Wat is een sekte?

[Levi]

Tjerk,

Een opsteker:

Jeremia 7

4 Vertrouw niet op die bedrieglijke leus: “Dit is de tempel van de HEER! De tempel van de HEER! De tempel van de HEER!” 5 Als jullie je leven werkelijk beteren, als jullie elkaar rechtvaardig behandelen, 6 vreemdelingen, wezen en weduwen niet onderdrukken, in dit land geen onschuldig bloed vergieten en niet achter andere goden aan lopen, jullie onheil tegemoet, 7 dan mogen jullie hier blijven wonen, in dit land dat ik jullie voorouders gegeven heb. Zo is het altijd geweest, zo zal het dan altijd zijn. 8 Maar jullie vertrouwen op die bedrieglijke leus, en dat zal je niet baten. 9 Jullie stelen, moorden, plegen overspel en meineed, branden wierook voor Baäl en lopen achter andere goden aan, die jullie eerst niet kenden. 10 En toch durven jullie, terwijl jullie al die gruweldaden plegen, voor mij te verschijnen in deze tempel, het huis waaraan mijn naam verbonden is, met de gedachte: Ons kan niets gebeuren! 11 Denken jullie soms dat het huis dat mijn naam draagt een rovershol is? Ik zie wel degelijk wat jullie doen – spreekt de H E E R .

Groet,
Levi

[Jabob65]

Bij mijn moeder las ik een stukje van een dienst van Jean-Luc, de opvolger van Petrus, en wat mij opviel, betreft het volgende:

Al direct bij het begin van de dienst zei hij iets in de trant van: "christenen, en in het bijzonder nieuw-apostolische christenen, en dan bla, bla, bla...

Maar zoiets wordt dan tussen neus en lippen gezegd, en niemand heeft het in de gaten, maar wat zou dan een nieuw-apostolische christen precies meer doen of hebben dan een ordinaire / reguliere christen.

De dienst van Jean-Luc liet veel van dit soort akkefietjes zien...

Horende doof, en ziende blind.

[Jabob65]

Het lepe is echter dat het even later gaat over 'de uitverkiezing' en nog weer even later over 'de heilige verzegeling', en vanuit de brainwash in de nieuw-apostolische kerk is er dan maar één conclusie mogelijk, namelijk deze:

De nieuw-apostolischen zijn de uitverkorenen, de koningen en priesters.

Dit dan vanuit het opgebouwde syllogisme:

1) nieuw-apostolische christenen zijn meer bijzonder dan reguliere christenen
2) God verkiest zijn volk'
3) De heilige verzegeling

[willempower]

@tjerk

Brinkmann was op zijn zachtst uitgedrukt zelf chantabel.

Brinkie lacht zich te barsten hij heeft zijn goudmijn binnen en teo afgedekt door de grote baas zelf.
Ze zullen samen wel feestjes hebben gehad met zusters in verre oorden , in de navolging staan noemen ze dat , ik noem dat sexfeestjes toch ? .
Maar ze vergeten een ding wat wij niet zien , ziet God wel .

[TjerkB]

• 
  
  Bron: https://youtu.be/mzz24lXVE9Q

@all

"Juffroooouw!?!" (...) Bij het betreffende reclamefilmpje kan ik het mij levendig voorstellen hoe het in de praktijk soms werkelijk uitpakt voor mensen die hun werk serieus nemen. Daarentegen moet je er als ouder niet aan denken dat begeleiders laconiek met andere dingen bezig zijn, juist wanneer jouw kind hulp nodig heeft.

Echter, de contrasten in taakopvatting of onder een arbeidsklimaat kunnen onvoorstelbaar groot zijn. Zo las ik vanochtend op de nieuwssite "nu.nl" dat een om vage redenen ontslagen overheidsfunctionaris de president van zijn land (!) "onethisch" noemde en "niet-gebonden aan waarheid en institutionele waarden". Hij lichtte dit als volgt nog verder toe: ''De baas heeft complete controle. De eed van trouw. Het wij-tegen-zij-wereldbeeld. Het liegen over alle zaken, groot en klein, als gevolg van een loyaliteitscode die de organisatie boven alle moraal en waarheid stelt." Aan een tijdschriftenredactie vertelde deze betrokkene "hoe de president tijdens een diner loyaliteit van hem eiste. De ontmoetingen deden hem denken aan zijn eerdere carrière als aanklager tegen de maffia." (...)

