Gebakken lucht

Berichten over wat in het dagelijkse leven ons geloof raakt
Plaats reactie
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Gebakken lucht

Bericht door TjerkB »

@all

De theorie spreekt voor zich...
Gottesdienst für Amtsträger in Wiesbaden: "Kämpfen um jede einzelne Seele"
12.03.2006

Wiesbaden. In einem besonderen Gottesdienst für alle Amtsträger der Neuapostolischen Kirche in Europa wandte sich Stammapostel Wilhelm Leber an seine Brüder: "Lasst uns um jede einzelne Seele kämpfen!" Diese Aufgabe gab der internationale Kirchenleiter seinen Amtsbrüdern mit auf den Weg.

Knapp 30.000 Amtsträger zählt die Neuapostolische Kirche in den europäischen Gebietskirchen.
Am Sonntag, 12.03.2006, hielt ihnen ihr oberster Kirchenleiter, Stammapostel Wilhelm Leber, einen besonderen Gottesdienst. Mit eingeladen waren die Ehefrauen.

Der Gottesdienst wurde aus der Kirchengemeinde Wiesbaden in 534 europäische Gemeinden per Satellit übertragen. Empfangsgemeinden in Albanien, im Kosovo, in Finnland oder im Libanon waren genauso "auf Sendung" wie Gemeinden in den traditionellen Gegenden in Europa - von England bis Spanien, von der Tschechischen Republik bis nach Frankreich. Stammapostel Wilhelm Leber predigte nach einen Bibelwort aus Kolosser 2,1.2: "Ich will euch nämlich wissen lassen, welchen Kampf ich um euch führe und um die in Laodizea und um alle, die mich nicht von Angesicht gesehen haben, damit ihre Herzen gestärkt und zusammengefügt werden in der Liebe und zu allem Reichtum an Gewissheit und Verständnis, zu erkennen das Geheimnis Gottes, das Christus ist".

Drei Ziele für die Arbeit als Amtsträger in der Kirche leitete das Kirchenoberhaupt daraus ab: Herzen sollen gestärkt und zusammengefügt werden, Gewissheit und Verständnis sollen wachsen. Er forderte seine Mitbrüder dazu auf, für jede einzelnen Seele in der Gemeinde zu kämpfen: für die Jugendlichen genauso wie für die Kritischen, die Komplizierten oder die mit Problemen Beladenen.

(...)


Bron: NAK International
... net als de nieuw-apostolische geloofspraktijk.

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Levi
Berichten: 499
Lid geworden op: vr 28 mar 2014, 07:05

Re: Gebakken lucht

Bericht door Levi »

@TB

Zo ken ik een bejaard ouderpaar dat geen enkele aandacht krijgt, laat staan zielzorg, na een recente operatie.
'Ze moeten mij maar bellen' is de reactie van de districtsoudste.

Een andere constatering:
Mijn familie, deels nog wel volgend, vraagt zich af onder welke steen JLS vandaan is gekropen.

Je zult toch overgeleverd zijn aan deze godenzonen.

Groet,
Levi
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Gebakken lucht

Bericht door TjerkB »

@Levi

Enkele flash-backs...
BakEenEi schreef:@all
  • Voor: Jou

    Ze zeiden
    wij hebben een levend geloof

    want bij ons
    blijven de wegwijzers
    niet staan
    waar ze staan

    die gaan met je mee

    nee
    niet tot je er bent

    maar gewoon

    tot ze genoeg
    van je hebben

    fijn, he

    vind ik ook niet


    Van: Mij
(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Za 18 Dec 2010, 19:45" in de thread "Levend geloof"
BakEenEi schreef:(...)
  • Mijn "directe" Zegenaar...

    Als de diaken die om mij geeft mij iets voorhoudt wil ik dat ter harte nemen
    hoewel ik intussen goed moet opletten of de priester wel hetzelfde vindt
    want anders behoor ik juist naar díens raadgevingen te handelen;
    tegelijkertijd moet ik scherp in de gaten houden wat de voorganger zegt
    want zijn advies dient in mijn gemeente uiteindelijk richtinggevend te zijn,
    tenzij de districtsevangelist, of de oudste, of de opziener,
    of de apostel, of de districtsapostel, of de stamapostel
    zich op dit punt anders uitlaat, want de "hoogste dienaar" onder dezen...
    spreekt "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" namens God;
    tenzij Hijzelf mij geheel vervult... door Zijn indachtigmakende Heilige Geest.


    (vgl. Lucas 24: 8)
(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 03 Aug 2011, 13:44" in de thread "Tenzij..."
Redactie schreef:(...)
Iets anders nog:
  • Als de liefde ontbreekt...
    • ... komen gaven niet tevoorschijn
      ... neemt de bemoediging en de vreugde af
      ... raken mensen uitgeput
      ... is er geen verbondenheid.
    Uit: Verscheidenheid van gaven (vierde druk 2005), door Nynke Dijkstra-Algra (toeruster voor pastoraat en gemeenteopbouw in de NH Kerk, provincie Utrecht); Uitg. Boekencentrum - ISBN 90 239 0376 5
(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Vr 16 Sep 2011, 06:50" in de thread "Framing"
Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Gebakken lucht

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 23-08-2017, 16.00 uur]

TjerkB schreef:(...)
Al vaak kwam het nieuw-apostolische "eenrichtingverkeer in de communicatie" aan de orde. Het blijkt dat menigeen hierdoor dure lessen heeft geleerd. Ook ikzelf heb -eufemistisch uitgedrukt- met dit fenomeen het nodige te stellen gehad. In het onderstaande voorbeeld was mijn raadgever een voormalige "districtsapostel" ...
Redactie schreef:(...)
Een gemeentelid zat ermee dat diens vorige werkgever toch wel ernstige fouten had gemaakt bij de loonberekening. Zal ik het erbij laten zitten of moet ik er werk van maken? Hij kreeg de raad om de oud-werkgever te informeren over wat er naar alle waarschijnlijkheid niet klopte. Een goed werkgever zal immers de gelegenheid te baat willen nemen om te kunnen rechtzetten wat bij nader inzien eventueel niet correct was. Het tegendeel werd hier bewaarheid want ogenblikkelijk waren toen "de rapen gaar". Voel je nu vrij om deze oud-werkgever "in rechte te betrekken", was daarop de reactie van een "hoge" "dienaar". Hoewel het betreffende gemeentelid in dit geval ook het recht aan diens kant had, belastte de juridische procedure hem zeer toen het daarbij uitdraaide op een slepende kwestie. Zelfs diens functioneren in de nieuwe dienstbetrekking leed eronder. Een naaste zag dit en gaf in overweging de rechtszaak te stoppen.

