Jeroen Griekspoor: Op het tapijt gebracht - Misstanden in een gesloten geloofsgemeenschap (2021)

[zefyr]

@allen,

Vandaag berichtte de website apostelkinderen.nl dat binnenkort een nieuwe publicatie zal verschijnen over het Apostolisch Genootschap. Voor nadere informatie verwijs ik naar onderstaande link.

https://apostelkinderen.nl/2021/05/16/een-nieuw-boek/

[zefyr]

@allen,

Vanaf vandaag is te bestellen:

https://apostelkinderen.nl/2021/07/08/uit/

[TjerkB]

@all

Ter info...

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

De subkop op de omslag van het nu verschenen boek van Jeroen Griekspoor luidt: "Misstanden in een gesloten geloofsgemeenschap".

Ikzelf ben nog niet op de helft ervan, maar ik hoop dat dit bijzondere boek bij het ApGen enige indruk maakt op de "émi­nen­ce gri­ses", niet in de laatste plaats doordat men zichzelf daar verschanst achter de verdwazende inhoud van een eigen verklarend woordenboek:

(...)
Al vanaf het begin nadat op het internet namens het bestuur van het Apostolisch Genootschap de eerste reacties binnenkwamen op het boek 'Apostelkind' van Renske Doorenspleet, bekroop mij een nietpluisgevoel. En dat werd alsmaar erger, zoals door het reflexmatige la­keien­ge­drag van de landelijke woordvoerder die in Nieuw-Vennep alternatieve feiten aandroeg voor een artikel in het Witte Weekblad:

Het genootschap was op eigen wijze orthodox, dat kunnen we kwalificeren als onplezierig of dwingend, maar een misstand is een onwettige handeling en een wanpraktijk een opzettelijk schadend handelen, gericht tegen derden.

Welnee, hier kon geenszins sprake zijn van welke misstand dan ook. Nu niet, nooit niet. Wie er anders over dacht, bezondigde zich aan aantijgingen en dat is héél erg want dan heb je van de liefde in 1 Korintiërs 13, waar de apostel L. Slok volleerd in was, NIETS begrepen.

(...)

Bij het ApGen lijkt men namelijk nog niet genezen van de ziekmakende kruiperigheid die zich ooit ontwikkelde ten faveure van Slok sr. Door diens bezwerende misdragingen raakte menige volgeling het onderscheid kwijt tussen het rechte pad kennen en dit bewandelen. De grote misleider eigende zichzelf alle politieke vergezichten toe terwijl aan de geknechte onwetenden elke autonomie werd ontzegd. Als zo'n sektarische realiteit generaties lang ieders waarheid is, is er heel wat acrobatiek nodig om te doen alsof dit niemand nog deert.


Over zulke acrobatiek gesproken; ik herinner mij dít:

(...)
Zonder dat er bij de Nieuw-Apostolische Kerk, gezien het buitensporige sektarische geweld wat ook daar veel slachtoffers maakte, een klachtenregeling werd ingevoerd of een vertrouwenspersoon werd geïntroduceerd, schoof men aan bij de Raad van Kerken in Nederland.

Bij het Apostolisch Genootschap ging men nog een stap verder door "het gedachtegoed" maar alvast wetenschappelijk wit te wassen:

Amsterdam – Het College van Bestuur van de Vrije Universiteit heeft met ingang van 1 april 2020 prof. dr. Hans Alma benoemd tot bijzonder hoogleraar op de leerstoel Religieus Humanisme en Compassie aan de Faculteit Religie en Theologie (FRT). Deze leerstoel is ingesteld op verzoek van het Apostolisch Genootschap en biedt de mogelijkheid de religieus-humanistische traditie beter te bestuderen, wetenschappelijk te publiceren en docenten en studenten kennis te laten maken met het gedachtegoed van het genootschap.

Bron: https://www.apgen.nl/over-ons/actueel/h ... nootschap/

Zoals in commercials over een datingsite of van een verzekeraar, geldt kennelijk intussen: het ApGen richt zich op "hoger opgeleiden".

(...)

