Herinnering aan een huisbezoek

[TjerkB]

(...)
In de theologie van de Nieuw-Apostolische Kerk is het een voornaam ding dat je je laat leiden door je "zegenaars" en dat je die gehoorzaamt, maar is er wel eens iemand die begrijpt dat dit in sommige situaties stuitend tegen elke verantwoordelijke pastorale zorgvuldigheid in gaat?

(...)
Gaat het echter mis, dan ben je in de Nieuw-Apostolische Kerk doorgaans reddeloos verloren want al jouw "dienaren" spreken met één mond. Er is géén klachtenregeling, géén vertrouwenspersoon, géén Raad van Toezicht; niets van dat alles. Dienaren ondersteunen uitsluitend zegenaars!!

(...)

@all

Het bovenstaande - is dat niet feitelijk ontstellend bedroevend want het is de wereld op z'n kop! Het doet mij denken aan Jesaja 5 en Matteüs 5:

• [1] Voor mijn geliefde wil ik zingen
  het lied van mijn lief en zijn wijngaard.
  Mijn geliefde had een wijngaard,
  op een vruchtbare helling gelegen.
  [2] Hij bewerkte de grond, haalde de stenen eruit
  en plantte een edele druivensoort.
  Hij bouwde er een wachttoren,
  hakte ook een perskuip uit.
  Hij verwachtte veel van zijn wijngaard,
  maar die bracht slechts wrange druiven voort.
  
  (...)
  [7] (...) Hij verwachtte recht, maar oogstte onrecht,
  Hij zocht rechtsbetrachting, maar vond rechtsverkrachting.

• [20] Want Ik zeg u: Als uw gerechtigheid niet overvloediger is dan die van de schriftgeleerden en de Farizeeën, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan.

Hoe verhouden schijnheiligheid en zelfverheerlijking zicht tot de gezindheid van Christus Jezus en bleef het in de gemeenschap buiten de deur?

Jazeker, het is wijsheid achteraf om nu hier het inzicht neer te leggen dat de aansturing van cruciale ontwikkelingen beter anders had gekund. Maar het is en blíjft tragisch en het valt ook níet goed te praten dat er over de hoofden heen wordt geregeerd - volhardend; willens en wetens.

Achter de schermen konden er machtsbolwerken ontstaan. Die werden niet afgebroken doch juist voorzien van verdedigingswerken, wat tot intimiderende uitspraken leidde als "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden!"

Zorgen zijn hiervan thans de zegeningen, is mijn indruk. Natuurlijk, je kunt ervan wegkijken, erin... berusten; de gerechtigheid vaarwel zeggen.

Ik verzuchtte een keer als volgt...

(...)

• Voor: Jou
  
  Ze zeiden
  wij hebben een levend geloof
  
  want bij ons
  blijven de wegwijzers
  niet staan
  waar ze staan
  
  die gaan met je mee
  
  nee
  niet tot je er bent
  
  maar gewoon
  
  tot ze genoeg
  van je hebben
  
  fijn, he
  
  vind ik ook niet
  
  Van: Mij

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "Za 18 Dec 2010, 19:45", in de thread "Levend geloof"

Het kan haast niet anders dan, nadat stamapostel Richard Fehr ertoe had opgeroepen om, wat de geschiedenis betreft, de volle waarheid te belichten, dat sommigen op wier weg het lag om van de gevraagde rechtsbetrachting werk te maken, dit schaamteloos hebben belemmerd.

Als zoiets plaatsgrijpt, volgt er wel een wending, maar niet ten goede. In deze thread hebben wij ook gezien dat bijvoorbeeld de districtsoudste in ruste Frank Preusse hierdoor in de bres sprong voor diens ambtsopvolger, Thomas Feil. Velen weten hoe dat heeft uitgepakt: de "oppositie" werd neergeslagen! Ook dan kun je wegkijken; erin... berusten. Echter, wat achter de schermen machtsfiguren zich zoal hebben wensen te permitteren, grenst aan het ongelofelijke. Zonder eerst eens een gesprek aan te gaan, werd er op Bauke Moesker een advocaat afgestuurd; om maar één voorbeeld dichtbij huis te noemen. Een poosje geleden ging ik hierdoor eens na waarom dat voor mijzelf aanvoelt als hoogverraad (!):

1. (...)
   

   ● De leer van Jezus Christus en Zijn voorbeeldige werkzaamheid zijn voor ons dienen en leidinggeven in de Nieuw-Apostolische Kerk bindend en maatgevend voor de omgang met onze medemensen.
   ● Onze arbeid moet ertoe bijdragen dat alle gelovigen de eeuwige gemeenschap met God verkrijgen en op weg naar dat doel gelukkig worden.
   ● Beproefde zaken behouden wij. De impulsen die de Heilige Geest ons voor deze tijd geeft, zetten wij in de daad om.
   ● Wederzijds respect, openheid, bescheidenheid en discretie zijn voorwaarden voor een gezegende samenwerking en leiden tot een God welgevallige gemeenschap.
   ● Onze kerkelijke autoriteit wordt uitgeoefend in liefde, gerechtigheid en een voorbeeldig gedrag.
   ● De vrede bewaren wij door gebeden, gemeenschappelijke gesprekken en de wil tot verzoening.
   ● Wij belijden: God en Zijn werk zijn ons heilig!

   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "di 17 mar 2015, 08:08", in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen"

2. (...)
   

   1. De kerk verzorgt haar gelovigen (...) in het bijzonder in de vorm van (...) gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg.
   2. Als ontstane conflicten niet kunnen worden opgelost, kan iedereen zich vol vertrouwen tot een hogere verantwoordelijke leidinggevende wenden.
   3. Berechtigte Kritik nehmen wir zu Herzen, unberechtigte zur Kenntnis
   4. Wir können nicht sechs Monate warten, um ein Wort in die Tat umzusetzen. Es gibt manchmal Konflikte in de Gemeinden, da können wir nicht sechs Monate warten, um sie zu lösen - das müssen wir sofort tun
   5. Schenke dem anderen dein Ohr! (...) Und wenn du die Geschichte schon fünfmal gehört hast, höre sie bitte ein sechstes Mal an.
   6. Er forderte seine Mitbrüder dazu auf, für jede einzelnen Seele in der Gemeinde zu kämpfen: für (...) die Komplizierten oder die mit Problemen Beladenen.
   7. Lasst uns immer bereit sein zur Versöhnung, immer wieder dem anderen die Hand entgegen strecken. Und wenn es fünfzig Mal nicht funktioniert hat, machen wir es einundfünfzig Mal.
   8. Was nicht sein darf, daß man keine Antwort gibt.

