Tussenbalans en hoe nu verder...

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » zo 08 jan 2017, 20:20

TjerkB schreef:(...)
Opeens wist ik het heel zeker: dit trek ik niet meer - in deze kerk wordt er van mij verwacht dat ik de mensen die ik om mij heen zie bezwijken, laat liggen!!! Want de dienaren, de DIENAREN, de ZEGENAARS, de HERDERS, en ál hun bazen én bovenbazen, vinden dat ik mij over mijn naasten (!) NIET hoef te bekommeren. Als er al moet worden "bekommerd", dan doen zij het wel... Zij?! Welnee, wist ik: die doen er helemaal niks aan.

(...)

Uit: Bericht op "Vr 06 Jan 2017, 21:07"

@all

Het was in het voorjaar van 2007 dat ik mij dat realiseerde. Wat er toen speelde, was actueel nieuws vanwege de versteende harten bij de internationale kerkleiding ten aanzien van zielen die vanuit de kerk waren opgeofferd aan "de Boodschap" van stamapostel Johann Gottfried Bischoff, alsmede wederom versteende harten bij betrokkenen, namelijk tegenover een aantal broeders en zusters in de NAK-gemeente Hamburg-Blankense, aan wie het niet werd toegestaan buiten de verbindend geoordeelde doch desondanks gedurig veranderende nieuw-apostolische kaders te denken. Ook dezen werden aan de kant gezet (lees: weggepest). Stamapostel Wilhelm Leber, de toenmalige districtsapostel Karlheinz Schumacher en diens slippendrager Rüdiger Krause (de huidige districtsapostel), traden hardvochtig op en toonden zich in Hamburg-Blankenese onverbiddelijk. Geen enkele (bepleite) overweging om met hun slachtoffers nog enige compassie te willen hebben, deerde ze. De Bijbel was zeker hooguit een boek voor ze om te pas en te onpas voor te houden aan anderen...

[26] Ik zal jullie een nieuw hart en een nieuwe geest geven, ik zal je versteende hart uit je lichaam halen en je er een levend hart voor in de plaats geven. [27] Ik zal jullie mijn geest geven en zorgen dat jullie volgens mijn wetten leven en mijn regels in acht nemen. [28] Jullie zullen in het land wonen dat ik aan je voorouders gegeven heb, jullie zullen mijn volk zijn en ik zal jullie God zijn.

Uit: Ezechiël 36

[12] Schep, o God, een zuiver hart in mij,
vernieuw mijn geest, maak mij standvastig,
[13] verban mij niet uit uw nabijheid,
neem uw heilige geest niet van mij weg.
[14] Red mij, geef mij de vreugde van vroeger,
de kracht van een sterke geest.

Uit: Psalm 51 (NBV)

In beide dossiers sprak ik over de gang van zaken mijn bezorgdheid uit bij de dienaren die erover gingen want het waren wel óók míjn naasten die ze vertrapten, maar dat kon ze geen zier schelen. Zulke kerkleiders vind ik onverdraaglijk. Door mijn lidmaatschap van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland voelde ik mij medeplichtig aan hun wanpraktijken, terwijl ik daar juist niets mee van doen wilde hebben. Dus: de maat was vol. Hierdoor was het voor mij toen echt over en uit. Toch kon ik mij niet afwenden van zielen die vanuit de kerk later nog aan hetzelfde zinloze geestelijke geweld ten prooi vielen, en ik draaide daar niet omheen:

Redactie schreef:(...)
Uit mijn e-mailbericht van 15 september 2009 aan "apostel" Peter Klene:

(...)
Maar één ding wil ik niet op mijn geweten hebben: ik pleeg geen broedermoord. Ik offer geen naasten op om hooggeplaatsten op hun voetstukken te laten staan. Nogmaals: het is één en al tragiek, doch beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. De echelons worden afgeschaft: niemand is hoger dan welke naaste dan ook. Het normale moet maar weer normaal worden. Voor dynastieën geen plaats. Bijzaken worden weer bijzaken. Soli Deo Gloria. Zo waarlijk spreekt de Heer. (...)
Ook dit bericht is zijnerzijds inhoudelijk onbeantwoord gebleven...

(...)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "di 29 nov 2011, 17:07" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"

De adresseerde trok zich er niets van aan. Enkele maanden later informeerde broeder Bauke Moesker of ik nog eens "een stukje" wilde schrijven voor op zijn website. Het werd een soort van drieluik, waaruit de onderstaande quote:

(...)
De Heilige Geest laat zich niet kluisteren aan de leerstellingen van een kerk. Er zijn geen aanwijzingen voor dat God zich de les laat lezen. Sommigen hebben engelen gehuisvest zonder het zelf te weten. De Almachtige zendt die Hij zenden wil. Mag Hij ons een seintje geven wanneer wij op enig moment even iets voor Hem kunnen betekenen? Niemand hoeft ermee te wachten een naaste de hand ten bonde te reiken totdat een kerkbestuurder daar ooit groen licht voor geeft. Mensen kunnen zich een hoop verbeelden maar God zelf bestuurt zijn eigen Werk. Goddank staat er in de bijbel dat niet weinige doch juist vele laatsten de eersten zullen zijn. Wie vergeet in liefde te werk te gaan, kan overnieuw beginnen.

(...)

Bron: Derde deel, getiteld "Bevrijding", van artikelenserie "In het ontdekkend licht van Zijn genade...", geplaatst tussen 7 en 12 februari 2010 op de vroegere website van Bauke Moesker: http://www.apostolischekritiek.nl/index%20vervolg.htm
Zie tevens -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "Wo 27 Okt 2010, 20:38", in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk"

Meer en meer werd het mij duidelijk: de "Godsgezanten" die hier de scepter zwaaien zijn bikkelhard voor anderen doch boterzacht voor zichzelf. En: elke keer wanneer ik dacht dat het niet gekker moest worden, gebeurde dat júist... Wat dat betreft zouden in het najaar van 2010 bij mij de schellen van de ogen vallen, toen ik doorkreeg hoe er bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland miljoenenverliezen onder het tapijt moesten worden geveegd en er een zondebok werd gezocht. Daarna duurde het niet lang of tot overmaat van ramp bleek districtsapostel Armin Brinkmann 10 miljoen euro te hebben verspeeld bij een eigenzinnige deal met... criminelen. Doordat in deze kerk in de hoogste kringen de slager zijn eigen vlees keurt, hield stamapostel Wilhelm Leber hem doodleuk de hand boven het hoofd. Wie het in het voorbijgaan daarentegen wél mocht ontgelden, was o.a. Bauke Moesker. Zonder scrupules werd hij langdurig blootgesteld aan intimidatiepraktijken. Uitgerekend degene die daar in die periode nog een flinke schep bovenop had gedaan, hing vorig jaar van liegen en bedriegen aan elkaar bij een zwaar milieudelict. Tussen de bedrijven door lieten de stamapostel en de verantwoordelijke districtsapostel zichzelf via het Internet bewieroken met opgeklopte tegelspreuken van ze. Zo vieren bij de internationale kerkleiding de "zegenaars" hun eigen feestje, keuren zij hun eigen vlees en prijzen zij elkaar telkens over en weer de hemel in.

Ik vind het verbijsterend en alarmerend tegelijk dat de aangesloten leden én de samenleving zich dit allemaal laten welgevallen want er wordt aan zielen zwaar letsel toegebracht door ze te manoeuvreren en emotioneel te isoleren in een rigide denksysteem, terwijl het hier nota bene gaat om een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Hoogst zorgelijk is het daarnaast dat offergaven niet in goede handen zijn. Op bovenbeschreven wijze is er een afkeurenswaardige geloofscultuur ontstaan...

TjerkB schreef:(...)
"Een intolerante verdediging van het gelijk van de eigen groep" is volgens de nieuwe dikke Van Dale datgene wat er onder sektarisch gedrag mag worden verstaan...

(...)

Uit: Bericht op "Wo 18 Nov 2015, 12:58" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

In een weekendbijlage van een van de kranten viel mijn oog gisteren op een artikel over een land, waar volgens een correspondent die er al jaren woont, de leugen regeert. Hij schreef er een uitgebreid artikel over. De volgende passages deden mij denken aan de zojuist bedoelde geloofscultuur in de Nieuw-Apostolische Kerk:

In [dit land] is niets wat het lijkt. Een keurige grondwet verschaft de president schier ongebreidelde macht, maar garandeert op papier ook de rechten en vrijheden van de burgers - zoals vrijheid van demonstratie, die in de praktijk ver te zoeken blijkt. Of vrije verkiezingen. Eens per vijf jaar kiezen de [mensen] een nieuw lagerhuis, en elke zes jaar een president. Maar ook als er geen fraude wordt gepleegd - wat steeds wel het geval is - kunnen die verkiezingen niet eerlijk verlopen, want normale politieke concurrentie is onmogelijk in [dit land]: oppositiepartijen of -kandidaten worden stelselmatig geweerd uit de media en de publieke ruimte.

De grondwet garandeert artistieke vrijheid, maar de overheid brengt cultuuruitingen in lijn met 'voor de [nationale] beschaving traditionele waarden en normen', zoals het heet in een richtlijn van [de president]. Alles wat daarvan afwijkt vereist correctie.

Theaterregisseur [...] hekelde onlangs in een emotionele toespraak 'groepjes brutale, agressieve, zogenaamd beledigde mensen, die zich hullen in hoogdravende woorden over zedelijkheid en moraal', en die een eind laten maken aan exposities en toneelopvoeringen. Hij doelde op de sluiting van een tentoonstelling van de [buitenlandse] fotograaf [...] in Moskou, of op het staken van de opvoering van Wagners opera 'Tannhauser' in [één van de steden], na luid protest van [conservatieve] activisten. Hoewel de rechter geen reden zag 'Tannhauser' te verbieden, ontsloeg het ministerie van cultuur de theaterdirecteur, waarna diens opvolger de opera meteen uit het repertoire gooide.

Vrijheid van meningsuiting en pers zijn grondrechten, maar het gros van de [mensen] blijft verstoken van informatie over hoe hun land er werkelijk voor staat. De media - eerst en vooral de tv - dringen [de bevolking] een eenzijdig, verwrongen wereldbeeld op, waardoor steeds meer mensen hun grip op de werkelijkheid dreigen te verliezen. "We hebben jaren van ontgifting nodig om daarvan te herstellen", verzuchtte econoom [...] onlangs.
Bron: Trouw/Letter & Geest, zaterdag 7 januari 2017

Daarnaast citeerde de auteur een beroemd essay van een bekende dissident:

'Niet in de leugen leven' (fragment)

Laten we door onze schuchterheid heenbreken en kiezen: of welbewust een dienaar van de leugen blijven (oh, natuurlijk is dat niet onze neiging, maar we moeten een gezin onderhouden), of de leugen afschudden en een eerlijk mens worden, die het respect van zijn kinderen en zijn tijdgenoten verdient. En van die dag af zal hij:

Geen enkele zin meer schrijven, ondertekenen of afdrukken, die naar zijn mening de waarheid geweld aan doet

Zo'n zin niet meer privé of publiek uitspreken, niet uit zichzelf, niet van een spiekbriefje, niet als propagandist, docent, opvoeder of acteur

Geen enkele leugenachtige gedachte of verdraaiing van de waarheid verspreiden, of het nu in een schilderij is, een beeldhouwwerk, een foto of in muziek

Mondeling noch schriftelijk 'toonaangevende' citaten gebruiken om in de smaak te vallen, om zichzelf in te dekken, uit carrière-overwegingen, als hij de geciteerde gedachte niet volledig deelt of als die irrelevant is

Zich niet laten dwingen deel te nemen aan een demonstratie of bijeenkomst; geen spandoek of leuze voeren die hij niet volledig onderschrijft

Zijn hand niet opsteken voor een voorstel waarmee hij het niet van harte eens is; niet stemmen op iemand die hij onwaardig of twijfelachtig vindt

Zich niet laten dwingen deel te nemen aan een vergadering, waar naar verwachting een vraagstuk op dwingende, niet-objectieve wijze wordt besproken

Onmiddellijk een bijeenkomst, vergadering, lezing, toneelstuk of filmvertoning verlaten, zo gauw hij een leugen hoort, ideologische onzin of schaamteloze propaganda

Geen krant of tijdschrift aanschaffen als die informatie verdraait of belangrijke feiten verdoezelt

Metrostation Park Koeltoery na de aanslag in maart 2010.

Aleksandr Solzjenitsyn, 1974

Wat ik mij nu afvraag, is het volgende: wat moet er in de Nieuw-Apostolische Kerk nog méér misgaan, alvorens de mensen daar opstaan tegen hun onderdrukking?

Daarom:

[1] Galaten, u hebt uw verstand verloren! Wie heeft u in zijn ban gekregen? Ik heb u Jezus Christus toch openlijk en duidelijk als de gekruisigde bekendgemaakt? [2] Ik wil maar één ding van u weten: hebt u de Geest ontvangen door de wet na te leven of door te luisteren en te geloven? [3] Bent u werkelijk zo dwaas weer op uw eigen kracht te vertrouwen, en niet langer op de Geest? [4] Is alles wat u hebt meegemaakt dan voor niets geweest? Dat kan toch niet!

Uit: Galaten 3 (NBV)

Groet,
TjerkB

willempower · Bericht door **willempower** » zo 08 jan 2017, 21:47

@ tjerk
Die miljoenen van brinkie durft niemand wat van te zeggen , want dan gaat er een beerput open over wat ze van elkaar weten .
En dan was er er nog een dienaartje die een ton aan bonus van kreeg , maar moest dan wel de kop houden .
Mijn mening is heel simpel die Brinkie speelt een heel vies spel want waar staat er iets over zijn bonus ?
Brinkie is niet vies van dames , vul in en kleur de plaatjes .
Maar een keer gaat die beerput echt open en dan nog zullen de leden zeggen we moeten in de navolging staan en dan word het echt druk op de wallen om te dienen .
Ze leggen dat dan uit achter gesloten deuren het woord verkondigen , onderzoek alles en geniet staat er toch in de bijbel ongeveer .

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » ma 09 jan 2017, 14:14

@all

Ter info..

Bron: http://www.augsburger-allgemeine.de/neu ... 11067.html

Onder het lezen dacht ik: is het geen tegenstrijdigheid als deze voorganger enerzijds stelt dat om hem onbekende redenen de jongeren in zijn gemeente wegblijven, terwijl hij anderzijds stelt alsmaar meer tijd te spenderen aan zielen die de kerk niet meer (kunnen) bezoeken? Je verliest elkaar toch niet zomaar vanzelf uit het oog?

Over het "Gotteskindschaft" gesproken; zie onder...

TjerkB schreef:(...)
Het laatste nieuws op dit gebied meldt Glaubenskultur-Magazine:

"Die neuapostolische Jugendzeitung 'Spirit' hat in ihrer aktuellen Ausgabe das Thema 'Gotteskindschaft' aufgegriffen.

Dan handelt het over het (in 2005 door apostel Volker Kühnle alvast bepleite en in 2010 nader geformuleerde) achtste NAK-geloofsartikel:
- Het 8e geloofsartikel:
  Ik geloof dat de met water gedoopte zielen door een Apostel de gave van de Heilige Geest moeten ontvangen om het kindschap Gods en de voorwaarden voor het eerstelingschap te verkrijgen.
  
