Waar is de taal van het hart gebleven?

Speakerscorner. Kopij via admin@samenapostolisch.nl
Levi
Berichten: 499
Lid geworden op: vr 28 mar 2014, 07:05

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door Levi »

Tjerk,

Nog net zo actueel..

"Ich bin kaputt gemacht worden... "

http://www1.wdr.de/dossiers/religion/ch ... he110.html
http://www1.wdr.de/dossiers/religion/ch ... he112.html

Groet,
Levi
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

  • Waar Apost'len staan, breekt Gods Geest zich baan,
    worden alle dingen "nieuw" gemaakt.
    Zij verkonden nu: "Vrede zij met u,
    zoals gij die nimmer hebt gesmaakt!"
    Slechts die ziel kan Jezus' liefde prijzen,
    die Hem kent in Zijn genadedaan;
    door d' Apost'len zich de weg laat wijzen,
    waarop Jezus reeds is voorgegaan.


    Bron: Eerste couplet van lied 290, NAK-gezangboek


    Ik wil streven dat mijn leven
    Gode zij gewijd;
    daag'lijks sterven om te erven
    Jezus' heerlijkheid.
    Wat ook hindert, ik loop voort
    door d' Apost'len aangespoord:
    "Niet vertragen, nooit versagen,
    denk aan 't grootse doel!"


    Bron: Eerste couplet van lied 276, NAK-gezangboek
@Levi
@all

Waarschijnlijk gaven juist liedteksten als de nu aangehaalde beide coupletten in het verleden voor menigeen in het geloof dat wij koesterden bijzonder veel houvast. Het waren liederen die in de gemeenschap blij en met overtuiging werden gezongen; uit het hart gegrepen! Als opgroeiend kind klonk het mij als muziek in de oren. Over een lied als "Over de aarde wandelt" (naar het gedicht "Kroondragers", dat later nota bene geplagieerd bleek te zijn) zal ik het in dat verband maar niet hebben. Hoe dan ook, dromen zijn bedrog en hoogmoed komt voor de val (Spr. 16:18). Stilaan werd de kwalijk geën­sce­neerde nieuw-apostolische geloofscultuur doorzien.

De apostelen wensen op hun gedrag niet te worden aangesproken want ze vinden dat de tot navolging verplichte gelovigen enkel hoeven te letten op hun woorden.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
De apostelen wensen op hun gedrag niet te worden aangesproken want ze vinden dat de tot navolging verplichte gelovigen enkel hoeven te letten op hun woorden.

(...)


Uit: Bericht op "Vr 26 Aug 2016, 07:53"
@all

Terugkomend op het bovenstaande; het ontwijkende gedrag, gisteren in de rechtszaal in Arnhem, vooral van apostel Peter Klene - tartte dat niet elke beschrijving?
  1. :shock:
    Redactie schreef:(...)
    De comparitie, nu aan het begin van de behandeling van de zaak in hoger beroep, had een bijzonder karakter. Met beide partijen was dat vooraf gecommuniceerd. Om niet wellicht nodeloos nog langdurig onderling verdeeld te blijven, zou eerst serieus worden bekeken of niet over en weer de strijdbijl kan worden begraven. De eerste vraag van de voorzitter onder de drie rechters was daarom of van beide kanten zo duidelijk mogelijk kan worden aangegeven welke de punten zijn waar het op aankomt. Voor broeder Rohn was dit het verraderlijke optreden met alle gevolgen van dien van een drietal adviseurs van het bestuur dat handelde onder de naam "Raad van Toezicht" terwijl naar zijn vaste overtuiging (bij de Beheerstichting Alpha & Omega) de echte Raad van Toezicht eenvoudig nog benoemd moest worden, conform art. 1 van de vaststellingsovereenkomst van 21 mei 2008.

    (...)
    Om halfvijf gaf apostel Klene te kennen dat hij vanavond een dienst moest leiden in Delfzijl en hij met het oog op files alvast wilde vertrekken. De voorzitter fronste de wenkbrauwen.[/color]

    (...)


    Uit: Bericht op "Wo 12 Okt 2016, 23:00" in de thread "Der Fall Rohn"
  2. :shock:
    TjerkB schreef:(...)
    Hoeveel er ook op het spel stond, apostel Peter Klene verliet de rechtszaal voortijdig. Hij stelde in Delfzijl zijn eigen prioriteiten. Waar ben je dan in 's hemelsnaam mee bezig?! Ik hoop dat dit ook de rechters te denken heeft gegeven. 's Heren liefde is oneindig, zongen wij vroeger doch nu, voor de hoge heren, een brug te ver. Nee, op de kerkvloer leeft het conflict nauwelijks meer, zo wilden ze er desgevraagd nog wel graag over kwijt. Geen wonder, dacht ik, de naastenliefde is daar op sterven na dood. Gaandeweg raakt iedereen vermurwd door de verdeel- en heerspolitiek die er steeds vernuftiger wordt bedreven. Let wel: vanaf de "ambtsladder".

    (...)


    Uit: Bericht op "Do 13 Okt 2016, 12:00" in de thread "Der Fall Rohn"
  3. :shock:
    TjerkB schreef:(...)
    Dat quasi-onbesuisde schakelen, tussen oorlog en vrede, met overduidelijk géén boodschap aan een oud apostolisch lied als "Wees oprecht in al uw wegen"; in alle gradaties heb ik dat door de jaren heen meegemaakt. Men maakt van het verlossingswerk een verdelgingswerk, heb ik wel eens geschreven. Dat doet men ons aan! In zo'n situatie moet je elkaar bij de les kunnen roepen. Spijtig genoeg was ik er in de Nieuw-Apostolische Kerk al achter gekomen dat men daar onder aanvoering van de hooggeplaatsten in de ivoren torens geen oren naar heeft. Daarom heb ik óók wel eens van de daken geschreeuwd dat als de ambtelijke top in de organisatie wordt wegbezuinigd, alle kerkgemeenten van de weeromstuit zouden opleven. Zielzorg en zakendoen bij dit kerkgenootschap dienen voorgoed van elkaar te worden gescheiden en voor het overige zal er op werkelijk transparante wijze moeten worden bestuurd. Om met Bauke Moesker te spreken: "Terug naar Gods ordeningen!"