Het bovenstaande riep bij mij de associatie op met het reilen en zeilen onder regie van de nieuw-apostolische kerkleiding: daar geldt een soortgelijke loyaliteitscode. Als dat namelijk níet zo was, hadden wij op het Internet immers nooit de berichten gelezen en/of geschreven waarin machtspolitiek helaas een centraal thema vormt.

In de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?" heb ik uitgebreid beschreven op welke manier de bovenbedoelde loyaliteit op de kerkvloer (!) wordt afgedwongen.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Zodra men vanaf het ambt van opziener en hoger is ingezet krijgt men de zeer gewilde en populaire ‘GSM’.
Geld - Status - Macht!
Voor de onderste ambtsregionen gold alleen Status.
Dat staat nu onder druk vanwege het wegvagen van de tussenlagen.
De een roept “mooi korte lijntjes” de ander “een lager ambt voor laten gaan? Nooit..”

(...)


Uit: Bericht op "Vr 20 Apr 2018, 11:37", in de thread "circulaire voorgelezen in NAK NL op zondag 8 april 2018"

(...)
De parallellen zijn veelvoudig.
De boventoon is GSM.
Geld, Status en Macht.

(...)


Uit: Bericht op "Wo 02 Mei 2018, 08:39", in de thread "Apostolische Gemeinschaft (in Nederland: GvAC) in het nieuws"

@Levi
@all

Wat is een sekte? (...)
Als wij niet uitkeken (uitkijken), werd (wordt) ons een sektarische lifestyle opgedrongen waarbij "tolvrije gedachten" zullen zijn voorbehouden aan kerkbestuurders. Narcistische persoonlijkheidskenmerken in combinatie met paranoïde trekken (!) bij betrokkenen zorgen er wel voor dat kritische vragen aan "verantwoordelijken", hoe spontaan ook gesteld, werden (worden) afgestraft. Aan de (bij)gelovigen slechts de taak om de goddelijke voornaamheid van de meest aanzienlijken onder dezen onvoorwaardelijk aan te nemen. Dan worden hun goedkeurende blikken niet aan ons onthouden. Dan mogen wij, vervuld van gelukzaligheid, met ze op de foto; zodat "de wereld" weet... ja, wat eigenlijk? Tja, dan zouden "de mensen" zien en dienen te begrijpen wie onze "lifecoaches" zijn, in wier "navolging" wij staan. Aldus werd (wordt) er, vanuit een pa­ral­lel uni­ver­sum, over de hoofden heen geregeerd. De gemeenteleden worden gegritstraald met be­drieg­lij­ke schijn­in­for­ma­tie.

Dat was (is) de omgekeerde wereld. Zie daarover ook het bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Di 09 Aug 2011, 11:47", in de thread "Tenzij... "

(...)
De website van de NAK NL http://www.nak-nl.org/ verstrekt slechts mondjesmaat informatie over bezoekersaantallen tijdens landelijke en (gecombineerde) districtsdiensten, in het bijzonder in de laatste jaren. Toch doe ik een poging een en ander inzichtelijk te maken in het besef dat er geen grotere 'leugen' bestaat dan een statistiek (les 1 van het vak statistiek!).

(...)
Voorzichtige en voorlopige conclusie

Bij grove benadering is het bezoekersaantal van districtsdiensten in Noord-Nederland in pakweg vijf jaar tijd (substantieel) gedaald.

(...)


Uit: Bericht op "Di 01 Mei 2018, 01:08", in de thread "bezoekersaantallen districtsdiensten Noord-Nederland"

Laten wij -op grond van het voorgaande- hier maar niet rouwig om zijn...