Ik sluit niet uit dat zelfs de bijzonder hoogleraar in kwestie zich op het vermaledijde apostolische gedachtegoed lelijk heeft verkeken want als ik het intussen goed genoeg begrijp moet de clou daarvan tegenwoordig worden gezocht in journalistiek zoals bij Happinez:



Zie in dit verband het bericht op "za 26 jun 2021, 14:20" in de thread "Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)".


[Wordt vervolgd]

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Zojuist las ik het boek uit. Ongelofelijk to the point! Het lijkt mij essentieel als de inhoud landt bij de medewerkers van het Meldpunt.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Onlangs schreef ik op dit Forum het onderstaande:

(...)
Met "verhaal 23" bereikte ons opnieuw een authentiek getuigenis van één van de velen die het ApGen onzichtbaar en stil zijn ontvallen. Goddank was de betrokkene goed genoeg bij stem om uiteen te zetten in wat voor een af­han­ke­lij­ke en kwets­ba­re po­si­tie zij zich binnen de muren van het Apostolisch Genootschap jarenlang misbruikt heeft gevoeld; zonder kans te zien tegenstand te bieden. Die kwetsbaarheid werd in stand gehouden door morele chantage want wie de gemeenschap verliet, zou immers reddeloos verloren zijn.

In werkelijkheid echter waren de gelovigen naar een ideologisch labyrint geloodst, waarin men zowel emotioneel gedesoriënteerd raakte als beroofd van de individuele autonomie. Hooguit bestond de zin van het leven er nog uit aan de opgelegde groepsnormen te voldoen. Zo worden door brainwashpraktijken nietsvermoedende mensen gegijzeld gehouden én van hun dierbaren vervreemd. Wie aan zo'n beklemmende realiteit weet te ontsnappen, wacht door de pijn van het volstrekte onbegrip alom helaas opnieuw een isolement.

(...)

Na mijn vertrek uit de Nieuw-Apostolische Kerk besefte ik allerminst dat bij het Apostolisch Genootschap de geloofspraktijk voor velen minstens zo beklemmend is geweest. Pas door het boek Apostelkind gingen voor mij in dat opzicht dit voorjaar de luiken open. Dat was een hoogst onaangename gewaarwording. Ik wist immers hoe het voelt om je ziel in lijdzaamheid te bezitten en om meewarig te worden aangekeken, wanneer "kinderen die vragen worden overgeslagen". Ik ken de situatie, terwijl er brandende vragen voorliggen, van zalvende blikken en vroom geneuzel over de mantel der liefde. Of, zoals Ruud Reurich berichtte, van "We houden toch van elkaar?"

Toch waren het persoonlijkheidsstoornissen en waandenkbeelden, waar wij tegenop moesten boksen; narcisme, cognitieve dissonantie. Hoe destructieve krachten zich van nietsvermoedende mensen meester kunnen maken, had ik "bij maatschappijleer" niet meegekregen. Als marionetten, schaakstukken en rekwisieten worden de gelovigen gepositioneerd, gemanipuleerd, ge­des­avou­eerd en gedegradeerd.


(...)

[TjerkB]

(...)
Eerder wist ik bitter weinig van het Genootschap en doordat ik niet ben opgevoed met vooroordelen, had ik er alle vertrouwen in dat de leidinggevenden vol­strekt be­trouw­baar zouden zijn. Voor zover ik gemeenteleden kende, vond ik ieder uitgesproken sympathiek. Ondertussen vond ik het al lastig genoeg dat in mijn eigen kerk het soms zowat een dictatuur was... Oók daar was het ongepast om kritisch te zijn. Als de apostel iets beslist, is dat "een afgebeden zaak". Punt. Uit zelfbehoud hield ik na verloop van tijd maar mijn mond want het was duidelijk dat met kritiek, hoe spontaan en goed bedoeld ook, ik mijn eigen graf groef. Nog altijd was het op de werkvloer niet tot mij doorgedrongen dat er met een soort van verdeel- en heerspolitiek werd geregeerd en hoe fnuikend dit was. Net als bij het Genootschap duurden deze intimidatiepraktijken jarenlang voort. Velen (!) gingen eronderdoor.

