Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht

[Redactie]

@all

Wie zich nog afvraagt of de thans als misstanden gepresenteerde zaken niet worden overtrokken, heeft zich naar alle waarschijnlijkheid nog nooit serieus in de achtergronden (lees: in het aan naasten in de Nieuw-Apostolische Kerk door machtsmisbruik van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" berokkende leed) verdiept. Niet alleen wat er in doofpotten was beland wordt doodgezwegen doch op last (!) van de "Boden van Jezus Christus" overkomt individuele slachtoffers van geestelijk geweld in de Nieuw-Apostolische Kerk hetzelfde! De internationale kerkleiding werd hiermee in grote verlegenheid gebracht toen deze ellende door de opkomst van het Internet "onder het tapijt" vandaan kwam.

Zowel in het recente verleden als in langer verleden tijden zijn in de Nieuw-Apostolische Kerk zaken zodanig op de spits gedreven dat individuele gelovigen het moesten afleggen tegen "de overheersende klasse" die dan haar grotere macht aanwendde om "het pleit te beslechten". In feite komt het er op neer dat tegenspraak in deze kerk (uiteindelijk) niet wordt geduld, en áls het al wordt geduld zal het van hogerhand slechts knarsetandend tijdelijk worden gedoogd. Inspraak van gelovigen kan er in voorkomende gevallen hooguit toe leiden dat "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" kennisnemen van wat er "onder het volk leeft", waarna bestuurders naar eigen inzicht handelen. "Over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd." Wie vraagtekens zet bij die gang van zaken wordt al snel geacht zich niet te kunnen neerleggen bij de wil van God die Hij -exclusief- aan Zijn gezanten (de stamapostel en apostelen) openbaart. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" zijn zij namelijk de Boden van Jezus Christus. Hun goddelijke autoriteit zou verankerd zijn in de geestelijke bediening (oftewel het door God zelf ingestelde ambt) van stamapostel c.q. apostel in de Nieuw-Apostolische Kerk. Wie in deze kerk tot stamapostel wordt gewijd is daardoor tevens voorzitter van het internationale kerkbestuur. Apostelen zijn medebestuurders; soms tevens hun naaste medewerkers, doorgaans opzieners.

Kerkelijke ambtsdragers met een geestelijke bediening, "lager" dan opziener, hebben vooral tot taak om uitvoering te geven aan de wil van God, zoals deze in de meest zuivere vorm naar voren zou komen in het beleid van bestuursleden. Voor het juiste begrip: bestuursleden houden zich niet alleen bezig met de totale besluitvorming over zaken op het gebied van zielzorg doch over alle andere zaken óók. Betrokkenen hebben daarvoor dus de volle verantwoordelijkheid te aanvaarden. De praktijk heeft echter uitgewezen dat er in de Nieuw-Apostolische Kerk wereldwijd een hardnekkige "afdekcultuur" heerst. Het maakt daarbij niet uit dat het (veel) geld kost of dat "ondergeschikten" worden "opgeofferd". "De wil van God" belichaamd in de "ambtsgaven" van de "hoogste dienaren" is heilig. Verwarrend hierbij is evenwel dat bijvoorbeeld stamapostel Leber bij verschillende gelegenheden heeft opgemerkt dat hijzelf niet onfeilbaar is en ook dat er in het verleden door de kerkleiding wel fouten zijn gemaakt. Ondertussen mag een ieder ernaar gissen welke fouten hier precies werden bedoeld, zodat "de pakkans" van degenen die echt wat te verwijten valt steevast nihil blijft. "Weliswaar maken mensen goed bedoeld onverhoopt fouten maar het 'door God' aan ze toevertrouwde ambt blijft heilig. Wie voor diens eigen schulden bij God vergeving zoekt, dient zulke fouten daarom met de mantel der liefde te bedekken!"

Het bovenstaande schetst in grote lijnen de bedenkelijke constructie van de Nieuw-Apostolische Kerk. Machtige "zegenaars" vanuit de heersende klasse in deze kerk besturen als het ware een geleide economie, en wel op een rigide dictatoriale manier. In een forumbericht werden hieromtrent in 2007 al eens enkele feiten op een rij gezet:

• - alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
  - door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
  - deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
  - er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
  - de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
  - t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
  - leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
  - er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
  - niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
  - bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren
  
  Bron: NAK-Observer, JP/28-08-2007, 19:52:48

Indien men binnen de Nieuw-Apostolische Kerk leden (met of zonder geestelijke bediening) aanspreekt op hun indirecte mede-verantwoordelijkheid voor wat er ook onder hún ogen -door toedoen van "Boden van Jezus Christus" met naasten- is misgegaan of op wat er zelfs momenteel helemaal verkeerd uitpakt, betreuren nagenoeg allen wat daarvan mogelijk wáár zou zijn doch verder wendt men zich af want wat er ook gebeurt; daarover gaan de "hogere dienaren", de "Godsgezanten". Aangezien dezen er wel voor zorgdragen dat het meeste zich aan ieders waarneming onttrekt (te denken ook aan het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" van apostel Peter Klene c.s.), blijven de leden goedgelovig.

Het ontwijkende gedrag bij gemeenteleden en "ambtsbroeders" brengt mee dat wie door het beschreven machtsmisbruik of anderszins door wantoestanden in geestesnood geraakt, de kerk veelal ontroostbaar "door een achterdeur" verlaat. Pas vanaf dat moment gaat de voorbede naar dezulken uit want wat de "zegenaars" ondanks alles wél heel goed kunnen is: bidden voor de zielen die "het altaar" de rug hebben toegekeerd, voor afgedwaalden en verdwaalden, voor beterweters, onverschilligen, degenen wier "brillenglazen" zijn beslagen; voor de rijken en verrijkten die onterecht menen "het levende woord" niet meer nodig te hebben, voor wie lauw geworden is, voor hen die God alleen in de natuur zoeken, voor de zwakken, voor wie andere zaken belangrijker heeft geacht, voor wie plaats heeft gemaakt voor de twijfel, voor allen die net als destijds Lot "het verkeerde deel" hebben gekozen, en voor wie er zo ongelovig is als Thomas. Kortom, voor "de wereld om ons heen"; want wij, de "good guys", nemen uit de hand Gods dankbaar in ontvangst wat hij óns juist wél toedeelt omdat wíj de tijd uitkopen, "oogzalf" krijgen en daardoor alles op de juiste waarde weten te schatten.

Het is déze zelfgenoegzaamheid, déze angstvallige passiviteit en déze hooghartige houding die déze geloofsgemeenschap met haar bazige bazen en bovenbazen in hun ivoren torens gaandeweg onherroepelijk in haar greep heeft gekregen. Dienen werd theorie; heersen de praktijk.

• [17] Zelfs zijn heiligen zijn niet in staat over alle wonderbare werken te vertellen,
  die hij, de almachtige Heer, tot stand heeft gebracht; alles is door zijn macht gevestigd.
  [18] Hij peilt de afgrond en de harten van de mensen en doorziet hun heimelijke plannen.
  Want de Allerhoogste weet alles en kent de eeuwige tekenen.
  
  Uit: Jezus Sirach 42 (NBV)

Dit artikel wordt vervolgd. Klik >>HIER<< of klik >>HIER<< om terug te gaan.

Het WebTeam

[BakEenEi]

@all

"In de greep van de macht..." Ter illustratie volgt hieronder een bericht uit de jaren '90. Vanaf die tijd traden velen via het Internet naar buiten om aandacht te vragen voor misstanden in de Nieuw-Apostolische Kerk.

Zie ook het redactionele bericht op "Vr 15 Apr 2011, 21:35" in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".

Groet,
BakEenEi

Von Aposteln an den Rand des Selbstmords getrieben
Die Neuspostolische Kirche (NAK) ist hinter den beiden Großkirchen die drittgrößte Religionsgemeinschaft in Deutschland. Sie gilt gemeinhin als harmlos. Die Gläubigen sieht man auch wochentags schick herausgeputzt in den Gottesdienst gehen. Dem Augenschein nach rechtschaffene Angestellte, liebenswürdige Nachbarn, zuverlässige Freunde und fürsorgliche Eltern. In letzter Zeit häufen sich aber die Berichte über Intrigen und Machtmißbrauch in der NAK. Ehemalige Mitglieder, die sich selbst als "aufgewacht" bezeichnen, werfen Amtsträgern vor, sie würden sich finanziell bereichern, ganze Gemeinden würden massiv "mobben" und hätten sogar Selbstmorde zu verantworten. Die Neuapostolische Kirche in Deutschland - 430.000 Biedermänner oder eine gewaltige Psycho-Sekte ?

Aussteiger erheben schwere Vorwürfe gegen die Neuapostolische Kirche.
Es ist schwierig klarzumachen, was in der NAK vor sich geht. Es ist, als ob man in eine andere Welt kommt, beschreibt Siegfried Dannwolf aus Kornwestheim seine Erfahrungen. Er hatte reichlich Gelegenheit, sich in der NAK umzusehen: Schon von den Eltern neuapostolisch erzogen, wurde er Neuapostolischer Priester, bevor er 1992 ausgetreten ist.

