Wat is een sekte?

[Chi]

Joycey
11/19/2012 11:28

"May I add something else? During Bischoff's time, I heard from a reliable sister who lived in Germany that the members had to salute to the picture of Hitler which was put up in the churches. Also, Hitler's chauffer was a New Apostolic. The sister who told me this is now in her nineties."

bron: nacboard

[TjerkB]

• 

@all

"De opvoeding draait om het breken van de eigen wil, het doden van het ik." (...) Handelt het in de Nieuw-Apostolische Kerk niet evenzo over de "eigen mening"?!

Groet,
TjerkB

[Levi]

All

Steeds meer mensen kloppen uit nood op de deur van de kerk, blijkt uit het recent uitgekomen armoedeonderzoek onder kerken en geloofsgemeenschappen in Nederland. Kerken droegen vorig jaar meer dan 36 miljoen euro bij aan individuele en collectieve hulp en meer dan 1,25 miljoen uren aan vrijwilligerswerk.

Armoede is een fenomeen van elke samenleving, ook van de onze. Dit betekent niet dat we ons hierbij neer moeten leggen. Immers: armoede ontmenselijkt en ontwricht een samenleving. Wij zien ieder mens als een schepsel van God met eigen specifieke waardevolle talenten. Mensen hebben elkaar nodig om tot bloei te komen. Een samenleving waarin de tweedeling groeit tussen mensen die participeren en die aan de kant staan, die mee kunnen komen en die dat niet kunnen, is een bedreiging voor ons allen.

Nu los je armoede niet op achter een bureau. De rol van de overheid moet in deze zeker niet onderschat maar ook niet overschat worden. (Trouw 3-11-2016)

Bij de NAK hoef je zeer zeker niet aan te kloppen. Die verwachten sowieso van jou de tienden voor geleverde diensten!
En voor geestelijke nood en vertrouwelijke raad kunt u zich tot de allerhoogste wenden...

Groet,
Levi

[TjerkB]

@Levi

Eerder kwam het aangekaarte dilemma ter sprake in de thread "Beschermheer Herr Dr. Wilhelm Leber houdt de boot af". Ik herinner mij nog heel goed hoe verbijsterend afhoudend stamapostel/beschermheer Leber in december 2013 reageerde op een belangrijke hulpvraag, toen het ging om vluchtelingenwerk.

Juist doordat in de Nieuw-Apostolische Kerk de hoogste "dienaren" de algehele zeggenschap over alles (!) naar zichzelf toe hebben getrokken, verzandt men in besluiteloosheid en lijdt intussen de hele kerk op diverse fronten aan een gebrek aan governance. Er zit dus gewoon een systeemfout in de bestuurlijke organisatie.

"Wrijven helpt niet", praten evenmin want de enigen die ergens over gaan zijn... de zojuist al genoemde hoogste "dienaren". Zó staat het namelijk in de statuten:

• Het bestuur bestaat uit ten minste drie leden: de Districtsapostel als voorzitter alsmede de Apostelen en Opzieners van het kerkgebied van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland (art. 6, lid 1).
• Het bestuur heeft beslissingsbevoegdheid indien ten minste twee derde van de leden aanwezig of rechtsgeldig vertegenwoordigd is (art. 6, lid 4).
• Besluiten van het bestuur zijn rechtsgeldig indien zij met minimaal drie vierde van de rechtsgeldige stemmen zijn genomen (art. 6, lid 5).

Wie bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland van het bestuur iets gedaan wil krijgen, komt dus met geen mogelijkheid heen om apostel Klene én opziener Vis. Uitgerekend deze beiden kwamen ernstig in opspraak door de miljoenenverliezen na (!) de schorsing en het ontslag van broeder Ronald Rohn. Sindsdien "keurt de slager zijn eigen vlees", mede doordat "lagere" dienaren niet functioneren bij de gratie Gods doch bij de gratie van de voornoemde oppermachtige bestuursleden.

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

• “Hartelijke Geliefde Apostel - in diepe verbondenheid met U, met mijn Oudste wil ik leven! Alles wat U van mij vraagt wil ik in mijn leven uitvoeren!
  
  Hartelijke groeten van mijn vrouw, ook voor Uw vrouw,
  Uw broeder…”

Bron: Bericht (m.b.t. NAK-jeugddag 1981) op “Za 29 Okt 2016, 15:26” in de thread “Nostalgie”

@all

Hoe word je in de Nieuw-Apostolische Kerk een [hoge(re)] "dienaar"? Toen ik een tiener was, waren hierbij mijn gedachten waarschijnlijk het eerst uitgegaan naar het prachtige Bijbelverhaal over de zalving van David. Dan lees je namelijk op een gegeven moment het volgende: "Maar de HEER zei tegen Samuel: ‘Ga niet af op zijn voorkomen en zijn rijzige gestalte. Ik heb hem afgewezen. Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart.’ " (1 Samuel 16: 7). Goddank, dacht ik altijd: dat is géén mensenwerk. Spijtig genoeg bleek het in mijn kerk zo níet te zijn. Het is én blíjft daar namelijk mensenwerk. Okay, is nu misschien iemands gedachte; maar mensen kunnen toch ook boven zichzelf uitstijgen en zich met grote toewijding dagelijks inzetten voor de Heiland?!

Een ander verhaal in de Bijbel in deze samenhang handelt over de roeping van Jeremia:

• [4] De HEER richtte zich tot mij: [5] ‘Voordat ik je vormde in de moederschoot, had ik je al uitgekozen, voordat je de moederschoot verliet, had ik je al aan mij gewijd, je een profeet voor alle volken gemaakt.’ [6] Ik riep: ‘Nee, HEER, mijn God! Ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong.’ [7] Maar de HEER antwoordde: ‘Zeg niet: “Ik ben te jong.” Richt je tot iedereen naar wie ik je zend en zeg alles wat ik je opdraag. [8] Wees voor niemand bang, want ik zal je terzijde staan en je redden – spreekt de HEER.’
  
  Uit: Jeremia 1 (NBV)

Integere dienaren in de Nieuw-Apostolische Kerk reikten mij -over de geschiedenis van het rijk van God- deze achtergronden aan. Ik vond het fijn om daarover veel te weten te komen. Echter, de Bijbel beschrijft niet louter gelukzaligheid. In Prediker 1 vers 18 wordt er al gewaarschuwd: "Want wie veel wijsheid heeft, heeft veel verdriet. En wie kennis vermeerdert, vermeerdert smart." Trouwens, ook Samuel bleef niet gevrijwaard van de rauwe zelfkant van het leven in de tempel. Denk maar aan wat er in 1 Samuel 2 wordt beschreven over het wangedrag van de zonen van Eli:

• [12] De zonen van Eli waren een stel afpersers. Ze trokken zich niets van de HEER aan [13] en maakten misbruik van de rechten die aan het priesterambt verbonden zijn. Wanneer iemand een offerdier liet slachten, dan kwam er als het vlees gaar was een priesterknecht met een drietandige vork. [14] Daarmee prikte hij in de pot, de pan, de ketel of de schaal, en alles wat aan de vork bleef hangen, eigende de priester zich toe. Zo verging het alle Israëlieten die in Silo kwamen offeren. [15] Sterker nog, soms kwam de priesterknecht al voor er rook van het vet opsteeg eisen: ‘Geef het vlees aan de priester om het te roosteren. Maar wel rauw; gestoofd vlees wil hij niet!’ (...)