Dan mag het later wel zo zijn, dat bij ambtsopvolgers de scherpe randjes er geleidelijk aan vanaf gaan, maar het leed is geschied. Als diezelfde ambtsopvolgers vervolgens uitdrukkelijk degenen in bescherming nemen die ze in het zadel hielpen, klopt er iets niet. Dat is unfair; onchristelijk. Spijtig genoeg is dit precies wat er onverhoopt -met de gedoogsteun van de loyalisten- óók nog kan gebeuren. Een doorgewinterde onderzoeksjournalist prikt hier misschien doorheen, maar bij het Meldpunt zijn volgens mij de leden erin getuind.

(...)

@all

Nu ik het boek van Jeroen Griekspoor heb gelezen, is het mij nóg duidelijker geworden wat voor een egocentrische persoon Lambertus Slok moet zijn geweest. Pas als je deze machtsfiguur in zijn kont kroop, zou je begrijpen wat volgens 1 Korintiërs 13 dé Liefde behelst. Ondertussen werd er bij het ApGen echter een erbarmelijke angstcultuur aangedreven; een tenhemelschreiende onchristelijke toe­stan­d:

• De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde geen werkelijkheid geworden.
  
  Uit: 1 Johannes 4: 18 (NBV)

Terwijl slippendragers zowat 40 jaar lang de zolen van hun schoenen liepen om de ongenaakbare heerser op zijn wenken te bedienen, werden zelfs kinderen emotioneel in het nauw gejaagd. Hadden de kandidaten voor de vacatures bij het Meldpunt dit echt níet dóór?!

Ik kon er al niet over uit en nu deze misstanden op het tapijt zijn gebracht nog véél minder:

(...)

• Meldpuntmedewerker: mevr. T. Bokhorst
  Secretaris adviescommissie: mevr. mr. Tineke Duijnstee
  Voorzitter adviescommissie: dhr. mr. Aleid Wolfsen
  Lid adviescommissie: mevr. mr. Monique Heijst
  Lid adviescommissie: dhr. drs. Peter van Beelen

Bron: https://www.meldpuntapgen.nl/extern-meldpunt/

Klinkende namen; maar hoe kan het, zo vraag ik mij af, dat de betrokkenen een beklemmende meldpuntregeling wensen te omarmen?

(...)

Mijn brandende vraag is dan ook: langs welke slinkse wegen zijn de voor het Meldpunt aangetrokken medewerkers exact geronseld?!

(...)
Waarschijnlijk heeft de behoedzame erkenning van de geestesnood die slachtoffers hebben doorgemaakt, weer veel bij ze losgemaakt. Echter, wie a zegt, moet ook b zeg­gen. Indringende getuigenverklaringen op de website https://apostelkinderen.nl laten intussen een golf van emoties zien. Ongetwijfeld leidt dit tot herbelevingen en opnieuw kan men zich overweldigd voelen door onmacht, boosheid, eenzaamheid; intens verdriet. Dan is er maar weinig voor nodig of men dobbert tussen hoop en vrees, zolang de kerkleiding na de evidente misslag van haar landelijke woordvoerder de nood niet concreter lenigt dan met de laatste woorden van apostel Bert Wiegman.

Het is niet fijn in zo'n rol­ler­coas­ter te belanden en dan ook nog te riskeren heimelijk ervan te worden verdacht het humeur te bederven bij degenen die popelen van ongeduld om het bedenkelijk vage en deels ook omstreden gedachtegoed bij het Apostolisch Genootschap academisch gelegaliseerd te krijgen.

(...)
Ondanks de bij ze afgedwongen offers met een destijds door angst ge­ge­seld ge­moed, hoefden de monddood gewenste onderdrukten niet te rekenen op een uitnodiging voor het galadiner. Waren ze zoals de intelligentsia in de welaangename tijd maar wat beter dankbaar en wat fijner blij geweest. Hadden ze hun bescheiden plaats geweten, dan was er nu toch niets aan de hand? Het mag duidelijk zijn: op een meer ongelegen tijdstip had de commotie vanwege het boek "Apostelkind" zich niet kunnen aandienen.

(...)
Wat valt er nu verder nog te zeggen? Het zou mooi zijn als de kerkleiding de sterallures die zij kreeg, bij nader inzien van harte wil laten varen, in ruil voor goudeerlijk respect. Stel daarna de pretenties omwille van de prijsgegeven moraliteit toch liefst naar beneden bij. Stop met imponeren. Reik de hand aan hen, die tegenover degenen die voor bullebak of breinbaas speelden, geen verweer hadden.