  Bron: Geloofsbelijdenis Nieuw-Apostolische Kerk, http://www.nak.org/nl/geloof-en-kerk/geloofsbelijdenis/
  Zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker ook het bericht op "Do 24 Jan 2013, 17:48" in de thread "NAK-catechismus en info-avond 4 december 2012"
Het werd -zoals bij elk woord dat de mond van de nieuw-apostolische god uitgaat- gepresenteerd als een wet Meden en Perzen. Kortom, een ieder had dus maar te begrijpen dat er níet aan te tornen valt. Onlangs nog drukte stamapostel Jean-Luc Schneider zich als volgt hierover uit:

Stammapostel thematisiert Dissonaz Erstlingsschaft vs. Nächstenliebe
Wuppertal (gk). Es ist dieses Weit-Zurückweisen von Auswüchsen neuapostolischer Lehre, die ehedem zur identitätsstiftenden Kultur der Neuapostolischen Kirche (NAK) gehörten, das nicht gerade zur Glaubwürdigkeit einer um ökumenische Anerkennung ringenden Glaubensgemeinschaft beiträgt, wenn auch die Absicht eine hehere sein könnte. Ein Beispiel für diese Unart stellte Stammapostel Jean-Luc Schneider vor wenigen Monaten dar, glaubt man einer Predigtwiedergabe der Zeitschrift „Unsere Familie“ Nr 7/2014.

Schneider predigte demnach am 9. Februar 2014 in Miami/USA zum Erstaunen geschichtskundiger Kenner der NAK: „Wenn wir von der ersten Auferstehung und der Braut Christi sprechen, sagen manche Menschen: ’Ihr sprecht von der Nächstenliebe und sagt gleichzeitig, dass nur ihr erlöst werdet ihr Neuapostolischen mit euren Aposteln. Was ist mit allen anderen, wo ist denn da eure Nächstenliebe?’ - Wir haben nie gesagt, dass andere nicht erlöst werden können.“

Der Stammapostel versuchte im folgenden die Dissonanz zwischen der Glaubenslehre seiner Kirche und seiner zitierten Frage durch eine Verschiebung des Akzentes aufzulösen: „Erlösung ist das Eingehen in die ewige Gemeinschaft mit Gott. Das ist gewissermaßen das Ende der Geschichte. Alle, die an Jesus Christus glauben, können in die ewige Gemeinschaft mit Gott kommen. Wir sind nur die Erstlinge, die Ersten, die aus Gnaden in diese Gemeinschaft eingehen dürfen. Das ist die Braut.“

(...)

Bron: Premium-Artikel „Wir zuerst“ d.d. 03-06-2014, verschenen bij Glaubenskultur-Magazine
Zie ook het bericht op "Zo 15 Jun 2014, 13:22" in de thread "Geen woorden maar daden"
(...)

Uit: Bericht op "Ma 15 Dec 2014, 15:18" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"
detlef.streich schreef:Bleibt anzumerken, dass überall, wo das System NAK sich angegriffen fühlt, es mit allen Mitteln um sich schlägt. Dazu gehören Lügen, Halbwahrheiten, Verunglimpfungen, Leugnungen all ihrer Systemagenten. Es geht innerhalb der NAK niemals um Wahrheit, sondern nur um die Aufrechterhaltung des eigenen status quo, auch wenn es dabei über selbst produzierte Leichen gehen muss. Unter der Maske der Scheinheiligkeit zeigt sich doch grinsend die arrogante Fratze des zynischen Narzisten, wenn z.B. Stap Schneider in seinem Grußwort für 2017 sagt: „Gott sorgt für uns, obwohl wir Sünder sind. Im Gegenzug wollen auch wir die Würde jedes Menschen achten. (…) Verkündigen wir seine Herrlichkeit, indem wir uns wie Gotteskinder verhalten. Vor Gott sind wir wie Kinder: Wir wissen wenig, und er weiß alles. Es gilt seine Autorität anzuerkennen und uns bereitwillig in seinen Dienst zu stellen. Das ist für uns keine Einschränkung eigener Freiheit, sondern Quelle des Segens!“ (Abschrift D. Kastl) Schneider ist bestens informiert über die vielen Fehlverhalten seiner Mitarbeiter und speziell Bezirksapostel. Statt dies aber demütig zu bekennen, fordert er hochtrabend die (selbstverständliche) Achtung der Menschenwürde ein und appelliert, sich wie „Gotteskinder“ zu verhalten, indem man sich den Vorgaben der Amtsträger unterordnet, deren „Autorität“ er versteckt und höchst anmaßend mit der göttlichen Autorität gleichsetzt. Schneiders eigene Positionierung vom 1.3. 2015 in Berlin ist mehr als deutlich.

„Also, wer an die Apostel glaubt, darf sich auf die Fürbitte Jesu berufen. … Wer nicht mehr so an die Sendung glaubt, wer nicht mehr an das Erlösungswerk glaubt, wer so langsam zurückgeht, wird zum Feind.“

(...)
Dass sich solche Verhaltensweisen nur schwer ins Bild des Themenfeldes NAK-ACK-Ökumene einpassen, liegt auf der Hand. Aber hier hackt offensichtlich die eine Krähe den anderen auch kein Auge aus. Da hilft es nur wenig, dass der Gemeindeevangelist Rainer Weinhart (Fellbach) die neuapostolische Kirche am 11.11.2016 im Ökumenischen Nachtcafé Untertürkheim vorstellte und resümiert: „Dieser Abend trug viel zum gegenseitigen Kennenlernen und Verstehen bei. Es war eine schöne offene Atmosphäre im Kreis der evangelischen, katholischen und neuapostolischen Glaubensgeschwister.“ Diese Ausnahmesicht einer gemeinsamen Gotteskindschaft gibt es nämlich offiziell laut F&A nicht:
- 530 Der Begriff „Gotteskind“ hat unterschiedliche Aspekte:
  
  Jeder Mensch ist ein Kind Gottes, denn er ist von Gott erschaffen und darf daher den Allmächtigen „Vater“ nennen.
  (…)
  Darüber hinaus ist mit „Gotteskindschaft“ jene Situation vor Gott gemeint, die durch den Empfang aller Sakramente, durch den Glauben und die Ausrichtung des Lebens auf die Wiederkunft Christi gekennzeichnet ist. Erlangt wird die Gotteskindschaft durch die Wiedergeburt aus Wasser und Geist. Den Wiedergeborenen ist als „Kindern Gottes“ verheißen, Erben des Allerhöchsten zu werden.
Und insgesamt gilt wohl für die Kirche(n), was Stap Schneider zusammenfassend am 15.09.2013 in Metz wie folgt formuliert:

„Gott hat die Kirche Christi gegründet, er hat die Grundlagen dazu gelegt und er hat seiner Kirche Apostel gegeben. Man kann nicht das Apostolat, das Apostelamt von der Kirche Christi trennen. Sie sind auf das engste miteinander verbunden. … Die Kirche Christus ist apostolisch und die Kirche braucht die Apostel. Jesus hat ihr die Apostel gegeben zum Segen und zu ihrer Vollkommenheit. (…) Ich habe heute Morgen nichts Neues erfunden, es ist dies ganz einfach die neuapostolische Lehre: Was ist die Kirche Christi, was ist die Aufgabe der Apostel und dass die Botschaft der Apostel sich an die ganze Kirche Christus richtet. Es ist der Herr, der dieses so wollte.“

Hier gilt wohl allen NAK-Schäfchen der Rat Senecas, eines Zeitgenossen von Paulus:

Es nützt geistiger Gesundheit, sich von den Befürwortern des Wahnsinns abzuwenden. Krank wird, wer sich auf falsche Urteile versteift.

Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "08.01.2017, 17:16" in de thread "Amtsenthebung nach Besuch einer ökumenischen Veranstaltung".

Over de in de Nieuw-Apostolische Kerk al dan niet vereiste c.q. afgedwongen geloofsgehoorzaamheid valt nog veel te zeggen, lijkt mij. De geïnterviewde voorganger stelt de geloofspraktijk in dit opzicht werkelijk veel te rooskleurig voor want nog altijd moeten de gelovigen zich overal bij neerleggen. De best werkende truc om daarbij "druk van de ketel" te halen is dat vermeende dwarsliggers tegenwoordig uitgebreid hun zegje mogen doen en dat "zegenaars" het dan laten voorkomen het inhoudelijk "grotendeels" met ze eens te zijn en zij voor de aldus quasi-gedeelde geloofsstrijd uiteraard alle begrip hebben. Hierna legt men de gedeelde zorgen "bij het altaar" neer in een gezamenlijk gebed, met de bedrieglijke bedoeling echter de dwarsligger in de waan te brengen dat Onze-Lieve-Heer op Zijn tijd wel raad zal weten met al het werk (dat zijn "rare kostgangers" gemakshalve op Hem afschuiven). Zo lopen de verantwoordelijken lafhartig weg voor hun verantwoordelijkheid...

Trap er niet in, zou ik willen zeggen: een gewaarschuwd man telt voor twee. De hierboven beschreven truc wordt in Nederland namelijk bijna standaard toegepast!

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » ma 09 jan 2017, 18:06

[Bijgewerkt: 10-01-2017, 16:00 uur]

TjerkB schreef:(...)
Van districtsapostel Wilfried Klingler (thans: in ruste) wisten wij natuurlijk wel dat hij veelal ruimdenkender overkwam dan de indruk die andere bestuursleden bij de internationale kerkleiding in dat opzicht op ons maakten, maar toen hij in 2011 zijn positie moest bepalen ten aanzien van de geloofsstrijd (!) van de districtsoudste Thomas Feil (in het NAK-district Hannover-Nord; zie op het voormalige Forum van Bauke Moesker de thread "Deining in Duitsland over Kirchenverständnis"), bleek tot mijn verbazing opeens dat hij zo veel mogelijk stilzwijgend "de harde lijn" billijkte. Zo'n lafhartige omslag zagen wij eerder bij de "liberale" apostel Rudolf Kainz.

(...)

Uit: Bericht op "Ma 12 Dec 2016, 13:41"

@all

Gezien de hierboven gememoreerde "politieke ommezwaai" bij zowel districtsapostel Wilfried Klingler als apostel Rudolf Kainz, de jongste ontwikkelingen in de regio Hannover door toedoen van de invloedrijke doch aartsconservatieve districtsapostel Rüdiger Krause en allerhande berichten die eerder al de ronde deden over diens evenknie, de minstens zo bekrompen districtsapostel Michael Ehrich (NAK-Süddeutschland), kan ik mij niet aan de indruk onttrekken dat het van Rainer Zack, de geïnterviewde voorganger van de nieuw-apostolische kerkgemeente in het Duitse Neuburg (NAK-Süddeutschland), een ijdele hoop is als hij stelt: "Das diktatorisch Konservative weiche langsam auf."

(...)
Gerade wegen der strengen Gehorsamsstruktur hätten viele Mitglieder die Neuapostolische Kirche verlassen. Doch das habe sich inzwischen geändert. Das diktatorisch Konservative weiche langsam auf. Zack hofft so, auch die jungen Menschen wieder zu erreichen. Damit die Kirche bald wieder voll ist.
Uit: Krantenartikel "Weg vom Diktatorischen" d.d. 03-01-2017 bij Ausburger Allegemeine
Zie ook het bericht op "Ma 09 Jan 2017, 14:14"

Als wij verder in aanmerking nemen hoe het inhoudelijk heeft uitgepakt met de in 2012 verschenen catechismus van de Nieuw-Apostolische Kerk (alles voor de mensheid in het algemeen en de christenheid in het bijzonder, "dead or alive", draait om het door Onze-Lieve-Heer exclusief aan dit kerkgenootschap gegunde magische apostolaat), en gelet op de daarbij handig (lees: stilzwijgend) geconsolideerde machtsposities ingevolge de binnen de organisatie al sinds jaar en dag gevestigde dictatuur van "vijf soorten apostelen"; nee, dan gelijkt het er "für die jungen Menschen" in de verste verte niet naar "daß das diktatorisch Konservative langsam aufweicht". Pertinent NIET.

By the way: laten wij het niet onderschatten hoe het "die jungen Menschen" in de Nieuw-Apostolische Kerk kan vergaan. Zie onder:

Martha schreef:Hallo centaurea!

Schrieb gerade einen Beitrag über Bez.ap Klinger bevor ich deinen Beitrag las.

Mir tut vor allem die jungen Menschen leid, die aus der Kirche wollen, denn es geht oft ein Riss durch die Familien.

Meine Kinder hatten aufgrund der Vorkommnisse in der NAK die Freiheit sich selbst zu orientieren. Letztens kam ein junger Mensch zu meinem Kind,
weil sie wusste, dass sie nicht mehr in die NAK geht. Die Jugendliche war in psychiatrischer Behandlung und stand zwischen Eltern und NAK.
Die Eltern wollte sie nicht verlieren und in die NAK konnte sie nicht mehr wirklich.
Das sind Dinge die mich noch sehr stark berühren. Hier steht die Frage: "Was macht die NAK aus den Menschen ?"

Meine Kinder haben mir nach einigen Jahren gesagt, wie sie gelitten haben und teilweise orientierungslos waren, als wir nicht mehr "streng" waren

Bron: Bericht bij Glaubensforum24 op "09.01.2017, 09:24" in de thread "Neue interessante Seite: kritischer Blog NAK Minden".

Aanvankelijk leek het alsof na "de donkere middeleeuwen" de ochtend in de Nieuw-Apostolische Kerk alsnog begon te gloren, namelijk toen districtsapostel Klingler diens "Vision 2010/14" introduceerde. Download:
http://archiv.nak-mitteldeutschland.de/ ... 1-2008.pdf.
Zie in dit verband ook het bericht op "Wo 11 Dec 2013, 13:13" in de thread "Welkom/Toelichting op de doorstart (2)". Vaak heb ik mij naderhand afgevraagd waardoor dat hele project heeft kunnen (moeten) stranden. Vanaf het allereerste moment (ik hoorde ervan via een vriend die priester is in de regio waar Wilfried Klingler districtsapostel Arno Steinweg was opgevolgd) vond ik het namelijk veelbelovend...

BakEenEi schreef:(...)
Wat mij trouwens net te binnen schoot is het volgende. In het district Hannover van apostel Klingler (officieel moet ik natuurlijk zeggen: in de gebiedskerk "Mitteldeutschland, Polen, Slowakei, Weißrussland" van districtsapostel Klingler) kregen de gemeenteleden een jaar of zeven, acht geleden allemaal een brief voorgelegd waarin het er om ging dat men zich per gemeente wilde beraden op de situatie in de gemeente over een jaar of tien: "Hoe zal uw gemeente eruit zien over 10 jaar?" De bedoeling was dat allen zich erbij betrokken zouden voelen om als het ware met de tijd mee te gaan. Dit hield vanzelf ook in dat men gezamenlijk onder ogen zou zien dat een gemeente zou vergrijzen of dat er juist voor zondagsschoolactiviteiten een verbouwing nodig was; en zijn er tegen die tijd nog wel genoeg broeders en zusters die allerlei taken op zich willen nemen? Van een vriend hoorde ik dat een en ander flink wat deining had gegeven want tot dan toe was het gebruikelijk geweest dat gemeenteleden al dergelijke zaken overlieten aan "de dienaren". Velen vonden dan ook dat dit hele onderwerp zuiver een zaak was van "de dienaren". Maar apostel Klingler dacht hier anders over! Hoe het hiermee verder precies heeft uitgepakt, weet ik eerlijk gezegd niet. Wel vernam ik naderhand dat er in de kerkgemeenten een groot draagvlak ontstond voor veranderingen die werkelijk noodzakelijk bleken te zijn.

