Misbruik door katholieke priesters en paters

[TjerkB]

(...)
Een paar jaar geleden kaartte ik het ook al aan over de apostolische sekte .
Priester die dingen deden en hogere ambten . Maar mocht daar niets over zeggen .
Alles moest en moet onder het vloerkleed .
De apostel was op de hoogte deed niks.

(...)
Misbruik van ambt mag doorgaan iedereen weet het maar kijken alleen naar de katholieken .
Misschien daar eens wat over schrijven binnen deze kerk .

@willempower

Wie in kerkelijk verband (!) godvergeten onrecht ondervindt, kampt met uitbuiting en onwil, temidden van grote scharen van argeloze gelovigen die on­der een bevreem­dende scep­ter le­ven, kan beter de hoop vestigen op God dan op degenen die er geen blijk van geven de nood te lenigen:

• Vertrouw niet op mensen met macht,
  op een sterveling, bij wie geen redding is.
  
  Uit: Psalm 146: 3 (NBV21)

In zijn nieuwe boek beschrijft de r.-k. priester Rik Devillé dezelfde hei­me­lij­ke en on­eer­lij­ke me­tho­den om hulpzoekenden op afstand te houden als zielen deze ervaren in de Nieuw-Apostolische Kerk. Omdat het van buitenaf heel lastig is om daar zicht op te krijgen, ontgaat anderen het venijn ervan en bovendien: de meeste mensen trekken (angstvallig) niet graag de integriteit in twijfel van iemand met een geestelijke bediening. In de geloofspraktijk blijkt de hogere geestelijkheid juist daarvan misbruik te maken, maar dat is héél erg want zó wordt God buitenspel gezet!

Gaandeweg ons "forumberaad" zijn er veel achtergronden belicht die de op die manier aangerichte verdorvenheid in de hand hebben gewerkt. Het is echt niet zomaar vanzelf dat kerken leeglopen. Hoogmoed en hypocrisie zijn werkelijk belangrijke oorzaken ervan dat gelovigen zich er niet meer thuis voelen. Al kan men er niet precies de vinger op leggen; dat er iets niet pluis is, valt meestal wel met de klompen aan te voelen. Immers, zoals je bij een ongeval niet doorrijdt en slachtoffers hulpeloos achterlaat, is het foute boel als in een kerk zielen worden beschadigd.

Dan laat je een trein met hemelbestormers niet doordenderen, maar je zet hem stil - maar wát als de machinist én de conducteur valsspelen?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Op pagina 19, afgelopen zaterdag, stond er paginagroot in het Nederlands Dagblad:

Coby [M.] wordt weer non. ‘Ik ben minder naïef dan vroeger’

INTERVIEW
Het is een ongewone keuze. Na dertig jaar weg te zijn uit het klooster, wordt Coby [M.] (84) weer non. Waarom wil ze zich weer zuster van barmhartigheid noemen? ‘Ik heb nooit weg gewild, maar ik kon niet anders.’

(…)

Waarom bent u vertrokken uit het klooster?
‘Dat zeg ik liever niet.’

Is het … pijnlijk?
‘Ik wil niemand pijn doen.’ Na lange stilte: ‘Laat is het zo formuleren: ik kreeg ’s nachts weleens bezoek van een kloosterling waar ik absoluut niet van gediend was. Het ging jaren door, verschrikkelijk. Ik heb het vaak aangekaart bij de leiding. Maar ik kreeg geen begrip. Ze deden er niets mee. Ik vond het zó erg. Wat moest ik? Op een gegeven moment dacht ik: dan moet ik maar weg. Want die ander gaat niet weg. Terwijl ik helemaal niet weg wilde, ik voelde mij in elke vezel een zuster van barmhartigheid.’

Is die persoon nog actief binnen de congregatie?
‘Nee, die is overleden. Daarom kon ik nu ook terugkomen. Maar u begrijpt dat ik deze breuk met de zusters intens voel. Ik woonde en leefde van 1960 tot 1975 met hen.’