"Es gibt Zeiten, da denke ich, mir sind Jahre meines Lebens gestohlen worden", stellt der Familienvater fest. Das lag bei ihm vor allem an der Neuapostolischen Heilslehre: Ganz oben in der Hierarchie der Kirche stehen die lebenden Apostel, die sich in der Nachfolge der Jünger Jesu verstehen. Diese haben vor allem eine Aufgabe: Sie sollen eine Anzahl Gläubige um sich sammeln, die leben wie Gott es verlangt.

Und Gott verlangt von den Neuapostolen eine ganze Menge: "Wir mußten zehn Prozent unseres Bruttoeinkommens spenden, dreimal in der Woche den Gottesdienst besuchen, dazu kam noch eine Chor- und eine Orchesterprobe. Schließlich mußten wir noch in Wohngebieten von Tür zu Tür gehen und Anhänger werben", erzählt Dannwolf. Wer bei einem dieser Termine fehlte, wurde zu Hause aufgesucht und mußte sich für seine Abwesenheit rechtfertigen. "Jeder Tag war schon allein für die Kirche total verplant". Zu etwas anderem sollte Siegfried Dannwolf auch gar keine Zeit haben, denn für viele Neuapostolen ist alles andere sowieso "übertriebenes Amüsement", das "die Seele gefährdet". Fernsehen war tabu, ebenso wie Theater- oder Konzertbesuche und Tanzveranstaltungen: "Vor allem als Jugendlicher hatte ich damit zu kämpfen. Ich verpaßte die 68er, durfte keinen Rock und Pop hören", erzählt Siegfried Dannwolf. "Wenn ich heute darüber nachdenke, bekomme ich eine Riesenwut."

Doch damals unterwarf er sich, wie viele NAK-Mitglieder, dem Diktat der Kirche. "Man wird unglaublich unter Druck gesetzt, die Frohbotschaft wird zur Drohbotschaft." Für die, die ausscheren, ist nämlich kein Platz unter den Auserwählten, als die sich die Neuapostolen verstehen. Und das hat nach ihrer Lehre schlimme Folgen: Jesus kehrt nämlich auf die Erde zurück, um die kleine Schar der Auserwählten mit in den Himmel zu nehmen. Während sie mit ihm dort Hochzeit feiern, herrscht auf der Erde unvorstellbares Leid: Ein Drittel der Menschheit geht zugrunde. Nach dreieinhalb Jahren kehren die Auserwählten zurück, um als Könige und Priester unter paradiesischen Umständen die rechte Lehre zu predigen. "Ständig wurde mir gedroht, wenn du nicht das und das machst, gehörst du nicht mehr dazu", sagt Siegfried Dannwolf. So ließ er sich lange Jahre von den Amtsträgern nach Belieben lenken, denn nach dem Verständnis der NAK sprach Gott durch sie. "Kindlich glauben" sollte man an ihre Worte und Anweisungen, denn wer daran zweifelte, zweifelte auch an Gott. Bei Siegfried Dannwolf ging das so weit, daß er selbst die Entscheidung über einen Arbeitsplatzwechsel in die Hände seines Priesters, und damit - für ihn - in die Hände Gottes legte.

Erst als er auf der Leiter der NAK-Hierarchie selbst eine Stufe höher stieg, begannen ihm die Augen aufzugehen. Als Priester bekam er jetzt plötzlich für die Predigt einen Leitfaden an die Hand, in dem der Stammapostel für ihn jedesmal zwei Sätze aus der Bibel interpretiert hatte. Bisher war ihm erzählt worden, der Priester brauchte weder Ausbildung noch Vorbereitung für den Altardienst, Gott lege ihm während der Feier die richtigen Worte in den Mund. Deshalb gebe es auch das Phänomen, daß in jedem Land der Welt in den Neuapostolischen Gottesdiensten am selben Tag genau das gleiche gepredigt werde. Doch da war wohl weniger Gottes Geist, als vielmehr ein funktionierendes Verteilersystem am Werke.

Jetzt begann er auch die vorgekauten Bibelstellen im Kontext zu lesen - bisher war davon abgeraten worden - und entdeckte grobe Widersprüche. "Uns wurde zum Beispiel gesagt, daß wir den Zehnten abgeben sollten, weil das so in der Bibel stünde. Es war jedoch nicht davon die Rede, daß das damals ein Religionsstaat war und es daneben keine weiteren Steuern gab", sagt Siegfried Dannwolf. Doch selbst als er Fehldeutungen schwarz auf weiß belegen konnte, wollte man ihm einfach nicht glauben. Die Amtsträger verkünden immer das zeitgemäße Wort, auch wenn sie gegen andere Religionen hetzen und die katholische Kirche als "Große Hure" bezeichnen.

Nach langem Zögern bekannte sich Siegfried Dannwolf auch offen zu den Zweifeln, hörte auf, den Personenkult, der um die Amtsträger geschürt wurde, zu predigen. "Das war ein langer und schwerer Prozeß. Vorher war alles so unglaublich bequem. Ich mußte erst wieder lernen, Entscheidungen zu treffen." Er begann jetzt auch öffentlich Kritik zu üben.

Nun brach alles um Siegfried Dannwolf zusammen. Er wurde nicht mehr zur Predigt gerufen und mehrmals zu seinen Vorgesetzten zitiert. Die hatten ihn offenbar ausspionieren lassen und versuchten ihn jetzt unglaubwürdig zu machen. "In der Gemeinde wurde unglaublich gegen mich gehetzt. Es wurden gezielt Lügen ausgestreut", berichtet Dannwolf. Seine Bekannten würdigten ihn plötzlich keines Blickes mehr. Weil es für ihn noch nie ein Leben außerhalb der NAK gegeben hatte, bedeutete das den Verlust fast des gesamten Freundeskreises. Nicht ganz. Der Gemeindevorsteher, der als einziger zu ihm hielt, wurde ebenfalls bedrängt und schließlich gefeuert - bald darauf erlitt er einen schweren Herzinfarkt und schwebte in Lebensgefahr.

Auch Siegfried Dannwolf war jetzt am Ende und unterzeichnete, gesundheitlich schwer angeschlagen, seinen Rücktritt.

Ähnliche Erfahrungen machte auch Joseph Kirchner (Name von der Redaktion geändert) aus Engen. Er wurde mit der Belastung des Priesteramtes nicht fertig und wollte zurücktreten. Die inneren Widersprüche der NAK machten ihm sehr zu schaffen. "Es gibt dort keinen Irrtum, keine menschliche Schwäche. Die autoritären Figuren müssen immer unangetastet bleiben, sonst würde das ganze System zusammenbrechen", meint Kirchner. Sein Rücktrittsgesuch wurde nicht akzeptiert. "Der Bezirksapostel sagte mir, meine Probleme und inneren Nöte seien ihm egal, ich müssen eben durchhalten." Wie Dannwolf traf auch er nirgendwo auf Verständnis: ""Es gab überhaupt keine Seelsorge, mir wurde immer nur gesagt, 'wirf deine Probleme hinter dich'."

Vor die Gemeinde zu treten und etwas zu predigen, was er nicht mehr vertreten konnte, bereitete ihm inzwischen solche Qualen, daß er sich sogar umbringen wollte: "Im Sommerurlaub wollte ich mit mir Schluß machen", erzählt Joseph Kirchner. Nur seiner Familie zuliebe tat er es nicht.

Nachdem er sich aus der NAK zurückgezogen hatte, wurde auch er mit Lügen und Unterstellungen in der Gemeinde diffamiert. Selbst seine Frau glaubte ihm nicht mehr. "Das ist typisch", meint Siegfried Dannwolf. "Das Problem geht mitten durch die Familie, Ehen brechen auseinander." Mit seinen Eltern hat er seit Jahren keinen Kontakt mehr.

"Ich weiß jetzt, daß die Neuapostolische Kirche mit christlichem Glauben nichts zu tun hat."

Für die Neuapostolische Kirche sind solche negativen Erfahrungen mit ihren Amtsträgern, sofern sie die Betroffenen nicht nur für Stänkerer hält, bedauernswerte Ausnahmen. Die kämen aber in allen Kirchen vor und wären angesichts der Mitgliederstärke noch relativ gering (siehe Interview).

Auch die katholische Kirche äußert sich zum Thema NAK zurückhaltend. Der Sektenbeauftragte der Erzdiözese Freiburg, Albert Lampe, will die NAK lieber als Sondergemeinschaft denn als Sekte bezeichnen. Gleichwohl kennt er die Schwierigkeiten bei den Neuapostolen: "Das Problem ist der kindliche Glaube. Da die Mitglieder bewußt kleingehalten werden, wächst aus ihnen keine eigenständige Persönlichkeit. Es entsteht eine Unfähigkeit, selbst Verantwortung zu übernehmen und damit Abhängigkeit", faßt der Sektenexperte das Problem aus seiner Sicht zusammen. Dennoch will er keinen Vergleich zu gefährlichen Gemeinschaften wie Scientology ziehen: "Dafür gibt es zu viele Neuapostolen, die ein normales Leben führen und sich nicht in totaler Abhängigkeit befinden. Die meisten haben noch zur Außenwelt Kontakt." Aber auch bei ihm melden sich immer wieder Opfer der NAK, die geistigen und körperlichen Schaden davongetragen haben oder überhaupt nicht aus eigener Kraft aussteigen können: "Es gibt Extrembeispiele und Ausreißer", räumt Albert Lampe ein.