Om kort te gaan; het mag dan wel zo zijn dat ik graag leerde, maar het duurde niet lang of ik kwam erachter dat de werkelijkheid vele malen weerbarstiger is dan ik mij deze had voorgesteld. Maar was er daarmee iets nieuws onder de zon? Blijkbaar niet:

• [23] Maar dit volk is koppig en opstandig,
  het is zijn eigen weg gegaan.
  [24] Zij zeiden niet:
  “Wij moeten ontzag hebben voor de HEER, onze God,
  die ons tijdig regen geeft,
  in het najaar en het voorjaar,
  die een vaste oogsttijd geeft.”
  [25] Jullie zonden hebben deze orde verstoord,
  welvaart bleef door jullie wandaden uit.
  
  Uit: Jeremia 5 (NBV)

In de Nieuw-Apostolische Kerk werd er nogal eens gesproken van "de wereld om ons heen", al heb ik mij daar altijd hoogst ongemakkelijk bij gevoeld want, hoe subtiel ook, op anderen werden Bijbelteksten geprojecteerd als "En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft hetzelve niet begrepen" (Joh. 1: 5, SV). Ik vond dat aanmatigend. Maar zulke opmerkingen zijn ook onterecht:

• Want levend en krachtig is het woord van God, en scherper dan een tweesnijdend zwaard: het dringt diep door tot waar ziel en geest, been en merg elkaar raken, en het is in staat de opvattingen en gedachten van het hart te ontleden.
  
  Uit: Hebreeën 4: 12 (NBV)

Immers, wanneer je je laatdunkend of discriminerend uitlaat over anderen, zegt dat natuurlijk ook wel iets over jezelf. De vraag is alleen: hoe verdraag je kritiek? (...) De dienaren die ik als kind leerde kennen, hadden mij echter een gevoel van geborgenheid gegeven. So far, so good. "Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind..." (1 Kor. 13: 11, NBV). Toch stond het altijd al voor mij vast dat het werk van God, Zijn schepping, heel veel meer omvat dan de kerk waar ik bij hoorde. De districtsoudste in ruste Frank Preusse (Hannover) drukte het deze week treffend uit als gastredacteur bij Glaubenskultur-Magazine:

• "Hat man Angst um den Fortbestand der eigenen Institution Kirche? Fehlt die Erkenntnis eines Gamaliel, dass ein Werk, welches von Gott ist, nicht untergehen kann? Fehlt der Mut, alte Exklusivansprüche aufzugeben?"

Bron: Premium-Artikel "Haltet uns nicht auf! - Ein Zwischenruf zum ökumenischen Dialog in Deutschland" d.d. 02-11-2016 bij Glaubenskultur-Magazine

Steeds vaker vielen mij in de Nieuw-Apostolische Kerk situaties op waarin ambtsdragers op het angstvallige af probeerden om "hun meerderen in de organisatie" ter wille te zijn, ze te gehoorzamen, sterker nog, zich aan dezen te onderwerpen, niet alleen als het ging om geestelijke zaken maar ook -en dat verbaasde mij- bij zaken waar je misschien zelf wel het meeste verstand van hebt. Tijdens mijn dienstverband op het bureau van de Centrale Administratie kwam ik daardoor meer dan eens in conflict met "collega's". Ze hadden eenvoudig ongelijk, wat later soms pijnlijk moest blijken. Door hun koppigheid verloor ik mijn respect voor zulke "bazen en bovenbazen". Ondertussen werd er "voor straf" in het geheel niet meer naar mij geluisterd. Zo zouden ze mij wel mores leren. Bewust echter zag ik ervan af het stock­holm­syn­droom te ontwikkelen, maar de psychische onderdrukking en het isolement, waarmee ik werd opgezadeld, gingen mij niet in de koude kleren zitten. "In de keuken van de kerk" werd het mij onverhoopt duidelijk dat betrokkenen -mijn kwelgeesten- voor zichzelf uit alle macht een façade van heiligheid optrokken. Ik wist zeker dat men hiermee vroeg of laat zou vastlopen. Met deze ervaringsfeiten op zak zag ik in 2010 snel in dat broeder Rohn iets dergelijks was overkomen.

Hoe word je in de Nieuw-Apostolische Kerk een [hoge(re)] "dienaar"? Welnu, geef dan als volgt te kennen: "Alles wat U van mij vraagt wil ik in mijn leven uitvoeren!"

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

@all

The continuing story...

• 

Groet,
TjerkB


N.B.

[Bijgewerkt: 22.30 uur]

Intimidatie en manipulatie in een notendop (1)


@all

Het asbestschandaal dat de gemoederen in Nieuwegein en omstreken nu al wekenlang bezighoudt kan geen incident worden genoemd. De internationale kerkleiding heeft haar zaken in Nederland eenvoudig niet op orde. Juist hierdoor gaat het bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland óók telkens mis bij het vastgoedbeheer.

Doordat de internationale kerkleiding eind jaren 90 zich uitdrukkelijk op het standpunt stelde dat zowel bij zielzorg als bij de bedrijfsvoering alle zeggenschap moest blijven berusten bij de stamapostel en de gezamenlijke districtsapostelen, en dat in elk geval in Europa de statuten voor de zogeheten gebiedskerken eensluidend zouden moeten zijn, hebben er daarna wel statutenwijzigingen plaatsgehad maar daarbij bleef de al­les en al­len om­vat­ten­de, on­be­perk­te macht van deze bestuurders vastberaden en doelbewust intact. Toen ik in het voorjaar van 1999 aan de toenmalige districtsapostel De Bruijn vroeg "Apostel, zou het niet beter zijn dat er aan het begin van de statuten meteen twee zaken los van elkaar worden gezien, zielzorg en de bedrijfsvoering?", antwoordde hij: "Wat er nu besloten is over veranderingen, is op het ogenblik het maximaal haalbare". Prompt werd ik als gesprekspartner ingewisseld voor een nieuw-apostolische (kandidaat-)notaris.

In een poging om bij het conflict met broeder Ronald Rohn, dat toen op straat was komen te liggen, voor alle partijen de schade te beperken (!), wendde ik mij in december 2010 tot de districtsapostel en ik herinnerde hem aan de bovenbeschreven gang van zaken. Ik schreef namelijk: " ... het stelde mij vanzelf niet gerust dat het gewenste onderscheid in de hoogste kringen kennelijk een gevoelig punt was. Uiteraard besefte ik toen allerminst hoezeer de daarmee samenhangende dubbele verantwoordelijkheden voor bestuurders nog enorme dilemma's zouden opwerpen. Juist door zulke dilemma's zijn er later moeilijkheden ontstaan. Het was toch veel fijner geweest als u zich had mogen beperken tot zielzorg?" (...) Geen antwoord. Later kwam ik erachter dat er met groen licht van stamapostel Wilhelm Leber en de gedoogsteun van opziener Hans Kamstra een soort van putsch was gepleegd, waardoor districtsapostel De Bruijn, totdat aan hem pas anderhalf jaar later "op feestelijke wijze ambtsrust" zou worden verleend, voor straf (vanwege de privé-kwestie Oostenrijk) aan de leiband liep van m.n. de gebroeders Peter en Nico Klene.