De geraadpleegde "hoge" "dienaar" werd later zelf aangesproken op onvolkomenheden in een salarisadministratie waar hij verantwoordelijk voor was. Daar wilde deze toen niets van weten.

Tussen dienen en heersen is er géén overgangsgebied want heersen begint waar dienen eindigt. (...)

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 19 Jan 2011, 08:51", in de thread "Heersers in de kerk (3): Geen woorden maar daden"
Zie ook het bericht op "Do 07 Mei 2015, 16:23"
(...)


Uit: Bericht op "Za 07 Nov 2015, 15:18" in de thread "Der Fall Rohn"
@all

Nóg enkele anekdotes - in de herhaling:
  1. :oops:
    BakEenEi schreef:(...)
    Je bent namelijk verantwoordelijk om daadwerkelijk verantwoordelijk te kunnen zijn. Op de C.A. had een collega destijds in zijn werkkamer een prent opgehangen waarop -onder het toeziend oog van een herder (!)- een hele stroom schapen was te zien die op een ravijn af rende en daar ook in stortte. Eén of twee schapen probeerden tegen de stroom in te gaan... Een onmiskenbaar teken aan de wand. Het was tóen al een schreeuwend protest tegen de lafhartigheid van herders, machtsfiguren in de kerk die natuurlijk wijselijk op de rand van de afgrond zelf (als zoutpilaren) blijven staan, op het moment dat de schapen die ze de dood in jagen, nog steeds in allerijl de richting volgen die ze door hun misleiders wordt voorgehouden.

    Weliswaar bespraken wij deze werksituatie later met stamapostel Fehr, maar dat gesprek leidde er níet toe dat de "arbeidsomstandigheden" beter werden. Het geestelijk klimaat in de Nieuw-Apostolische Kerk werd en wordt namelijk beheerst door de arrogantie van de macht. Plaatselijk kan men daar soms enige afstand van nemen, maar daarna houdt het in de regel al gauw weer op met de vrede en harmonie. Vandaar dat ik op verzoek van broeder Bauke Moesker in februari 2010 beschreef hoe de kerk in feite bestaat uit twee gescheiden werelden, met de districsdienaren er tussenin. Zie ook mijn berichten van 27 oktober 2010 in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk". De authentieke verontwaardiging van Helmut Winner in Siberië is eenzelfde teken aan precies dezelfde wand. Liever laten de "verantwoordelijken" zo iemand vallen dan dat zijzelf eens de hand in eigen boezem steken.

    (...)


    Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Za 12 Nov 2011, 11:23", in de thread "Elders gelezen... "
  2. :oops:
    Redactie schreef:(...)
    Omdat bij een nieuw-apostolische gebiedskerk alle verantwoordelijkheden samenkomen bij de districtsapostel, kan zo iemand werkelijk "in een onbewaakt ogenblik" met één handtekening 1, 10 of 100 miljoen euro in de sloot smijten. Je moet ten opzichte van een districtsapostel als "ondergeschikte zegenaar" c.q. kantoormedewerker van goeden huize komen om "één van de rechterhanden van de stamapostel" daarvoor eventueel te behoeden. Toen ikzelf op de C.A. werkte, had districtsapostel G.P. nagenoeg alles voor het zeggen. Amper duldde hij tegenspraak, of opbouwende kritiek. Zelfs een opmerking van mijn kant over een van overheidswege beëindigde loonmaatregel viel bij hem in het verkeerde keelgat: "Wij krijgen hier toch geen vakbondsactiviteiten?!", beet hij mij toe. Als je op zo'n manier een paar keer flink bent geschoffeerd, houd je daarna voor de lieve vrede vanzelf wel wijselijk je mond. Ook nu zal ik trouwens verder hieromtrent mijn mond maar houden, want vele zaken liggen op zijn zachtst gezegd door talrijke verborgen gehouden achtergronden nog heel wat genuanceerder dan menigeen het voor wáár wil houden. Over intimidatie gesproken...

    (...)


    Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Za 18 Feb 2012, 15:23", in de thread "NAK Nordrhein-Westfalen voor minstens € 10 mln OPGELICHT"
  3. :oops:
    BakEenEi schreef:(...)
    Nadat ik ruim veertien jaar werkzaam was geweest op "de C.A.", vertrok ik. Dat was begin januari 2000. Sinds december 1998 was districtsapostel De Bruijn de nieuwe bestuursvoorzitter. Opeens ben je dan in die hoedanigheid op elk terrein de eindverantwoordelijke binnen een "gebiedskerk". De zittende bestuursleden, inclusief de districtsvoorgangers vanuit "De landelijke vergadering" zullen dan wel gauw even uitleggen hoe het allemaal werkt! Afgezien van hoge(re) dienaren in het "werk Gods" gaat vanzelf níemand ergens over. Wéten dezulken iets niet, dan probeert men het allemaal maar zo'n beetje te verzinnen. Kennis en inzicht op de werkvloer heeft er in de Nieuw-Apostolische Kerk immers nog nóóit zozeer toe gedaan! Het duurde in 1999 niet lang, of ik dacht: dit komt gewoon écht niet goed. Laat niemand nu zeggen: "Had dat dan toen maar hardop gezegd want dan hadden wij het tenminste geweten!" In de jaren daarvoor had ik vaak genoeg iets gezegd, maar dat was mij uiteraard niet in dank afgenomen. Dag-in, dag-uit liep dus alles door elkaar: zaken en zielzorg. Districtsapostel Pos wist er voorheen acrobatiek mee te bedrijven. Trouwens, pas toen hij afscheid nam, hoorde ik dat hij als eerste aan het hoofd had gestaan van de internationale Koordinationsgruppe, het belangrijkste adviesorgaan van de stamapostel. Zo ging dat in die tijd. Als men vond dat zaken je niet aangingen of dat je je gewoon nergens mee had te bemoeien, werd je onwetend gehouden; zelfs (!) indien het je eigen werk betrof. Ik trof een keer een districtsoudste die op een "Verwaltung" in het buitenland dezelfde functie had als ik. Hij vroeg: "Werkt u al lang op het kerkelijke bureau in Nederland?" Dat was een jaar of zes, volgens mij. "Maar uzelf was er niet bij toen wij als administrateurs in Frankfurt am Main die en die bijeenkomst hadden!" O, dacht ik, dan vond de districtsapostel zeker weer eens, dat sommige zaken mij niet aangaan.

    (...)


    Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Do 20 Dec 2012, 20:35", in de thread "Waar je van houdt - daar doe je moeite voor!"
  4. :oops:
    BakEenEi schreef:(...)
    Eén van mijn collega's op de C.A. had zich op zekere dag niet dankbaar genoeg getoond, zodat hem prompt door de districtsapostel werd voorgehouden dat het niet verkeerd zou zijn als hij eens een poosje in een rolstoel moest zitten! Hij was er helemaal kapot van. Op mijn vraag wat hij de "Godsgezant" recht voor zijn raap had geantwoord, begreep ik dat het mijn collega... aan woorden had ontbroken. Enige tijd later stond ik 's middags tegen zessen op het punt om naar huis te gaan, toen ook mij in de gauwigheid door betrokkene een spiegel zou worden voorgehouden. Dat heb ik toen wel even anders opgelost! In een flits zag ik op de balie bij de receptie een doos hosties staan, welke ik -in plaats van gevoelens van verschuldigde eerbied, of gewoon een bal- subiet terugkaatste. Op slag was dit het resultaat van een reeks van schofferingen. (...)

    Nee, over ons kon niet naar Huis worden geschreven. Wij konden niet in de schaduw staan van de dienstwillige dienstknechten bij de Verwaltungen in Bremen en Hamburg. Daar kon men "aufschauen" als geen ander.

    (...)


    Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Zo 30 Dec 2012, 21:52", in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"
  5. :shock:
    BakEenEi schreef:(...)
    Inmiddels ben ik op dit Forum 778 berichten verder. Een merkwaardig getal trouwens want in de periode dat ik werkzaam was op de C.A., was het postbusnummer van de kerk 778. Ruim veertien jaar lang stond mijn dagelijkse leven er in het teken van de financiële administratie. In die tijd was er maar één man die het 24 uur per dag en 365 dagen per jaar voor het zeggen had: de districtsapostel, Gijsbert Pos. Wie zo vrij was om met hem daarover van inzicht te verschillen, kon bij wijze van spreken het best gaan emigreren. Overigens ken ik een gezin dat door ongenoegen met deze districtsapostel inderdaad naar Australië of Nieuw-Zeeland is vertrokken. Toen het landelijke bureau namelijk vanuit Amsterdam in Amersfoort werd gevestigd, vond daar een verbouwing plaats. Iemand kwam daarbij bepaalde onregelmatigheden op het spoor en waarschuwde de districtsapostel die betrokkene ondubbelzinnig te verstaan gaf zich verder nergens mee te moeten bemoeien. Jaren later kwam ik toevallig met deze "klokkenluider" in contact; nog steeds ontdaan door dit ene voorval.

    Op mijn beurt herinner ik mij nog steeds ook dat ene gesprek. Ik bleef het een rampzalig verhaal vinden. Andere rampzalige gebeurtenissen zouden die geschiedenis nadien in een troosteloos perspectief plaatsen. Hoffelijke omgangsvormen onder "koningskinderen" werden door de dienstdoende hoogheden slechts matig "voorgeleefd". Wie uit zichzelf niet al voorbeeldig genoeg kon "zwieg'n en ja-knikk'n", emigreerde dus maar.

    Het punt is echter dat je aan zulke ongerijmdheden en wanverhoudingen werkelijk nooit went. Terloops gaf een voorganger eens fijntjes aan waaraan dit kan liggen. Dan had je volgens hem "te weinig eelt op de ziel". Ook die uitlating bleef op mijn netvlies staan. Ondertussen gold "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis": "In stilheid en vertrouwen gaan kind'ren Gods te zaâm... " (NAK-liederenbundel, 644). Waardevolle herinneringen grafeer je daarom in marmer; de rest schrijf je vastberaden weg in stromend water. Zo simpel is dat - in theorie, wel te verstaan. En daar gaat het om in de Nieuw-Apostolische Kerk, zo leerde ik inzien.

    Zonder dat ik mij er ondertussen van bewust was, maakte ik op die manier een soort van onthechtingsproces door. Het werk Gods kwam voor mij hierdoor steeds verder af te staan van deze kerk; van dit "instituut" met al zijn -zichzelf onschendbaar wanende- topfunctionarissen die vanuit hun ivoren torens wel kenbaar zullen maken waar het voor anderen (!) op staat. Vele "heiligen" manifesteerden zich als... harteloze schijnheiligen. Toen ik dan ook te weten kwam dat, terwijl dezulken vanaf altaren in zogenaamde godshuizen van anderen verlangen het hoogste lied te zingen, zijzelf met gaven uit het offerblok op de wekelijkse religieuze rustdag (!) in voor betrokkene overuren een deurwaarder inhuren om rond te zwerven "als een brullende leeuw" (vgl. 1 Petrus 5: 8) en aldus naasten de stuipen op het lijf te jagen, verbaasde ik mij als vanouds. En het went níet.

    (...)


    Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 27 Mrt 2013, 22:24", in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
  6. :oops:
    BakEenEi schreef:
    Redactie schreef:(...)
    Zo had districtsapostel Pos de gewoonte om wie aan hem een openhartige brief stuurde met kritiek op een kerkelijke ambtsdrager, hij die brief ongevraagd voor commentaar aan de desbetreffende "dienaar" doorstuurde - om maar even één enkel voorbeeld te noemen. Met andere woorden: waag het niet een naaste verdacht te maken want ik verraad je. Daarna kreeg steevast de "dienaar" bij hem het voordeel van de twijfel. (...)


    Uit: Bericht door Redactie op "Do 04 Jul 2013, 19:10" in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
    @all

    Vele leidinggevende dienaren destijds waren met de bovenbeschreven intimidatiepraktijken van de toenmalige districtsapostel op de hoogte. Ikzelf was in dat verband een vreemde eend in de bijt want ik vernam het (op het bureau van de Centrale Administratie) via collega's die op enigerlei wijze bij de betreffende correspondentie betrokken raakten. Later sprak ik eens een priester die het mij stamelend vertelde en er niet over uit kon. Allen zaten ook achteraf nog met een gewetensconflict want van deze districtsapostel was het bekend dat hij, als het over zulke zaken handelde, niet was gediend van "criticasters". Een zuster aan de andere kant van de wereld, die apostel Pos wel eens had meegemaakt op één van diens vele buitenlandse reizen, had in haar nood aan hem een vertrouwelijke brief geschreven. Prompt werd -buiten haar om- het document doorgestuurd naar degene die zijzelf niet kon vertrouwen. Zó werd men te grazen genomen en werden tevens derden opgezadeld met geestelijke ballast. Er valt nog heel wat te na te vorsen in de geheime archieven...

    Stel je voor, zo heb ik heel wat keren gedacht, dat zo'n verhaal per ongeluk was doorgelaten bij de redactie van de Stem van de Wachter, of zo, en dat het te lezen zou zijn geweest in de rubriek "Onze doorlevingen".