   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "do 19 sep 2024, 21:13", in de thread "Wohin soll ich mich wenden (Franz Schubert) - opnieuw 'kalibreren' of...? Opmerkelijke vragen"

Allemaal holle frasen bij nader inzien - voor wie in en om "de gemeenschap" goed probeert op te letten en nietsvermoedend aandachtig luistert.

Wanneer er op zo'n manier nu echter nodeloos véél verwarring wordt gesticht, geeft in de Nieuw-Apostolische Kerk onverhoopt niemand thuis!

Andermaal, je kunt ervan wegkijken, erin... berusten. Maar geven wij hiermee dan niet toe aan mistroostige mi­sè­re, zoals hieronder aangeduid?

• [14] Broeders en zusters, wat heeft het voor zin als iemand zegt te geloven, maar hij handelt er niet naar? Zou dat geloof hem soms kunnen redden? [15] Als een broeder of zuster nauwelijks kleren heeft en elke dag eten tekortkomt, [16] en een van u zegt dan: ‘Het ga je goed! Kleed je warm en eet smakelijk!’ zonder de ander te voorzien van de eerste levensbehoeften – wat heeft dat voor zin? [17] Zo is het ook met geloof: als het zich niet daadwerkelijk bewijst, is het dood.
  
  Uit: Jakobus 2 (NBV21)

Het onderstaande - is dat níet de wereld op z'n kop?

(...)
In de theologie van de Nieuw-Apostolische Kerk is het een voornaam ding dat je je laat leiden door je "zegenaars" en dat je die gehoorzaamt, maar is er wel eens iemand die begrijpt dat dit in sommige situaties stuitend tegen elke verantwoordelijke pastorale zorgvuldigheid in gaat?

(...)
Gaat het echter mis, dan ben je in de Nieuw-Apostolische Kerk doorgaans reddeloos verloren want al jouw "dienaren" spreken met één mond. Er is géén klachtenregeling, géén vertrouwenspersoon, géén Raad van Toezicht; niets van dat alles. Dienaren ondersteunen uitsluitend zegenaars!!

(...)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

Goedemorgen allen! Het was een betraand raam waardoor ik vanochtend thuis naar buiten keek. Eerder deze week was het telkens nogal mistig.

Mijn gedachten dwaalden even af...

(...)
Er kwam namelijk vanochtend een koorlied bij mij op, "Voor Uw Genadetroon" (naar F.J. Crosby):

• Voor Uw genadetroon
  buig ik mij neer.
  Lof zij U, Godes Zoon,
  U zij de eer!
  Schenk Uw vergeving mij,
  maak mij weer rein en vrij!
  Alles het Uwe zij!
  Jezus, mijn Heer!
  
  Merk op mijn tranen, Heer
  en zie mijn smart.
  O Heer, hoe goed zijt Gij,
  heelt Gij mijn hart!
  Ontsluit toch op Uw woord,
  mij Uw genadepoort!
  Hoe dank ik U daarvoor,
  Jezus, mijn Heer!

Wanneer dit lied tijdens een dienst werd gezongen, en dat herinner ik mij van kindsbeen af, was dat bij de viering van het Heilig Avondmaal. Dan werd het ingetogen gezongen, want de tekst is immers een gebed. Al waren het enkelen die er klank aan gaven; steeds werd dit bijzondere gebed door "ons" samen gebeden, vanuit de hele gemeente. Stil en oprecht verbonden de anderen zich aan elk woord dat er werd gezongen of dat er door muziek in ieders hart werd opgeroepen. Samen verootmoedigden "wij" ons voor Zijn heilig aangezicht. Zíjn genade wilden "wij" op de juiste waarde schatten! "Wij" kwamen tot inkeer. Op dezelfde voet wilden "wij" niet doorgaan. Aan Zíjn genade en zegen was toch álles gelegen?

Laten wij het niet onderschatten hoe er in bange nood wordt geworsteld; wat een enkeling voor de kiezen kan krijgen.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "28 jan 2012, 08:52", in de thread "Job: 'Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan.' "
Zie evt. ook het bericht op "di 10 sep 2024, 09:58", in de thread "Nog eenmaal hemelse klanken met orgelbegeleiding vanuit de NAK Leeuwarden aan de Emmakade 1-bis Noordzijde"

Dat was toen! Nieuwe hoofdstukken en volgende pagina's in ons leven, in ons geloof (!), dienden zich aan. Ik blader nog heel even kort terug...

1. (...)
   ... wij raakten met elkaar in gesprek, vergaten de tijd en ontdekten een hemel op aarde. Niks geen rangen en standen, contact op ooghoogte, vragen staan vrij, alle respect, eerlijk en oprecht.
   
   (...)

   
   (...)
   Volgens mij waren wij met zijn zestienen, die avond. Een opmerking over waarom iemands gevoelens er voor "dienaren" soms niet toe lijken te doen, was voor D.Ev. De Vries de aanleiding om hier serieus op in te gaan. Voor mijzelf werd dit bijna het enige helpende zielzorg-gesprek ooit.
   
   Want: vragen "dienaren" bij de aan hun goede zorgen in de gemeenschap toevertrouwde zielen wel eens na of men zich al echt begrepen voelt?
   
   (...)

2. (...)
   Het kan haast niet anders dan, nadat stamapostel Richard Fehr ertoe had opgeroepen om, wat de geschiedenis betreft, de volle waarheid te belichten, dat sommigen op wier weg het lag om van de gevraagde rechtsbetrachting werk te maken, dit schaamteloos hebben belemmerd.
   
   (...)