Schijnbaar waren de hoogmogende heren ervan uitgegaan dat niemand ooit zou kunnen verzinnen hoe op hun manier de imagoschade voor de kerk was beteugeld. Inmiddels weten wij allemaal hoe men zich daarmee deerlijk heeft vergist. Terwijl geen kip moest doorkrijgen wat er in ’t ge­heim en bui­ten alle belanghebbenden om was be­dis­seld, werd naderhand het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" juist compleet doorzien. Sindsdien houdt iedereen krampachtig de schone schijn op.

Macht corrumpeert. Ook in de Nieuw-Apostolische Kerk. Wat dat betreft wist ik in 1999 na een dienstverband van ruim 14 jaar genoeg. Zie ook mijn bericht op "Za 07 Nov 2015, 20:13", in de thread "Gebakken lucht". Om kort te gaan, later dat jaar hield ik het voor gezien want de broodnodige reorganisatie op de C.A. mislukte. Eerder was de vooruitgang al jarenlang tegengehouden door de voormalige districtsapostel Gijsbert Pos. Ik zal het nu maar eerlijk zeggen: het klimaat was verziekt. Grondoorzaak: schoen­ma­ker, houd je bij je leest. Wie het met de statuten en wat dies meer zij niet eens is, kan doodvallen. Anno 2016 geldt nog precies hetzelfde.

In de Nieuw-Apostolische Kerk weten bovenbazen het in de regel zo te ma­noeu­vre­ren, dat alleen uitgesproken loyalisten belangrijke ambten of posities bekleden. Angstvallig meent men niet gebaat te zijn met de inbreng van sympathisanten die stevig kunnen meedenken. Echter, al verloopt eerst nog heel lang alles naar wens; vroeg of laat natuurlijk struikelen incapabele mensen over hun incompetentie. Met hun "goddelijke ponden" als tovermiddel hadden ze opeens overal verstand van.

Nee, dus. Voorbeelden te over.

Willoos gemaakt (lees: ziekelijk gebiologeerd) door de veronderstelde voornaamheid van zogenaamde zegenaars, identificeert men zich gaandeweg met een door alle mogelijke (ongeschreven) codes en voorschriften gelegitimeerde nieuw-apostolische "lifestyle" die, naarmate men hogerop komt in de organisatie, weinig of geen ruimte biedt voor kritiek, laat staan voor gewetensbezwaren. Vandaar dat aangesloten leden subiet worden opgeofferd, indien men zich niet laat vermurwen.

Alsof de antichrist er heeft huisgehouden, hebben wij -om redenen van het bovenstaande- bij de Nieuw-Apostolische Kerk van doen met een storende systeemfout. Zie ook het bericht "Hoe zielzorg zelfgenoegzaam wordt (6)" op "Wo 21 Jan 2015, 14:10", in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

[wordt vervolgd]


Groet,
TjerkB


Bron: Bericht op "Do 05 Mei 2016, 14:26" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"
Zie ook het bericht op "Di 14 Jun 2016, 22:34" in de thread "Asbestzaak kerkelijk centrum De Bron, Nieuwegein"

[TjerkB]

(...)
Je maakt deel uit van een kerkgemeente, niet sinds kort maar al tientallen jaren, er gaat iets helemaal mis, je voelt je erdoor geraakt en je probeert het op te nemen voor wie het moeten ontgelden en dan opeens, alsof je zonder rang bij het leger dient: koppen dicht! Niet bij het Leger des Heils maar eerder bij wat daarvan zo ongeveer compleet het tegenovergestelde blijkt te zijn. En je droomt het niet; het gebeurt nota bene écht.

Déze absurde gang van zaken, déze -in het werk van God- omgekeerde wereld, déze onzalige interpretatie van zielzorg; juist daardoor ben ik deze kerk ontvlucht! Wat hier gebeurt is helaas géén incident. Wat hier gebeurt, overkomt, op welke geraffineerde manier dan ook, kritische geesten bij nader inzien namelijk bijna altíjd. Juist hierin manifesteert bij deze kerk zich de sektegeest: op slinkse wijze en onder het mom van zielzorg worden gelovige mensen beroofd van hun soevereiniteit.

Exact op dit fenomeen, op deze splijtzwam, attendeerde gisteren nog de voormalige NAK-apostel Gerrit Sepers in een nieuw ingezonden stuk bij Glaubenskultur-Magazine. Hij formuleerde het zó: "Durch rigide Systeme wurden gläubige Leute „Ich-Schwach“ gemacht durch den damaligen Amtsträger." Zo is het dus nog steeds.

Dat bijvoorbeeld de districtsvoorgangers nooit ergens op ingrijpen, terwijl hun bestuurlijke mede-verantwoordelijkheid vanuit "De landelijke vergadering" (vgl. art. 7 van de toepasselijke statuten) zulks voor de buitenwacht juist wél waarborgt en legitimeert, moet louter worden gezien in het licht van déze... brainwashpraktijken. Men zwicht eenvoudig voor de psychische druk die uitgaat van de vrees bij een "zegenaar" in ongenade te vallen. Wie blijk geeft van scepsis, wacht een eenzaam lot. De meest subtiele tekenen die daarop wijzen, kunnen betrokkenen al schaden: je hoeft je wenkbrauwen maar een keer extra te fronsen, of het wordt geregistreerd.

Verder merkte Gerrit Sepers in dit verband gisteren op:

• Auch in der heutigen Zeit haben den BAp viel zu viel Macht. Es gibt keine Gremien das Verhalten eines BAp zu kritisieren oder zu korrigieren.
• Zum Schluss noch die Frage wie groß ist die juridischen Macht des Stammapostels in dieser Zeit wirklich? Meine Erfahrung ist die meist reiche Gebietskirche ist am mächtigsten.

Als dit na verloop van tijd de ontluisterende uitkomsten zijn van allerhande persoonlijke ervaringen en van diepgaand onderzoek naar wat er achter de schermen het meest van invloed is op belangrijke besluitvormingsprocessen, valt voor eenieder van ons vroeg of laat het doek. Dan is er ook in het geheel geen weg meer terug. Niemand "in de gemeenschap" begrijpt je. Integendeel, menigeen zal denken dat je het aan jezelf te wijten hebt dat jij, kritische geest, nu "de vreugde kwijt bent".

(...)


Uit: Bericht op "Ma 13 Jun 2016, 13:35" in de thread "Asbestzaak kerkelijk centrum De Bron, Nieuwegein"
Zie ook het bericht op "Ma 13 Jun 2016, 15:54" in de thread "Gerrit Sepers"

@all

"Niemand "in de gemeenschap" begrijpt je. Integendeel, menigeen zal denken dat je het aan jezelf te wijten hebt dat jij, kritische geest, nu 'de vreugde kwijt bent'."