    De reden waarom ik er nu wat van zeg is, dat de hoeveelheden succesverhalen die op last van de ambtelijke top in de Nieuw-Apostolische Kerk gedurig de publiciteit in worden geslingerd, eenzamen (!) nóg eenzamer maken. Vergelijk het maar met de denkbeeldige situatie in een bejaardenhuis, waar twee ouderen staan te wachten bij de lift. Eén van beiden maakt een opmerking dat het niet altijd meevalt om alleen te zijn, waarop de ander uitgebreid begint te vertellen wie er de laatste tijd uit de familie allemaal op bezoek zijn geweest. Wanneer vanuit de lift even later de conversatie eindigt, voelt de alleengaande zich pas echt verdomd alleen.

    In de Nieuw-Apostolische Kerk weet zo iemand als de onschendbare Armin Brinkmann onderhand van gekkigheid niet meer hoe hij met alle ja-knikkers in zijn omgeving overal de hele bliksemse boel op stelten moet zetten om de mensheid maar te blijven imponeren. Zodra hij met de vingers knipt, rent iedereen zich rot, buigt, of kijkt schaapachtig de andere kant op. Het is met deze rare uitgekookte ijdeltuit de waanzin ten top.

    Met deze ronduit absurde gang van zaken loopt het de spuigaten uit. Zijn roem ging hem in 2011 al vooruit: "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden." Ik zal het nog één keer herhalen: zó gaan fascisten te werk. Wie zich afvraagt waardoor "in de gemeenschap" de liefde bekoelt, doet er verstandig aan zich na lezing van dit bericht nog eens achter het oor te krabben.

    Groet,
    BakEenEi


    Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Vr 05 Jul 2013, 21:57", in de thread "Job: 'Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan.' "
  7. :oops:
    TjerkB schreef:(...)
    Omdat er hier in juridisch opzicht n.m.m. door o.a. financieel wanbeheer misdrijven zijn gepleegd, ga ik er vanuit dat het (internationale) kerkbestuur er nog een zware dobber aan krijgt om e.e.a. blijvend verborgen te houden.

    Terwijl ik pas een halfjaar later doorkreeg hoezeer de inhoud van mijn bericht op dat moment meer dan toepasselijk was, schreef ik op 12 april 2010 het volgende:
    Dag Peter,


    Na de verontwaardiging bij mij door de reactie van D.Ap. Brinkmann op wat ik aan hem had geschreven in november 2009, waaraan ik zowel uitdrukking gaf in recente berichten aan jou als in diverse e-mailberichten aan hem, graag nog het volgende.

    In feite hebben er in de Nieuw-Apostolische Kerk door de jaren heen nogal wat ongevallen plaatsgehad mét daarbij persoonlijk (psychisch) letsel. Dit letsel deed zich in de regel pas voor na aanhoudend (!) onverantwoordelijk handelen van leidinggevenden. Alleen al daarom mag het niet vervolgens worden afgedaan met zoete woorden die bij wijze van spreken alleen maar neerkomen op zoiets als "Stil maar, wacht maar; alles wordt nieuw!" Toch is dit wat er in de praktijk juist wel veelvuldig is gebeurd en wat getroffenen te incasseren kregen bovenop (!) het aan hen eerder al toegebrachte geestelijke leed, welk leed uiteindelijk chronische (!) ziekteverschijnselen opriep.

    Doordat er in de Nieuw-Apostolische Kerk niet zoiets bestaat als een Raad van Toezicht, hebben roekeloos optredende leidinggevenden binnen de kerkelijke organisatie zich vrijwel nooit ergens voor hoeven te verantwoorden.

    Ikzelf ben één van de slachtoffers van -laat ik maar zeggen- wegkijkende zelfgenoegzame incompetente bestuurders. Gewetensvolle dienaren namelijk hadden hun bestuurlijke verantwoordelijkheden (waartegenover deels een riant inkomen staat) zonder meer willen wáármaken, zéker jegens zielen die nota bene "geloof en vertrouwen" met hun gezondheid moesten bekopen. In de Nieuw-Apostolische Kerk echter geven bestuurders niet thuis want je hebt nu zelf gezien hoe D.Ap. Brinkmann mijn laatste e-mailberichten inhoudelijk onbeantwoord laat. Ik zou mij van het werk Gods hebben gedistantieerd, zo wierp hij mij voor! Wie dan wat terugzegt, kan bij hem "de hik krijgen". Alles goed en wel, Peter, maar ik accepteer dat dus niet. Vandaar dat ik diens brief van 23 december 2009 intussen maar vast bij NAKtuell heb gepubliceerd, want vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk wordt er alleen maar prioriteit verleend aan publiciteit over "goede werken", zo lijkt het wel. Alsof men zich in gepantserde tanks bevindt, dendert de kerkleiding over het plein van de hemelse vrede en walst een ieder plat die in de weg staat.

    (...) Geregeld wanneer ik mijzelf ook probeer te realiseren wat mij werd ingegeven om op te schrijven in een reactie aan dienaren die het wezenlijke belang van de door hen aanvaarde verantwoordelijkheden op het vlak van zielzorg klaarblijkelijk niet of nauwelijks meer kennen, is het voor mij verbijsterend om onder ogen te moeten zien wat er hier daadwerkelijk voor misstanden aan de hand zijn. "Hogere verantwoordelijke leidinggevenden" wanen zich "in het werk Gods" heer en meester, boven de wet gesteld; enzovoort. Op de C.A. was dat ook al zo: eerst had je in ons land als het ware D.Ap. Pos, dan Hare Majesteit de Koningin, dan onderkoning Jan Nagel, op de voet gevolgd door Ap. Sepers, en dan een poos helemaal niemand. Zoals je van mij weet vertelde D.Ap. Pos wanneer hij teruggekomen was van verre reizen vrijwel nooit iets fijns wat ook voor mij in het geloof een mooi perspectief had kunnen openen, doch ging het altijd over "maten en gewichten" zoals aantallen gasten onder de aanwezigen, weersomstandigheden en wat dies meer zij. Ik heb van hem in het geloof dan ook niets (!) geleerd.

    Inmiddels hebben talloze "onmondigen" door de opkomst van het Internet óók een stem gekregen. Is daarmee in het werk Gods het hek van de dam?! Nee, hoor. Waarheid heeft alleen enkele leugens nu achterhaald. Dan kan men bij de kerkleiding twee dingen doen: in de meest logische psychologische reflex schieten door te willen rechtspreken wat krom is, óf ervoor te kiezen vanuit de bezette ivoren torens eindelijk de begane grond op te zoeken!