Um die kümmert sich nun Siegfried Dannwolf seit über einem Jahr. "Zuerst fühlte ich mich wie das schwarze Schaf, als einziger böser Mensch auf Erden. Nun weiß ich, daß ich nicht der einzige Aussteiger bin und will den anderen helfen." Offenbar gibt es nämlich eine ganze Menge dieser "Ausreißer". Dannwolfs Selbsthilfegruppe hatte im Jahr 1994 über 300 Kontakte mit Opfern. (Lukas Martin)

Wer Kontakt mit der Selbsthilfegruppe von Siegfried Dannwolf aufnehmen will, kann sich an folgende Adresse wenden: Kontakt und Informationsstelle für Selbsthilfegruppen, Marienstraße 9, 70178 Stuttgart, Telefon: (0711) 6 40 61 17.

---

Interview
Herbert Bansbach ist in Karlsruhe für die Öffentlichkeitsarbeit der Neuapostolischen Kirche zuständig. Seit 1990 ist er Bischof und arbeitet eng mit dem Apostel zusammen, der für die Region Baden von Philippsburg bis Riegel zuständig ist. Vor seinem Fulltime-Job bei den Neuapostolen war er Gymnasiallehrer für Deutsch und Geschichte in Ettlingen.

Konradsblatt: Immer wieder gibt es Klagen über Amtsträger der NAK, sie hätten ihren Einfluß auf Gläubige ausgenutzt und sie sogar terrorisiert.
Bansbach: Natürlich sind mir diese Vorwürfe bekannt. Insgesamt sind das aber nur um die 200 Anklagende. Sollten ihre Behauptungen zutreffen, ist das in jedem einzelnen Fall schlimm. Das sind aber mit Sicherheit ganz große Ausnahmen, die es in jeder Kirche gibt. Das Bild, das von uns entsteht, ist deshalb völlig falsch. Wir werden dargestellt, als ob wir die letzte Sekte mit Psychoterror wären.

Konradsblatt: Kenner sprechen aber zumindest von einer Tendenz zur Unselbständigkeit bei Ihren Gläubigen. Sie würden zum naiven Glauben angehalten, ihnen würden zu viele Entscheidungen abgenommen werden.
Bansbach: Wir wollen den Menschen in der Seelsorge auf keinen Fall entmündigen. Jeder ist bei uns für sein Seelenheil selbst verantwortlich, wir stehen nur bei und helfen etwas. Auch der Gottesdienst und das finanzielle Opfer sind absolut freiwillig. Niemand wird zu irgend etwas gezwungen.

Konradsblatt: Die Vertreter der evangelischen und der katholischen Kirche werfen Ihnen vor, sie würden Ihre Religion absolut setzen, jeden anderen Glauben ausdrücklich verdammen.
Bansbach: Wir haben lediglich den Anspruch, die Kirche zu sein, die Jesus mit seinen Jüngern gegründet hat. Wir bemühen uns, in den Gemeinden vor Ort mit den katholischen und evangelischen Geistlichen zusammenzuarbeiten. Wir sind und bleiben auch nur sündige Menschen, nicht besser als Moslems oder Katholiken. Entscheidend ist das Bemühen und die ehrliche Gesinnung.

Aus: Konradsblatt Karlsruhe - 29. Januar 1995


Bron: http://mitglied.multimania.de/Horst_Har ... esse_4.pdf

Zie tevens:
http://www.facebook.com/pages/NAK-Ausst ... 5560622070
http://www.geocities.ws/quellentexte/uebernk.html
http://www.irrglaube-und-wahrheit.ch/forum18.html
http://www.relinfo.ch/nak/index.html
http://www.religio.de/akinfo/208.html
http://www.sektenausstieg.net/links
http://www.theologische-links.de/links/ ... links.html

[ACE]

@BEE

Das Bild, das von uns entsteht, ist deshalb völlig falsch. Wir werden dargestellt, als ob wir die letzte Sekte mit Psychoterror wären.

Wir haben lediglich den Anspruch, die Kirche zu sein, die Jesus mit seinen Jüngern gegründet hat.

Het gedrag staat echter haaks op wat de NAK claimt en uitdraagt.
Men probeert nu via een charme offensief en 'openheid' met de Catechismus in de hand het imago van de NAK bij te stellen.
Het werkt echter contra productief want in hetgeen met poneert wordt het sekte imago alleen maar verstrekt.

Groet,
ACE

[BakEenEi]

(...)

(...)

(...)
Uit mijn e-mailbericht van 15 september 2009 aan "apostel" Peter Klene:

• (...)
  Maar één ding wil ik niet op mijn geweten hebben: ik pleeg geen broedermoord. Ik offer geen naasten op om hooggeplaatsten op hun voetstukken te laten staan. Nogmaals: het is één en al tragiek, doch beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. De echelons worden afgeschaft: niemand is hoger dan welke naaste dan ook. Het normale moet maar weer normaal worden. Voor dynastieën geen plaats. Bijzaken worden weer bijzaken. Soli Deo Gloria. Zo waarlijk spreekt de Heer. (...)

Ook dit bericht is zijnerzijds inhoudelijk onbeantwoord gebleven...

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "di 29 nov 2011, 17:07" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"
Zie ook het bericht op "Zo 08 Dec 2013, 17:30" in de thread "Wát is er gaande?"

@all

Konradsblatt: Immer wieder gibt es Klagen über Amtsträger der NAK, sie hätten ihren Einfluß auf Gläubige ausgenutzt und sie sogar terrorisiert.
Bansbach: Natürlich sind mir diese Vorwürfe bekannt. Insgesamt sind das aber nur um die 200 Anklagende. Sollten ihre Behauptungen zutreffen, ist das in jedem einzelnen Fall schlimm. Das sind aber mit Sicherheit ganz große Ausnahmen, die es in jeder Kirche gibt. Das Bild, das von uns entsteht, ist deshalb völlig falsch. Wir werden dargestellt, als ob wir die letzte Sekte mit Psychoterror wären.

Konradsblatt: Kenner sprechen aber zumindest von einer Tendenz zur Unselbständigkeit bei Ihren Gläubigen. Sie würden zum naiven Glauben angehalten, ihnen würden zu viele Entscheidungen abgenommen werden.
Bansbach: Wir wollen den Menschen in der Seelsorge auf keinen Fall entmündigen. Jeder ist bei uns für sein Seelenheil selbst verantwortlich, wir stehen nur bei und helfen etwas. Auch der Gottesdienst und das finanzielle Opfer sind absolut freiwillig. Niemand wird zu irgend etwas gezwungen.

(...)
Aus: Konradsblatt Karlsruhe - 29. Januar 1995

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Zo 03 Feb 2013, 19:00"

@ACE
@all

De hierboven aangehaalde meedogenloze (!) reactie van de toenmalige opziener (thans NAK-apostel) Herbert Bansbach vond ik hartverscheurend. Onbestaanbaar is het, in het werk Gods (!), om deze uitlatingen te bezigen, nota bene ook nog vanuit een bestuursfunctie! Wat kan er in zo'n gebiedskerk (in dit geval de "Neuapostolische Kirche Süddeutschland K.d.ö.R.", destijds nog onder leiding van districtsapostel Klaus Saur; thans diens schoonzoon) toch in 's hemelsnaam aan de hand zijn, was veelal mijn eerste gedachte, wanneer ik zulke schokkende berichten tegenkwam - daar moet echt een ongelofelijk foute wind waaien. (...)

Van alles en nog wat schiet mij dan door het hoofd, zoals de tekst van het lied "Neeg'nennegentig schapen" (NAK-liederenbundel, 197). Werkelijk, totaal verbijsterend, zo'n interview. Leugenachtig, hardvochtig, misselijkmakend; volslagen abject. En derhalve: onaanvaardbaar!! Welnu, hoe bont je het ook maakt; wie op zo'n manier blijk geeft van voldoende "eelt op de ziel" en daardoor als een slang in een pak en minzaam glimlachend, korte metten weet te maken met de "opdringerige pers", wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk zowat "bevorderd tot heerlijkheid". Dan ben je voor de machtsfiguren de juiste man op de juiste plaats.

Zelfs nadat ik al een keer of 10 met mijn neus op dergelijke feiten was gedrukt, wilde het mij nóg altijd niet aan dat dit werkelijk kon gebeuren in míjn kerk, en het allerergste: dat er dan van hogerhand ook nog niks aan wordt gedaan. Vreselijk is het om dan in je plaatselijke kerkgemeente dóór te doen alsof er niets is gebeurd. Er is immers juist iets heel verschrikkelijks gebeurd! Tweehonderd zielen werden er door "zegenaars" onder de voet gelopen, waarna dezen namens de kerkleiding maar even worden getypeerd als "insgesamt nur die 200 Anklagende". Hoe is dat mogelijk? Hoe durft iemand het aan om de waarheid zó te verdraaien?