Groet,
TjerkB

[Levi]

Tjerk, all

Deutschlandweit betrachtet, steht etwa 21 Mitgliedern ein Amtsträger zur Verfügung. Amtsträger in der Neuapostolischen Kirche zu sein, bedeutet, ehrenamtlich, also ohne Bezahlung, einen Dienst am Nächsten zu tun. Bis auf wenige hauptamtliche Amtsträger verrichten die Geistlichen der Neuapostolischen Kirche ihre seelsorgerische Tätigkeit neben dem Beruf. Dabei gilt der Grundsatz: Alles zur Ehre Gottes und zum Wohle des Nächsten!

Vor diesem Hintergrund weist der genannte Durchschnittswert auf die hohe Bedeutung des Ehrenamtes in der Neuapostolischen Kirche hin. Zugleich wird deutlich, dass die individuelle Seelsorge jedes einzelnen neuapostolischen Christen gewährleistet ist: Ihr Seelsorger ist ansprechbar, erreichbar und engagiert.

http://www.nak.de/zahlen.html


Hoeveel leugens of waarheden staan er in deze claim?

Groet,
Levi

[TjerkB]

@all

Wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, heb ik altijd een dubbel gevoel gehad om daarbij te spreken van een sekte want: ging dat niet te ver? Immers, al zet je er een vraagteken bij en wil je liefst nog heel veel slagen om de arm houden; desondanks klinkt het meteen zo veroordelend.

Tegen wil en dank echter heb ik niet alleen zelf, maar hebben in binnen- en buitenland werkelijk velen zegen traumatiserend overwoekerd zien worden door zorgen in de gemeenschap. Zelfs tal van boeken verschenen er, met telkens opnieuw schokkende ondubbelzinnige getuigenissen.

Voor de internationale kerkleiding had dit kunnen betekenen dat men zich er oprecht voor had willen inspannen waar nodig "terug te keren naar Gods ordeningen" zoals Bauke Moesker het vaak aangaf, maar dit gebeurde niet. Nee, hals­star­rig hield men vast aan allerlei ei­gen stand­punten.

Ook door forumbijdragen in Nederland is het volgens mij in de loop van de tijd wel duidelijk geworden onder welke omstandigheden gelovigen het in hun kerk niet meer uithielden. Velen leden langdurig onder constant te hoge verwachtingen en ieder ploeterde door tot de rek eruit was.

Een handvol hooggeplaatsten in de organisatie regisseert, orchestreert, rekruteert en exploiteert. Wie dat niet eerbiedigt, kan z'n biezen pakken. Zielzorg houdt nauwelijks méér in dan dat er wordt nagepraat en gebeden. Niets van helpende hulp voor wie aldus bezwijkt, laat staan nazorg.

• [39] U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over Mij, [40] maar bij Mij wilt u niet komen om leven te ontvangen. [41] Niet dat Ik de eer van mensen nodig heb, [42] maar Ik ken u: u hebt geen liefde voor God in u. [43] Ik ben gekomen in naam van mijn Vader, maar u accepteert Mij niet, terwijl u iemand die namens zichzelf komt, wel zou accepteren. [44] Hoe zou u ooit tot geloof kunnen komen? Van elkaar wilt u wel eer ontvangen, maar u zoekt niet de eer die de enige God u kan geven.
  
  Uit: Johannes 5 (NBV21)

Op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker kwamen wij in 2012 te spreken over hulp bij traumatiserende geloofsdwang; "Sektesignaal". In een krantenartikel dit weekend in het Ned. Dagblad las ik nu dat er een nieuw expertisecentrum is met een ruim hulpaanbod, namelijk "Fier".

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 21-01-2025, 20:00 uur]

(...)
Wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, heb ik altijd een dubbel gevoel gehad om daarbij te spreken van een sekte want: ging dat niet te ver? Immers, al zet je er een vraagteken bij en wil je liefst nog heel veel slagen om de arm houden; desondanks klinkt het meteen zo veroordelend.

(...)

@all

Onlangs nog kwam het bij ons forumberaad ter sprake:

(...)

• Zwijgen heeft zo zijn tijd – spreken evenzeer!
  