    Eerst terug naar de arena. Opziener Vis sprak ervan dat door toedoen van Ronald Rohn het kerkbestuur zich geconfronteerd heeft gezien met miljoenenverliezen! Uiteraard bleek dit nergens uit. Bij het smeden van de plannen, in het najaar van 2008, om broeder Rohn van rechts in te halen, was men immers veel te kortzichtig te werk gegaan. Zo dacht men het wel voor elkaar te krijgen dat naaste medewerkers van Ronald Rohn zouden overlopen naar een serie nieuwe bedrijven die het kerkbestuur achter hem om, saboterend derhalve, had opgericht. Als je daar als kerkelijke ambtsdrager je hand niet voor omdraait, ben je een wolf in schaapskleren.

    (...)


    Uit: Bericht op "Do 13 Okt 2016, 14:00" in de thread "Der Fall Rohn"
De vervolging (!) van broeder Rohn begon al in het najaar van 2008. Niets wordt daarbij de verantwoordelijke "dienaren/zegenaars" in de weg gelegd. Integendeel, de offergaven hebben ze sindsdien vrij ter beschikking gestaan om het hem en zijn gezin in het leven financieel, emotioneel en maatschappelijk zo lastig mogelijk te maken, tot allen bij wijze van spreken de hemel op hun blote knieën alsnog zouden danken voor 't gezantschap Gods van deze tijd - in hun haatdragende belagers:
  • Des Heren weg in donk're nacht,
    voert naar de hemelpoort.
    En wie 't gezantschap Gods hier acht,
    trekt met hen huiswaarts voort.


    Bron: Vierde couplet van lied 100, NAK-gezangboek


    't Gezantschap Gods van deze tijd,
    door U gezonden Heer,
    bereidt Uw volk tot hemelbruid
    door der Apost'len leer.

    O, leid ons verder aan Uw hand
    naar 't eeuwig heerlijk vaderland.
    Laat ons met U ten hemel gaan,
    al voert de weg op levenspaan;
    waar Gij ons leidt,
    is 't eind: de heerlijkheid!


    Bron: Derde couplet van lied 117, NAK-gezangboek
Ten overstaan van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden, waar de "Godsgezanten" gistermiddag verplicht waren verschenen, speelde men de vermoorde onschuld. Zonder als bestuursleden naar behoren te hebben bestuurd vanuit het kerkgenootschap de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland zodat zij werkelijk legitieme leden waren geweest van de Raad van Toezicht bij de Beheerstichting Alpha & Omega, hadden ze bij hun meerderen exclusief voor zichzelf beslag weten te leggen op het voordeel van de twijfel. Sindsdien wanen ze zich superieur, bestand tegen asbest en nagenoeg onschendbaar. Op hun niveau leef je als een god op eenzame hoogte.

Verslaafd aan het aanzien op de ambtsladder, stilletjes genietend van het kat-en-muis­spel met de familie Rohn, geen boodschap aan waarheidsvinding whatsoever. "Oh Lord, it's hard to be humble when you're perfect in every way". (...) Er vanbuiten wel fraai uitzien, maar vol liggen met doodsbeenderen en andere onreinheden.

Terwijl het op de zitting amper al tot de kern van de zaak komt, wacht in Delfzijl een godsdienstoefening met schuldvergeving en viering van het Heilig Avondmaal. Dat is kicken!

Groet,
TjerkB :shock:


N.B.
Op "07-07-10 11:36" (zonder zelfs maar te kunnen vermoeden dat de geadresseerde bestuurder tegenover het gezin Rohn de perken te buiten ging) schreef ik dít...
  • Afbeelding
    Afbeelding
Ook nu: geen inhoudelijk reactie.
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 20:00 uur]
Levi schreef:(...)
Ik heb nog wat reacties gekregen over het 'dienen' van Vis op jl. woensdagavond.
"Wat een hork...".
En daar luisteren jullie naar, was mijn reactie!

(...)


Uit: Bericht op "Zo 16 Okt 2016, 09:45" in de thread "Der Fall Rohn"
@all

Dat een kerkelijke ambtsdrager, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" op de ambtsladder nog maar enkele handshakes verwijderd van Christus Jezus, 's middags in de rechtszaal, met gebruikmaking van offergaven, willens en wetens met allerhande beschimpingen een naaste te gronde richt en dan 's avonds, alsof er niks is gebeurd, voorgaat in een openbare eredienst; daar staat mijn verstand bij stil. De gedachte komt op: ben je dan niet een geestelijke bediening onwaardig?

In 2014 sprak opziener Vis mij aan, na een rechtszitting in Arnhem. "Laten we een keer bijpraten," zo stelde hij voor, "maar binnenkort ga ik eerst nog naar Suriname." Prima! Toen ik van zijn kant niets meer hoorde, nam ikzelf contact op, waarna wij afspraken om elkaar op dinsdag 7 oktober 2014 in Amersfoort te treffen op het bureau van de Centrale Administratie (de C.A.), vanaf ons huis misschien 500 meter. Met open vizier stapte ik op de fiets want mijn eigen verliezen had ik aanvaard. Ik ging er vanuit dat de opziener misschien van mij wilde weten waarom ik mij begaan voel met zielen, over wie de "zegenaars" het onderling kennelijk eens waren geworden dat ze met vereende krachten dienen te worden verguisd. Hoe dan ook, mij was voorgehouden: "Laten we een keer bijpraten." Echter, ik had de opziener eerder nog helemaal nooit gesproken. Sterker nog, ik kende hem ook niet totdat hij zich bij het kort geding op donderdag 7 juli 2011 bij de rechtbank in Utrecht voorstelde als "adviseur van het bestuur". Tijdens onze ontmoeting kwam het tot een aangenaam kennismakingsgesprek. Geen woord over welke controverse dan ook. (...) Het aanbod om af te sluiten met een gebed en een vervolgafspraak te maken met apostel Peter Klene erbij, was aan mij niet besteed.