Wat velen zich ondertussen niet realiseerden is dat het internationale kerkbestuur zich was gaan beraden op veranderingen in de geloofsleer en waartoe de bevindingen zouden leiden. Grote onrust onder ingewijden is daarvan thans het gevolg. Bij Glaubenskultur verschenen dienaangaande deze week twee nieuwe "Premium-Artikel": "Neues Selbstbewusstsein - Alte Exklusivität" alsmede "Aufgeblasen und doch im Schrumpfzustand". Zie http://www.glaubenskultur.de/. Volgens het eerste artikel zouden recentelijk alle kerkelijke ambtsdragers er in een speciaal schrijven nogmaals (in aansluiting aan eerdere berichtgeving over de herziene geloofsbelijdenis) op zijn gewezen dat de kerk het ambt van apostel nodig heeft om in alle opzichten te voldoen aan haar taakstelling: waar het ambt van apostel voorhanden is in verbondenheid met de stamapostel die Petrus' opdracht volbrengt, bestaat de geestelijke bediening tot het juiste beheer van de drie sacramenten. Anders gezegd: zonder tussenkomst van een nieuw-apostolische apostel kan niemand een kind van God zijn en kan het Heilig Avondmaal niet geldig worden toegediend! Voor de Heilige Waterdoop maakte de kerkleiding eerder al een uitzondering want dit sacrament zou aan de kerk in zijn geheel zijn toevertrouwd en daarmee niet exclusief gekoppeld aan de Nieuw-Apostolische Kerk. Voor alle duidelijkheid: andersgezinde christenen zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" (laatste herziene editie) pas kinderen van God indien zij van een nieuw-apostolische apostel het sacrament van de Heilige Verzegeling hebben ontvangen. Leg dit maar eens zonder gêne uit wanneer je als "kind van God" in contacten met anderen, die volgens de nieuw-apostolische geloofsleer hooguit christenen kunnen zijn, iets vertelt over je geloof! Bij sollicitaties, op school, enzovoort. Daar komt nog bij dat stamapostel Leber in diens Woord van de maand in maart 2009 letterlijk verklaarde: "... volgens ons nieuw-apostolische geloofsinzicht is het aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen". Dat geloof je toch niet?!! Denk alleen maar aan de geschiedenis over Filippus -die geen apostel was zoals van hem een naamgenoot, doch een evangelist- en de Ethiopiër (Handelingen 8, vanaf vers 26).

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Vr 11 Feb 2011, 14:36", in de thread "Actuele stand zaken mbt ledenaantallen NAK NL"
Zie ook het bericht op "Wo 21 Okt 2015, 17:00" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"

Uitgerekend in de afgelopen dagen waren er bij Glaubensforum24 enkele forumdeelnemers die er meer van afwisten:

centaurea schreef:(...)
immer wieder werde ich bei den Diskussionen, die im ehemaligen Bereich von BezAP Klingler i.R., auftreten, an meine Zeit in Leipzig erinnert.

Damals wurde mit der Vision 2010 in Hannover von Klingler die Vision 2014 zu uns getragen.

Schon nach relativ kurzer Zeit wurde mir klar, dass es sich hierbei nicht um eine Vision, sondern um eine Utopie handeln muss.

Klingler hatte mich damals, nach einem Protestschreiben, auf dem Handy angerufen und in einem eineinhalb Stunden lang dauernden Gespräch darum gebeten, ihm mehr Zeit zu geben.
Zum damaligen Zeitpunkt hatte ich noch eine gewisse Hoffnung, war aber auf Grund der getroffenen Personalentscheidungen, die in diesem Gespräch auch diskutiert wurden, mehr als skeptisch.

Und diese Skepsis sollte sich als brechtigt bestätigen:
In Leipzig in der Fortsetzung der seiner Vision diametral entgegenstehenden Personalpolitik,
wie schließlich auch, nur auf ganz andere Art und Weise, in Hannover mit dem Fall Feil.

Klingler hat damals ohne jeden Rückhalt in der Gesamtkirche eine Utopie aufgemacht, der nach und nach Amtsträger, Geschwister und Gemeinden zum Opfer vielen.

Zum Glück hatte ich da schon lange meine Konsequenzen gezogen und war ausgetreten.

Und das ist es, was ich Klingler vorwerfe:
Er hätte ab einem bestimmten Zeitpunkt offen und ehrlich zugeben müssen, dass seine Vision in Hannover nicht dauerhaft haltbar sein wird und in Leipzig nicht um- und durchsetzbar ist.
Er hätte denen, die mit ihm daran gearbeitet haben, ehrlich sagen müssen, dass sie die Vision aufgeben oder sich eine neue Heimat suchen müssen.

Dass er stillschweigend so viele Opfer zugelassen hat, ist für mich schlimm und tut mir sehr weh.
Als Führungskraft, die er war, hätte ich von ihm da mehr Verantwortlichkeit erwartet.

Warum schreibe ich das jetzt hier?
Weil es mir auch jetzt weh tut, wie immer und immer wieder Menschen unter dem System NAK leiden.
Und das ganz besonders dort, wo es einmal so progressiv zuging und nun die bitterkalte und reaktionäre Eiszeit unerbittlich Einzug zu halten scheint.

(...)

Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "07.01.2017, 17:56" in de thread "Neue interessante Seite: kritischer Blog NAK Minden".
chorus schreef:Hallo Martha und R/S, da kann ich als Hannoveraner ein wenig weiterhelfen. Das entscheidende Jahr für das letztendliche Scheitern der Vision 2010 war das Jahr 2009. Zunächst ermöglichte StAp Leber ein Interview mit BAp Klingler in der UF.

http://www.bischoff-verlag.de/public_vf ... ngler.html

Im Mai 2009 war anläßlich des EJT in Düsseldorf der Stand der NAK-Mitteldeutschland eine einzige riesige Präsentation der Vision.

Im Herbst 2009 ermöglichte StAp Leber BAp Klingler, seine Vision der BAV in Zürich zu präsentieren. Dass ihm diese Möglichkeit eröffnet wurde, berichtete Klingler zuvor in Hannover und sagte zu seinen Visionären, zu denen damals auch Lothar Kammer (Gemeindevorsteher Hannover-Mitte, Abgang in 2010 wegen der Neuformulierung der Glaugensartikel) und Thomas Feil (Bezirksvorsteher Hannover-Nord, Abgang in 2011 wegen des Kirchenverstädnisses) gehörten, er werde in der BAV nicht einen Schritt zurückweichen. Es kam aber anders und die Vision fand in der BAV keine Befürworter. Leider erwähnt der offizielle Bericht über diese BAV Klinglers Vortrag nicht.

http://www.nak.org/de/news/news-display/article/16375/

Bron: Bericht bij Glaubensforum24 op "09.01.2017, 14:29" in de thread "Amtsenthebung nach Besuch einer ökumenischen Veranstaltung".

Omdat de informatie die de gemeenteleden bereikt vrijwel altijd te summier was om door te krijgen waar het in de Nieuw-Apostolische Kerk beleidsmatig naartoe gaat, en omdat de ontwikkelingen, voor zover ik daarover op allerlei manieren langs omwegen toch wel vaak het een en ander te weten kwam, mij doorgaans alleen maar (extra) verontrustten, ontviel mij destijds het vertrouwen in de (internationale) kerkleiding. Op een gegeven moment stond het voor mij vast: men houdt er in die kringen een verborgen agenda op na, en ze willen per se dat wij niet wijzer worden dan we mogen zijn - wat is hier in 's hemelsnaam gaande? Op vragen die ik stelde, kreeg ik zelden of nooit een bevredigend antwoord. Hierna besloot ik niets, maar dan ook helemaal níets meer ooit voor zoete koek aan te nemen doch, noodgedwongen in feite, maar zelf op onderzoek uit te gaan. Inderdaad werden wij met zijn allen in de maling genomen. Zoveel mag intussen, na een paar duizend forumbijdragen waarin ik mijn bevindingen meedeelde, duidelijk zijn. Niemand gun ik zo'n helse zoektocht als die ik door de jaren heen heb afgelegd. Voor mijzelf echter was het de enige manier om voorgoed bevrijd te geraken uit de verstikkende klauwen van de ideologische dwingelandij in dit akelige religieuze machtsbestel.

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » ma 09 jan 2017, 22:00

TjerkB schreef:(...)
Omdat de informatie die de gemeenteleden bereikt vrijwel altijd te summier was om door te krijgen waar het in de Nieuw-Apostolische Kerk beleidsmatig naartoe gaat, en omdat de ontwikkelingen, voor zover ik daarover op allerlei manieren langs omwegen toch wel vaak het een en ander te weten kwam, mij doorgaans alleen maar (extra) verontrustten, ontviel mij destijds het vertrouwen in de (internationale) kerkleiding. Op een gegeven moment stond het voor mij vast: men houdt er in die kringen een verborgen agenda op na, en ze willen per se dat wij niet wijzer worden dan we mogen zijn - wat is hier in 's hemelsnaam gaande?

(...)

Uit: Bericht op "Ma 09 Jan 2017, 18:06"

@all

Vaak zijn het freudiaanse versprekingen of anderszins slips of the tongue, die een tipje van de sluier kunnen oplichten:

detlef.streich schreef:
chorus schreef: Im Herbst 2009 ermöglichte StAp Leber BAp Klingler, seine Vision der BAV in Zürich zu präsentieren. Dass ihm diese Möglichkeit eröffnet wurde, berichtete Klingler zuvor in Hannover und sagte zu seinen Visionären, zu denen damals auch Lothar Kammer (Gemeindevorsteher Hannover-Mitte, Abgang in 2010 wegen der Neuformulierung der Glaugensartikel) und Thomas Feil (Bezirksvorsteher Hannover-Nord, Abgang in 2011 wegen des Kirchenverstädnisses) gehörten, er werde in der BAV nicht einen Schritt zurückweichen. Es kam aber anders und die Vision fand in der BAV keine Befürworter. Leider erwähnt der offizielle Bericht über diese BAV Klinglers Vortrag nicht.
Das erinnert mich an ein anderes Interview zwischen BezAp Klingler und Kirchensprecher Peter Johanning (http://nac.today/de/home/341147) anlässlich seines bevorstehenden Ruhestandes am 19.6.2016, in dem er im Hinblick auf seinen Ruhestand zu Beginn sagte:
„Ich gehe natürlich mit einer gewissen Wehmut. Das ist eine persönliche Empfindung. Man hat sich aneinander nicht nur gewöhnt, sondern wir sind zum Teil Freunde in diesem Kreis und den werde ich natürlich vermissen.“
Mit „Kreis“ sind allerdings nicht etwa die Amtsträger und Mitglieder des betreuten Bezirkes gemeint, sondern die Teilnehmer der Bezirksapostelversammlung. Interessant ist daran erstens, dass sich die Herren Bezirksapostel „aneinander gewöhnen“ mussten, und dass zweitens nur einige von ihnen „zum Teil Freunde“ wurden. Normalerweise wird nachdrücklich verbreitet, dass sie brüderlich alle eins sind im Geiste ihres Herrn und Meisters.

Auf die Frage, ob ihm die Bezirksapostelversammlung fehlen wird, weil er dadurch immer sehr nahe an den Themen dran war, antwortet Klingler:
„Bislang war ich immer bei der Erarbeitung der Themen mit beteiligt. Ich werde vielleicht auch manche Dinge nicht verstehen, die ich heute sehr gut verstehe.“Ja natürlich. Wenn mir dann Ergebnisse präsentiert werden, sehe ich die von der Warte unserer Geschwister jetzt."

Halten wir fest: Bisher verstand Klingler „Ergebnisse“, weil er ganz oben an der Erarbeitung mitgewirkt hatte. Heute sieht er die „Ergebnisse“ von unten aus der „Warte unserer Geschwister“ und wird dann „vielleicht auch manche Dinge nicht verstehen!“ ???? Diese Sicht auf die Dinge ist schon interessant. Wird Klingler nun wieder lernen müssen, in blindem Glaubensgehorsam nachzufolgen und die Entscheidungen der KL oder seines neuen Wachtmeisters Krause z.B. bezüglich des überbrückten doppelten Altars als gottgegeben hinnehmen müssen?

Bron: Bericht bij Glaubensforum24 op "09.01.2017, 18:29" in de thread "Amtsenthebung nach Besuch einer ökumenischen Veranstaltung".

Nu was het de scheidende districtsapostel Wilfried Klingler die het overkwam. Het voorval deed mij denken aan een gesprek dat ik jaren geleden had met één van de huidige districtsdienaren in de Nieuw-Apostolische Kerk. Hij zei tegen mij: "Wat de stamapostel allemaal verzint, daar trek ik mij niks van aan... " Ik antwoordde: "Als je nu alles slikt voor zoete koek, kun je daar misschien nog wel 25 jaar, knarsetandend in de kerkbanken, spijt van krijgen." Ook daar kreeg hij het toen al niet warm van of koud...

TjerkB schreef:(...)
Daardoor wist ik dat sommige "zegenaars" op zijn zachtst uitgedrukt er een handje van hadden om aan anderen een juk op te leggen dat zijzelf niet willen dragen...

Buiten "de gemeenschap" om leerde ik andere lessen. Zo maakte ik van nabij meerdere noodlottige ongevallen mee en levensbedreigende medische missers. En sinds ik o.a. werkzaam was als consulent in de schuldhulpverlening ben ik ook bekend met het realiteitsgehalte van enkele maatschappijverschijnselen. Daarnaast heb ik veel opgestoken van vrijwilligerswerk en mantelzorg. Maar ik blijf erbij: meer machtsmisbruik dan ik heb gezien in de Nieuw-Apostolische Kerk ben ik elders nog niet tegengekomen. De tijd zal het leren, maar de zwaarste straf voor betrokkenen wordt dat zij de schijn moeten ophouden tot uiteindelijk de dood erop volgt.

Zie tevens in deze samenhang het bericht op "Do 26 Feb 2015, 13:05" in de thread "Misbruik van geloof en vertrouwen".

(...)

Uit: Bericht op "Za 23 Jan 2016, 16:11" in de thread "Overeenstemming van denken en handelen"

Al deze ontluisterende "werkelijkheidservaringen" hebben eraan bijgedragen dat de Nieuw-Apostolische Kerk voor mij volstrekt onherbergzaam werd. De houding die sommigen die het aangaat, aannemen, illustreert m.i. het ondermijnende morele verval waaraan de geloofsgemeenschap in kwestie langzaamaan ten onder gaat.

Ik denk trouwens dat menigeen aan de bedoelde kerkbanken blijft plakken omdat ze in het centrum zijn komen te staan van sociale verbanden die men koestert. Dan is het lastig om vast te houden aan principiële redenen om die twijfelachtige ambiance voor gezien te houden. Het schijnt betrokkenen niet te deren daarmee zowel het Evangelie te loochenen als (voor de buitenwacht en "andersgezinde" weldenkende dierbaren) lichtvaardig verraad te plegen aan de persoonlijke integriteit.

Ik herinner mij de onderstaande Bijbeltekst:

Leef volgens de wil van God
[1] Broeders en zusters, met een beroep op Gods barmhartigheid vraag ik u om uzelf als een levend, heilig en God welgevallig offer in zijn dienst te stellen, want dat is de ware eredienst voor u. [2] U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.

Uit: Romeinen 12 (NBV)

Gelukkig waren het -in de kerk die ik verliet- rechtschapen dienaren die voor mij de veelzeggende betekenis ervan hebben ontvouwd. Daarom bleef deze tekst mij bij. Veeleer zou zo'n omstandigheid dus aanleiding moeten geven om aan "het eigen nest" trouw te blijven. In mijn situatie komt daar ook nog bij dat ik, alles bij elkaar genomen, misschien wel honderd redenen had om over vele bezwaren heen te stappen, maar spijtig genoeg waren het machtsmisbruik, waaraan ik het hoofd moest bieden, en het geestelijke geweld wat uitging van het satanische verdraaien van de waarheid, telkens wanneer dat de zwalkende "zegenaars" gelegen kwam, uiteindelijk ál te overweldigend om nog langer blootgesteld te willen zijn aan hun onhebbelijkheden. Ik kan er niet omheen: offergaven werden verbrast, vertrouwen misbruikt, en met mensen én hun gezondheid is er gesold. Dan is het een kwelling om bij machtsfiguren van nabij, vanuit de kerkbanken, twee gezichten te moeten zien. Juist omdat ik weet hoe moeilijk het is om het veinzen te doorzien, en hoe belastend het is om het te verdragen, heb ik veel moeite gedaan om zulk wangedrag voor anderen die eraan ten prooi kunnen vallen of die er in een destructieve relatie mee van doen krijgen, uit de doeken te doen. Is niet elk slachtoffer er een te veel?

