Oorspronkelijk bericht door Noise » wo 14 dec 2011, 20:09
Jabob65 schreef:Vandaag las ik nog dit:
Wanneer kinderen gevraagd wordt om in een cirkel te gaan staan en hand in hand een kring te vormen, staan ze meestal automatisch met het gezicht naar binnen, een gesloten kring met het gezicht naar elkaar en met de rug naar wat er buiten die kring gebeurt. Volwassenen doen het niet anders, maar die laten zich niet zo gemakkelijk meer in een kring plaatsen. Zo’n kring geeft een hechte verbondenheid met elkaar. Ook in kleine gebedsgroepen wordt in een kring met elkaar het Onze Vader gebeden om nog sterker te ervaren hoe het gebed ons met elkaar verenigt en verbindt, om te ervaren hoe God mensen met elkaar verbindt. Het gebed verbindt ons niet alleen met God, maar hecht ons ook aan elkaar.
De moeilijkheid van een kring is echter om iemand die er later bij komt, nog toe te laten. De nieuweling wordt niet snel opgemerkt, omdat de anderen met de rug naar hem/haar toestaan. Dan moet er vervolgens nieuwe ruimte gemaakt worden in de kring om de ander daarin op te nemen. Dat vraagt beweeglijkheid en flexibiliteit van de mensen in de kring. Als U eens gezien heeft hoe de kring van kinderen tijdens gezinsmissen hier rond het altaar wordt gevormd, weet U wat ik bedoel.
De mensen in een kring kunnen echter ook naar buiten gericht zijn. Dan zien we een totaal andere kring: het zijn mensen die naar buiten kijken. Dan is de verbondenheid met elkaar een gastvrije verbondenheid van mensen die bereid zijn om andere mensen in hun kring op te nemen, wanneer deze mensen hun kring naderen en er graag in willen worden opgenomen.
Wie kijkt naar de adventskrans ziet dat er geen binnen en geen buiten is: het licht van de kaarsen straalt alle kanten op. Hechte verbondenheid als gerichtheid naar buiten wordt gedragen door de groene takken.