Misschien heb je er nog wel begrip voor als een derde, aan wie je in zo'n situatie vertelt waar je mee zit, opmerkt dat wij natuurlijk allerhande achtergronden niet kennen en dat journalisten soms wel eens iets anders noteren dan wat er feitelijk was geantwoord. Kortom: stap er overheen want wellicht klopt het niet helemaal wat wij er nu van te weten zijn gekomen. Let wel: in de tijd waarin dit voorval speelde, was het Internet nog in opkomst. Wanneer de Nieuw-Apostolische kerk ergens negatief in de publiciteit kwam, bleef het in de regel plaatselijk nieuws. Het waren alleen de "hogere dienaren" die de problemen al echt konden overzien.

Stuitend in het interview met opziener Bansbach was voor mij ook diens badinerende opmerking "Jeder ist bei uns für sein Seelenheil selbst verantwortlich, wir stehen nur bei und helfen etwas". Hij vertelde er nog net niet tot overmaat van ramp achteraan hoezeer stamapostel Urwyler had gewezen een "eigen verantwoordelijkheid" die wij allen hebben. Dat zal allemaal wel, maar laat er in dit verband pertinent geen misverstand over bestaan dat "Godsgezanten" in de Nieuw-Apostolische Kerk uiterst serieus willen worden genomen. Voor wie belang heeft bij het woord van God (!), rest er maar één mogelijkheid, namelijk naar hun te luisteren.

Wie dan als "hogere verantwoordelijke leidinggevende", zoals bestuursleden volgens de "Leidraad dienen en leiding geven" dienen te worden gezien, bijna elke verantwoordelijkheid van de hand wijst, bezondigt zich aan bedrieglijke praktijken. Wat bij één zo'n enkel voorval natuurlijk niet duidelijk wordt, is, in hoeverre men achter de schermen voor dergelijke uitspraken misschien nog wordt terechtgewezen. Daar hoopte ik dus maar op. Toch voelde het nieuw-apostolische geloof, telkens wanneer informatie over hevig verontrustende feiten en omstandigheden op mijn bord kwam, nooit meer hetzelfde als voorheen want de glans ging eraf.

Dit laatste gebeurde gaandeweg met hele blikken afbijt tegelijk, mede doordat ik vanwege mijn werkzaamheden voor de kerk een positie innam die mij inzicht verschafte in bepaalde achtergronden en onderlinge verhoudingen. Hoewel ik werd geacht alle mogelijke indrukken die ik opdeed voor mijzelf te houden, betrof het bij de "bedrijfsvoering" natuurlijk wel degelijk gedurig ook "zielzorg". Het was volstrekt onmogelijk om daarvoor de ogen te sluiten. Laat ik dít erover zeggen: hoopgevend was het na een dienstverband van ruim veertien jaar per saldo allemaal niet. Alleen ikzelf wist waarom ik "een gewaarschuwd mens" was geworden.

(...)

Een aantal jaren ging voorbij, toen ik van stamapostel Leber in februari 2006 diens Woord van de maand las:

(...)
Tekenend dienaangaande voor de opvattingen van stamapostel Leber zijn bijvoorbeeld uitspraken van hem als:

[citaat 1]
Wie heeft Jezus Christus heden gezonden? De Heer heeft gezegd: "Gelijk de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik ook u." (Johannes 20:21). En: "Ik bid … ook voor degenen, die door hun woord in Mij geloven zullen." (Johannes 17:20). Dat heeft Hij allemaal tegen Zijn Apostelen gezegd. Het gaat er dus ook vandaag om, de Apostelen des Heren aan te nemen en hun woord te geloven. Wie dat doet, ervaart de nabijheid en genade van God; de Heer leidt diegene naar de heerlijkheid, die dat doet. Geloven wij die, die de Heer zendt, Zijn Apostelen - dat is Gods werk.

Ik zou het graag nog meer willen verduidelijken, wat het betekent om de Apostelen van Jezus Christus te geloven. Men kan heel intensief, maar ook oppervlakkig geloven. De Heer verwacht een diepgaand geloof. Dat is een geloof waarbij men navolgt. Dat is een geloof, waarbij men een onbegrensd vertrouwen in de boden van Jezus heeft. Dat is een geloof, waarbij men geduldig is. En dat is een geloof, waarbij men een vaste hoop heeft. Onze hoop is: onze Heer komt!

Bron: Woord van de maand februari 2006: Gods werken

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 22 Apr 2011, 21:48" in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".

Het moet niet gekker worden, dacht ik meteen en direct stuurde ik een e-mail naar Zürich met het verzoek die tekst snel te wijzigen want zo'n verkeerd signaal gaat vanzelf een heel verkeerd eigen leven leiden. Enkele uren later werd ik opgebeld en toen bleek tot mijn stomme verbazing dat wat er stond wel degelijk precies zo was bedoeld. Dat was op dat moment voor mij al de tweede of derde keer dat ik er niet omheen kon: deze stamapostel is helemaal verkeerd bezig!! Hierna hield het met hem niet meer op. Vermoedelijk stevende hij recht op zijn doel af, doch: rücksichtslos. Nú wilde ik het weten: wáár is deze man mee bezig?!

Welnu, onder andere met het volgende:

(...)

[citaat 2]
gk: Wir haben also einmal den Punkt der Sukzession, zum anderen aber auch die Handlungsweise, die einen Apostel ausmacht. Wie ist das dann mit den Aposteln anderer apostolischer Gemeinschaften?

Leber: Ein Apostel ist in unserem Sinn solange tätig und kann auch in der göttlichen Vollmacht wirken, solange er verbunden ist und bleibt mit dem Stammapostel. In dem Augenblick, wo er sich löst und den Bruch vollzieht, ist er nach unserem Verständnis -natürlich gibt es da unterschiedliche Sehensweisen - kein Apostel mehr. Das ist natürlich eine aus dem Glauben heraus gezeugte Sicht, dass wir diese Orientierung hin zum Stammapostel haben.

Bron: Premium-Artikel d.d. 14-02-2006 "Auf dem Weg zum Katechismus 2008", Glaubenskultur-Magazine

[citaat 3]
Ik roep u toe:

Laat geen ongenoegen en ontevredenheid opkomen!

Bron: Woord van de maand januari 2007: Groetwoord bij het nieuwe jaar

[citaat 4]
Afsluitend wil ik nog het volgende benadrukken: volgens ons nieuw-apostolische geloofsinzicht is het aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen. Dat betekent niet, dat het niet verrijkend zou zijn als gelovigen de Bijbel kunnen lezen. Maar het is aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen, te verklaren en voorschriften in het geloof te geven. Daar worden de Bijbelteksten mee in verband gebracht, want overaccentuering van op zich staande uitspraken kan tot verkeerde conclusies leiden.

In zoverre mijn uiteenzetting met betrekking tot het thema “Hoe moeten wij de Heilige Schrift begrijpen.”

Bron: Woord van de maand maart 2009: Hoe moeten wij de Heilige Schrift begrijpen?

[citaat 5]
Stammapostel Leber:
Wir stehen auf einem Felsen. Ich erinnere daran, dass Jesus einst zu Petrus sagte: „Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen" (Matthäus 16,18). Wir als die Gemeinde stehen auf dem Felsen. Solange wir mit diesem Felsen verbunden sind, haben wir Kraft. Diese Kraft befähigt uns, den Teufel zu überwinden, ja, alle Geister zu bezwingen. Aber wenn man nicht mehr auf dem Felsen steht, wenn es anderen Mächten gelingt, diese Verbindung zu unterbrechen, dann verliert man sofort seine Kraft. Dann ist man nicht mehr gesegnet. Dann verliert man den Glauben und kann die Liebe Christi nicht mehr wahrnehmen. Deshalb ist es so wichtig, auf diesem Felsen gegründet zu sein, mit dem Stammapostel verbunden zu bleiben, Verbindung mit den Aposteln zu haben, so oft wie möglich in die Gottesdienste zu gehen. Stehen wir nicht mehr auf dem Felsen, sind wir unserer Kraft beraubt und werden zum Spielball der Geister.

Bron: Verslag in het Tijdschrift Unsere Familie van de dienst op 29 maart 2009 te Kampala/Oegenda

[citaat 6]
De geloofsartikelen bieden ons zekerheid. Ze beschrijven centrale punten uit ons geloof in een bondige vorm. Dat zorgt er per definitie voor dat niet alle aspecten van de geloofsleer opgenomen kunnen worden. In het bijzonder brengen de geloofsartikelen niet tot uitdrukking hoe wij tegenover andere christelijke overtuigingen staan. Een principieel punt is echter al vaker door mij benadrukt, ik herhaal het hier nog eens: God is Zijn handelen altijd soeverein. Wij kunnen niet uitsluiten dat God in individuele gevallen ook buiten de door ons erkende orde werkt. Verdere uitspraken over onze houding komen in volgende publicaties ter sprake.