@all

Wij werden dus met zijn allen in een keurslijf gemanoeuvreerd. Tegen heug en meug hadden de kuddedieren maar de eenheidsworst te slikken, zoals de pot schafte:

(...)
Als ik niet velen had leren kennen die in de Nieuw-Apostolische Kerk tot de slotsom kwamen voor de "Godsgezanten" enkel te hebben gediend als een (weerbarstig) beheersobject, terwijl er in Zijn werk (!) sprake had mogen zijn van topklinische zorg op het vlak van de "verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is" (vgl. Romeinen 12: 6), was ik op dit Forum misschien wel nooit in de pen geklommen.

Wanneer zielen "de gemeenschap" verlaten doordat er geen liefdevolle betrokkenheid uitgaat van de "dienaren", door anderszins wanorde of een bureaucreatie die er wordt aangericht terwijl het gaat om zielzorg, zijn dat heel andere omstandigheden dan die, welke samen te vatten zijn onder de noemer secularisering. Welnu, in de Nieuw-Apostolische Kerk wensen bestuurders in dit opzicht nauwelijks op hun verantwoordelijkheid te worden aangesproken, zo leert het menigeen de ervaring. Dat komt doordat bestuurders willen dat de aangesloten leden geloven dat God ze heeft aangesteld en dat alleen Hij sindsdien hun doen en laten bepaalt. Met andere woorden: bent u tevreden, zeg het ons - heeft u een klacht, wend u tot God. Omdat de overige "dienaren" in deze kerk helpers zijn van de bestuursleden, worden gelovigen al snel aan hun lot overgelaten.

Ziedaar het werk Gods op de kop. Op deze manier is het een piramidaal genootschap geworden... Tegen de ambtelijke top zou ik willen zeggen: draai de zaak maar eens om. Het zal ongetwijfeld zegenrijk uitwerken.

(...)


Uit: Mijn bericht in deze thread op "Di 17 Sep 2013, 21:06"
Zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker ook het bericht op "Ma 21 Okt 2013, 14:55", in de thread "NAK-catechismus en info-avond 4 december 2012"

Eén keer deed zich plotseling voor mij de gelegenheid voor om antwoord te krijgen op een vraag hieromtrent, toen ik districtsapostel Armin Brinkmann ontmoette:

(...)
"Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan" (Job 30: 2, NBV). Toen ik wegging uit de Nieuw-Apostolische Kerk, was dit bijna het laatste wat ik ooit voor mogelijk had gehouden. Aan de geloofsgemeenschap waarin ik opgroeide, had ik toch de meest dierbare herinneringen? Echter: was dat aan de kerk als instituut of aan "de levende have", het "lichaam van Christus" samenstellend (naar 1 Korintiërs 12)? Wáárdoor had ik mij met deze geloofsgemeenschap toch zo intens verbonden gevoeld? Wat gaf dan nu de doorslag om zelfs onder als dierbaar omschreven herinneringen een streep te willen zetten? Wat hield deze streep feitelijk in?

Vorige week sprak ik districtsapostel Brinkmann. Ik vroeg hem waarom hij (op 23 december 2009) het volgende aan mij had geschreven: "Es ist schade, dass Ereignisse in der Vergangenheit dazu geführt haben, dass Sie sich von dem Werk Gottes distanzierten und sogar aus der Neuapostolischen Kirche ausgetreten sind." Hij antwoordde met een wedervraag: "U heeft in de jaren dat u nieuw-apostolisch was toch wel geloofd dat de Nieuw-Apostolische Kerk het werk Gods is?" Ik zei: "Nee, hoor; voor mij is het werk Gods altijd veel groter geweest! Juist daarom vroeg ik mij af waarom u vindt dat u Zijn werk kunt overzien. U zag mij niet staan!"

Het "begrip" wat ik aantrof bij de districtsapostel komt overeen met de strekking van de in 2010 gewijzigde NAK-geloofsbelijdenis. Ikzelf richt mij liever op het ware evangelie. Dat maakt een catechismus overbodig. Met belangstelling luisterde ik deze week naar een vraaggesprek op de radio waarin ik een Belgische journalist hoorde zeggen: "Het enige wat er als katholiek van je wordt verwacht is te erkennen dat de paus de paus is. Welnu, daar heb ik geen moeite mee!" Wat echter als de paus c.q. de stamapostel niet thuis geeft indien slachtoffers zich melden van machtsmisbruik door "geestelijken" in de kerk, die een afdekcultuur creëerden?

(...)


Uit: Mijn bericht op "Za 02 Mrt 2013, 18:07" in de thread Job: "Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan."
Zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker ook het bericht op "Ma 21 Okt 2013, 14:55", in de thread "NAK-catechismus en info-avond 4 december 2012"

Liefst had ik alsnog op slag voor hem, hoofdman over 500.000 ondergeschikten, het grootst mogelijke respect gekregen, maar van de reactie die ik nu kreeg -en waar hij het bij liet- werd ik natuurlijk helemaal niks wijzer. Al probeer ik doorgaans om van een gesprek, zoals op dat moment in Oberhausen met districtsapostel Brinkmann, maar geen hoge verwachtingen te hebben; achteraf vind ik het altijd weer jammer dat je op zo'n manier amper nader tot elkaar hebt kunnen komen. Een spontane kennismaking (...), naderhand in Düsseldorf met districtsapostel Storck, scheen voor hem eerder een onaangename verrassing dan een genoegen te zijn.

Een halfuurtje voor die kennismaking bevond ik mij -als genodigde- nog onder het aandachtige gehoor van deze (nieuwe) districtsapostel die een speech afstak. Hij vergaloppeerde zich daarbij echter kwalijk bij enkele details, die hij kennelijk doelbewust naar zijn hand zette. Ook andere aanwezigen viel dit op, onder wie zelfs de gastheer, zo vernam ik later. Prima. Ik verbaasde mij erover dat ik mij blíjf verbazen. Elke keer wanneer ik denk dat het niet gekker moet worden, gebeurt dat júist...

Groet,
TjerkB


Bron: Bericht op "Do 12 Nov 2015, 13:58" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"

"Elke keer wanneer ik denk dat het niet gekker moet worden, gebeurt dat júist... "

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
Ruimte voor een tegengeluid was er in elk geval niet. Toen een deskundige bij een Arbodienst mij namelijk eens vertelde dat bij de Nieuw-Apostolische Kerk medewerkers uit hun kracht worden gehaald, realiseerde ik mij dat deze ervaring zich pertinent níet zou lenen voor de rubriek "Uit onze doorlevingen". Ik moest deze wetenschap dus voor mijzelf houden, al gaf ik de opmerking door aan een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" die er daarna (uiteraard) niets mee deed - zoals men nimmer (!) iets deed met wat nieuw-apostolische kinderen Gods op zo'n manier kon dwarszitten. Wij waren immers "op de weg ten leven, die een school der vorming is". Dan zoek je het onder belastende omstandigheden zelf maar uit. Dan leer je maar van wat anderen fout doen. Dan ondersteun je dezulken maar. Dan bid je maar voor ze. En dan snap je dat jezelf ook niet zonder fouten bent. Punt.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Za 07 Jul 2012, 13:18", in de thread "Uit onze doorlevingen"
Zie verder het bericht op "Za 23 Jan 2016, 16:11" in de thread "Overeenstemming van denken en handelen",
alsmede het bericht op "Vr 29 Jan 2016, 23:15" in de thread "Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken"

[TjerkB]

(...)