U voelde zich schuldig naar uw medezusters?
‘Elke dag. Omdat ik weg ben gegaan. En dat ik ze met mijn vertrek pijn heb gedaan. Niemand neemt mij dat kwalijk, hoor. Maar zo voel ik dat.’

(...)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Immers, zoals je bij een ongeval niet doorrijdt en slachtoffers hulpeloos achterlaat, is het foute boel als in een kerk zielen worden beschadigd.

Dan laat je een trein met hemelbestormers niet doordenderen, maar je zet hem stil - maar wát als de machinist én de conducteur valsspelen?

(...)

@all

Valsspelen? De Godsgezanten? Nee, dát zal toch niet wáár zijn? En toch zeker niet met opzet? Ga eens na hoe ze hun leven geven voor de kerk!

Echter, wie dan toch wel degelijk, erbarmelijk en in bittere eenzaamheid, lijdt onder omstandigheden waar níemand een boodschap aan heeft; dat wil zeggen, lief keken ze je aan, bewogen en begaan, en ze wilden vast wel aan je denken en voor je bidden; wie doet er dan wat aan, hè?

Wat doe je eraan?!

• Op school wordt kinderen ‘Stop, hou op!’ geleerd om te zeggen als anderen iets vervelends doen, maar vaak is dit niet genoeg. Want soms luistert de ander niet en gaat hij gewoon door. Lees in dit blog waarom ‘Stop, hou op!’ niet genoeg is en wat je kind nog meer kan doen om de ander te laten stoppen.

Bron: https://www.apetrotsekinderen.nl/waarom ... iet-werkt/

De genoemde website biedt vervolgens een poster aan met daarop acht tips die kinderen helpen weerbaarder te worden. Zo gezegd, zo gedaan?


(...)


In de ND-weekendkranten die ik inzag, viel mijn oog verder nog op een boekbespreking:

'Ben je er als ik je nodig heb?' Volgens psycholoog Martine [D.] ligt de sleutel tot een succesvolle relatie in die vraag.
Of het nu gaat om een liefdesrelatie, vriendschap of ouder-kindrelatie: ben je er als er een probleem is? Ze geeft aan dat de meeste problemen zich vanzelf oplossen als je rustig bent. 'En wanneer word je weer rustig? Als er iemand voor je is.'

Uitgerekend in kerken gaf "de leiding" in de regel niet thuis. Niet één keer niet, maar telkens niet; soms nimmer. Uit ervaring kan ik zeggen: dát is pas erg want gezonde mensen gaan zó kapot. Jammer dan, vinden ze in de Nieuw-Apostolische Kerk en dan zingt men nog drie keer "Amen!"


Groet,
TjerkB

[TjerkB]

De moeilijke missie van de paus
Afl. 14•Zo 29 sep•24m•

Paus Franciscus brengt een historisch bezoek aan België. Hij gaat voor in een viering in een uitverkocht Koning Boudewijnstadion in Brussel. Voor veel Belgische katholieken, zoals schrijfster Kristien Hemmerechts, voelt de komst van de paus als hun 'Pride'. Zijn komst is niet onomstreden: vorig jaar verscheen de documentaireserie Godvergeten, waarin slachtoffers van seksueel misbruik hun verhaal vertellen. Franciscus zal vijftien slachtoffers ontmoeten, maar is dat genoeg? 'Overlever' Jean Marc Turine schreef een brief aan de paus en vertelt hoe hij het bezoek ervaart. Kan Franciscus iets doen aan het verdriet van de Belgen?

@all

Alsnog keek ik naar Kruispunt-aflevering 14 die werd uitgezonden op de dag dat het pausbezoek aan België eindigde, zondag 29 september jl.

Het onderstaande behoeft geen verdere toelichting, denk ik:


[Geïnterviewde]

• Wat ik wil weten,
  is wat hij hier gaat zeggen.
  Maar de rest, met de koning
  en de koningin en zo…
  Dat is allemaal komedie.
  Een circus, een toneelstuk.
  Een slecht toneelstuk. Vind ik.
  