Ik wéét het - stamapostel Wilhelm Leber hield er nog een dienst over: "Wij zien naar het 'vooruitgestoken wit'." Bij de Europese Jeugddag 2009. Nu weet ik vanzelf helemaal niet hoe het ú soms vergaat, maar wat mijzelf blij kan maken is als juist God... een venster opent. Het bijzondere daarvan kan echter zijn, dat Hij dan eerst een deur móet sluiten. Als ik in deze samenhang iets met anderen kon delen, liet ik dat vaak niet na:

(...)
Zodoende, over "eene schatkamer" en "veel en velerlei kostbaars" gesproken; een tweetal herinneringen kwam bij mij op, namelijk zowel het onderstaande...

(...)
... werd er niet (toen ik een kind was) in de gemeenschap vaak aangehaald dat één ziel voor de lieve God méér van waarde is dan alle schatten der aarde?!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "Vr 28 Jan 2011, 21:15" in de thread "Elders gelezen... "

... als een gesprekje met een collega op mijn werk, destijds nog "de C.A.". "Als God nu zélf eens aan het woord zou komen," zei ik, "dus aan het begin van een dienst. Zou Hij ons in de gemeenschap dan misschien niet aankijken en ieder willen begroeten door 'Lieve schatten!' te zeggen?"

Daar zat wel wat in, vond toen deze collega, de districtsapostel, waarna de orde van de dag onze aandacht weer bij andere zaken bepaalde. Met wat ik had aangestipt, bedoelde ik werkelijk oprecht dat het natuurlijk wel verschil maakt hoe ook een gezondene kijkt naar Zijn gemeente want het is mij bijvoorbeeld altijd bijgebleven dat stamapostel Hans Urwyler, toen hij eens voorging in een dienst in Parijs, alvorens het "Textwort" voor te lezen, vertelde, nadat in de Bijbel zijn oog daarop viel, dat hij biddend had gevraagd: "Vater, lass mich in dieses Wort hineinblicken." Hiermee was de heiliging van die zondag al aangevangen! Dat baande de weg en zulks blijft ook niet onopgemerkt. Ik vond het ontzettend fijn om dat via een dienstverslag achteraf nog aan de weet te komen. Spreekt zoiets geen boekdelen? Het ontzag voor God en liefde voor de Zijnen!

(...)


Uit: Bericht op "za 28 okt 2023, 22:20", in de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«"

Kinderen leven vooral in het hier en nu, in hun fantasie of denken heerlijk onbevangen vooruit. Maar voor ons; is "geschiedenis" dan géén issue? Hierboven ging het er ook om hoe wijzelf, vanuit het geloof, graag willen waarnemen. Hoe zien wij elkaar, en: wat zegt ons een woord van God?

Betreft het (ónze) geschiedenis, namelijk dat één ziel voor de lieve God méér van waarde is dan alle schatten der aarde?! Of was het nooit wáár?

Op de sterfdag van Bauke Moesker ging het in de Bijbelse dagteksten bij de Evangelische Broedergemeente om Psalm 73. Daarin las ik ook dít:

• [8] Ze spotten, spreken kwaad
  en dreigen vanaf hun hoge zetels,
  [9] ze zetten een mond op tot aan de hemel
  en hun tong roert zich overal op aarde.
  
  [10] Daarom lopen de mensen achter hen aan,
  drinken hun woorden in als water
  [11] en zeggen: ‘Hoe zou God iets weten?
  Beschikt de Allerhoogste over kennis?’

Sta nú even stil en ga eens na hoe er met deze broeder is omgegaan. Op een avond was er bij hem thuis aangebeld. Het was de voorganger uit een naburige gemeente die voor de deur stond; een "Herder". "Kom binnen!" Hij had op de C.A. een brief meegekregen en die gaf hij nu dus af. Het betrof een afschrift van een -prijzig- gepeperd schrijven dat de kerkleiding ook aangetekend via een advocaat ter post zou laten bezorgen.

• Merk op mijn tranen, Heer
  en zie mijn smart.
  O Heer, hoe goed zijt Gij,
  heelt Gij mijn hart!

Onze (alleenstaande) broeder had het onverwachte bezoek van deze dienaar, zegenaar, godsman, Herder, enzovoort, koffie aangeboden en ze praatten nog even. Hierna belde hij mij, in tranen.

Tot zover deze herinnering, aan een huisbezoek...

• [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.
  
  Uit: Hebreeën 13 (NBV21)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Nu weet ik vanzelf helemaal niet hoe het ú soms vergaat, maar wat mijzelf blij kan maken is als juist God... een venster opent. Het bijzondere daarvan kan echter zijn, dat Hij dan eerst een deur móet sluiten. Als ik in deze samenhang iets met anderen kon delen, liet ik dat vaak niet na:

(...)

@all

Onlangs in deze thread kwamen wij even te spreken over een "vermanende arbeid". Ik vind écht níet dat je dan speciaal moet denken aan iets negatiefs. Als je het goed met iemand voorhebt, wil je toch soms wel eens iets geven? Dus waarom geen nuttige waarschuwing, maar wel tijdig!

Zo kwam ik destijds ook uit bij het onderstaande:

(...)
In de achterliggende jaren heb ik er veel voor overgehad om voor mijzelf en anderen om wie ik oprecht geef, feiten te verzamelen en omstandigheden toe te lichten. Ik wilde weten hoe van de nieuw-apostolische geloofspraktijk zich een verdeel- en heerspolitiek meester kon maken en waarom menigeen zich daaraan overgeeft. Het leergeld dat ik heb betaald kunnen anderen hopelijk besparen, was daarbij één van mijn overwegingen; en dan bedoel ik natuurlijk niet alleen "de tienden" of de kosten die gemoeid zijn met een webstek. Het werd een barre zoektocht. Met mijn forumbijdragen hield ik als het ware een logboek bij met thans als laatste nieuws:

• Onlangs sprak ik in Duitsland uit de Apostolische Gemeinschaft (AG) een priester in ruste. Wij kwamen te spreken over Psalm 26 vers 8: "HEER, het huis waar u woont heb ik lief, de plaats waar uw glorie verblijft." (NBV)
  
  "Tjerk," zo zei deze priester, "realiseer je je wel dat dit de plaatsen betreft waarover wij in Matteüs 18 vers 20 lezen 'Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden.'?"
  
