@all
Naar aanleiding van het ingezonden stuk van Gerrit Sepers over het (stagnerende) "Öffnungsprozess" reageerde bij Glaubenskultur-Magazine ook Michael Koch. Hoe moeilijk het soms ook is om over zaken die er echt toe doen iets zinnigs te zeggen; met het onderstaande sloeg Michael Koch in mijn beleving de spijker op de kop:
- 05.06.2016 Michael Koch aus Wuppertal
(...)
Wir haben auf glaubenskultur schon oft die »Meta-Predigt-Kultur« kritisiert: Oft hat eine neuapostolische Predigt den Inhalt, wie wichtig es ist, die Predigt zu hören, zu glauben und anzunehmen. Und man fragt sich dann: »Ja klar, das mach ich gerne, fang doch mal an, jetzt einen Inhalt zu predigen!« Oder es wird gepredigt, wie wichtig es ist, in den Gottesdienst zu gehen. Und man denkt: »Ok, ich bin doch schon da, jetzt fang mal mit Gottesdienst an!« Oder man predigt, wie wichtig das Apostelamt ist. Und man denkt: »Ja, fehlt es euch jetzt an Selbstbewusstsein, oder was?« - Wer geht in ein Restaurant, wo der Kellner an den Tisch kommt und sagt: »Also, in unserem Restaurant ist es sehr wichtig, die Speise wertzuschätzen, sie auch aufzuessen, dazu haben wir viele gute Löffel, auch die Gabel ist sehr wichtig. Es ist wichtig, dass sie immer wieder in unser Restaurant kommen und nicht nachlassen in der Regelmässigkeit Ihres Besuches und in ihrer Opfer(Zahlungs-)treue. Wichtig auch, dass Sie unsere Köche wertschätzen, die werden sie zu neuen Höhen des Genusses führen und dafür sorgen, dass sie in den Himmel kommen ...« Dann singt der Kellner noch ein Lied und verabschiedet sich. Die Gäste schütteln sich gegenseitig die Hände und sagen: das war heute aber wieder mal ein toller Restaurantbesuch ...
Aber genau dieser Duktus ist für viele neuapostolische Ohren völlig normal; es fällt einem erst auf, wenn man einmal Predigten in anderen Kirchen erlebt hat. Wir haben in den 1990ern angefangen das zu kritisieren und haben dafür viel Kritik von Konservativen einstecken müssen; 15 Jahre später gibt es gottseidank immer mehr Predigten mit Inhalt, aber noch immer gibt es zu viele Leitgedanken-Vorlagen, die genau solche Meta-Predigten provozIeren. (...)
Bron: Glaubenskultur-Magazine n.a.v. het Premium-Artikel "Öffnungsprozess blieb unberücksichtigt - Hessenschau-Beitrag: ACK Deutschland stellt sich an die Seite der NAK" d.d. 20-05-2016
Anders gezegd: wie adequaat met zijn of haar omgeving wil communiceren, misstaat het niet zichzelf af en toe de vraag te stellen: "Heb ik een kloppend zelfbeeld?" Dus, als wij in onze woon- en leefomgeving anderen "op ooghoogte" willen ontmoeten, wat kunnen wij er dan zelf aan doen om niet langs elkaar heen te praten? Wij zijn toch niet zó van onszelf vervuld dat het altijd aan anderen ligt als er misverstanden ontstaan?
Ook mij staat nog altijd één bepaalde dienst bij waarin het er alleen maar over handelde hoe onverstandig het is om -zoals de "dwaze maagden"- te vergeten extra olie mee te nemen. Ik weet nog dat ik dacht: man, stop alsjeblieft met dit gebazel - kom op met die olie! Overigens heb ik zulke afknappers in tal van varianten meegemaakt, maar het wende nooit. Telkens weer verbaasde ik mij over het vage "Amen" dat de gemeenschap desondanks gewoontegetrouw aansluitend uitsprak.
Een enorme bedreiging voor het realiteitsbesef in de Nieuw-Apostolische Kerk is daarnaast het verblind zijn voor ongewenste bijverschijnselen van
de beeldvorming die de kerkleiding systematisch bedrijft met uitdrukkelijk de focus op zichzelf.