(...)


Uit: Forumbijdrage op "wo 18 nov 2020, 20:55" in de thread "Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)".

Waar ik mij namelijk zorgen over maak, is: het bestuur zegde toe recht te doen (!) en maakte slachtoffers daarmee opnieuw afhankelijk:

• Er kan onderscheid worden gemaakt tussen onbedoelde en bedoelde invloed. In het eerste geval heeft A invloed op B, zonder dat het A’s bedoeling is. A is bijvoorbeeld een popster, wiens verschijning B doet gillen, terwijl dat niet A’s bedoeling is. Hebben we het over bedoelde invloed, dan spreken we over ‘macht’. Wat inhoudt dat A iets heeft of kan doen, dat B wil hebben of vermijden. Dat betekent dat er pas sprake is van invloed, als B afhankelijk is van A.

Bron: Op het tapijt gebracht, pag. 169
Jeroen Griekspoor, 2001
ISBN 9 789464 355635

Zien de medewerkers bij het Meldpunt nog altijd níet in dat slachtoffers met de afgekondigde regeling in de maling worden genomen?

De dienstdoende bestuursvoorzitter kan in het dagelijks leven wel cardioloog zijn, maar draagt hij i.c. het hart wel op de juiste plaats?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Een aandachtspunt waar menigeen te weinig oog voor heeft, is overigens, dat mensen geneigd zijn allerhande ervaringsfeiten NIET met elkaar te combineren. Ikzelf werd mij hiervan pas beter bewust na een gesprek met een deskundige die in een psychiatrisch ziekenhuis aan het hoofd had gestaan van een afdeling Jeugd. Hij zei: "Vaak wordt de optelsom niet gemaakt van talrijke voorvallen en omstandigheden, die op zichzelf beschouwd weliswaar geen 'harde psychiatrie' opleveren, doch juist wel degelijk in hun interfererende samenhang." Anders gezegd: jongeren blijven op beslissende momenten nogal eens verstoken van de aangewezen helpende hulp doordat er onzorgvuldig wordt gediagnosticeerd. Relevante zaken dienen met elkaar in verband te worden gebracht.

(...)


Uit: Bericht op "wo 02 mei 2018, 14:54" in de thread "Waar is de taal van het hart gebleven?"

(...)
Terwijl het bestuur misschien wel popelde om te gloriëren bij de dissertatie van Frederique Demeijer over "apostolisch-zijn door de jaren heen", kwamen er opeens alarmerende tegengeluiden op over vervlogen tijden ten aanzien waarvan het bestuur zich daarna op het standpunt stelde dat men daaromtrent alle lessen al had geleerd. Echter, mede gelet op de getuigenverklaringen van (ex-)apostelkinderen via de website https://apostelkinderen.nl kan die zienswijze inmiddels níet staande worden gehouden. Desondanks gaf nu het bestuur met de geïntroduceerde magere meldpuntregeling van 27 november jl. er uitdrukkelijk blijk van dat zij slechts ten dele (!) bereid is in te staan voor de gevolgen van misdragingen die hebben plaatsgehad onder de directe verantwoordelijkheid van meerdere oud-bestuursleden.

Door ten overstaan van naasten die "pijn uit dit verleden met zich meedragen" het beleid nu zo uit te stippelen dat dezen ook voortaan goeddeels in hun eigen sop mogen gaarkoken, zonder de bescherming, begeleiding en bijstand, die ze vanuit het Apostolisch Genootschap met terugwerkende kracht toekomen, komt bij het huidige bestuur onverhoopt de moraliteit alarmerend in het geding. Hoe sympathiek, maatschappelijk betrokken, professioneel op enig vakgebied, lief of sportief elk afzonderlijk bestuurslid ook mag zijn; daar gaat het nu even niet om. Het gaat erom of men voluit wil begrijpen wat de bestuurlijke verantwoordelijkheid hier exact inhoudt.

(...)


Uit: Bericht op "do 10 dec 2020, 15:24" in de thread "Renske Doorenspleet: Apostelkind (2020 Uitgeverij Balans)"

@all

De beide quotes hierboven vind ik ontzettend belangrijk: manipulatief (!) wordt elk stukje mi­sè­re liefst buiten enige context geplaatst, terwijl bestuurders juist de verantwoordelijkheid hebben om kennelijke klachten serieus te nemen, zéker als die een patroon laten zien.