  Die spontane opmerking stelde mij heel bijzonder gerust.

Ook "hooggeplaatsten" in kerkbesturen zouden zich dit wel mogen realiseren. Laten wij het dezulken maar niet toestaan in het geloof tussen ons een wig te drijven.

(...)


Uit: Bericht op "wo 13 dec 2017, 10:00", in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

Nu wil echter het geval -want ik ken deze situatie- dat op 14 september 2010 bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland, aan een apostel, één van de bestuursleden, het volgende kenbaar werd gemaakt:

• ... het valt niemand aan te raden om in de Nieuw-Apostolische Kerk ergens het slachtoffer van te worden!! Want wie staat er dan klaar om hulp te bieden, als een "hogere dienaar" schuld treft?!
  
  Volkomen mechanisch sluiten zich rondom hooggeplaatsten in de Nieuw-Apostolische Kerk de rijen indien er aan ondergeschikten leed is berokkend. Dat dit zo kan gebeuren heeft maar één enkele oorzaak, namelijk de pertinent foute hiërarchische verhoudingen onder "zegenaars". Je denkt toch hopelijk niet dat onze hemelse Vader op zo'n manier waarborgen stelt ten aanzien van de continuïteit in Zijn werk!! Wáár is bij zulke hooggeplaatsten het vertrouwen in de God die zij wensen te vertegenwoordigen, ja, sterker nog: die zij zouden dienen!!

Het schrijven waaruit dit citaat afkomstig is, bleef: onbeantwoord. Een kopie ervan was zelfs tegelijk naar stamapostel Wilhelm Leber gestuurd.

De -vermaledijde- hiërarchische verhoudingen:

stamapostel
districtsapostel districtsapostel
apostel apostel apostel apostel apostel
opziener opziener opziener opziener opziener
districtsoudste districtsoudste districtsoudste districtsoudste
districtsevangelist districtsevangelist districtsevangelist districtsevangelist
herder herder herder herder herder herder herder herder herder herder herder
gemeente-evangelist gemeente-evangelist gemeente-evangelist gemeente-evangelist
priester priester priester priester priester priester priester priester priester priester priester priester
diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken diaken

dienaren-in-ruste dienaren-in-ruste dienaren-in-ruste dienaren-in-ruste dienaren-in-ruste dienaren-in-ruste dienaren-in-ruste
taakdragers · partners en familieleden van dienaren · hoge vertegenwoordigers van regeringen, raden van kerken en maatschappelijke instellingen
gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden gemeenteleden

Het is niet voor het eerst vanzelf dat hierover nu een opmerking valt. Vroeger op mijn werk, op de C.A., zette het mijzelf al vaak aan het denken. Al heel lang feitelijk had ik het gevoel dat er iets níet goed zit. Het was dan ook gewoon écht in alle ernst en oprecht gemeend wat ik ruim 20 (!) jaar geleden, bij NAKtuell, hierover al schreef in een forumbijdrage, namelijk het volgende:

TjekrB schrieb am 09.01.05 um 18:26 Uhr:

(...)
Juist aan de basis komt het er op aan dat wijzelf royaal plaats maken voor Gods liefde en voor de werkzaamheid van de Heilige Geest. Met een catechismus is misschien niks mis, maar ik betwijfel of er nu een tussentijdse uitverkiezing nodig is van geletterden die een soort hoger geweten zullen vormen. Eerder denk ik dat wijzelf nog veel méér terug moeten naar de basis. Als kind van God misstaat het niet een kinderlijk geloof te hebben. Dit is ook wat in de aangehaalde reactie wordt belicht.

Wat nog het onderwerp "dienen en leidinggeven" betreft: ik zie persoonlijk in de opbouw van onze kerk wel een piramide, maar dan net andersom; met de top naar beneden. Meer dan twaalf legioenen engelen zorgen er wel voor dat deze niet kantelt!

(...)


Bron: "jojo" - board.naktuell.de Interview mit Gerrit Sepers - Quo vadis NAK NL? » 10.01.2005 09:15 «

Ook toen al, zo viel het mij zojuist weer op, broeide er onraad - door vrees voor theologische disputen. Maar mag ik een serieuze vraag stellen? Dít is mijn onderwerp, uit Johannes 21 (NBV21):

• [15] Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg Hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg Hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van Me?’ Petrus werd verdrietig omdat Hij voor de derde keer vroeg of hij van Hem hield. Hij zei: ‘Heer, U weet alles, U weet toch dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.

Nú de bedoelde vraag. Driemaal lezen wij hier dat Jezus spreekt van "mijn": mijn lammeren, mijn schapen en andermaal mijn schapen. Hoe kan het dan dat deze worden behandeld alsof het "boekhoudobjecten" zijn, die zomaar onheus kunnen worden bejegend c.q. in- en uitgeschreven?

Ikzelf zou menen: als er op dit punt nog te weinig werk van is gemaakt om ál onze naasten voor vol aan te zien, is er voorlopig genoeg te doen.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Vroeger op mijn werk, op de C.A., zette het mijzelf al vaak aan het denken. Al heel lang feitelijk had ik het gevoel dat er iets níet goed zit.

(...)

@all

Wat mij in de Nieuw-Apostolische Kerk heeft kunnen overkomen, zou ik het onvoorstelbaar onbestaanbare willen noemen. Dat je daar als het ware verdwaald en verdwaasd kunt raken in een ambtelijk, bureaucratisch labyrint van verplichtende bepalingen, terminologie; gedragsregels. Nog altijd kan ik er NIET over uit dat het zover kwam dat ik een bericht schreef als op "ma 02 mar 2015, 09:53", in de thread "Der Fall Rohn". Of juist ook een bericht als op "zo 22 feb 2015, 12:38", dat er nog aan voorafgaat. Ik zag hoe alles misging en niemand, niemand (!) kwam in actie.