  Het bracht een schokgolf teweeg.
  Op de radio en op tv, zowel
  op de Vlaamse als Franstalige…
  heeft men het over de slachtoffers.
  
  De Belgische kerk
  heeft het Vaticaan voorgesteld…
  …dat de paus
  slachtoffers zou ontvangen.
  
  Mijn gevecht, samen met alle slachtoffers,
  is dat we zeggen:
  We hebben nog twee dagen om te zorgen
  dat de paus iets zegt tijdens de mis…
  …in het Koning Boudewijnstadion.
  
  Wij vragen je, paus Franciscus, om te
  zeggen dat de kerk verantwoordelijk is…
  …voor alle misdaden van de kerk,
  overal ter wereld.
  Daar is de komende drie dagen in België
  de gelegenheid voor.

[Paus]

• (...)
  Broeders en zusters,
  dit is een schande…
  …een schande waar wij
  vandaag mee aan de slag moeten…
  …door vergeving te vragen
  en het probleem op te lossen.
  Misbruik is een schande.
  
  (...)

[Geïnterviewde]

1. Ik zat op het Sint Michielscollege
   in Brussel, een jezuïtencollege.
   Ik zat ook in het koor.
   Ik had blijkbaar een mooie stem.
   En de koorleider…
   die ook mijn klassenleraar was…
   …begon me al snel…
   …als een prooi te beschouwen.
   Zogezegd. Ik was zijn prooi.
   Ik heb later ingezien,
   toen ik het boek schreef…
   …dat het erop neerkomt…
   …dat al die roofdieren
   en perverselingen…
   …je op een bepaalde manier
   om het leven brengen. En dat weten ze.
   Maar ze weten ook dat je je mond houdt.
   Omdat je kwetsbaar bent.
   
   Seksuele roofdieren
   richten zich niet op alle kinderen.
   Ze weten heel goed welke kleine meisjes
   en jongens prooien zijn.
   Dat weten ze. Ze ruiken het,
   en ze bespringen ze.
   Toen kwam er een zin bij me op…
   …die ga ik ook
   tegen de paus uitspreken:
   ‘Ze hebben ons willen doden…’
   ‘Ze hebben ons gedood’, sorry.
   ‘Ze hebben ons gedood,
   maar we zijn niet dood.’
   
   Hoe wil je Nederlands, geschiedenis,
   Latijn of Grieks leren…
   …als je je een halfuur, drie kwartier
   van tevoren…
   …in de slaapkamer van een pater bevond…
   …die je aanraakte en dingen met je deed.
   Ik was toen twaalf, dertien.
   Ik wilde elke dag zelfmoord plegen.
   Als ik in de slaapkamer
   van de jezuïtenpater was…
   …wilde ik uit het raam springen.
   En dat gevoel van jezelf
   van het leven willen beroven…
   …blijft je hele leven. En ik dronk,
   en ik dronk, ik dronk maar door.
   Ik heb een groot alcoholprobleem gekregen.
   Daar ben ik rond m’n vijftiende
   mee begonnen…
   …en ik ben pas drie jaar geleden gestopt.
   Toen ik 75 was.
   
   De paus moet die verhalen horen.
   En niet alleen de paus, maar ook
   de bisschoppen en dergelijke.
   En de mensen. Iedereen.
   
   Wat denk je wel niet dat dat betekent
   als je als jong kind, meisje of jongen…
   door één, twee of drie personen
   wordt misbruikt?
   En bij één persoon is het meerdere keren.
   Het is nooit maar één keer.
   Het is altijd vaker.
   
   M’n kinderen hebben m’n boek
   niet willen lezen.
   En dat begrijp ik.
   Waarom zou je willen lezen
   over alle ellende van je vader?
   Of de ellende van je moeder?
   Hoevelen zijn er niet…
   Ik heb zestig jaar gewacht.
   Ik ben nu iets rustiger.
   Maar ik ben nog steeds furieus
   over wat me is aangedaan.
   Het komt ook omdat ik nu oud ben.
   