Sindsdien zien wij elkaar nog geregeld in paleizen van justitie...
  • Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden als om mensen die net zo’n lichaam hebben als u.

    Uit: Hebreeën 13: 3 (NBV)
Zie ook het bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 16 Jul 2012, 18:10", in de thread "Beslissende momenten".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 21-10-2016, 11:30 uur]
TjerkB schreef:(...)
Bij het kerkgenootschap in kwestie heeft de ervaring het mij geleerd dat "dienaren, zegenaars en Godsgezanten" wanneer het ze uitkomt met het grootste gemak en volstrekt schaamteloos liegen of het gedrukt staat. Onder de bedrijven door spreekt men zichzelf in openbare erediensten van alle zonden vrij. Dit is voor mij verreweg de meest verraderlijke en kwalijke vorm van witteboordencriminaliteit waarmee ik in mijn leven in aanraking ben gekomen.

Zie verder de thread "Wát is er gaande?"

(...)


Uit: Bericht op "Zo 11 Mei 2014, 13:06" in de thread "Der Fall Rohn"
@all

In aansluiting aan het vorige bericht; op 4 april 2011 ontving ik van districtsapostel Armin Brinkmann, in antwoord op een e-mailbericht aan hem, omgaand de onderstaande reactie:
  • Lieber Bruder [...],

    mein Rat: Kommen Sie einfach zurück in die Gemeinde und lassen Sie es uns gemeinsam versuchen. Ich lade Sie ein zum Gottesdienst am 15. Mai in Hilversum und danach schauen wir weiter.

    Alles Gute und herzlich Grüße

    Ihr Armin Brinkmann
Hoewel ik de reactie op zichzelf waardeerde, was het voor mij serieus teveel gevraagd om het advies op te volgen. Daarmee wil ik niet zeggen dat ook complexe omstandigheden zich niet een enkele keer vlot laten oplossen (ik zou er een groot voorstander van zijn de vindingrijkheid ervoor zelf aan te leveren); nu echter betrof het volgens mij een waag­stuk waar­voor zelfs de dap­per­sten wa­ren te­rug­ge­deinsd. Achteraf bleek ook wel dat ik er niet gelukkig van was geworden als ik de bewuste dienst, waarin aan districtsapostel De Bruijn op gekunstelde wijze ambtsrust werd verleend, tóch had bijgewoond - wat men zich had mogen realiseren.

Later heb ik zowel districtsapostel De Bruijn als districtsapostel Brinkmann nog wel eens gesproken, maar het was duidelijk: onze wegen hadden zich wel degelijk onverhoopt van elkaar gescheiden. Ik las trouwens ergens dat het dienstbezoek de laatste 10 jaar met zo'n 30% is afgenomen. Ik ben dus niet de enige die, zoals de Blankenesers, als het ware "ein Stück Heimat" is kwijtgeraakt. Menigeen verliet de kerk nota bene omdat allerhande (ongeschreven) codes en voorschriften het geloofsleven er ondraaglijk maken. Ga eens na, zo heb ik vaak gedacht, hoeveel leed dat onnodig teweeg heeft gebracht, ook voorheen al, zoals in de jaren '50 van de vorige eeuw toen er met het grootste gemak afscheid werd genomen van zielen, die in gewetensnood waren gekomen door omstandigheden van geloofsdwang.

Nee, dan kun je niet eenvoudig zeggen: kom maar terug. Vele malen beter zou het zijn de nieuw-apostolische geloofsleer "af te slanken" tot het ware Evangelie... In de thread "Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken" heb ik uiteengezet waardoor de nieuw-apostolische geloofsleer méér behelst dan dit Evangelie.

Ten slotte, in mijn bericht op "Di 02 Feb 2016, 00:00" in de thread "Elfje" ben ik uitgebreid ingegaan op het arbeids- en leefklimaat bij de Nieuw-Apostolische Kerk. Zie in dat verband ook mijn bericht op "Za 07 Nov 2015, 20:13" in de thread "Gebakken lucht".

Groet,
TjerkB
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
Met open vizier stapte ik op de fiets want mijn eigen verliezen had ik aanvaard. Ik ging er vanuit dat de opziener misschien van mij wilde weten waarom ik mij begaan voel met zielen, over wie de "zegenaars" het onderling kennelijk eens waren geworden dat ze met vereende krachten dienen te worden verguisd. Hoe dan ook, mij was voorgehouden: "Laten we een keer bijpraten."

(...)


Uit: Bericht op "'Wo 19 Okt 2016, 01:32"
TjerkB schreef:(...)
Als oud-administrateur op het landelijke bureau van de kerk, de Centrale Administratie, ben ik echter niet alleen goed ingevoerd in de financiële administratie, maar als belijdend lid gedurende een periode van bijna 50 jaar ken ik ook het arbeids- en leefklimaat bij de Nieuw-Apostolische Kerk dóór en dóór. Verder heb ik mij nog intensief beziggehouden met een aantal specifieke aspecten van de lastig toegankelijke geschiedenis van "het apostolische werk". Ik ken niet alleen vele aangesloten leden onder wie "broeders-dienaren", doch helaas ook zielen voor wie de kerk "te klein" werd doordat men bijvoorbeeld niet serieus werd genomen of zelfs het slachtoffer werd van machtsmisbruik en manipulatie.