Geen enkele boodschap had de gevestigde orde, de heersende klasse (!), bijvoorbeeld aan het onderstaande:

• [3] Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis: [4] ‘Als iemand van u honderd schapen heeft waarvan er één verloren is geraakt, laat hij dan niet de negenennegentig andere in de woestijn achter om naar het verdwaalde dier op zoek te gaan tot hij het gevonden heeft? [5] En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol vreugde op zijn schouders [6] en gaat hij naar huis. Daar roept hij zijn vrienden en buren bijeen en zegt tegen hen: “Deel in mijn vreugde, want ik heb het schaap gevonden dat verdwaald was.” [7] Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.
  
  Uit: Lucas 15 (NBV21)

Een establishment? Bestáát zoiets wel, in "het werk van God"? Jarenlang werd er vanwege de op handen zijnde catechismus achter de schermen gewerkt aan denkkaders, en nog veel meer. Ondertussen gold in de gemeenschap - het zijn crue woorden maar het was echt zo: koppen dicht! Is dan werkelijk NIET dé Liefde bekoeld geraakt? (...) Wat was ik, waren wij met elkaar, op deze manier toch ver van huis geraakt - van Zijn huis!

• [14] Ik ben de goede herder. Ik ken mijn schapen en mijn schapen kennen Mij, [15] zoals de Vader Mij kent en Ik de Vader ken. Ik geef mijn leven voor de schapen. [16] Maar Ik heb ook nog andere schapen, die niet uit deze schaapskooi komen. Ook die moet Ik hoeden, ook zij zullen naar mijn stem luisteren: dan zal er één kudde zijn, met één herder.
  
  (...)
  [27] Mijn schapen luisteren naar mijn stem, Ik ken ze en zij volgen Mij. [28] Ik geef ze eeuwig leven: ze zullen nooit verloren gaan en niemand zal ze uit mijn hand roven. [29] Wat mijn Vader Mij gegeven heeft gaat alles te boven, niemand kan het uit de hand van mijn Vader roven, [30] en de Vader en Ik zijn één.’
  
  Uit: Johannes 10 (NBV21)

Onderdak in een kerk kan fijn zijn, maar wat zegt ons nog een NAK-kinderlied als "Dat ik 's Heren schaapje ben en de goede Herder ken... " ?

Vroeger was men "onder bearbeiding" als er geregeld gezinsbezoeken plaatshadden om bij gelovigen thuis te getuigen van "het werk van God". Meer dan eens vertelde de districtsapostel Gijbert Pos hierover op de C.A. dat zijn ouders meer dan 10 jaar "onder bearbeiding" waren geweest. Toen was bij wijze van spreken "geduld nog heel gewoon". Met anderen daarentegen werd later korte metten gemaakt. Door het kerkbestuur!!

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Vroeger was men "onder bearbeiding" als er geregeld gezinsbezoeken plaatshadden om bij gelovigen thuis te getuigen van "het werk van God". Meer dan eens vertelde de districtsapostel Gijbert Pos hierover op de C.A. dat zijn ouders meer dan 10 jaar "onder bearbeiding" waren geweest. Toen was bij wijze van spreken "geduld nog heel gewoon". Met anderen daarentegen werd later korte metten gemaakt. Door het kerkbestuur!!

(...)

@all

Natuurlijk, wat er eventueel hapert in een lokale kerkgemeente valt op afstand lastig te bezien - en doorgaans staan de beste stuurlui aan wal. "Het is ge­mak­ke­lijk raad te ge­ven of kri­tiek uit te oe­fe­nen, wan­neer je een kar­wei niet zelf hoeft uit te voe­ren", aldus de Van Dale hieromtrent. Maar is élke alarmmelding onterecht? In de kerk die ik ontvluchtte, kun je zomaar in de war raken, uit je kracht; word je aan je lot overgelaten. Dat kan een massief dilemma zijn voor wie er voor zichzelf nog niet uit is hoe raadzaam het écht is ergens maar "gehoorzaam" in te berusten.

In de verdrukking, in geestelijke nood; wát kan ons dan raad geven? Wat ikzelf miste, is eenvoudig (maar dat was het dus allerminst): zielzorg. Helaas wordt daarover in de Nieuw-Apostolische Kerk nogal onnadenkend gesproken. Luchtig associeert men het met "dienst houden", bidden.

Als je emotioneel NIET in beeld bent, middenin de gemeenschap; als de hoofdzaak de hoofdzaak níet is; als je je pijn moet verbijten, je verdriet moet inslikken; als, wát er ook gebeurt, het allemaal niks voorstelt en, zonder dat een naaste ooit even als het ware de tijd stilzet en liefdevol en met de volle aandacht op jóuw benarde situatie inzoomt; als repeterende grammofoonplaten roeptoeteren dat álles "dient tot onze vorming"; word je dan NIET als een voetveeg behandeld?

Sta op! Na dit van God verlaten tussenstation voert onze pelgrimstocht verder!! Reis niet langer middenin zo'n gemeenschap moederziel alléén!

Zie ook het bericht op "ma 25 sep 2023, 12:48", in de thread "Uitgave van het niew-apostolische tijdschrift Onze Familie wordt met ingang van 1 januari 2024 beëindigd".

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Sta op! Na dit van God verlaten tussenstation voert onze pelgrimstocht verder!! Reis niet langer middenin zo'n gemeenschap moederziel alléén!

Zie ook het bericht op "ma 25 sep 2023, 12:48", in de thread "Uitgave van het niew-apostolische tijdschrift Onze Familie wordt met ingang van 1 januari 2024 beëindigd".

(...)