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » wo 11 jan 2017, 21:14

TjerkB schreef:(...)
Ik kan er niet omheen: offergaven werden verbrast, vertrouwen misbruikt, en met mensen én hun gezondheid is er gesold. Dan is het een kwelling om bij machtsfiguren van nabij, vanuit de kerkbanken, twee gezichten te moeten zien. Juist omdat ik weet hoe moeilijk het is om het veinzen te doorzien, en hoe belastend het is om het te verdragen, heb ik veel moeite gedaan om zulk wangedrag voor anderen die eraan ten prooi kunnen vallen of die er in een destructieve relatie mee van doen krijgen, uit de doeken te doen. Is niet elk slachtoffer er een te veel?

(...)

Uit: Bericht op "Ma 09 Jan 2017, 22:00"

@all

De berichtgeving in enkele andere threads confronteerde mij vandaag weer met de werkelijkheid van zo'n 10 jaar geleden, toen in de NAK-gemeente Hamburg-Blankenese drie diakenen uit hun ambt werden gezet, alleen maar omdat hun geloofsopvattingen niet zouden stroken met die van hun "zegenaars" (...), te weten (destijds) stamapostel Wilhelm Leber (thans in ruste), districtsapostel Karlheinz Schumacher (thans in ruste) , apostel Rüdiger Krause (thans districtsapostel) en de districtsoudste Jörg Steinbrenner (thans apostel). Voordien al vernam ik van deze verontrustende ontwikkelingen, waardoor ik mij in de achtergronden verdiepte en ik bij stamapostel Leber bepleitte niet lichtvaardig te oordelen. Toen onverhoopt bleek dat dit toch wél gebeurd was, voelde dat als de druppel die de emmer deed overlopen (vgl. Jes. 40: 15). Opnieuw had "de arrogantie van de macht" ongenadig toegeslagen en voor de zoveelste keer moest "de levende have" op Zijn akkerwerk het ontgelden. Zonder mij te bedenken besloot ik het lidmaatschap van de Nieuw-Apostolische Kerk met onmiddellijke ingang op te zeggen. Dat was van mijn kant géén ondoordachte beslissing want door de jaren heen had ik al genoeg te stellen gehad met brutaal door Gods porseleinkast heen banjerende hoge(re) "dienaren".

Het meest kwalijke van hoe de drie diakenen waren afgeserveerd, was in mijn beleving de valstrik die de kerkleiding voor ze had gespannen, namelijk door bij ieder van hen afzonderlijk het verzoek neer te leggen een inhoudelijke schriftelijke reactie te geven op de prediking van stamapostel Leber tijdens de dienst waarin hij voorging op 26 november 2006 in Osnabrück, waarna betrokkenen gewogen werden - en te licht bevonden (vgl. Dan. 5: 27). Ik vond dat echt de schaamteloosheid ten top. Maar hadden deze diakenen zich daadwerkelijk vergaloppeerd door er de meest eigenzinnige denkbeelden op na te houden en die te hebben prijsgegeven?! In het geheel niet naar mijn stellige overtuiging, doch oordeel zelf... Wat antwoordden zij? Zie onder.

„Lieber Bezirksapostel Schumacher,

nachstehend erhalten Sie die erbetene Stellungnahme zu vier wesentlichen Dogmen der Neuapostolischen Kirche, welche am 26. November 2006 der Stammapostel im Gottesdienst in Osnabrück darlegte.

Das Apostelamt: Ich stehe zu der Aussage, dass das Apostelamt eine vom Herrn geschaffene Einrichtung ist. Ich glaube auch, dass es andere vom Herrn geschaffene Einrichtungen außerhalb der Neuapostolischen Kirche geben kann.

Spendung des Heiligen Geistes: Ich stehe zu der Aussage, dass das Apostelamt in der Lage ist, den Heiligen Geist zu spenden. Ich glaube aber auch, dass es in der souveränen Entscheidung Gottes liegt, auch andere Möglichkeiten zur Erlangung des Heiligen Geistes zuzulassen.

Sündenvergebung: Ich stehe zu der Aussage, dass das Apostelamt Sünden vergeben kann. Ich stehe nicht zu der Aussage, dass dann, wenn das Apostelamt diesbezüglich nicht tätig wird, keine Sündenvergebung da ist.

Wiederkunft Christi: Ich stehe zu der Aussage, dass der große Gott seinen Sohn Jesus senden wird, um uns heimzuholen. Ich glaube auch, dass es in der souveränen Entscheidung Gottes liegt, auch andere daran teilhaben zu lassen.

Fazit: Zusammengefasst glaube ich, dass der Weg der Neuapostolischen Kirche eine sichere Möglichkeit darstellt, für sich selbst und in der Gemeinschaft Jesus zu erleben und zu ihm zu kommen. Ich glaube auch, dass es daneben andere Möglichkeiten geben kann.

Hinweis:
Bitte seien Sie versichert, dass ich meine persönlichen Ansichten, soweit sie die Exklusivität der Neuapostolischen Kirche betreffen, im Religionsunterricht niemals dargelegt habe. Hier habe ich mich - wie von mir zu Recht erwartet - ausschließlich und ohne Probleme an die Aussagen des Lehrerhandbuches gehalten.

Mit herzlichen Grüßen und guten Wünschen für ein gesundes und schönes Jahr 2007

Ihr Thomas H.“
„Lieber Bezirksapostel,
hier meine Glaubensauffassung zu den Themen

Das Apostelamt: ist eine vom Herrn Jesus Christus geschaffene Einrichtung. Sie hat die Aufgabe, die eine Gemeinde Christi als Leiterschaft wachsam und in Liebe auf den Schöpfer selbst hin zu begleiten, ohne eine Person in den Mittelpunkt zu stellen.

Der Heilige Geist: ist das Medium, das mit in Babyjahren von einem Apostel durch Handauflegung gespendet wurde. Er ist das Medium, welches ich am 2. Advent 2005 erstmalig erlebt habe, dass es mir beinahe die Schuhe auszog. Er ist das Medium, das einem Menschen verhilft, Gutes zu tun durch Jesus Christus, er ist das Medium, das in Fülle auf einen Menschen kommt, der sein Leben ganz Christus verschreibt, der folglich nicht mehr anders kann, als das Erlebnis jedermann abzugeben weilEr/Sie ansonsten droht überzulaufen. Der Heilige Geist ist das einzig Heilige, das Jedermann/-frau unbegrenzt zur Verfügung steht.

Die Sündenvergebung: ist durch das einmal gebrachte und ewig gültige Opfer Jesu als Grundlage vorhanden und findet statt durch einen bussfertigen und reumütigen Sünder, welcher die Vergebung der Sünde zulässt und an die Wirksamkeit des bereits gebrachten Opfers glaubt. In jedem Gottesdienst der NAK wird an dieses Opfer gedacht und aufgefordert.

Die Wiederkunft Christi: Teile ich voll und ganz und mit Nachdruck. Derjenige Christ, in dessen Herz Jesus Christus heute schon nicht nur ein Gast ist sondern König sein darf, benötigt heute keine extra Aufforderung, sondern derjenige sehnt sich nach der ewigen Gemeinschaft mit seinem Heiland. Es ist für mich ein Bedürfnis, meinen Jesus, auch in der Gemeinschaft meiner Geschwister, zu erleben.

Ein gesegnetes Jahr 2007 wünscht Ihnen und Ihrer Familie

Ihr Harald V.“
„Lieber Bezirksapostel Schumacher,

die Amtsträger der Gemeinde Hamburg-Blankenese wurden von Ihnen aufgefordert, zu den Ausführungen des Stammapostels Stellung zu beziehen. Diesem Wunsch komme ich hiermit nach. Konkret benannten Sie die Themen:

1. Apostelamt

2. Spendung des Heiligen Geistes

3. Sündenvergebung

4. Wiederkunft Christ

Zu diesen Punkten wurde ich bereits im September 2006 vom Bez.-Ältesten Steinbrenner und im November 2006 von Apostel R. Krause in jeweils etwa zweistündigen Gesprächen befragt. Die Fragen bezogen sich jedoch auf die Lehraussagen aus dem Informationsabend in Uster am 24.01.2006. Ich persönlich finde es recht problematisch, wenn Aussagen aus Gottes-diensten des Stammapostels jedes Mal zu Lehraussagen erhoben wür- den. Nachfolgend also meine Haltung zu diesen Punkten.

1. Apostelamt

Die Textstelle Joh. 20,21 gilt den Jüngern und damit auch den Aposteln Jesu. Jesus hat seine Apostel besonders herausgehoben. Das Apostelamt ist eine von Jesus geschaffene Einrichtung. Es ist – wie der Stammapostel in Uster herausgearbeitet hatte – keine ewige Einrichtung, da dieses Amt mehr als 1700 Jahre nicht existierte und mit der Wiederkunft Christi seine Aufgabe erfüllt haben wird. Die Aussage des Stammapostels hinsichtlich der „ewigen Einrichtung“ in Osnabrück widerspricht damit den Aussagen von Uster.

2. Die Spendung des Heiligen Geistes

Die Spendung des Heiligen Geistes ist nach dem Zeugnis der Bibel nicht allein auf die Apostel Jesu begrenzt. Dies wird in vielen Fällen belegt, z.B. durch den Geistempfang des Apostels Paulus. Da man von Gottes Taten nichts wegtun kann, ist hier die in Osnabrück propagierte Ausschließlichkeit der Geistspendung durch das Apostelamt durchbrochen. Sie wird auch nicht durch das Beispiel des Zauberers Simon belegt, weil sich die Apostel hier entschieden gegen die Käuflichkeit einer von Gott geschenkten Gabe wehren, und nicht etwa gegen eine Amtsanmaßung des Simon. Auch die Nähe Gottes ist nach biblischem Zeugnis nicht an die Empfangnahme des Heiligen Geistes gebunden, z.B. Mose und Elia auf dem Berg der Verklärung / der Schächer am Kreuz usw. Der Heilige Geist ist allerdings unbestritten die zur Gottesnähe treibende Kraft.

3. Vergebung der Sünden

Der biblische Weg zur Vergebung ist 1. Buße 2. Reue 3. Annahme der Vergebung und Glaube an die Wirksamkeit des gebrachten Opfers. Die Apostel verkündigen (Paulus: „predigen“) die Vergebung. Diese wird nicht durch die Apostel bewirkt, sondern durch Gott. Es gilt, die Botschaft zu verkündigen, um Menschen zur Busse und zum Glauben zu leiten. Keinesfalls ist die Nicht-Verkündung der frohen Botschaft mit dem in Joh. 20, 23 angesprochenen Behalten der Sünde gleichzusetzen. Hier ist stets eine Einzelfallbetrachtung erforderlich. Wem Gott gnädig ist, entzieht sich schlussendlich unserem Urteil. Es erscheint nicht schlüssig, dass es gemäß Osnabrück über 1700 Jahre keine Sündenvergebung gegeben haben soll. Damit wäre das Evangelium in jener Zeit um nichts reicher als der „Dienst des Gesetzes“, der gemäß Paulus den Tod bringt.

4. Wiederkunft Christi

Die Ausführungen des Stammapostels werden vollinhaltlich geteilt. Derjenige Christ, in dessen Herz Jesus heute schon Wohnung bezogen hat, bedarf überhaupt nicht der Aufforderung zur Naherwartung, sondern steht in der Sehnsucht nach ungeteilter Gemeinschaft mit dem Bräutigam. Er kann nie genug von seinem Herrn hören und sehnt sich nach der Gemeinschaft mit gleich gesinnten Mitgeschwistern.

Ich stehe auch weiterhin gerne zum Dienst als Diakon bereit, denn ich diene meinem Herrn Jesus mit Freuden. Vorsorglich möchte ich aber anmerken, dass ich einer Beurlaubung nicht zustimmen würde. Wie Sie wissen, haben wir in Blankenese einen sehr transparenten Umgang miteinander. Sehen Sie es mir daher bitte nach, wenn ich meinen Mitbrüdern eine Kopie dieses Schreibens zusende.

Mit herzlichen Grüssen

Ihr Michael R.“

Zie ook het bericht op "Wo 11 Jan 2017, 15:47" in de thread "NIEUWE BARBARAKERK".

(...) Voor mij was het glashelder: een schreeuwend onrecht. Te bizar voor woorden. Echter, wanneer ben je dan feitelijk beter uit? Binnen de muren van deze kerk, waarin gelovigen blootstaan aan een verdeel- en heerspolitiek van hun zogenaamde zegenaars, of erbuiten?! Voor mijzelf wist ik het wel: ik had mijn portie gehad.

Hoe grievend betrokkenen ook zijn bejegend, en hoe dan de kou ook in het gezicht bijt (want opeens voel je het intrinsieke verraad van de "Godsgezanten" bij wie je je in Jezus' armen veilig had gewaand) - een krachtig geloofsgetuigenis zegt: "Waar God mij leidt, daar wil ik gaan" (lied 320, NAK-gezangboek). Let wel, als je "in de gemeenschap" als onkruid wordt gewied doordat de "dienaren" daar wolven in schaapskleren zijn, en wanneer je dan abrupt je weg vervolgt als een alleengaande dak- en thuisloze, "dan is ons Jezus alles" (lied 317, NAK-gezangboek):

Is soms "tranenbrood" de spijze,
doornenvol ons levenspad,
moeten wij soms veel ontberen
wat ons hart zo gaarne had,
zijn van vrienden wij verlaten
en de vijand zoekt ons leed,
o, dan is ons Jezus alles:
Koning, Priester en Profeet.

Gezegend is hij of zij, die op deze wijze "van geloven tot aanschouwen" komt. De Drie-eenheid laat niet met zich spotten, weet ik goddank uit eigen ervaring. Toen het mijzelf overkwam en ik, zonder dat er van mij (na 50 jaar trouwe dienst) op enigerlei wijze nog afscheid werd genomen, "op straat" stond, zag ik geen enkele weg. Wonderbaarlijk genoeg herinnerde ik mij uit een oude Bijbelvertaling de woorden "Wanneer gij zult gekomen zijn in dat land, dat Ik u geve, dan zal dat land rusten, een sabbat den HEERE" (Leviticus 25: 2, SV-J). Ik gun het eenieder om onder die omstandigheden zich op "de rotsgrond Geloof en Vertrouwen" te bevinden.

Zo'n acht maanden later bezocht ik een mij goeddeels onbekende geloofsgemeenschap, waar op dat moment geen organist was. Spontaan bood ik aan in te vallen. Toen ik erachter kwam welk aanvangslied was opgegeven, namelijk "Hoort gij, mijn kind, de Heiland roepen?", realiseerde ik mij dat ik dat bijzondere lied voor het laatst had gezongen toen ik een kind was. Door mijn tranen heen kon ik nu het notenschrift amper lezen. (...) Hierna kon in alle rust het "ontkreukelen" beginnen.

Wat wil ik hiermee verder zeggen? Laat ik verwijzen naar het onderstaande...