(...)


Uit: Bericht op "Vr 21 Okt 2016, 13:33" in de thread "Der Fall Rohn"
@all

Ik kom nog even terug op mijn gesprek, nu twee jaar geleden, met opziener Ruud Vis. Zoals ik eerder al schreef: ik was voor dat gesprek van zijn kant uitgenodigd, niet zomaar ergens in het voorbijgaan maar na een rechtszitting bij de rechtbank in Arnhem terwijl het daarbij nota bene een loopgravenoorlog betrof (hoe is het in 's hemelsnaam onder christenen in een geciviliseerde samenleving mogelijk) tussen het kerkbestuur en één van ons beider naasten, te weten broeder Ronald Rohn.

"Laten we een keer bijpraten." (...) Ondanks mijn er­va­rin­gen ten aanzien waarvan ik heel goed weet hoezeer deze amper in­wis­sel­baar zijn voor die van vele anderen die zich op enigerlei wijze (nog) verbonden voelen met de Nieuw-Apostolische Kerk, stond ik min of meer blanco tegenover dat bewuste gesprek. Het was lang geleden dat ik de plek bezocht waar ik ook jarenlang als administrateur mijn werk had gedaan. Vermoedelijk was het in juni 2003 dat ik er nog keer was geweest. Ik ging toen langs bij districtsapostel De Bruijn want enkele dagen daarvoor was onze 6-jarige zoon levensgevaarlijk gewond geraakt bij een zwaar verkeersongeval. Maar wat gebeurde er terwijl ik hierover sprak met de districtsapostel? Tot twee keer toe kwam er op zijn kamer zonder eerst aan te kloppen een medewerker lomp naar binnen, om iets te pakken of weg te leggen. Onbegrijpelijk, dacht ik, dat het er tegenwoordig zó aan toegaat. Het verbaasde mij later dus niet dat ook collega's van broeder Rohn zich over het onbehouwen gedrag van deze medewerker hadden beklaagd. Wat ik nu wilde zeggen, is dit: het "personeelsbeleid" bevreemdde mij.

Toen in december 2010 Bauke Moesker mij confronteerde met een brief die hij had ontvangen van iemand die zich nota bene uitgaf voor het "bureauhoofd van ons kerkelijk kantoor in Nederland", was bij mij de verbazing nog veel groter. Nu was er op "de C.A." blijkbaar zelfs iemand aangesteld die dreigbrieven liet bezorgen... Maar het ergste vond ik nog dat er dan mensen zijn die bij de terpostbezorging van zo'n brief wel even de loopjongen willen uithangen: Hans Nijland te Hoogezand.

"Laten we een keer bijpraten." (...) Wat viel er met mij bij te praten? Van elke 100 goed bedoelde zinnige opmerkingen, had men in het verleden er altijd minstens 96 weggewuifd. Dus, op dinsdag 7 oktober 2014 verwachtte ik van een gesprek helemaal niks meer. In de Nieuw-Apostolische Kerk heeft elke baas een bovenbaas, en wie geen baas is, is aan alle bazen en bovenbazen in de organisatie gehoorzaamheid en hoogachting verschuldigd. Geen wonder dus dat mannen soms enig aanzien begeren op de "ambtsladder" want dat maakt het (over)leven in deze geloofsgemeenschap tenminste nog een beetje draaglijk. Het zal wel van doen hebben met mijn Friese afkomst, maar míjn adagium is altijd geweest "Leaver dea, as slaef" oftewel "Besser frei in der Fremde, als Knecht daheim!" Soeverein en vrij van conventies. Daarom, bijpraten? Omdat ik geen aandeelhouder ben in één van de bedrijven van broeder Rohn of zo, hoefde ik bij dit machtsconcern ook nergens voor te lobbyen.

Tijdens het gesprek mengde ik mij niet in "binnenlandse aangelegenheden". Ik bleef bij wat de kern van de zaak zou mogen zijn: het evangelie van Jezus Christus. Dan laat je tegen het einde van zo'n dialoog in een gebed dus geen onbekende god aanroepen, zoals in dit geval de god van de loopgravenoorlogen tegen naasten!

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Levi
Berichten: 499
Lid geworden op: vr 28 mar 2014, 07:05

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door Levi »

@Tjerk,

Boven Dienen en Leiding geven is voor mij de leidraad;
Filipenzen 1:27 Alleenlijk wandelt waardiglijk het Evangelie van Christus, opdat, hetzij ik kom en u zie, hetzij ik afwezig ben, ik van uw zaken moge horen, dat gij staat in een geest, met een gemoed gezamenlijk strijdende door het geloof des Evangelies;
28 En dat gij in geen ding verschrikt wordt van degenen, die tegenstaan; hetwelk hun wel een bewijs is des verderfs, maar u der zaligheid, en dat van God.
29 Want u is uit genade gegeven in de zaak van Christus, niet alleen in Hem te geloven, maar ook voor Hem te lijden;
Binnen de NAK bestaat een "Cordon sanitaire" om 'subversieve elementen' te elimineren!
Een rottingsproces dat zich voltrekt vanaf het ambt van districtsdienaar.

Groet,
Levi
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

Levi schreef:(...)
Boven Dienen en Leiding geven is voor mij de leidraad;
Filipenzen 1:27

(...)
Binnen de NAK bestaat een "Cordon sanitaire" om 'subversieve elementen' te elimineren!

(...)