@all

In een navolgend bericht in de genoemde thread betreft het nog uitgebreid "handelingsverlegenheid", in wellicht een verhelderende samenhang:

(...)
Stilaan lette niemand er nog op hoe er achter de schermen werd gesleuteld aan statuten, aan het benoemen of het weer afzetten van apostelen. Het spontane gemeenteleven kwam allengs bazig in de tang van opgelegde geschreven dan wel ongeschreven codes en (gedrags)voorschriften. Niets zoals het onderstaande uit de Bijbel doet er nog toe:

1. • Conflict binnen de gemeente en verdere groei
     [1] Toen het aantal leerlingen toenam, ontstond er op een gegeven moment ontevredenheid bij de Griekstaligen, die de Hebreeuwssprekenden verweten dat de weduwen uit hun groep bij de dagelijkse ondersteuning werden achtergesteld. [2] Daarop riepen de twaalf apostelen de voltallige gemeenschap van leerlingen bijeen en zeiden: ‘Het is niet goed dat wij de zorg dragen voor de gemeenschappelijke maaltijden, want daardoor verwaarlozen we de verkondiging van Gods woord. [3] Kies daarom, broeders en zusters, uit uw midden zeven wijze mannen die goed bekendstaan en vervuld zijn van de Geest. Aan hen zullen we deze taak opdragen, [4] terwijl wij ons zullen wijden aan het gebed en aan de verkondiging van het woord van God.’ [5] Alle leerlingen stemden met dit voorstel in. Ze kozen Stefanus, een diepgelovig man, die vervuld was van de heilige Geest, en verder ook Filippus, Prochorus, Nikanor, Timon, Parmenas en Nikolaüs, een proseliet uit Antiochië. [6] Ze lieten deze mannen plaatsnemen voor de apostelen, die een gebed uitspraken en hun daarna de handen oplegden. [7] Het woord van God vond steeds meer gehoor, zodat het aantal leerlingen in Jeruzalem sterk groeide; ook een grote groep priesters aanvaardde het geloof.
     
     Uit: Handelingen 6 (NBV21)
2. • [15] Als je broeder of zuster tegen je zondigt, moet je die persoon onder vier ogen daarop aanspreken. Als hij luistert, heb je hem teruggewonnen. [16] Luistert hij niet, haal er dan een of twee anderen bij, want een aanklacht is rechtsgeldig met een verklaring van ten minste twee getuigen. [17] Als hij ook naar hen niet luistert, leg het dan voor aan de gemeente. Weigert hij ook naar de gemeente te luisteren, behandel hem dan als een heiden of een tollenaar.
     
     Uit: Matteüs 18 (NBV21)

Dus in plaats ervan dat de integriteit van de individuele gelovigen en het plaatselijke gemeenteleven wordt geëerbiedigd, dringen bestuurders zich op die de dienst uitmaken. Zonder dat in de gemeenten wie dan ook werd geraadpleegd, vervoegden die kerkleiders zich bij notarissen en advocaten om hun eigen wensen en besluiten in beton gegoten te krijgen om ze daarna algemeen verbindend aan alle anderen op te leggen.

(...)


Uit: Bericht op "do 28 sep 2023, 15:42", in de thread "Uitgave van het niew-apostolische tijdschrift Onze Familie wordt met ingang van 1 januari 2024 beëindigd"

Wat ik altijd heel spijtig heb gevonden, nog steeds trouwens, is, dat er met een vraag of opmerking niks werd gedaan. Het werd wel aangehoord maar achteraf bezien telkens echt alléén maar dát. Het gold als een uitgemaakte zaak dat álles wisselt op de wenken van de hoogst geplaatsten. Het gaat er niet om of jíj je daarbij neerlegt, maar of jouw geloof en jouw vertrouwen wel groot genoeg zijn om daarin de hand van God te zien. Kwam er bij jou een vraag op, dan begreep jíj zeker nog niet... hoe God zich verbindt aan de "zegenaars" die ons op Zijn weg biddend voorgaan.

De betrokkenen hielden dus wel schapen, maar hoedden ze niet. Het is cruciaal om dít, hoe confronterend of zorgelijk ook, onder ogen te zien! Zoiets betekent niet dat De Goede Herder het nakijken heeft, maar op zo'n ingeslagen zijweg ben je als gemeentelid niet meer in goede handen. Welke zorg er bij mijzelf ook opkwam en soms, na veel aarzelen, stelde ik dus wel eens een vraag; steeds bleef elk geruststellend antwoord uit. Voor zover dit in de beleving van "de veehouders" ergens mee conflicteerde, moest ieder het methodisch doen met rigide ambtelijke uitspraken.

Dáárom valt het niet aan te raden jezelf te verliezen in volgzaamheid op last van... dienaren die niet dienen, of van zegenaars die niet zegenen. Immers, wij zijn niet in de eerste plaats als ingeschreven leden onderworpen aan kerkelijk gezag, maar laten wij blijven... in God, in Zijn Liefde. Met dát geloof, dát vertrouwen valt er namelijk om te gaan met welk aangepraat schuldcomplex dan ook voor wie niet overal zomaar in berust:

• De liefde laat geen ruimte voor angst; volmaakte liefde sluit angst uit, want angst veronderstelt straf. In iemand die angst kent, is de liefde niet tot volmaaktheid gekomen.
  
  Uit: 1 Johannes 4: 18 (NBV21)

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Kwam er bij jou een vraag op, dan begreep jíj zeker nog niet... hoe God zich verbindt aan de "zegenaars" die ons op Zijn weg biddend voorgaan.

(...)

@all

Het laatste wat ik voor mogelijk wilde houden, komt precies hierin naar voren want in alle opzichten bleek juist dít als onverbiddelijk te gelden. Onophoudelijk probeerde ik het anders te zien, maar álles draaide om "de navolging", niet van Christus maar van elke "hogere" in rang of stand. Kennelijk werd ik geïndoctrineerd met een dag in, dag uit onnatuurlijk aanvoelende geleide ideologie. Ik bevond mij in een: religieuze dictatuur.

Zolang er tussen de bedrijven door nog wel wat afleiding was, voelde ik mij in dit ontmenselijkende mechanieke machtsbestel minder bekneld, maar niemand die pleitte voor een naaste, voor wie onze geloofsweg zó niet meer begaanbaar was, moest hopen op een sprankje mededogen. Onafgebroken beschreven velen allerhande voorvallen, die ontluisterend laten zien dat kerkbestuurders alleen maar ondersteund willen worden.

Men kan wel pro forma spreken van dienaren, zegenaars, van Godsgezanten, of van wat ook, maar wie handelt zónder Liefde, loopt zich vast.