(...)
Als Bibelwort legte der Apostel seinem Dienen 1. Samuel 17, aus 45 zugrunde: „Ich aber komme zu dir im Namen des Herrn Zebaoth“. Zunächst dankte der Apostel allen für die bisherige Mitarbeit. Er verglich das Wirken der Amtsträger mit einem Trinkwassernetz. Über dieses Netz gelangt Wasser in jede Wohnung. Wichtig ist die Überwachung auf Reinheit und das Funktionieren der Verbindungswege.

(...)


Bron: Neuapostolische Kirche Mitteldeutschland, (06.04.2014) Chemnitz/Leipzig

Maar let op: ook hier stroomt de zegen in één specifieke richting, namelijk van het "ambtslichaam" naar de "aangesloten leden" - bij het lichaam van Jezus Christus? De meest ernstige systeemfout in de nieuw-apostolische geloofsleer is namelijk het idee (...) dat gemeenteleden alleen maar hebben te doen wat ze gezegd wordt. Het woord is steevast aan de hoogste in rang onder de kerkelijke ambtsdragers in hun midden.

(...)


Uit: Bericht op "Di 26 Aug 2014, 20:49" in de thread "Der Fall Rohn"

@all

De door apostel Gerald Bimberg getrokken vergelijking vind ik typerend voor de nieuw-apostolische geloofscultuur. Op deze manier dan wel in woorden van gelijke strekking (zie onder) wordt er namelijk systematisch op toehoorders ingepraat die daarmee consequent impliciet worden gereduceerd tot minderwaardige entiteiten:

1. 

   (...)
   ... de Leidraad voor de dienaren der Nieuw-Apostolische Kerk (1963):
   

   Slotwoord
   
   God is een God van orde en wel van de strengste orde, die geen verzwakking en verandering toelaat. In de natuurlijke schepping heerst een orde zonder weerga en verloopt alles volgens vaste wetten. Zou dat in de geestelijke schepping van de Kerk van Jezus Christus dan anders zijn? Deze Gemeente is toch de verwezenlijking van het Heilsplan tot herstel van Gods evenbeeld in de mens, dus tot verlossing en heiliging der gevallen mensheid. Reeds tijdens het Oude Verbond -dat toch slechts een afschaduwing van het Nieuwe Verbond is (Hebreeën 8: 5; 10: 1)- heeft God er met de grootst mogelijke ijver over gewaakt, dat deze orde, door Hem in de offer- en tempeldienst en in Zijn wetgeving vastgelegd, met pijnlijke nauwkeurigheid werd gehandhaafd. Daarom kan het in het Nieuwe Verbond -waarin alles waarachtigheid is- niet anders zijn! Iedere verstoring in de door God gegeven orde betekent dan ook een niet te overziene schade aan het hemelse organisme. De ambtelijke krachten, in de eerste plaats de Stamapostel en de met hem verbonden Apostelen, in de tweede plaats de door hen (dus door de Heer) ingezette dienaren, zijn volgens Efeziërs 4: 12 gegeven "tot volmaking der heiligen (dat zijn de kinderen Gods) tot het werk der bediening, tot opbouwing van het lichaam van Christus." Slechts zó kan, zoals er verder in dat hoofdstuk geschreven staat, "de Gemeente Gods tot de eenheid des geloofs en der kennis van Gods Zoon, tot de volle mansgestalte en tot de mate van Christus' evenbeeld komen." De Gemeente Gods is het lichaam van Christus; het wordt samengehouden door alle afzonderlijke gewrichten (d.w.z. de dienaren) en bewerkt zo, dat ieder lid de krachten kan ontvangen, die het nodig heeft om in liefde tot volle wasdom uit te groeien. Daarom moet ieder gewricht (d.i. iedere dienaar) zijn dienst geheel overeenkomstig zijn opdracht verrichten en op geen andere wijze; anders lijden de leden schade (zie 1 Korintiërs 12: 12-26).
   
   Iedere dienaar heeft een zeker "pond" gekregen, waarmede hij moet woekeren (arbeiden), maar waarvoor hij ook verantwoordelijk is en waarover hij dan ook rekenschap zal moeten afleggen (Hebreeën 13: 17). Het komt niet op de grootte van de opdracht aan, alleen op de trouw waarmede deze wordt verricht; en juist de trouw zal eenmaal in rijke mate door de Heer worden beloond (Mattheüs 25: 21-23).
   
   Er is geen heerlijker werk dan de arbeid in de Wijngaard des Heren, de arbeid aan de uitverkorenen Gods, de heiligen en beminden (Kolossenzen 3: 12) en aan diegenen die daartoe nog zullen worden geroepen. Alhoewel in de eerste plaats de Apostelen worden genoemd als "Gods medearbeiders" (1 Korinthiërs 3: 9) en als "uitdelers der verborgenheden Gods" (1 Korinthiërs 4: 1), mogen toch de ambtsbroeders aan hun zijde en aan hun hand medewerken om deze arbeid te verrichten. En dat is een grote genade, die ons steeds tot grotere trouw en tot nieuwe vreugde moet en zal aansporen.
   
   Wee de dienaar die in het Werk des Heren met traagheid arbeidt! (Jeremia 48: 10). Maar zalig is hij die met vreugde en vol ijver arbeidt en gelijk een Eleazar (2 Samuël 23: 10) de strijd zó voert, dat zijn hand van vermoeidheid aan zijn zwaard verstijft. Dan zal zich bij het komen des Heren de belofte vervullen: "De leraars nu zullen lichten als des hemels glans en die velen tot gerechtigheid geleid hebben als de sterren altoos en eeuwiglijk." (Daniël 12: 3)

   Laat ik nu maar geen eigen woorden gebruiken:
   

   • Christus als fundament
     [1] Ik, die gevangen zit omwille van de Heer, vraag u dan ook dringend de weg te gaan die past bij de roeping die u hebt ontvangen: [2] wees steeds bescheiden, zachtmoedig en geduldig, en verdraag elkaar uit liefde. [3] Span u in om door de samenbindende kracht van de vrede de eenheid te bewaren die de Geest u geeft: [4] één lichaam en één geest, zoals u één hoop hebt op grond van uw roeping, [5] één Heer, één geloof, één doop, [6] één God en Vader van allen, die boven allen, door allen en in allen is.
     
