In aansluiting aan mijn vorige bericht in deze thread nog het volgende. Werkelijk generaties lang is er vanaf "het levende altaar" in de Nieuw-Apostolische Kerk schoolmeesterend op gehamerd hoezeer het er in het licht van onze "genaderijke uitverkiezing" op aankomt om "de onderste weg" te willen gaan. Alleen dan zouden wij allen "het heerlijke einddoel" kunnen en mogen bereiken, vooropgesteld dat God desondanks "genade voor recht" laat gelden. Weliswaar kent de Heer al de Zijnen, doch niet in de laatste plaats ook voor hen heeft de Schepper van hemel en aarde de lat nu eenmaal hoog gelegd, niettegenstaande een Nieuw Verbond, afwassing van erfzonden bij de Heilige Waterdoop of een arbeidzaam geloofsleven in de verbondenheid met de "zegenaars" die ons op "de weg ten leven" voorgaan.
Het bovenstaande is kenmerkend voor de benauwende nieuw-apostolische geloofscultuur, die er bij menigeen van kindsbeen af met de paplepel werd ingegoten. Geen offer zou ons te veel mogen zijn. Als Hij, die wij krachtens het sacrament van de Heilige Verzegeling "Abba, Vader" mochten noemen, "in knechtsgewaad", dus middels één van Zijn "dienaren" (lees: de nieuw-apostolische kerkelijke ambtsdragers), aan ons een vraag stelde, waren wij als "kroondragers" tot elke dienst bereid:
De reden waarom ik hier nu op terugkom, is deze: ik vind het op zijn zachtst gezegd on-ethisch dat wie zich uitgeven voor Godsgezanten, apostelen en boden aan Christus' plaats, zegenaars, herders en leraren voor de algehele mensheid en voor christenen in het bijzonder, bij de familie Rohn tot vervolging (!) zijn overgegaan.TjerkB schreef:(...)
Het "Zelfbeeld van de Nieuw-Apostolische Kerk" was naar het oordeel van degenen die erover gaan, verouderd. Hieronder eerst de achterhaalde kijk op de zaak:
- De kroondragers
Over de aarde wandelt
thans een heilige schaar,
onzichtbaar is haar krone daar.
De voeten, zij treden
door doornen en duister,
in haar krone flonkert
een eeuwige luister.
Ze heft in dat licht
't schild hier op aard',
waar zij ondanks moeite
geen mildheid spaart.
Een feestdag dragen zij in hun hart,
met tonen van vreugde.
Zij treden door 't leven,
zijn vol blijde moed,
benaad'ren de mensen
helpend en goed.
Zij helpen verdwaalden
liefhebbend voort.
Zij schenken liefde naar Jezus' woord.
Zij leiden de zielen
naar 't rijk van hun Koning,
Die weldra ontsluit
hun Zijn eeuwige woning.
Dat zijn de getrouwen
van Koning Jezus.
Dat is Zijn geliefde, geheiligde bruid,
door Hem eens verkoren.
O, dat zij gekroond
Hem voor eeuwig behore!
Nu de -door zelfkritiek (?)- totstandgekomen hedendaagse visie:
- De door Jezus Christus gelegde weg naar heil in onze tijd
- Jezus Christus leidt de Nieuw-Apostolische Kerk door levende Apostelen. Hun leer is gebaseerd op de Heilige Schrift.
- Het Apostelambt is het door Jezus Christus gemachtigde ambt voor heilsbemiddeling.
- Apostelen zijn noodzakelijk om Zijn kerk op de door Hem beloofde wederkomst voor te bereiden.
- De Nieuw-Apostolische Kerk kent de drie sacramenten Heilige Waterdoop, Heilige Verzegeling en Heilig Avondmaal.
- De afdracht van de sacramenten Heilige Verzegeling en Heilig Avondmaal, en de vergeving van zonden zijn gebonden aan het Apostelambt.
- Nieuw-apostolische christenen hebben door de Heilige Verzegeling de gave van de Heilige Geest ontvangen.
