, maar wat waren zij dan daarentegen wél?

Inmiddels hebben meerderen onder ons dat voor zichzelf weten uit te pluizen. Mensen die hoog ergens van opgeven, doch alleen dat. Die niet instaan voor woorden, noch voor hun daden. Hoe zou dat voelen, in een diepe put, wanneer ze jou daar eenzaam achterlieten? Mijn ervaring op dit punt is helaas: het scheelt ze NIETS. Ze blijven doen wat ze altijd al deden: zo hoog mogelijk van de toren blazen, geld bij el­kaar schra­pen, enzovoort. Het enige wat telt is aanzien en vermeende integriteit, wat hun bedienden dus moeten organiseren.

Ze gaven je een duwtje mee en op zekere dag zit je dus, gepijnigd en bebloed, moederziel alleen op de bodem van zo'n donkere put. Je ontdekt wat eenzaamheid is...

• Eenzaamheid
  
  Ze zeggen dat je flink bent
  en alles goed verwerkt.
  Ze hebben zelfs al tijden
  niets van je zorg bemerkt.
  Er zijn er die beweren
  dat het je niets meer doet,
  maar niemand weet je angsten,
  de storm die in je woedt.
  
  Zo ga je moegestreden,
  geen mens die je echt kent.
  Ze zien niet dat je eenzaam
  en ongelukkig bent.
  Zo dwaal je door het leven,
  gepijnigd en bebloed
  en niemand weet je angsten,
  de storm die in je woedt.
  
  Toch zal het niet zo blijven.
  Er komt een and’re dag,
  waarop je Gods erbarmen
  en hulp ontvangen mag,
  want ook nog op jouw paden
  Samaritanen gaan,
  die helpen zonder praten
  en troostend naast je staan!
  
  Frits Deubel

In dit geval betreft het niet de kerk die op deze manier voor mijzélf onherbergzaam werd, doch het Apostolisch Genootschap. Daar hield men jou, nadat je eerst jarenlang met jezelf had geworsteld en ook dierbaren daaronder leden, nadat de ballast waarmee je was opgezadeld je onophoudelijk tergde terwijl je maar blééf proberen je hartzeer weg te drukken, opeens een Meldpuntregeling voor!

En dan blijkt tot overmaat van ramp dat ze daar niet met jóu het beste voor hebben, doch onverminderd met zichzelf; de ijdeltuiten.

Vreselijk is dat. Je wordt geestelijk verkracht; door een groep!! "Wat zijn dat toch voor mensen die op zeehondjes gaan jagen? Alleen maar voor, alleen maar voor het bont?" Laten wij desondanks de bedroevende feiten maar onder ogen zien. Onze hulp komt van elders.

Groet,
TjerkB


P.S.

• [1] Een pelgrimslied.
  
  Ik sla mijn ogen op naar de bergen,
  van waar komt mijn hulp?
  [2] Mijn hulp komt van de HEER
  die hemel en aarde gemaakt heeft.
  
  [3] Hij zal je voet niet laten wankelen,
  hij zal niet sluimeren, je wachter.
  [4] Nee, hij sluimert niet,
  hij slaapt niet,
  de wachter van Israël.
  
  [5] De HEER is je wachter,
  de HEER is de schaduw
  aan je rechterhand:
  [6] overdag kan de zon je niet steken,
  bij nacht de maan je niet schaden.
  
  [7] De HEER behoedt je voor alle kwaad,
  hij waakt over je leven,
  [8] de HEER houdt de wacht
  over je gaan en je komen
  van nu tot in eeuwigheid.
  
  Bron: Psalm 121 (NBV)

[TjerkB]

@all

Ik kreeg niet mee wie het echt zei, Robin Brouwer of Manfred Horstmanshoff, of allebei, maar wat er was vastgesteld, is: "De gezindheid die centraal staat in dit werk kreeg in zijn uitvoering steeds meer een cultische betekenis die verwees naar het exclusieve karakter van het genootschap en de rol van de apostel." Onder dat sektarische gesternte raakten mooie spontane mensen voor het leven getekend.

Wordt het niet de hoogste tijd om "recht" aan ze te doen zoals het al was beloofd maar zoals het tot op heden tóch níet wil uitpakken?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Als het ApGen nu 75 jaar bestaat en er waaide minstens 55 jaar een foute wind; zet daar dan nu eindelijk een dubbele streep onder!!

Maar je laat slachtoffers pertinent NIET in de goot liggen. Wat dezen toekomt is een vorstelijke behandeling wanneer ze, vroeg of laat, schoorvoetend arriveren bij een voor de bühne uitgeroepen Meldpunt. Doe toch niet zo kinderachtig; doe recht aan deze mensen!! Hoe leg je anders ooit aan je kleinkinderen uit dat je actief in het verzet hebt gezeten nadat anderen waren weggepest door een narcist? (...)

(...)

@all

Wat er aan het Meldpunt o.a. mankeert, is, dat de neutraliteit ervan niet is gewaarborgd. Slachtoffers belanden in het hol van de leeuw.

Groet,
TjerkB