     Uit: Efeziërs 4 (NBV)
     
     
     [16] Laat niemand u iets voorschrijven op het gebied van eten en drinken of het vieren van feestdagen, nieuwemaan en sabbat. [17] Dit alles is slechts een schaduw van wat komt – de werkelijkheid is Christus. [18] Laat u niet veroordelen door mensen die opgaan in zelfvernedering en engelenverering, zich verdiepen in visioenen of zich laten voorstaan op eigen bedenksels. [19] Zulke mensen richten zich niet naar het hoofd, van waaruit God het hele lichaam, door gewrichtsbanden en pezen ondersteund en bijeengehouden, doet groeien. [20] Als u met Christus dood bent voor de machten van de wereld, waarom laat u zich dan geboden opleggen alsof u nog in de wereld leeft? [21] ‘Raak dit niet aan, proef dat niet, blijf daarvan af’ – [22] het zijn menselijke voorschriften en principes over zaken die door het gebruik vergaan. [23] Dat moet allemaal voor wijsheid doorgaan, maar het is zelfbedachte godsdienst, zelfvernedering en verachting van het lichaam; het heeft geen enkele waarde en dient alleen maar tot eigen bevrediging.
     
     Uit: Kolossenzen 2 (NBV)

   (...)
   
   
   Bron: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op "Ma 04 Nov 2013, 23:52" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"
   Zie ook het bericht op "Di 26 Aug 2014, 20:49" in de thread "Der Fall Rohn"

2. 

   (...)
   Heus, binnen het evangelie van Jezus Christus is er in het geheel géén plaats voor welke hiërarchie dan ook onder "kinderen van één Vader":
   

   Daarnaast werd in de arbeid nog aangehaald dat kinderen op de zondagsschool vroeger werd geleerd dat onze Stamapostel de stam is, de dienaren tezamen de grote en de kleinere takken en verder de broeders en zusters in de gemeenschap de twijgjes. Vaak werd er in dit verband ook nog op gewezen hoe belangrijk het is dat wij op die wijze met de dienaren verbonden zijn om niet af te sterven van de Boom des levens.
   
   Uit: Bericht door Redactie op "Wo 21 Dec 2011, 12:44".
   Oorspronkelijke bron: mijn schrijven d.d. 13-10-2004 aan een opziener bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland

   @all
   
   Op deze leest werd rond 1896 het ambt van stamapostel geschoeid. Het mag dan nu wel zijn dat de soep niet meer zo heet wordt gegeten als ze was opgediend, maar intussen gelden er in de Nieuw-Apostolische Kerk dusdanige "dimensies van macht", dat nog altijd niemand wat heeft in te brengen behalve de stamapostel en onder de districtsapostelen alleen de machtigsten. Structurele macht bijvoorbeeld gaat uit van het denksysteem dat er in deze kerk heeft kunnen gaan heersen. Het geestelijke klimaat, zeg maar, mede bepaald door ongeschreven codes en (gedrags)voorschriften welke door de kerkleiding worden gekoesterd. Bij de kerkleiding berust voorts de macht om de agenda te kunnen stellen en haar doorslaggevende invloed zal iedere zaak beslissen. In dat opzicht zijn de gelovigen dus nog steeds, als vanouds, onbeduidende... twijgjes.
   
   Maar Gode zij dank:
   

   • Want niet de macht van het getal bepaalt uw kracht, niet op geweldenaars steunt uw heerschappij. U bent juist de God van de vernederden, de helper van onaanzienlijken, de steun van zwakken, de beschermer van moedelozen, de redder van wanhopigen.
     
     Uit: Judit 9: 11 (NBV)

   "De Heer geeft de moede kracht!" wordt er in de Nieuw-Apostolische Kerk gezongen (lied 69, NAK-bundel voor de zangkoren), naar Jesaja 40 en Psalm 27. Kracht evenwel om een twijgje te zijn, of wellicht om -met God- over een muur te springen?! Hoe dan ook, de tweedeling die er in de Nieuw-Apostolische Kerk kennelijk moest ontstaan tussen "dienaren" en "overigen" is uit den boze. Zoiets kan God nooit hebben gewild voor hen die Hem "Abba, Vader" mogen noemen (vgl. Romeinen 8: 15).
   
   De vraag die ter beantwoording aan u voorligt, broeders en zusters bij de Nieuw-Apostolische Kerk, is, of u als het ware een op afstand bedienbaar technisch speeltje wilt zijn van "dienaren" die zich uitsluitend gedragen als machtsfiguren, óf dat u nog de moed kunt opbrengen om het door God aan u toevertrouwde gevoel voor eigenwaarde overeind te houden:
   

   • Laat de onaanzienlijke gelovige trots zijn op zijn hoge waarde
     
     Uit: Jakobus 1: 9 (NBV)

   Geen catechismus en geen kerk zult u de hemel in kunnen meenemen, zelfs uw "zegenaars" niet - omgekeerd trouwens evenmin. Laten "de dienaren" zich overigens rekenschap geven van het onderstaande:
   

   • [41] Daarop zal hij ook de groep aan zijn linkerzijde toespreken: “Jullie zijn vervloekt, verdwijn uit mijn ogen naar het eeuwige vuur dat bestemd is voor de duivel en zijn engelen. [42] Want ik had honger en jullie gaven mij niet te eten, ik had dorst en jullie gaven me niet te drinken. [43] Ik was een vreemdeling en jullie namen mij niet op, ik was naakt en jullie kleedden mij niet. Ik was ziek en zat in de gevangenis en jullie bezochten mij niet.” [44] Dan zullen ook zij antwoorden: “Heer, wanneer hebben wij u hongerig gezien of dorstig, als vreemdeling of naakt, ziek of in de gevangenis, en hebben wij niet voor u gezorgd?” [45] En hij zal hun antwoorden: “Ik verzeker jullie: alles wat jullie voor een van deze onaanzienlijken niet gedaan hebben, hebben jullie ook voor mij niet gedaan.”
     
     Uit: Matteüs 25(NBV)
     
     
     Wie een van de geringen die in mij geloven van de goede weg afbrengt, zou beter af zijn als hij met een molensteen om zijn nek in zee gegooid werd.
     
     Uit: Marcus 9: 42 (NBV)

   Het zal nodig zijn om onze pelgrimsreis te vervolgen. Ook in de Nieuw-Apostolische Kerk was uw bestemming nog helemaal niet bereikt. Hooguit bezocht u hier een "bewaarschool". Laat u niet ketenen aan de kluisters van een kerk! Kerken behoren herbergen te zijn, waar een ieder tijdelijk kan vertoeven om daarna de weg te vervolgen die God ons wijst:
   

   • Christus heeft ons bevrijd opdat wij in vrijheid zouden leven; houd dus stand en laat u niet opnieuw een slavenjuk opleggen.
     
     Galaten 5: 1 (NBV)

   (...)
   
   
   Uit: Bericht op het Forum van Bauke Moesker op "Wo 07 Nov 2012, 17:16" in de thread "Een ongelijke behandeling van hoge kwaliteit"

   Wie desondanks de ongelijkwaardige verhoudingen accepteert waaraan men in de Nieuw-Apostolische Kerk wordt blootgesteld, roept daarmee over zichzelf de excessen af die ook op het Forum van Bauke Moesker al uitvoerig uit de doeken zijn gedaan. Dan wordt er na een kennelijke klacht niet eerst eens in alle rust met je gesproken maar je ontvangt onverwijld een dure aangetekende dreigbrief van een door het kerkbestuur voor de gelegenheid ingehuurde (christelijke) advocaat.
   