   Maar ik denk…
   dat je uitspreken bevrijdend werkt.
   Het is niet voor niets dat mensen
   in therapie gaan.
   Erover praten…
   geeft wat rust.
   
   (...)
2. Ik slaap over het algemeen niet goed,
   maar nu ben ik ook wat opgewonden.
   Ik ben niet opgewonden
   omdat ik de paus ga zien…
   …maar omdat er veel mensen zijn…
   die gemotiveerd zijn door deze strijd.
   Alles is gericht op vandaag,
   op het bezoek…
   …omdat wij aan het woord komen,
   maar wij spreken voor iedereen.
   Voor duizenden mensen
   in Afrika, Azië en Latijns-Amerika, overal.
   
   Ik ga het voorlezen aan de paus
   en als wij elkaar vanavond weer zien…
   …lees ik voor
   wat ik tegen de paus heb gezegd.
   Ik heb het op papier.
   Dat kan ik dan aan jullie geven.
   Nu zeg ik liever niets.
   Ik wil het voor mezelf houden.
   Maar straks vertel ik alles.
   Ik wil het begin wel zeggen.
   Ik ga zeggen:
   Dierbare broeder Franciscus…
   Zo ga ik hem aanspreken.
   
   Ik stap daar uit, bij de bomen.
   Daar, bij de bomen.
   Daar stap ik uit.
   Een stukje verder naar links. Daar.
   Daar stap ik uit en dan:
   Tot later en bedankt voor alles.
   Voor jullie werk. Jullie doen goed werk.
   Hier, bij de Guimardstraat.
   Mensen mogen de camera niet zien.
   Mij kan het niet schelen, maar anderen
   willen anoniem blijven.
   Ze zijn bang voor de camera.
   Ik ga die kant op.
   
   (...)
3. Hij zei niet zoveel.
   Toen ik hem bijvoorbeeld vroeg of…
   Dat was bijna aan het einde.
   Of hij zich niet verantwoordelijk voelde.
   Of de kerk niet verantwoordelijk was
   voor wat er gebeurd is.
   
   Hij zei: wat is dat, de kerk? De paus,
   de bisschoppen? Dat is iedereen.
   Dat ben jij, en hij en hij ook.
   
   Hij verschool zich opnieuw achter…
   De Kerk, dat zijn 1,2 miljard mensen.
   
   Maar hij, als leider,
   is niet verantwoordelijk.
   Dus we hebben eigenlijk niets gehoord…
   …wat echt interessant was,
   wat mij betreft.
   
   Ik heb hem het boek gegeven.
   En hij zei dat hij het ging lezen.
   
   En verder…
   Ik denk dat de andere, gelovige
   en praktiserende christenen…
   …heel blij zijn dat ze de paus
   hebben gesproken.
   Maar zijn ze tevreden wat het hoofdstuk
   pedocriminaliteit betreft…
   …of omdat ze als persoon met de paus
   hebben gesproken, geen idee.
   
   Onze strijd gaat door.
   Samen met de anderen.
   Ook al heeft niet iedereen
   er dezelfde gevoelens over…
   …we gaan door. het houdt niet op.
   M’n leven gaat door en m’n strijd ook.

[Geïnterviewde]

• Dierbare broeder Franciscus,
  
  Ik geloof in de kracht van het woord
  en volgens mij geloof jij daar ook in.
  We brengen je met vijftien mensen
  een boodschap over.
  Ik praat tegen je zoals tegen een reisgezel
  die ik toevallig ben tegengekomen.
  We zijn met vijftienen, maar onze woorden
  vertolken die van velen…
  …uit Afrika, Oceanië, Azie
  en Noord- en Zuid-Amerika.
  