Jeroen Griekspoor beschrijft tot in detail hoe bij het ApGen onwelkome kwesties onder het tapijt werden geveegd. Enkele van diens talrijke onderzoeksbevingen zijn:

1. ... dat het ApGen een Nieuw Religieuze Beweging is en binnen die groep was te beschouwen als een sekte. (p25)
2. … dat de aan Slok sr. toegedichte eigenschap als zou hij visionair zijn, een mythe was. (p64)
3. Zo was de macht in handen van enkelen, die er - geholpen door velen die als een soort van religieuze politie fungeerden - streng op toezagen dat niets aan het toeval werd overgelaten. (p64)
4. Een tweede conclusie is dat de ApGen-cultuur werd gedomineerd door waarden en praktijken die doen denken aan die van totalitaire staten. (p65)
5. Alsof dat nog allemaal niet genoeg is, werd ook duidelijk dat het giftige van het ApGen erin zat, dat zij op slinkse wijze de gelovigen voor de gek hield. Apostolischen waren gevangen in een totalitair systeem dat leugens verkocht… (p139)
6. Zo zagen we dat het ApGen onder aanvoering van Slok sr., geen verantwoordelijkheid nam voor de misstanden binnen het genootschap. Als er iets mis was, werd de schuld neergelegd bij de gelovigen, die daar bovendien niet over mochten klagen. (p196)
7. Door de decennialange opgelegde censuur en zelfcensuur, door de tirannie van positiviteit en het zich blindstaren op het ideaal, blijkt dat men in het ApGen niet heeft geleerd om te gaan met problemen. (p229)
8. Het Apgen zorgde er dus voor dat kinderen opgroeiden in een omgeving die kritisch denken de mond snoerde en waar een zeer beperkt en foutief wereldbeeld werd aangeleerd. Maar dat niet alleen: ook werd bij hen zoveel mogelijk de wil en de motivatie weggenomen om dit in de toekomst ongedaan te maken. (p249)
9. Niet alleen werden de apostelkinderen grootgebracht met een valse voorstelling van zaken, maar ook werden hen oogkleppen opgezet om te verhinderen dat zij leerden zich een eigen mening te vormen. Dit is een extra misstand. (p251)
10. Kwalificaties als ‘mentale mishandeling’ of ‘geestelijk misbruik’ zijn dan ook terecht. (p252)

Voordat het boek uitkwam, meldde een belangstellende zich met de onderstaande vraag:

• Het belangrijkste is de vraag waarom de een getraumatiseerd is en de ander zielsgelukkig. Waarin verschillen die mensen. Daar valt wel iets uit te leren.

Bron: Reactie op 16 mei, 2021 om 12:05 n.a.v. de aankondiging van het boek "Op het tapijt gebracht" van Jeroen Griekspoor

Griekspoor laat de betrokkene hieromtrent niet in het ongewisse:

• De apostelkinderen die in verzet kwamen of weggingen - iets dat zeer moeilijk was en veel moed vereiste - werd het extra moeilijk gemaakt. Ze werden met de nek aangekeken (‘Want je laat de Man Gods in de steek’) en hen werd te verstaan gegeven dat het aan henzelf lag, aan hun emotionele instabiliteit en gebrek aan erkenning. Waarbij de slachtoffers dus de schuld in de schoenen werd geschoven (‘blame the victim’). Een vorm van spiritueel misbruik dat ervoor zorgde dat je op zijn minst aan jezelf ging twijfelen. (p206)

Volgens het apostolische gedachtegoed ben je dus een mislukkeling als je de gepropageerde heilzame uitwerking ervan niet verdraagt.


Nadat het boek verschenen was, reageerde een andere belangstellende als volgt:

• Het boek op het tapijt is binnen! Een eerste zigzag in het boek gemaakt. Veel materiaal en heel veel verwijzingen. Niet snel even lezen dus. Elk boek en elke bron voegen weer belangrijke inzichten toe. Vooral naar het apgen, die nog steeds niet beseft dat ze er iets mee moeten ipv externe therapeuten in te huren om hun probleem af te kopen. Wanneer gaan ze zelf aan de slag en in therapie?