  Eigentijdse gedachten bij Prediker 3: 7 - Door Frank Preusse.
  
  
  (...)
  Ik denk dat het tot ongeveer 2006 een tijd was om te kunnen zwijgen - om terug te komen op de aangehaalde Bijbelpassage.
  
  Maar toen veranderde bij de kerkleiding de richting dramatisch.
  
  (...)
  2011: Ook spreken heeft zo zijn tijd!
  
  f. preusse / aihfx, 2011-02-20
  
  
  © Glaubenskultur Verlag 1996-2011
  Bron: http://www.glaubenskultur.de/premium-1411.html

Bron: Bericht -op het Forum van Bauke Moesker- op "22 feb 2011, 10:40", in de thread "Zwijgen heeft zo zijn tijd - spreken evenzeer!"

Inderdaad veranderde bij de kerkleiding de richting dramatisch:

(...)
Hetzelfde geldt voor de plotselinge "ruk naar rechts" binnen de organisatie na de bedoelde uitlating in het dagblad Trouw op 16 maart 2005 van Peter Johanning:

(...)
Destijds op het forum bij NAK-Observer stond er onder mijn berichten altijd het volgende citaat: "Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Fritsch). Dat stond er bepaald niet zonder reden...

(...)
Zie tevens de Trouw-artikelen d.d. 16-03-2005 (met de bedrieglijke uitspraak van internationaal NAK-persvoorlichter Peter Johanning: "Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen." ) en d.d. 05-01-2008 met als titel "Ex-apostel noemt kerk een concentratiekamp".


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 29 Jan 2011, 17:38", in de thread "Elders gelezen... "

(...)
Bovenaan in dit bericht refereerde ik aan het verweer, begin 2005, van Peter Johanning: "Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen." Het tegendeel heeft zich bewaarheid want veeleer moet inmiddels -doch pertinent al na het aantreden in mei 2005 van stamapostel Wilhelm Leber- worden gesproken van "een ruk naar rechts". Die omwenteling had destijds zelfs Peter Johanning, de perswoordvoerder van het internationale kerkbestuur, twee maanden eerder niet voorzien! Bij nader inzien kan dit maar één ding betekenen: de "eenheid der apostelen" was in werkelijkheid schone schijn. Toen ik mij dat realiseerde, kreeg ik allengs meer begrip voor het vertrek van Gerrit Sepers. Sommige "districtsapostelen" werden gewoonweg elkaars aartsrivalen.

(...)


Uit: Bericht op "Vr 15 Jan 2016, 23:47" in de thread "Nieuwbouw NAK-Zwolle betrof ontwikkelingshulp uit Duitsland!"

Dit zijn maar enkele voorbeelden.

(...)


Uit: Bericht op "zo 11 jun 2017, 16:46", in de thread "Apostolische zeepbellen"

Dus terwijl zulke ontwikkelingen al duidelijk opvielen en zielen verontrustten, haalden anderen over hun vermeende argwaan de schouders op. Wat dat aangaat, geef ik toe dat het niet meevalt tegen de stroom op te roeien. Aan de andere kant: waarom mijn eigen waarden verloochenen?

Tegelijkertijd wilde ik helemaal geen dwarsligger zijn. Daarom ook heb ik er veel aan gedaan om waar mogelijk achtergronden te verduidelijken. Hopelijk zou dat bij anderen enige verwarring kunnen wegnemen. Van de kerkleiding verwachtte ik bij wijze van spreken geen krimp want níets in het verleden wees op welke goudeerlijke handreiking dan ook aan zielen die onheus waren bejegend; hoe zwaar dezen daar ook onder leden. Met betrekking tot een aantal tragische kwesties, waarover ik geïnformeerd raakte, berichtte ik uitvoerig. Hopelijk zou dit nog ergens toe leiden, al was het alleen maar omdat er in 1 Korintiërs 12 vers 26 veelbetekenend staat: "Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee... "


Wat in de kerk die ik verliet onverhoopt uit het oog kon worden verloren, is wat stamapostel Hans Urwyler ooit als volgt aansprekend belichtte:

Woord van de Stamapostel voor Nieuwjaar 1987
(a.u.b. in alle gemeenten op nieuwjaarsmorgen voorlezen na het bijbelwoord)



Hartelijk geliefde ambtsbroeders, lieve broeders en zusters in alle werelddelen:

Aan het begin van mijn begroetingswoorden bij het nieuwe jaar leg ik als woord voor het gehele jaar mijn wens voor 1987 in uw zielen neer:

• “… dat wij allen komen tot de eenheid des geloofs en der kennis van Gods zoon, en een volwassen man worden, naar de maat van Christus’ volkomen ouderdom” (Efeziërs 4: 13)

Degenen die als eersten moeten streven om dit verheven doel te bereiken, zijn de Apostelen van Jezus. Zij worden evenwel terzijde gestaan door de vele ambtsgaven, van Onderdiaken tot Opziener, die ingevolge hun ambtsopdracht een dienovereenkomstig deel van de verantwoordelijkheid helpen dragen.

De lieve ouders worden aangespoord om aan hun toevertrouwde kinderen die zielearbeid te verrichten die beantwoordt aan deze grootse taak. Dit geldt ook voor de verzorgsters van onze kinderen op de pas ingestelde zondagsschool voor de kleuters. Zij allen dragen ertoe bij de grondbeginselen van het geloof in de zielen van de jongsten onder ons neer te leggen.

De onderwijzeressen en de onderwijzers van de zondagsschool, het godsdienstonderwijs en het confirmatieonderricht doen het hunne. Zij bouwen met veel liefde en onder naarstig bidden verder aan de versterking en de verdieping van het geloofsfundament in de harten van de kinderen. De Priesters vervullen deze opdracht bij het bezoeken van de gezinnen en in de diensten. Alle ambtsdragers hebben deze zelfde taak, ieder in overeenstemming met zijn ambtsvermogen en zijn verantwoordelijkheid.

Voor alles wat in het verleden jaar in het werk Gods werd gedaan, dank ik iedereen hartelijk. Alle onderwijzers, hetzij ouders, ambtsdragers, broeders of zusters, zullen uiteindelijk het woord naar zich toe mogen trekken:

• “De leraars nu zullen lichten als des hemels glans en die velen tot gerechtigheid geleid hebben als de sterren altoos en eeuwiglijk” (Daniël 12: 3).

Het is één van de geheimenissen van het volk Gods: Wij allen zijn leerlingen en tegelijkertijd leraars!

Moge mijn innige wens voor 1987

• “… dat wij allen komen tot de eenheid des geloofs en der kennis van Gods Zoon!”

in een ieder van u zijn voleinding vinden. Als deze grote wens voor het nieuwe jaar zou kunnen uitmonden in de vervulling van het nog grotere verlangen n.l. om de Heer te zien zoals Hij is, dan zou ons aller heimwee zijn gestild.

Daaraan verbind ik, samen met alle Apostelen van Jezus, de innigste zegenwensen voor zowel de levensloop alsook voor de geloofswandel door de nog voor ons liggende tijd der genade.

Uw
H. Urwyler


Bron: Bijlage Ambtsblad 1 januari 1987

Zoals de voormalige NAK-apostel Gerrit Sepers het naderhand ook toelichtte: de meest invloedrijken onder de machtigen maken de dienst uit. Als het er achter de schermen zó aan toegaat, wat stilaan ook voor mij harde realiteit bleek te zijn, blijft zoiets uiteraard niet zonder gevolgen.

Nogmaals, liefst had ik nimmer van een sekte willen spreken, maar voor intimidatiepraktijken en halve waarheden kan ik mijn ogen niet sluiten.

Groet,
TjerkB


P.S.
Zie ook het bericht op "za 18 feb 2017, 16:40", in de thread " 'Houd stand!' - strijdlied als troostlied?"
resp. het bericht op "di 21 jun 2022, 18:04", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

[TjerkB]

(...)
Een handvol hooggeplaatsten in de organisatie regisseert, orchestreert, rekruteert en exploiteert. Wie dat niet eerbiedigt, kan z'n biezen pakken.