  Al die woorden drukken,
  misschien onbeholpen, woede uit…
  …wanhoop, of misschien zelfs
  de onmacht om zich uit te drukken.
  Want hoe druk je de wandaden uit
  die ons in onze jeugd zijn aangedaan?
  Hoe spreek je over het onherstelbare,
  het onbevattelijke?
  
  We smachten, Franciscus.
  Naar gerechtigheid van de kerk,
  jouw kerk…
  …die ons in het duister houdt.
  
  Hoe leef je zonder licht?
  Ze hebben ons gedood,
  maar we zijn niet dood.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Devillé pleit voor een geloofspraktijk waarin de gemeenschap eenieder... dráágt!

---

Kritisch; mag dit niet óók betekenen dat men níet het godsgeschenk laat onderdrukken waarmee eventueel feilloos onderscheid valt te maken?

---

Tegen het einde van het bewuste interview werd Devillé gevraagd of hij "de mensheid" nog iets mee zou kunnen geven, een goede raad wellicht. Devillé had al verteld dat hij uit ontreddering over het machtsmisbruik in zijn kerk bezoekers eens had voorgehouden: Betreden op eigen risico! Hij voelde zich zó bezwaard over hoe zielen het alsmaar moesten ontgelden, dat hij op zekere dag even geen andere woorden meer kon vinden. Het volgende schoot mij echter te binnen:

• [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.
  
  Uit: Hebreeën 13 (NBV21)

Waar Devillé "de mensheid" nu toe wilde oproepen, was, (naar Handelingen 26) een voorbeeld te nemen aan de apostel Paulus: spreek vrij(uit) !!

(...)


Uit: Bericht op "do 03 okt 2024, 19:18", in de thread "De nieuw-apostolische 'Gouden Kooi' "

(...)
Als ik nu echter voor mijzelf naga, inmiddels terugblikkend op ongeveer 40 "magere jaren", hoe het telkens zo kan misgaan wanneer zielen, middenin een geloofsgemeenschap nog wel, in de verdrukking komen en "herders en leraren" (zie onder) ze dan géén uitkomst bieden, zie ik in al die gevallen één opvallend terugkerende omstandigheid, namelijk dat er tégen naasten (!) machtsposities worden uitgespeeld. Maar voor zulke posities (...) is er in Zíjn werk toch juist geenszins plaats?


(...)

@all

De zinsneden hierboven in het rood zijn met elkaar in tegenstelling: enkelingen staan tegenover velen die samen een machtsbestel verdedigen.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

1. een geloofspraktijk waarin de gemeenschap eenieder... dráágt!
2. één opvallend terugkerende omstandigheid, namelijk dat er tégen naasten (!) machtsposities worden uitgespeeld

(...)
De zinsneden hierboven in het rood zijn met elkaar in tegenstelling: enkelingen staan tegenover velen die samen een machtsbestel verdedigen.

@all

Toch lijkt het misschien ook wel andersom te zijn, dus: "velen staan tegenover enkelingen die samen een machtsbestel verdedigen!" Immers, de bij Kruispunt geïnterviewde briefschrijver sprak van 1,2 miljard r.-k. gelovigen. Juist het aantal geestelijken vormt hierbij dan een minderheid...

De verwarring die kan opkomen, zit hem er echter in dat voor verreweg de meesten een paus en diens diplomatieke gevolg "nabijer" aanvoelen dan "naasten in het nauw". Tijdens het bedoelde bezoek waren er -in een voor slechts weinigen behapbaar breed scala aan interessegebieden- talrijke samenkomsten waarin indrukwekkend werd gesproken, zodat hooguit sommigen de stelling zullen betrekken: eerst zien, dan geloven! Doch wat bemoedigt, voor wie jarenlang aan een eenzaam lot was overgelaten, is wellicht, dat er inmiddels een tweede gesprek wordt voorzien:

• Slechts de helft van alle slachtoffers die bij de ontmoeting waren spraken achteraf met de pers. Sommigen van hen kwamen in geblindeerde auto’s naar de nuntiatuur waar de ontmoeting plaatsvond. Van enkelen is de eigen familie (echtgenoten, kinderen, ouders) niet eens op de hoogte en de schaamte is groot.
  