   En als je toevallig Ronald Rohn heet zonder tegelijkertijd "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" een hoge dienaar te zijn; nee, dan is er géén compassie.
   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "Di 26 Aug 2014, 20:49" in de thread "Der Fall Rohn"

Aldus wordt in de Nieuw-Apostolische Kerk al sinds jaar en dag uit naam van de Drie-een­heid een vertekend beeld gegeven van de werkelijkheid naar het evangelie van Christus Jezus, en tot overmaat van ramp legitimeert men hiermee nota bene het dictatoriale regime waaraan de aangesloten leden feitelijk onderworpen zijn.

Ondertussen wil "het establishment" er niets van weten dat de gekoesterde machtsverhoudingen on-Bijbels zijn en na­de­lig werken op de mo­ra­li­teit. Integendeel, terwijl de gelovigen heimelijk in gijzeling worden gehouden door de arrogantie van de macht, blijven de zelfgenoegzame kerkvorsten hun eigenzinnige boodschap (die neerkomt op "het systeem tegenover het individu") ongegeneerd uitdragen. Wie er vragen over stelt, stuit op defensief denkgedrag vanuit "het ambtslichaam".

De heersende stemming is dan ook kamerbreed: "niemand maakt me wat". Voor wie daaronder lijdt is de Nieuw-Apostolische Kerk dus onherbergzaam geworden. Voortdurend heb ik in de afgelopen jaren naar woorden gezocht om via het Internet voor deze misstand de noodzakelijke aandacht te vragen, nadat ik de geschetste problematiek eerder al op alle niveaus binnen de organisatie telkens opnieuw vergeefs had aangekaart. Kortom, de liefde is bekoeld en de Geestkracht is verdampt:

1. 

   (...)
   Iets anders nog:
   

   • Als de liefde ontbreekt...
     
     • ... komen gaven niet tevoorschijn
       ... neemt de bemoediging en de vreugde af
       ... raken mensen uitgeput
       ... is er geen verbondenheid.
     Uit: Verscheidenheid van gaven (vierde druk 2005), door Nynke Dijkstra-Algra (toeruster voor pastoraat en gemeenteopbouw in de NH Kerk, provincie Utrecht); Uitg. Boekencentrum - ISBN 90 239 0376 5

   (...)
   
   
   Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Vr 16 Sep 2011, 06:50" in de thread "Framing"
   Zie ook het bericht op "Ma 23 Feb 2015, 18:42" in de thread "Gebakken lucht"

2. 

   (...)
   Een bijzonder lezenswaardige column van Rinus van Warven, bij Vereniging van Vrijzinnige Protestanten: GEEN KWESTIE VAN GELOVEN. Enkele quotes eruit:
   

   • (...)
     Ik hoorde pas geleden de opmerking dat veel religieuze en levensbeschouwelijke organisaties momenteel lijden aan een soort spiritueel HIV-virus: het virus van Huisvesting, Identiteit en Voorlichting. Op het moment dat de energie eruit is, wordt er alleen nog maar gesproken over Identiteit. Of over de vraag hoe je weer aandacht kunnen genereren voor je club?
     
     (...)
     Wil het christendom overleven dan zal haar taal minder hard, minder zakelijk en minder juridisch moeten worden.

   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "Za 12 Mrt 2016, 20:02" in de thread "Waar is de taal van het hart gebleven?"

Met veel tamtam richt men zich in de Nieuw-Apostolische Kerk dezer dagen tot "onverloste doden", maar het zou beter zijn "de levende have" in de armen te sluiten.

Groet,
TjerkB


N.B.

(...)
In mijn bericht van 1 september 2011 aan districtsapostel Armin Brinkmann noemde ik viermaal de naam van apostel Peter Klene, maar het mag duidelijk zijn: de inhoud van diens schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" kwam mede voor rekening van opziener Kamstra, de districtsoudste Nico Klene en de districtsevangelist Ruud Vis. Al deze "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" wisten of hadden in 2010 (!) op zijn minst móeten weten dat districtsapostel De Bruijn wel degelijk mede-investeerder was in Oostenrijk. Geen van allen echter rectificeerde de omstreden brief, zelfs niet toen districtsapostel De Bruijn (met zijn bewering dat hij hooguit een geldbedrag aan broeder Rohn had uitgeleend) in hoger beroep in het ongelijk werd gesteld. Echter, ook ingeval van een geldleningsovereenkomst had men niet broeder Rohn mogen blameren doch districtsapostel De Bruijn dienen te berispen. Zie de "Richtlijnen voor ambtsdragers van de Nieuw-Apostolische Kerk":

Voor de instandhouding van een zuivere vertrouwensrelatie is het eveneens noodzakelijk dat een ambtsdrager nooit geld van of aan gemeenteleden leent (vgl. Sir. 29: 4-9).

Bron: Richtlijnen voor de ambtsdragers van de Nieuw-Apostolische kerk (uitgave: juli 1999) - "1. Grondbeginselen van de ambtsuitoefening", pagina 17

Evenmin was het desbetreffende arrest van 15 juli 2014 van het gerechtshof Arnhem-Leeuwarden tot op heden aanleiding voor thans districtsapostel Rainer Storck en thans stamapostel Jean-Luc Schneider om te bewerkstelligen dat alle foute mededelingen in het schrijven "Santpoort, 21 februari 2010" werden herroepen want dat zijn er namelijk vele. Juist aan de hand van dit schrijven werden bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland alle kerkelijke ambtsdragers met desinformatie op het verkeerde been gezet, en dat laat men nota bene zo; ondanks het feit dat de waarheid inmiddels talrijke leugens heeft achterhaald. Dan ben je als kerkbestuur dus NIET te goeder trouw. In rond Hollands: dan heb je géén fatsoen in je donder. Opnieuw blijkt dus: "bikkelhard voor een ander doch boterzacht voor zichzelf"!!

(...)


Uit: Bericht op "Za 28 Feb 2015, 17:34" in de thread "Der Fall Rohn"

[Levi]

@Tjerk,

Met veel tamtam richt men zich in de Nieuw-Apostolische Kerk dezer dagen tot "onverloste doden", maar het zou beter zijn "de levende have" in de armen te sluiten.

De NAK is niet meer dan een digitale sekte waarbij vlotjes en moeiteloos de exclusiviteitsclaim wordt geprofileerd.
Het gemak waarmee de boodschap via social media wordt verspreid is onderdeel van een charme offensief.
Ondertussen worden de voorgangers gepamperd voor hun onvoorwaardelijke trouw aan de kerkleiding.
Er zijn nauwelijks nog lastpakken. Die zijn in de loop der tijd geëlimineerd door corporate silence.
En nog veel erger; niet thuisgeven door de hogere dienaren die in 'vol vertrouwen kunnen worden benaderd'.

Vandaag was het dus 'feest aan gene zijde'!

Veel symboliek en dramatiek.
De hoge heren zullen er een glas op hebben gedronken en zich hebben laten fêteren in een 5 sterren restaurant.
Ik begrijp dat JLS in Hilversum acte de présence zal geven de komende maand.

Alles is al in rep en roer.