Diderot schreef:(...)
Het is namelijk onmogelijk dat iemand die 'grundsätzliche' veranderingen in de NAK nastreeft, kan 'opklimmen' tot een ambt van districtsapostel of stamapostel. Het NAK-systeem c.q. het bevorderingsselectiesysteem van haar ambtsdragers baseert op systeembehoud. Dat zorgt ervoor dat veranderingsgezinden vroeg of laat (dus 'laag' of 'hoog' in de hiërarchie) tegen een plafond aanbotsen. Ook hierin geldt een soort piramidestructuur: Waar het misschien nog met enige regelmaat voorkomt dat men onder de diakenen veranderingsgezinden aantreft, zo zal dit met de lagere priesterlijke rangen (priester, evangelist, herder) al aanzienlijk minder vaak voorkomen. Het is al een grote uitzondering als men onder de districtsdienaren veranderingsgezinden aantreft. Bij nog hogere rangen (opziener, apostel) zal dit gewoonlijk niet meer voorkomen. Uitzondering op de regel is Gerrit Sepers, die ook na zijn bevordering tot apostel is blijven nadenken en lezen en op een gegeven moment niets anders kon dan de conclusie trekken. Dit illustreert mijns inziens ook mooi een andere causale samenhang, namelijk: als je veranderingsgezind bent, dan geldt: hoe hoger in de NAK-hiërarchie, des te groter is de spagaat waarin men terechtkomt, des te groter is dus de kans op ambtsteruggave/ontheffing/dispensatie('Beurlaubung')/vervroegd 'in de rust'.

(...)
Kortom: als men écht veranderingen wil, als men geen niche binnen de NAK wil/kan/mag zoeken waarin men kan 'overleven', dan is slechts één conclusie mogelijk: Verander zélf en verlaat de NAK.

(...)

Uit: Bericht -het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 16 Apr 2012, 10:42", in de thread "stamapostelhelper J.-L. Schneider"
Zie ook het bericht op "Wo 11 Jan 2017, 11:11" in de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«"

Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.

Zie verder het bericht op "Do 25 Aug 2016, 10:13" in de thread "Waar is de taal van het hart gebleven?".

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » do 12 jan 2017, 17:10

Redactie schreef:(...)
Onder de kop "Kirche handelt respektlos" meldde Glaubenskultur gisteren in een nieuw zgn. Premium-Artikel dat de districtsoudste Thomas Feil (Hannover-Nord) thans met onmiddellijke ingang diens ambt heeft teruggegeven. De directe oorzaak hiervan is dat districtsapostel Wilfried Klingler ontwijkend antwoordde op een tweetal brandende vragen. Thomas Feil wilde namelijk zeker weten dat er werkelijk niet alsnog in de aangekondigde catechismus een waardeoordeel wordt gegeven over geestelijke bedieningen in andere christelijke kerken en over de waarde die onze hemelse Vader zou hechten aan de viering van het Heilig Avondmaal in andere christelijke kerken. Districtsapostel Wilfried Klingler liet daarop weten dat eerst moet worden afgewacht hoe stamapostel Leber in november 2011 nader oordeelt wanneer alsdan de meer definitieve inhoud van de nog altijd op handen zijnde catechismus zal voorliggen.

Thomas Feil kon op deze manier niet verder. Voor hem moest er eenvoudig geen enkele dreiging meer zijn van discriminerende teksten aan het adres van welke andersgezinde christenen dan ook. Uiteraard had districtsapostel Klingler ter geruststelling minstens kunnen verduidelijken dat ook híj zich niet in de positie gevoelt om in dat opzicht goddelijk heil aan anderen te ontzeggen, doch blijkbaar kon deze zich zo'n opmerking -contractueel (!)- niet veroorloven.

Aldus werd nu óók de districtsoudste Thomas Feil aan het rigide denksysteem van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk opgeofferd. Hij was de eerste niet en hij zal beslist ook de laatste niet zijn. Zó verslijt deze kerk al sinds jaar en dag welwillende weldenkende mede(!)-werkers. Wie voor de stamapostel niet wil buigen, kan barsten. In een laatste brief aan de broeders en zusters in Hannover-Nord liet Thomas Feil nog weten dat zijn gezondheid het trouwens ook niet langer toelaat om tegen de verdrukking in districtsvoorganger te zijn. De omstandigheden hadden hem al zó aangegrepen dat hij in maart jl. last had gekregen van plotselinge doofheid. Onvermijdelijk kwam hij tot de slotsom dat de nieuw-apostolische kerkleiding feitelijk niet te vertrouwen valt...

(...)

Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Vr 15 Apr 2011, 14:58", in de thread "Deining in Duitsland over 'Kirchenverständnis' "
Zie ook het bericht op "Di 17 Nov 2015, 23:11" in de thread "Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk?"

TjerkB schreef:(...)
Voortaan was weer alles eerst en vooral "een zaak voor de dienaren". Geen "oppositie" in de kerk, noch de schijn ervan. Het apostolaat, daar moeten al het geld en al het vertrouwen naartoe gaan en daar gaat ook alles vanuit. Als schaakgrootmeesters zitten de invloedrijke machtigen onder de districtsapostelen sindsdien gebeiteld - simultaan te spelen op al hun borden.

(...)

Uit: Bericht op "Do 12 Jan 2017, 12:20" in de thread "Wilfried Klingler: Vision »Kirchengemeinden 2014«"

@all

Terwijl de kerkleiding in de afgelopen 10 jaar constant vermeende aanvallers rechts en links wist af te sabelen, staan de zaken er op het ogenblik zo voor, dat in elk geval in heel Duitsland voorlopig niemand meer moet aannemen dat de vlag er anders bij hangt dan de "hoofdrolspelers" in hun ivoren torens het zal goeddunken. Dit betekent simpelweg dat de wetgevende en rechterlijke macht in handen blijft van de stamapostel en de voornaamste districtsapostelen, en de uitvoerende macht bij al hun rechterhanden. Wie desondanks naar een mening wordt gevraagd, vestigt zijn of haar hoop hooguit op de uitkomsten van een voor de "zegenaars" geheel vrijblijvend "raadplegend referendum". Dit is, zeg maar, zoals het er nu al jarenlang aan toegaat in de regio Nordrhein-Westfalen. Medezeggenschap voor de bühne.

Kortom, de afvalrace duurt voort. Alles wordt bekokstoofd in achterkamertjes, op het pluche van vijfsterrenaccommodaties, in de business-class dan wel en passant in gepantserde limousines. Wie daarbij wil aanschuiven, dient -om maar enkele excellente kwaliteiten op te noemen- door de wol geverfd te zijn, de kunst van het veinzen te beheersen, met dubbele tong te kunnen spreken, wantrouwig te zijn tegenover mensen, en, last but not least, men dient "chapeau bas" te kunnen spelen.

Onder zo'n dictatoriaal/fascistisch regime zal in de kerkbanken nog menige gelovige wegkwijnen, terwijl zelfvoldane "zegenaars" blijven spreken van... secularisatie.

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » vr 13 jan 2017, 14:42

Geloofd zij God met diepst ontzag!
Hij overlaadt ons, dag aan dag,
Met Zijne gunstbewijzen.
Die God is onze zaligheid;
Wie zou die hoogste Majesteit
Dan niet met eerbied prijzen?
Die God is ons een God van heil;
Hij schenkt, uit goedheid, zonder peil,
Ons 't eeuwig, zalig leven;
Hij kan, en wil, en zal in nood,
Zelfs bij het naadren van den dood,
Volkomen uitkomst geven.

Naar Psalm 68, in de berijming van 1773

@all

Als het bovenstaande richtinggevend is, kun je in een geloofsgemeenschap werkelijk de hemel op aarde hebben:

Ga binnen, laten wij buigen in aanbidding,
knielen voor de HEER, onze maker.

Uit: Psalm 95: 6 (NBV)

Trek toch uwe schoenen uit, want de plaats waar gij staat, is heilig!

Bron: Eerste versregel van lied 21, NAK-koorboek (naar Exodus 3: 5)

In zo'n zuiver en helend klimaat komen liederen, ja, sterker nog, hartverwarmende geloofsgetuigenissen tot stand als...

1
O, zalig 't huis, waar Gij kunt binnentreden,
waar elk der leden zich in U verblijdt.
Waar onder alle gasten, die daar komen,
Gij, Heiland Jezus, steeds de liefste zijt.
Waar alle harten blijde voor U kloppen
en aller oog vertrouwend op U blikt;
waar allen trachten naar Uw wil te leven
en aller wens zich naar Uw wensen schikt.

3
O, zalig 't huis, waar allen, die daar dienen,
doordrongen zijn van hun zo grootse taak.
En al hun werk met liefd' en trouw verrichten,
dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak.
Waar oud en jong elkaar als huisgenoten,
als kind'ren Gods erkennend, achting bien;
in wederzijdse liefde en waardering
het wezen van de Vader wordt gezien.

Bron: Eerste en derde couplet van lied 345, NAK-gezangboek

Echter, naar het gezegde "God geeft de vogels de kost, maar ze moeten er wel voor vliegen," vraagt dit voor de "opgroeiende jongeren", eenmaal uitgevlogen, wel een zeker proactief optreden, maar dan uiteraard niet in de zin van...

Hij hield de omstanders voor: ‘Staat er niet geschreven: “Mijn huis moet voor alle volken een huis van gebed zijn”? Maar jullie hebben er een rovershol van gemaakt!’

Uit: Marcus 11: 17 (NBV)

Toch werd het juist op dit punt voor mij problematisch. Zie mijn bericht op "Vr 04 Nov 2016, 16:35" (in de thread "Wat is een sekte?"), dat ik voor de duidelijkheid nu onverkort weergeef:

[begin citaat]

- “Hartelijke Geliefde Apostel - in diepe verbondenheid met U, met mijn Oudste wil ik leven! Alles wat U van mij vraagt wil ik in mijn leven uitvoeren!
  
  Hartelijke groeten van mijn vrouw, ook voor Uw vrouw,
  Uw broeder…”
Bron: Bericht (m.b.t. NAK-jeugddag 1981) op “Za 29 Okt 2016, 15:26” in de thread “Nostalgie”
@all

Hoe word je in de Nieuw-Apostolische Kerk een [hoge(re)] "dienaar"? Toen ik een tiener was, waren hierbij mijn gedachten waarschijnlijk het eerst uitgegaan naar het prachtige Bijbelverhaal over de zalving van David. Dan lees je namelijk op een gegeven moment het volgende: "Maar de HEER zei tegen Samuel: ‘Ga niet af op zijn voorkomen en zijn rijzige gestalte. Ik heb hem afgewezen. Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart.’ " (1 Samuel 16: 7). Goddank, dacht ik altijd: dat is géén mensenwerk. Spijtig genoeg bleek het in mijn kerk zo níet te zijn. Het is én blíjft daar namelijk mensenwerk. Okay, is nu misschien iemands gedachte; maar mensen kunnen toch ook boven zichzelf uitstijgen en zich met grote toewijding dagelijks inzetten voor de Heiland?!

Een ander verhaal in de Bijbel in deze samenhang handelt over de roeping van Jeremia:
- [4] De HEER richtte zich tot mij: [5] ‘Voordat ik je vormde in de moederschoot, had ik je al uitgekozen, voordat je de moederschoot verliet, had ik je al aan mij gewijd, je een profeet voor alle volken gemaakt.’ [6] Ik riep: ‘Nee, HEER, mijn God! Ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong.’ [7] Maar de HEER antwoordde: ‘Zeg niet: “Ik ben te jong.” Richt je tot iedereen naar wie ik je zend en zeg alles wat ik je opdraag. [8] Wees voor niemand bang, want ik zal je terzijde staan en je redden – spreekt de HEER.’
  
  Uit: Jeremia 1 (NBV)
Integere dienaren in de Nieuw-Apostolische Kerk reikten mij -over de geschiedenis van het rijk van God- deze achtergronden aan. Ik vond het fijn om daarover veel te weten te komen. Echter, de Bijbel beschrijft niet louter gelukzaligheid. In Prediker 1 vers 18 wordt er al gewaarschuwd: "Want wie veel wijsheid heeft, heeft veel verdriet. En wie kennis vermeerdert, vermeerdert smart." Trouwens, ook Samuel bleef niet gevrijwaard van de rauwe zelfkant van het leven in de tempel. Denk maar aan wat er in 1 Samuel 2 wordt beschreven over het wangedrag van de zonen van Eli:
- [12] De zonen van Eli waren een stel afpersers. Ze trokken zich niets van de HEER aan [13] en maakten misbruik van de rechten die aan het priesterambt verbonden zijn. Wanneer iemand een offerdier liet slachten, dan kwam er als het vlees gaar was een priesterknecht met een drietandige vork. [14] Daarmee prikte hij in de pot, de pan, de ketel of de schaal, en alles wat aan de vork bleef hangen, eigende de priester zich toe. Zo verging het alle Israëlieten die in Silo kwamen offeren. [15] Sterker nog, soms kwam de priesterknecht al voor er rook van het vet opsteeg eisen: ‘Geef het vlees aan de priester om het te roosteren. Maar wel rauw; gestoofd vlees wil hij niet!’ (...)
Om kort te gaan; het mag dan wel zo zijn dat ik graag leerde, maar het duurde niet lang of ik kwam erachter dat de werkelijkheid vele malen weerbarstiger is dan ik mij deze had voorgesteld. Maar was er daarmee iets nieuws onder de zon? Blijkbaar niet:
- [23] Maar dit volk is koppig en opstandig,
  het is zijn eigen weg gegaan.
  [24] Zij zeiden niet:
  “Wij moeten ontzag hebben voor de HEER, onze God,
  die ons tijdig regen geeft,
  in het najaar en het voorjaar,
  die een vaste oogsttijd geeft.”
  [25] Jullie zonden hebben deze orde verstoord,
  welvaart bleef door jullie wandaden uit.
  
  Uit: Jeremia 5 (NBV)
In de Nieuw-Apostolische Kerk werd er nogal eens gesproken van "de wereld om ons heen", al heb ik mij daar altijd hoogst ongemakkelijk bij gevoeld want, hoe subtiel ook, op anderen werden Bijbelteksten geprojecteerd als "En het Licht schijnt in de duisternis, en de duisternis heeft hetzelve niet begrepen" (Joh. 1: 5, SV). Ik vond dat aanmatigend. Maar zulke opmerkingen zijn ook onterecht:
- Want levend en krachtig is het woord van God, en scherper dan een tweesnijdend zwaard: het dringt diep door tot waar ziel en geest, been en merg elkaar raken, en het is in staat de opvattingen en gedachten van het hart te ontleden.
  