  Volgens ingewijden hebben de 17 slachtoffers en de paus overeengekomen dat zij elkaar volgend jaar opnieuw gaan ontmoeten. De paus zou hebben aangegeven dat geestelijken die misbruik hebben gepleegd of misbruik hebben toegedekt uit hun ambt worden gezet. Ook zei hij dat als de slachtoffers concrete feiten horen, ze dat naar de nuntiatuur in Brussel moeten sturen. ‘De nuntius heeft de opdracht uw brieven gelijk naar mij persoonlijk door te sturen’, zou de paus hebben gezegd.

Bron: https://www.nd.nl/geloof/katholiek/1240 ... -paus-gel#

Het vooruitzicht van zo'n toetsing van het in te zetten "veranderingsmanagement" maakt serieus herstel van vertrouwen hopelijk iets kansrijker.

Maar was het niet véél beter geweest als het voor de begane "misdaden tegen de menselijkheid" afzonderlijk al tot een oplossing wás gekomen?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Het vooruitzicht van zo'n toetsing van het in te zetten "veranderingsmanagement" maakt serieus herstel van vertrouwen hopelijk iets kansrijker.

Maar was het niet véél beter geweest als het voor de begane "misdaden tegen de menselijkheid" afzonderlijk al tot een oplossing wás gekomen?

(...)

@all

Als je ergens terecht bent gekomen waar je was toevertrouwd aan broeders of zusters die zich zouden wijden aan werken van barmhartigheid ...

• ‘Wie God liefheeft, moet ook zijn broeder liefhebben’ (1 Joh 4,21). Wat dit betekent, heeft de traditie samengevat in de werken van barmhartigheid, die de toetssteen zijn van onze liefde. Deze werken worden doorgaans 'liefdewerken’ genoemd, omdat ze ingegeven zijn door de liefde. Zij zijn altijd bijzonder gericht op de hulpbehoevendheid van de mens in nood. Zij groeien vanuit een barmhartige gezindheid en zijn de concrete invulling van de liefde in het dagelijks leven van iedere mens.

... maar je blijvend letsel wordt toegebracht en je daarna níet wordt geloofd, terwijl ook niemand in de kerk ingrijpt, kon het zelfs nog gebeuren dat van overheidswege rechtsbescherming uitbleef. Hoe kon je, weerloos als kind of als jongvolwassene, wéten hóe je op je hoede moest zijn?

Overigens las ik dat paus Franciscus in 2016 aan "de hongerigen spijzen, de dorstigen laven, de naakten kleden, de vreemdelingen herbergen, de zieken verzorgen, de gevangenen bezoeken en de doden begraven" (vgl. Matteüs 25: 31-46) nog een extra werk officieel had toegevoegd.

Zeventien mannen, vrouwen, ten aanzien van wie, net als bij vele anderen, binnen de kerk elk belang of recht voor onbeduidend was gehouden, zagen nú uit naar de komst van de paus:

De moeilijke missie van de paus
Afl. 14•Zo 29 sep•24m•

(...)

Zo werd het in België 'live' uitgezonden. Als toen dit "regeringstoestel" van de radar was verdwenen, was de hele wereld in rep en roer geweest... Doch niemand in de levens van zeventien kinderen daarentegen had op- of omgekeken toen zij met hun onbevangenheid uit beeld verdwenen!!!

De misdaden, tegen hen begaan, mochten geen naam hebben. En nu; nú was er in de agenda van het pausbezoek een uur voor ze uitgetrokken, om te spreken over wandaden; onmenselijke handelingen waardoor bij tallozen ernstig lijden en ernstige gezondheidsschade werd veroorzaakt.

Tegen die wandaden was er níet opgetreden. In hoeverre moesten de betrokkenen nu nóg langer van helpende hulp en hoop verstoken blijven? Een brandende vraag kwam op: wie in deze kerk is er verantwoordelijk voor om dit onder ogen te zien en er wat aan te doen? Bij wie kan ik nú of had ik juist eerder al mogen aankloppen? In 's hemelsnaam! Om met paus Franciscus te spreken zou elke genodigde plm. 4 minuten krijgen.