Uit: Bericht op "Vr 21 Okt 2016, 20:32"
@Levi

Spijtig genoeg is het inderdaad zó bizar. In de sport worden nieuwe spelers gescout, maar in de Nieuw-Apostolische Kerk worden gemeenteleden uitgeselecteerd, kneedbare types, gevoelig voor goedkeurende blikken van machtsfiguren in de organisatie, die zulke prominenten voor moei­lijk­he­den kunnen be­hoe­den door systematisch al­ler­lei pro­ble­men van ze weg te houden. Loyalisten derhalve die alleen een deuk in een pakje boter slaan indien hun tomeloze inzet daarbij wordt opgemerkt door degenen aan wie ze hun eigen status op of nabij "de ambtsladder" te danken hebben en die bij de hemelpoort, waar de aanzienlijken "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" als eersten aankomen, vast wel een goed woordje voor ze zullen doen. "De geborgenheid der ziel ligt in de navolging."

Wie geen affiniteit heeft met dit "piramidespel" (immers, er wordt afgerekend met aanzien en gegokt op spaarloon in het hiernamaals), geldt als ongelovig, onwillig of ondankbaar. Het zal de kneedbare types, the good guys, weinig moeite kosten géén compassie hebben met de vermoedelijk onhandelbare bad guys. Liever staan ze in de schijnwerpers achter hun "zegenaars" want die kunnen nog wel wat extra steun gebruiken, gelet ook op de kritiek vanuit de periferie in de organisatie die op ze afkomt. Zoals de prominenten te werk gaan, zo heeft God het bedoeld. Het heeft dus geen zin zich daarnaast nog iets gelegen te laten liggen aan de inbreng van onbevoegden. Zowel levenden als ontslapenen dienen zich te richten naar de gevolmachtigde zaakgelastigden van God op aarde: nieuw-apostolische apostelen.

Als een vazal, een marionet aan een touwtje, had ook ik mij op afstand door de hoogmogende heren moeten laten aansturen, ik had hun "goede werken" moeten promoten, desnoods door recht te praten wat krom is, en ik had de andere kant moeten opkijken, telkens wanneer ze "endgültig" met iemand zouden afrekenen.

De tekst uit Filippenzen die je noemde, spreekt ook mij bijzonder aan; ook het vervolg ervan:

  • Aansporing tot volharding en eensgezindheid

    [27] Leef in overeenstemming met het evangelie van Christus, zodat ik kan horen, of straks zelf kan zien, dat u één van geest bent en samen voor het geloof in het evangelie strijdt. [28] Laat u op geen enkele manier door uw tegenstanders angst aanjagen, want dat is een teken van God: voor hen dat ze ten onder gaan, voor u dat u wordt gered. [29] Aan u is de genade geschonken niet alleen in Christus te geloven, maar ook omwille van hem te lijden. [30] U voert dezelfde strijd die u mij vroeger hebt zien voeren en die ik, zoals u hoort, nog steeds voer.

    [1] Nu u door Christus zozeer bemoedigd wordt en liefdevol getroost, nu er onder u zo’n grote verbondenheid met de Geest is, zo veel ontferming en medelijden, [2] maak mij dan volmaakt gelukkig door eensgezind te zijn, één in liefde, één in streven, één van geest. [3] Handel niet uit geldingsdrang of eigenwaan, maar acht in alle bescheidenheid de ander belangrijker dan uzelf. [4] Heb niet alleen uw eigen belangen voor ogen, maar ook die van de ander. [5] Laat onder u de gezindheid heersen die Christus Jezus had.

    Uit: Filippenzen 1 en 2 (NBV)
Welbeschouwd is het klimaat rond de ambtelijke top van dit piramidale kerkgenootschap nog altijd even ijzig als voorheen: "Wer nicht deichen will, muss weichen!"
Kuhlen hätte den ihm Anvertrauten alles Leid und Elend ersparen können,
wenn er zurückgetreten wäre.
Da er jedoch eine andere Lösung präferierte,
muss er sich gefallen lassen, als Verführer gekennzeichnet zu werden.


Bron: Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme, pagina 38


N.B. Zie ook het redactionele bericht op "Ma 23 Mei 2011, 18:51" in de thread "Levensbeschrijving Dap. Brinkmann".
Anders gezegd, wie zich alles laat welgevallen, wacht een gereserveerde plaats aan de stamtafel in een of ander paradijs. Welnu, geef mijn por­tie maar aan Fik­kie.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

TjerkB schreef:(...)
Als een vazal, een marionet aan een touwtje, had ook ik mij op afstand door de hoogmogende heren moeten laten aansturen, ik had hun "goede werken" moeten promoten, desnoods door recht te praten wat krom is, en ik had de andere kant moeten opkijken, telkens wanneer ze "endgültig" met iemand zouden afrekenen.

(...)


Uit: Bericht op "Za 22 Okt 2016, 21:37"
@all

In 2011 reageerde ik op dergelijke ongerijmdheden al eens als volgt:
BakEenEi schreef:(...)
Er is niets nieuws onder de zon:
  • [7] Hij vertelde de genodigden een gelijkenis, want hij had gezien hoe ze de ereplaatsen voor zichzelf kozen. Hij zei tegen hen: [8] ‘Wanneer u door iemand wordt uitgenodigd voor een bruiloft, kies dan niet de ereplaats, want misschien is er wel iemand uitgenodigd die voornamer is dan u, [9] en dan moet uw gastheer tegen u zeggen: “Sta uw plaats aan hem af.” Dan zult u beschaamd de minste plaats moeten innemen. [10] Als u wordt uitgenodigd, kies dan de minste plaats, zodat uw gastheer tegen u zal zeggen: “Kom toch dichterbij!” Dan wordt u eer betoond ten overstaan van iedereen die samen met u aan tafel aanligt. [11] Want wie zichzelf verhoogt zal vernederd worden, en wie zichzelf vernedert zal verhoogd worden.’