  Uit: Hebreeën 4: 12 (NBV)
Immers, wanneer je je laatdunkend of discriminerend uitlaat over anderen, zegt dat natuurlijk ook wel iets over jezelf. De vraag is alleen: hoe verdraag je kritiek? (...) De dienaren die ik als kind leerde kennen, hadden mij echter een gevoel van geborgenheid gegeven. So far, so good. "Toen ik een kind was, sprak ik als een kind, voelde ik als een kind, overlegde ik als een kind..." (1 Kor. 13: 11, NBV). Toch stond het altijd al voor mij vast dat het werk van God, Zijn schepping, heel veel meer omvat dan de kerk waar ik bij hoorde. De districtsoudste in ruste Frank Preusse (Hannover) drukte het deze week treffend uit als gastredacteur bij Glaubenskultur-Magazine:
- "Hat man Angst um den Fortbestand der eigenen Institution Kirche? Fehlt die Erkenntnis eines Gamaliel, dass ein Werk, welches von Gott ist, nicht untergehen kann? Fehlt der Mut, alte Exklusivansprüche aufzugeben?"
Bron: Premium-Artikel "Haltet uns nicht auf! - Ein Zwischenruf zum ökumenischen Dialog in Deutschland" d.d. 02-11-2016 bij Glaubenskultur-Magazine
Steeds vaker vielen mij in de Nieuw-Apostolische Kerk situaties op waarin ambtsdragers op het angstvallige af probeerden om "hun meerderen in de organisatie" ter wille te zijn, ze te gehoorzamen, sterker nog, zich aan dezen te onderwerpen, niet alleen als het ging om geestelijke zaken maar ook -en dat verbaasde mij- bij zaken waar je misschien zelf wel het meeste verstand van hebt. Tijdens mijn dienstverband op het bureau van de Centrale Administratie kwam ik daardoor meer dan eens in conflict met "collega's". Ze hadden eenvoudig ongelijk, wat later soms pijnlijk moest blijken. Door hun koppigheid verloor ik mijn respect voor zulke "bazen en bovenbazen". Ondertussen werd er "voor straf" in het geheel niet meer naar mij geluisterd. Zo zouden ze mij wel mores leren. Bewust echter zag ik ervan af het stockholmsyndroom te ontwikkelen, maar de psychische onderdrukking en het isolement, waarmee ik werd opgezadeld, gingen mij niet in de koude kleren zitten. "In de keuken van de kerk" werd het mij onverhoopt duidelijk dat betrokkenen -mijn kwelgeesten- voor zichzelf uit alle macht een façade van heiligheid optrokken. Ik wist zeker dat men hiermee vroeg of laat zou vastlopen. Met deze ervaringsfeiten op zak zag ik in 2010 snel in dat broeder Rohn iets dergelijks was overkomen.

Hoe word je in de Nieuw-Apostolische Kerk een [hoge(re)] "dienaar"? Welnu, geef dan als volgt te kennen: "Alles wat U van mij vraagt wil ik in mijn leven uitvoeren!"

Groet,
TjerkB

[einde citaat]

Bevond ik mij met zulke bedroevende "werkelijkheidservaringen" eenvoudig "op de weg ten leven, die een school der vorming is" (lied 3, vorige NAK-koorboek), óf was er méér aan de hand? Was dit simpelweg de vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk tot norm verheven praktijk van "Kind, geloof toch elke dag, hoe de storm ook woeden mag!" (naar lied 387, NAK-gezangboek)? Moest ik -op weg naar het hemelrijk- maar gewoon daaraan wennen? Was dit nu voor wie "het einddoel" wilde bereiken, voor wie "waardig wilde worden", voor wie veilig wilde zijn in Jezus' armen, opeens ieders lotsbeschikking - waar "de dienaren" níets aan konden doen?!

Néé, zag ik in: dit is niets anders dan... bedrog. Dit gaat alle perken te buiten. De "officials" in deze kerk laten zich overal als idolen aanbidden, ze verplaatsen zich van het ene feest naar het andere; kortom, ze nemen het ervan, maar ondertussen zijn het wrede heersers. Ze zijn niet eerlijk en oprecht. Ze hebben twee gezichten. Ze spelen vals. Wie ze niet op handen draagt, mag doodvallen. Wie overboord slaat, mag omkomen. Wie pijn lijdt, gaat maar naar een dokter of naar een psycholoog.

Het is niet goed om hiervoor de ogen te sluiten. Het is niet goed om te zeggen: dat interesseert mij totaal niet. Kritiek is niet fijn en vernietigende kritiek al helemaal niet, maar nú is het de hoogste tijd om eens heel anders tegen de zaken aan te kijken. Terugblikkend op bijvoorbeeld een "stamaposteldienst" kan men wel denken "hij was er niet, zij niet, en die familie niet", maar waarom precies was je er zelf juist wél? Was dat om goede sier te maken met "een fijne aanbieding"? Was dat om de hoogste "dienaren" te behagen en te vereren, die trouwens al week in, week uit niets anders gewend zijn? Realiseert u het zich wel dat zijzelf dit allemaal zo -aan de lopende band- georganiseerd willen hebben? Dat zijzelf de opdrachtgevers zijn om constant van alle kanten op de foto te worden gezet? Dat zijzelf vinden dat hun "zegetocht" overal op het Internet te volgen moet zijn? Dat zij in het nieuw-apostolische werk van hun (mij onbekende) god geen modaal inkomen hebben, maar zij zichzelf uit de offergaven "gewoon" net zo veel toe-eigenen als het ze persoonlijk goeddunkt? Ziet u niet dat deze "zegenaars" zichzelf zegenen? Het zijn profiteurs!

Vanochtend luisterde ik naar een oude opname:

Nee, ik had niet verwacht dat het "in de gemeenschap" nog eens onherbergzaam zou worden. Dat juist dáár het hart zou gaan bloeden. Door hoogverraad in feite...

Een spreekwoord zegt: "als het tij verloopt, moet men de bakens verzetten" (bij veranderde omstandigheden moet men andere maatregelen treffen, zich aanpassen). Stilstand is achteruitgang. Daarom:

1
Trek toch voort, trek toch voort
in het licht van Gods flambouw!
Laat ook uwe lampen schijnen,
blijf in d' eerste liefde trouw!
Zoek steeds weer de bron van leven.
Sion, trek toch door de enge poort!
Trek toch voort, trek toch voort!

2
Zijt getroost, zijt getroost!
Sion, schuw geen leed of nood,
droefheid, spot of bange zorgen.
Blijf getrouw tot in de dood!
Denk slechts aan de blijde morgen.
Sion, dat toch geeft opnieuw weer troost!
Zijt getroost, zijt getroost!

3
Dring u op, dring u op!
Sion, dring u op aan God!
Sterk u door Zijn Geest en leven.
O, verzaak niet Zijn gebod,
wil toch goede vruchten geven.
Sion, dring u eerlijk aan Hem op!
Dring u op, dring u op!

4
Treed in 't licht, treed in 't licht,
in het licht door God gebracht!
Laat de broederliefde bloeien;
toon haar grote scheppingskracht,
die tot bruid ons uit doet groeien.
Sion, treed nu door de poort in 't licht!
Treed in 't licht, treed in 't licht!

5
O volhard, o volhard!
Dat uw trouw standvastig zij;
ook geen lauwheid word' gevonden,
want de zege is nabij.
Overwin toch alle zonden,
Sion, in de laatste strijd en smart!
O volhard, o volhard!

Bron: Lied 333, NAK-gezangboek

Hoe dan ook, omdat hier veel op het spel staat en omdat ik weet hoe lastig het is om bij zaken als deze een objectieve waarheid te vinden, heb ik er veel tijd en moeite aan besteed om feiten en omstandigheden van alle kanten te belichten. Laat er over één ding geen misverstand zijn: ík heb de problemen niet veroorzaakt; alleen ze beschreven. En nogmaals, ik ben niet tegen de Nieuw-Apostolische Kerk, noch tegen haar leden. Waar ik op tegen ben is geestelijk geweld door bedrog.

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » vr 13 jan 2017, 23:00

[Bijgewerkt: 14-01-2017, 12:00 uur]

TjerkB schreef:(...)
Toen ik ruim 10 jaar geleden voor het eerst via het Internet reageerde op een bericht over de Nieuw-Apostolische Kerk, waar ik toen nog lid van was, ging het er weliswaar om dat er een grote waarheid was besloten in de woorden waarmee Gerrit Sepers kort daarvoor bij NAKtuell diens vertrek had toegelicht, maar bij mijzelf was toen nog helemaal niet de gedachte opgekomen dat wij als achterblijvers er niet in zouden kunnen slagen om het voor elkaar in onze kerk leefbaar te houden.

Ondanks dat ik in die tijd al heel wat rottigheid had meegemaakt, kende ik in mijn eigen omgeving genoeg mensen van wie ik aannam dat wij het met elkaar in de kerk wel zouden weten te redden. Maar die hoop zou allengs in rook vervliegen. Geen van allen op wie ik mijn hoop had gevestigd, had zin om "de automatische piloot" UIT te zetten. Murw gemaakt en lamgeslagen gaf men zich over aan een voor mij onverdraaglijke kalme berusting en een irritante zelfvoldane bezadigdheid.

Twee jaar later ben ik die apathie en dat defaitisme ontvlucht. Glazige blikken staarden mij na, terwijl men zich "in de volle verzekerdheid des geloofs" waande, in afwachting van de vervulling van de goddelijke beloften en aan "de hand van leiding", al biddend om "verkorting van de tijd", op weg naar "het heerlijke einddoel".

(...)

Uit: Bericht op "Di 19 Jan 2016, 11:10" in de thread "Opheffingsuitverkoop - alles moet weg!"

@all

Toen ik wegging, nam ik bij wijze van spreken afscheid van de "vereniging van vrinden van de gestolde bezieling", zoals ik mij wel eens erover uitliet, ontgoocheld en verbijsterd tegelijk. Het was trekken aan een dood paard, als ik wilde helpen voorkomen dat overal om mij heen mensen psychisch stuk werden gemaakt. Een ongelofelijk benauwende gedachte. De "verdorven geloofscultuur" waarmee ik te dealen had, bleef in de Nieuw-Apostolische Kerk sindsdien een massief dilemma:

Boris schreef:
R/S schreef: Das Hauptproblem in dieser ganzen Geschichte ist m.E. ein zwiefaches:
1. Die NAKI ist eine große internationale Organisation mit ungeheuer viel Geld, um gegen mögliche Anschuldigungen auf vielen Schleichwegen vorzugehen.
2. Die NAKI ist gleichzeitig von so geringem öffentlichen Interesse, dass selbst ein Nachweis (rein hypothetisch jetzt), dass Apostel z.B. Kinderschänder wären, kaum jemals ein wirklich ernstzunehmendes Medienecho (d.h. über mehrere Wochen oder gar Monate) finden würde.

In diesem Sinn wollte ich meine Deckelaussage verstanden wissen.
Noch ein Hauptproblem:
Die effektive Hirnwäsche, welche die Wahrnehmung fast völlig beseitigt. Selbst die Bereitschaft zur Wahrnehmung von realen Fakten ist weggewaschen.

Ich würde gar soweit gehen und behaupten:
Sexuelle Missbrauchsfälle würden in der NAK unter den Teppich gekehrt und bei Bekanntwerden würden sich die Schafe wie immer besoffen quatschen lassen. Das hängt natürlich m. E. tatsächlich wieder mit der Bedeutungslosigkeit zusammen. In den Großkirchen schlägt so etwas zu viel Wellen bei Bekanntwerden.

(...)

Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "21.12.2016, 16:42" in de thread "NAK und die Stasi (MfS) in der DDR".

centaurea schreef:(...)
Die NAK bietet keinerlei Angriffsfläche, da deren Mitglieder keinerlei Mitspracherecht und Einflussmöglichkeiten haben.
Weder finanziell, noch personell, noch organisatorisch, noch theologisch, noch sonst irgendwie ...
und das Trotz Spenden, Opfer und ehrenamtlichen Engagement: Einfluss = 0,0000...
Das wird hier und an anderer Stelle bereits seit Jahren diskutiert

Die Mitglieder sind, nachdem diese über Jahrzehnte kostenlos investiert, gearbeitet und aufgebaut und dafür auch noch selbst bezahlt haben,
in letzter Konsequenz, völlig unbedeutend für die heutige NAK.

Ab einem gewissen Punkt, der wahrscheinlich demnächst erreicht werden wird oder vielleicht auch schon erreicht ist,
in Deutschland eher noch störender Kostenfaktor, der gesichtwahrend optimiert werden muss.
Es ist der NAK recht, wenn Störenfriede besser heute als morgen gehen, damit von den treuen Schafen nicht noch mehr verunsichert und
die nach wie vor stabilen Spenden dadurch evtl. gefährdet werden.

Die Erfahrung zeigt, dass das System NAK sich nicht ändert, sondern man nur selbst die Konsequenzen ziehen kann und
sich entsprechend seiner eigenen neuen Sicht (ver-)ändert.

Kurz:
Ihr macht, was die Herren wollen und beschließen oder ihr geht.

(...)

Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "13.01.2017, 09:50" in de thread "Neue interessante Seite: kritischer Blog NAK Minden".

Wieland schreef:(...)
"Es sind immer die gleichen alten Verhaltensmuster, die die getroffenen Hunde zeigen:

Kritische Meinungen als Einzelmeinung abtun

Kritiker isolieren, Rufmorden, Kaltstellen - gerne auch über verwandtschaftliche und freundschaftliche Beziehungen im Bezirk oder der Gemeinde indem Interna z.B. von persönlichen Gesprächen zufällig ausgeplaudert werden

Stückweises Eliminieren der kritischen Schwestern und Brüder mit unangekündigten Maßnahmen: z.B. Kompetenzentzug, ab sofort keine Kinderunterrichte mehr durchführen zu dürfen

Diskussionen auf Grundsatzdiskussionen herabbrechen und Totschlagargumente ohne Ende einbauen (Das habe ich nicht gesagt; Gott ist doch allmächtig; Verweis auf die allumfassende Gnade)

alternativ dazu gerne auch: Verlagerung des Konfliktes auf andere, vorzugsweise geistliche Ebenen

Wenn alles Reden scheinbar nicht fruchtet: Knallharte Androhung von Konsequenzen, Grundsatzpositionen zementieren, aktives Auffordern "zu gehen"

Ignorieren von logischen und wahren Argumenten

Nichtbeantworten von Schriftverkehr

Leugnen von Vorkommnissen, die nachweislich geschehen sind

Versuch des Erzeugens von Minderwertigkeitskomplexen, z.B. Vorschlag eine Psychotherapie in Anspruch zu nehmen

Abschieben der Verantwortung von unten nach oben und/oder umgekehrt um eine endlose Verzögerung einer Entscheidung zu bezwecken; Je mehr beteiligt sind, umso bessern, weil umso unwahrscheinlicher ist später eine Konsequenz für eine hohe Führungsperson zu befürchten. Anders ausgedrückt: Schaffung von Möglichkeiten für ehrenamtliche Bauernopfer

Aussitzen von Konflikten
Die Liste lässt sich beliebig fortsetzen.

(...)

Uit: Bericht bij Glaubensforum24 op "13.01.2017, 16:12" in de thread "NAK und die Stasi (MfS) in der DDR".

In een vorig bericht handelde het over "freudiaanse versprekingen of anderszins slips of the tongue". Wat mij in dit verband altijd is bijgebleven, is het volgende:

Het uitlekken van Lebers brief stoort Peter Johanning, internationaal woordvoerder van de nieuw-apostolischen in Frankfurt.
,,We willen wel een debat voeren over de exclusiviteit van onze kerk, maar achter gesloten deuren.'' Volgens Johanning zit er wel beweging in het kerkelijk standpunt. ,,Om het helder te zeggen: in algemeen christelijke richting. De exclusiviteit verzacht. Echt, Gerrit Sepers is een paar jaar te vroeg vertrokken. Had hij gewacht, dan had hij zijn zin gekregen.''