Onbegrepen dobbert de vraagsteller, die na al het geweld en alle nalatigheid vast werd verzocht vergevingsgezind te zijn, tussen hoop en vrees:

(...)

• (...)
  Broeders en zusters,
  dit is een schande…
  …een schande waar wij
  vandaag mee aan de slag moeten…
  …door vergeving te vragen
  en het probleem op te lossen.
  Misbruik is een schande.
  
  (...)

• Hij zei niet zoveel.
  Toen ik hem bijvoorbeeld vroeg of…
  Dat was bijna aan het einde.
  Of hij zich niet verantwoordelijk voelde.
  Of de kerk niet verantwoordelijk was
  voor wat er gebeurd is.
  
  Hij zei: wat is dat, de kerk? De paus,
  de bisschoppen? Dat is iedereen.
  Dat ben jij, en hij en hij ook.
  
  Hij verschool zich opnieuw achter…
  De Kerk, dat zijn 1,2 miljard mensen.
  
  Maar hij, als leider,
  is niet verantwoordelijk.
  Dus we hebben eigenlijk niets gehoord…
  …wat echt interessant was,
  wat mij betreft.

(...)

Had deze aangelegenheid niet principieel (!) alle tijd en aandacht verdiend, alvorens over te gaan tot welke andere orde van welke dag dan ook?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

• [11] U kent de huidige tijd: het moment is gekomen waarop u uit de slaap moet ontwaken, want de redding is ons meer nabij dan toen we tot geloof kwamen. [12] De nacht loopt ten einde, de dag nadert al. Laten we ons daarom ontdoen van de praktijken van de duisternis en ons omgorden met de wapens van het licht. [13] Laten we daarom zo eerzaam leven als past bij de dag en ons onthouden van bras- en slemppartijen, ontucht en losbandigheid, tweespalt en jaloezie. [14] Omkleed u met de Heer Jezus Christus en laat u niet meeslepen door uw aardse natuur met haar begeerten.
  
  Uit: Romeinen 13 (NBV21)

@all

"... de dag nadert al - laten we ons omgorden met... het licht."

'Werken van barmhartigheid' en 'praktijken van duisternis' verschillen... werelden. Mistroostig kleurt het straatbeeld ertussenin... grauw en grijs:

(...)
De volmaakte God plantte (zijn kerk) maar liet de (onvolmaakte) mensen de tuin onderhouden...
Daar knakt natuurlijk wel eens een plant en daar wordt wel eens wat weggeschoffeld wat eigenlijk had moeten blijven staan.

Je zal het zélf maar net zijn die wordt weggeschoffeld....

Niet alles kan met de mantel der liefde worden toegedekt

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "12 mar 2011, 18:06", in de thread "Het verboden boek"

Toch hebben niet duisternis en dood het laatste woord, doch Zíjn eeuwige liefde:

• Leg je last op de HEER
  en Hij zal je steunen,
  nooit zal Hij dulden
  dat een rechtvaardige ten val komt.
  
  Uit: Psalm 55: 23 (NBV21)

• Ik ben het licht dat naar de wereld is gekomen, opdat iedereen die in Mij gelooft niet langer in de duisternis blijft.
  
  Uit: Johannes 12: 46 (NBV21)

De werkzaamheid van de Heilige Geest -en laten wij dit omarmen- bevrijdt ons van het on­der­gangs­den­ken in het tweedimensionale platte vlak.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

• (...)
  • Hij zei: wat is dat, de kerk? De paus,
    de bisschoppen? Dat is iedereen.
    Dat ben jij, en hij en hij ook.

(...)