- Jezus Christus, waarvan de Heilige Schrift getuigt, staat in het middelpunt van het geloofsleven van de nieuw-apostolische christen. Hij werkt tegenwoordig in Zijn kerk en zal wederkomen. Het geloofsdoel van de nieuw-apostolische christen is, met Christus verenigd te worden bij Zijn wederkomst.
Tot zover de theorie.
(...)
Uit: Bericht op "Wo 29 Jan 2014, 18:46" in de thread "Kan het niet eens ophouden met die eeuwigdurende kritiek?"
Terwijl in ons land het staatshoofd "onderdanen" niet zelf kan aanklagen of vervolgen, juist omdat zulks vanuit een democratisch rechtssysteem als on-ethisch wordt geoordeeld, werd door de geestelijke elite bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland naast broeder Rohn al op voorhand ook zijn hele gezin geslachtofferd.
Zij allen maakten geen schijn van kans tegenover een overmacht in deze kerk aan "dienaren, zegenaars, herders en leraren, apostelen" en overige "knechten Gods". Met name de gezamenlijke districtsvoorgangers, als medebestuurders statutair verenigd in "De landelijke vergadering", gedroegen zich hierbij als een stel lafaards. Tot overmaat van ramp bleek het voor de familie Rohn bij vrijwel al hun "naasten" onder de bij dit kerkgenootschap aangesloten leden volstrekt te ontbreken aan... naastenliefde. Geen enkele "kroondrager", geen enkele "getrouwe van Koning Jezus" nam het voor ze op. "Zijn geliefde, geheiligde bruid" liet het compleet afweten.
Daarom: wees gewaarschuwd en hoed u voor wolven in schaapskleren die tot elke prijs alles in het werk stellen om goede sier te maken met alléén mooie woorden.
Groet,
TjerkB

N.B. Ter illustratie...
Redactie schreef:(...)
Een gemeentelid zat ermee dat diens vorige werkgever toch wel ernstige fouten had gemaakt bij de loonberekening. Zal ik het erbij laten zitten of moet ik er werk van maken? Hij kreeg de raad om de oud-werkgever te informeren over wat er naar alle waarschijnlijkheid niet klopte. Een goed werkgever zal immers de gelegenheid te baat willen nemen om te kunnen rechtzetten wat bij nader inzien eventueel niet correct was. Het tegendeel werd hier bewaarheid want ogenblikkelijk waren toen "de rapen gaar". Voel je nu vrij om deze oud-werkgever "in rechte te betrekken", was daarop de reactie van een "hoge" "dienaar". Hoewel het betreffende gemeentelid in dit geval ook het recht aan diens kant had, belastte de juridische procedure hem zeer toen het daarbij uitdraaide op een slepende kwestie. Zelfs diens functioneren in de nieuwe dienstbetrekking leed eronder. Een naaste zag dit en gaf in overweging de rechtszaak te stoppen.
De geraadpleegde "hoge" "dienaar" werd later zelf aangesproken op onvolkomenheden in een salarisadministratie waar hij verantwoordelijk voor was. Daar wilde deze toen niets van weten.
Tussen dienen en heersen is er géén overgangsgebied want heersen begint waar dienen eindigt. (...)
(...)
Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Wo 19 Jan 2011, 08:51", in de thread "Heersers in de kerk (3): Geen woorden maar daden"
Redactie schreef:(...)
... is het niet gewoon deugdzaam om niet tot morgen uit te stellen wat men heden nog kan doen? Een integer mens zal toch de gelegenheid die zich voordoet te baat nemen om de schade te beperken?! Of moet er eerst nog gekozen worden om rechtschapen te willen zijn?! (...) Wij kunnen wel hoog opgeven van het "werk Gods", enzovoort, maar hoe serieus nemen wij onszelf feitelijk? En: hoe serieus zouden anderen ons dienen te nemen?
(...
Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Vr 06 Jan 2012, 23:24", in de thread "Hoe moet het verder met de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.?"