Bron: Dagblad Trouw inz. artikel d.d. 16-03-2005: Nieuwe top-apostel hekelt Nederlandse ex-apostel Sepers
Zie ook het bericht op "Za 08 Nov 2014, 23:38" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

Peter Johanning deed die uitspraak (in maart 2005) dus kort voordat stamapostel Richard Fehr (op 10 mei 2005) werd opgevolgd door stamapostel Wilhelm Leber. Ik denk echt dat dit er mogelijk op wijst dat voor hem het beleid later onvoorzien rechtser is geworden. Overigens zou het naderhand al heel snel blijken dat Wilhelm Leber oude tijden wilde laten herleven. Vrijwel meteen ging zijn sympathie overduidelijk uit naar "het meest trouwe deel van het volk van God", dat wil zeggen alle "taak- en ambtsdragers" met hun partners, onder wie ook de dienaren in ruste (en alle koorleden). Alleen zij waren de genodigden voor de per satelliet uitgezonden (eerste) Europese Informatieavond op 24 januari 2006. Zij waren voor hem het gedroomde draagvlak in de kerk voor de cosmetische veranderingen die eraan zaten te komen. Voor hen zou hij bij wijze van spreken door het vuur gaan. Hun verdiensten "in het midden der gemeenschap" waren onvolprezen. Ook zij stoorden zich nu immers al jarenlang aan nestbevuilers die de kerk op het Internet in een kwaad daglicht stellen. Zulke recalcitrante activisten zoeken zeker alleen maar hun eigen eer, maar in "het werk van God" geldt nu eenmaal: "Wie hen niet mint, die God ons geeft tot dienen, hoe kan die Gods genade recht verstaan?" (naar het derde couplet van lied 185 in het NAK-gezangboek). Het gaat erom "in stilheid en vertrouwen" na te volgen; als "kind'ren Gods te zaâm" (naar lied 644, NAK-koorboek).

Daarnaast viel het mij op dat districtsapostel Armin Brinkmann op donderdag 21 februari 2013 opeens de "Einheit im Apostelkreis" in stelling bracht. Schortte het daaraan? Zie onder.

Redactie schreef:(...)
Ook kwamen wij te spreken over wat er nu in eerste instantie vanuit ons overleg te bereiken valt. Hoe ingewikkeld is het om elkaar de hand te reiken, en wel op zo'n manier dat wat er in de jaren '50 is voorgevallen en wat heeft geleid tot verdeeldheid sedertdien, "bij de hemelpoort" geen sta-in-de-weg meer zal zijn? Op 23 december 2009 wilde districtsapostel Armin Brinkmann er wel het volgende over kwijt:

Die offiziellen Schritte zur Versöhnung sind schwierig, hier müssen nicht nur historische Fragen sondern auch theologische Probleme behandelt werden. Dazu kommt, dass die Ereignisse sehr lange zurückliegen und Zeitzeugen immer älter werden

Unser Stammapostel ist an einer guten weiteren Entwicklung des Verhältnisses der VAG und der NAK sehr interessiert. Das wird im gegenseitigen Einverständnis weiter verfolgt werden.
"Unser Stammapostel ist an einer guten weiteren Entwicklung des Verhältnisses der VAG und der NAK sehr interessiert." (...) Waren hiermee... "Aufschlüsse aus dem Heiligen Geist verkündet" of betrof het... prietpraat?

De tijd vloog om, gisteravond. Ik kan de houding van onze districtsapostel in dezen "nicht nachvollziehen", zo hoorde ik na afloop iemand zeggen. Toen hem werd gevraagd of er niet eindelijk een tweede brief achteraan moet worden gestuurd waarin nu openhartig wordt verklaard dat de korte metten die er destijds waren getroffen bij nader inzien niet op hun plaats zijn geweest, had districtsapostel Brinkmann inderdaad onlangs -in Oberhausen- nog gezegd dat hij zich intern nog eens wilde beraden op de impact van de brieven die de geëxcommuniceerde kerkelijke ambtsdragers in 1955 hadden ontvangen. Voorop stond echter dat de districtsapostel de "Einheit im Apostelkreis" wilde eerbiedigen. Dan wordt er in die kringen kennelijk nogal verschillend gedacht! "Es gibt hier Betonköpfe unter den höheren Amtsträgern die eine Lösung hinziehen", was op dat moment onze eerste gedachte. Aan de andere kant: hoe kan nu in godsnaam verzoening worden getraineerd door "boden van Jezus Christus"? Laten betrokkenen zich überhaupt wel aanspreken op het geloof waarvan men in een recentelijk verschenen catechismus nog met drukletters liet opnemen dat dit gebaseerd is op Zijn evangelie? Wordt men getergd door lauwheid (vgl. Op. 3: 16) en zijn de harten van steen?

(...)

Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 08 Mei 2013, 08:29", in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem"

Achteraf bezien was ook deze opmerking, over de "Einheit im Apostelkreis", wel degelijk een freudiaanse verspreking. Uitgerekend in de hoogste kringen (voor de buitenwacht: in hemelse sferen) waren de "Godsgezanten" het toen -al bijna 60 jaar lang- nog altijd niet eens over een verzoening met nota bene slachtoffers van hardvochtige intimidatiepraktijken in de jaren '50 van de vorige eeuw, onder aanvoering van stamapostel Johann Gottfried Bischoff die kennelijk vrijuit moest gaan. Desondanks bleven ook wij (vanuit Bottrop) de verzoening bepleiten. In een ultieme poging die alsnog voor de poorten van de hel weg te slepen, klom ik in januari 2014 in de pen. Op 29 november 2014 kwam het uiteindelijk tot een publiekelijk uitgesproken excuus, zonder echter van de zijde van het internationale nieuw-apostolische kerkbestuur op enigerlei wijze een compensatie ten gunste van de slachtoffers. Zo gaat men dus om met begane "misdaden tegen de menselijkheid". Stamapostel Jean-Luc Schneider schitterde door afwezigheid. Ik ben benieuwd of hij op 11 maart aanstaande wél de moeite neemt om aanwezig te zijn in Greiz...

Voor zover men thans in enkele opzichten voorzichtig een meersporig beleid toelaat, is dat meer gekoppeld aan een continent dan aan een "Bezirksapostelbereich". Meersporig m.n. op het punt van "Kirchenstrategie", zodat bijvoorbeeld huiskamerbijeenkomsten mogelijk zijn - precies wat 10 jaar geleden werd gesanctioneerd in de NAK-gemeente Hamburg-Blankenese. Precies ook het initiatief dat eerder al in Leeuwarden wijlen onze broeder Robert Postma NIET in dank werd afgenomen...

Ik vind dat de nieuw-apostolische kerkleiding ertoe moet worden genoodzaakt de verantwoordelijkheden voor enerzijds zielzorg en anderzijds de bedrijfsvoering van elkaar los te koppelen, en dat men op het zakelijke vlak voortaan daadwerkelijk inzichtelijk te werk gaat. Nu is alles nog met veel geheimzinnigheid omgeven. Verder moet er voor de aangesloten leden op zijn minst een deugdelijke klachtenprocedure komen, zodat niet langer ooit nog de slager zijn eigen vlees kan keuren.

Groet,
TjerkB

TjerkB · Bericht door **TjerkB** » zo 15 jan 2017, 23:45

[Bijgewerkt: 16-01-2017, 08:15 uur]

BakEenEi schreef:(...)

Mijn "directe" Zegenaar...

Als de diaken die om mij geeft mij iets voorhoudt wil ik dat ter harte nemen
hoewel ik intussen goed moet opletten of de priester wel hetzelfde vindt
want anders behoor ik juist naar díens raadgevingen te handelen;
tegelijkertijd moet ik scherp in de gaten houden wat de voorganger zegt
want zijn advies dient in mijn gemeente uiteindelijk richtinggevend te zijn,
tenzij de districtsevangelist, of de oudste, of de opziener,
of de apostel, of de districtsapostel, of de stamapostel
zich op dit punt anders uitlaat, want de "hoogste dienaar" onder dezen...
spreekt "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" namens God;
tenzij Hijzelf mij geheel vervult... door Zijn indachtigmakende Heilige Geest.

(vgl. Lucas 24: 8)
(...)

Uit: Bericht - op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 03 Aug 2011, 13:44", in de thread "Tenzij... "

TjerkB schreef:(...)
Voor de hele publieke discussie over de Nieuw-Apostolische Kerk valt er volgens mij maar één enkele hoofdreden aan te voeren, namelijk de klaarblijkelijke dubbele moraal bij de in het "werk Gods" ooit met vereende krachten in het zadel geholpen "geestelijke elite" die zich van God noch van Zijn gebod veel wenst aan te trekken.

Met grote tegenzin druk ik mij in deze bewoordingen uit, maar wat het allemaal nog erger maakt is, dat aangesloten leden er veelal blijk van geven zich niet vrij te voelen uit te komen voor een eigen mening. Enerzijds "acteren" er dus leidslieden met een dubbele moraal; anderzijds hun "navolgers", welhaast zónder een moraal.

(...)
Om redenen van het bovenstaande ontbreekt het bij dit kerkgenootschap aan "lerend vermogen" en haar bestuurders demonstreren vooral een "old boys network".

Er komt natuurlijk een moment dat de kritiek verstomt want steeds meer belangstellenden zullen inzien dat de gestaalde kaders op macht beluste geldwolven zijn. Die rekenen zich met al hun onderdanige vrienden en bekenden dus maar rijk met de opgeëiste offerontvangsten in hun "old boys network". Tot de dood erop volgt.

(...)

Uit: Bericht op "Di 15 Apr 2014, 14:15" in de thread "Bilaterale contacten NAK/VAG (Gesprächskreis Bottrop)"

TjerkB schreef:(...)
De "officials" in deze kerk laten zich overal als idolen aanbidden, ze verplaatsen zich van het ene feest naar het andere; kortom, ze nemen het ervan, maar ondertussen zijn het wrede heersers. Ze zijn niet eerlijk en oprecht. Ze hebben twee gezichten. Ze spelen vals. Wie ze niet op handen draagt, mag doodvallen. Wie overboord slaat, mag omkomen. Wie pijn lijdt, gaat maar naar een dokter of naar een psycholoog.

Het is niet goed om hiervoor de ogen te sluiten. Het is niet goed om te zeggen: dat interesseert mij totaal niet. Kritiek is niet fijn en vernietigende kritiek al helemaal niet, maar nú is het de hoogste tijd om eens heel anders tegen de zaken aan te kijken. Terugblikkend op bijvoorbeeld een "stamaposteldienst" kan men wel denken "hij was er niet, zij niet, en die familie niet", maar waarom precies was je er zelf juist wél? Was dat om goede sier te maken met "een fijne aanbieding"? Was dat om de hoogste "dienaren" te behagen en te vereren, die trouwens al week in, week uit niets anders gewend zijn? Realiseert u het zich wel dat zijzelf dit allemaal zo -aan de lopende band- georganiseerd willen hebben? Dat zijzelf de opdrachtgevers zijn om constant van alle kanten op de foto te worden gezet? Dat zijzelf vinden dat hun "zegetocht" overal op het Internet te volgen moet zijn? Dat zij in het nieuw-apostolische werk van hun (mij onbekende) god geen modaal inkomen hebben, maar zij zichzelf uit de offergaven "gewoon" net zo veel toe-eigenen als het ze persoonlijk goeddunkt? Ziet u niet dat deze "zegenaars" zichzelf zegenen? Het zijn profiteurs!

(...)

Uit: Bericht op "Vr 13 Jan 2017, 14:42"

@all

Welke "contra-indicatie" van de nieuw-apostolische geloofspraktijk ik door de jaren heen ook meldde en hoezeer het soms ook ging om schrijnende toestanden (zie tevens het bericht op "Za 07 Nov 2015, 19:13" in de thread "Gebakken lucht"); "zegenaars en gezegenden" haalden hun schouders erover op en daar liet men het bij.

Verantwoordelijken in de Nieuw-Apostolische Kerk lopen weg voor hun verantwoordelijkheden en consequenties van misslagen c.q. misstanden aanvaardt men niet, tenzij, althans, zo leert de ervaring, deze worden opgelegd door de overheid of als ze met veel publiciteit uitdrukkelijk aan de kaak worden gesteld vanuit de media.

Met de introductie van een "ambtslichaam", een "ambtsladder" en magische "ponden", statussymbolen voor kerkelijke ambtsdragers, ondergroef men het Evangelie:

BakEenEi schreef:(...)
Bij het Netzwerk Apostolische Geschichte zie ik dat het welslagen van het initiatief tot het publiekelijk toegankelijk maken van de historische achtergronden met name samenhangt met het besef dat juist een nuchtere kijk op de zaak de gemeenschapszin vergroot, óók in relatie tot "andersdenkende christenen". Deze nuchtere kijk op de zaak staat het ons bovendien toe reëel onder ogen te zien hoe in de "Neuapostolische Kirche" zich vanaf stamapostel Krebs een bepaalde Glaubenskultur heeft kunnen vestigen, "geprägt von" statusverheffende "Pfunden". Zó ging (en gaat) dat in zijn werk:

(...)
Rockenfelder setzt bei dieser Gelegenheit den sich verdient gemachten Bezirksevangelisten Bouquet in das Bezirksältestenamt. Dazu verliest er ein Schreiben des Stammapostels: „Da Sie in der zurückliegenden Zeit treu waren, mit den Brüdern die Seelen sammelten und die Gemeinden aufbauten, habe ich mich entschlossen, Ihnen zu dem bisherigen Amtsvermögen ein neues Pfund in dem Bezirksältestenamt zu geben.“ (Ebd., S. 347)

(...)

Bron: Der Konflikt in Luxemburg — Teil 16/Die Geschichte der „Botschaft des Johann Gottfried Bischoffs“, Glaubenskultur-Magazine.
Aldus moest "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" tussen de Heer en "wie Hem toebehoren" (vgl. 2 Timoteüs 2: 19) een "Amtskörper" worden aangebracht, bestaande uit "Segensträger mit allen an solche gewidmete Gehilfinnen und Helfern". Tegelijkertijd werd dit zogenaamde ambtslichaam opgesplitst in enerzijds hoge(re) "dienaren" mét bestuurlijke bevoegdheden en anderzijds lage(re) "dienaren" zónder bestuurlijke bevoegdheden. Een ieder wordt geacht kerkelijke ambtsdragers serieuzer te nemen naarmate dezen krachtens de nieuw-apostolische hiërarchie in het "werk Gods" een extra voorname positie innemen. De Nieuw-Apostolische Kerk wordt hierdoor ook wel een "Ämterkirche" genoemd. Alles draait om het onderscheid in belangrijkheid tussen geestelijke bedieningen onder de kerkelijke ambtsdragers.

De hierboven aangeduide mysterieuze "Pfunden" hebben door de jaren heen op menigeen een magische aantrekkingskracht uitgeoefend. Net als in de beleving van veel onderdanen in het desbetreffende sprookje bij een keizer diens nieuwe kleren. Kortom: realiteitszin maakte plaats voor bijgeloof. Immers, het kwam er voortaan op neer dat eerst en vooral de "dienaren" op hun wenken werden bediend. De "hoogste" onder hun waande zich allengs de rechterhand van Jezus Christus en had er geen moeite mee om op zeker ogenblik in "Vragen en Antwoorden" het onderstaande te verordonneren:

BakEenEi schreef:(...)
Vraag 179: "Waaruit valt af te leiden, dat het ambt van Stamapostel een instelling is volgens de goddelijke ordening?" Het bijbehorende antwoord: "Jezus wil dat Zijn kerk wordt geleid door een Stamapostel, die de hoogachting geniet van de Apostelen en alle leden van de kerk (vgl. Matth. 16: 18 )."
(...)

Uit: Mijn bericht op "Di 26 Jun 2012, 09:19" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
Door aan het evangelie van Jezus Christus deze draai te geven, ontstond er in de onderlinge betrekkingen eenrichtingverkeer. Van hogerhand werd er op de gelovigen druk uitgeoefend om de "ordeningen van God", zoals geformuleerd in de nieuw-apostolische geloofsleer (en: alle wijzigingen voorbehouden), voluit te eerbiedigen. Enkele jaren geleden leidde dit ertoe dat twee districtsapostelen, vooruitlopend op wat er in de toen nog uit te brengen catechismus aan gecorrigeerde zienswijzen zou zijn neergelegd, waarschuwden: "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden." Met andere woorden: wíj maken wel uit wat u als christenen -op straffe van sancties in onze kerk- zoal heeft te geloven; misschien pakken wij uw "Pfunden" en daarmee uw exclusieve status in het "werk Gods" wel af! Zo is het op dit Forum uitgebreid aan de orde geweest hoe het in dat opzicht in 2011 de districtsoudste Thomas Feil kon vergaan. In dat verband laat de nieuw-apostolische kerkgeschiedenis overigens zien dat men niet op 10.000 gelovigen nauwkeurig kijkt.