(...)

@all

Voor mij betrof het -in 2012- in het volgende ingezonden bericht bij Glaubenskultur-Magazine inhoudelijk een herkenbaar relevant symptoom:

• 06.07 G. S. aus W.: Ich habe den Eindruck, dass Neuapostolische Christen gar nicht mehr so richtig
  wahrnehmen, dass in ihrer Kirche eine Verherrlichung des dortigen Apostelamts stattfindet. Die
  Inhalte der Gottesdienste die das bezeugen, sind den Anhängern der Apostel so alltäglich und dadurch auch so
  normal geworden, dass niemand mehr das bewusst registriert und vielleicht über den Punkt nur einen
  Gedanken verlieren würde. Womöglich würden diese Gläubigen aber stutzen, wenn in dieser
  Beziehung Übliches im Gottesdienst (auf Dauer) wegbliebe. Wer weiß.
  
  Ich will mal eine permanent anzutreffende Gebetsattitüde erwähnen, die zeigt, wie das Apostelamt in
  den Gottesdiensten an vorderster Stelle rückt. Sie lautet: ‘Lieber Gott, schenke uns die Verbindung zum Apostel,
  Bezirksapostel und dem lieben Stammapostel. DANN (!) sind wir auch mit Dir verbunden und erleben
  den Vollgenuss deiner Bedienung.’ Diese Bitte richtet sich ja nicht nur auf Herstellung einer
  Verbindung mit Menschen, die man ehrt und achtet, nein, mit dem ‘Dann’ wird zum Ausdruck
  gebracht, dass der Dienstleiter die Verbindung zum Apostelamt als unabdingbar hält, um Gott
  überhaupt erleben zu können. Das heißt der Dienstleiter ist der Ansicht, ohne dieses Amt könne Gott
  überhaupt nicht den ‘vollen Segen’ der Gemeinde bereiten. Das wirft doch die Frage auf: Ja, ist Gott
  ohne die NAK-Apostel denn gar nicht handlungsfähig?
  Oder macht Er ohne dies nichts?
  Nur ein Beispiel. Aber es liegt auf der Linie, die man Verherrlichung des Amtes nennen muss. Wie so
  viele Lieder aus der noch gültigen Chormappe.
  
  Und in der Tat, in andere Gemeinschaften kennt man das nicht, dass Amtsträger verherrlicht werden.

Bron: Glaubenskultur-Magazine

Vrij vertaald:

• 06.07 G. S. uit W.: Ik heb de indruk dat nieuw-apostolische christenen niet meer echt beseffen dat er in hun
  kerk een verheerlijking van het apostelambt plaatsvindt. De inhoud van de kerkdiensten die hiervan getuigen,
  is voor de volgelingen van de apostelen zo alledaags en daardoor zo normaal geworden, dat niemand het nog
  bewust registreert en er misschien zelfs nog over nadenkt. Deze gelovigen zouden echter waarschijnlijk
  verbaasd zijn als de gebruikelijke zaken in de kerkdiensten (definitief) zouden worden geschrapt. Wie weet.
  
  Ik zou graag een gebedshouding willen noemen die we voortdurend tegenkomen en die laat zien hoe het
  apostelambt in de kerkdiensten op de voorgrond treedt. Er staat: 'Lieve God, schenk ons de verbinding met de
  apostel, districtsapostel en de dierbare Stamapostel. ALSDAN (!) zijn wij ook met U verbonden en ervaren wij Uw
  gezantschap ten volle.' Deze bede is niet alleen bedoeld om een ​​verbinding tot stand te brengen met mensen
  die geëerd en gerespecteerd worden, nee, het 'alsdan' wordt gebruikt om uit te drukken dat de dienstleider de
  verbinding met het apostelambt van primair belang acht om God überhaupt te kunnen ervaren. Dit betekent dat
  de dienstleider van mening is dat God zonder dit ambt de gemeente geen ‘volle zegen’ kan bereiden. Dat roept
  de vraag op: kan God zonder de NAK-apostelen dan helemaal niets uitrichten?
  Of doet Hij niets buiten hun om?
  Gewoon één voorbeeld. Maar het ligt in de lijn van wat verheerlijking van het ambt moet worden genoemd.
  Zoals zoveel liederen uit het nog steeds gebruikte koorboek.
  