Bron: Reactie op "9 juli 2021 om 21:02" n.a.v. de verschijning van het boek "Op het tapijt gebracht" van Jeroen Griekspoor

Wat ik laakbaar vind, is, dat met name de medisch specialist Bert Wiegman net doet alsof hier geen psychiatrie in het geding zou zijn. Het is een trieste zaak dat hij dienaangaande niet meer aan de tand kan worden gevoeld door de misdaadjournalist die ons ontvallen is.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Jeroen Griekspoor beschrijft tot in detail hoe bij het ApGen onwelkome kwesties onder het tapijt werden geveegd. Enkele van diens talrijke onderzoeksbevingen zijn:

1. (...)
2. (...)
3. (...)
4. (...)
5. Alsof dat nog allemaal niet genoeg is, werd ook duidelijk dat het giftige van het ApGen erin zat, dat zij op slinkse wijze de gelovigen voor de gek hield. Apostolischen waren gevangen in een totalitair systeem dat leugens verkocht… (p139)
6. (...)
7. (...)
8. (...)
9. (...)
10. (...)

(...)

@all

Van elkaar hadden wij het in eerste instantie niet door, maar óók de Nieuw-Apostolische Kerk ontaardde in een totalitair systeem. Het schoot mij te binnen dat ik mij hierover destijds uitliet bij NAK-Observer, namelijk in mijn forumbijdrage van "20-08-2007, 11:48:08":

Aan de kerkleiding gaf ik door dat ik onder deze nickname schreef, maar in het publieke domein vond ik mijn eigen naam niet relevant.

Voor de Nieuw-Apostolische Kerk zou zich dat jaar, in 2007 dus, echter een fataal kantelpunt aandienen, namelijk op 4 december, toen men tijdens de tweede zgn. Europese Informatieavond er meedogenloos voor koos om de leugen te laten regeren met betrekking tot de inmiddels doorgestoken kaart op het punt van de integriteit van stamapostel Johann Gottfried Bischoff. Zo'n twee jaar lang en zelfs nog op 3 december 2007 deed óók ik enorm mijn best om het níet zover te laten komen, maar de kerkvorsten toonden zich onverbiddelijk. Men waande zich onaantastbaar, maar dit vermijdingsgedrag zou toxisch blijken te zijn, zij het uitgerekend voor de betrokkenen zelf...

Mede om redenen van het voorgaande is dus de hele schijnvertoning, zoals wij die nu meemaken bij het ApGen, voor mij een "déjà vu".

Wie nota bene op het vlak van zielzorg een ander in de steek laat om zijn of haar eigen aanzien te redden, is bang als een wezel en laf.

Bij de Olympische Spelen gelden fair play, inclusie en gelijkheid, doch ook bij het ApGen moet dit nu zeker nog worden uitgevonden!

Groet,
TjerkB

[zefyr]

@TjerkB,

Het is een treurige en verdrietige constatering, dat (nieuw-)apostolischen werden geknecht (ook in onze dagen!) én dat ze zich lieten knechten. Dit is geheel in strijd met de woorden uit 2 Korinthiërs 3: '(...) waar de geest van de Heer is, daar is vrijheid.'. Districtsapostel G. Pos proefde mij ooit eens de nieren door de vraag te stellen welk lied mijn voorkeur had. Ik antwoordde: 'Zijn heerschappij maakt waarlijk vrij.'. Ik benadrukte, dat deze heerschappij van geheel andere aard is dan doorgaans het geval is in het ondermaanse tranendal, zoals in het leger, het bedrijfsleven én sekten, waaronder ik (ook destijds) de Nieuw-Apostolische Kerk schaarde. De machtigen, ook kerkpresidenten van de NAK, gedroegen/gedragen zich als supersterren, die willen schitteren ten koste van anderen. Dienstbaarheid was en is ver te zoeken. Angst regeerde en regeert volop. Vandaag beluisterde ik dan ook met aandacht de preek van pastoor Robert Frede vanuit de oud-katholieke kathedrale kerk te Haarlem (bisdom Haarlem). Hij ontmaskerde de autoritaire machtsstructuren, die de mensen knecht en angst inboezemt. Tevens maakte hij duidelijk, dat Jezus' leiderschap leidde tot dienstbaarheid. Deze preek is te beluisteren vanaf de 40ste minuut en 20ste seconde.