Bron: Woord van de maand augustus 2010: Geloofsbelijdenis en catechismus

[citaat 7]
Wilhelm Leber begründet zudem warum er entsprechenden Forderungen nach Anerkennung der Apostel anderer apostolischen Gemeinschaften nicht nachkommen kann: „In der Sondernummer 2/2011 der Leitgedanken zum Kirchenverständnis wird betont, dass die Wirksamkeit des Apostelamtes nur in der Einheit mit dem Stammapostel gewährleistet ist. Manche Amtsträger haben gemeint, man könne doch auf die Forderung, dass Einheit mit dem Stammapostel bestehen muss, verzichten. Apostel in anderen apostolischen Kirchen sollten in gleicher Weise anerkannt werden.“ Doch das sei „nicht glaubhaft“ zu verwirklichen. „Denn Jesus Christus hat das Apostelamt mit umfänglichen Vollmachten ausgestattet. Der Apostel ist Gesandter Jesu Christi und handelt in dessen Namen. Wenn wir also Apostel anderer Kirchen als solche anerkennen würden, dann müssten wir notwendigerweise auch die von diesen vertretenen Lehren anerkennen. Da es hierbei zum Teil erhebliche Unterschiede zur neuapostolischen Glaubenslehre gibt, würde eine solche Anerkennung zu unauflösbaren Widersprüchen führen.“ Gleichwohl betont der Stammapostel, dass man „auch den Aposteln anderer apostolischer Kirchen“ Wertschätzung entgegenbringen würde.

Bron: Premium-Artikel d.d. 22-04-2011 "Abgrenzungen sollen nicht diskreditieren", Glaubenskultur-Magazine

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 22 Apr 2011, 21:48" in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".

Uiteindelijk was het de (met "groen licht" van Herr Dr. Wilhelm Leber) in de kerkgemeente Hamburg-Blankenese gehouden zuiveringsactie (!) waardoor voor mij -in het voorjaar van 2007- de maat definitief vol was:

(...)
Ik wist genoeg. Die zogenaamde "Stammapostel" namelijk; dat is een heel, heel bange man. Zo bang zelfs, dat hij in de (door zinloos geestelijk geweld van de internationale kerkleiding totaal verwoeste) gemeenschap Hamburg-Blankenese, voorheen een enthousiaste actieve gemeente, in 2007 "de confrontatie" uit de weg ging. Zelf woonachtig in Hamburg, had hij op een vrijdagavond tegen Barbara kunnen zeggen: "Schat, wij hadden toch een grote thermoskan? Die heb ik morgenochtend even nodig, voor koffie. In Blankenese. De anderen daar zorgen voor wat erbij." Aan sommige dienaren in die gemeente was gevraagd of ze eens op papier wilden zetten wat ze vonden van "de arbeid", die de stamapostel kort daarvoor had "gewerkt" -naar ik meen- in Osnabrück. Onbevangen hadden ze dat gedaan. Allengs werd hun eerlijkheid tégen ze gebruikt. Het was opeens kiezen of delen: of jullie ambt wordt ontbonden, of jullie "tun was unser Stammapostel geraten hat." Aldus geschiedde, en met welnemen van "Herr Dr."! Ik had het op slag gehad met deze robot die op zo'n akelig listige manier "vervelende rotkinderen" wegjoeg uit de kerk. Uit een kerk, inderdaad. Want goddank gaan zulke kortzichtige machtsfiguren niet tevens over Zijn werk!

Een bange, angstige man; "Herr Dr." Er moeten méér regels komen, moet hij gedacht hebben. Véél meer. Er moest van hem dan ook vaart achter worden gezet. Vaart achter de catechismus, waarmee indirect ook afgerekend zou worden met lastpakken! Wie, in de geloofsgehoorzaamheid staande, zich ermee vereenzelvigen zou, zou het keurslijf als gegoten zitten. En hij, "Herr Dr.", zou dat wel even stiekem... afdwingen; herstel "implementeren". Doodsbenauwd kreeg-ie het, toen de zaak begon te stagneren. En potverdorie nog-eens-aan-toe, zeg: in Hannover-Nord kent de districtsoudste aldaar, van beroep jurist, zeker zijn plaats niet. Ongenoegen en ontevredenheid komen op. Vervelend rotkind! "Laat die vent toch opzouten!" Zie de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis". Over intimidatiepraktijken gesproken... Districtsapostel Karheinz Schumacher, ook een jurist, had de ellende al voorzien. Hij verordonneerde in juni 2010: "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden. Der Bezirksapostel wird entscheiden, wie verfahren wird." Wat een geweldige vondst, zal districtsapostel Armin Brinkmann hebben gedacht en hij publiceert dezelfde tekst in maart 2011.

(...)
Het WebTeam/TjerkB


Uit: Bericht door Redactie op "do 05 jan 2012, 20:30" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk"

Zonder er vooraf met iemand nog over te spreken, zegde ik mijn lidmaatschap op. Ik wilde niet langer de indruk wekken enig vertrouwen te hebben in mensen die hun fascistische neigingen niet weten te bedwingen.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
De hiërarchische gezagsverhoudingen in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland kennende, geschiedde het in 2009 evenzo toen districtsapostel De Bruijn bij wijze van spreken nog maar één (onuitgesproken) wens had: verlos mij van (de door mijzelf veroorzaakte) problemen met Ronald Rohn. En ja hoor, zijn wens werd onder de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en overzeese gebiedsdelen op slag ieders gebod... Wie namelijk in zo'n situatie blijk geeft van enige aarzeling, wordt in dit machtsbestel door "een rechterhand" apart genomen en indringend in de ogen gekeken om te ontdekken wat de precieze impact kan zijn van die zorgelijke blijk van terughoudendheid. Alleen voor de meest loyaal ogende "hoge dienaren" is er daarna nog enige bevordering tot heerlijkheid in de broederkring denkbaar. Om even de gedachten te bepalen: een districtsapostel is in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vele malen belangrijker dan een willekeurig gemeentelid, en wel in ongeveer de verhouding van 10 miljoen staat tot 20. Fouten van hooggeplaatsten zullen tot bijna elke prijs met alle beschikbare middelen, waaronder de mantel der liefde, worden toegedekt. Een "gewone broeder of zuster" daarentegen zal men nog een zetje meegeven, zodat alle Levieten die vervolgens de greppel passeren waarin betrokkene moest verdwijnen, er geen aanstoot aan nemen.

Ik weet wat ik zeg want in alle bescheidenheid: ik ken de organisatie toevallig vrij goed.

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 28 Jan 2011, 19:40" in de thread "Elders gelezen... "

(...)
Zelfs nadat ik al een keer of 10 met mijn neus op dergelijke feiten was gedrukt, wilde het mij nóg altijd niet aan dat dit werkelijk kon gebeuren in míjn kerk, en het allerergste: dat er dan van hogerhand ook nog niks aan wordt gedaan. Vreselijk is het om dan in je plaatselijke kerkgemeente dóór te doen alsof er niets is gebeurd. Er is immers juist iets heel verschrikkelijks gebeurd! Tweehonderd zielen werden er door "zegenaars" onder de voet gelopen, waarna dezen namens de kerkleiding maar even worden getypeerd als "insgesamt nur die 200 Anklagende". Hoe is dat mogelijk? Hoe durft iemand het aan om de waarheid zó te verdraaien?

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 04 Feb 2013, 13:18"

(...)
Van belang in dit verband is het redactionele bericht op "Vr 19 Aug 2011, 13:46" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!" want daarin handelt het over priester Fritz Nüßle die destijds, verdacht van minder dan 100% loyaliteit jegens de kerkleiding die toen nog broedde op allerhande definitieve teksten voor de op handen zijnde nieuw-apostolische catechismus, namens districtsapostel Ehrich als één van de eersten in Zuid-Duitsland zonder pardon als afschrikwekkend voorbeeld na 40 jaar vrijwilligerswerk voor het "werk Gods" ongenadig mocht worden opgeofferd. Onverwijld trok de karavaan verder...

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Ma 04 Feb 2013, 15:08" in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis"

@all

Hoe gaat het in de Nieuw-Apostolische Kerk dan feitelijk in zijn werk als de karavaan verder trekt, terwijl menigeen onderweg psychisch letsel oploopt waar vervolgens niemand een boodschap aan schijnt te hebben?

Misschien valt dit als volgt te verduidelijken. (...) In de Nieuw-Apostolische Kerk ligt de nadruk sterk op "het einddoel", waarmee het hemelrijk wordt bedoeld dat de gelovigen -bij goed gedrag- mogen binnengaan wanneer de goddelijke beloften zich vervullen. Op reis ernaartoe kunnen allerlei omstandigheden belemmerend werken, maar dan zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de aanwijzingen vanaf "het levende altaar" van cruciale betekenis om op te volgen: "het woord Gods". De hoofdpunten van de prediking worden hiermee voorgesteld als zijnde van levensbelang. Bijna altijd gaat het er daarbij om over problemen heen te stappen, je op de pelgrimsreis niet te laten ophouden, enzovoort. Indien er op dergelijke wijze jaren aaneen op de leden van een kerkgemeente wordt ingepraat, leert natuurlijk niemand hoe zielen die lijden onder conflicten op een helende manier weer op de been kunnen worden geholpen. Het standaardantwoord op geestesnood is simpelweg: help uzelf. De dienaren willen je dan verder wel "gedenken" in hun gebeden.

Onder zielzorg wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk dan ook voornamelijk verstaan dat er openbare erediensten plaatshebben; dat gelovigen mogen uitspreken wat ze dwarszit en dat er dan met ze wordt gebeden.