    Uit: Lucas 14 (NBV)


    [24] Toen ontstond er onder hen onenigheid over de vraag wie van hen de belangrijkste was. [25] Jezus zei tegen hen: ‘Vorsten oefenen heerschappij uit over de aan hen onderworpen volken, en wie macht heeft laat zich weldoener noemen. [26] Laat dat bij jullie niet zo zijn! De belangrijkste van jullie moet de minste worden en de leider de dienaar. [27] Want wie is belangrijker, degene die aanligt om te eten of degene die bedient? Is het niet degene die aanligt? Maar ik ben in jullie midden als iemand die dient.

    Uit: Lucas 22 (NBV)
Het bedroevende is alleen, dat velen zich laten meevoeren door het machtsdenken van enkele kerkvorsten.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 12 Mrt 2011, 13:03", in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis"
Aansluitend schreef ik toen:
Redactie schreef:(...)
Een belangrijk motief om "in de pen te klimmen" is voor mij altijd geweest: het wegnemen van onnodige verwarring. Ooit zette een opmerking van de psycholoog René Diekstra mij hierbij aan het denken. "Verwarring maakt mensen ziek," zei hij, "en op die regel is er eigenlijk maar één 'gunstige' uitzondering, namelijk de verwarring die je voelt wanneer je verliefd bent geworden". Ik realiseerde mij hoe ongelukkig ik kon zijn met de verwarring die allerhande zaken in de kerk gedurig bij mij opriep. Doodziek werd ik daarvan! En nú moet dat maar eens he-le-maal afgelopen zijn, zo nam ik mij voor. Het zal zo'n veertien jaar geleden zijn, inmiddels. Het werd een ware zoektocht! Wat is er aan de hand, zo vroeg ik mij destijds af, waardoor deze kerk mijn krachten sloopt?! (...) Daar ben ik nu wel achter. In het achterliggende halfjaar heb ik de oorzaken ervan op dit Forum als het ware blootgelegd. Dit heb ik gedaan als een soort van handreiking voor anderen die zich misschien nog wel steeds afvragen hoe het komt dat men alsmaar worstelt men een niet te duiden aanhoudend gevoel van onwel-bevinden. Dat het met "de kerk" van doen heeft, weet men meestal wel, maar niet: op welke manier. Een bijkomende moeilijkheid om dit gaandeweg reëel onder ogen te zien is namelijk dat het juist onverhoopt (!) met "de kerk" van doen heeft want als dáár nota bene de oorzaak ligt; wat betekent dat dan voor "mijn geloof', en sterker nog: voor "mijn eeuwige leven"? (...) Als ik het héél kort moet samenvatten, dan is het zó, dat deze problematiek zuiver gelegen is in "dienen en leiding geven". In mijn laatste bericht (van vanmiddag) komt dit dan ook opnieuw naar voren.

Wat ik daaraan nog kan toevoegen, is dit:
  • Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen daarmee te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.
    1 Petrus 4: 10 (NBV)
Die benadering spreekt mij aan!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 12 Mrt 2011, 19:20", in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis"
Altijd heb ik het afschuwelijk gevonden dat niemand serieus inging op wat ik telkens opnieuw daaromtrent naar voren bracht, ondanks alles wat ik erbij toelichtte. Hooguit werd mij zoiets voorgehouden als "Stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw" (naar het refrein van lied 889 in de bundel van Joh. de Heer). Als we "op de smalle weg maar trouw in de navolging" bleven, zouden wij "in het naschouwen" wel tot het inzicht komen "waarom 't zo moet zijn" (naar lied 614, NAK-koorboek).

Binnen de muren van de kerk namen allen dus steevast -berustend- het standpunt in: het ligt buiten onze macht om waar dan ook wat dan ook te veranderen. Daarmee kwam de nieuw-apostolische geloofspraktijk voor mij alleen nog maar neer op "bidden, bazelen en berusten". Er was dus géén bescherming, begeleiding en bijstand want: de nieuw-apostolische kerkleiding is oneerlijk, koppig en arrogant. Dat wilde mij eerst helemaal niet aan, maar later kon ik er niet meer omheen: het was er "de dood in de pot" (vgl. 2 Kon. 4: 40). Kon het nóg erger? Volgens mij niet. Niet alles moest gaan "zoals Hij het wil" (naar het refrein van lied 398, NAK-gezangboek), doch zoals de ambtelijke top in de organisatie het tot nader order eigenmachtig had verordonneerd. Alles in deze kerk wisselt namelijk op hún wenken.

Daar sta je dan - maar: wat moet je dan? Welnu, het heeft best nog een poos geduurd voordat ik het wist, maar dan moet je gaan wieden, niet in een tuin maar in je brein. Alle uitgezaaide verwarring (!) dient eruit te worden geëlimineerd:
  • Er is geen ander evangelie, er zijn alleen maar mensen die u in verwarring brengen en het evangelie van Christus willen verdraaien.

    Uit: Galaten 1: 7 (NBV)

    [7] U was zo goed op weg, wie heeft u verhinderd de waarheid te blijven volgen? [8] Niet hij die u geroepen heeft. [9] Bedenk goed: Al een beetje desem maakt het hele deeg zuur. [10] De Heer geeft mij de overtuiging dat u en ik het daar volledig over eens zijn. Maar degenen die u in verwarring brengen zullen worden gestraft, wie ze ook zijn.

    Uit: Galaten 5 (NBV)
Wat ons met alle (tegenwoordig bijna dagelijks via het Internet ververste) fraaie theorieën vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk wordt opgelegd, is helaas: over de top. De aangesloten leden moeten méér geloven dan degenen, die ze dat wensen voor te houden, het zelf kunnen waarmaken. Zoiets sloopt je geestkracht dus onnodig.