    Het begon destijds bij D.Ap. Leber in mijn waarneming al bij diens solo-actie in Noord-Duitsland naar aanleiding van een aantal publieke mededelingen van Gerrit Sepers. Dat particuliere initiatief bevreemdde mij zeer, vooral toen de uiteenzettingen van Wilhelm Leber (volgens plan) uitlekten bij Glaubenskultur. Telkens opnieuw moet hij hebben gedacht het politieke schaakspel wel te beheersen, maar hij is er daarentegen mee de mist in gegaan. Het werk Gods is voorwaar geen spel...

    Is er voor de nieuw-apostolische kerkleiding nog een uitweg? (...) St.Ap. Leber zal diens ambtsopdracht (eventueel om gezondheidsredenen; het syndroom van Asperger kan dit mijns inziens rechtvaardigen) moeten teruggeven. "Kerk en staat" dienen te worden gescheiden, dus verantwoordelijkheden ten aanzien van zielzorg loskoppelen van al het overige. In het geloof geen bazen en bovenbazen meer; alleen onderscheidene taken en bevoegdheden. Het bij liefde en waarheid (!) gedoogde schemergebied opheffen. De bestuurlijke organisatie fundamenteel anders inrichten. "Branchevreemde activiteiten" onmiddellijk staken, om te beginnen in Duitsland.


    Met hartelijke groeten,
    Zoals zo vaak; ook nu volgde er geen reactie. Hoe dan ook; met inachtneming van "de geordende weg" heb ik mijn zorgen meer dan eens onomwonden uitgesproken. Ik neem aan dat wanneer aanstonds de ontslagzaak in hoger beroep wordt behandeld, velen alsnog gewaarworden waarom hier constant de noodklok werd geluid.

    (...)


    Uit: Bericht op "Zo 22 Feb 2015, 12:38" in de thread "Der Fall Rohn"
  8. :oops:
    TjerkB schreef:(...)
    Wie begrijpen wil hoe bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland de zaken zó uit de hand konden lopen als wij nu zien door de ontstane ophef over het conflict met broeder Rohn, ontdekt op enig moment dat op de "werkvloer" bij dit kerkgenootschap zich een ziekmakende bedrijfscultuur heeft kunnen ontwikkelen, die zijn oorsprong vindt in de vele volmachten waarmee het in 1897 geïntroduceerde ambt van stamapostel werd omkleed. Hierdoor werd ook een districtsapostel een soort van superintendent. Het koninkrijk der hemelen wordt op aarde uiteraard in de eerste plaats vertegenwoordigd door de internationale bestuursvoorzitter van de kerk, de stamapostel, maar deze heeft een aantal rechterhanden, de districtsapostelen. Welnu, de ambtsvoorganger van districtsapostel De Bruijn, Gijsbert Pos, voorheen werkzaam als administrateur bij een ziekenfonds, ontpopte zich hierdoor als de directeur-grootaandeelhouder voor Nederland en koloniën. Om hem kon niemand heen. Alles wat er aan de orde was, was in de eerste en in de laatste plaats zíjn verantwoordelijkheid. Dat hield hij iedereen voor en dat straalde hij ook uit. Wat er vervolgens van diens sterk directieve manier van leiding geven terecht kwam, was daarom óók enkel en alleen zíjn verantwoordelijkheid. Eén voorbeeld. Tegen het einde van het kalenderjaar beraadslaagde hij altijd met speciaal één medewerker van de bouwafdeling en dat bleken dan de begrotingsonderhandelingen te zijn. Wat er uit de bus kwam, ging de boekhouding niks aan. De budgetcontrole bleef voorbehouden aan betrokkenen zelf. Enzovoort. Gijsbert Pos toonde zich ook een man van de meest zuivere principes; althans, daar stond hij zich graag op voor. Zo kocht hij ná een treinreis bij aankomst op de plaats van bestemming nog een kaartje omdat onderweg de conducteur zich niet had laten zien: geef de keizer wat des keizers is. Ja ja. Wie hem echter een doodenkele keer en vol vertrouwen aan zulke principes herinnerde, mocht doodvallen. Van kritiek was deze "Godsgezant" niet gediend. Voor hem telde de wil van God - en die kende hijzelf het best.

    (...)


    Uit: Bericht op "Di 24 Feb 2015, 09:15" in de thread "Der Fall Rohn"
Ja, ik heb er veel van geleerd; nee, niet hoe het móet maar juist hoe het beter anders kan...

Groet,
TjerkB :shock:


P.S.
Vogelfrei schreef:(...)
Es war mir von Bezirksapostel Pos damals nicht erlaubt, obwohl ich in der Verwaltung arbeitete als Finanzbuchhalter, dass ich mich beschäftigte mit der Bilanzierung in Bezug auf Missionsarbeiten in Surinam, teilweise nicht mit der Gehaltsliste und nicht mit der Überprüfung von Baukosten. Diese Arbeiten behielt er nur für sich. Auch durfte ich keine Kontakte pflegen mit Kollegen in anderen Kirchenverwaltungen. Und im Zeitschrift Unsere Familie las ich in der Regel wie bei uns das jährliche Dankoffer verwendet wäre. Als uns von einem großen Finanzinstitut slechtes Software geliefert wurde für die Abo-Verwaltung der niederländischen Ausgabe des Zeitschriftes "Unsere Familie", erlaubte der Bezirksapostel nicht einen Anwalt einzuschalten: "Wir sind eine Kirche - wir üben also keine Klagen aus". Hunderte von Überstunden, um die Schwierigkeiten zu bewältigen, hatte ich ehrenamtlich ein zu bringen. Ich kündigte in 1999 weil auch unter Bezirksapostel De Bruijn eine notwendige Reorganisation nicht stattfand.

(...)


Uit: Bericht op "06.08.2014, 21:51" bij "Glaubensforum24", in de thread "NAK NRW/Niederlande und der Fall Rohn".
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Jabob65
Berichten: 90
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re: Gebakken lucht

Bericht door Jabob65 »

Jean-Luc:

Block 1:
NAK Mitglieder die treu und folgsam zum Apostel halten werden zur Braut Christi gehören.
Sie müssen folgendes dafür erfüllen:

- ihnen nachfolgen,
- gewissenhaft ohne wenn und aber,
- die Wiederkunft Christi in ihrem Leben zum Mittelpunkt gemacht
haben,
- ihr Leben danach ausrichten,
- die Gottesdienste auskaufen, nötig zur Belehrung,
- über jeden Zweifel am Apostelamt erhaben sein,
- täglich in der Erwartung stehen
Jabob65
Berichten: 90
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re: Gebakken lucht

Bericht door Jabob65 »

Block 2:
NAK Mitglieder die nicht so penibel in der Erwartung stehen und obrige Punkte nicht penibel einhalten können nicht zur Braut Christi gezählt werden. Sie werden bei der Wiederkunft leider nur Sonnenfrau sein können.
Jabob65
Berichten: 90
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re: Gebakken lucht