Aansprekend in wat Frank Preusse in 2011 belichtte bij Glaubenskultur, vond ik dus met name:

1. Wie de kerk niet ervaart als te zijn voortgekomen uit het Evangelie, wie niet bereid is ook fundamentele standpunten aan de kant te zetten, als ze niet zijn gedekt door het Evangelie, is op weg zich in God te vergissen.
2. Waar spiritualiteit, de persoonlijke relatie met Jezus en de geestelijke verbinding met het Evangelie hun centrale plaats moeten prijsgeven voor sociale activiteiten die het gemeenteleven moeten bevorderen, verliest de kerk haar essentie en wordt zij nonchalant.
3. Als de geloofwaardigheid van de kerkleiding beschadigd is, moet ten minste die van de voorganger nog intact blijven.

Voor insiders was het tegelijkertijd al een evidente utopie, namelijk om bijvoorbeeld te denken dat zo'n voorganger het nog lang zou uithouden.


Nu wij hier echter van gedachten wisselen over ontwikkelingen; wordt het misschien geen tijd voor een historisch "huisbezoek" - in Hoogezand? Dan zouden "geloof en standvastigheid" (vgl. Jak. 1: 2-18) ter sprake kunnen komen, en/of veel waardevols in Romeinen 12 en 1 Korintiërs 12.

Groet,
TjerkB


P.S.

(...)

(...)

Het bulldozergedrag waarvan "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk zich door de jaren heen schaamteloos hebben bediend, heeft in de gemeenten een enorme kaalslag aangericht. In plaats van de hand in eigen boezem te steken, grossiert stamapostel Jean-Luc Schneider tegenwoordig in uitspraken als:

• Noch einmal lieben Geschwister, wir wollen uns natürlich Sorgen machen und alle Mühe geben, für unsere Zukunft, für die Zukunft unserer Kindern, für die Zukunft der Familie. Aber wir müssen darauf achten, dass diese Sorgen nicht überhand nehmen. Ich spreche jetzt nicht von Leute, die krank sind, die depressiv sind, das ist was anderes. Da ist ärztliche Behandlung von Nöten.
• Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei! Wir sind für das Evangelium, für die Werte Jesu Christi, weil wir absolut überzeugt sind, das ist die richtige Lösung! Das ist der richtige Weg! Und auch wenn zehntausend einen anderen Weg gehen, das ändert für mich nichts.

"Ich spreche jetzt nicht von Leute, die krank sind" - zelfs niet indien betrokkenen geestelijk geweld in de Nieuw-Apostolische Kerk met hun gezondheid moesten bekopen. En: "Es ist uns egal, wie viel da mitmachen" - wat is dát toch een meedogenloze benadering!

(...)

(...)


Uit: Bericht op "wo 14 dec 2022, 16:41", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

[TjerkB]

@all

Op een landelijke jeugddag, lang geleden en naar ik meen in 's-Hertogenbosch, zong het Limburgse koor een sprankelend lied, namelijk dít:

Spontaan welde het zojuist bij mij op. Ik dacht: laat ik het delen! Wij allen kunnen zo'n fontein zijn, in de gemeenschap en ook overal elders...

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Dít is mijn onderwerp, uit Johannes 21 (NBV21):

• [15] Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg Hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je Me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, U weet dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg Hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van Me?’ Petrus werd verdrietig omdat Hij voor de derde keer vroeg of hij van Hem hield. Hij zei: ‘Heer, U weet alles, U weet toch dat ik van U houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen.

Nú de bedoelde vraag. Driemaal lezen wij hier dat Jezus spreekt van "mijn": mijn lammeren, mijn schapen en andermaal mijn schapen. Hoe kan het dan dat deze worden behandeld alsof het "boekhoudobjecten" zijn, die zomaar onheus kunnen worden bejegend c.q. in- en uitgeschreven?

(...)

@all

Uit een prachtig lied herinner ik mij de woorden...

• Maak mij reiner, immer kleiner,
  leer mij trouw zijn immer meer;
  maak bewust mij, wat mijn doel zij,
  neem mijn hart, mijn leven, Heer!
  
  Bron: Eerste couplet van lied 129, NAK-liederenbundel

Wat dit voor mij nog betekenisvoller maakt, is, wanneer dit gezongen werd, dat wij ons in de gemeenschap hiermee in gebed verootmoedigden! Mede daardoor schreef ik later eens het volgende:

(...)
Velen van ons zullen de uitdrukking kennen: "bo­ven bid­den en den­ken", naar Efeziërs 3:

• [20] Aan Hem die door de kracht die in ons werkt bij machte is oneindig veel meer te doen dan wij vragen of denken, [21] aan Hem komt de eer toe, in de kerk en in Christus Jezus, van geslacht op geslacht, tot in alle eeuwigheid. Amen.

In de Nieuw-Apostolische Kerk eindigde een gebed dat werd uitgesproken geregeld ongeveer zó: "Zegen ons boven bidden en denken. Amen." Soms bekroop mij dan het gevoel dat deze woorden bijna onnadenkend waren gebruikt om te dienen als een soort van vaste slotformulering. Maar uiteindelijk realiseerde ik mij dat dit in schril contrast staat mét en toch echt heel anders overkomt dan "Uw wil geschiede" (vgl. Mt 6: 10):

• Mijn Vader, Uwe wil zal altijd mijn wil zijn.
  Aan Uwe liefdehand ga 'k als een kind, zo klein.
  Uw grote liefde wil mijn ziel steeds hulpe bien.
  Daarom: niet mijn wil, Heer; Uw wil zal steeds geschiên!
  Daarom: niet mijn wil, Heer; Uw wil zal steeds geschiên!
  
  Bron: Eerste couplet van lied 310, NAK-gezangboek

(...)
Brengt dit ons niet terug bij Matteüs 6? Uit de NBV21 - de verbeterde versie van de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) uit 2004:

• [7] Bij het bidden moeten jullie niet eindeloos voortprevelen zoals de heidenen, die denken dat ze door hun overvloed aan woorden verhoord zullen worden. [8] Doe hen niet na! Jullie Vader weet immers wat jullie nodig hebben, nog vóór jullie het Hem vragen. [9] Bid daarom als volgt:
  • Onze Vader in de hemel,
    laat uw naam geheiligd worden,
    [10] laat uw koninkrijk komen,
    laat uw wil gedaan worden
    op aarde zoals in de hemel.
    [11] Geef ons vandaag het brood
    dat wij nodig hebben.
    [12] Vergeef ons onze schulden,
    zoals ook wij vergeven
    wie ons iets schuldig is.
    [13] En breng ons niet in beproeving,
    maar red ons van het kwaad.
    [Want aan U behoort het koningschap,
    de macht en de majesteit,
    in eeuwigheid. Amen.]
  