Zo'n tweeduizend jaar geleden gebeurde dat weliswaar óók al...
  • [7] Toen het tot een hevige woordenstrijd kwam, stond Petrus op en zei: ‘Broeders, u weet dat God mij al in het begin uit uw midden heeft gekozen om de boodschap van het evangelie onder de heidenen te verspreiden en hen tot geloof te brengen. [8] God, die weet wat er in de mensen omgaat, heeft blijk gegeven van zijn vertrouwen in de heidenen door hun de heilige Geest te schenken, zoals hij die ook aan ons geschonken heeft. [9] Hij heeft geen enkel onderscheid gemaakt tussen ons en hen, want hij heeft hen door het geloof innerlijk gereinigd. [10] Waarom wilt u God dan trotseren door op de schouders van deze leerlingen een juk te leggen dat onze voorouders noch wijzelf konden dragen?

    Uit: Handelingen 10 (NBV)
... maar misschien dacht u, net als ik aanvankelijk, dat wij alleen maar te strijden hebben "tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen" (vgl. Efeziërs 6: 12, NBV) en dat zulke tegenstanders, wanneer ze op enig moment bij ons zouden aankloppen, als "een engel van het licht" (vgl. 2 Korintiërs 11: 14, NBV) zich eerst wel netjes zouden legitimeren. Helaas, u moet namelijk weten dat wolven in schaaps­kle­ren, slangen in zwarte pakken, nogal ongemanierd zijn. Schaamteloos leggen ze beslag op je hele welbevinden, op je tijd, op je budget; op werkelijk alles wat je lief en dierbaar is.

Groet,
TjerkB :shock:
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Gebruikersavatar
TjerkB
Berichten: 2773
Lid geworden op: di 03 dec 2013, 15:28

Re: Waar is de taal van het hart gebleven?

Bericht door TjerkB »

[Bijgewerkt: 04-12-2016, 00:30 uur]
TjerkB schreef:(...)
BakEenEi schreef:(...)
Aan de lopende band werden blije actieve mensen tot op het bot gekrenkt. Dat ze meehielpen en bergen verzetten, was okay, maar dan enkel en alleen op initiatief van de in feite hierdoor al dolgedraaide doch oppermachtige arrogante ambtelijke top in de organisatie. Deze verfoeilijke gang van zaken heeft uiteindelijk nog zó lang kunnen voortduren, dat de een na de ander eraan kapot ging en wij bij wijze van spreken -wat het gemeenteleven betreft- nu de dood in de pot zien.

Door onbehoorlijk bestuur is er van de hele organisatie zó'n enorme bende gemaakt, dat het amper valt te ontdekken waar deze begint en ophoudt. Ikzelf wilde per se snappen hoe de vork in de steel zit. Bij de chaos die je dan onder ogen krijgt, ben ja al gauw 10 jaar verder alvorens de mechanismen die bij velen hun verlammende uitwerking niet hebben gemist, zich laten blootleggen. Pas als je begrijpt hoe de zaken echt marcheren, vond ik, kun je op de kerkvloer dingen effectief veranderen met weer voldoende vertrouwen in een betere toekomst.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige forum van Bauke Moesker- op "Di 26 Jun 2012, 08:19" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
(...)
"Die meist reiche Gebietskirche ist am mächtigsten", aldus Gerrit Sepers. Dat is ook mijn conclusie. In de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept" op het voormalige Forum van Bauke Moesker heb ik ooit geprobeerd hierover iets toe te lichten want er loopt bij dit kerkgenootschap gewoon een rode draad door de ontwikkelingen. Zodra je die ziet, stelt het je weliswaar niet gerust maar je gemoedsrust keert terug. Ikzelf verbaas mij nog wel geregeld over zaken (omdat ik in de integriteit van medemensen wil blijven geloven - totdat de realiteit protesteert), maar ik snap nu tenminste waardoor bestuurders ontsporen en iedereen dan zwijgt.

(...)


Uit: Bericht op "Ma 13 Jun 2016, 12:35" in de thread "Asbestzaak kerkelijk centrum De Bron, Nieuwegein"
TjerkB schreef:@Levi

Nadat wij onraad bespeurden en wij op onderzoek uitgingen, is het ons langzamerhand duidelijk geworden wat daarvan in de Nieuw-Apostolische Kerk de oorzaken zijn. Een ontluisterend beeld kwam op, overheerst door: misbruik van vertrouwen. Toen ik de kerk verliet, wilde ik er niet langer door worden vergiftigd om op die manier een gewisse geestelijke dood te moeten sterven - want zo erg is het volgens mij echt. In de kerkbanken haalt men de schouders op voor de pijn die naasten voelen omdat zij lijden aan wat de gevolgen zijn van de ondermijnende werking van onzuivere verhoudingen, doelbewust gecultiveerd door de "hoogste" "dienaren".

"Je gaat het pas zien als je het doorhebt", haalde ik gisteren aan van Johan Cruijff. Voor mijzelf geldt dat ik per se wilde weten welk verdriet er aan mijn ziel knaagde.

(...)


Uit: Bericht op "Wo 30 Nov 2016, 09:34" in de thread "bezoek kerkdienst op woensdagavond - zwartekousenkerken"
@all

"Je gaat het pas zien als je het doorhebt", aldus Johan Cruijff. Maar wat je dán ziet en moet vaststellen, in de Nieuw-Apostolische Kerk; dat is wel totaal onluisterend:
TjerkB schreef:(...)
Binnen de muren van de kerk namen allen dus steevast -berustend- het standpunt in: het ligt buiten onze macht om waar dan ook wat dan ook te veranderen. Daarmee kwam de nieuw-apostolische geloofspraktijk voor mij alleen nog maar neer op "bidden, bazelen en berusten". Er was dus géén bescherming, begeleiding en bijstand want: de nieuw-apostolische kerkleiding is oneerlijk, koppig en arrogant. Dat wilde mij eerst helemaal niet aan, maar later kon ik er niet meer omheen: het was er "de dood in de pot" (vgl. 2 Kon. 4: 40). Kon het nóg erger? Volgens mij niet. Niet alles moest gaan "zoals Hij het wil" (naar het refrein van lied 398, NAK-gezangboek), doch zoals de ambtelijke top in de organisatie het tot nader order eigenmachtig had verordonneerd. Alles in deze kerk wisselt namelijk op hún wenken.