Aan de lopende band en werkelijk allerwegen worden de gelovigen aangespoord ervan uit te gaan dat kerkelijke ambtsdragers, begenadigd met
mysterieuze "goddelijke ponden", talentvoller worden en met meer goddelijk gezag bekleed zouden zijn, naarmate dezen hoger op "de ambtsladder" komen te staan. Juist daardoor is het in deze kerk onbetamelijk, ja welhaast uit den boze, om kritiek te hebben op "zegenaars". Wie "Godsgezanten" bekritiseert, staat op tegen God zelf. Uiteraard werkt dit
machtsmisbruik in de hand.
Zo verspeelde de districtsapostel Armin Brinkmann 10 miljoen euro en hij kwam ermee weg,
terwijl een geloofszuster meldde dat zij ooit 1 Mark 20 te kort kwam bij een bloemenpotje en zij om die reden haar taak al uit handen moest geven. Tussen deze beide uitersten zijn legio andere voorbeelden te noemen. Ondergeschikten, rechteloos als ze zijn tegenover hun "zegenaars", hebben zich gedurig te verantwoorden, maar de op zuiver ideologische gronden op (geloofs)handen gedragen bestuursleden (opzieners en apostelen) menen hooguit verantwoording schuldig te zijn aan een mij onbekende god. Wie maakt ze wat? Lage(re) "dienaren" bij de Nieuw-Apostolische Kerk functioneren uitsluitend bij de gratie van hoge(re) "dienaren". In elke geestelijke bediening worden ambtsdragers bovenal geacht hun meerderen in de hiërarchie tot steun te zijn. De ambtelijke top in de organisatie maakte door de jaren heen tot in het absurde dankbaar gebruik van de handelingsvrijheid die men zich aldus had toegeëigend.
Om een omstreden vordering te incasseren bij broeder Rohn geeft men -penny wise, pound foolish- een veelvoud uit aan kosten, en
zowat niemand zegt er wat van!
Ik zal er geen doekjes om winden: ik vind het krankzinnig dat anno 2016 er nog altijd een nieuw-apostolische geloofscultuur wordt geconserveerd (en uit alle macht wordt verdedigd) waarin aangesloten leden intern slechts worden geëerbiedigd indien men blijk geeft van "Linientreue", dus "politiek correct" in de zin van "staande in de geloofsgehoorzaamheid en met het verstand op nul loyaal aan de hoge geestelijkheid" - wát men op dat bestuurlijke niveau ook (stiekem) uitspookt.
In deze samenhang herinner ik mij de opmerking
"Zó verslijt deze kerk al sinds jaar en dag welwillende weldenkende mede(!)-werkers". Zie onder:
Redactie schreef:(...)
Onder de kop
"Kirche handelt respektlos" meldde Glaubenskultur gisteren in
een nieuw zgn. Premium-Artikel dat de districtsoudste Thomas Feil (Hannover-Nord) thans met onmiddellijke ingang diens ambt heeft teruggegeven. De directe oorzaak hiervan is dat districtsapostel
Wilfried Klingler ontwijkend antwoordde op een tweetal brandende vragen. Thomas Feil wilde namelijk zeker weten dat er werkelijk niet alsnog in de aangekondigde catechismus een waardeoordeel wordt gegeven over geestelijke bedieningen in andere christelijke kerken en over de waarde die onze hemelse Vader zou hechten aan de viering van het Heilig Avondmaal in andere christelijke kerken. Districtsapostel Wilfried Klingler liet daarop weten dat eerst moet worden afgewacht hoe stamapostel Leber in november 2011 nader oordeelt wanneer alsdan de meer definitieve inhoud van de nog altijd op handen zijnde catechismus zal voorliggen.
Thomas Feil kon op deze manier niet verder. Voor hem moest er eenvoudig geen enkele dreiging meer zijn van discriminerende teksten aan het adres van welke andersgezinde christenen dan ook. Uiteraard had districtsapostel Klingler ter geruststelling minstens kunnen verduidelijken dat ook híj zich niet in de positie gevoelt om in dat opzicht goddelijk heil aan anderen te ontzeggen, doch blijkbaar kon deze zich zo'n opmerking -contractueel (!)- niet veroorloven.
Aldus werd nu óók de districtsoudste Thomas Feil aan het rigide denksysteem van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk opgeofferd. Hij was de eerste niet en hij zal beslist ook de laatste niet zijn.