Groet,
Levi

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 16:00 uur]


@all

Eén ding mag duidelijk zijn: door bitter weinig compassie te hebben met vragenstellers (lees: naasten "in de gemeenschap" die op enig moment op enigerlei wijze verontrust waren geraakt en die daarover openhartig en vol van vertrouwen spraken met hun "zegenaars"); door dezen zelfs als "vijanden van het werk van God" af te schilderen en hard tegen ze op te treden, is de nieuw-apostolische kerkleiding ver, steeds verder van huis geraakt. Op 12 februari 2010 (dus ook nog voorafgaande aan het vermaledijde schrijven uit Santpoort van 21 februari 2010 van apostel Peter Klene c.s.) merkte ik dienaangaande op:

• Maar wat deed je onder lijdensdruk, toegebracht (!) middenin "de gemeenschap"?! Je durfde misschien niet eens "Au!" te roepen. Kinderen Gods gaan hun weg immers "in stilheid en vertrouwen". Ja ja, maar zó enorm ongenuanceerd liggen de verhoudingen in het werk Gods bepaald niet.

Uit: Bericht op "Ma 12 Mei 2014, 20:16" in de thread "Drieluik d.d. 12-02-2010"

Het werden gevleugelde woorden waarmee stamapostel Fehr brandende vragen pareerde: "Berechtigte Kritik nehmen wir zu Herzen, unberechtigte zur Kenntnis". In werkelijkheid echter was men van kritiek in het geheel niet gediend. In mijn bericht op "Ma 04 Jan 2016, 23:50" in de thread "Jehova" ben ik hier nader op ingegaan.

Al in de jaren '90 kwam het door die ontwikkelingen -welke zich nu in feite wreken- tot een kantelpunt, namelijk toen "berechtigte Kritik" van de nieuw-apostolische priester Erwin Meier-Widmer (zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker het bericht op "Vr 15 Apr 2011, 21:35", in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept") resoluut van de hand werd gewezen, dus níet werd getolereerd. Onder "berechtigte Kritik" verstond de kerkleiding blijkbaar alleen kritiek op anderen.

Het bleek dat er voor het internationale kerkbestuur maar één waarheid geldt en één werkelijkheid, namelijk binnen de verordeningen die zijzelf vaststelt. Er waren niet eens freudiaanse versprekingen of zo voor nodig waardoor dit voor de buitenwacht gaandeweg volstrekt helder werd. Nee, anders dan op aanwijzing van de dienstdoende "dienaren" moet niemand op hun akkerwerk het wagen om zich spontaan op te richten van het werk dat daar "op de knieën" dient te worden verricht.

"Het systeem tegenover het individu." Hoe verdeeld men onderling bij nader inzien overigens ook geweest moet zijn: over één ding bestond er bij het internationale kerkbestuur in de jaren '90, toen het ene pijndossier na het andere op straat kwam te liggen, kennelijk geen enkel misverstand: "de aan­val is de bes­te ver­de­di­ging". Echter, wie dan daarbij incalculeert dat zielen met gerechtvaardigde brandende vragen door machtsmisbruik (!) aan het systeem worden opgeofferd, ondermijnt het werk van God. Vragenstellers werden als vermeende subversieve elementen geïsoleerd en weggepest. Zo veranderde "het verlossingswerk" in een verdelgingswerk...

Sindsdien leven de machtsfiguren in een bubbel:

• (...)
  Handel jij weleens tegen beter weten in? Wetende dat je het anders aan had moeten pakken, zodat de ander beter tot z’n recht zou komen? Vast wel. We noemen dit ook wel zelfverraad.
  Als je jezelf verraadt, verlies je ook je integriteit. Je begint de wereld te zien op een manier die je verlies van integriteit rechtvaardigt.
  Je blik op de wereld raakt vertekend, omdat je de wereld ziet op een manier die jouw gedrag rechtvaardigt.
  Als je zelfverraad pleegt en je integriteit verliest, ga je in je eigen bubbel leven.
  
  (...)
  Hoe herken je het als je je in een bubbel bevindt?
  Hieronder een opsomming van een aantal ‘symptomen’. Deze ontstaan nádat je je integriteit bent verloren.
  
  • gebrek aan toewijding
  • gebrek aan betrokkenheid
  • problemen veroorzaken
  • conflict
  • gebrek aan motivatie
  • stress
  • slecht teamwerk
  • niet in het team passen
  • gebrek aan vertrouwen
  • niet controleerbaar
  • communicatieproblemen
  
  (...)
  Als je op zoek bent naar kansen en uitdagingen, zul je je best moeten doen om uit de bubbel te komen. Maar hoe laat je de bubbel uit elkaar spatten en kun je gaan bruisen?
  Je hoeft slechts drie dingen voor ogen te houden:
  
  
  1. Anders denken
  2. Anders voelen
  3. Anders willen
  
  Ga anders over je medemens denken. Wees niet meer of beter dan de ander. Maar houdt oprecht rekening met de ander. Zie de ander wie hij/ zij daadwerkelijk is, zoals jij ook graag gezien zou willen worden. (Matt. 7:12) (1 Korintiërs 14:20)
  Ga anders voelen. Dikwijls voel je op voorhand al wat juist is om te doen. Maar dikwijls handelen we er niet naar omdat we waarschijnlijk vinden dat mensen iets anders van ons verwachten. En dus maken we de keuze om anders te handelen. (Kolossenzen 3:12-14)
  Ga anders willen. Wat je doet, doe je omdat je het wilt , omdat God het van je vraagt. fillippenzen 2:13
  
  Er ligt dus een mooie uitdaging voor jou in het verschiet.
  
  (...)

Lees verder: https://denkom.wordpress.com/2013/01/28 ... en-bubbel/

Zo simpel kan het zijn, dacht ik.

Groet,
TjerkB


P.S.

• Behandel anderen dus steeds zoals je zou willen dat ze jullie behandelen. Dat is het hart van de Wet en de Profeten.
  Uit: Matteüs 7: 12 (NBV)
• Broeders en zusters, wees in uw denken niet als kinderen. Wees kinderen in het kwaad, maar wees in uw denken volwassen.
  Uit: 1 Korintiërs 14: 20 (NBV)
• [12] Omdat God u heeft uitgekozen, omdat u zijn heiligen bent en hij u liefheeft, moet u zich kleden in innig medeleven, in goedheid, bescheidenheid, zachtmoedigheid en geduld. [13] Verdraag elkaar en vergeef elkaar als iemand een ander iets te verwijten heeft; zoals de Heer u vergeven heeft, moet u elkaar vergeven. [14] En bovenal, kleed u in de liefde, dat is de band die u tot een volmaakte eenheid maakt.
  Uit: Kolossenzen 3 (NBV)
• [12] Geliefde broeders en zusters, u bent altijd gehoorzaam geweest toen ik bij u was. Wees het des te meer nu ik niet bij u ben. Blijf u inspannen voor uw redding, en doe dat in diep ontzag voor God, [13] want het is God die zowel het willen als het handelen bij u teweegbrengt, omdat het hem behaagt.
  Uit: Filippenzen 2 (NBV)