Bericht door Jabob65 »

Block 3:
NAK Mitglieder die alles nicht mehr interessiert gehören nicht mal mehr zur Kirche Christi und somit auch nicht zur Sonnenfrau.
Nicht mal mehr zur Kirche Christi gehören zu dürfen, ungeheuerlich.
Das wir hoffentlich nicht allzuviele erschrecken.
70 % der neuapostolischen Christen sind nicht mehr aktiv. Ein grosser Teil derer interessiert die NAK nicht mehr, obwohl sie noch Mitglieder auf dem Papier sind. Kommen die alle in die Hölle?
Jabob65
Berichten: 90
Lid geworden op: di 25 mar 2014, 18:38

Re: Gebakken lucht

Bericht door Jabob65 »

En het is dus geen grap.
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Gebakken lucht

Bericht door TjerkB »

Jabob65 schreef:(...)
70 % der neuapostolischen Christen sind nicht mehr aktiv. Ein grosser Teil derer interessiert die NAK nicht mehr, obwohl sie noch Mitglieder auf dem Papier sind.

(...)
@Jabob65

Het aantal hosties per jaar maakt dit inderdaad duidelijk. Zie het bericht op "Ma 26 Okt 2015, 15:41" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
Jabob65 schreef:En het is dus geen grap.
Op het voormalige Forum van Bauke Moesker kwam dit eerder aan de orde, namelijk op "Wo 16 Okt 2013, 20:59", in de thread "op verzoek uittreding bekend gemaakt". Ook nadien hebben bevreemdende uitspraken en stellingnamen van stamapostel Jean-Luc Scheider mij verbaasd. Ik snap niet wat hem bezielt.

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
BakEenEi schreef:@all

"Ich wünsche euch beim Studium der Aussagen unseres Stammapostels viel Freude", zo las ik in het Monatsrundschreiben des BezAp an die AT des Bezirks NRW/Deutschland für Oktober 2013 van districtsapostel Armin Brinkmann. In het daarbij gevoegde schrijven d.d. 12-09-2013 van apostel Wolfgang Schug hield deze de kerkelijke ambtsdragers op zijn beurt al het volgende voor: "Die „Workshop-Schleife“ beginnend mit der Vorsteherversammlung über die Brüderstunde bis zur Bezirksveranstaltung ist ab 2014 viermal im Kalenderjahr vorgesehen und widmet sich ständig neuen Themen zu den einzelnen Kapiteln des Katechismus. Insgesamt sind 13 Themen vorgesehen. Das Projekt endet von daher voraussichtlich im Frühjahr 2017. (...) Habt sehr herzlichen Dank für eure Unterstützung und Mithilfe bei diesem umfangreichen Projekt, das sich zum Segen für die Seelsorge in unserer Gebietskirche auswirken möge."

Zó werkt het in een verstandshuwelijk, heb ik gedacht. De betreffende catechismus werd samengesteld op gezag van de persoon, die statutair de functie vervult van bestuursvoorzitter bij de internationale Nieuw-Apostolische Kerk - en daarmee in deze kerk het ambt van stamapostel. Hieraan gaat vooraf dat de statuten voorschrijven dat betrokkene zo mogelijk door diens ambtsvoorganger wordt uitgekozen, zulks in navolging van Friedrich Krebs, die -opvallend genoeg- zomaar zichzelf heeft benoemd als de eerste stamapostel met stilaan het oppergezag zoals dat ook tegenwoordig nog "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" dient te worden geëerbiedigd. Wat (goddelijk) gezag inhoudt, of zielzorg of zegen is in deze kerk ter beoordeling en vaststelling voorbehouden aan de statutaire internationale bestuursvoorzitter. Vanuit dit denksysteem ontstond er nu een catechismus; dus níet vanuit het evangelie van Jezus Christus.

Kenmerkend voor het evangelie van Jezus Christus is daarentegen, dat het begint met de liefde van God en het geloof dat Hij schenkt; met de "verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is" (naar Romeinen 12: 6) en met de gaven van de Heilige Geest (naar 1 Korintiërs 12: 4-11). Zie tevens mijn bericht op "Wo 02 Okt 2013, 21:51" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!". Alleen dán kan er een spontaan verlangen opkomen om Hem uit wederliefde te dienen; niet door -in opdracht van hooggeplaatsten op een zogenaamde ambtsladder- voor naasten de dienst uit te maken, doch door eerlijk en oprecht deze gaven en krachten in Zijn dienst te willen stellen, zodat goddelijk leven kan ontluiken en opbloeien. Aldus verschaffen wij met Zijn hulp aan elkaar veiligheid en geborgenheid in Jezus' armen. Buiten elke catechismus om. Dát is zielzorg. Dát is zegen. Voor het overige: Soli Deo Gloria!

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Do 17 Okt 2013, 19:32", in de thread "op verzoek uittreding bekend gemaakt"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Gebakken lucht

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
Ja, ik heb er veel van geleerd; nee, niet hoe het móet maar juist hoe het beter anders kan...

(...)


Uit: Bericht op "Za 07 Nov 2015, 19:13"
@all

En dat bij een kerkgenootschap met hoog in het vaandel het Evangelie van Jezus Christus? In de statuten wordt er al meteen met goede voornemens flink uitgepakt:
(...)
Artikel 2 Doelstelling

1. De Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland heeft tot doel het woord en de ordeningen van God aan alle mensen te verkondigen, de sacramenten toe te dienen en de zegenhandelingen uit te voeren die zij noodzakelijk acht.
 De kerk verzorgt haar gelovigen en bevordert het nieuw-apostolische geloofsleven overeenkomstig haar geloofsbelijdenis. Dit geschiedt in het bijzonder in de vorm van regelmatig gehouden kerkdiensten, gewetensvolle zielszorg en een door de geest van naastenliefde gedragen maatschappelijke zorg.



Uit: Bericht door Redactie op "Ma 15 Nov 2010, 22:11" in de thread "Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers".
Zie ook het bericht op "Do 05 Nov 2015, 15:58" in de thread "De nieuw-apostolische 'Gouden Kooi' "
"Be true to what you're saying on paper!", denk ik nu; naar de bekende uitspraak van de Amerikaanse baptistendominee Martin Luther King, in zijn laatste speech...
(...)

Voordat het echter komt tot zo'n gloedvol betoog, kan het niet anders zijn dan dat mensen langdurig pijn hebben geleden. Martin Luther King wist daardoor: hier helpt geen ker­men en schrei­en, er moet ge­han­deld wor­den. Tegenwoordig spreekt men van een War on Terror (WoT), maar psychische terreur, door stelselmatige onderdrukking, wanneer dan ook en waar dan ook, al is het middenin "de gemeenschap", in de Nieuw-Apostolische Kerk; dat is... vreselijk. Terreur! Weg ermee...