https://www.youtube.com/watch?v=TstS3DhMNo8

[TjerkB]

(...)
Het is een treurige en verdrietige constatering, dat (nieuw-)apostolischen werden geknecht (ook in onze dagen!) én dat ze zich lieten knechten. Dit is geheel in strijd met de woorden uit 2 Korinthiërs 3: '(...) waar de geest van de Heer is, daar is vrijheid.'. Districtsapostel G. Pos proefde mij ooit eens de nieren door de vraag te stellen welk lied mijn voorkeur had. Ik antwoordde: 'Zijn heerschappij maakt waarlijk vrij.'. Ik benadrukte, dat deze heerschappij van geheel andere aard is dan doorgaans het geval is in het ondermaanse tranendal, zoals in het leger, het bedrijfsleven én sekten, waaronder ik (ook destijds) de Nieuw-Apostolische Kerk schaarde. De machtigen, ook kerkpresidenten van de NAK, gedroegen/gedragen zich als supersterren, die willen schitteren ten koste van anderen.

(...)
https://youtu.be/TstS3DhMNo8?t=2420

@zefyr

De Nieuw-Apostolische Kerk en het Apostolisch Genootschap lopen niet leeg door secularisatie maar door hypocrisie en hoogmoed...

Groet,
TjerkB


N.B.

1. (...)
   Inmiddels ben ik op dit Forum 778 berichten verder. Een merkwaardig getal trouwens want in de periode dat ik werkzaam was op de C.A., was het postbusnummer van de kerk 778. Ruim veertien jaar lang stond mijn dagelijkse leven er in het teken van de financiële administratie. In die tijd was er maar één man die het 24 uur per dag en 365 dagen per jaar voor het zeggen had: de districtsapostel, Gijsbert Pos. Wie zo vrij was om met hem daarover van inzicht te verschillen, kon bij wijze van spreken het best gaan emigreren. Overigens ken ik een gezin dat door ongenoegen met deze districtsapostel inderdaad naar Australië of Nieuw-Zeeland is vertrokken. Toen het landelijke bureau namelijk vanuit Amsterdam in Amersfoort werd gevestigd, vond daar een verbouwing plaats. Iemand kwam daarbij bepaalde onregelmatigheden op het spoor en waarschuwde de districtsapostel die betrokkene ondubbelzinnig te verstaan gaf zich verder nergens mee te moeten bemoeien. Jaren later kwam ik toevallig met deze "klokkenluider" in contact; nog steeds ontdaan door dit ene voorval.
   
   Op mijn beurt herinner ik mij nog steeds ook dat ene gesprek. Ik bleef het een rampzalig verhaal vinden. Andere rampzalige gebeurtenissen zouden die geschiedenis nadien in een troosteloos perspectief plaatsen. Hoffelijke omgangsvormen onder "koningskinderen" werden door de dienstdoende hoogheden slechts matig "voorgeleefd". Wie uit zichzelf niet al voorbeeldig genoeg kon "zwieg'n en ja-knikk'n", emigreerde dus maar.
   
   Het punt is echter dat je aan zulke ongerijmdheden en wanverhoudingen werkelijk nooit went. Terloops gaf een voorganger eens fijntjes aan waaraan dit kan liggen. Dan had je volgens hem "te weinig eelt op de ziel". Ook die uitlating bleef op mijn netvlies staan. Ondertussen gold "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis": "In stilheid en vertrouwen gaan kind'ren Gods te zaâm... " (NAK-liederenbundel, 644). Waardevolle herinneringen grafeer je daarom in marmer; de rest schrijf je vastberaden weg in stromend water. Zo simpel is dat - in theorie, wel te verstaan. En daar gaat het om in de Nieuw-Apostolische Kerk, zo leerde ik inzien.
   