BakEenEi schreef:(...)
Samen... trokken wij met elkaar op, toen de hoofdzaak nog centraal stond. Wij kwamen in de gemeenschap om "het goddelijke" met elkaar te delen; om te ervaren hoe Hij kan zegenen waar twee of drie in Zijn naam samen zijn gekomen. Het ging niet om het imposante van menselijk kunnen, om onszelf, om vormen en namen. God zag het hart aan. Het ontbrak ons aan niets. Als broeders en zusters vulden wij elkaar aan. "Krachtig bouwt de Heer, als vrucht van 't kruis, door Zijn trouwe knechten Zijn geheiligd Huis". Dat zongen wij met overtuiging, vooral ook het refrein van dit bekende oude lied: "O, dat is zalig en heerlijk, Jezus maakt ons Zich gelijk; heilstaat voor ieder begeerlijk, Hij maakt ons gelukkig en rijk." Wij kwamen samen, met velen of met weinigen, in kerk of zaal, bij een ziekbed of rond een graf; maar het ging ons om het eeuwige; om "de liefde des Vaders". Ieder was een radertje in Zijn werk; géén "mensenwerk". Wij wisten: " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan; daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt, kan't nimmermeer vergaan". Het was dus zeer zeker niet óns werk, waarin Hij "geacht werd" te staan! Veeleer ging het om fijne verhoudingen waarin goddelijk leven kan gedijen. Wij zongen ook: "O, zalig 't huis, waar allen die daar dienen, doordrongen zijn van hun zo grootse taak; en al hun werk met liefd' en trouw verrichten, dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak. Waar oud en jong elkaar als huisgenoten, als kind'ren Gods erkennend, achting biên; in wederzijdse liefde en waardering het wezen van de Vader wordt gezien." Zo was de gemeenschap opgebouwd; het Vaderhuis: "uit onbehouwen stenen". "De liefde als fundering, die alles samenhoudt."
En dan klinkt er als het ware vanuit de verte trompetgeschal: de machtigen maken hun opwachting. De groten der aarde zijn in aantocht. De hogeren, de verantwoordelijken, de leidinggevenden. Een "Oberhirte", een "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", een "Kirchenpräsident und Stammapostel". Maar zongen wij niet: "Sion, wil de poort verhogen. Zie, uw Koning komt met vreê. Geef Gods Zoon de hoogste ere, Hij brengt 's Vaders zegen mee."? Nu echter verschenen er opeens "hoge dienaren" alsof zij speciale afgezanten waren van hoge vertegenwoordigers van het koninkrijk der hemelen, en zij allen wensten als zodanig met de meeste hoogachting heiligheid en onschendbaarheid te genieten! Het lied "Waar Apost'len staan, breekt Gods Geest zich baan, worden alle dingen 'nieuw' gemaakt" kreeg een volkomen andere betekenis. Zij wezen namelijk níet de weg "waarop Jezus reeds is vóórgegaan"! Echter, wij waren met een geheel ander verlangen naar Zijn huis gekomen... zoals het klinkt in het lied "Komt tot Mij, komt; kom herwaarts, komt!" Biddend en indachtig aan... "Aan des Heilands voeten worden door Zijn woord al mijn stille beden openlijk verhoord. Ja, Zijn liefd' in woord en daad voert mijn ziel in zaal'ge staat. Aan des Heilands voeten is mijn liev'lingsoord. 'k Mag daar gaarne toeven, luist'rend naar Zijn woord." Zíjn woord! Was het wel Zíjn woord wat ons nu te verstaan werd gegeven? " 'k Heb gestreden, veel gebeden, vreemde ogen zagen 't niet. Toch heb 'k immer U beleden, U, die meer het hart aanziet." (...) "Jezus, Heiland mijner ziele, 'k roep U aan in bange nood", want deze "hoge dienaren" dienen niet; zij heersen. Samen... terug naar Gods ordeningen!
(...)
Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Za 01 Jan 2011, 14:56", in de thread "Samen... "