Niemand echter, die zich geroepen voelt om de oorzaak van een probleem weg te nemen. Nee, dat heeft in de Nieuw-Apostolische kerk géén en-ke-le prioriteit. Iedereen heeft immers zo zijn of haar eigen besognes. So what? Door te zinspelen op de mooie vergezichten in het geloof, is het de bedoeling dat gelovigen zich al bijna verlost wanen van wat hun leven ondertussen wellicht danig verzuurt. "Zet hem op!", is vaak de teneur van de prediking. Vers van de pers nu een drietal voorbeelden van aansprekende doch vage "aanwijzingen" waarbij het tijdens de prediking in de lucht bleef hangen hoe men er concreet mee aan de slag kan:

"De stamapostel gebruikte als basis voor de dienst het bijbelwoord: Romeinen 12:21 waar staat: “Laat u niet overwinnen door het kwade maar overwin het kwade door het goede”. Het kwade werd hierbij niet als kwaad vertaald maar werd benoemd als datgene wat een blijde geloofsbeleving en het bereiken van het geloofsdoel in de weg zou kunnen staan. Als het negatieve werden ongeloof, liefdeloosheid, het verlies van hoop en vreugde genoemd. Hiertegenover stelde de stamapostel het goede. Hij ging uitgebreid in op het versterken van het geloof, het behoud van de liefde onder elkaar, het versterken van de hoop en de vreugde."

Bron: Impressie stamaposteldienst in Paramaribo 02.02.2013

"De stamapostel gebruikte het bijbelwoord Job 17:9 als basis voor de dienst, waar staat: “De rechtvaardige houdt vast aan Zijn weg, hij die zonder smet is wint aan kracht”. In zijn prediking ging de stamapostel uitvoerig in op deze weg, die hij omschreef als een weg van geloof, vertrouwen, liefde tot God, deemoed, belijden en getuigen, en het wachten op de wederkomst van Jezus. In het tweede deel van de bijbeltekst maakte hij duidelijk dat het consequent gaan van deze weg de mens ook dichter bij God brengt en daardoor steeds aan kracht laat winnen."

Bron: Stamapostel op Bonaire 02.02.2013

Ik droom van een gemeente

Ik droom van een gemeente,

waarin het evangelie zo verkondigd wordt,
dat het mensen helpt om te leven,
waarin de mensen zo enthousiast worden door de boodschap van Jezus,
dat zij anderen erover vertellen,
waarin mensen het evangelie geloven,
omdat zij antwoord vinden op hun zoeken en hun vragen.

Ik droom van een gemeente,

waarin iedereen met iedereen spreekt,
waarin conflikten worden opgelost,
waarin moedelozen een open oor vinden,
waarin verdrietigen getroost worden en
eenzamen vreugde vinden,
waarin er niemand is die niet begrepen wordt,
waarin eenieder zich verheugt erbij te horen.

Ik geloof in deze droom.

Hij helpt mij me in te zetten in een gemeente,
opdat zij levendig wordt,
en waarin de Geest van Jezus leeft!


Sören Kierkegaard (1813-1855)

Bron: Geslaagde jubileumviering in Hoorn 02.02.2013

Het enige antwoord op welk serieus conflict dan ook in de Nieuw-Apostolische Kerk is: zand erover. Een welgemeend tegenover direct-betrokkenen uitgesproken excuus, een complexe zaak eens goed met elkaar uitpraten, noodzakelijke organisatorische verbeteringen realiseren zodat mensen, die onder het juk van oneigenlijke gezagsverhoudingen op hun laatste benen lopen, bij al het vrijwilligerswerk wat ze doen in kerk weer wat voldoening vinden; vergeet het!

Let hieronder even niet op de hoeveelheid tekst. Het gaat om de kern van de zaak...

• [14] Wij weten dat de wet het werk van de Geest is, maar door mijn natuur ben ik uitgeleverd aan de zonde. [15] Wat ik doe, doorzie ik niet, want ik doe niet wat ik wil, ik doe juist wat ik haat. [16] Maar wanneer mijn daden in strijd zijn met mijn wil, dan erken ik dat de wet goed is. [17] Dan ben ik het niet die handelt, maar de zonde die in mij heerst. [18] Immers, ik besef dat in mij, in mijn eigen natuur, het goede niet aanwezig is. Ik wíl het goede wel, maar het goede doen kan ik niet. [19] Wat ik verlang te doen, het goede, laat ik na; wat ik wil vermijden, het kwade, dat doe ik. [20] Maar wanneer mijn daden in strijd zijn met mijn wil, ben ik daar niet zelf de oorzaak van, maar de zonde die in mij heerst. [21] Ik ontdek in mij de wetmatigheid dat het kwade zich aan mij opdringt, ook al wil ik het goede doen. [22] Innerlijk stem ik vol vreugde in met de wet van God, [23] maar in alles wat ik doe zie ik die andere wet. Hij voert strijd tegen de wet waarmee ik met mijn verstand instem en maakt van mij een gevangene van de wet van de zonde, die in mij leeft. [24] Wie zal mij, ongelukkig mens, redden uit dit bestaan dat beheerst wordt door de dood? [25] God zij gedankt, door Jezus Christus, onze Heer. Met mijn verstand onderwerp ik mij aan de wet van God, maar door mijn natuur onderwerp ik mij aan de wet van de zonde.
  Uit: Romeinen 7 (NBV)
  
  [1] Dus wie in Christus Jezus zijn, worden niet meer veroordeeld. [2] De wet van de Geest die in Christus Jezus leven brengt, heeft u bevrijd van de wet van de zonde en de dood. [3] Waartoe de wet niet in staat was, machteloos als hij was door de menselijke natuur, dat heeft God tot stand gebracht. Vanwege de zonde heeft hij zijn eigen Zoon als mens in dit zondige bestaan gestuurd; zo heeft hij in dit bestaan met de zonde afgerekend, [4] opdat in ons wordt volbracht wat de wet van ons eist. Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest.
  Uit: Romeinen 8 (NBV)

Wat in de praktijk nu écht het verschil kan maken, zit hem in de daad bij het woord: "Ons leven wordt immers niet langer beheerst door onze eigen natuur, maar door de Geest". (...) "It is mei sizzen net te dwaan!"

(...)

• Voor: Jou
  
  Ze zeiden
  wij hebben een levend geloof
  
  want bij ons
  blijven de wegwijzers
  niet staan
  waar ze staan
  
  die gaan met je mee
  
  nee
  niet tot je er bent
  
  maar gewoon
  
  tot ze genoeg
  van je hebben
  
  fijn, he
  
  vind ik ook niet
  
  Van: Mij

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Za 18 Dec 2010, 19:45" in de thread "Levend geloof"

Zie ook het redactionele bericht op "Vr 30 Dec 2011, 22:00" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?".

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
Volgens mij was het opziener Kamstra die in het Fries eens opmerkte "De tsjerke - dat binne jimme!" (de kerk - dat zijn júllie). Zo op zichzelf beschouwd is dat beslist een mooie gedachte. Maar ja, hoe gaat het dan verder? Welk initiatief mag nu bij onszelf liggen en hoe verhoudt zich dat met de inbreng van anderen? Mede door wat ik via de C.A. voor mijn kiezen had gekregen, ten aanzien waarvan ik hierboven een paar facetten heb belicht, kwam het voor mijzelf steeds meer aan op de vraag: wat gelóóf je nu in feite? Ben ik nieuw-apostolisch, wil ik een christen zijn; maakt dat trouwens nog een verschil, enzovoort. Ik ga het nu niet opzoeken, maar op dit Forum heb ik daarover wel eens uit de doeken gedaan dat ik gaandeweg van mijn "bijgeloof" af ben gestapt. Het "bewustwordingsproces" dat daaraan voorafging, heb ik als verlossend ervaren! Als een plant of een boom geen water vindt, zullen de wortels dieper moeten reiken. Ik zal maar niet aangeven hoe lang je dan als het ware met je ziel onder de arm moet lopen, doch reken hierbij niet op een kwestie van weken of maanden. "De tsjerke - dat binne jimme!"

(...)
Met het vinden van een antwoord op de voorafgaande vraag evenwel, "Wat gelóóf je nu in feite?", ben ik goddank veel verder gekomen. Ik herinner mij een gemeenteavond in de Nieuw-Apostolische Kerk, in 2005 of in 2006. Toen werd een ieder gevraagd om daarvoor ideeën aan te reiken. Ik vroeg of ik in plaats daarvan 10 minuten spreektijd kon krijgen. Oei! Degene die er kennelijk over ging, zo begreep ik wel, was op van alles voorbereid maar zó'n lumineus idee - ging dat niet misschien een tikkeltje te ver? Toegegeven, ik maakte het opzettelijk ook wel een beetje spannend want nadat bij betrokkene de wenkbrauwen langer dan bij een doorsnee verbazing gefronst waren gebleven, besloot ik aan die bovengemiddelde verbazing recht te doen. Ik merkte dus op: "Ik zal mijn uiterste best doen om alle ingekapselde agressie van de afgelopen vijftig jaar in tien minuten tot een kwartier zo samen te vatten, dat mijn boodschap duidelijk overkomt". Dit leidde ertoe dat in allerijl de schriftelijke aanvraagprocedure van toepassing werd verklaard. Dat werd nog een leerzame ervaring. Bovendien: wie schrijft, die blijft. Het was lang geleden -mogelijk voerde die vage doch niet onwelkome onverwachte herinnering zelfs terug tot in mijn verkeringstijd- dat ik mij vol overgave had geoefend in het welluidende proza dat nu wellicht de doorslag kon geven...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 31 Dec 2012, 15:27" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"

(...)
Tijdens de bewuste gemeenteavond kwamen vanaf 20.00 uur eerst uitgebreid al degenen aan het woord die altijd al spraken. Rond 21.10 uur kreeg ik een knipperend groen licht en vertelde ik over 1 Korinthiërs 12 want daar staat onder andere in:

• Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde.