   Zonder dat ik mij er ondertussen van bewust was, maakte ik op die manier een soort van onthechtingsproces door. Het werk Gods kwam voor mij hierdoor steeds verder af te staan van deze kerk; van dit "instituut" met al zijn -zichzelf onschendbaar wanende- topfunctionarissen die vanuit hun ivoren torens wel kenbaar zullen maken waar het voor anderen (!) op staat. Vele "heiligen" manifesteerden zich als... harteloze schijnheiligen. Toen ik dan ook te weten kwam dat, terwijl dezulken vanaf altaren in zogenaamde godshuizen van anderen verlangen het hoogste lied te zingen, zijzelf met gaven uit het offerblok op de wekelijkse religieuze rustdag (!) in voor betrokkene overuren een deurwaarder inhuren om rond te zwerven "als een brullende leeuw" (vgl. 1 Petrus 5: 8) en aldus naasten de stuipen op het lijf te jagen, verbaasde ik mij als vanouds. En het went níet.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 27 Mrt 2013, 22:24", in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"

2. (...)
   Wat hier speelt is "hogere bestuurskunde", en wel "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis". Wie er onverstand (!) van wil krijgen en daartoe bij wijze van spreken afreist via perron 9¾, zal "in hogere sferen" kennismaken met onvermoede demonen en dimensies, waarna macabere persoonlijkheidsveranderingen zich aan betrokkene opdringen. Na deze deceptie zal een behouden thuisreis er meestal niet meer in zitten. In rond Hollands: wie in de Nieuw-Apostolische Kerk "leiding" wil geven, zal zijn (of haar) karakter moeten laten breken (!) door zogenaamde dienaren die met name weinig op hebben met een gezonde gewetenfunctie.
   
   Ben je eenmaal opziener, of hoger, dan zullen gelovigen je amper nog durven tegenspreken. Degenen daarentegen die desondanks "stevig blijven meedenken"; die behoor je met subtiel geweld het leven zuur maken. Wil je niet tevens zelf worden gedumpt, dan geldt er maar één ongeschreven regel: gehoorzaam je "directe zegenaar" - voor wie overigens hetzelfde geldt. Wie twijfelt of breekt met deze gedragscode, "is er geweest". Ondertussen laat je je overal verwelkomen alsof je in 's hemelsnaam tot de groten der aarde behoort. Overal laat je je informeren over hoe de doelgroep de oren kan worden gewassen en je maakt zegenende gebaren.
   
   Op het hoogste niveau in deze quasi-religieuze organisatie wordt er een politiek machtsspel gespeeld voor en door onhebbelijken, narcisten en psychopaten. Maar er is ook altijd plaats voor jaknikkers en slijmjurken.
   
   Dit is wat er bij de Nieuw-Apostolische Kerk achter de schermen heimelijk aan de hand is. Mensen veranderen als het ware waar je bij staat. Ze vervreemden van zichzelf en zijn voor anderen niet meer wie ze waren. Wie er blijk van geeft te hebben ontdekt wat er op deze wijze plaatsgrijpt, wordt stilzwijgend geëlimineerd oftewel "endgültig kalt gestellt". Een beproefde foltermethode is die van het volstrekt te worden genegeerd. Niet voor niets heb ik er veel moeite voor gedaan om op dit Forum zo begrijpelijk mogelijk uit de doeken te doen hoe het de dienstdoende "Godsgezanten" in kwestie collectief en uitzichtloos in de bol is geslagen...
   
   Wij allen hebben hier kunnen lezen hoe districtsapostel Brinkmann schermt en anderen confronteert met waarden en normen, die hij in de praktijk zelf niet wil naleven - nota bene met de zegen van stamapostel Leber!
   
   Men is dóór en dóór corrupt, maar dat valt pas in te zien indien het gezonde verstand kan herleven en gelovigen zich daadwerkelijk weten te beperken tot wat feitelijk de kern is van het evangelie van Jezus Christus. Zodra de liefde van God door onhebbelijke "zegenaars" aan voorwaarden wordt gebonden om aanspraak te krijgen op hun "zegen", worden zielen beroofd van het element waarin God ze had geschapen: Zijn vrijheid.
   Kerkelijke ambtsdragers die eerst en vooral zichzelf laten bedienen kunnen per definitie geen zegenaars zijn. In de Nieuw-Apostolische Kerk zijn hemel en aarde op de kop gezet, en de gevolgen zullen níet uitblijven.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "23 apr 2013, 22:42", in de thread "stamaposteldienst op 21 april 2013 te Drachten"