Maar om daarvoor aandacht te vragen moet je niet zijn bij "dienaren" van de Nieuw-Apostolische Kerk. Die willen alleen... prediken. Droogzwemmen dus. Maar de consequenties van hun handelen, ook als dat neerkomt op verwijtbaar nalaten, wensen ze niet te overzien. Prediken, prediken en nóg eens prediken, dat is hun metier. De mooiste vergezichten schilderen ze de gelovigen voor. Eerst moeten die meedoen aan hun piramidespel. Pas dan maken ze kans op de gouden bergen.

Hoe vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk dat piramidespel wordt gespeeld, en hoe menigeen daaronder te lijden heeft, valt nu al jarenlang na te lezen op het Internet. De berichtgeving op dat punt is niet mals. Kwam in de jaren '90 voornamelijk eerst nog kritiek op gang; inmiddels ook de leegloop want het ontij werd niet gekeerd. Dat laatste had trouwens prima gekund als de "hoogste" "dienaren" hun aanspraken op aanzien en macht hadden laten varen! Helaas hield men juist daaraan vast.

Een "keuringsdienst van waarden" zou bij de Nieuw-Apostolische Kerk volgens mij, mede op grond van al die verontrustende geluiden uit de samenleving, snel tot het inzicht komen dat hier wellicht de verkeerde zaken het verkeerde gewicht in de verkeerde weegschaal leggen. Niet het Evangelie van Jezus Christus staat namelijk in deze kerk centraal maar de zelfvoldane eigenzinnigheid van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" die er hooghartig (...) de scepter zwaaien, wat vaak pas echt duidelijk wordt indien men achter de schermen heeft gekeken. Dan doe je met een "districtsapostel" bijvoorbeeld ervaringen op zoals ik die beschreef in mijn bericht op "Za 07 Nov 2015, 19:13". Echter, geen standbeeld gaat uit eigen beweging op een sokkel staan. Nee, die wordt er op getakeld. Hetzelfde gebeurt in de Nieuw-Apostolische Kerk. Was God het maar geweest die daar Zijn dienaren had bekleed met Zijn macht en Zijn aanzien. Doch helaas, Hij was het hier niet.

Wanbeleid bestaat bij de gratie van degenen die het met vereende krachten in stand houden, maar daar kun je al heel snel medeplichtig aan zijn, zelfs in een kerk! Ik heb er met mijn neus bovenop gestaan. Toen ik zag hoe er met mensen wordt gesold en ik doorkreeg met wat voor een verdeel- en heerspolitiek er vanuit de ivoren torens wordt geregeerd, walgde ik ervan. Als collega's op het bureau van de Centrale Administratie werden wij door de districtsapostel Gijsbert Pos op slinkse wijze tegen elkaar uitgespeeld. Dat verpest sowieso de sfeer. Toen ik wegging, waren de verhoudingen na jarenlange praktijken van manipulatie en intimidatie grondig verziekt. Een jaar eerder was Theo de Bruijn als ambtsopvolger van Gijsbert Pos kwalijk onvoorbereid in een bestuurlijk wespennest terechtgekomen, ook als jongste bediende binnen het internationale kerkbestuur, een "old boy net­work" waar de nagedachtenis aan Gijsbert Pos pertinent "nicht im Frage" kon zijn. Wie echter geen zwaargewicht is en tot overmaat van ramp aan de start verschijnt met een integrale kennisachterstand, is aangewezen op professionele support en zal doortastend moeten gaan reorganiseren om de wanorde de baas te worden. Gezien bij het internationale kerkbestuur de verrechtsing in de laatste vijftien jaar, was dit ook voor apostel Gerrit Sepers uitgelopen op een "mission impossible". Theo de Bruijn besloot om er op zijn manier het beste van te maken. Dat werd dus een mislukking.

Wie hadden zo'n volslagen mislukking kunnen voorkomen?

Volgens artikel 4 van de statuten wordt "het bestuur", inclusief van december 1998 tot mei 2011 Theo de Bruijn als voorzitter, geflankeerd door de stamapostel en door de landelijke vergadering:
BakEenEi schreef:(...)
Artikel 4 Organen
De Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland heeft de volgende organen:

1. De Stamapostel

2. Het bestuur

3. De landelijke vergadering
(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Ma 15 Nov 2010, 22:11", in de thread "Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers"
Zie ook het bericht op "Ma 18 Mei 2015, 09:24"
Men heeft dus in commissie gefaald. Toen dat in de denkhoofden van de betrokkenen begon door te dringen, stond het heel snel vast: laat iedereen afblijven van onze macht en van ons aanzien. Géén hand in eigen boezem derhalve. Alle pijlen werden daarentegen gericht op Ronald Rohn. Men greep daarom in de Kas, waarna huurlingen het vuile werk mochten opknappen. In blinde woede lette niemand er ondertussen nog op dat het kerkgenootschap voldeed aan de ANBI-verplichtingen.

Van het in januari 2008 gepropageerde rentmeesterschap-nieuwe-stijl was al geen spaan meer heel gebleven. Geen kip in de kerk die ernaar kraaide. Des te meer natuurlijk door de goddelozen via het Internet... die zich hardop afvragen hoe bij dit kerkgenootschap desondanks voornamelijk het algemeen nut wordt gediend.

Is het algemeen nut ermee gebaat als de belanghebbende belastingplichtigen, die de fiscale giftenaftrek voor deze Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) financieren, door een gebrek aan governance bij dit kerkgenootschap verstoken blijven van relevante tijdige, juiste en volledige informatie die ze gewoon toekomt?

Als de bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland aangesloten 10.000 leden nog steeds vinden dat hun kerkgenootschap een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) moet zijn, zullen ook zij hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Wie bij miljoenenverliezen, roekeloos veroorzaakt door een verwaand kerkbestuur, laconiek wegkijkt, maakt zichzelf als christen volstrekt ongeloofwaardig. Dan ga je repeteren voor De Eerste Opstanding door eerst op te staan uit de kerkbanken.
BakEenEi schreef:@all

In de "particuliere modus" wil ik nog graag wat zeggen over het "rentmeesterschap", ten aanzien waarvan het blijkt hoezeer er verschillend over kan worden gedacht. De opvattingen hieromtrent staan soms diametraal tegenover elkaar! Dat voelt níet goed. Toen ik de ontstane verwarring op het spoor kwam, heb ik mij direct afgevraagd wat ik eraan kon doen om een oplossing naderbij te brengen. Daarom schreef ik een "Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers". Zie in de desbetreffende thread mijn bericht op "Ma 15 Nov 2010, 22:11". Eerder al had ik de districtsoudste Weening in Sittard benaderd, doch hij wilde mij verder niet te woord staan. Na de "Open brief" werd het stil, en het blééf stil. Ondertussen probeerde ik beter te begrijpen wat er toch aan de hand kon zijn waardoor zowat iedereen een afwachtende houding aannam alsof men resistent (!) is tegen noden van naasten... Op een gegeven ogenblik sprak ik maar van de "vereniging van vrinden van de gestolde bezieling". Alle leden waren zeker bevangen door de kou! Ook de "zegenaars" bleven er ijzig onder.