Juist dienaangaande kwam er in mijn kerk bitter weinig uit de verf. Toen mijn spreektijd bijna voorbij was, verwees ik nog naar Romeinen 12. Hiermee gaf ik een invulling aan de eenmalige uitzondering die men trof.

Ondertussen had ik echter ontdekt welke prachtige vergezichten de rotsgrond "Geloof en Vertrouwen" naar het evangelie van Jezus Christus mij vanuit deze twee bijzondere hoofdstukken in de Bijbel te bieden heeft.

"De tsjerke - dat binne jimme!" Zouden zij die nu de hemel in werden geprezen vanwege hun tomeloze inzet voor een catechismus welke voor de Heer en al de Zijnen algemeen verbindend zou zijn, dat óók al weten?

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 31 Dec 2012, 18:12" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"

(...)
Niemand echter, die zich geroepen voelt om de oorzaak van een probleem weg te nemen. Nee, dat heeft in de Nieuw-Apostolische kerk géén en-ke-le prioriteit. Iedereen heeft immers zo zijn of haar eigen besognes. So what? Door te zinspelen op de mooie vergezichten in het geloof, is het de bedoeling dat gelovigen zich al bijna verlost wanen van wat hun leven ondertussen wellicht danig verzuurt. "Zet hem op!", is vaak de teneur van de prediking. Vers van de pers nu een drietal voorbeelden van aansprekende doch vage "aanwijzingen" waarbij het tijdens de prediking in de lucht bleef hangen hoe men er concreet mee aan de slag kan...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 04 Feb 2013, 17:26"

@all

Zolang er in de Nieuw-Apostolische Kerk "dienaren" moeten worden ondersteund die zich wensen te verenigen in een ambtslichaam, om van daaruit anderen in de greep van hun macht te houden, blijft Zijn zegen uit!

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
Spijtig genoeg doet zich hier op het ogenblik de volgende situatie voor:

• Maar dit heb ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven.
  
  Bron: Openbaring 2: 4 (NBV)

Hij, Herr Dr. Wilhelm Leber, die zichzelf met de "platina-versie" van de Heilige Geest begiftigd voelt (lees: vergiftigd), houdt het kennelijk niet voor mogelijk dat God ook een lieddichter met Zijn Geest kan vervullen:

• Geef mij meer van Uwe Geest, Heer,
  meer van Uwe wond're kracht,
  meer, Heer, van de heil'ge olie
  die de lamp haar licht verschaft.
  
  Want wat baten alle gaven
  zonder 't licht dat Gij mij biedt.
  Ach, wat helpen vorm en namen,
  had ik Uwe zalving niet.
  
  Geest des Heren, wil mij leren,
  kom, doordring geheel mijn geest.
  Wees mij steeds de stille Helper,
  die van zonden mij geneest.
  
  Heer, versterk in mij Uw liefde,
  'k ben nog dikwijls ruw en hard.
  Och, dat toch des Meesters beelt'nis
  in mij blijv' in vreugd en smart.
  
  Bron: NAK-liederenbundel, 18

In het bovenstaande ligt de oplossing en gloort het licht; Zijn licht!!

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 01 Feb 2013, 11:09" in de thread "Heersers in de kerk (4): Buigen of barsten".

@all

Wie in de Nieuw-Apostolische Kerk aan de impasse wil ontsnappen, waarin deze hele geloofsgemeenschap zichzelf nu al jarenlang gevangen houdt, doet er -concreet- verstandig aan met een "ernstig kalme moed" (naar het eerste couplet van lied 651, NAK-liederenbundel) onder ogen te willen zien, dat macht corrumpeert! Spijtig genoeg blijkt dit kerkgenootschap op die regel geen uitzondering te vormen. Denk nu vooral níet: dat is makkelijker gezegd dan gedaan! In een prachtig mannenkoorlied zongen wij vroeger: "Vreest niet, gelooft slechts uw vader, bouw op Zijn Godd'lijk Woord." (...) "De gezanten Gods" die in het tweede couplet van dit lied worden bezongen - wie zijn dat nu toch werkelijk?! Alle machtsfiguren vallen hierbij onmiddellijk af. Kinderen van God mogen de nieuw-apostolische catechismus daarom geheel en al naast zich neerleggen. Dat stukje huisvlijt betreft namelijk alleen maar een soort van proefwerk dat bestuursfunctionarissen moesten inleveren om te mogen bijschuiven aan tafel van anderen met ongeveer dezelfde vrijetijdsbesteding. (...)

Waar daarentegen zeer vastberaden al het mogelijke voor in het werk dient te worden gesteld, is: zónder aanzien des persoons - naastenliefde op ooghoogte. Alleen zó ontkomen wij allen aan de greep van de macht:

• [1] Broeders en zusters, het geloof in Jezus Christus, onze glorierijke Heer, staat niet toe dat u mensen op hun uiterlijk beoordeelt. [2] Stel dat uw samenkomst wordt bezocht door iemand die prachtige kleren en gouden ringen draagt, en tegelijkertijd door een arme in vodden. [3] Als u dan de eerste met alle zorg omringt en tegen hem zegt: ‘Neemt u plaats, hier zit u goed,’ terwijl u tegen de tweede zegt: ‘Ga daar maar staan, of ga maar bij mijn voetenbank op de grond zitten,’ [4] maakt u dan geen ongeoorloofd onderscheid en wordt uw oordeel niet door verkeerde overwegingen bepaald? [5] Luister, geliefde broeders en zusters: heeft God niet juist hen die naar wereldse maatstaven arm zijn, uitgekozen om rijk te zijn door het geloof en deel te krijgen aan het koninkrijk dat hij heeft beloofd aan wie hem liefhebben? [6] Maar u behandelt arme mensen met minachting. Zijn het dan niet de rijken die u onderdrukken en u voor de rechter slepen? [7] Zijn zij het niet die de voortreffelijke naam die over u is uitgesproken, door het slijk halen? [8] Wanneer u echter het koninklijke gebod volbrengt dat de Schrift geeft: ‘Heb uw naaste lief als uzelf,’ dan handelt u juist. [9] Maar als u op het uiterlijk afgaat, begaat u een zonde en bestempelt de wet u als overtreders. [10] Wie de hele wet onderhoudt maar op één punt struikelt, blijft ten aanzien van alle geboden in gebreke.
  
  Bron: Jakobus 2 (NBV)

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
Er moet in deze kerk nu zó luid worden getoeterd en zo uitbundig feest worden gevierd, dat het ál het berokkende leed overstemt. Want let op, priester Van Markus, als in Duitsland broeders en zusters van de Neuapostolische Kirche en van de Apostolische Gemeinschaft tegenwoordig "feestelijk" bij elkaar komen, en daarbij het hoogtepunt moet zijn dat de districtsapostel erbij wordt gehaald, sturen degenen die dat laatste hebben bedacht van tevoren nog snel de volgende brief rond:

Ihr lieben Schwestern und Brüder,

gestattet mir noch einige Hinweise zu unserem Treffen am [...]

Heute hat unser Bez.-Apostel [A] mir die Zusage gegeben, dass er an unserem Beisammensein teilnehmen wird. Um dieses möglich zu machen, wird er ein für 19.00 Uhr in [...] geplantes Strategie-Gespräch, in der [...], führen. Dadurch ändert sich allerdings der Beginn unseres Beisammenseins. Wir werden uns bereits um 17.00 Uhr treffen und bis ca. 19.00 Uhr zusammen sein. Da nicht alle diesen relativ „frühen“ Termin wahrnehmen können, sind sie dennoch herzlich eingeladen, auch wenn sie erst später erscheinen.
Der Bez.-Apostel hat auch die Übernahme der Bewirtungskosten von der NAK-Gebietskirche [...], zugesagt.

Des weiteren habe ich mit Apostel [B}, Bischof [C] und Ältesten [D] gesprochen.
Der Älteste wird, so der Apostel und Bischof es gesundheitlich schaffen, sie mit seinem Auto abholen und mit ihnen ebenfalls an unserem Beisammensein teilnehmen.

Da der Bez.-Älteste [E] noch bis 16.00 Uhr dienstlich in [...] ist, wird, entweder seine Frau, oder er nach seinem Eintreffen, uns eine von ihm vorbereitete Präsentation, vorstellen. In dieser wird ein kurzer Abriss „unserer“ gemeinsamen Zeit von 2003-2013, in Ton und Bild geschildert.

Ich erinnere nochmals daran, dass wir uns zu einem harmonischen, geschwisterlichen Zusammensein treffen. Von einzelnen Teilnehmern noch nicht ganz aufgearbeitete Sachverhalte unserer gemeinsamen Vergangenheit, dürfen die schöne Harmonie nicht beeinträchtigen oder sogar zu Streitgesprächen führen. Dazu können wir, wenn erforderlich, unser nächstes Treffen am [...] nutzen.