  [14] Want als jullie anderen hun misstappen vergeven, zal jullie hemelse Vader ook jullie vergeven. [15] Maar als je anderen niet vergeeft, zal jullie Vader jullie je misstappen evenmin vergeven.

Op deze wijze kreeg "boven bidden en denken" voor mij ooit een ongekende dimensie, zonder weerga.

(...)


Uit: Bericht op "do 23 mar 2023, 21:48", in de thread "scheuring in de Hersteld Apostolische Zendingkerk (groep Schaap-Rijnders-Straetemans versus groep Kuipers)"

Kortom, nu het in deze thread "historische ontwikkelingen" betreft; welke ontwikkelingen zouden wij willen doortrekken naar onze toekomst?

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 29-01-2025, 14:00 uur]

(...)
Kortom, nu het in deze thread "historische ontwikkelingen" betreft; welke ontwikkelingen zouden wij willen doortrekken naar onze toekomst?

(...)

@all

Inderdaad: de verslagenheid die mij trof over hoe kerkelijke bevelhebbers sporen uitwissen van "schapen Zijner weide", ben ik nog niet te boven.

Eén van de afgelopen dagen viel mijn oog in de krant ook op déze passage: "Een kind dat je niet corrigeert, zoekt steeds verder de grenzen op." Ik besefte dat grensoverschrijdend gedrag zelfs kan betekenen dat in kerkelijk verband Gods genade door sommigen aan banden wordt gelegd, terwijl anderen die dat waarnemen of het te weten komen... erin berusten; die er dan vanuit gaan dat zoiets "een zaak voor de dienaren" betreft.

Mij baarde dat zorgen: wie dienen dezulken feitelijk? Het is nu de Week van gebed voor eenheid van christenen. Wat zijn dat precies: christenen?

Zie verder de thread "Is er nog een toekomst voor de kerk?"

Groet,
TjerkB


N.B.

1. (...)
   Stel dat de kernactiviteit bij de Nieuw-Apostolische Kerk er werkelijk uit zou mogen bestaan ruim baan te scheppen voor de werkzaamheid van de Heilige Geest in ons allen en dat voortaan het tegenovergestelde zou gebeuren als thans het geval is, zodat dienaren een onvoorwaardelijke "open mind" hebben voor de gelovigen terwijl nu de gelovigen -voorbijgaand aan het evangelie van Jezus Christus- eerst de nieuw-apostolische geloofsleer hebben te omarmen en vervolgens alle hiërachische gezagsverhoudingen van dien hebben te eerbiedigen; dan, ja dan... zou de mensheid in het algemeen doch de christenheid in het bijzonder... opleven!
   
   Menigeen lijdt nu schade aan de ziel doordat iedereen zo nodig "dienaren" moet ondersteunen! Maar dat is in het werk Gods pertinent de omgekeerde wereld! Gelovigen vertrekken hier doordat ze worden overvraagd!
   
   Lang geleden al is de Nieuw-Apostolische Kerk bij wijze van spreken het "basispakket", slechts bestaande uit het evangelie van Jezus Christus, afgeschaft. Pas bij afname van het verplichte "Plus-pakket", is men in tel.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "31 jan 2013, 17:38", in de thread "Heersers in de kerk (4): Buigen of barsten"

2. (...)
   Hoe gaat het in de Nieuw-Apostolische Kerk dan feitelijk in zijn werk als de karavaan verder trekt, terwijl menigeen onderweg psychisch letsel oploopt waar vervolgens niemand een boodschap aan schijnt te hebben?
   
   Misschien valt dit als volgt te verduidelijken. (...) In de Nieuw-Apostolische Kerk ligt de nadruk sterk op "het einddoel", waarmee het hemelrijk wordt bedoeld dat de gelovigen -bij goed gedrag- mogen binnengaan wanneer de goddelijke beloften zich vervullen. Op reis ernaartoe kunnen allerlei omstandigheden belemmerend werken, maar dan zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de aanwijzingen vanaf "het levende altaar" van cruciale betekenis om op te volgen: "het woord Gods". De hoofdpunten van de prediking worden hiermee voorgesteld als zijnde van levensbelang. Bijna altijd gaat het er daarbij om over problemen heen te stappen, je op de pelgrimsreis niet te laten ophouden, enzovoort. Indien er op dergelijke wijze jaren aaneen op de leden van een kerkgemeente wordt ingepraat, leert natuurlijk niemand hoe zielen die lijden onder conflicten op een helende manier weer op de been kunnen worden geholpen. Het standaardantwoord op geestesnood is simpelweg: help uzelf. De dienaren willen je dan verder wel "gedenken" in hun gebeden.
   
   Onder zielzorg wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk dan ook voornamelijk verstaan dat er openbare erediensten plaatshebben; dat gelovigen mogen uitspreken wat ze dwarszit en dat er dan met ze wordt gebeden.
   
   Niemand echter, die zich geroepen voelt om de oorzaak van een probleem weg te nemen. Nee, dat heeft in de Nieuw-Apostolische kerk géén en-ke-le prioriteit. Iedereen heeft immers zo zijn of haar eigen besognes. So what? Door te zinspelen op de mooie vergezichten in het geloof, is het de bedoeling dat gelovigen zich al bijna verlost wanen van wat hun leven ondertussen wellicht danig verzuurt. "Zet hem op!", is vaak de teneur van de prediking.
   
   (...)
   Het enige antwoord op welk serieus conflict dan ook in de Nieuw-Apostolische Kerk is: zand erover. Een welgemeend tegenover direct-betrokkenen uitgesproken excuus, een complexe zaak eens goed met elkaar uitpraten, noodzakelijke organisatorische verbeteringen realiseren zodat mensen, die onder het juk van oneigenlijke gezagsverhoudingen op hun laatste benen lopen, bij al het vrijwilligerswerk wat ze doen in kerk weer wat voldoening vinden; vergeet het!
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "04 feb 2013, 17:26", in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"