Vandaag handelde het bij ons in de gemeenschap over Johannes 12, de verzen 23 en 24:

  • [23] Jezus zei: ‘De tijd is gekomen dat de Mensenzoon tot majesteit wordt verheven.
    [24] Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht.


Ik vond het een bijzonder aansprekende geschiedenis want ga eens na: van Wie hebben wij het leven ontvangen, en de liefde én het geloof?! (...) Maar wat gebeurt er dan verder mee? Jezus ging er uitgebreid op in:
  • [13] Hij zei tegen hen: ‘Begrijpen jullie deze gelijkenis niet? Hoe zullen jullie alle andere gelijkenissen dan begrijpen? [14] De zaaier zaait het woord. [15] Sommigen zijn als het zaad dat op de weg valt: het woord wordt wel gezaaid, maar wanneer ze het gehoord hebben, komt meteen Satan om het woord weg te graaien dat in hen gezaaid is. [16] Anderen zijn als het zaad dat op rotsgrond is gezaaid: wanneer zij het woord hebben gehoord, nemen ze het meteen met vreugde in zich op, [17] maar in hen schiet het geen wortel, ze zijn te oppervlakkig, en als ze vanwege het woord worden beproefd of vervolgd, houden ze geen ogenblik stand. [18] Weer anderen zijn als het zaad dat tussen de distels is gezaaid: ze hebben het woord wel gehoord, [19] maar de zorgen om het dagelijks bestaan en de verleiding van de rijkdom en hun verlangens naar allerlei andere dingen komen ertussen en verstikken het woord, zodat het zonder vrucht blijft. [20] Maar er zijn ook mensen die zijn als het zaad dat op goede grond is gezaaid: zij horen het woord en aanvaarden het en dragen vrucht, sommigen dertigvoudig, anderen zestigvoudig en weer anderen honderdvoudig.’

    Uit: Marcus 4 (NBV)
Hier begint al het Bijbelse rentmeesterschap! Zonder een goed begrip van deze goddelijke verhoudingen komen wij in Zijn werk niet ver met onze inspanningen. Zegen blijft uit en Siberische temperaturen heersen.

Laten wij liever verstandiger te werk gaan. In een heel bekend lied zingen wij niet 't Is Heer, óns werk, waarin Gij staat, doch 't Is Heer, Uw werk, van U alleen. Het werk waarin wij staan. Dat maakt nogal een verschil.

Groet,
BakEenEi


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Zo 17 Mrt 2013, 21:28", in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
Een zegenrijke zondag toegewenst...

Groet,
TjerkB


N.B.
BakEenEi schreef:(...)
Tot op heden heb ik het echter nog niet mogen meemaken dat iemand zich verontschuldigde voor wat er was voorgevallen. Dat schijnt in de Nieuw-Apostolische Kerk namelijk niet te hoeven, al wordt er "op het altaar" met overtuiging van gesproken dat in deze kerk de "wegwijzers" zelf op de geloofsweg voorgaan en aldus een ieder tot voorbeeld zijn. Reken er niet op! Integendeel zelfs, zoals bijvoorbeeld onze broeder Ronald Rohn het als geen ander moet ondervinden. Als een "zegenaar" zich tegen je keert, heb je in deze kerk meteen 10 miljoen potentiële vijanden! Zie in dit verband mijn bericht van "Vr 27 Jul 2012, 08:56" in de thread "Dienen en lijden geven". Over intimidatie gesproken!

Echt waar, al kaart je in de Nieuw-Apostolische Kerk zonder enige pretentie bij een (hogere) verantwoordelijke leidinggevende (conform de Leidraad "dienen en leiding geven") aan dat je onheus wordt bejegend en dat je gezondheid eronder lijdt omdat er aan die toestand maar geen einde schijnt te komen, zelfs dan draait men "op de automatische piloot" het bekende bandje af: 1) bid je er wel genoeg voor dat de zaken zich ten goede keren, 2) begrijp je wel dat alles ongetwijfeld met de beste bedoelingen gebeurt, 3) kun je wel de minste zijn, 4) besef je wel welke offers er door deze dienaren gedurig worden gebracht, 5) zou je er niet overheen stappen, 6) ligt het niet voor een deel ook aan jezelf, 7) waarom laat je het verleden niet gewoon rusten, 8) tel je niet liever al je zegeningen, 9) laten wij samen het in Gods hand leggen, 10) alles dient tot onze vorming, enzovoort. Dit verschijnsel heb ik voor mijzelf uiteindelijk maar een naam gegeven, te weten "de ondoordringbare laag". Je komt er met je verhaal over de ellende die je wordt berokkend door collega-zegenaars bij de "dienaren" namelijk niet doorheen. Met geen mogelijkheid. "Zinloos geestelijk geweld" derhalve. Al zeg je dat er extra bij, óók dan schieten de betrokkenen steevast in de "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" voorspelbare psychologische reflex: men maakt zich ervan af. Onder vrijwel geen enkele omstandigheid vinden slachtoffers in deze kerk gehoor. Over manipulatie gesproken!

Om redenen van het bovenstaande heb ik er op dit Forum herhaaldelijk op gewezen hoe kwalijk het écht is als er van hogerhand instructies worden gegeven in de trant van "heb een onbegrensd vertrouwen in de (hogere) dienaren" (Woord van de maand, februari 2006) of "laat geen ongenoegen en ontevredenheid bij u opkomen" (Woord van de maand, januari 2007). Heus, hierdoor ontstaat er een akelig verstikkend klimaat. Wat daar trouwens mede de oorzaak van is, is in de Nieuw-Apostolische Kerk het gecreëerde gekunstelde kastestelsel (!) in de "kring der dienaren". Broeders met een geestelijke bediening worden hierdoor geacht onvoorwaardelijk loyaal te zijn aan hun meerderen.

(...)


Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 29 Aug 2012, 20:16", in de thread "Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u".
Zie aldaar tevens het bericht op "Di 02 Jul 2013, 13:57", in de thread "Profiel NAK-top: geraffineerd, onhebbelijk en meedogenloos"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Praktisch apostolisch-zijn”