@all

Hierop wil ik graag nog ingaan want in de Nieuw-Apostolische Kerk heb ik ondervonden (en bij het Apostolisch Genootschap ook gezien) dat EHBO misschien wel in de eerste plaats uitbleef doordat op onze pelgrimsreis "tochtgenoten" zich "het intitiatief" afhandig hadden laten maken. Het verstand was bij wijze van spreken op het nachtkastje blijven liggen, juist toen het er in het belang van naasten het meest (!) op aankwam. Wie dat moest bezuren, naasten onder wie zelfs weerloze kinderen, wachtte veelal een tragisch lot. Had paus Franciscus nu helemaal ongelijk?

Als iemand zich belangrijker maakt dan hij of zij voor God allang was, gaat het werkelijk mis - en dat kan nog veel verder uit de hand lopen als er uitvluchten worden gezocht voor het waarmaken van verantwoordelijkheden. Ikzelf heb dat moeten ondervinden en elders valt het soms op.

Echter, terwijl je daaronder lijdt, kan dit er óók toe leiden (!) dat God, zoals bij Noach, bij jou (!) een deur sluit om juist een venster te openen...

Al leed ik buiten de kerk een zwervend bestaan; het werd geen dwaaltocht: "Gottes Wege können ins Dunkel führen - sie enden aber im Licht!"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Op school wilde ik ongeduldig telkens al begrijpen waarom wij iets leerden want dan zou het mij beter lukken leerstof onder de knie te krijgen, zo dacht ik - maar dat ongeduld hielp meestal niet. Vaak jaren later deden zich situaties voor, waarin ik ontdekte: nú komt het alsnog van pas! Toch voelden ongemak en ongeduld altijd aan als een vreselijke dilemma's. Leerkrachten kunnen trouwens wel structurerend hieraan iets doen.

Vermoedelijk ontkomt niemand eraan ook dilemma's te hanteren, maar waarom zouden wij het eenieder dan niet gunnen een helper te hebben?

Zo herinner ik mij het onderstaande:

(...)

‘Zielepijn’; dat is iets wat mij persoonlijk al ontzettend lang bezighoudt. Mensen kunnen elkaar heel lelijk bezeren. Psychisch lijden is compleet wat anders dan een gipsverband. Aan de andere kant kunnen mensen elkaars leven ook heel prachtig verrijken. Zo belde mijn broer mij eens op op mijn mobiele telefoon: “Ben je ergens waar een TV bij de hand is? Kijk dan nu naar dat en dat programma met een Russische celloleraar.” Het bleek een bekroonde documentaire te zijn over de cellist Vladimir Perlin. Het was werkelijk indrukwekkend om te zien hoe hij omging met zijn leerlingen. Maar wat mij vooral is bijgebleven, is, wat hij vertelde over zichzelf en over de leraar (de Meester) van wie hijzelf les had gehad:

• “Toen moet God mijn grote leraar op mijn pad hebben gestuurd: Aleksandr. Binnen twee weken speelde ik. Binnen twee weken ontbloeide mijn talent. Alsof er ’n knop omging. Er ging een wereld voor me open. Ik kreeg door hoe ’t moest en dat cello spelen ’n genoegen is, en geen marteling. Ik begon boeken te lezen en regelmatig naar ’t theater te gaan. Ik werd niet gedwongen, maar op ’t juiste spoor gezet. Met wijsheid, liefde en enorm veel respect voor mijn persoon. Mijn ziel werd niet gebroken, maar aan mezelf onthuld.”

(...)


Uit: Bericht door Vage gast op 30 juni 2005 22:50 bij NAK-Observer

In mijn vorige bericht kwam ik op uitvluchten. Zelfs als er behulpzaam op wordt gewezen, kunnen hoogmoed en hypocrisie het antwoord zijn. Het laatste wat ik verwachtte, is, dat in kerken zielen hieraan worden opgeofferd terwijl verantwoordelijken laconiek spreken van secularisatie!

Goddank doen tegelijkertijd anderen met liefde en geduld een milde handreiking, zoals via de website https://www.mensenrechtenindekerk.be.

Groet,
TjerkB