  In andere gemeenschappen gebeurt het werkelijk niet dat ambtsdragers worden verheerlijkt.

Kortom, anders gezegd: dit voelt niet goed voor mij en ik (G. S. uit W.) maak mij er gewoon echt zorgen om - moet dit serieus wel zo doorgaan?

(...)

Als gemeentelid heb ik dit verschijnsel -het langs de geordende weg omhoog bidden- destijds zien opbloeien want het viel gaandeweg écht op. Het voelde umheimlich aan als het bewust doch nutteloos demonstreren van onderdanigheid tegenover "hogere zegenaars op de ambtsladder".

Wanneer zoiets lang genoeg doorgaat, kan het zijn dat je nauwelijks meer registreert wat er wordt gezegd - zomaar tegen God en namens jou!! Míjn onbegrip hieromtrent nam NIET af. Ik vond zo'n afgedraaide riedel juist alleen maar in toenemende mate storend - en manipulatief zelfs. Echter, wie dit kenbaar maakt, roept in de nieuw-apostolische geloofspraktijk weerstand op bij "het ambtslichaam" en loopt zo tegen een muur. Met "jouw aanbieding" namelijk lijkt het dan de verkeerde kant op te gaan, wat voortaan meespeelt bij de selectie van "taak- en ambtsdragers".

Wie dit bij anderen ziet gebeuren, kan vanwege de intimiderende gevolgen zich ervan afwenden, maar waar je dan nota bene zélf aan meehelpt is het creëren én cultiveren van een kwalijk sektarische conventie waardoor werkelijk serieuze aangelegenheden zich niet meer laten bespreken.

Geleidelijk aan ontstond er spijtig genoeg een soort van angstcultuur. Zo raakten geloofsgesprekken meer en meer alleen nog "de oppervlakte". Over deze nare ontwikkeling heb ik dan ook wel eens opgemerkt dat ondertussen vanachter de schermen de tent onherstelbaar werd verbouwd. Al meende de kerkleiding rond 2012 zichzelf met een catechismus te hebben gerechtvaardigd; in de gemeenschap ontviel haar de levende have.

• [24] Toen ontstond er onder hen onenigheid over de vraag wie van hen de belangrijkste was. [25] Jezus zei tegen hen: ‘Vorsten oefenen heerschappij uit over de aan hen onderworpen volken, en wie macht heeft laat zich weldoener noemen. [26] Laat dat bij jullie niet zo zijn! De belangrijkste van jullie moet de minste worden en de leider de dienaar.
  
  Uit: Lucas 22 (NBV21)

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Wie met uiteenlopende gezondheidsklachten naar de huisarts gaat, hoopt natuurlijk dat deze kundig genoeg is om er een vastomlijnd ziektebeeld in te herkennen en dit te behandelen, óf, liever nog, dat zo iemand kundig genoeg is om met zekerheid vast te stellen dat het allemaal niks om het lijf heeft. "Hoeveel te meer geldt dit naar de Geest", zou een "dienaar" in deze samenhang "vanaf het altaar" kunnen opmerken. Met andere woorden: laten wij "in de gemeenschap" vooral om hulp vragen wanneer wij die nodig hebben want hiertoe staan "de zegenaars" dag en nacht voor ons klaar. "Laat een molshoop geen berg worden!" (...) Tot zover "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de theorie, die ik mij maar al te goed herinner. Wat het inhield, namelijk om "naar de Geest" in een situatie te geraken waarbij zielzorg dringend geboden zou zijn; dat kon je van tevoren vanzelf niet weten, maar in elk geval stond het door "de arbeid die er gewerkt was" vast dat de broeders altijd voor "de aan hun liefdevolle zorgen toevertrouwde zielen" klaar zouden staan.