Für alle, mit dem Auto Anreisenden, sei hier nochmals die Adresse angegeben, die ins Navigationsgerät eingegeben werden sollte:
[...]

Soweit noch nicht erfolgt, wünsche ich euch und euren Lieben, ein vom Herrn reich gesegnetes Jahr 2013 und täglich seine fühlbare Nähe.

Jetzt wünsche ich allen eine gute Anreise und freue mich auf unser Wiedersehen.

Mit lieben Grüßen

euer [F]

Over "Betonköpfe unter den höheren Amtsträgern" in deze kerk gesproken "die eine Lösung hinziehen"...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Ma 14 Jan 2013, 12:28" in de thread "NAK-catechismus en info-avond 4 december 2012".

(...)
De eerste lezing vanochtend was uit Micha 6, en eindigde met vers 8:

• Er is jou, mens, gezegd wat goed is,
  je weet wat de HEER van je wil:
  niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten
  en nederig de weg te gaan van je God.

(...)
Zelfs wat zich hierboven in één enkele zinsnede liet samenvatten, namelijk "niets anders dan recht te doen, trouw te betrachten en nederig de weg te gaan van je God", was al te veel gevraagd. l'Histoire se répète!!

Gemeenteleden in Groningen en Arnhem en omstreken bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland; u houdt Bauke Moesker en Ronald Rohn (en diens gezin) voor levend dood, maar u bent het zelf!! U moet dringend worden gereanimeerd!! U staat -naar de Geest gesproken- al royaal met één been in het graf!! U bent er bijna geweest. U blinkt enkel uit door lippendiensten die u bewijst, hoog van de toren blazend. U heeft het helemaal niet begrepen. U bent abuis!

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Zo 20 Jan 2013, 15:35" in de thread "NAK-catechismus en info-avond 4 december 2012"

@all

Het bewijs ervoor dat bij menigeen het goddelijke leven aan een zijden draad hangt, is met het bovenstaande geleverd. Men had moeten opspringen om naasten bij te staan die brutaal onder de voet worden gelopen!

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
Naschrift op oudejaarsdag...
Bezien in het licht van de geschiedenis van de mensheid is er met het onwaarachtige handelen van in dit geval de nieuw-apostolische kerkleiding vanzelf niks nieuws vertoond. Wat dat aangaat waren wij allemaal van tevoren al bekend met heel wat kansen en bedreigingen in het leven. Wel heeft ieder voor zich in deze situatie de vraag te beantwoorden: in hoeverre ga ik nu hierin mee? Het mag toch worden aangenomen dat er voor weldenkende mensen met een deugdelijke gewetensfunctie vroeg of laat ergens een paar grenzen liggen! Affiniteit met het "apostolische werk" of niet!

Ikzelf kreeg argwaan bij D.Ap. Brinkmann toen hij mij in 2009 antwoordde dat een Open Huis bij één van de nieuw-apostolische kerkgemeenten in Düsseldorf "überhaupt nichts" van doen had gehad met het thema "verzoening" tussen de Neuapostolische Kirche (NAK) en de Apostolische Gemeinschaft (VAG), terwijl vanuit de NAK tientallen leden van de VAG per brief voor dat Open Huis persoonlijk waren uitgenodigd. Bij de NAK waren dus adresgegevens verzameld om zielen die de kerk in de jaren '50 hadden verlaten, rechtstreeks te benaderen om misschien wel na bijna 55 jaar voor het eerst in zekere zin op hun schreden terug te keren. Het Open Huis had namelijk plaats in de kerk waar destijds de scheuring de meeste sporen had achtergelaten. Zie voor het complete verslag o.a. het bericht door BakEenEi op "do 03 feb 2011, 12:28" in de thread "Elders gelezen..." De manier waarop D.Ap. Brinkmann mij antwoordde, vond ik harteloos. Om diverse redenen trouwens. Toen ik er later vragen over stelde, draaide hij als een kat om de hete brij heen.

Bijzonder kwalijk ook vond ik de desinteresse bij D.Ap. Brinkmann, toen ik hem het afgelopen jaar informeerde over geestelijke verwondingen, aan één van onze naasten toegebracht vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk! Zie het redactionele bericht op "do 20 okt 2011, 09:01" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!" Ik citeer: "Tot tweemaal toe zelfs vroeg ik voor het slachtoffer om hulp en aandacht. Geen antwoord!!" De districtsapostel volstond met het toezenden van een leesbevestiging...

Een volgende hoogst onaangename ervaring voor mij persoonlijk met D.Ap.Brinkmann was dat ik bij hem aanklopte, zoals meegedeeld in het redactionele bericht op "za 10 dec 2011, 11:59" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk". Wederom: geen antwoord.

Eerder al had ik D.Ap. Brinkmann uitgebreid benaderd met het oog op een permanente oplossing voor de "boekhoudkwestie" rond Eimersstaete. Hierbij toonde hij zich niet alleen zeer terughoudend, wat misschien nog begrijpelijk is, doch bovenal proefde ik bij hem een storend onvermogen tot het verantwoord zakelijk omgaan met een zakelijk conflict. Pure onwil in feite, en zulks bovendien gezegend door stamapostel Leber. Corruptie, dus.

Het laatste akkefietje betrof van hem de zinsnede "Selbstverständlich ist mir Ihre E-Mail an den Bezirksevangelisten Ruud Vis bekannt und habe empfohlen, darauf nicht schriftlich zu antworten." Een districtsapostel die zoiets flikt (!) en het dan ook nog opschrijft, dient op staande voet te worden ontslagen! Gelukkig staat hij op de loonlijst bij de Nieuw-Apostolische Kerk want daar kan alles, en daar mag alles. Het offerblok is overal goed voor. Graaien maar... Zie verder het redactionele bericht op "ma 28 nov 2011, 15:18" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 30 Dec 2011, 22:00" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"

@all

Alleen al door het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" wordt heel "nieuw-apostolisch Nederland en overzeese gebiedsdelen" nu al bijna drie jaar lang door een handvol machtige "zegenaars" in gijzeling gehouden. De strijd werd aangebonden met naasten die voor ambtsmisdrijven niet wensen te wijken, terwijl ongelimiteerd gaven in het offerblok worden aangewend om de opbouw van de oorlogsmachine soepel te financieren.

Deze hele gang van zaken berust op grootheidswaanzin bij betrokkenen. Niemand echter op de kerkvloer bracht de moed op om dat onomwonden kenbaar te maken teneinde het naderende ontij nog te doen keren.

Het bestuur bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland disfunctioneert. Herhaaldelijk is dat hier gemeld; ook dat er sprake moet zijn van wanbeleid. Telkens is er gewaarschuwd en oplossingen werden aangereikt. Broeders met een geestelijke bediening die het daardoor te stellen hebben gekregen met een tikkende tijdbom, dienen net zozeer "vom Amtsauftrag" te worden "beurlaubt" als eerder al om vergelijkbare redenen in Nordrhein-Westfalen de districtsoudste Frank Zisowski (district Gelsenkirchen). Dat men hiertoe niet wordt genoodzaakt door de stamapostel c.q. door de "Landelijke vergadering" wijst óók op onbehoorlijk bestuur!

Zowel het onbegrip bij al deze "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" met betrekking tot het evangelie van Jezus Christus als hun roekeloze manier van doen in bedrijfseconomisch opzicht wordt een catastrofe.

Ver buiten hun invloedssfeer is het God die het werk van Zijn handen niet laat varen... In Zijn werk zijn machtsmisbruik en malversaties door oneigenlijke gezagsverhoudingen juist helemaal niet aan de orde. Nimmer!

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
Ja, het zijn hééél fijne mensen, de hoge(re) "dienaren"! Waar haalden ze hun verbeelding toch gedurig vandaan?! Ook dit is een aspect van de verdeel- en heerspolitiek die ik bij het "speelgoed-werk Gods" heb moeten vaststellen. Ze speelden bij de Nieuw-Apostolische Kerk in de hoogste kringen (!) in feite al "SImCity" voordat het op de markt kwam...

Ik heb er maar één antwoord op voor de "kleine bedriegers" (om districtsapostel Armin Brinkmann, onlangs in Roden, maar eens te citeren) die het hier met terugwerkende kracht aangaat :

• Doof de Geest niet uit...
  
  1 Tessalonicenzen 5: 19 (NBV)

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Wo 27 Jul 2011, 11:27" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"

@all

In alle toonaarden heeft het op dit Forum vrijwel onophoudelijk gehandeld over heersen in plaats van dienen. Wie dit normaal vindt hoeft niets te doen. Men kan wachten tot straks de wal het schip in volle vaart keert.

Geloven is níet: kijken hoe anderen hebben gestreden. En met "hersenloos denken" kom je er evenmin. Dienaren zijn broeders en zusters in ons midden die hun naasten in het geloof graag willen bijstaan, met Zijn hulp en tot zegen van allen. Daar komt geen notaris aan te pas, geen advocaat, geen statuten en geen catechismus. Het gaat metterdaad om geloof, hoop en liefde. Laten wij daarmee overgaan tot de orde van de dag!

Groet,
BakEenEi