(...)


Uit: Bericht op "Do 03 Nov 2016, 16:44"
Is het geen hemeltergend onrecht als gelovigen op zo'n manier door een kerkbestuur worden vermorzeld en ze met vereende krachten door hun "zegenaars" van het pad af worden geholpen? Want (nogmaals) ...
TjerkB schreef:(...)
Als een vazal, een marionet aan een touwtje, had ook ik mij op afstand door de hoogmogende heren moeten laten aansturen, ik had hun "goede werken" moeten promoten, desnoods door recht te praten wat krom is, en ik had de andere kant moeten opkijken, telkens wanneer ze "endgültig" met iemand zouden afrekenen.

(...)


Uit: Bericht op "Za 22 Okt 2016, 21:37"
Het zijn machtsmechanismen waar je bijna ongemerkt aan ten prooi valt. Goddank zijn er altijd mensen die volkomen terecht op dergelijke problematiek attenderen:
  • "Als je mensen de hele tijd dwingt tot gehoorzaamheid, dan zorg je ervoor dat ze niet meer moreel kunnen denken", aldus hoogleraar Andries Baart, woensdag in de Volkskrant in een aangrijpend artikel van Maud Efting over huisartsen.
Bron: "Voetnoot protocollen" door Arnon Grunberg, op de voorpagina van de Volkskrant op vrijdag 2 december 2016
  • (...)
    Het andere punt dat ik wil aansnijden is het volgende: er hangen geen touwtjes meer uit de brievenbussen.

    We vertrouwen elkaar niet meer. Een ondernemer zei pas tegen me: “wat ik vroeger met een handdruk bekrachtigde, dat gaat nu met vijf contracten”. Een ander zei: “als ik nu een brug moet bouwen dan heb ik meer juristen nodig dan ingenieurs”.

    En de overheid vertrouwt ook de bevolking niet meer. Alles wordt dichtgeregeld. Als de burgers zich maar keurig aan de regeltjes houden dan is het oké. Een eigen initiatief, eigen verantwoordelijkheid nemen, wordt helemaal niet op prijs gesteld. Lijsten invullen en als die kloppen dan is het in orde.

    Burgers vertrouwen ook de politiek niet meer. Als een meneer M. uit het programma waarop hij is gekozen en de fractie waaruit hij is gekozen, stapt dan gaat hij niet weg maar dan blijft hij zitten. Er zijn zes fracties in de Kamer, zes, van mensen die uit hun programma, uit hun fractie zijn gestapt en zijn blijven zitten. Wat denk je dat de bevolking daarvan vindt? Dan zegt de bevolking: zie je wel, de politiek is onbetrouwbaar.


    (...)
Bron: Jan Terlouw, op 30 november jl. te gast bij De Wereld Draait Door: “Een politiek gebaseerd op vertrouwen en gericht op de toekomst
Echter, hoe doe je nu op de kerkvloer hiermee je voordeel? Niet door jaknikken en te doen alsof het om anderen gaat! Nee, stop het "bidden, bazelen en berusten"...

Groet,
TjerkB


N.B.
Boris schreef:(...)
Ja, echt schade. Natürlich birgt auch die NAK eine theoretische Chance in sich, den Weg mit und zu Gott zu finden.
Dazu bedarf es aus meiner Sicht aber einer ordentlichen Portion Ehrlichkeit.
Und wer ehrlich ist, kommt irgendwann nicht umhin, zuzugeben, dass er sich irrt. Fehler macht.

Und davon entfernt sich meiner Meinung nach die NAK immer mehr. Und anstatt einzugestehen, dass man elementare Fehler gemacht hat, verstrickt man sich immer mehr in Ausflüchte bis hin zu bewusst verbreiteten Lügen.

Das wäre alles nicht weiter schlimm, wenn es sich um einen Interessensverein handeln würde, dem jeder beliebig beitreten könnte, seine sozialen Kontakte pflegen würde und bei Nichtgefallen einfach wieder austreten würde.

Schlimm und teuflisch finde ich, dass Menschenseelen in eine teilweise tiefgehende Abhängigkeit geführt werden und es so oft ein riesengroßer innerer Kampf ist, diese Gemeinschaft nach der Enttäuschung wieder zu verlassen. Einige gar daran zerbrechen. Und der weitaus größte Teil der Amtsträgerschaft zeigt nicht ansatzweise die Bereitschaft, Verantwortung für das eigene Handeln (Dummes, unüberlegtes Predigen. Worte können trösten, aufrichten und zerbrechen.) zu übernehmen. Sie treten die Gefallenen dann teilweise noch von hinten (Der/die ist selbst Schuld. Hat zu wenig gebetet, oder dies und das falsch gemacht.).

Schade um die manchmal auch wirklich ehrlich gemeinten guten Taten. Die gehen einfach in dem Meer von Unsäglichkeiten unter.

Dieser Fisch stinkt auch eindeutig vom Kopf,

(...)


Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "03.12.2016, 14:33", in de thread "Veränderungen in der NAK"
"Das Schweigen zu einer Untat, die man weiß, ist die allgemeinste Art unserer Mitschuld" (Max Frisch)
Plaats reactie

Terug naar “Essays, Columns & Interviews”