Zó verslijt deze kerk al sinds jaar en dag welwillende weldenkende mede(!)-werkers. Wie voor de stamapostel niet wil buigen, kan barsten. In een laatste brief aan de broeders en zusters in Hannover-Nord liet Thomas Feil nog weten dat zijn gezondheid het trouwens ook niet langer toelaat om tegen de verdrukking in districtsvoorganger te zijn. De omstandigheden hadden hem al zó aangegrepen dat hij in maart jl. last had gekregen van plotselinge doofheid.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "
Vr 15 Apr 2011, 14:58", in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis"
In feite is het
mijzelf en vele, vele anderen evenzo vergaan! Op dit punt verschenen er nu bij Glaubenskultur-Magazine meerdere ingezonden reacties, zoals:
- 06.06.2016 C.B. aus P.
Lieber Michael Koch Beim Lesen Ihres Artikels kamen mir folgende Gedanken: was nützt uns das ganze Hin- und Hergerede, was geschehen ist, ist geschehen. In vielen Fällen sind Seelen getötet worden, wer macht sie wieder lebendig? Ganz bestimmt nicht die Institution NAK! Jahrelang hat man uns verdammt und verflucht und heute ist alles anders? Das kann nicht die Liebe Gottes sein. Ich denke, wir haben das Recht, Anklage zu erheben! Ich bezweifele, dass die NAK sich von ihrem Sektentum befreien kann.
06.06.2016 H. S. aus A.
Lieber Michael Koch, ich bleibe an der Seite derer, welche noch das Gute entdecken wollen. Ich erlebe vielfältig ehrliche Menschen in der NAK, sie sind nur zumeist geistig nicht entwickelt im Sinne von: benutze deinen wachen Geist. Ich stimme zunächst mit Carlotte ein: viele liegen halb tot geschlagen zwischen Jericho und Jerusalem auf dem Weg. Halb tot geschlagen von der Amtskirche... Ich gehöre auch dazu... (...)
07.06.2016 F.N. aus W.
Lieber Michael Koch, zu Ihrem Beitrag vom 5.06.2016 möchte ich anmerken, dass gk ein sehr wichtiges Forum besonders für Menschen ist, die in der NAK sozialisiert wurden, jedoch in unterschiedliche Konflikte mit der Kirche geraten sind. Dass eine große Zahl ehemals treuer Mitglieder in Konflikte mit der Kirche geraten sind, ist m.E. auf fehlende Dialogbereitschaft zwischen fortschrittlich Denkenden und den sogenannten Vorangängern, sowie auf die abgehobene Sturheit einzelner Kirchenfürsten zurückzuführen. (...)
Bron: Glaubenskultur-Magazine n.a.v. het Premium-Artikel "Öffnungsprozess blieb unberücksichtigt - Hessenschau-Beitrag: ACK Deutschland stellt sich an die Seite der NAK" d.d. 20-05-2016
Wat is er in deze kerk toch vaak meedogenloos met mensen omgesprongen! Heeft een "Öffnungsprozess" er nu voor gezorgd dat daarbij een keerpunt werd bereikt?
Heus, ik zie in de Nieuw-Apostolische Kerk wel iets veranderen want ik volg de ontwikkelingen van nabij, maar het zijn voornamelijk cosmetische ingrepen die mij opvallen. Steevast ingrepen die de machtsposities van de machtsfiguren bij dit kerkgenootschap verder versterken. Machtsfiguren die níet vorm en inhoud weten te geven aan een
dienend leiderschap. Machtsfiguren zoals in Nederland, die liegen en bedriegen, manipuleren, intimideren en offergaven verspillen door tot elke prijs af te rekenen met één gemeentelid. Bij zulke geestelijke mis-leiders, bij deze slagers die hun eigen vlees keuren, ben je als christen dus
NIET veilig in Jezus' armen.
Aan de catechismus die de machtsfiguren voor zichzelf nodig hadden om "in de wereld om ons heen" voor vol te worden aangezien, hebben degenen, die zich aan hun oppergezag onderworpen dienen te voelen, niets maar dan ook helemaal níets. Laten de bazen en bovenbazen eerst maar eens eerlijk en oprecht worden, over het asbest in Nieuwegein, over de beschamende jaarrekeningen die men al jarenlang achterhoudt, of over
het onbeantwoord laten van inkomende correspondentie.
Groet,
TjerkB