Kort nadat D.Ap. De Bruijn diens ambtsvoorganger was opgevolgd, waren wij een keer samen onderweg. "Wat zou jij willen veranderen, als jíj de nieuwe districtsapostel was geworden?", hoorde ik hem -tot mijn niet geringe verbazing- opeens vragen! Werkelijk, van zo'n vraag had ik even niet terug. Maar het bleek gewoon even een spontane vraag te zijn met graag van mijn kant ook een spontaan antwoord. Ik zei: "Wat ik niet fijn vind, is, dat er in het aanvangsgebed altijd zo 'omhoog' wordt gebeden. Gaat er een oudste voor, dan begint deze te bidden voor de opziener, en zo verder. Maar gaat er een priester voor, dan begint die al bij de gemeentevoorganger of de districtsevangelist, enzovoort. Maar telkens worden hierbij de broeders en zusters overgeslagen die voor mij even goed zegenaars zijn, en ook de 'lagere' dienaren - maar die vind ik helemaal niet lager! In het werk Gods bestaan helemaal geen 'hogere' dienaren. Dat weet ik heel zeker! De gemeente Gods - dat zijn wij toch samen? Ik zou het dus afschaffen om op die manier 'volgens het protocol' te bidden." (...)

Ik vertelde er ook bij waarom het mij werkelijk tegenstond wanneer er op die manier werd gebeden. Dat deed ik aan de hand van twee voorbeelden.

In mijn voorlaatste kerkgemeente maakte ik deel uit van een muziekgroep. Wij speelden altijd voordat -vanaf een kwartier vóór de dienst- het koor ging zingen. Zodoende waren wij doorgaans bij de eersten die in het nog lege kerkgebouw onze plaatsen -bij het orgel- innamen. De instrumenten werden uitgepakt en gestemd, de lessenaars kwamen te voorschijn, bladmuziek en liederenbundels... In de tussentijd kwamen gaandeweg onze broeders en zusters binnen. Onder hun een ouder echtpaar, dat wij op weg naar de dienst vaak al hadden zien lopen. Dat ging moeizaam want de betreffende zuster had reuma. De beweging die zij moest maken om in een kerkbank te gaan zitten, was voor haar zichtbaar pijnlijk. Vaak zag ik dan hoe zij daarna de handen vouwde. Nu wil ík graag, dacht ik dan, dat wij met onze muziekgroep eraan mogen bijdragen dat bij deze zuster en haar man de hartensnaren fijn worden gestemd. De biddende handen van deze zielen maakten op mij, telkens weer, een heel grote indruk. Bij het aanvangsgebed leek het vervolgens wel alsof zulke biddende handen er amper toe deden want alleen "in de verbondenheid met... " hoge, hogere en nóg hogere dienaren zouden het levende Woord en Zijn zegen ons langs de geordende weg deelachtig worden, of zo.

Het tweede voorbeeld betrof een oude voorganger in mijn nieuwe kerkgemeente. Hij was een echte zielenherder, niet in de laatste plaats ook voor zielen die -zoals men het tegenwoordig wellicht zou uitdrukken- een laag zelfbeeld hebben. Op een middag ging ik even bij hem op bezoek. "Belangrijk is voor mij de waardigheid die God in elk klein stukje van Zijn schepping heeft neergelegd," zo vertelde hij. "Ik zoek ernaar, net zo lang tot ik mij erover kan verwonderen. En dan wend ik mij tot Hem en vraag ik hoe ik het goddelijke leven in mijn naaste mag eren; met welke hulp het in Zijn werk verder tot ontwikkeling komt." Wie zó de gemeente Gods inkijkt, bidt niet meer -exclusief- omhoog...

(...)
Voor de bovenbeschreven plagende kopzorgen bleek er weliswaar begrip te zijn doch geen geneesmiddel, en geen behandeling. Bovendien was de prognose, bij nader inzien: ongunstig. Een (bewust) gemiste diagnose.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "08 jul 2012, 18:46", in de thread "Uit onze doorlevingen".