Echter, helaas loopt het toepassen van geloofsdwang en het uitvaardigen van strafmaatregelen als een rode draad door de geschiedenis van dit kerkgenootschap. Woorden schieten te kort om te beschrijven hoe door toedoen van "zegenaars" gelovigen van elkaar vervreemd raakten. Uiteraard heeft zo'n hardvochtige aanpak níets meer van doen met wat Jezus Christus in alle liefdevolle duidelijkheid voorhield aan Petrus:

[15] Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van me?’ Petrus werd verdrietig omdat hij voor de derde keer vroeg of hij van hem hield. Hij zei: ‘Heer, u weet alles, u weet toch dat ik van u houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen. [18] Waarachtig, ik verzeker je: toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt.’ [19] Met deze woorden duidde hij aan hoe Petrus zou sterven tot eer van God. Daarna zei hij: ‘Volg mij.’

Uit: Johannes 21 (NBV)
Het valt te hopen dat ook de verantwoordelijke kerkleiding nog tot het inzicht komt dat het de hoogste tijd ervoor is de zaken nuchter onder ogen te zien. Indien de kernwaarden in het evangelie van Jezus Christus alsmaar moeten wijken voor vreemdsoortige (nieuw-apostolische) leerstellingen (vgl. Hebreeën 13: 9), blijft men zich kwalijk schuldig maken aan vernietiging van goddelijk kapitaal op de kerkvloer. In plaats van een machtsbestel te dienen, doet men er verstandiger aan zonder voorwaarden vooraf dienstbaar te zijn aan het lichaam van Christus.

(...)

Uit: Bericht op het voormalige Forum van Bauke Moesker op "Do 03 Okt 2013, 10:37", in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"

Wie aan de hierboven beschreven bedrieglijke voorstelling van zaken twijfelt, krijgt in de Nieuw-Apostolische Kerk te horen dat men "naar de Geest" ernstig ziek is. Zie het bericht op "Do 17 Nov 2016, 21:20" in de thread "Wat is een sekte?". Volgens mij is hooguit het omgekeerde het geval want je wordt ziek van al het bedrog.

TjerkB schreef:(...)
Door alle mogelijke "kennelijke ongerijmdheden" hebben door de jaren heen velen de Nieuw-Apostolische Kerk verlaten. Horst Hartmann schreef er een boek over. Zie boven. Ook voor anderen bestond er aanleiding om in allerhande publicaties ervaringen, bezielde gedachten, smarten (!), te delen.

(...)

Uit: Bericht op "Di 01 Jul 2014, 19:37" in de thread "GEFAHREN FUER LEIB UND SEELE"

Dat de kerkleiding op beslissende momenten desgevraagd zelf niet wilde waarmaken wat men aan anderen voorhield of liet voorhouden, viel voor mij niet te rijmen. Tot overmaat van ramp kwam daar nog bij dat de kerkvorsten en hun papegaaiende rechterhanden ijverig in bescherming werden genomen door lagere "dienaren". Ik schreef met opzet "desgevraagd" omdat ik vrijwel altijd eerst nog mijn uiterste best ervoor deed om toe te lichten waarom liefde en waarheid niet moesten wijken.

Voor alle duidelijkheid: dit is mij niet één keer overkomen (lees: aangedaan), maar zó vaak dat ik mijzelf moest dwingen om toch echt de realiteit onder ogen te zien. Ook bij het vredesberaad in Bottrop, terwijl ik ervan uitging dat men zuiver bijeenkwam om in liefde en waarheid toe te werken naar de gerechtigheid die in de jaren '50 aan velen was onthouden, werd ik weer uitgebreid ermee geconfronteerd. Opvallend "linientreu" in analogie met de (handig met de gewelddadigheden van diens ambtsvoorganger Johann Gottfried Bischoff korte metten makende) Bijbeltekst welke stamapostel Wilhelm Leber had uitgekozen voor de Europese Jeugddag in 2009, te weten "... ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt. [14] Ik ga recht op mijn doel af: de hemelse prijs waartoe God mij door Christus Jezus roept" (Fil. 3: 13-14), draaide onze nieuw-apostolische gespreksleider in Bottrop liefst om de hete brij heen en hij boog de communicatie telkens om in termen van:

(...)
Want wie aan het doel niet hecht,
heeft verbeurd zijn kroningsrecht.
Het verleden is betreden,
voorwaarts richt ik mij.

Bron: Tweede couplet van lied 276, NAK-gezangboek

Zo werd mij o.a. voorgehouden:

Kritik kann nicht Dauerthema unserer Zusammenkünfte sein!
Wir können aber deine Probleme nicht in Bottrop lösen, sie können nur da gelöst werden, wo sie entstanden sind.
Ich habe volles Verständnis für deine Situation, bin aber auch, nach wie vor der Überzeugung, dass wir deine Probleme/Anliegen in Bottrop nicht lösen können.

Laat ik hier toch maar schriftelijk op antwoorden, dacht ik, want wij dwalen af, zeker nadat tijdens één van de bijeenkomsten een opziener quasi-geruststellend had opgemerkt dat de nieuw-apostolische kerkleiding (ten overstaan van zielen die in de jaren '50 de kerk uit gewetensnood hadden verlaten) vermoedelijk welwillend zou reageren op eventuele verzoeken tot heropname in het ledenregister - alsof dat nota bene een gunst zou zijn, terwijl betrokkenen nog altijd elk begrip moesten ontberen voor het in die tijd berokkende onrecht en de minachting ook, waarmee men daarna nog jarenlang was bejegend. Nu echter, door zo'n ontstellend lompe reactie van deze opziener, gebeurde dat trouwens opnieuw!! Ik stond er werkelijk perplex van. Geëxcommuniceerden werden doodleuk hiermee uitgenodigd om maar weer naar het NAK-lidmaatschap te solliciteren. Het moest niet gekker worden!! De ondubbelzinnige opmerkingen die ik maakte, werden naïef teruggekaatst (lees: manipulatief). Ik reageerde (begin januari 2014) als volgt:

(...)
Was nun sicherlich eindeutig wichtig ist, „Kritik kann nicht Dauerthema unserer Zusammenkünfte sein!“, erinnerte mich an das, was mein Vater mich lehrte, als ich sechs Jahre alt war: „Zur Kritik ist nur derjenige berechtigt, der eine Aufgabe besser lösen kann.“ Das sagte er dann zu mir auf Deutsch! Vielleicht hatte er dies gelesen in der Zeitschrift „Unsere Familie“.

Als wir uns trafen in Düsseldorf-Flingern, am 21. November 2009, wurde mich von einem Bezirksevangelisten gefragt warum ich die Neuapostolische Kirche verlassen habe. Ich antwortete ihm: „Das hatte zu tun mit Liebe und mit Wahrheit.“ Diese Antwort fragte nach einer Erklärung! Wir fanden dann Zeit, miteinander zu reden. In für mich entscheidenden Momenten hat die Kirchenleitung immer geschwiegen; um die Wahrheit gedreht. Aus Erfahrung (14 Jahre habe ich auch in der Kirchenverwaltung gearbeitet) wusste ich aber: das geschieht nicht zu meinem Besten, sondern um die eigene Verantwortung aus dem Weg zu gehen.

(...)
Mir wurde angesagt: „Wir können aber deine Probleme nicht in Bottrop lösen, sie können nur da gelöst werden, wo sie entstanden sind.“ Gut, aber die einzigen, die hier ein Problem haben, sind diejenigen die deren administrative und seelsorgerische Verantwortungen nicht erfüllen können. Fälschlicherweise ausgeführte Exkommunikationen bedürfen einfach Korrektur und dabei gilt im Werke Gottes folgendes: „Bekenne einer dem andern seine Sünden und betet füreinander, daß ihr gesund werdet.“ (Jak 5, 16)

Meine Hoffnung war miterleben zu dürfen „... und lasset uns untereinander unser selbst wahrnehmen mit Reizen zur Liebe und guten Werken und nicht verlassen unsere Versammlung, wie etliche pflegen, sondern einander ermahnen“, wie es heißt im Hebräerbrief, damit nach 58 Jahre nicht länger die Abnormalität regiert.
„Gehilfen der Freude“ (vgl. 2 Kor 1, 24) arbeiten ohne vorgeschriebenen Wartefrist. Wo aber diese Gehilfen schweigen, so werden die Steine schreien!

(...)
Offenbar verstehen wir einander nicht, habe ich gedacht als ich Ihren letzten Kommentar gut in mich aufnahm:
„Ich habe volles Verständnis für deine Situation, bin aber auch, nach wie vor der Überzeugung, dass wir deine Probleme/Anliegen in Bottrop nicht lösen können.“ Mein Problem mit der Neuapostolischen Kirche war damals dass es allmählich keine erwärmende Seelsorge mehr gab und damit auch keinen Segen. Darüber hinaus war mir ein sogenannter Amtskörper innerhalb des Leibes Christi ständig ein Dorn im Auge. Zu Beginn des neuen Jahres in 1987 hatte Stammapostel Urwyler aber geschrieben: „Es ist eines der Geheimnisse des Volkes Gottes: wir alle sind sowohl Schüler und Lehrer!“ (vgl. 1 Chr 21, 3; 1 Kor 12, 13). Beim Austritt aus meiner Heimatkirche verschwand das Problem wie Schnee in der Sonne. Später lernten wir die Apostolische Gemeinschaft kennen: da gibt es ein wunderbares liebevolles Klima – ohne Rang und Stellung unter gleichberechtigte Kinder Gottes.

Wenn ich daneben ein Anliegen vortragen darf, dann hätte ich mir gewünscht, dass der Bischoff M. B. am 12. November 2013 zu Hause geblieben war. Er kam nämlich völlig unvorbereitet, womit unserem Treffen in Bottrop dann scheiterte. Um die Sache noch schlimmer zu machen zeigte er sehr wenig Affinität zum Thema. Das führte zu einer Provokation. So blicke ich auf eine fehlgeschlagene Aktion dieses NAK-Vorstandsmitgliedes, was wohl das letzte war was ich (nach einem Zeitraum von 10 Jahren) in Bottrop erwartet hatte. Er spielte an auf Wohlwollen bei der Kirchenleitung falls ein exkommuniziertes Mitglied in der Kirche zurückkehren möchte. Der Gipfel der Frechheit! Ein Betonkopf wie er hatte ich noch nicht in meinem Leben getroffen. Es ist mir aber wohl bekannt dass man in der Neuapostolischen Kirche nirgends ein Problem aus machen soll weil auch Opfer immer und sofort alles mit dem Mantel der Liebe zu bedecken haben. Daher reden wir nun aneinander vorbei.

(...)
Dann bricht etwas in mir. Opfer, zuvor gesattelt mit Gewissenskonflikte, brutal vertrieben im Jahre 1955, müssen sich jetzt bewerben um der Gunst des Kirchenvorstandes? Beim gleichem Kirchenvorstande wie der Herrschaftsapparat der in den letzten Jahren ständig „Leute“ (...) vor Gericht zieht? Nicht nur ein paar mal in Bochum, sondern in den Niederlanden auch bei den Gerichten in Alkmaar, Amsterdam, Arnheim und Utrecht! „Der Kirchenvorstand wird für euch streiten, und ihr werdet still sein.“ Bitte, wer soll hier aus der Not geholfen werden? Aufwachen(!), so habe ich mir damals gedacht als ich sah wie sehr man hier auf der falschen Spur ist.

(...)

Omwille van de gerechtigheid en omdat intussen het belang groot was om eindelijk te komen tot een serieuze verzoenende handreiking voor wie het in de jaren '50 nodeloos hadden moeten ontgelden, zette ook ik mij ervoor in. Maar in de kerk die ik verliet was elke zaak overduidelijk nog steeds "een zaak voor de dienaren". Naasten worden niet op ooghoogte benaderd, maar vanuit de hoogte, zelfs indien het zielen betreft die ten prooi vielen aan emotionele verwaarlozing door toedoen van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden". Als het gaat om slachtofferhulp, moet in de Nieuw-Apostolische Kerk dus helaas het wiel nog worden uitgevonden.

"Goed bedoeld" is beslist niet altijd "goed genoeg". Laten wij toch niet méér geloven en verkondigen dan dat wijzelf bereid zijn om met hulp van God waar te maken! Ik zou wensen dat in de Nieuw-Apostolische Kerk, wanneer er vragen opkomen of als er ongenoegen ontstaat, de zaken worden uitgepraat, doch eerlijk en oprecht.

Zie in dit verband tevens:

het bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Di 26 Okt 2010, 17:00", in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding"
de berichten resp. op "Zo 28 Aug 2016, 14:06" en op "Zo 28 Aug 2016, 19:16" in de thread De nieuw-apostolische "Gouden Kooi"
bericht op "Wo 30 Nov 2016, 09:34" in de thread "bezoek kerkdienst op woensdagavond - zwartekousenkerken"

Groet,
TjerkB

N.B.

TjerkB schreef:(...)
In de "Erklarung zur Versöhnung zwischen der Apostolischen Gemeinschaft und der Neuapostolischen Kirche" van zaterdag 29 november jl. handelt het voor wie getroffen werd door het machtsmisbruik (!) vanwege "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff" volgens mij in hoofdzaak om de volgende passages:

Die Weigerung, die Botschaft in der Predigt zu verkündigen, brachte die betroffenen Amtsträger in die Situation, entweder gegen ihre Überzeugung zu handeln oder gegen die Vorgaben der Kirchenleitung zu verstoßen. Dieses Dilemma wurde bis zur Apostelversammlung am 23. Januar 1955 nicht gelöst.
Es ist als harte Maßnahme zu werten, dass die drei Apostel im Zuge der Amtsenthebung auch aus der Neuapostolischen Kirche ausgeschlossen wurden.

Im Vordergrund steht heute die Bewertung der Botschaft. Aus theologischer Sicht muss sich jede Botschaft Gottes grundsätzlich erfüllen. Da sich die Botschaft nicht erfüllt hat – Stammapostel Bischoff starb 1960 – lässt sich die Bewertung ableiten, dass sie keine göttliche Offenbarung war. Sie hätte in dieser Form keinen Einzug in die Lehre und Verkündigung finden dürfen.

Die Kirchenleitung der Neuapostolischen Kirche entschuldigt sich ausdrücklich bei den Amtsträgern, die wegen dieser Vorgänge aus der Kirche ausgeschlossen sowie bei allen, die dadurch in Mitleidenschaft gezogen wurden.
Wat er "bereikt" is, is, dat het internationale nieuw-apostolische kerkbestuur het bovenstaande in een officiële verklaring heeft willen onderschrijven, terwijl normaal gesproken eerst en vooral meedogenloze machtspolitiek ieders drijfveer is. Hoewel ik denk dat het voor slachtoffers belangrijk is dat dit nu zo op papier staat, vind ik het een ten hemel schreiende toestand (!) dat de kerkleiding verder geen enkele handreiking doet in het licht van enige compensatie van de veroorzaakte schade.

(...)

Uit: Bericht op "Zo 07 Dec 2014, 21:30" in de thread "Twee voor twaalf"

Forum voor beweging in het apostolische werk

Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...

Re: Tussenbalans en hoe nu verder...